drukuj    zapisz    Powrót do listy

6113 Podatek dochodowy od osób prawnych 6560, Interpretacje podatkowe, Minister Finansów, Oddalono skargę, III SA/Wa 993/10 - Wyrok WSA w Warszawie z 2011-01-11, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Wa 993/10 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2011-01-11 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2010-04-21
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Barbara Kołodziejczak-Osetek /sprawozdawca/
Maciej Kurasz
Małgorzata Długosz-Szyjko /przewodniczący/
Symbol z opisem
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
6560
Hasła tematyczne
Interpretacje podatkowe
Sygn. powiązane
II FSK 1007/11 - Wyrok NSA z 2011-06-16
Skarżony organ
Minister Finansów
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2000 nr 54 poz 654 art. 12 ust. 1 pkt 2 art. 12 ust. 6
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (sprawozdawca), Sędzia WSA Maciej Kurasz, Protokolant st. sekr. sąd. Alicja Bogusz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (obecnie: P. S.A. z siedzibą w L.) na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 12 października 2009 r. P. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego świadczenia związanego z zawarciem umowy służebności przesyłu bez wynagrodzenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. Spółka w związku z przebiegiem przez obce nieruchomości nowych sieci energetycznych zawiera z właścicielami tych nieruchomości umowy w zakresie tzw. służebności przesyłu. Ustanowienie służebności przesyłu odbywa się odpłatnie, jak również bez wynagrodzenia. Ze służebności przesyłu Spółka korzysta w szczególności w przypadkach, gdy na danej nieruchomości planowane jest wybudowanie urządzeń o napięciu średnim i wyższym. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy w przypadku nieodpłatnego ustanowienia służebności przesyłu Spółka obowiązana jest rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia?

Zdaniem Spółki ustanowienie na jej rzecz służebności przesyłu bez wynagrodzenia nie skutkuje powstaniem u niej przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu otrzymania świadczenia nieodpłatnego.

Spółka powołała treść art. 3051 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) – dalej jako K.c. mówiący, iż nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 K.c., prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu). Wyjaśniła, iż służebność przesyłu może być ustanowiona odpłatnie lub nieodpłatnie. Zgodnie bowiem z art. 3052 § 1 K.c., jeżeli właściciel nieruchomości odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna dla właściwego korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 K.c., przedsiębiorca może żądać jej ustanowienia za odpowiednim wynagrodzeniem.

Kolejno Spółka powołała we wniosku treść art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - dalej jako u.p.d.o.p., który stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 K.c., jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń. Pojęcie świadczeń nieodpłatnych nie zostało jednak zdefiniowane w ustawie u.p.d.o.p. Spółka powołała się zatem na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2000 r., sygn. akt SA/Sz 1244/99, który wyraził następujący pogląd: "Jakkolwiek ustawa podatkowa nie precyzuje tego, co w jej rozumieniu jest świadczeniem nieodpłatnym, to wszakże nie powinno ulegać wątpliwości, iż pojęcie to związane jest ze stosunkami prawnymi o charakterze zobowiązaniowym i rozumiane być musi jako świadczenie, z którym nie jest związana jakakolwiek zapłata".

Zdaniem Spółki należy wyróżnić następujące cechy nieodpłatnego świadczenia: bezinteresowność, bezinteresowne pozbawienie się użytku ze strony użyczającego dla wygody biorącego, brak ekwiwalentności, dwustronnego zobowiązania, dobroczynność, chęć bezpłatnego wynagrodzenia kontrahentowi.

W ocenie Spółki ustanowienie służebności przesyłu nie powoduje powstania stosunku zobowiązaniowego, a stosunek prawnorzeczowy. W związku z powyższym ustanowienie służebności przesyłu bez wynagrodzenia nie wiąże się z uzyskaniem przez Spółkę świadczenia nieodpłatnego, tzn. zachowania się właściciela nieruchomości w sposób bezinteresowny, bez ekwiwalentu, dwustronnego zobowiązania. Strona podkreśliła, iż w wielu przypadkach ustanowienie służebności przesyłu związane jest z budową posadowieniem urządzeń, które w jakiś sposób służą dostarczaniu energii elektrycznej także właścicielowi nieruchomości. Spółka stanęła na stanowisku, że w tym zakresie nie można uznać, że ustanowienie służebności przesyłu było bezinteresowne.

W związku z powyższym - zdaniem Spółki - ustanowienie na jej rzecz służebności przesyłu bez wynagrodzenia nie skutkuje powstaniem u niej przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu otrzymania świadczenia nieodpłatnego.

Interpretacją indywidualną z dnia [...] grudnia 2009 r. Minister Finansów uznał stanowisko przedstawione przez podatnika za nieprawidłowe.

Wyjaśnił, iż istotą służebności przesyłu jest możliwość korzystania przez przedsiębiorcę z nieruchomości stanowiącej prywatną własność w określonym zakresie, tj. wybudowania i korzystania z urządzeń określonych w art. 49 K.c. w sposób zgodny z przeznaczeniem tych urządzeń (art. 3051 - 3054 k.c.). Ustanowienie tej służebności może być zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne - zależne jest to tylko od woli kontrahentów. Pod względem zaś prawnym i gospodarczym istotną cechą służebności przesyłu jest powszechna możliwość ustanowienia odpowiedniego wynagrodzenia.

Organ odwołując się ponadto do treści art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. wskazał iż wyłączenia w nim zawarte mają charakter enumeratywny. Ponieważ ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem "świadczenie nieodpłatne", konieczne jest odwołanie do przepisów prawa cywilnego, a także orzecznictwa i doktryny. Organ podkreślił, iż w orzecznictwie ugruntował się pogląd, iż przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy. Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest sytuacja, w której otrzymujący przysporzenie, w tym przypadku Spółka, nie będzie zobowiązana do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, np. obniżki ceny z tytułu świadczonej usługi. W ujęciu prawnym i gospodarczym zasadnicza cecha służebności przesyłu tkwi w regule ustalenia odpowiedniego wynagrodzenia. Jeżeli zatem zostanie zawarta umowa służebności przesyłu bez wynagrodzenia, ma miejsce przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, polegające na tym, iż przedsiębiorstwo przesyłowe nie będzie zobowiązane płacić za korzystanie z cudzej nieruchomości.

Reasumując, Minister Finansów stanął na stanowisku, iż zawarcie umowy służebności przesyłu bez wynagrodzenia w związku z przeprowadzeniem przez Spółkę przez obce nieruchomości nowych sieci energetycznych, wiąże się dla Spółki z otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. Wartość przychodu należy określić na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności czasu i miejsca ich uzyskania/udostępnienia (art. 12 ust. 5 i ust. 6 pkt 4 u.p.d.o.p.).

Pismem z dnia 14 stycznia 2010 r. Skarżąca wezwała Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa.

Przedmiotowej interpretacji zarzuciła naruszenie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. oraz art. 14 h w zw. Z art. 121 §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm) - dalej jako "O.p.". Uzasadniając powyższe Spółka podkreśliła, iż ustanowienie nieodpłatnej służebności przesyłu aby skutkowało powstaniem świadczenia nieodpłatnego otrzymanego przez Spółkę musiałoby mieć charakter świadczenia wykonanego na rzecz Spółki (działania, zaniechania, innej czynności), a ponadto to zachowanie się właściciela nieruchomości musiałoby skutkować powstaniem konkretnego przysporzenia majątkowego w Spółce. Tymczasem ustanowienie służebności przesyłu bez wynagrodzenia stwarza jedynie warunki umożliwiające dostarczanie energii elektrycznej, w wielu przypadkach także tym właścicielom nieruchomości, na których ustanowiona została służebność przesyłu "nieodpłatnie" - ograniczone prawo rzeczowe (a nie stosunek zobowiązaniowy), które z samej istoty nie musi być ustanawiane za wynagrodzeniem. Spółka podkreśliła, że w przypadkach, w których przebieg linii energetycznych przez nieruchomości, na których ustanowiona została służebność przesyłu "nieodpłatnie" warunkuje dostarczanie energii elektrycznej także właścicielom tych nieruchomości, właściciele tych nieruchomości wyrażając zgodę na "nieodpłatne" ustanowienie służebności przesyłu nie działają bezinteresownie. W tym sensie w analizowanym stanie faktycznym występuje ekwiwalentność. Z powyższego - zdaniem Spółki - wynika, że ograniczenie przez Ministra Finansów analizy zagadnienia "nieodpłatnego" ustanowienia służebności przesyłu w aspekcie świadczeń nieodpłatnych wyłącznie do braku ustalenia przez właściciela nieruchomości wynagrodzenia jest błędnym rozumieniem pojęcia świadczenia nieodpłatnego w aspekcie skutków podatkowych. Z samego zaś faktu umożliwienia Spółce wstępu na ściśle określony teren nieruchomości w celu dotarcia do urządzeń stanowiących własność Spółki i to tylko w przypadku zaistnienia konkretnej potrzeby, nie wynika fakt otrzymywania przez żadną ze stron umowy nieodpłatnych świadczeń, zwłaszcza ze względu na specyfikę działalności prowadzonej przez zakład energetyczny.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 14 stycznia 2010 r. Minister Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany wydanej interpretacji indywidualnej oraz podtrzymał zawarte w niej stanowisko.

Pismem z dnia 30 marca 2010 r. Skarżąca wniosła skargę na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2009 r. zarzucając jej naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. przede wszystkim art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

Spółka podtrzymała wszystkie argumenty powołane w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa oraz wniosła o:

- uchylenie zaskarżonej indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego

- zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji. Ponadto podkreślił, iż energia elektryczna dostarczana przez Spółkę przy pomocy specjalistycznych urządzeń jest doprowadzana do odbiorców indywidualnych za odpowiednią odpłatnością tj. przedsiębiorstwo przesyłowe pobiera za swoje usługi określone wynagrodzenie. Natomiast właściciel gruntu, aby mieć dostęp do energii elektrycznej zawiera z przedsiębiorstwem energetycznym umowę o dostawę tej energii i ponosi za to koszty. Nie można więc stawiać tezy, że aby odbiorca energii mógł mieć dostęp do energii musi mieć na swoim gruncie urządzenie przesyłowe. Dlatego nie można zgodzić się ze Spółką, iż korzyści z tytułu zawartej nieodpłatnej umowy służebności przesyłu są obustronne i ekwiwalentne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie i jako taka podlega oddaleniu.

Postępowanie w przedmiocie wydania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego jest uregulowaniem szczególnym na gruncie prawa publicznego. Przedmiotem tego postępowania jest dokonanie wykładni zagadnienia prawnego przedstawionego uprawnionemu organowi do wyjaśnienia w ramach przepisów rozdziału 1a Działu II Ordynacji podatkowej. Zasadniczym wyróżnikiem tego postępowania pozostaje oddzielenie kognicji organu w poznawaniu stanu faktycznego od sfery stosowania (wykładni) prawa. Jest to zatem wyłom w postępowaniu administracyjnym, w którym zgodność faktów z rzeczywistością (prawda obiektywna) wyznacza przebieg stosowania prawa. W postępowaniu interpretacyjnym stan faktyczny przedstawiony we wniosku może mieć charakter hipotetyczny, natomiast rzeczą uprawnionego organu jest, przy wystarczającej "precyzyjności" tego stanu, udzielenie odpowiedzi, czyli wydanie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie (por. wyrok Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 1 lipca 2009 r. , sygn. akt I SA/Gd 269/09).

W ocenie Sądu zaskarżona interpretacja została wydana bez naruszenia prawa. Nieuzasadniony jest zarzut skarżącej Spółki dotyczący naruszenia przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności - "wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych świadczeń". Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć pod użytym pojęciem nieodpłatnego świadczenia. Ograniczył się w tym względzie jedynie do wskazania, w ust. 6 art. 12 w.w. ustawy, sposobu i kryteriów ustalania ich wartości.

W uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. (sygn. akt FPS 9/02, ONSA 2003, z. 2, poz. 47) wyrażono pogląd, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma na gruncie analizowanego art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, aby w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. można było zaliczyć określone świadczenie do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, musi dojść do zdarzenia prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody objęte opodatkowaniem (patrz wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2004 r. sygn. akt III SA 558/03). Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. nie musi wynikać z zobowiązania cywilnoprawnego. Polega ono jedynie na uzyskaniu przez podatnika przychodu bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego (wyrok SN z dnia 2 kwietnia 2003 r. sygn. akt III RN 49/02 - OSNP - wkł. 2003/15/2). Musi więc nastąpić korzyść majątkowa po stronie otrzymującego świadczenie, która nie jest związana z jakimikolwiek kosztami lub inną formą ekwiwalentu na rzecz dającego świadczenie. Otrzymujący odnosi więc określoną korzyść pod tytułem darmym (vide – wyrok NSA z dnia 15.01.2008 r. w sprawie II FSK 1578/06 – M.Podat. 2008/8/35).

W doktrynie prawa cywilnego, z uwagi na treść art. 353 k.c. uważa się, że świadczenie to zachowanie się zobowiązanego /dłużnika/ zgodnie z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu godnego ochrony interesu wierzyciela. Natomiast w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że organy podatkowe w każdym przypadku uzyskania danego przychodu za świadczenie nieodpłatne zobowiązane są do ustalenia rzeczywistego zamiaru stron, czy dane świadczenie ma być wyłącznie jednostronnym przysporzeniem czy też wiąże się z nim świadczenie na rzecz drugiej strony. Reprezentowany jest też pogląd, że aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne, działanie świadczeniodawcy wiązać się musi z jego pozytywną wolą, to znaczy, że chce on przekazać świadczeniobiorcy świadczenie i czyni to nieodpłatnie (patrz Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. 2003. Wydawnictwo Unimex Wrocław 2003 s. 201).

W świetle przytoczonych rozważań, jak również stosownie do stanowiska organu wynikającego z uzasadnienia zaskarżonej interpretacji, stwierdzić należy, że aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne konieczne jest wykazanie, że w danym roku podatkowym nastąpiło świadczenie polegające wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał, przy czym wartość tak otrzymanego świadczenia stanowi przychód tego podmiotu. Świadczenie to musi więc mieć charakter majątkowy, o określonej wartości, tworzące konkretny przychód podatnika i nie rodzący po jego stronie żadnych zobowiązań do świadczeń wzajemnych wobec świadczeniodawcy.

W niniejszej sprawie organ słusznie uznał, że podatnik w przypadku nieodpłatnego ustanowienia służebności przesyłu otrzymuje nieodpłatne świadczenie z tytułu korzystania przez niego z majątku innego podmiotu za jego zgodą i bez konieczności ponoszenia z tego tytułu jakiejkolwiek zapłaty czy ekwiwalentu.

W ocenie sądu powołane stanowisko organu jest w pełni uzasadnione. Jego potwierdzenie odnajdujemy w utrwalonych poglądach doktryny, z których wynika, że o nieodpłatnym świadczeniu możemy mówić przede wszystkim w przypadku świadczenia na rzecz podatnika usług, przy czym może to być również usługa polegająca na zachowaniu biernym, polegającym na znoszeniu określonego działania podatnika, np. nieodpłatne udostępnienie podatnikowi przez inny podmiot nieruchomości na prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej lub na inne cele. Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Oznacza to, że świadczenie uzyskane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego. Nie ma przy tym znaczenia, czy oba świadczenia mają taką samą lub podobną wartość finansową, bowiem decydujące znaczenie jest tutaj przekonanie stron o ekwiwalentności tych świadczeń. Taka sytuacja jednak w przedstawionym stanie faktycznym nie występuje, brak bowiem informacji o tym, aby kontrahent Spółki miał uzyskać od niej jakiekolwiek wzajemne przysporzenie majątkowe. Tak więc nieodpłatnym świadczeniem będą w szczególności wszelkie wykonane na rzecz beneficjenta świadczenia np. przyznające mu prawa do używania lub użytkowania składnika majątku (komentarz J. Marciniuka). Taki właśnie przypadek zachodzi w rozpoznawanej sprawie, bowiem kontrahent skarżącej Spółki zawierający z nią umowę ustanawiającą nieodpłatnie służebność przesyłu przyznaje Spółce prawo do korzystania z jego nieruchomości w określonym w umowie zakresie bez jakiejkolwiek zapłaty czy ekwiwalentu, co umożliwia Spółce prowadzenie działalności gospodarczej i osiąganie z tego tytułu dochodów bez konieczności ponoszenia jakichkolwiek wydatków. Wartość tego przysporzenia to wartość wynagrodzenia, jakie Spółka musiałaby zapłacić, gdyby strony zdecydowały o odpłatności umowy. Wartość przychodu ustala się zgodnie z art. 12 ust. 6 u.p.d.o.p. tj. na podstawie cen rynkowych stosownych przy udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W związku z powyższym, w ocenie Sądu, nie można podzielić argumentacji skarżącej spółki zawartej w uzasadnieniu złożonej skargi, że wskutek nieodpłatnego ustanowienia służebności przesyłu na cudzej nieruchomości skarżąca Spółka nie odnosi żadnych wymiernych korzyści finansowych. Takie twierdzenie skarżącej jest nieuprawnione.

To, że odpłatność nie należy do istotnych elementów umowy o ustanowienie służebności przesyłu, jak podnosi skarżąca, nie ma większego znaczenia. Podobnie jest przecież w przypadku umowy pożyczki, która może być oprocentowana, lecz nie musi i tu nikt nie ma wątpliwości, że przy braku oprocentowania pożyczkobiorca osiąga przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Różnica dotyczy tylko sposobu spełnienia świadczenia – przy pożyczce polega ono na działaniu (przeniesieniu własności pieniędzy), zaś przy służebności – na jego braku (znoszeniu).

Z kolei argument skarżącej dotyczący częstego ustanawiania nieodpłatnych służebności przez rolników w związku z korzystaniem przez nich ze służebności na gruntach sąsiadów i rzekomym braku przychodu z tego tytułu, nie jest trafny w przedstawionym w rozpoznawanej sprawie stanie faktycznym. Po pierwsze, rolnicy są opodatkowani na innych zasadach i przychód w takim przypadku może nie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a po drugie, to że ktoś nie ujawnia przychodu i nie płaci podatku nie powoduje, że dane zdarzenie przestaje podlegać opodatkowaniu. Podobne stanowisko zajmują również inne sądy administracyjne np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w uzasadnieniu do wyroku z dnia 27.02.2009r., sygn. akt I SA/Lu 18/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie z dnia 28.01.2010 r., sygn. akt I SA/Rz 928/09 .

Z uwagi na fakt, iż wydana interpretacja jest zgodna z prawem, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oddalił skargę.



Powered by SoftProdukt