Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz,, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 października 2014 r. sprawy ze skargi K. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kosztów związanych z usunięciem pojazdu z drogi publicznej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej jej wydanie decyzji Starosty Powiatu B. z dnia [...].11.2013 r. nr [...], 2. stwierdza, że wymienione decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Starosta Powiatu B., działając z urzędu na podstawie art. 130a ust. 10h ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm. zwana dalej ustawą), decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] nałożył na K. W. obowiązek zapłaty: 21.535,10 zł, tytułem obciążenia kosztami wynikającymi z usunięcia, przechowywania, oszacowania pojazdu marki S. B., numer identyfikacyjny pojazdu: [...], w terminie 30 dni od daty, w której decyzja stanie się ostateczna. W uzasadnieniu organ podał, że dnia [...] lipca 2008 r. w miejscowości M. z powodu nieokazania przez kierującego dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu funkcjonariusz Policji wydał dyspozycję usunięcia pojazdu, po czym pojazd usunięto na parking strzeżony w B. przy ul. U. [...]. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, mającego na celu ustalenie właściciela pojazdu, pismem odebranym w dniu [...] sierpnia 2012 r. K. W. został w sposób prawidłowy powiadomiony o usunięciu i przemieszeniu pojazdu oraz o skutkach jego nieodebrania. Pomimo powyższego, pojazd nie został odebrany. W tej sytuacji Starosta Powiatu B. wystąpił do Sądu Rejonowego w B. o orzeczenie przepadku pojazdu na rzecz Powiatu B.. Sąd postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r., [...] orzekł o przepadku pojazdu. W dniu [...] lutego 2013 r. przedmiotowe postanowienie stało się prawomocne. Ustalając wysokość kosztów organ powołał się na uchwałę nr [...] Rady Powiatu B. z dnia [...] marca 2007 r. Według organu na koszty należności w wysokości – 21.535, 10 zł składają się: koszty związane z usunięciem pojazdu, koszty przechowania pojazdu (1056 dni) – 2.112 x stawka w wysokości 10 zł za każde rozpoczęte 12 godzin parkowania = 21.120,00 zł natomiast na okres przechowywania w ww. wymiarze składają się następujące odcinki czasowe: od [...] lipca 2008 r. (dzień usunięcia pojazdu) do dnia [...] stycznia 2009 r. (ustawowy czas na odebranie pojazdu z parkingu+3 dni na powiadomienie o nieodebraniu) — 188 dni i od [...] listopada 2010 r. (termin zgłoszenia nieodebrania pojazdu przez parking) do [...] kwietnia 2013 r. (data ostatecznego usunięcia pojazdu z parkingu) - 868 dni, koszty oszacowania pojazdu przez biegłego skarbowego - 147,60 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji K. W. zakwestionował stanowisko organu, zarzucając naruszenie:

- art. 130a ust. 10h ustawy, poprzez jego zastosowanie i w konsekwencji nałożenie na odwołującego obowiązku zapłaty wskazanej w decyzji kwoty tytułem obciążenia kosztami wynikającymi z usunięcia, przechowania, oszacowania przedmiotowego pojazdu;

- art. 130a ust. 10h ustawy, poprzez jego zastosowanie w przedmiotowym stanie faktycznym i nie uwzględnienie istotnego i mającego wpływ na rozstrzygnięcie faktu, że zasady obciążania kosztami zagospodarowani pojazdu wynikające z art. 130a ust. 10h mają zastosowanie wprost jedynie do przypadków zaistniałych po wejściu w życie tego przepisu, tj. po dniu 4 września 2010 r.;

- art. 130a ust. 10 ustawy w wersji obowiązującej na datę zdarzenia oraz usunięcia pojazdu, tj. 17 lipca 2008 r. poprzez jego niezastosowanie.

Mając powyższe na uwadze odwołujący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie ewentualnie o uchylenie i przekazanie do ponownego rozpoznania, albo o orzeczenie przez organ odwoławczy co do istoty.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] utrzymało w mocy rozstrzygnięcie I –instancyjne. W uzasadnieniu podano, że podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowi przepis art. 130a ust. 10h ustawy, zgodnie z którym koszty związane z usuwaniem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu, powstałe od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do zakończenia postępowania, ponosi osoba będąca właścicielem tego pojazdu w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 10d i 10i. Decyzję o zapłacie tych kosztów wydaje starosta. Przepis art. 130a ust. 10h ustawy w podanym wyżej brzmieniu obowiązuje od dnia 4 września 2010 r. - na mocy art. 1 pkt 10 lit. k ustawy nowelizującej. Do dnia 3 września 2010 r. problematykę usuwania, przemieszczania i blokowania pojazdów regulował kompleksowo art. 130a ust. 1-11 ustawy. Z kolei w art. 130a ust. 10 ustawy, w brzmieniu sprzed 4 września 2010 r., znajdowała się norma dotycząca utraty własności pojazdu, zgodnie z którą pojazd usunięty w trybie określonym w ust. 1 lub 2 i nieodebrany przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodził na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy (przepadek ex lege). O przejściu tytułu własności pojazdu na rzecz Skarbu Państwa orzekał decyzją deklaratoryjną naczelnik właściwego miejscowo urzędu skarbowego. Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 3 czerwca 2008 r. w sprawie P 4/06 (Dz. U. 2008 r. nr 100, poz. 649) stwierdził niekonstytucyjność art. 130a ust. 10 ustawy w zakresie, w jakim dopuszczał odjęcie prawa własności pojazdu bez prawomocnego orzeczenia sądu. Powyższy wyrok był przyczyną zmiany tego przepisu poprzez dodanie, wskazaną wyżej ustawą nowelizującą ust. 10a - 10I. W konsekwencji, na skutek nowelizacji, od dnia 4 września 2010 r. w stosunku do pojazdu usuniętego z drogi w przypadkach wymienionych w art. 130a ust. 1 lub 2 ustawy - starosta występuje do sądu o orzeczenie przepadku pojazdu, jeżeli prawidłowo powiadomiony właściciel lub osoba uprawniona nie odebrała pojazdu w terminie 3 miesięcy od dnia jego usunięcia. Powiadomienie powinno zawierać pouczenie o skutkach nieodebrania pojazdu. Po orzeczeniu przepadku przez sąd znajduje zastosowanie art. 130a ust. 10h ustawy i następuje obciążenie dotychczasowego właściciela kosztami wskazanymi w tym przepisie powstałymi od dnia wydania dyspozycji usunięcia pojazdu. W rozpatrywanej sprawie pojazd został usunięty z drogi publicznej w dniu [...] lipca 2008 r. na podstawie dyspozycji wydanej przez Policję i dostarczony na parking strzeżony. Podmiot prowadzący parking pismem z dnia [...] października 2008 r. zawiadomił skarżącego o skutkach nieodebrania pojazdu, w tym poniesienia kosztów za usunięcie i parkowanie pojazdu (doręczenie pisma nastąpiło w dniu 7 października 2008 r. ). W tej dacie obowiązywał też przepis art. 130a ust. 1 ustawy, który stanowił (i nadal stanowi), że pojazd usuwa się z drogi na koszt jego właściciela. Zgodnie z art. 10 ustawy nowelizującej, w przypadku pojazdów, które zostały usunięte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i do tego dnia nie zostały odebrane z parkingu strzeżonego przez uprawnioną osobę, termin określony w art. 130a ust. 10 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, tj. 6 miesięcy, po którego upływie starosta występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie przepadku pojazdu, biegnie w dalszym ciągu od dnia usunięcia pojazdu. Wskutek wniosku Powiatu B., Sąd Rejonowy w B. prawomocnym postanowieniem z dnia [...]lutego 2013 r. orzekł o przepadku pojazdu na rzecz powiatu. Organ odwoławczy zaznaczył, że zgodnie z art. 130a ust. 10e ustawy, w sprawach o przepadek pojazdu sąd stwierdza, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do orzeczenia przepadku, w szczególności, czy usunięcie pojazdu było zasadne i czy w poszukiwaniu osoby uprawnionej do jego odbioru dołożono należytej staranności oraz czy orzeczenie przepadku nie będzie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Organ administracji prowadzący postępowanie nie ma zatem uprawnień do oceny zasadności przetrzymywania pojazdu, czy okoliczności jego nieodebrania. O legalności usunięcia pojazdu oraz czynności prowadzących do utraty prawa własności pojazdu przez skarżącego przesądzono bowiem w postępowaniu sądowym zakończonym orzeczeniem przepadku. Organ odwoławczy podniósł, że art. 130 a ust. 10h ustanowił nowy tryb ustalania należności związanych z usunięciem pojazdu, jak również określił rodzaj tych kosztów. Przepis ten, jak również żaden inny przepis ustawy i ustawy nowelizującej, nie zwolnił jednak z ponoszenia kosztów przez właścicieli za usunięcie pojazdów, które miało miejsce przed wejściem w życie ustawy nowelizującej tj. przed [...] września 2010 r. Stąd też organ I instancji prawidłowo obciążył skarżącego kosztami za usunięcie i przechowywanie pojazdu z okresu przed wejściem w życie ustawy nowelizującej. Organ uwzględnił przy tym przepis art. 13 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym Skarb Państwa ponosi koszty przechowywania pojazdów, które powstały po upływie terminu, o którym mowa w art. 130a ust. 10 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, tj. 6 miesięcy do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wobec pojazdów, których 6-miesięczny termin od dnia ich usunięcia upłynął w okresie od dnia 11 czerwca 2009 r. do dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej. Wprawdzie w przedmiotowej sprawie termin 6 -miesięczny od dnia usunięcia pojazdu upłynął w dniu [...] stycznia 2009 r., jednakże rozstrzygnięcie organu jest na korzyść skarżącego, stąd Kolegium nie zakwestionowało go w tym zakresie. Ustalając należność organ I instancji przyjął za podstawę opłaty za usunięcie i parkowanie pojazdów na terenie Powiatu B., wynikające z uchwały nr [...] Rady Powiatu B. z dnia [...] marca 2007 r., obowiązującej w dniu usunięcia pojazdu. Organ odwoławczy podał, że wprawdzie powyższe opłaty dotyczą relacji pomiędzy właścicielem pojazdu a podmiotem usuwającym pojazdy i prowadzącym parking strzeżony to jednak można uznać je również za koszty dla powiatu, który zobowiązany jest do rozliczenia się z podmiotem prowadzącym parking. Wskazano, że od dnia [...] sierpnia 2012 r. obowiązuje uchwała nr [...] Rady Powiatu B. z dnia [...] czerwca 2012 r. w sprawie ustalenia wysokości opłat za usuwanie pojazdów z dróg publicznych położonych na terenie Powiatu B. i ich przechowywanie na wyznaczonych parkingach strzeżonych oraz ustalenia wysokości kosztów powstałych mimo odstąpienia od usunięcia pojazdów (Dz .Urz. z 2012 r. poz. 2148 ). Uchwała ta przewiduje wyższe stawki za przechowywanie pojazdów, które nie zostały zastosowane w przedmiotowej sprawie. Decyzja organu I instancji w tym zakresie jest również korzystna dla skarżącego.

Skargę od tej decyzji do sądu administracyjnego złożył K. W. i zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj.:

- art. 130a ust. 10h ustawy, poprzez jego zastosowanie i w konsekwencji nałożenie na odwołującego obowiązku zapłaty wskazanej w decyzji kwoty tytułem obciążenia kosztami wynikającymi z usunięcia, przechowania, oszacowania przedmiotowego pojazdu;

- art. 130a ust. 10h ustawy, poprzez jego zastosowanie w przedmiotowym stanie faktycznym i nie uwzględnienie istotnego i mającego wpływ na rozstrzygnięcie faktu, że zasady obciążania kosztami zagospodarowania pojazdu, wynikające z art. 130a ust. 10h mają zastosowanie wprost jedynie do przypadków zaistniałych po wejściu w życie tego przepisu tj. po dniu [...] września 2010 r.;

- art. 130a ust. 10 ustawy w wersji obowiązującej na datę zdarzenia oraz usunięcia pojazdu tj. 17 lipca 2008 r. poprzez jego niezastosowanie;

- art. 130a ust. 2a, ust.10i, ust. 10j, ust. 6 i 6a ustawy, poprzez bezprawne wydanie decyzji przez organ I instancji i utrzymanie jej przez organ II instancji.

Nadto skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 6, 7, 8, 9, 10, 11, 75, 77, 80, 86 i 107 § 3 kpa, poprzez uniemożliwienie mu czynnego udziału w sprawie po dokonaniu usunięcia pojazdu.

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.

Skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem kontrola legalności zaskarżonej decyzji oraz objętej rozpoznaniem Sądu – na podstawie art. 134 P.p.s.a. – decyzji organu pierwszej instancji wykazała, że obarczone są one kwalifikowanymi wadami prawnymi, określonymi w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. Zdaniem Sądu obie decyzje zostały wydane bez podstawy prawnej - w zakresie ustalenia kosztów przechowania pojazdu za okres do [...] września 2010 r. – oraz z rażącym naruszeniem prawa w zakresie ustalenia opłaty za usunięcie i parkowanie pojazdu na podstawie uchwały Rady Powiatu B. Nr [...] z dnia [...] marca 2007 r. Takie stanowisko sądu wynika z poniższej wykładni art. 130a ust. 10h ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm., powoływanej dalej jako p.r.d.), stanowiącego podstawę prawną zaskarżonej decyzji. Z regulacji tej wynika, że koszty związane z usuwaniem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu, powstałe od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do zakończenia postępowania, ponosi osoba będąca właścicielem tego pojazdu w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 10d i 10i. Decyzję o zapłacie tych kosztów wydaje starosta.

Przepis art. 130a ust. 10h p.r.d. w podanym wyżej brzmieniu obowiązuje od dnia 4 września 2010 r. – na mocy art. 1 pkt 10 lit. k ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 152, poz. 1018 ze zm.). Do dnia 3 września 2010 r. problematykę usuwania, przemieszczania i blokowania pojazdów regulował kompleksowo art. 130a ust. 1 – 11 p.r.d., niezawierający ustępów 10a – 10l.

Z kolei w art. 130a ust. 10 p.r.d. w brzmieniu sprzed 4 września 2010 r. znajdowała się norma dotycząca utraty własności pojazdu, zgodnie z którą pojazd usunięty w trybie określonym w ust. 1 lub 2 i nieodebrany przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia uznaje się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodzi na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy (przepadek ex lege). O przejściu tytułu własności pojazdu na rzecz Skarbu Państwa orzekał decyzją deklaratoryjną naczelnik właściwego miejscowo urzędu skarbowego (§ 8 ust. 1 rozporządzenia z dnia 16 października 2007 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. nr 191, poz. 1377 ze zm.).

Wskazać też należy, że Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 3 czerwca 2008 r. w sprawie P 4/06 (Dz. U. 2008 r. nr 100, poz. 649) stwierdził niekonstytucyjność art. 130a ust. 10 p.r.d. w zakresie, w jakim dopuszczał odjęcie prawa własności pojazdu bez prawomocnego orzeczenia sądu. Powyższy wyrok był przyczyną zmiany art. 130a p.r.d. poprzez dodanie (wskazaną wyżej ustawą nowelizującą z dnia 22 lipca 2010 r.) ust. 10a – 10l (vide uzasadnienie do projektu - druk nr 2816 Sejm RP VI kadencji). W konsekwencji, na skutek nowelizacji, od dnia 4 września 2010 r. w stosunku do pojazdu usuniętego z drogi w przypadkach wymienionych w art. 130a ust. 1 lub 2 p.r.d. – starosta występuje do sądu o orzeczenie przepadku pojazdu, jeżeli prawidłowo powiadomiony właściciel lub osoba uprawniona nie odebrała pojazdu w terminie 3 miesięcy od dnia jego usunięcia. Powiadomienie powinno zawierać pouczenie o skutkach nieodebrania pojazdu. Po orzeczeniu przepadku przez sąd znajduje zastosowanie art. 130a ust. 10h p.r.d. i następuje obciążenie dotychczasowego właściciela kosztami zagospodarowania pojazdu powstałym od dnia wydanie dyspozycji jego usunięcia.

Orzekając w sprawie niniejszej na podstawie art. 130a ust. 10h p.r.d. organy nie uwzględniły jednak istotnego i mającego wpływ na rozstrzygnięcie faktu, że zasady obciążania kosztami zagospodarowania pojazdu podmiot będący właścicielem tego pojazdu w dniu jego usunięcia, wynikające z art. 130a ust. 10h p.r.d., mają zastosowanie wprost jedynie do przypadków zaistniałych po wejściu w życie tego przepisu, tj. po dniu 4 września 2010 r. Zgodnie bowiem z art. 13 ustawy nowelizującej p.r.d. z dniem 4 września 2010 r. Skarb Państwa ponosi koszty przechowywania pojazdów, które powstały po upływie terminu, o którym mowa w art. 130a ust. 10 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym, do dnia wejścia w życie "nowej" ustawy, wobec pojazdów, których 6-miesięczny termin od dnia ich usunięcia upłynął w okresie od dnia 11 czerwca 2009 r. do dnia wejścia w życie nowego brzmienia ustawy. Inaczej rzecz ujmując z przepisu art. 13 ustawy nowelizującej wynika, że jeżeli 6-miesięczny termin z art. 130a ust. 10 p.r.d. w jego brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją – upłynął w okresie między dniem 11 czerwca 2009 r. a dniem 4 września 2010 r., to koszty przechowywania pojazdu po upływie tego sześciomiesięcznego terminu i do dnia 4 września 2010 r. ponosi Skarb Państwa.

Jednocześnie skład orzekający w całości podziela stanowisko WSA w Łodzi zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 30 marca 2012 r. w sprawie III SA/Łd 2012, zgodnie z którym analiza art. 13 ustawy nowelizującej daje również podstawę do twierdzenia, że Skarb Państwa ponosi koszty przechowywania pojazdów także wówczas, gdy termin 6-miesięczny od dnia usunięcia pojazdu upłynął przed dniem 11 czerwca 2009 r. (wyrok dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl, powoływanej dalej w skrócie jako CBOSA). Wynika to z następujących okoliczności.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie P 4/06 został ogłoszony w Dzienniku Ustaw z 2008 r. nr 100, poz. 649 w dniu 11 czerwca 2008 r. Zgodnie z punktem II. wyroku przepis art. 130a ust. 10 p.r.d. - w zakresie uznanym za niekonstytucyjny przez Trybunał (przepadku z mocy ustawy) - utracił moc z upływem roku od ogłoszenia wyroku TK w Dzienniku Ustaw tj. z dniem 11 czerwca 2009 r. Powstała zatem sytuacja, w której po dniu wyeliminowania z obrotu prawnego przepisu art. 130a ust. 10 p.r.d. regulującego przepadek ex lege (tj. po dniu 11 czerwca 2009 r.), a do dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej, w której jednoznacznie wskazano na obowiązek orzekania przepadku przez sąd w przypadku usunięcia pojazdu tj. do dnia 4 września 2010 r. – istniała swoista luka w prawie. Nie obowiązywał przepis zezwalający na przepadek z mocy ustawy (art. 130a ust. 10 p.r.d. w brzmieniu dotychczasowym uznano go za niekonstytucyjny), a nie wprowadzono jeszcze ustawowej regulacji orzekania przepadku przez sąd w sytuacji nieodebrania pojazdu usuniętego z uwagi np. na powodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu. Nie istniała również jednoznaczna regulacja wskazująca kto ponosi koszty przechowywania pojazdu w tym okresie (od dnia 11 czerwca 2009 r. do dnia 4 września 2010 r.). Z brzmienia art. 130a ust. 1 p.r.d. wynikało jedynie, że właściciel ponosi koszty usunięcia pojazdu. Zdaniem sądu, powyższą lukę w zakresie regulacji o ponoszeniu kosztów przechowywania pojazdu wypełnił art. 13 ustawy nowelizującej - obciążając tymi kosztami Skarb Państwa.

Należy natomiast wskazać, że skoro z art. 13 ustawy nowelizującej wynika obciążenie Skarbu Państwa kosztami przechowywania pojazdu w okresie po wyeliminowaniu z obrotu prawnego przepisu art. 130a ust. 10 p.r.d. w jego poprzednim brzmieniu i do dnia wejścia w życie regulacji art. 130a ust. 10h p.r.d., to tym bardziej właściciel usuniętego pojazdu nie może ponosić kosztów jego przechowywania w okresie przypadającym po upływie sześciu miesięcy od dnia usunięcia pojazdu, gdy ten okres minął w trakcie obowiązywania przepisu art. 130a ust. 10 p.r.d. tj. do dnia 11 czerwca 2009 r. Na podstawie tego przepisu dochodziło bowiem do przejścia z mocy prawa własności pojazdu na rzecz Skarbu Państwa po upływie sześciu miesięcy od dnia jego usunięcia. Skoro zatem wraz z upływem tego okresu dotychczasowy właściciel pojazdu tracił swój tytuł prawny do auta a nabywał go z mocy prawa Skarb Państwa, jak również skoro nie było regulacji obciążającej wprost dotychczasowego właściciela kosztami przechowywania pojazdu po upływie sześciu miesięcy od dnia jego usunięcia – to koszty te powinien ponosić Skarb Państwa jako ten, na rzecz którego przeszło prawo własności auta.

Nie zmienia powyższego wniosku okoliczność, że już od dnia 11 czerwca 2008 r. (ogłoszenia wyroku TK) przepis art. 130a ust. 10 p.r.d. utracił domniemanie konstytucyjności. Nadal był jednak przepisem obowiązującym, na mocy którego następował przepadek po upływie 6 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy niniejszej wskazać należy, że organy bez podstawy prawnej obciążyły skarżącego, jako właściciela pojazdu kosztami jego przechowywania za okres od dnia [...] lipca 2008 r. do dnia [...] stycznia 2009 r. (188 dni). Nie uwzględniły organy regulacji intertemporalnej art. 13 ustawy nowelizującej z dnia 22 lipca 2010 r. i jej skutków dla rozstrzygnięcia sprawy niniejszej. Tymczasem, w ocenie sądu, skoro na podstawie przepisów obowiązujących w okresie do dnia [...] czerwca 2009 r. następował przepadek pojazdu z mocy prawa z upływem sześciu miesięcy od dnia jego usunięcia, to w przypadku skarżącego należy przyjąć, że od dnia [...] stycznia 2009 r. tj. od upływu wskazanych sześciu miesięcy (art. 130a ust. 10 p.r.d. w brzmieniu zakwestionowanym przez Trybunał, ale obowiązującym w dacie usunięcia) do dnia 3 września 2010 r. (dnia poprzedzającego wejście w życie ustawy nowelizującej i dodającej art. 130 "a" ust. 10 "h" p.r.d.) koszty przechowywania pojazdu powinien ponosić Skarb Państwa. Dopiero zatem od dnia 4 września 2010 r., czyli od dnia obowiązywania art. 130a ust. 10h p.r.d., możemy mieć do czynienia w sprawie niniejszej z uznaniem, że koszty te powinien ponosić skarżący. Konsekwencją takiego stanowiska jest to, że organy ustalając wysokość kosztów błędnie przyjęły za podstawę uchwałę nr [...] Rady Powiatu B. z dnia [...] marca 2007 r. obowiązującą w dacie usunięcia pojazdu. W ocenie Sądu podstawę ustalenia kosztów przechowania pojazdu w sprawie niniejszej powinna stanowić uchwała nr [...] Rady Powiatu B. z dnia [...] czerwca 2012 r. w sprawie ustalenia wysokości opłat za usuwanie pojazdów z dróg publicznych położonych na terenie Powiatu B. i ich przechowywanie na wyznaczonych parkingach strzeżonych oraz ustalenia wysokości kosztów powstałych mimo odstąpienia od usunięcia pojazdów (Dz .Urz. z 2012 r. poz. 2148 ).

W ponownie prowadzonym postępowaniu na skutek niniejszego wyroku organ I instancji dokona ponownego ustalenia kosztów zagospodarowania pojazdu, w tym w szczególności kosztów jego przechowywania obciążających skarżącego - uwzględniając dokonaną w niniejszym uzasadnieniu wykładnię przepisów art. 13 ustawy nowelizującej p.r.d. z dnia 22 lipca 2010 r. oraz art. 130 a ust. 10h p.r.d. Ustalenia kosztów dokona na podstawie uchwały nr XIX/159/2012 z dnia 28 czerwca 2012 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 w zw. z art. 135 ustawy– Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W punkcie 2 wyroku orzeczono o niemożności wykonania zaskarżonych orzeczeń do dnia uprawomocnienia się wyroku (art. 152 p.p.s.a.).