Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędzia del. WSA Iwona Bogucka Protokolant asystent sędziego Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 7 października 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SAB/Kr 40/14 w sprawie ze skargi K.N.R. na bezczynność Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1) uchyla pkt 1 zaskarżonego wyroku i oddala skargę – w części niedotyczącej raportów z realizacji zamówienia publicznego; 2) oddala skargę kasacyjną w pozostałej części; 3) odstępuje od zasądzenia od K.N.R. na rzecz Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w K. kosztów postępowania sądowego w całości.

W dniu 14 maja 2013 r. do Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie wpłynął wniosek K.N.R., zgodnie z treścią którego wnosił on o udostępnienie formacji publicznej, w następującym zakresie:

1) udzielenie informacji na temat trybu udzielenia zamówienia publicznego na wykonanie przedmiotowych prac przez N.;

2) karty zamówienia publicznego z pkt 1;

3) wyniki pracy firmy N. – komplet danych, raportów, zestawień, itp. przekazanych przez Wykonawcę Zamawiającemu.

W piśmie z dnia 29 maja 2013 r. znak: [...] Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie udzielił informacji w zakresie żądania określonego w pkt 1 wniosku, natomiast w odniesieniu do udania zawartego w pkt 2 wniosku, zwrócono się do wnioskodawcy o doprecyzowanie, co rozumie pod pojęciem: "karty zamówienia publicznego". Odnosząc, się do żądania zawartego w pkt 3 wniosku wskazano, że wnioskowane materiały nie są objęte zakresem pojęcia informacji publicznej, z uwagi na fakt, że stanowią one dokumenty robocze a tym samym nie podlegają udostępnieniu.

W dniu 5 czerwca 2013 r. wpłynęło pismo K.N.R. z dnia 4 czerwca 2013 r., w którym doprecyzował on żądanie określone w pkt 2 wniosku z dnia 14 maja 2013 r.

Pismem z dnia 20 czerwca 2013 r., znak: [...], działając w oparciu o art. 31 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poinformowano wnioskodawcę, że z uwagi na konieczność analizy licznej dokumentacji, odpowiedź zostanie udzielona w terminie do dnia 5 sierpnia 2013 r.

Następnie pismem z dnia 30 lipca 2013 r., znak: [...] przekazano wnioskodawcy protokół udzielenia zamówienia publicznego.

W dniu 4 czerwca 2013 r. wpłynęło do Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie pismo skarżącego zatytułowane: "Odwołanie dot. wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 14 maja 2013 r.", w którym zakwestionowano prawidłowość poglądu organu co do stanowiska zajętego w piśmie z dnia 29 maja 2013 r., znak: [...] w zakresie żądania wnioskodawcy określonego w pkt 3 wniosku z dnia 14 maja 2013 r.

Odnosząc się do przedmiotowego wystąpienia w piśmie z dnia 30 lipca 2013 r. znak: [...] Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w piśmie znak: [...] z dnia 29 maja 2013 r.

W dniu 3 lutego 2014 r. K.N.R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie w Krakowie w przedmiocie nieudzielenia informacji publicznej zgodnie z jego wnioskiem z dnia 14 maja 2013 r. Skarżący wyjaśnił, że Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie częściowo zrealizował jego wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie pkt 1. Organ udostępnił natomiast informacje, o które wnioskował w punkcie 2 wniosku odrębnym pismem z dnia 30 lipca 2013 r. znak: [...] i w tym zakresie skarżący nie zgłasza zastrzeżeń.

W ocenie skarżącego do dnia wniesienia skargi organ administracji publicznej nie udostępnił żądanej przez niego w punkcie 3 wniosku z dnia 14 maja 2013 r. informacji ani też nie wydał decyzji odmownej, czym naruszył 14-dniowy termin zapisany art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie wniósł o jej oddalenie.

W odniesieniu do zarzutów wskazanych w treści skargi z dnia 3 lutego 2014 r. strona przeciwna podniosła, że nie pozostaje w bezczynności w zakresie rozpatrzenia żądanie zawartego w pkt 3 wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 14 maja 2013 r. wskazując, że podjęte przez organ działania nie prowadzą do naruszenia wytycznych wynikających z unormowań powszechnie obowiązującego prawa. W ocenie organu nie można mówić o bezczynności Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie w zakresie rozpatrzenia pkt 3 wniosku, a to z uwagi na fakt, że materiały wskazane w pkt 3 wniosku z dnia 14 maja 2013 r. nie stanowią w ocenie strony przeciwnej informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Tym samym Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie nie miał obowiązku udostępnienia tych materiałów, a także nie miał obowiązku wydania decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej, o której mowa w art 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z utrwalonym poglądem w doktrynie i orzecznictwie sądów administracyjnych, niedopuszczalne jest wydanie decyzji odmownej, gdy żądana informacja nie jest informacją publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. W takiej bowiem sytuacji nie znajdują zastosowania zapisy przedmiotowej ustawy, a tym samym nie może zostać zastosowany art. 16 tej ustawy. Wyjaśniono ponadto, że przedmiotem umowy z dnia 6 lutego 2013 r. zawartej w wyniku przeprowadzenia postępowania udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego było wykonanie zdania pod nazwą "przeprowadzenie zaawansowanych szkoleń związanych z wartościowaniem stanowiska pracy, wprowadzenie nowego systemu zarządzania". Zgodnie z § 2 przedmiotowej umowy, wykonawca zobowiązany był do przygotowania i przeprowadzenia cyklu specjalistycznych szkoleń dla personelu zamawiającego, składających się z serii zaawansowanych szkoleń związanych z wartościowaniem stanowisk pracy, wprowadzeniem nowego systemu zarządzania a zatem działanie, polegające na przygotowaniu (wyszkoleniu) kadry zamawiającego do wprowadzenia nowego systemu zarządzania. Wszelkie materiały wytworzone w ramach realizacji niniejszego zamówienia stanowiły materiały szkoleniowe, robocze, związane z przygotowaniem pracowników a w szczególności kadry kierowniczej, poprzez przeprowadzenie usługi szkoleniowej, do świadczenia pracy po wprowadzeniu nowej struktury organizacyjnej, zgodnie z nowo przyjętym systemem zarządzania i wartościowaniem stanowisk. Wszelkie działania podjęte w ramach realizacji przedmiotu zamówienia znalazły swoje odzwierciedlenie w nowym regulaminie organizacyjnym Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie, który został zatwierdzony zarządzeniem Prezydenta Miasta Krakowa nr 996/2013 z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie zatwierdzenia "Regulaminu Organizacyjnego Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie" i opublikowany na stronie Biuletynu Informacji Publicznej Gminy Miejskiej Kraków. Organ podkreślił także, że charakter ewentualnych materiałów powstałych w ramach realizacji przedmiotu zamówienia determinowany był ich przejściowym, szkoleniowym, roboczym charakterem. Wskazano, że dokumenty takie projektują określony sposób działania czy rozstrzygnięcia, ale dotyczą sfery zamierzeń a nie faktów. Ponadto podkreślono, że dokumenty do użytku wewnętrznego administracji, zwłaszcza o charakterze przygotowawczym, w państwach członkowskich Unii Europejskiej zwykle są wyłączane z zakresu informacji publicznej podlegającej udostępnieniu, a to "pod hasłem potrzeby stworzenia władzy czasu do namysłu". Zauważono również, że w orzecznictwie sądów administracyjnych wyrażany był pogląd, że organom władzy publicznej niezbędna jest możliwość podejmowania decyzji dopiero po zebraniu zasobu niezbędnych informacji, uzgodnieniu stanowisk i przeanalizowaniu kilku możliwych wariantów danego rozstrzygnięcia.

Organ wskazał, że finalnym dokumentem przeprowadzonych szkoleń, konsultacji była treść nowego regulaminu organizacyjnego Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie i nowa struktura organizacyjna jednostki, które zostały opublikowane w BIP, a zatem nie podlegają już udostępnieniu w trybie wnioskowym. Tym samym, w ramach prac N. nie doszło do wytworzenia informacji obejmowanych pojęciem informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2014 r. o sygn. akt II SAB/Kr 40/14 zobowiązał Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie do wydania w terminie 14 dni aktu lub podjęcia czynności z wniosku skarżącego K.N.R. z dnia 14 maja 2013 r. w zakresie pkt 3 tego wniosku. Ponadto stwierdził, że bezczynność Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa oraz zasądził od Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie na rzecz skarżącego K.N.R. kwotę 100,00 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie nie podzielił tego stanowiska, że tzw. dokumenty wewnętrzne nie stanowią informacji publicznej udostępnianej w trybie ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 ze zm., dalej "u.d.i.p."). Wskazał bowiem, że informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób go dotyczących. W tym świetle zdaniem tego Sądu charakterystyka przedmiotowych dokumentów dokonana przez organ administracyjny wskazuje, iż odnoszą się one do działalności ZIKIT-u; zostały wszak one sporządzone na potrzeby tej jednostki celem usprawnienia wykonywania przez nią zadań publicznych. Sąd uznał, że okoliczność, iż dokumenty te na zlecenie Dyrektora ZIKIT-u przygotowała Spółka "zewnętrzna" (Spółka N.) nie ma w tej sprawie większego znaczenia.

Sąd pierwszej instancji zaznaczył, że dokumenty wytworzone przez Spółkę N. na rzecz ZIKIT-u wynikały z zawartych umów i były podejmowane na zamówienie ZIKIT-u i przez ZIKIT opłacane. Zdaniem WSA w Krakowie nie można informacji publicznej zawężać do dokumentów regulujących działalność organów jedynie "na zewnątrz", tzn. regulujących stosunki między organem administracyjnym a podmiotami zewnętrznymi. Również dokumentacja odnosząc się do funkcjonowania urzędu "od wewnątrz" powinna być zdaniem Sądu pierwszej instancji udostępniana. Takie bowiem ograniczenie w udostępnianiu informacji może generować niebezpieczeństwo powstawania nadużyć po stronie organów administrujących, poprzez np. przesunięcie pewnych spraw w ramach "wewnętrznej struktury jednostki", nie dołączania do akt sprawy dokumentacji przedmiotowo z nią związanej. Jednym z głównych celów powstania ustawy o dostępie do informacji publicznej jest tymczasem przejrzystość życia publicznego. W interesie społecznym jest poszerzanie sfery realnej kontroli administracji publicznej.

Z tego względu Sąd pierwszej instancji uznał, że żądana przez skarżącego informacja obejmująca komplet danych, raportów, zestawień, itp. dokumentów przekazanych przez Spółkę N. na rzecz ZIKIT-u i objęta pkt 3 wniosku skarżącego z dnia 14 maja 2013 r. stanowi informację publiczną. W szczególności należy stwierdzić, że dokumenty sporządzone przez ww. Spółkę N. na potrzeby usprawnienia funkcjonowania ZIKIT-u, przygotowania nowego regulaminu organizacyjnego tej jednostki lub związane ze zdiagnozowaniem mocnych i słabych stron ZIKIT-u – należy zaliczyć do dokumentów zawierających informacje publiczne.

Bezczynność organu na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej polegała zdaniem WSA w Krakowie na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podjął, nie wydał decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej lub nie udzielił pisemnej odpowiedzi, że żądanej informacji publicznej nie posiada. Mając to na uwadze, w ocenie Sądu pierwszej instancji nietrafne było stanowisko Dyrektora ZIKIT-u, który wskazuje, że wnioskowana w tej sprawie informacja objęta pkt 3-cim wniosku skarżącego nie stanowi informacji publicznej.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Dyrektor Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie. Postawił w niej dwojakie zarzuty.

Po pierwsze, naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w zw. z art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 u.d.i.p. przez uznanie przez Sąd pierwszej instancji, że żądane przez wnioskodawcę dokumenty obejmujące wyniki pracy Spółki N., wskazane w pkt 3 wniosku, stanowią informację publiczną.

Po drugie, naruszenie art. 149 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji oraz w zw. z art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 u.d.i.p. przez bezpodstawne zobowiązanie Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie do wydania w terminie 14 dni aktu lub podjęcia czynności z wniosku K.N.R. z dnia 14 maja 2013 r. w zakresie pkt 3 tego wniosku, w wyniku bezpodstawnego uznania, że w odniesieniu do danych objętych pkt 3 wniosku znajduje zastosowanie u.d.i.p.

W uzasadnieniu skarżący kasacyjnie powtórzył swoje stanowisko, że żądane dokumenty mają charakter wewnętrzny, roboczy, służebny wobec potrzeb zamawiającego – czego nie zakwestionował Sąd pierwszej instancji. Sąd ten jedynie niewłaściwie w ocenie skarżącego kasacyjnie przyjął, że dokumenty tego typu stanowią informację publiczną podlegającą upublicznieniu. Wskazano w tym kontekście na liczne orzeczenia prezentujące przeciwną tezę.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną K.N.R. wniósł o jej oddalenie. Jego zdaniem brak jest podstaw prawnych do wyróżnienia pojęcia dokumentów wewnętrznych jako niepodlegających regulacji u.d.i.p. Zaznaczył, że za udostępnieniem informacji przemawiają normy konstytucyjne i prawa międzynarodowego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje częściowo na uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w niniejszej sprawie podziela stanowisko zawarte w skardze kasacyjnej, że materiały wewnętrzne nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 112, poz. 1198 ze zm., dalej "u.d.i.p."). Nie uwzględniając tego poglądu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie naruszył art. 1 ust. 1 i art. 6 ust. 1 u.d.i.p.

Terminu "dokument wewnętrzny" używa się dla określenia dokumentu, który nie jest skierowany do podmiotów zewnętrznych. Dokumenty takie służą wymianie informacji, zgromadzeniu niezbędnych materiałów, uzgadnianiu poglądów i stanowisk, mogą określać zasady działania w określonych sytuacjach, mogą też być fragmentem przygotowań do powstania aktu będącego formą działalności danego podmiotu (zob. wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r., I OSK 851/10). Dokumenty tego typu mogą mieć dowolną formę, nie są wiążące co do sposobu załatwienia sprawy, nie są w związku z tym wyrazem stanowiska organu, nie stanowią więc informacji publicznej (zob. wyrok NSA z 21 czerwca 2012 r., I OSK 666/12; wyrok NSA z dnia 14 września 2012 r., I OSK 1203/12; wyrok NSA z dnia 31 lipca 2013 r., I OSK 2770/13; wyrok NSA z dnia 23 lipca 2014 r., I OSK 3007/13). Udostępnienie tego rodzaju dokumentów mogłoby osłabiać funkcję ich wytworzenia, co powoduje ich wyłączenie z upublicznienia także w porządkach prawnych innych krajów Unii Europejskiej (por. W. Sokolewicz, Art. 61, w: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, red. L. Garlicki, tom IV, Warszawa 2005, s. 6)

Warto wskazać, że również w doktrynie zauważa się, iż organ w procesie podejmowania swoich rozstrzygnięć musi mieć zagwarantowaną pewną sferę swobody i dyskrecji, w ramach której może gromadzić informacje, rozważać różne, często odmienne rozwiązania, sporządzać projekty dokumentów czy też w sposób całkowicie nieoficjalny utrwalać przebieg spotkań i dyskusji nad wyborem najlepszego z rozwiązań (I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Ustawa o dostępnie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2012, s. 58-59).

Wreszcie także w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego przyjęto, że dokumenty wewnętrzne podlegają wyłączeniu z szerokiego zakresu przedmiotowego informacji publicznej. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego dokumenty wewnętrzne to informacje o charakterze roboczym (zapiski, notatki), które zostały utrwalone w formie tradycyjnej lub elektronicznej i stanowią pewien proces myślowy, proces rozważań, etap wypracowywania finalnej koncepcji, przyjęcia ostatecznego stanowiska przez pojedynczego pracownika lub zespół. W ich przypadku można bowiem mówić o pewnym stadium na drodze do wytworzenia informacji publicznej. Służą one wprawdzie realizacji jakiegoś zadania publicznego, ale nie przesądzają o kierunkach działania organu. Dokumenty takie służą wymianie informacji, zgromadzeniu niezbędnych materiałów, uzgadnianiu poglądów i stanowisk (por. wyrok TK z dnia z dnia 13 listopada 2013 r., sygn. akt P 25/12, OTK-A 2013, nr 8, poz. 122).

Wskazać w tym kontekście należy, zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, że materiały szkoleniowe, w tym wytworzone w toku szkolenia i na jego potrzeby, stanowią właśnie materiały ("dokumenty") wewnętrzne niebędące informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p. Prawo określone w art. 61 ust. 1 Konstytucji się do nich wobec tego nie odnosi (tak wyrok NSA z dnia 4 lutego 2015 r., I OSK 502/14). Potwierdza to, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie jest i nie może być środkiem do wykorzystywania jej w celu występowania z wnioskiem o udzielenie każdej informacji (zob. wyrok NSA z dnia 12 lipca 2011 r., I OSK 610/11). Nie odnosi się zatem do wewnętrznych materiałów szkoleniowych, niebędących wszak wyrazem stanowiska organu ani niebędących bezpośrednio lub pośrednio wyrazem władczego działania.

W powyższym stanie stwierdzić należy, że żądane w pkt 3 wniosku "wyniki pracy firmy N. – komplet danych, raportów, zestawień, itp. przekazanych przez Wykonawcę Zamawiającemu" – poza raportem z realizacji zamówienia publicznego – stanowią tzw. dokumenty wewnętrzne. Jak wyjaśniono, wbrew stanowisku zaprezentowanemu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, są one wyłączone z pojęcia informacji publicznej, którym posługuje się art. 1 ust. 1 u.d.i.p. Zgodnie z informacją adresata wniosku, materiały te zostały bowiem wytworzone w toku szkoleń związanych z wartościowaniem stanowisk pracy oraz wprowadzeniem nowego systemu zarządzania. Wytworzono je zatem wyłącznie na użytek wewnętrzny Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie, nie determinowały zaś żadnych działań tego organu w sferze zewnętrznej. Mający zaś znaczenie zewnętrzne "Regulamin Organizacyjny Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie", wprowadzony w ramach i w efekcie realizacji cyklu szkoleń, został upubliczniony w Biuletynie Informacji Publicznej Gminy Miejskiej Kraków.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego jedynym materiałem objętym żądaniem punktu 3 wniosku K.N.R. z dnia 14 maja 2013 r., który posiada przymiot informacji publicznej, pozostaje raport z realizacji zamówienia publicznego. Raport ten nie ogranicza się bowiem tylko do sfery wewnętrznej podmiotu publicznego, lecz stanowi świadectwo i podstawę do kontroli prawidłowości oraz efektywności gospodarowania mieniem publicznym. Pozwala zatem każdemu zainteresowanemu na weryfikację praktyki gospodarowania środkami publicznymi przez dany podmiot, którą to sferę ustawodawca obejmuje szczególną jawnością (zob. art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.) Stwierdzić zatem należy, że stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. d) u.d.i.p., raport (sprawozdanie) z realizacji zamówienia publicznego stanowi informację publiczną podlegającą udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Koresponduje to z zasadą jawności informacji przy zamówieniach publicznych (por. art. 8 ustawy z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, tekst jedn. Dz. U. z 2013, poz. 907 ze zm.).

Wypada wskazać, że podobne zapatrywanie na charakter raportów z realizacji zamówień publicznych w świetle u.d.i.p. prezentowane jest w literaturze przedmiotu (zob. P. Szustakiewicz, Glosa do wyroku NSA z dnia 14 grudnia 2012 r., I OSK 2208/12, "Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego" 2014, nr 3, s. 161 i n.).

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny uznał za prawidłowe zobowiązanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie Dyrektora Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu w Krakowie do wydania w terminie 14 dni aktu lub podjęcia czynności z wniosku skarżącego K.N.R. z dnia 14 maja 2013 r. – w zakresie "raportów", o których traktuje pkt 3 tego wniosku. Z uwagi na kontekst faktyczny i prawny sprawy – m.in. dość ogólne ujęcie przez wnioskodawcę żądanych "raportów" – uznać przy tym należało za prawidłową ocenę Sądu pierwszej instancji, że w tym zakresie bezczynność nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa.

Z przedstawionych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 188 w zw. z art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), uchylił pkt 1 zaskarżonego wyroku w części niedotyczącej raportów z realizacji zamówienia publicznego i w tej też części oddalił skargę. W pozostałej części skarga kasacyjna, jako nieusprawiedliwiona, została oddalona w oparciu o art. 184 p.p.s.a. Zarazem od zasądzenia kosztów postępowania w całości Sąd odstąpił na podstawie art. 206 i art. 207 § 2 p.p.s.a.