Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Sędziowie: WSA Mirosław Bator WSA Jacek Bursa Protokolant: Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi K. N. na bezczynność Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. do wydania w terminie 14 dni aktu lub podjęcia czynności z wniosku skarżącego K. N. z dnia 14 maja 2013 r. w zakresie pkt 3 tego wniosku; II. stwierdza, że bezczynność Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. na rzecz skarżącego K. N. kwotę 100,00 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 14 maja 2013 r. do Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. wpłynął wniosek K. N., zgodnie z treścią którego wnosił on o udostępnienie formacji publicznej, w następującym zakresie:

1) udzielenie informacji na temat trybu udzielenia zamówienia publicznego na wykonanie przedmiotowych prac przez "N";

2) karty zamówienia publicznego z pkt 1;

3) wyniki pracy firmy "N" - komplet danych, raportów, zestawień, itp. przekazanych przez Wykonawcę Zamawiającego.

W piśmie z dnia 29 maja 2013 r. znak: [...] Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. udzielił informacji w zakresie żądania określonego w pkt 1 wniosku, natomiast w odniesieniu do udania zawartego w pkt 2 wniosku, zwrócono się do wnioskodawcy o doprecyzowanie, co rozumie pod pojęciem: "karty zamówienia publicznego". Odnosząc, się do żądania zawartego w pkt 3 wniosku wskazano, że wnioskowane materiały nie są objęte zakresem pojęcia informacji publicznej, z uwagi na fakt, że stanowią one dokumenty robocze a tym samym nie podlegają udostępnieniu.

W dniu 5 czerwca 2013 r. wpłynęło pismo K. N. z dnia 4 czerwca 2013 r., w którym doprecyzował on żądanie określone w pkt 2 wniosku z dnia 14 maja 2013 r. poprzez wskazanie, że przedmiotowym żądaniem objęty był: protokół wraz z załącznikami wg definicji z art. 97.1. (...).

Pismem z dnia 20 czerwca 2013 r., znak: [...], działając w oparciu o art. 31 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poinformowano wnioskodawcę, że z uwagi na konieczność analizy licznej dokumentacji, odpowiedź zostanie udzielona w terminie do dnia 5 sierpnia 2013 r.

Następnie pismem z dnia 30 lipca 2013 r., znak: [...] przekazano wnioskodawcy protokół udzielenia zamówienia publicznego.

W dniu 4 czerwca 2013 r. wpłynęło do Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. pismo skarżącego zatytułowane: "Odwołanie dot. wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 14 maja 2013 r.", w którym zakwestionowano prawidłowość stanowiska organu co do stanowiska zajętego w piśmie z dnia 29 maja 2013 r., znak: [...] w zakresie żądania wnioskodawcy określonego w pkt 3 wniosku z dnia 14 maja 2013 r.

Odnosząc się do przedmiotowego wystąpienia w piśmie z dnia 30 lipca 2013 r. znak: [...] Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w piśmie znak: [...] z dnia 29 maja 2013 r.

W dniu 3 lutego 2014 r. K. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. w K. w przedmiocie nieudzielenia informacji publicznej zgodnie z jego wnioskiem z dnia 14 maja 2013 r. Skarżący wniósł o:

1) zobowiązanie Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. do udzielenia żądanej informacji publicznej w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi;

2) zobowiązanie Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie;

3) zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżący wyjaśnił, że Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. częściowo zrealizował jego wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie pkt 1.

Organ udostępnił natomiast informacje, o które wnioskował w punkcie 2 wniosku odrębnym pismem z dnia 30 lipca 2013 r. znak: [...] i w tym zakresie skarżący nie zgłasza zastrzeżeń.

W ocenie skarżącego do dnia wniesienia skargi organ administracji publicznej nie udostępnił żądanej przez niego w punkcie 3 wniosku z dnia 14 maja 2013 r. informacji ani też nie wydał decyzji odmownej zgodnie z art. 16 pkt. ustawy o dostępie do informacji publicznej, czym naruszył 14-dniowy termin zapisany art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Za uzasadnione w związku z tym, zdaniem skarżącego, należy uznać zobowiązanie Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu do ukarania pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie na podstawie art. 38 K.p.a.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. wniósł o jej oddalenie.

W odniesieniu do zarzutów wskazanych w treści skargi z dnia 3 lutego 2014 r. strona przeciwna podniosła, że nie pozostaje w bezczynności w zakresie rozpatrzenia żądanie zawartego w pkt 3 wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 14 maja 2013 r. wskazując, że podjęte przez organ działania nie prowadzą do naruszenia wytycznych wynikających z unormowań powszechnie obowiązującego prawa.

W ocenie strony przeciwnej nie można mówić o bezczynności Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. w zakresie rozpatrzenia pkt 3 wniosku, a to z uwagi na fakt, że materiały wskazane w pkt 3 wniosku z dnia 14 maja 2013 r. nie stanowią w ocenie strony przeciwnej informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Tym samym Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. nie miał obowiązku udostępnienia tych materiałów, a także nie miał obowiązku wydania decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej, o której mowa w art 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z utrwalonym poglądem w doktrynie i orzecznictwie sądów administracyjnych, niedopuszczalne jest wydanie decyzji odmownej, gdy żądana informacja nie jest informacją publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. W takiej bowiem sytuacji nie znajdują zastosowania zapisy przedmiotowej ustawy, a tym samym nie może zostać zastosowany art. 16 tejże ustawy (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 grudnia 2002 r. sygn. akt II SA/Gd 1153/03, opub. w Lex nr 299295; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2001 r. sygn. akt II SA 4059/02, opub. w Lex Polonica nr 361165; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lutego 2008 r. sygn. akt I OSK 807/07, opub. w Lex Polonica nr 2054110).

Wyjaśniono, że przedmiotem umowy z dnia 6 lutego 2013 r. zawartej w wyniku przeprowadzenia postępowania udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego było wykonanie zdania pod nazwą "przeprowadzenie zaawansowanych szkoleń związanych z wartościowaniem stanowiska pracy, wprowadzenie nowego systemu zarządzania". Zgodnie z § 2 przedmiotowej umowy, wykonawca zobowiązany był do przygotowania i przeprowadzenia cyklu specjalistycznych szkoleń dla personelu zamawiającego, składających się z serii zaawansowanych szkoleń związanych z wartościowaniem stanowisk pracy, wprowadzeniem nowego systemu zarządzania a zatem działanie, polegające na przygotowaniu (wyszkoleniu) kadry zamawiającego do wprowadzenia nowego systemu zarządzania. Wszelkie materiały wytworzone w ramach realizacji niniejszego zamówienia stanowiły materiały szkoleniowe, robocze, związane z przygotowaniem pracowników a w szczególności kadry kierowniczej, poprzez przeprowadzenie usługi szkoleniowej, do świadczenia pracy po wprowadzeniu nowej struktury organizacyjnej, zgodnie z nowo przyjętym systemem zarządzania i wartościowaniem stanowisk. Wszelkie działania podjęte w ramach realizacji przedmiotu zamówienia znalazły swoje odzwierciedlenie w nowym regulaminie organizacyjnym Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K., który został zatwierdzony zarządzeniem Prezydenta Miasta nr [...] z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie zatwierdzenia "Regulaminu Organizacyjnego Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K." i opublikowany na stronie Biuletynu Informacji Publicznej Gminy Miejskiej.

Podkreślono, że charakter ewentualnych materiałów powstałych w ramach realizacji przedmiotu zamówienia determinowany był ich przejściowym, szkoleniowym, roboczym charakterem. Wskazano, że dokumenty takie projektują określony sposób działania czy rozstrzygnięcia, ale dotyczą sfery zamierzeń a nie faktów. Ponadto podkreślono, że dokumenty do użytku wewnętrznego administracji, zwłaszcza o charakterze przygotowawczym, w państwach członkowskich Unii Europejskiej zwykle są wyłączane z zakresu informacji publicznej podlegającej udostępnieniu, a to "pod hasłem potrzeby stworzenia władzy czasu do namysłu". Zauważono również, że w orzecznictwie sądów administracyjnych wyrażany był pogląd, że organom władzy publicznej niezbędna jest możliwość podejmowania decyzji dopiero po zebraniu zasobu niezbędnych informacji, uzgodnieniu stanowisk i przeanalizowaniu kilku możliwych wariantów danego rozstrzygnięcia.

Finalnym dokumentem przeprowadzonych szkoleń, konsultacji była treść nowego regulaminu organizacyjnego Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. i nowa struktura organizacyjna jednostki, które zostały opublikowane w BIP, a zatem nie podlegają już udostępnieniu w trybie wnioskowym. Tym samym, w ramach prac "N" nie doszło do wytworzenia informacji obejmowanych pojęciem informacji publicznej.

Organ przytoczył także stanowisko prezentowane w doktrynie i piśmiennictwie, zgodnie z którym organ, w procesie podejmowania swoich rozstrzygnięć musi mieć zagwarantowaną pewną sferę swobody i dyskrecji, w ramach której może gromadzić informacje, rozważać różne, często odmienne rozwiązania, sporządzać projekty dokumentów czy też w sposób całkowicie nieoficjalny utrwalać przebieg spotkań i dyskusji nad wyborem najlepszego z rozwiązań (J. Kaniewska, M. Rozbicka-Ostrowska, Ustawa o dostępnie do informacji publicznej, Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2012, s. 58-59). Powyżej zaprezentowany pogląd został przywołany również w Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie (II SAB/Lu 5/13).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie strony przeciwnej nie można mówić o bezczynności Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K., a tym samym w ocenie strony przeciwnej skarga jest niezasadna i winna być oddalona.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Przedmiotem skargi jest zarzucana bezczynność Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K., kierownika gminnej jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej i powołanej celem wykonywania gminnych i powiatowych zadań publicznych. Bezczynność ta dotyczy braku udostępnienia informacji publicznej w trybie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie u.d.i.p.

Stan faktyczny sprawy nie budzi wątpliwości. Skarżący w dniu 14 maja 2013 r. zwrócił się do Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. o udostępnienie formacji publicznej obejmującej:

1) udzielenie informacji na temat trybu udzielenia zamówienia publicznego na wykonanie przedmiotowych prac przez "N";

2) karty zamówienia publicznego z pkt 1;

3) wyniki pracy firmy "N" - komplet danych, raportów, zestawień, itp. przekazanych przez Wykonawcę Zamawiającego.

Z akt sprawy wynika również, że Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. udostępnił wnioskodawcy informację publiczną objęta ww. pkt 1 i 2, odmówił natomiast udzielenia informacji objętej pkt 3-cim wniosku twierdząc, że tak przygotowane dokumenty mają charakter wewnętrzny, roboczy, szkoleniowy, przejściowy i zostały opracowane jako na wewnętrzny użytek Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. (dalej w skrócie ZIKIT). Tym samym zaliczając je przede wszystkim do dokumentów wewnętrznych, Dyrektor ZIKIT-u udzielił pisemnej odpowiedzi informując, że skoro nie są to dokumenty zawierające informacje publiczne, to nie ma podstaw do ich udostępnienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie orzekającym w tej sprawie nie podziela tego stanowiska, aczkolwiek dostrzega niejednolitość poglądów reprezentowanych w tej materii w orzecznictwie sądowym. Przykładowo, różne składy sądów administracyjnych w sprawach o sygnaturach akt: I OSK 2130/11 – wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2012 r., opub. w LEX nr 1126276; II SAB/Wa 88/11 – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2011 r., opub. w LEX nr 994281; I OSK 707/10 - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lipca 2010 r., opub. w LEX nr 672928 zajęły stanowiska negujące dopuszczalność uznania za informację publiczną tzw. dokumentów wewnętrznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w tej sprawie prezentuje pogląd odmienny, zgodnie z którym także dokumenty tzw. wewnętrzne nie są wyłączone spod pojęcia "informacja publiczna". Taki kierunek wykładni także jest reprezentowany w orzecznictwie sądowym. Jako przykłady można wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 1550/11, opub. w LEX nr 1149195 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 stycznia 2013 r., sygn. akt I OSK 2311/12, opub. w LEX nr 1341466. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób go dotyczących. Niewątpliwie charakterystyka przedmiotowych dokumentów dokonana przez organ administracyjny wskazuje, że odnoszą się one do działalności ZIKIT-u; zostały one sporządzone na potrzeby tej jednostki celem usprawnienia wykonywania przez nią zadań publicznych. Okoliczność, że dokumenty te na zlecenie Dyrektora ZIKIT-u przygotowała Spółka "zewnętrzna" (Spółka "N") nie ma w tej sprawie większego znaczenia.

Dokumenty wytworzone przez Spółkę "N" na rzecz ZIKIT-u wynikały z zawartych umów i były podejmowane na zamówienie ZIKIT-u i przez ZIKIT opłacane. Nie można informacji publicznej zawężać do dokumentów regulujących działalność organów jedynie "na zewnątrz", tzn. regulujących stosunki między organem administracyjnym a podmiotami zewnętrznymi. Również dokumentacja odnosząc się do funkcjonowania urzędu "od wewnątrz" powinna być udostępniana. Takie bowiem ograniczenie w udostępnianiu informacji może generować niebezpieczeństwo powstawania nadużyć po stronie organów administrujących, poprzez np. przesunięcie pewnych spraw w ramach "wewnętrznej struktury jednostki", nie dołączania do akt sprawy dokumentacji przedmiotowo z nią związanej. Jednym z głównych celów powstania ustawy o dostępie do informacji publicznej jest przejrzystość życia publicznego. W interesie społecznym jest poszerzanie sfery realnej kontroli administracji publicznej.

Tym samym należy stwierdzić, że co do zasady udostępnieniu podlegać powinno wszystko, co ma związek z wykonywanymi zadaniami publicznymi i funkcjonowaniem danej jednostki publicznej, niezależnie od tego, czy będzie to dokument urzędowy, czy prywatny. Bez znaczenia pozostaje również to, czy dokument dotyczący danej sprawy publicznej ma charakter "wewnętrzny", "roboczy", czy "porządkowy". Dokumenty wewnętrzne, wytworzone w zakresie działania danego podmiotu i wyrażające opinię w sprawach szczegółowych, poglądy przedstawione w toku narad albo dyskusji, a także porady udzielone w ramach konsultacji podlegają udostępnieniu w trybie u.d.i.p (tak w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 marca 2012 r., sygn. akt I SAB/Wa 10/12).

Dodatkowo należy podnieść, że dostęp do informacji publicznej stanowi niezbędną przesłankę współczesnej demokracji i społeczeństwa obywatelskiego. Powszechny i szeroki dostęp do informacji publicznej stanowi niezbędną przesłankę istnienia społeczeństwa obywatelskiego, a co za tym idzie - urzeczywistnienia demokratycznych zasad funkcjonowania władzy publicznej w państwie prawnym. Dostęp do informacji publicznej jest warunkiem świadomego uczestnictwa obywateli w podejmowaniu rozstrzygnięć władczych i umożliwia efektywną kontrolę obywatelską działań podejmowanych przez organy władzy publicznej (T. R. Aleksandrowicz, Komentarz do ustawy o dostępie informacji publicznej, Warszawa 2004, s.7, P. Winczorek, Komentarz do Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r., Warszawa 2000, s. 83, W. Skrzydło, Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, Kraków 1998, s. 58; I. Lipowicz, [w:] Konstytucje Rzeczypospolitej oraz komentarz do Konstytucji RP z 1997 roku, pod red. J. Bocia, Wrocław 1998, s. 114). W demokratycznym społeczeństwie podstawowym prawem jest wiedzieć i być informowanym o tym, co i dlaczego czynią władze publiczne (J. E. Stiglitz, On Liberty, the Right to Know, and Public Discourse: The Role of Transparency in Public Life, [w:] Globalizing Right. The Oxford Amnesty Lectures, pod red. U. J. Gibneya, Oxford-New York 2003, s. 115 i n.); wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 października 2009 r., sygn. akt K 26/08; T.Górzyńska: Prawo do informacji i zasada jawności administracyjnej, Kraków 1999). Sama zasada jawności działalności administracji została wyrażona w art.61 Konstytucji RP i wprost stanowi ona, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Tak wyrażone zasady stanowią nie tylko przepis prawa, ale także wyznaczają kierunek wykładni przepisów u.d.i.p. Skoro Konstytucja wprost wskazuje, że każdy obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności (pokreślenie składu Sądu) organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, to nie można ową "działalność" ograniczać tylko do aktów zewnętrznych wydawanych przez organ administracji lub osobę pełniącą funkcje publiczne. Działalność takich osób i podmiotów obejmuje bowiem całokształt czynności związanych z wykonywaniem funkcji publicznych, a więc także i akty wewnętrzne wytworzone na potrzeby wykonywania zadania publicznego, w tym np. przygotowania regulaminu organizacyjnego danej jednostki.

Pojęcie "informacji o sprawach publicznych" należy więc interpretować, biorąc pod uwagę adresata żądania udostępnienia informacji publicznej, a więc dysponenta informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 oraz 3 ust. 2 u.d.i.p. Informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do działalności władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Informacja publiczna odnosi się do faktów, które należy jednak rozumieć bardzo szeroko. Analiza art. 6 u.d.i.p. pokazuje, że wnioskiem w świetle tej ustawy może być objęte pytanie o określone fakty lub o stan określonych zjawisk. Przez fakt należy rozumieć "każdą czynność i każde zachowanie organu wykonującego zadania publiczne podjęte w zakresie wykonywania takiego zadania. Organy publiczne, a precyzyjniej organy uprawnione do wykonywania zadań publicznych, z założenia oraz charakteru tych zadań nie podejmują innych czynności jak załatwianie spraw publicznych. Wykonywanie zadania publicznego nie może polegać na realizacji sprawy prywatnej (niepublicznej) i stąd pod pojęciem informacji o sprawie publicznej należy rozumieć również każdą czynność i każde działanie organu władzy publicznej tak w sferze prawa administracyjnego, jak i np. w sferze prawa cywilnego (uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 października 2007 r., sygn. akt II SAB/Kr 56/07). Pod pojęciem faktów rozumieć należy nie tylko decyzje, ale także pisma okólne, polecenia służbowe, ekspertyzy, audyty, podręczniki, itp. pod warunkiem, że celem ich wytworzenia było przygotowanie do wykonywania zadania publicznego przez organ administracyjny.

Jeżeli tak wymienione czynności stanowią przejaw stosowania prawa i wiążą się z działalnością publiczną organów wykonujących administrację – to należy je traktować jako czynności objęte obowiązywaniem u.d.i.p., a więc i zawierające informacje w sprawach publicznych (informację publiczną). Taki kierunek wykładni jest mocno akcentowany w orzecznictwie sądowym. Jako przykłady można wskazać np. na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt I OSK 1004/13, opub. w LEX nr 1375651 i wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt I OSK 907/13, opub. LEX nr 1375655 w których wyraźnie stwierdzono, że wszystko, co wiąże się bezpośrednio z funkcjonowaniem i trybem działania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., stanowi informację publiczną. Także chociażby same zamierzenia organu wykonującego zadania publiczne, o ile mają postać materialną (dokumentu, chociażby tylko wewnętrznego) stanowią informację publiczną (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2012 r., sygn. akt VIII SAB/Wa 22/12, opub. w LEX nr 1214983).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I OSK 2215/11, opub. w LEX nr 1122883 wyraził pogląd, że "o zakwalifikowaniu określonej informacji jako podlegającej udostępnieniu w rozumieniu u.d.i.p. decyduje kryterium rzeczowe, tj. treść i charakter informacji. Informacja publiczna obejmuje bowiem swoim znaczeniem szerszy zakres pojęciowy niż dokumenty urzędowe i nie można zawężać i utożsamiać dostępu do informacji publicznej z dostępem do dokumentów. Informacją publiczną są nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i wytworzone przez organy administracji publicznej, ale także te dokumenty, których organ używa do zrealizowania powierzonych mu prawem zadań."). Stanowisko to akceptuje skład Sądu w tej sprawie.

Konsekwencją tak przyjętego stanowiska jest to, że w razie braku udostępnienia przez osobę lub podmiot wykonujący zadania publiczne dokumentów lub innych materiałów wytworzonych na potrzeby funkcjonowania takiego organu (lub osoby wykonującej zadania publiczne w zakresie tych zadań) i służących, chociażby tylko pośrednio - wykonywaniu przez te podmioty zadań publicznych – sąd administracyjny uznaje bezczynność takiego podmiotu (osoby) i zobowiązuje do udzielenia informacji publicznej lub wydania aktu w zakresie realizacji wniosku.

Tym samym żądana przez skarżącego informacja obejmująca komplet danych, raportów, zestawień, itp. dokumentów przekazanych przez Spółkę "N" na rzecz ZIKIT-u i objęta pkt 3 wniosku skarżącego z dnia 14 maja 2013 r. stanowi informację publiczną. W szczególności należy stwierdzić, że dokumenty sporządzone przez ww. Spółkę "N" na potrzeby usprawnienia funkcjonowania ZIKIT-u, przygotowania nowego regulaminu organizacyjnego tej jednostki lub związane ze zdiagnozowaniem mocnych i słabych stron ZIKIT-u – należy zaliczyć do dokumentów zawierających informacje publiczne.

Bezczynność organu na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej polega zatem na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno - technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podjął, nie wydał decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej lub nie udzielił pisemnej odpowiedzi, że żądanej informacji publicznej nie posiada.

Mając powyższe na uwadze w ocenie Sądu nietrafne jest stanowisko Dyrektora ZIKIT-u, który wskazuje, że wnioskowana w tej sprawie informacja objęta pkt 3-cim wniosku skarżącego nie stanowi informacji publicznej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Dyrektor ZIKIT-u pozostaje w bezczynności co do pkt 3 wniosku skarżącego dnia 14 maja 2013 r. Sąd stwierdził jednak, że w tej sprawie bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Wobec tego, stosownie do art. 149 § 1 P.p.s.a sąd orzekł jak w pkt I-szym i II-gim sentencji wyroku.

O kosztach postępowania sądowego orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a