Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janusz Zajda po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia E. L., J. L., J. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2008 r.; sygn. akt IV SA/Wa 2070/06 w zakresie odrzucenia zażalenia J. L. i J. L. w sprawie ze skargi E. L. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia [...] września 2006 r.; nr [...] w przedmiocie zmiany referencyjnej zawartości tłuszczu postanawia: oddalić zażalenie.

Postanowieniem z 6 lutego 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę E. L. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z [...] września 2006 r.

Na powyższe postanowienie E. L., J. L. oraz J. L. wnieśli skargę kasacyjną, która została odrzucona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 marca 2008 r. Zażalenie na ten środek prawny wniosła E. L. Zostało ono odrzucone postanowieniem z 14 maja 2008 r.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało zaskarżone przez E. L., J. L. i J. L., którzy w piśmie z 23 maja 2008 r., zatytułowanym: "zażalenie, skarga wraz z wnioskiem" wnieśli o jego uchylenie.

Postanowieniem z 19 sierpnia 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 2070/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie J. L. oraz J. L. Powodem odrzucenia była okoliczność, iż środki prawne były niedopuszczalne, bowiem skarżący nie posiadali legitymacji do zaskarżenia postanowienia z 14 maja 2008 r.

Sąd I instancji podkreślił, iż orzeczenie z 14 maja 2008 r. dotyczyło zażalenia uprzednio wniesionego przez E. L. i odnosiło się do jej uprawnień, przy tym tylko jej było doręczone. Ponadto postanowieniami z 13 grudnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargi J. L. oraz J. L. wskazując, iż nie posiadają oni legitymacji do wniesienia skargi w sprawie.

Wobec powyższego orzeczenie z 14 maja 2008 r. może być zaskarżone jedynie przez E. L., jako osobę posiadającą legitymację do dokonania takiej czynności procesowej.

E. L., J. L. i J.L. wnieśli zażalenie na powyższe postanowienie, domagając się jego uchylenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zażalenie jest środkiem odwoławczym służącym od wskazanych ustawowo postanowień incydentalnych, niekończących postępowania w sprawie, stosownie do treści art. 194 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: p.p.s.a). Jak wynika z art. 194 § 1 pkt 8 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego, którego przedmiotem jest odrzucenie zażalenia.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 19 sierpnia 2008 r. odpowiada prawu. Sąd I instancji trafnie podniósł, iż na gruncie niniejszego postępowania J. L. oraz J. L. nie posiadają legitymacji do zaskarżenia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 maja 2008 r. Wskazać należy, że legitymacja do wniesienia środka zaskarżenia, czyli uprawnienie określonego podmiotu biorącego udział w postępowaniu sądowym do zaskarżenia wskazanych orzeczeń sądowych, stanowi jedną z przesłanek procesowych. Przy tym legitymacja, czyli posiadanie uprawnienia do wniesienia skargi, stanowi podstawową przesłankę dopuszczalności samej skargi, stosownie do art. 50 § 1 p.p.s.a.). Brak tej przesłanki prowadzi do odrzucenia środka zaskarżenia (legitimatio ad processum). Interes prawny wnoszącego skargę do sądu przejawia się w tym, że działa on bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienia z nałożonego obowiązku.

Wskazać należy, iż zażalenie na postanowienie z 14 maja 2008 r. wniesione przez J. L. oraz J. L. jest niedopuszczalne, albowiem nie do nich skierowane było powyższe postanowienie Sądu I instancji. Adresatem zaskarżonego postanowienia była jedynie E. L. i wyłącznie ona mogła złożyć zażalenie w świetle art. 194 § 1 p.p.s.a., a zatem zażalenie wniesione przez J. L. oraz J. L. podlega odrzuceniu, jako niedopuszczane.

Ponadto, jak trafnie wskazał Sąd I instancji, postanowieniami z 13 grudnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargi J. L. oraz J. L. wskazując, iż nie posiadają oni legitymacji do wniesienia skargi na decyzję z [...] września 2006 r. Należy zatem podzielić pogląd Sądu I instancji, że z uwagi na brak legitymacji do złożenia środka zaskarżenia przez J. L. oraz J. L. złożenie przez nich zażalenia na postanowienie z 14 maja 2008 r. było niedopuszczalne.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.