Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Kozik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędzia WSA Aneta Lemiesz Protokolant ref. staż. Anna Owczarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2015 r. sprawy ze skargi [...] S.A. z siedzibą w W. na bezczynność Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w przedmiocie stwierdzenia i zwrotu nadpłaty z tytułu rocznej opłaty za prawo do dysponowania częstotliwościami 1. zobowiązuje Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej do rozpoznania wniosku[...] S.A. z siedzibą w Warszawie z dnia[...] grudnia 2014 r. o stwierdzenie i zwrot nadpłaty z tytułu rocznej opłaty należnej za [...] r. za prawo do dysponowania częstotliwościami, w terminie [...] dni od dnia otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz skarżącej [...] S.A. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Przedmiotem skargi z [...] maja 2015 r., wniesionej przez N. S.A. z siedzibą w W. (dalej: "Spółka", "Strona", "Skarżąca") do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jest bezczynność Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej: "Prezes UKE"), w sprawie rozpatrzenia wniosku z [...] grudnia 2014 r., o stwierdzenie i zwrot nadpłaty z tytułu opłaty rocznej należnej za 2009 r. za prawo do dysponowania częstotliwościami radiowymi na podstawie szeregu pozwoleń radiowych.

Skarga została wniesiona w związku z następującymi okolicznościami faktycznymi.

Spółka, ww. wnioskiem z [...] grudnia 2014 r., wystąpiła do Prezesa UKE o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w wysokości [...] zł, z tytułu opłaty rocznej należnej za 2009 r. za prawo do dysponowania częstotliwościami na podstawie szeregu wskazanych we wniosku pozwoleń radiowych.

Prezes UKE, pismem z [...] stycznia 2015 r. wezwał Stronę, na podstawie art. 64 § 2 K.p.a., do usunięcia braków formalnych wniosku, poprzez sprecyzowanie zawartego w nim żądania i określenie m.in. z jakiego tytułu powstała nadpłata (jakiego pozwolenia radiowego dotyczy), którego okresu rozliczeniowego w 2009 r. dotyczy wniosek.

W odpowiedzi na to wezwanie, pismem z [...] stycznia 2015 r. Spółka ponownie wymieniła pozwolenia radiowe oraz wpłaty, z tytułu których powstała nadpłata i oświadczyła, że z uwagi na fakt, iż opłaty za częstotliwości były wpłacane łącznie, nie jest w stanie określić jaka kwota nadpłaty dotyczy poszczególnych częstotliwości, a także że kwota nadpłaty dotyczy opłat rocznych.

Pismem z [...] marca 2015 r., Prezes UKE zawiadomił Stronę o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o stwierdzenie nadpłaty z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych tego wniosku.

W związku z tym, Spółka pismem z [...] kwietnia 2015 r. wezwała Prezesa UKE do usunięcia naruszenia prawa polegającego na bezczynności w rozpoznaniu wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

W skardze z [...] maja 2015 r. Skarżący uznał, że organ niesłusznie pozostawił wniosek Spółki bez rozpoznania ponieważ żądanie zawarte we wniosku, zdaniem Spółki, było dostatecznie sprecyzowane i w pełni kwalifikowało się zarówno do pomyślnego przejścia etapu formalnej oceny, jak i do dokonania oceny merytorycznej, bez konieczności nadsyłania dodatkowych informacji i wyjaśnień, informacje których zażądał Prezesa UKE, należą do sfery merytorycznej, a nie formalnej oceny wniosku, a ponadto Spółka nie miała obowiązku przesyłać tych informacji do Prezesa UKE. W ocenie Spółki w niniejszej sprawie nie miał zastosowania art. 64 § 1 i § 2 K.p.a., na podstawie których organ winien pozostawić podanie bez rozpoznania, gdy podanie nie zawiera adresu wnoszącego i nie ma możliwości ustalenia tego adresu na podstawie innych danych, albo gdy podanie nie spełnia innych wymagań określonych w przepisach prawa, a strona mimo wezwania nie uzupełniła braków. W przypadku natomiast, wniosku o stwierdzenie nadpłaty z tytułu opłat za częstotliwości brak jest przepisów szczególnych określających wymogi formalne tego wniosku. W szczególności wymogi takie nie wynikają z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej, definiującego pojęcie nadpłaty. Zdaniem Skarżącej, podstawa faktyczna żądania została we wniosku określona jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości. Spółka wskazała rodzaj zobowiązania, z tytułu którego powstała nadpłata, okres, którego dotyczy to zobowiązanie, wykaz tytułów prawnych (pozwoleń radiowych), na podstawie których Spółka była zobowiązana do uiszczania opłat za korzystanie z częstotliwości, całkowitą kwotę nadpłaty oraz przyczyny, z których wynika w ocenie Spółki nadpłata.

Zdaniem Skarżącej, żądane przez Prezesa UKE informacje stanowią jedynie operacje rachunkowe, należące nie do sfery badania formalnego wniosku, ale do sfery jego merytorycznej oceny. Ponadto organ powinien zbadać we własnych księgach, jakie kwoty Spółka wpłaciła na poczet poszczególnych pozwoleń radiowych, tytułem poszczególnych rat opłat, a następnie porównać te faktycznie wniesione kwoty z kwotami, jakie zgodnie z prawem były z tych tytułów należne.

W odpowiedzi na skargę Prezes UKE wskazał, że w związku z treścią art. 206 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r., poz. 243 z późn. zm., dalej: "P.t."), zgodnie z którym postępowanie przed Prezesem UKE toczy się na podstawie przepisów K.p.a. ze zmianami wynikającymi z P.t. oraz ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 63 § 2 K.p.a. Z uwagi na brzmienie tego przepisu natomiast organu administracji publicznej jest obowiązany m.in. do sprawdzenia, czy podanie zawiera żądanie, którym organ jest związany. Organ administracyjny nie jest władny do zmiany kwalifikacji prawnej żądania strony, a w razie zaistnienia wątpliwości sprecyzowanie żądania należy do strony. Zdaniem Organu, żądanie zawarte we wniosku o stwierdzenie nadpłaty nie pozwalało na jego ocenę z punktu widzenia przepisów regulujących stwierdzenie nadpłaty, a co za tym idzie, uzasadnione było wezwanie Skarżącej do uzupełnienie braku formalnego przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie żądania. Organ wskazał, że z treści przepisu art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej wynika, że nadpłata musi być powiązana z określonym zobowiązaniem podatkowym. W przypadku opłat, o których mowa w art. 185 ust. 1 i ust. 3 P.t., czyli rocznej opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością oraz rocznej opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości, źródłem zobowiązania jest wydana przez Prezesa UKE decyzja rezerwacyjna lub pozwolenie radiowe, przyznające zainteresowanemu podmiotowi określone uprawnienia – prawo do dysponowania częstotliwością w rezerwacji częstotliwości lub prawo do wykorzystywania częstotliwości na podstawie pozwolenia radiowego. Organ podniósł następnie, że z art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli wpłaty dokonano na poczet kilku zobowiązań podatkowych, to wówczas podatnik powinien wskazać organowi podatkowemu, jaka część wpłaty ma zostać zaliczona na poczet poszczególnych zobowiązań podatkowych. Jeżeli natomiast podatnik tego nie zrobi, wówczas organ podatkowy ma obowiązek zaliczyć tę wpłatę na zaległe zobowiązania, poczynając od zaległości o najwcześniejszym terminie płatności, a jeżeli podatnik nie posiada zaległości, to na bieżące zobowiązania podatkowe. Organ dodał, że do powstania nadpłaty może dojść m.in. na skutek dokonania przez podatnika więcej niż jednej wpłaty na poczet tego samego zobowiązania podatkowego. Jeżeli natomiast, daty wpłat dokonanych na poczet tego samego zobowiązania podatkowego są różne, to powstanie kilka osobnych nadpłat. Prezes UKE stwierdził, że wydając decyzję stwierdzającą nadpłatę, jest zobowiązany wskazać w rozstrzygnięciu zobowiązanie, z tytułu którego powstała nadpłata, kwotę nadpłaty oraz dzień powstania nadpłaty, a to oznacza, że wniosek o stwierdzenie nadpłaty (nadpłat) powinien zakreślić podstawę faktyczną wniosku, wskazując zobowiązanie, z tytułu którego powstała nadpłata, kwotę nadpłaty oraz datę dokonania wpłaty, z której powstała nadpłata.

Prezes UKE powołał się także na treść § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2005 r. w sprawie rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością (Dz. U. Nr 24, poz. 196 z późn. zm.), wskazując, że również sposób zapłaty opłaty, czy to w ratach kwartalnych, w ratach półrocznych, bądź jednorazowo za cały rok, może mieć wpływ na powstanie nadpłaty.

Organ wymienił ponadto wpłaty wskazane przez Spółkę w piśmie z [...] stycznia 2015 r., które nie dotyczą żadnego z pozwoleń radiowych i decyzji wymienionych we wniosku o stwierdzenie nadpłaty, a zatem wpłata tych kwot, zdaniem organu, nie mogła skutkować powstaniem nadpłat związanych z pozwoleniami radiowymi i decyzjami wymienionymi we wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Organ uznał, że Spółka jest w stanie ustalić, w jaki sposób oraz w jakich datach regulowała zobowiązania z tytułu rocznych opłat za 2008 r. za prawo do wykorzystywania częstotliwości na podstawie pozwoleń radiowych wymienionych we wniosku o stwierdzenie, a to oznacza, iż jest również w stanie określić kwoty poszczególnych nadpłat, których stwierdzenia żąda we wniosku z dnia [...] grudnia 2013 r. Brak natomiast doprecyzowania wniosku o stwierdzenie nadpłaty, czyni niemożliwym wypowiedzenie się przez Prezesa UKE, czy żądanie stwierdzenia nadpłaty w określonej kwocie w odniesieniu do każdego z pozwoleń radiowych wymienionych we wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jest uzasadnione, a jeżeli nie jest uzasadnione, to w jakiej części i dlaczego.

Zdaniem Prezesa UKE, nie jest prawidłowe stanowisko Spółki, iż bez względu na wybrany przez zobowiązanego sposób uiszczenia rocznej opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością lub rocznej opłaty za prawo do wykorzystywania częstotliwości, nadpłacona zostaje zawsze roczna opłata. Jeżeli zobowiązany wybierze bowiem, uiszczenie rocznej opłaty w ratach np. kwartalnych, to w przypadku, gdy nadpłaci jedną z rat kwartalnych i jednocześnie będzie zalegał z zapłatą którejkolwiek z pozostałych rat kwartalnych - a zatem będzie posiadał, w ramach tej samej rocznej opłaty, jednocześnie nadpłatę i zaległość, nie można twierdzić, iż posiada nadpłatę z tytułu rocznej opłaty.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie natomiast z treścią art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej: "P.p.s.a."), sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Badając legalność pozostawienia przez organ bez rozpoznania wniosku Skarżącej o stwierdzenie i zwrot nadpłaty z tytułu opłaty rocznej należnej za 2008 r. za prawo do dysponowania częstotliwościami radiowymi, Sąd doszedł do wniosku, iż skarga na bezczynność organu jest zasadna, ponieważ organ błędnie uznał, że Skarżąca nie uzupełniła braków formalnych przedmiotowego wniosku i nie podejmując się rozpoznania tego wniosku, pozostał w bezczynności w związku z niezałatwieniem sprawy w ustawowym terminie.

Wyjaśnienia wymaga, że skargę do sądu administracyjnego na bezczynność organu można wnieść w oparciu o art. 52 § 1 P.p.s.a., a więc po wyczerpaniu środka zaskarżenia uregulowanego w art. 37 § 1 K.p.a. Z akt administracyjnych sprawy wynika, iż Skarżąca pismem z [...] kwietnia 2015 r., wezwała Prezesa UKE do usunięcia naruszenia prawa polegającego na bezczynności w rozpoznaniu wniosku o stwierdzenie nadpłaty. W świetle powyższego Sąd stwierdza, że w niniejszej sprawie, Skarżąca wniosła skargę po uprzednim wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa polegającego na niezałatwieniu przedmiotowej sprawy w terminie, zgodnie z wymogiem art. 37 § 1 K.p.a., wypełniając jednocześnie dyspozycję art. 52 § 1 P.p.s.a. wyczerpania środków zaskarżenia, co w świetle art. 52 § 2 P.p.s.a., oznacza sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Dodać przy tym wypada, że Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 3 września 2013 r., sygn. akt I OPS 2/13 przesądził, że na pozostawienie podania bez rozpoznania (art. 64 § 2 K.p.a.) przysługuje skarga na bezczynność organu, stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 206 ust. 1 P.t., postępowanie przed Prezesem UKE toczy się na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego ze zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy oraz ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Wprawdzie z art. 188 P.t. wynika, że w zakresie nieuregulowanym w ustawie do opłat, o których mowa w art. 183-185, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 5-9 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), rozdziały te jednak nie obejmują przepisów proceduralnych dotyczących postępowania podatkowego. W sprawie zatem mają m.in. zastosowanie przepisy art. 36 – 38, jak również 61 – 66 K.p.a. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie zawierają jednak legalnej definicji "bezczynności" organu. Z art. 36 § 1 i § 2 K.p.a. wynika, że o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 lub w przepisach szczególnych organ administracji publicznej jest obowiązany zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy, również w przypadku zwłoki w załatwieniu sprawy z przyczyn niezależnych od organu. Zarówno w literaturze jak i w orzecznictwie wskazuje się natomiast, że bezczynność wiąże się z brakiem jakichkolwiek działań organu w toczącym się postępowaniu, bądź z niezakończeniem postępowania rozstrzygnięciem administracyjnym w terminie, pomimo podejmowanych czynności. Organ nie pozostaje w bezczynności pomimo upływu terminu na załatwienie sprawy, jeżeli podejmuje czynności procesowe zmierzające do zakończenia postępowania oraz informuje stronę o opóźnieniu, przyczynach tego opóźnienia i wskazuje nowy termin załatwienia sprawy. Z powyższego zatem wynika, że organ administracji publicznej pozostaje w bezczynności w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 K.p.a. lub w przepisach szczególnych, jeżeli nie dopełnił czynności określonych w art. 36 K.p.a. Dodać ponadto należy, że z bezczynnością organu mamy do czynienia nie tylko w przypadku, gdy mimo upływu terminu sprawa nie jest załatwiona, ale również w przypadkach, gdy organ odmawia jej rozpoznania lub załatwienia, bo mylnie sądzi, że zachodzą okoliczności, które uwalniają go od obowiązku prowadzenia postępowania w konkretnej sprawie i zakończenia go wydaniem decyzji administracyjnej (por. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 3 września 2013 r. sygn. akt I OPS 2/13).

W niniejszej sprawie Prezes UKE nie załatwił sprawy w terminie pozostawiając

wniosek Spółki o stwierdzenie nadpłaty bez rozpoznania na podstawie art. 64 § 2 K.p.a. Z art. 64 § 1 K.p.a. wynika, że jeżeli w podaniu nie wskazano adresu wnoszącego i nie ma możności ustalenia tego adresu na podstawie posiadanych danych, podanie pozostawia się bez rozpoznania. Zgodnie z § 2 natomiast, jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Prezes UKE, powołał się na treść art. 63 § 2 K.p.a., z którego wynika, że podanie powinno zawierać co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres i żądanie oraz czynić zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach szczególnych. Na tej podstawie organ uznał, że Spółka nie sprecyzowała w dostateczny sposób żądania zawartego we wniosku o stwierdzenie nadpłaty co nie pozwalało na jego ocenę z punktu widzenia przepisów regulujących stwierdzenie nadpłaty.

Sąd nie zgadza się z powyższym stanowiskiem organu. Zdaniem Sądu, skarżąca Spółka zawarła żądanie w złożonym wniosku o stwierdzenie nadpłaty w sposób odpowiadający wymogom art. 63 § 2 K.p.a. Jak wynika z art. 185 ust. 1 P.t. podmiot, który uzyskał prawo do dysponowania częstotliwością w rezerwacji częstotliwości, uiszcza roczne opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością. We wniosku z [...] grudnia 2014 r., Spółka zwróciła się o stwierdzenie i zwrot nadpłaty z tytułu opłaty rocznej należnej za 2009 r. za prawo do dysponowania częstotliwościami radiowymi na podstawie szeregu pozwoleń radiowych. Spółka wskazała konkretną kwotę nadpłaty oraz wymieniła pozwolenia radiowe w związku, z którymi doszło w jej ocenie do nadpłaty rocznych opłat za dysponowanie częstotliwościami radiowymi. Powyższe, zdaniem Sądu, w dostatecznym stopniu precyzowało wolę Strony, jak również pozwalało na ustalenie przedmiotu postępowania w konkretnej, indywidulanej sprawie Spółki, należącej do właściwości Prezesa UKE. Przywołane przez organ w odpowiedzi na skargę przepisy Ordynacji podatkowej regulujące kwestie nadpłaty podatku, mające w związku z treścią art. 188 P.t. zastosowanie w niniejszej sprawie, nie zawierają szczególnej regulacji dotyczącej żądania stwierdzenia nadpłaty. Z art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Z § 2 tego przepisu wynika, że uprawnienie to dotyczy również podatników, których zobowiązanie podatkowe powstaje z mocy prawa, dokonujących samodzielnie rozliczenia podatku z organem, nie poprzez płatnika. Przepisy te jak i inne przepisy Ordynacji podatkowej regulujące kwestię nadpłaty podatku, nie precyzują szczególnych wymogów formalnych jakie musi spełniać wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Z przytoczonego przepisu można wyciągnąć wniosek, iż koniecznym elementem jaki musi zawierać wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku, jest identyfikacja zobowiązania podatkowego z tytułu którego pobranie podatku kwestionuje podatnik. Przekładając ten wymóg na potrzeby niniejszej sprawy, należy wskazać, że Spółka wskazała w przedmiotowym wniosku szereg pozwoleń radiowych stanowiących podstawą należnych, rocznych opłat za dysponowanie częstotliwościami radiowymi, co zdaniem Sądu odpowiada wymogom art. 75 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, mającym zastosowanie w niniejszej sprawie odpowiednio.

W ocenie Sądu, przywołane przez Prezesa UKE przepisy Ordynacji podatkowej, regulujące kwestię rozliczania wpłaconego podatku, jak i rozliczania nadpłaty podatku, czy też przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2005 r. w sprawie rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością, regulujące sposób zapłaty tych opłat, nie precyzują sposobu sformułowania żądania stwierdzenia nadpłaty spornych opłat, lecz wyznaczają zakres ustaleń faktycznych jakie Prezes UKE powinien poczynić rozpatrując wniosek Spółki, opierając się zarówno na posiadanym materiale dowodowym, jak i w razie potrzeby występując do Strony o uzupełnienie wymaganych informacji. Uzupełnienie tych informacji nie mieści się zatem w trybie art. 64 § 2 K.p.a. uzupełnienia braków żądania, w związku z art. 63 § 2 K.p.a.

W tych okolicznościach, Sąd stoi na stanowisku, że Prezes UKE nie miał podstaw do pozostawienia spornego wniosku skarżącej Spółki bez rozpoznania. Organ dokonał częściowej merytorycznej analizy wniosku Strony, bezzasadnie przyjął następnie, że Spółka nie zawarła w przedmiotowym wniosku dostatecznie sprecyzowanego żądania. Pozostawiając w związku z tym sporny wniosek bez rozpoznania, Prezes UKE pozostał w bezczynności wynikającej z treści art. 36 i 37 K.p.a. Organ bowiem, prowadzący postępowanie, który pozostawia podanie bez rozpoznania z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa (mimo że nie zaszły przesłanki wskazane w art. 64 § 2 K.p.a.), pozostaje w bezczynności, ponieważ bezzasadnie uchyla się od rozpoznania sprawy i wydania decyzji.

Zgodnie natomiast z treścią art. 149 § 1 P.p.s.a., Sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

Przepis art. 149 § 1 P.p.s.a., obliguje ponadto Sąd do stwierdzenia, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. W niniejszej sprawie Sąd doszedł do wniosku, iż pozostawienie spornego wniosku bez rozpoznania, wynikało z błędnego przekonania organu o brakach w zakresie sprecyzowania żądania wniosku, nieuzupełnionych pomimo wystosowanego do Strony przez organ wezwania o ich uzupełnienie. Powyższe nie wynikało, zdaniem Sądu, z zamierzonego przez organ nieprzestrzegania prawa, dlatego też Sąd stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd na podstawie art. 149 § 1 oraz art. 200 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.