drukuj    zapisz    Powrót do listy

6119 Inne o symbolu podstawowym 611, Inne, Minister Pracy i Polityki Społecznej, Oddalono zażalenie, II FZ 305/17 - Postanowienie NSA z 2017-06-21, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II FZ 305/17 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2017-06-21 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2017-05-20
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Tomasz Zborzyński /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
II FSK 1006/18 - Wyrok NSA z 2020-09-17
III SA/Wa 2778/16 - Wyrok WSA w Warszawie z 2017-09-25
I FSK 1006/18 - Wyrok NSA z 2022-07-01
I SA/Ol 17/18 - Wyrok WSA w Olsztynie z 2018-03-07
Skarżony organ
Minister Pracy i Polityki Społecznej
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 718 art. 61§ 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Tomasz Zborzyński po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2778/16 w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lipca 2016 r., nr [...] w przedmiocie zobowiązania z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za miesiące od marca do listopada 2012 r. postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania decyzji Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lipca 2016 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania W. M.

z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

za miesiące od marca do listopada 2012 r.

Oddalając wniosek na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia

2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: P.p.s.a.) Sąd wskazał, że skarżąca nie przytoczyła żadnych okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia jej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, zaś Sąd nie może się domyślać powodów, dla których skarżąca wnosi o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji; ponadto w postępowaniu, którego przedmiotem jest wstrzymanie wykonania decyzji, Sąd nie może odnieść się do merytorycznej zasadności skargi.

W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca zarzuciła naruszenie

art. 61 § 3 P.p.s.a. przez uznanie, że nie zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, że decyzji nakładających obowiązek zwrotu należności było kilka, zaś w sytuacji, gdy należność objęta decyzją zostanie wyegzekwowana, a decyzja ta zostanie następnie uchylona, jest oczywistym,

że zostanie jej wyrządzona znaczna szkoda.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wnosząc o wstrzymanie wykonania decyzji, zaskarżonej do sądu administracyjnego, skarżący winien przedstawić przekonujące argumenty, że jej wykonanie może doprowadzić do wyrządzenia mu znacznej szkody lub spowodować trudne do odwrócenia skutki. Argumentacja taka musi być szczególnie przekonująca w przypadku domagania się wstrzymania decyzji nakładającej obowiązek świadczenia pieniężnego, ponieważ skutki niezasadnego spełnienia takiego świadczenia z natury rzeczy są łatwo odwracalne, jako że sprowadzają się do zwrotu tego świadczenia. Powołanie się zatem przez skarżącą na oczywistość wyrządzenia jej znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków

w następstwie wykonania decyzji zaskarżonej do sądu administracyjnego, nie spełnia określonej w art. 61 § 3 P.p.s.a. przesłanki, warunkującej możliwość wstrzymania wykonania decyzji. Tym bardziej przesłanki tej nie spełnia odwołanie się do merytorycznej niezasadności zaskarżonej decyzji, a także kilku innych decyzji, których przedmiot jest podobny, gdyż – jak słusznie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny – w postępowaniu wpadkowym, którego przedmiotem jest wstrzymanie wykonania decyzji, nie można rozstrzygać o merytorycznej zasadności skargi, a tym bardziej – skarg rozpoznawanych w innych postępowaniach sądowoadministracyjnych.

W konsekwencji, ponieważ zarzut naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie art. 61 § 3 P.p.s.a. jest chybiony, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt