Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Edyta Podrazik po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg P.K., R. S., A. W., M. C., E. J., H. J., A. W., R. K. na uchwałę Rady Gminy P. z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia odrzucić skargi P. K., R. S., A. W., M. C., E. J., H. J., A. W., R.K. /-/ E. Podrazik

Wyrokiem z dnia (...), sygn. akt (...) Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. odrzucił skargę M. C. oraz oddalił skargi P. K., R. K., A. W., E. J., H. J., R. S. na wyżej wymienioną uchwalę Rady Gminy P. nr (...) z dnia (...). w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (...). Od wyroku wniesiona została przez P. K., R. K., A. W., E. J., H. J., R. S skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem z dnia (...). sygn. (...) Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargi kasacyjne P. K., A. W., E. J., H. J. i R. S. oraz oddalił skargę kasacyjną R. K.

Następnie pismem z dnia (...) P. K., R. K., A. W., E. J., H. J., M. C., R. S. oraz A. W., a także Z. C., T. H., Z. R., W. D., H. D., i M. G. wezwali Radę Gminy P. do usunięcia naruszenia prawa wywołanego opisaną wyżej uchwałą Rady Gminy z dnia (...) nr (...). Podnieśli oni, że wskazany powyżej wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego został zaskarżony do Naczelnego Sądu Administracyjnego, jednakże, na skutek błędów formalnych pełnomocnika, rozpoznana została wyłącznie jedna skarga kasacyjna, która została oddalona. Ponadto skarga kasacyjna rozpatrywana przez Naczelny Sąd Administracyjny nie zawierała, zdaniem wnioskodawców, wszystkich naruszeń prawa, jakich dopuściła się Rada Gminy przy uchwalaniu powyższego planu. Tym samym w piśmie z dnia (...) wskazano, że uchwała o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego została wydana z naruszeniem art. 7 ustawy o ochronie gruntów rolnych (tekst jedn. Dz. U. z 2004 Nr 121 poz. 1266 ze zm.), przewidującego, że dla zmiany przeznaczenia gruntów rolnych konieczne jest wyrażenie zgody wskazanego w ustawie organu administracji. Ponadto powyższe postanowienia dot. zmiany przeznaczenia gruntów zostały wydane bez zgody ich właścicieli. Zdaniem wnioskodawców Rada Gminy dopuściła się również naruszenia art. 25 ustawy o nawożeniu (Dz. U. z 2007 r. Nr 147 poz. 1033), przez co niemożliwym staje się korzystanie przez nich z przysługującego im prawa własności. Podniesiono również, że uchwała o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie zawierała prognozy finansowej skutków sporządzenia planu zagospodarowania, a analiza ekofizjograficzna została sporządzona w sposób nierzetelny. Wskazano, że w analizie części graficznej planu błędnie oznaczono drogi, poprzez wskazania jako istniejących, utwardzanych dróg, które nie istnieją oraz błędne określenie jako drogi wewnętrzne dróg, które w rzeczywistości będą drogami publicznymi, co, zdaniem wnioskodawców, również w istotny sposób ograniczało ich prawa własności. W opinii składających wniosek studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego gminy, na podstawie którego przyjęto uchwałę Rady Gminy, było nieaktualne bowiem pochodziło ze stycznia 2000 r., tym samym nie uwzględniało zmian faktycznych i prawnych dokonanych od tego czasu. Równocześnie wskazano, że w trakcie trwania postępowania uniemożliwiono im czynny w nim udział.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Rada Gminy P. uchwałą z dnia (...) nr (...) odmówiła uwzględnienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. W uzasadnieniu powyższej uchwały wskazano, że uchwała z dnia (...) była już przedmiotem sądowej kontroli i Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dopatrzył się, aby naruszała ona prawo.

Skargą datowaną na dzień (...), która wpłynęła do organu w dniu (...), P. K., R. K., A. W., E. J., H. J., M. C., R. S. oraz A. W., a także Z. C., T. H., Z. R., W. D., H. D. i M. G. zwrócili się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego o uchylenie uchwały Rady Gminy P. z dnia (...),. Podnieśli, że złożona obecnie skarga dotyczy innych zarzutów niż zarzuty podniesione we wcześniejszej skardze do sądu administracyjnego oraz podtrzymali w całości swoje argumenty zawarte w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa z dnia (...). Ponadto wskazali, że zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie nieobowiązującego rozporządzenia Wojewody Leszczyńskiego z dnia 25 listopada 1991 r. o ustanowieniu Przemęckiego Parku Krajobrazowego oraz rozporządzenia Wojewody Leszczyńskiego z dnia 01 sierpnia 1992 o ustanowieniu Obszaru Chronionego Krajobrazu Przemęcko – Wchowskiego.

Postanowieniem z dnia (...),. skargi Z. C., T. H., Z. R., W. D., H. D. i M. G. zostały odrzucone, wobec nie uiszczenia w terminie wpisu od skargi.

W odpowiedzi na skargę Rada Gminy P. wniosła o jej odrzucenie na podstawie art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargi podlegają odrzuceniu.

Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Ustęp 2 powyższego artykułu wyłącza możliwość zastosowania tego przepisu w przypadku, gdy w sprawie orzekał już sąd administracyjny i skargę oddalił.

W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że w przypadku, gdy w sprawie określonej uchwały organu gminy, wyniku wniesienia skargi na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym orzekał już sąd administracyjny, to z reguły nie jest już dopuszczalna jej ponowna weryfikacja przed sądem (postanowienie Sądu Najwyższego z 09 grudnia 2002 r., sygn. akt III RN 127/02, OSNP 2003 Nr 24, poz. 586). Przepis art. 101 ust. 2 powyższej ustawy był przedmiotem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym, który w wyroku z 04 listopada 2003 r. (sygn. akt SK 30/02, OTK 2003 nr 8, poz. 84) orzekł, że postanowienia powyższego artykułu nie naruszają konstytucyjnego porządku prawnego. Trybunał jasno wskazał, że rozpatrzenie skargi na dany akt normatywny, jakim jest uchwała rady gminy, i stwierdzenie jego zgodności z prawem przez sąd administracyjny przesądza, że nie narusza on interesów prawnych i uprawnień obywateli oraz obowiązuje erga omnes. Tym samym uchwała organu gminy, która była już, w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, przedmiotem oceny sądu administracyjnego, i sąd ją oddalił, nie może być ponownie zaskarżona ani przez tego, kto ją zaskarżył, ani przez żaden inny podmiot. Powyższy wniosek jest zgodny z istotą działania sądownictwa administracyjnego. Nie należy bowiem zapominać, że na podstawie art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 152, poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że sąd bierze pod uwagę z urzędu wszelkie naruszenia prawa, a także wszystkie przepisy, które powinny znaleźć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie.

Sąd zwraca uwagę, że uchwała stanowiąca przedmiot zaskarżenia była przedmiotem sądowej kontroli zarówno przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym jak i przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, który wyrokiem z dnia (...), sygn. akt (...) oddalił skargę R. K. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia (...). Zarówno sąd I jak i II instancji, który badał skargę w granicach zaskarżenia, nie dopatrzył się, aby uchwała Rady Gminy P. z dnia (...) naruszała prawo. Sąd administracyjny, w wyroku z dnia (...) odniósł się merytorycznie co do zgodności powyższej uchwały z obowiązującymi w dacie jej uchwalenia przepisami prawnymi i orzekł, że nie zachodzi pomiędzy nimi jakakolwiek sprzeczność mogąca skutkować stwierdzeniem jej nieważności lub orzeczeniem, że została wydana z naruszeniem prawa. Podkreślić należy, że skarga będąca przedmiotem niniejszego postępowania wniesiona została przez osoby, które – za wyjątkiem A. W. – już wcześniej skorzystały z drogi sądowej kontroli kwestionowanej uchwały w sprawie (...).

W tym stanie rzeczy skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

/-/ E. Podrazik