Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Kędzierski (spr.), Sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Protokolant Marika Brzozowiec, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2009 r., sprawy ze skargi B.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od środków transportowych oddala skargę

Samorządowe Kolegium Odwoławcze "[...]" decyzją z "[...]"SKO-"[...]", utrzymało mocą decyzję Burmistrza Miasta B. z "[...]", nr "[...]" odmawiającą B. B. określenia wysokości nadpłaty w podatku od środków transportowych za 2008 r. w kwocie 3228 zł.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze ustaliło i zważyło, co następuje:

B. B. prowadzi ośrodek szkolenia kierowców A w B. Jest posiadaczem samochodów: STAR, MAN i autobusu AUTOSAN oraz przyczepy.

W dniu "[...]"skarżący wystąpił z wnioskiem o zwrot nienależnie zapłaconego podatku od tych środków transportowych za 2008 r.

Powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 05.12.2007 r. sygn. akt I SA/Lu 533/07 i wywiódł, że pojazdy będące w jego posiadaniu, służące do nauki jazdy należy zaliczyć do pojazdów specjalnych, które to pojazdy zwolnione są od opodatkowania.

Organy powołując się na przepisy ustawy z dnia 12.01.1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844 ze zm.) wskazał, że obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych ciąży na osobach fizycznych oraz prawnych będących właścicielami środków transportowych, określonych w art. 8 ustawy jako przedmiot opodatkowania ( art. 9 ust.1 ustawy), a od tego podatku zwalnia się środki transportowe stanowiące zapisy mobilizacyjne, pojazdy specjalne oraz pojazdy używane do celów specjalnych w rozumieniu przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym (art.12 ust.1 pkt 2 ustawy o.p.i.o.l).

Organ przytoczył definicję pojazdu specjalnego zawartą w art.2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005, nr 908). Następnie powołując się na przepis art. 194 ustawy Ordynacja podatkowa wywiódł, że dowód rejestracyjny pojazdu (przyczepy) jest dokumentem urzędowym wobec tego stanowi dowód tego, co w tym dokumencie zostało stwierdzone. Zatem podstawą do ustalenia obowiązku podatkowego podatku od środków transportowych jest ustalenie rodzaju pojazdu na podstawie dowodu rejestracyjnego.

W sprawie niniejszej z dowodów rejestracyjnych na pojazdy posiadane przez podatnika wynika, że pojazdy STAR i MAN są samochodami ciężarowymi, pojazd AUTOSAN jest autobusem, a czwarty pojazd stanowi przyczepę ciężarową. W żadnym z dowodów rejestracyjnych nie ma zapisu, iż dany pojazd jest pojazdem specjalnym. Zatem brak jest podstaw do uznania, któregokolwiek z pojazdów za pojazd specjalny w rozumieniu art.2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Zdaniem SKO organy podatkowe nie są uprawnione do samodzielnego kwalifikowania pojazdów do określonej grupy.

Nie mające znaczenia dla wyniku sprawy organ uznał to, czy pojazdy używane do prowadzenia do nauki jazdy podlegają dodatkowym badaniem technicznym i są wyposażone w dodatkowe urządzenia czy też muszą spełniać jeszcze inne dodatkowe warunki. O powstaniu obowiązku podatkowego nie decyduje bowiem sposób korzystania pojazdu ale jego rodzaj. B. B. na powyższa decyzję wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Decyzji zarzucił naruszenie przepisu art. 2 pkt. 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym. W uzasadnieniu wywiódł, że posiadane przez niego pojazdy używane są do nauki jazdy jako takie należy zaliczyć je do pojazdów specjalnych, a takie pojazdy są zwolnione z opodatkowania. Zakwestionował on stanowisko organu, iż o rodzaju pojazdu decyduje zapis w dowodzie rejestracyjnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Zakres kontroli sprawowanej przez wojewódzkie sądy administracyjne określa ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269), stanowiąc w art. 1 ust. 2, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kryterium legalności przewidziane, w art. 1 §2 wymienionej ustawy, umożliwia sądowi administracyjnemu wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji, jeśli stwierdzi, że wydano ją z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub z naruszeniem prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, jak również rozstrzygnięcia dotkniętego wadą warunkującą wznowienie postępowania administracyjnego - art. 145 §1 pkt 1 lit. a), lit. c) i lit. b) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- dalej w skrócie ppsa).

Skarga zdaniem Sądu nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestia sporną w niniejszej sprawie jest to czy samochody służące do nauki jazdy, które posiada skarżący są pojazdami specjalnymi lub pojazdami używanymi do celów specjalnych w rozumieniu ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Wskazać należy, iż zgodnie art. 8 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r o podatkach i opłatach lokalnych ( Dz.U.06.121.844 z póżn. zm. ) opodatkowaniu podatkiem od środkiem transportowych podlegają samochody ciężarowe, nie podlegają natomiast zgodnie z art. 12 w /w ustawy samochody specjalne.

Pojazdy specjalne oraz pojazdy używane do celów specjalnych w rozumieniu przepisów Prawo o ruchu drogowym podlegają zwolnieniu od podatku od środków transportowych od 1 stycznia 2002 r.

W myśl art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, pojazd specjalny oznacza pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W niniejszej sprawie podstawą do ustalenia obowiązku podatkowego jest ustalenie rodzaju pojazdu i na tej podstawie czy skarżący jest obowiązany do uiszczenia podatku od środków transportowych.

W orzecznictwie administracyjnym (wyrok NSA z dnia 25.01.2002 r., sygn. akt I SA/P 2781/00) wskazuje się, iż zasadnicza dla określenia rodzaju pojazdu jest rejestracja, w związku z tym jeżeli pojazd został zarejestrowany jako pojazd ciężarowy, a nie specjalny to tak musi być traktowany. (również wyrok NSA z dnia 17.06.1994 roku w sprawie SA/Gd 1411/93).

Należy podkreślić, że dane zawarte w dowodzie rejestracyjnym stanowią podstawę ustalenia rodzaju pojazdu. Dowód rejestracyjny jest decyzją administracyjną, czyli również dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 194 § 1 Op. Stanowi zatem dowód tego, co zostało w nim stwierdzone. Zgodnie z art. 194 ordynacji podatkowej dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co w nich zostało urzędowo stwierdzone. Przepis ten nie wyłącza przeprowadzenia dowodu przeciwko takiemu dokumentowi, ale wymaga to zachowania określonego trybu postępowania zmierzającego do uchylenia lub stwierdzenia nieważności tej decyzji administracyjnej w trybie przewidzianym w k.p.a.

Niewątpliwie dane zawarte w dowodach rejestracyjnych samochodów i przyczepy należących do skarżącego przesądzają o ich rodzaju, a zatem twierdzenie, iż wskazane pojazdy są pojazdami specjalnymi jest bezprzedmiotowe. Nie ma znaczenia wobec tego sposób używania przez skarżącego przedmiotowych pojazdów oraz dostosowanie ich do prowadzenia nauki jazdy.

Pojazdy używane przez skarżącego do nauki jazdy nie mogą być traktowane jako pojazdy używane do celów specjalnych. Status pojazdów specjalnych mają pojazdy wymienione w rozporządzeniu Ministrów Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 czerwca 2005 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów specjalnych i pojazdów używanych do celów specjalnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 116, poz. 974).

Wobec powyższego Sąd podzielił stanowisko organów, iż samochody skarżącego nie podlegają zwolnieniu przedmiotowemu, przewidzianemu w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, gdyż używanie ich do nauki jazdy nie spowodowało zmiany określonego rodzaju pojazdu. Wśród wymienionych w tym akcie prawnym pojazdów nie figurują samochody ciężarowe i autobusy.

Wskazać również należy, iż dostosowanie pojazdu do udzielania nauki jazdy nie przeszkadza w wykorzystaniu wskazanych pojazdów do innych celów i nie pozbawia ich charakteru samochodów ciężarowych czy też autobusu.

Sąd rozpoznający przedmiotową sprawę nie polemizuje z orzeczeniem WSA w Lublinie, które zostało wydane na podstawie przepisów prawa zinterpretowanych przez ten Sąd.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 151 ppsa orzekł, jak w sentencji.