Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska (sprawozdawca), Sędziowie WSA Janusz Walawski, Olga Żurawska – Matusiak, Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2012 r. sprawy ze skargi K. D. na decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania stypendium – oddala skargę –

Odwoławcza Komisja Stypendialna [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 173 ust. 1, art. 174, art. 175, art. 181, art. 184, art. 207 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. nr 164, poz. 1365 ze zm.) oraz zgodnie z Regulaminem przyznawania świadczeń pomocy materialnej studentom [...] wprowadzonym zarządzeniem nr [...] Rektora [...] z dnia [...] września 2011 r. i zgodnie z zarządzeniem nr [...] Rektora [...] z dnia [...] listopada 2011 r. w sprawie ustalenia wysokości stypendium rektora dla najlepszych studentów w roku akademickim 2011/2012, odmówiła przyznania K. D. stypendium rektora dla najlepszych studentów na rok akademicki 2011/2012.

W uzasadnieniu decyzji Komisja podała, że K. D. w dniu 15 października 2011 r. złożyła wniosek o przyznanie jej stypendium rektora dla najlepszych studentów kierunku rolnictwo. Ponadto Komisja wskazała, że zgodnie z § 20 Regulaminu przyznawania świadczeń pomocy materialnej studentom [...], stypendium rektora dla najlepszych studentów może otrzymać nie więcej niż 10% najlepszych studentów z każdego kierunku studiów, którzy spełnią warunki określone w § 19 ust. 1 ww. regulaminu, tj. zaliczyli co najmniej pierwszy rok studiów lub studiują na pierwszym roku studiów drugiego stopnia rozpoczętych w terminie roku od ukończenia studiów pierwszego stopnia, zaliczyli wszystkie przedmioty objęte planem studiów dla poprzedniego roku studiów w terminach określonych na dany rok akademicki w zarządzeniu Rektora o organizacji roku akademickiego, są zarejestrowani na kolejny rok akademicki, uzyskali w poprzednim roku akademickim wysoką średnią ocen lub osiągnięcia naukowe, artystyczne lub wysokie wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym.

Organ wskazał, że K. D. nie zaliczyła przedmiotów objętych planem studiów dla poprzedniego roku studiów w terminach określonych w zarządzeniu nr [...] Rektora [...] z dnia [...] maja 2010 r. w sprawie organizacji roku akademickiego 2010/2011, a więc nie został spełniony § 19 ust. 1 pkt 2 Regulaminu przyznawania świadczeń pomocy materialnej studentom [...]. Z tych też względów odmówił przyznania stypendium dla najlepszych studentów.

Od decyzji tej K. D. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie § 19 ust. 1 pkt 2 Regulaminu przyznawania świadczeń pomocy materialnej studentom [...], poprzez błędne zastosowanie pojęcia "plan studiów" oraz naruszenie art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 K.p.a., poprzez niedokładne zbadanie sprawy i niedostateczne uzasadnienie podjętego rozstrzygnięcia. W związku z tym wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy, poprzez przyznanie stypendium rektora dla najlepszych studentów na rok akademicki 2011/2012.

W uzasadnieniu wniosku K. D. wskazała, że spełniła wszystkie przesłanki określone w § 19 ust. 1 pkt 2 Regulaminu, tj. zaliczyła wszystkie przedmioty objęte programem studiów dla poprzedniego roku studiów w terminach określonych na dany rok akademicki. Podniosła, że uzyskała wszystkie zaliczenia przewidziane w Programie studiów inżynierskich stacjonarnych na kierunku [...], przyjętym przez Radę Wydziału [...] w dniu 5 lipca 2006 r., wymagane dla poprzedniego roku akademickiego (2010/2011), tj. semestru trzeciego i czwartego. Podkreśliła, że fakt, iż realizowała w tym okresie także zajęcia z semestru drugiego nie może mieć znaczenia dla sprawy, gdyż były to zajęcia z roku poprzedzającego rok stanowiący podstawę rozliczenia aktywności studenta na potrzeby stypendium. Te zajęcia, zgodnie z powołanym Programem studiów nie są częścią programu semestru trzeciego i czwartego i w żaden sposób nie zostało określone ich przeniesienie do tego etapu. K. D. podkreśliła również, że Regulamin przyznawania świadczeń pomocy materialnej w § 19 ust. 1 pkt 2 w ogóle nie posługuje się pojęciem "plan studiów", lecz terminem "program studiów". Oba te pojęcia mają inne znaczenia i nie jest uprawnione stosowanie ich zamiennie. Zatem nie jest prawidłowe stwierdzenie, że nie zaliczyła przedmiotów objętych planem studiów dla poprzedniego roku studiów, gdyż taki akt, jak plan studiów na Wydziale [...] nie obowiązuje. Ponadto K. D. podniosła, że z uzasadnienia decyzji nie wynika, czy odmowa przyznania stypendium wynika z przekroczenia terminów zaliczenia przedmiotów czy z braku zaliczenia przedmiotów. OKS nie wskazała, które przedmioty, w ocenie komisji, nie zostały zaliczone i jak to się ma do wymogów wynikających z planu czy też programu studiów. W ocenie K. D., trudno uznać, że OKS dokładnie zbadała stan sprawy, a przebieg tego badania i wyciągnięte z niego wnioski w wyczerpujący sposób przedstawiła w uzasadnieniu decyzji.

Odwoławcza Komisja Stypendialna [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 173 ust. 1, art. 174, art. 175, art. 181, art. 184, art. 207 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym oraz zgodnie z Regulaminem przyznawania świadczeń pomocy materialnej studentom [...] wprowadzonym zarządzeniem nr [...] Rektora [...] z dnia [...] września 2011 r. i zgodnie z zarządzeniem nr [...] Rektora [...] z dnia [...] listopada 2011 r. w sprawie ustalenia wysokości stypendium rektora dla najlepszych studentów w roku akademickim 2011/2012, utrzymała w mocy decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...].

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że K. D. w roku akademickim 2010/2011 brała udział w Akademickich Mistrzostwach Polski w [...] zdobywając I miejsce w klasyfikacji drużynowej. Ponadto organ ustalił, że w roku akademickim 2009/2010, będąc studentką I roku studiów, nie zaliczyła 4 przedmiotów z semestru drugiego, tj. [...]. W dniu 30 listopada 2010 r. złożyła podanie do Dziekana Wydziału [...] o warunkowe zaliczenie drugiego semestru, na co uzyskała zgodę. Jednocześnie Dziekan zobowiązał K. D. do rozliczenia do dnia 30 września 2011 r. niezaliczonych przedmiotów z semestru drugiego. Wobec tego, w roku akademickim 2010/2011, K. D. była zobowiązana zrealizować przedmioty objęte programem studiów trzeciego i czwartego semestru oraz cztery niezaliczone przedmioty z semestru drugiego. Studentka w obowiązującym terminie - do 30 września 2011 r. - kolejny raz nie zaliczyła przedmiotów z semestru drugiego. Podaniem z 15 października 2011 r. wystąpiła do Dziekana Wydziału [...] o wyrażenie zgody na warunkowe zaliczenie semestru czwartego w roku akademickim 2010/2011 z powodu niezdania egzaminów z przedmiotów: [...]. Dziekan decyzją z dnia [...] października 2011 r. wyraził zgodę i zobowiązał studentkę do rozliczenia, do dnia 30 września 2012 r., niezaliczonych przedmiotów. Biorąc pod uwagę powyższe fakty Odwoławcza Komisja Stypendialna stwierdziła, że K. D. w poprzednim roku akademickim uzyskała wysokie wyniki sportowe, za które zdobyła 12 punktów stypendialnych, jednak nie zaliczyła w terminie wszystkich przedmiotów objętych programem studiów dla poprzedniego roku studiów i nie została zakwalifikowana do grupy 10% najlepszych studentów kierunku rolnictwo, którym przyznawane jest stypendium rektora dla najlepszych studentów w roku akademickim 2011/2012.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi K. D. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie:

1. art. 24 § 1 pkt 5 w zw. z art. 127 § 3 K.p.a., poprzez brak wyłączenia przy ponownym rozpatrywaniu sprawy osób biorących udział w wydaniu decyzji pierwszej instancji,

2. § 19 ust. 1 pkt 2 regulaminu, poprzez jego nieprawidłową wykładnię.

W związku z powyższym, wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła, że jedną z form pomocy materialnej dla studentów jest stypendium rektora dla najlepszych studentów. W myśl art. 207 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, decyzje wydawane przez rektora w pierwszej instancji są ostateczne. Taki sam walor posiadają decyzje Odwoławczej Komisji Stypendialnej dotyczące stypendium rektora dla najlepszych studentów, gdyż wydawane są w ramach przekazanych komisji uprawnień przez rektora na podstawie art. 175 ust. 4 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym. Regulacje te nie pozostawiają wątpliwości, że postępowanie w sprawie przyznania stypendium rektora dla najlepszych studentów winno być prowadzone z uwzględnieniem regulacji Kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie bowiem z art. 127 § 3 K.p.a., do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań. Nadto, organy odwoławcze zobowiązane są do stosowania przepisów wspólnych wszystkim postępowaniom uregulowanym w Kodeksie postępowania administracyjnego zawartych w Dziale I Kodeksu zatytułowanym "Przepisy ogólne", w których znajduje się art. 24 § 1 pkt 5 K.p.a., w świetle którego, pracownik organu administracji publicznej podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawie, w której brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji. W odniesieniu do decyzji Odwoławczej Komisji Stypendialnej oznacza to, że członkowie OKS biorący udział przy wydaniu decyzji o odmowie przyznania stypendium rektora z dnia [...] grudnia 2011 r. podlegali wyłączeniu przy ponownym rozpoznaniu sprawy w dniu [...] kwietnia 2012 r. Tymczasem obie decyzje OKS zostały podpisane przez Prorektor ds. dydaktyki, a w obu posiedzeniach Komisji brali udział ci sami członkowie OKS. Oznacza to zatem, że przy wydawaniu decyzji nastąpiło istotne naruszenie art. 24 § 1 pkt 5 K.p.a., co stanowi podstawę do wznowienia. Ponadto skarżąca podtrzymała swoje stanowisko wyrażone we wniosku o ponowne rozpatrzenie, dotyczące błędnego zastosowania § 19 ust. 1 pkt 2 regulaminu, zgodnie z którym stypendium rektora może uzyskać student, który zaliczył wszystkie przedmioty objęte programem studiów dla poprzedniego roku studiów w terminach określonych na dany rok akademicki w zarządzeniu Rektora o organizacji roku akademickiego. Podniosła, iż fakt, że realizowała także zajęcia z semestru drugiego nie mogło mieć znaczenia dla sprawy, gdyż były to zajęcia z roku poprzedzającego rok stanowiący podstawę rozliczenia aktywności studenta na potrzeby stypendium. Przepis § 19 ust. 1 pkt 2 regulaminu odnosi się wyłącznie do roku bezpośrednio poprzedzającego rok, w którym studentowi przysługiwać może stypendium. Mimo to, OKS stoi na stanowisku, że przesłanką uzyskania stypendium rektora jest zaliczenie wszystkich przedmiotów przewidzianych w programie studiów na lata poprzedzające rok pobierania stypendium, co stoi w jawnej sprzeczności z treścią powołanego przepisu. W ocenie skarżącej

w przypadku, gdy o udzieleniu pomocy decyduje spełnienie zamkniętego katalogu przesłanek, ich interpretacja powinna mieć charakter ścisły.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: "p.p.s.a.", wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Zgodnie z art. 134 p.p.s.a. sądowa kontrola legalności zaskarżonych aktów administracyjnych sprawowana jest w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną.

Dokonując oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia w ramach tak zakreślonej kognicji, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie dopatrzył się naruszeń przepisów prawa materialnego, czy też przepisów prawa procesowego, powodujących konieczność uchylenia lub stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji.

Rozpoznawana sprawa dotyczy stypendium rektora dla najlepszych studentów i jest to jedna z ustawowych form pomocy materialnej. Zgodnie z art. 173 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. nr 164, poz. 1365 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2011 r., powoływanej dalej jako "ustawa", student może ubiegać się o pomoc materialną ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa w formie stypendium rektora dla najlepszych studentów.

W świetle przepisów art. 70 ust. 1 i 4 Konstytucji RP, świadczenia z tytułu pomocy materialnej studentom stanowią środek służący spełnieniu zasady powszechnego i równego dostępu do wykształcenia. Zgodnie z art. 175 ust. 2 i 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania przez organy w niniejszej sprawie, stypendia rektora dla najlepszych studentów są przyznawane na wniosek studenta przez rektora, a od decyzji rektora w sprawie stypendium dla najlepszych studentów, przysługuje wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy.

Stosownie do ust. 4 art. 175 ustawy, na wniosek właściwego organu samorządu studenckiego kierownik podstawowej jednostki organizacyjnej lub rektor przekazują uprawnienia w zakresie przyznawania stypendium socjalnego, stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych, zapomogi oraz stypendium rektora dla najlepszych studentów odpowiednio komisji stypendialnej lub odwoławczej komisji stypendialnej. Komisję stypendialną i odwoławczą komisję stypendialną, o których mowa w art. 175 ust. 3, powołuje odpowiednio kierownik podstawowej jednostki organizacyjnej lub rektor spośród studentów delegowanych przez właściwy organ samorządu studenckiego i pracowników uczelni. Decyzje wydane przez komisje stypendialne i odwoławcze komisje stypendialne, o których mowa w art. 175 ust. 3, podpisują przewodniczący komisji lub działający z ich upoważnienia wiceprzewodniczący (art. 177 ust. 1 i 4 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 207 ust. 1 ustawy, do decyzji podjętych przez organy uczelni w indywidualnych sprawach studenckich stosuje się odpowiednio przepisy K.p.a. oraz przepisy o zaskarżaniu decyzji do sądu administracyjnego.

W myśl art. 207 ust. 2 ustawy, decyzje wydawane przez rektora w pierwszej instancji są ostateczne. W takim przypadku stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 K.p.a.

Powołane regulacje prawne nie pozostawiają wątpliwości, że postępowanie w sprawie przyznania stypendium rektora dla najlepszych studentów winno być prowadzone z uwzględnieniem regulacji K.p.a., a faktu tego nie zmienia powierzenie kontroli instancyjnej rozstrzygnięć wydanych w tym postępowaniu temu samemu organowi w ramach postępowania wywołanego wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy (art. 127 § 3 K.p.a. w zw. z art. 207 ust. 2 ustawy). Zgodnie bowiem z art. 127 § 3 K.p.a., do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań, które z kolei (w art. 140 K.p.a.) odsyłają w sprawach nieuregulowanych do odpowiedniego stosowania przepisów o postępowaniu przed organami pierwszej instancji. Nadto, organy odwoławcze zobowiązane są do stosowania przepisów wspólnych wszystkim postępowaniom uregulowanym w K.p.a. zawartych w Dziale I Kodeksu zatytułowanym "Przepisy ogólne".

W tej ostatniej grupie przepisów znajduje się natomiast art. 24 § 1 pkt 5 K.p.a., w świetle którego, pracownik organu administracji publicznej podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawie, w której brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji. Z tego samego powodu wyłączeniu od udziału w postępowaniu podlega członek organu kolegialnego, jakim niewątpliwie jest komisja stypendialna (art. 27 § 1 K.p.a.).

Zauważyć przy tym należy, że takie brzmienie przepis ten uzyskał z dniem 11 kwietnia 2011 r. w wyniku nowelizacji wprowadzonej na mocy art. 1 pkt 4 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2011 nr 6, poz. 18 ze zm.). W uzasadnieniu projektu powołanej ustawy wskazano zaś, że "celem tej nowelizacji jest wyłączenie pracowników, którzy brali udział w wydaniu zaskarżonej decyzji, zarówno pracowników organu I instancji, jak również pracowników ministerstw i urzędów centralnych, którzy przygotowują i podpisują decyzje ministrów i kierowników urzędów centralnych wydawanych na skutek rozpatrzenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy".

Zasada wyłączenia pracownika od udziału w sprawie w wyższej instancji stanowi dla strony gwarancję procesową bezstronnego, dwustronnego rozpoznania sprawy, zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego, wyrażoną w art. 15 K.p.a. Realizacja tej zasady ma na celu zapewnić, iż nikt nie będzie sędzią we własnej sprawie, gdyż z wydanym poprzednio rozstrzygnięciem zwykle się identyfikuje przy jego ponownej ocenie (tak Naczelny Sad Administracyjny w uchwale z dnia 22 lutego 2007 r. sygn. akt II GPS 2/06). Stąd rozpatrując sprawę ponownie w postępowaniu odwoławczym, bezwzględnie należy oceniać, czy jest możliwe zastosowanie przesłanki wyłączenia pracownika przewidzianej w art. 24 § 1 pkt 5 K.p.a.

Należy odnotować, że uprzednio zagadnienie dotyczące stosowania przepisu art. 24 § 1 pkt 5 K.p.a. wywoływało w orzecznictwie rozbieżności. Na tym tle wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 22 lutego 2007 r., sygn. akt II GSP 2/06, Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 15 grudnia 2008 r., sygn. akt P 57/07, a także Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów w wyroku z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt II OPS 2/09 (ONSAiWSA 2009, nr 4, poz. 60). W myśl tej uchwały, przepisy o wyłączeniu pracownika powinny mieć zastosowanie do członka samorządowego kolegium odwoławczego, jak również do osoby piastującej funkcję organu, gdyż w sytuacji, gdy dochodzi do ponownego rozpatrzenia wniosku przez ten sam organ, trzeba bezwzględnie oceniać, czy jest możliwe zastosowanie przesłanki wyłączenia pracownika. Jednak w świetle uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2010 r., sygn. akt I OPS 13/09, przepis art. 24 § 1 pkt 5 K.p.a. nie ma zastosowania do osoby piastującej funkcję ministra w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 4 K.p.a. w postępowaniu, o jakim mowa w art. 127 § 3 K.p.a.

W ocenie Sądu, zasada ta znajduje zastosowanie również przy rozpatrywaniu sprawy wskutek złożenia wniosku o jej ponowne rozpoznanie w sprawach dotyczących stypendium rektora dla najlepszych studentów, ponieważ omówiona nowelizacja, wobec odesłania w art. 207 ust. 2 ustawy do odpowiedniego stosowania art. 127 § 3 K.p.a., dotyczy bowiem decyzji wydawanych przez rektora, a zatem przez organ monokratyczny. Wprawdzie zgodnie z art. 175 ust. 4 powołanej ustawy, na wniosek właściwego organu samorządu studenckiego, rektor przekazuje uprawnienia w zakresie przyznawania stypendium rektora dla najlepszych studentów, odwoławczej komisji stypendialnej, to nie zmienia to jednak faktu, że komisja ta działa jako organ, który przekazał jej swoje uprawnienia. Nie jest to bowiem upoważnienie do działania w jego imieniu, a przekazanie uprawnień temu organowi. A zatem skoro od decyzji rektora (Odwoławczej Komisji Stypendialnej) przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, a nie odwołanie do organu wyższego stopnia (art. 127 § 2 K.p.a.), to oznacza to, że Komisja ta w postępowaniu administracyjnym posiada status rektora, (ministra w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 4 K.p.a.), a to oznacza, że nie ma w stosunku do decyzji podejmowanych przez tę komisję zastosowania przepis art. 24 § 1 pkt 5 K.p.a. Ponadto wskazać należy, że przepisów K.p.a. o wyłączeniu organu i członków organu kolegialnego nie można interpretować w taki sposób, który uniemożliwiałby w istocie rozpoznanie środka zaskarżenia w postaci wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Takie bowiem konsekwencje wywołałoby wyłączenie członków Odwoławczej Komisji Stypendialnej od udziału w rozpatrywaniu sprawy w trybie art. 127 § 3 K.p.a. na podstawie art. 24 § 1 pkt 5 K.p.a.

Oznacza to tym samym, że Sąd nie podzielił argumentów skarżącej odnośnie naruszenia przez organ przepisu art. 24 § 1 pkt 5 K.p.a.

Jeśli zaś chodzi o podnoszony w skardze zarzut dotyczący naruszenia przez organ prawa materialnego, to również tego zarzutu Sąd rozpoznający niniejszą sprawę nie podziela. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 173 ust.1 pkt 3 ustawy, student może ubiegać się o pomoc materialną ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie państwa w formie stypendium rektora dla najlepszych studentów. Przesłanki warunkujące przyznanie tego świadczenia określone zostały w art. 181 ust. 1 ustawy, natomiast jej przepis art. 184 ustanawia zasady wypłacania studentom uczelni wyższych stypendiów wymienionych w art. 173 ust. 1 pkt 1 – 7, w tym także stypendium dla najlepszych studentów.

W rozpoznawanej sprawie skarżąca ubiegała się o stypendium rektora dla najlepszych studentów na rok akademicki 2011/2012. Wskazać należy, że od 1 października 2011 r. weszła w życie nowelizacja przepisów, na podstawie których organ odmówił skarżącej przyznania stypendium. Prawidłowo zatem organ w przypadku skarżącej zastosował przepisy w brzmieniu znowelizowanym. Zgodnie bowiem z art. 181 ust. 1 ustawy, stypendium rektora dla najlepszych studentów może otrzymywać student, który uzyskał za rok studiów wysoką średnią ocen lub posiada określone osiągnięcia. Z przepisu tego wynika zatem, że dopiero zaliczenie danego roku studiów, uzyskanie wysokiej średniej ocen i wykazanie innych osiągnięć daje podstawę do ubiegania się o stypendium, które – zgodnie z art. 184 ust. 2 ustawy – przyznawane jest na semestr lub na rok akademicki, a więc na kolejny semestr lub rok.

Z niekwestionowanych ustaleń dokonanych w sprawie wynika, że K. D. w roku akademickim 2010/2011 brała udział w Akademickich Mistrzostwach Polski w [...] zdobywając I miejsce w klasyfikacji drużynowej. Ponadto w roku akademickim 2009/2010 będąc studentką I roku studiów nie zaliczyła 4 przedmiotów z semestru drugiego, tj. [...]. Jak wynika z akt sprawy, w dniu 30 listopada 2010 r., skarżąca złożyła podanie do Dziekana Wydziału [...] o warunkowe zaliczenie drugiego semestru, na co uzyskała zgodę. Jednocześnie Dziekan zobowiązał K. D. do rozliczenia do dnia 30 września 2011 r. niezaliczonych przedmiotów z semestru drugiego.

Wskazać należy, że zgodnie z § 20 Regulaminu przyznawania świadczeń pomocy materialnej studentom [...], wydanego na podstawie art. 186 ust. 1 powołanej ustawy, stypendium rektora dla najlepszych studentów może otrzymać nie więcej niż 10% najlepszych studentów z każdego kierunku studiów, którzy spełnią warunki określone w § 19 ust. 1 ww. regulaminu, tj. zaliczyli co najmniej pierwszy rok studiów lub studiują na pierwszym roku studiów drugiego stopnia rozpoczętych w terminie roku od ukończenia studiów pierwszego stopnia, zaliczyli wszystkie przedmioty objęte programem studiów dla poprzedniego roku studiów w terminach określonych na dany rok akademicki w zarządzeniu Rektora o organizacji roku akademickiego, są zarejestrowani na kolejny rok akademicki, uzyskali w poprzednim roku akademickim wysoką średnią ocen lub osiągnięcia naukowe, artystyczne lub wysokie wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym.

Zgodzić się zatem należy z organem, że skarżąca w roku akademickim 2010/2011 była zobowiązana zrealizować przedmioty objęte programem studiów trzeciego i czwartego semestru oraz cztery niezaliczone przedmioty z semestru drugiego. Ponadto jak wynika z akt sprawy skarżąca, w zakreślonym terminie – do 30 września 2011 r. – kolejny raz nie zaliczyła przedmiotów z semestru drugiego. Podaniem z 15 października 2011 r. wystąpiła do Dziekana Wydziału [...] o wyrażenie zgody na warunkowe zaliczenie semestru czwartego w roku akademickim 2010/2011, z powodu niezdania egzaminów z przedmiotów: [...]. Dziekan decyzją z dnia [...] października 2011 r. wyraził zgodę i zobowiązał skarżącą do rozliczenia do dnia 30 września 2012 r. niezliczonych przedmiotów.

Tak więc nie budzi wątpliwości, że mimo iż K. D. w poprzednim roku akademickim uzyskała wysokie wyniki sportowe, za które otrzymała 12 punktów stypendialnych to jednak nie zaliczyła w terminie wszystkich przedmiotów objętych programem studiów dla poprzedniego roku studiów i nie została zakwalifikowana do grupy 10% najlepszych studentów kierunku rolnictwo, którym przyznawane jest stypendium rektora dla najlepszych studentów w roku akademickim 2011/2012. Wskazać należy, że skarżąca uzyskała indywidualną zgodę na kontynuację studiów, nie mając zaliczonych przedmiotów z drugiego semestru studiów. Oznacza to, że program studiów skarżącej został indywidualnie poszerzony na drugim roku studiów o przedmioty, których skarżąca nie zaliczyła po drugim semestrze.

Zgodzić się zatem należy z organem, że K. D. nie zaliczyła przedmiotów objętych programem studiów dla poprzedniego roku studiów w terminach określonych w zarządzeniu nr [...] Rektora [...] z dnia [...] maja 2010 r. w sprawie organizacji roku akademickiego 2010/2011, a więc tym samym nie spełniła § 19 ust. 1 pkt 2 Regulaminu przyznawania świadczeń pomocy materialnej studentom [...], a to oznacza, że organ prawidłowo odmówił skarżącej przyznania stypendium dla najlepszych studentów.

W niniejszej sprawie obie decyzje Odwoławczej Komisji Stypendialnej odpowiadają wymogom wynikającym z przepisów K.p.a. Jako uzasadnienie decyzji organ wskazał nieuzyskanie przez skarżącą zaliczenia z wyszczególnionych wyżej przedmiotów. Organ wyjaśnił przy tym precyzyjnie motywy swojej decyzji i są one – w ocenie Sądu – dostateczne i przekonujące. Nie ulega bowiem wątpliwości, że na dzień rozpatrywania wniosku skarżącej o przyznanie jej stypendium nie można uznać, że zrealizowała ona program studiów dla poprzedniego roku studiów w terminach określony na dany rok akademicki (warunek do przyznania stypendium na gruncie Regulaminu Studiów), skoro nie zaliczyła ona przedmiotów, o które został jej indywidualnie (zgodą dziekana) poszerzony program studiów.

W ocenie Sądu, organ orzekający w niniejszej sprawie dokonał prawidłowej wykładni § 19 regulaminu ust. 2, skoro bowiem student otrzymał warunkowe zaliczenie semestru drugiego, to żeby można było mówić o zaliczeniu wszystkich przedmiotów objętych programem studiów dla poprzedniego roku studiów w terminach określonych na dany rok akademicki winien on zaliczyć również te przedmioty, na zaliczenie których uzyskał zgodę dziekana do zaliczenia ich w roku następnym. Celem bowiem stypendium rektorskiego jest przyznanie świadczenia najlepszym studentom, którzy spełniają warunki określone w przepisach regulaminu. Tak więc przepisu ust. 2 § 19 regulaminu nie można czytać w oderwaniu od przepisu art. 173 ustawy.

Podkreślić należy, że podejmując studia i ubiegając się na nich o przyznanie stypendium student powinien w terminie z odpowiednio dobrymi wynikami zaliczać przedmioty przewidziane w harmonogramie studiów.

Reasumując, skoro skarżąca nie uzyskała zaliczenia z czterech przedmiotów przewidzianych programem studiów, a przesłanką przyznania stypendium było "terminowe realizowanie programu studiów", to tym samym brak było podstaw do pozytywnego rozpoznania jej wniosku o przyznanie stypendium na kolejny rok.

W tej sytuacji podnoszone przez skarżącą argumenty nie mogły odnieść skutku. Mając na względzie powyższe należało stwierdzić, że organy orzekające mogły odmówić przyznania skarżącej stypendium na kolejny rok akademicki.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji wyroku.