Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 30 października 2008 roku Naczelny Sąd Administracyjny w osobie: Sędziego NSA Zygmunta Zgierskiego po rozpoznaniu w dniu 30 października 2008 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 sierpnia 2008 roku o sygn. akt II SA/Kr 1118/06 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi L. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.

Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił wniosek L. W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]. w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich.

Jak wynika z uzasadnienia, L. W. wniósł w dniu [...] skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z [...] z uchybieniem terminu.

Pismem z dnia [...]. skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, podając że jest osobą w podeszłym wieku, schorowaną, niedosłyszącą i niedowidzącą, miewa również zaniki pamięci.

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi.

W wyniku wniesionego zażalenia Naczelny Sąd Administracyjny, postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2008 r. o sygn. akt II OZ 390/08, uchylił zaskarżone orzeczenie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując, że kwestia naruszenia siedmiodniowego terminu do wniesienia o przywrócenie terminu została potraktowana, jako element merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, co nie jest dopuszczalne w świetle regulacji art. 87 § 1 w zw. z art. 88 p.p.s.a.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wezwał L. W. do uzupełnienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi poprzez podanie, w jakiej dacie dowiedział się o uchybieniu terminu do wniesienia skargi.

W odpowiedzi skarżący wskazał, że o uchybieniu terminu do wniesienia skargi dowiedział się dopiero w dniu [...] lub [...] ponieważ w listopadzie jego stan zdrowia nie pozwolił mu wcześniej zrozumieć i zapoznać się z zawiadomieniem o rozprawie oraz odpowiedzią na skargę, w której organ wnosił o odrzucenie skargi.

Odrzucając wniosek o przywrócenie terminu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wskazał w pierwszej kolejności, iż zgodnie z treścią art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) – dalej p.p.s.a., spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.

Jak wynika z akt sprawy, skarżący dowiedział się o uchybieniu terminu do wniesienia skargi w dniu 7 listopada 2007 r., kiedy to odebrał odpowiedź na skargę. Bieg siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został przerwany w związku z pobytem skarżącego w szpitalu w dniach od 13 do 15 listopada 2007 r. Jednakże w okresie kolejnych 7 dni, tj. od dnia 16 do dnia 22 listopada 2007 r. skarżący miał już możliwość złożenia stosownego wniosku, przy czym termin upływał w dniu 22 listopada. Tymczasem skarżący złożył wniosek dopiero w dniu 27 listopada 2007 r., a więc po terminie.

W zażaleniu na powyższe postanowienie L. W. wniósł o jego uchylenie bądź zmianę poprzez przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Skarżący podniósł, iż starał się dopełnić obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, a Sąd powinien wziąć pod rozwagę jego podeszły wiek, jak i szereg schorzeń. Przy tak ciężkiej chorobie nie jest uzasadniony wniosek, iż w dniach 16 – 22 listopada skarżący był w pełni sprawny.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do przepisu art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.Nr 153 poz. 1270 z późn. zm.) – dalej p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie z art. 87 § 1 i § 2 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż z brzmienia art. 87 § 1 p.p.s.a. wynika, iż wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności należy złożyć w terminie siedmiu dni od dnia, w którym ustała przyczyna uchybienia terminu. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym dopuszcza się jednak uzasadnione okolicznościami faktycznymi przypadki, w których termin ten rozpoczyna swój bieg w dniu, w którym strona dowiedziała się o uchybieniu terminu. Taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie. Z akt sprawy wynika bowiem, iż składając skargę do sądu administracyjnego L. W. nie miał świadomości, iż dokonana przez niego czynność nastąpiła z naruszeniem terminu, o którym mowa w art. 53 § 1 p.p.s.a. Wiedzę o tym, że skarga została złożona po upływie ustawowego terminu, skarżący uzyskał dopiero na podstawie odpowiedzi Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na skargę.

Dla stwierdzenia prawidłowości zaskarżonego postanowienia rozważenia wymaga, czy datą, od której liczyć należy bieg siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej jest data doręczenia skarżącemu odpowiedzi na skargę, jak to przyjął Sąd I instancji czy też dzień, w którym skarżący faktycznie zapoznał się z pismem i zrozumiał jego treść, jak to wskazała strona w piśmie z dnia 15 września 2008 r.

Otóż, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, podzielić należy pogląd wyrażony w zaskarżonym orzeczeniu, iż skarżący dowiedział się o uchybieniu terminu do wniesienia skargi w dniu 7 listopada 2007 r., gdyż w tym dniu odebrał odpowiedź na skargę. Podkreślenia wymaga, iż skarżący odebrał przesyłkę osobiście, co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, znajdującego się w aktach sprawy. Doręczenie odpowiedzi na skargę, która zawierała informację o uchybieniu przez skarżącego terminu do wniesienia skargi, rozpoczęło bieg terminu do złożenia wniosku o jego przywrócenie. Bez znaczenia pozostaje natomiast oświadczenie strony, iż o uchybieniu terminu dowiedziała się dopiero w dniu 24 lub 25 listopada 2007 r., kiedy to mogła zapoznać się z pismem organu i zrozumieć jego treść. Powoływany przez stronę fakt zrozumienia treści pisma nie stanowi bowiem okoliczności faktycznej, która może podlegać weryfikacji jako obiektywnie istniejący element stanu faktycznego.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż skoro odpowiedź na skargę została doręczona w dniu 7 listopada 2007 r., to termin do złożenia wniosku upłynął z dniem 14 listopada 2007 r. Natomiast nie zasługuje na aprobatę zaprezentowany w zaskarżonym orzeczeniu pogląd, iż bieg siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi uległ przerwaniu na skutek pobytu skarżącego w szpitalu w dniach od 13 do 15 listopada 2007 r., po czym rozpoczął swój bieg od początku. Podkreślenia wymaga, iż p.p.s.a. nie przewidują instytucji przerwania biegu terminów procesowych, zwłaszcza na skutek choroby czy hospitalizowania stron postępowania. Fakt, iż skarżący nie był w stanie dochować terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. z uwagi na pobyt w szpitalu, może mieć jedynie wpływ na przywrócenie terminu do złożenia wniosku, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. Jak już bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 24 kwietnia 2008 r. o sygn. akt II OZ 390/08 siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności jest ustawowym terminem procesowym, który podlega przywróceniu na zasadach ogólnych.

Błędne przyjęcie przez Sąd I instancji, iż termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upłynął z dniem 22 listopada 2007 r., a nie z dniem 14 listopada 2007 r. pozostaje jednak bez wpływu na treść rozstrzygnięcia. Niezależnie bowiem od przyjętej daty, w którym omawiany termin upłynął – 14 czy też 22 listopada 2007 r. – nie ulega wątpliwości, iż złożenie przez skarżącego wniosku w dniu 27 listopada 2007 r. nastąpiło już po jego ekspiracji.

Zaskarżone postanowienie, mimo częściowo błędnego uzasadnienia, odpowiada jednak prawu, co uzasadnia oddalenie zażalenia.

Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.