drukuj    zapisz    Powrót do listy

6120 Ewidencja gruntów i budynków, Geodezja i kartografia, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego, Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę, I OSK 1240/10 - Wyrok NSA z 2011-06-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 1240/10 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2011-06-30 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2010-07-22
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Anna Łukaszewska - Macioch /przewodniczący sprawozdawca/
Izabella Kulig - Maciszewska
Maria Werpachowska
Symbol z opisem
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Hasła tematyczne
Geodezja i kartografia
Sygn. powiązane
II SA/Wr 63/10 - Wyrok WSA we Wrocławiu z 2010-04-21
Skarżony organ
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2005 nr 45 poz 435 art 20 ust 2
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach - tekst jedn.
Dz.U. 2005 nr 240 poz 2027 art 20 ust 3a
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne - tekst jednolity
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch (spr.) Sędziowie sędzia NSA Izabella Kulig – Maciszewska sędzia del. WSA Maria Werpachowska Protokolant asystent sędziego Anna Pośpiech-Kłak po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 kwietnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wr 63/10 w sprawie ze skargi Agencji Mienia Wojskowego w W. - Oddział Terenowy Biura Agencji Mienia Wojskowego we W. na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia (...) listopada 2009 r. nr (...) w przedmiocie wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów 1) uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2) zasądza od Agencji Mienia Wojskowego na rzecz Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we W. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wr 63/10, w wyniku rozpoznania skargi Agencji Mienia Wojskowego w Warszawie – Oddział Terenowy Biura Agencji Mienia Wojskowego we W. na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia (...) listopada 2009 r. nr (...) w przedmiocie wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów, uchylił zaskarżoną decyzję i decyzję pierwszej instancji.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych:

Starosta B. decyzją z dnia (...) grudnia 2004 r. nr (...), orzekł o wprowadzeniu zmian w operacie ewidencji gruntów w jednostce rejestrowej (...) w odniesieniu do działki nr (...) o powierzchni (...) ha, położonej w obrębie (...) miasta B., dla której Sąd Rejonowy w Bolesławcu Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), będącej własnością Skarbu Państwa - Agencja Mienia Wojskowego Oddział Terenowy we W. (dalej "Agencja"), poprzez zmianę użytku gruntowego z tereny różne "Tr" na użytek las "Ls". W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że o sprostowanie dotychczasowego wpisu użytku gruntowego poprzez zmianę rodzaju użytku tereny różne - "Tr" na użytek las - "Ls" zwróciła się Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych we W. pismem z dnia (...) kwietnia 2003 r. nr (...) podnosząc, że działka ta stanowiła las pozostający w zarządzie Lasów Państwowych, który został przekazany na potrzeby Ministerstwa Obrony Narodowej. Organ zaznaczył, że Dyrekcja Lasów Państwowych we W. wykazała swój interes prawny w sprawie o zmianę wpisu w ewidencji, co oznacza, że jest stroną postępowania, gdyż Nadleśnictwo B. stara się o przejęcie od Agencji Mienia Wojskowego powyższych gruntów w trybie art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435 ze zm.).

Na skutek odwołania Agencji, za zgodą Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we W., Starosta B., z powodu braków formalnych, uchylił swoje rozstrzygnięcie decyzją z dnia (...) marca 2005 r. nr (...) uznając, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie. Decyzja ta z dniem (...) kwietnia 2005 r. stała się ostateczna.

Rozpoznając sprawę nowo Starosta B. decyzją z dnia (...) kwietnia 2006 r. nr (...) wprowadził zmianę użytku "Tr" na "Ls", od której ponownie wniosła odwołanie Agencja, podnosząc, że przedmiotowy grunt nie może być lasem, ponieważ nie odpowiada definicji lasu w rozumieniu ustawy o lasach. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we Wrocławiu decyzją z dnia (...) czerwca 2006 r. nr (...) uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, wskazując na niedołączenie dokumentów potwierdzających warunki, na jakich przekazano nieruchomość leśną na rzecz Ministerstwa Obrony Narodowej (dalej "MON") w 1958 roku, a w szczególności, czy była wyrażona zgoda na przeznaczenie gruntów leśnych na cele nieleśne. Organ odwoławczy zauważył także, iż brak jest określenia granic nieruchomości przekazanej na rzecz MON w (...) roku oraz brak ustaleń, dlaczego grunt leśny w działce nr (...) nie był objęty po (...) roku planem urządzenia lasu oraz zalecił weryfikację dokumentacji geodezyjnej sporządzonej przez uprawnionego geodetę.

W dalszym postępowaniu Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych we W. w pismach z (...) lipca 2006 r. oraz z (...) stycznia 2008 r. podnosiła, że zmiana użytku "Ls" na "Tr" dokonana przy odnowieniu operatu ewidencyjnego była błędem i przedstawiła dwie decyzje Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia (...) kwietnia 1958 r. i z dnia (...) lipca 1973 r. o przekazaniu w zarząd i użytkowanie MON terenów leśnych z zaznaczeniem, że gospodarka leśna na przekazanym terenie będzie prowadzona przez administrację leśną, tj. Nadleśnictwo B., a także opis taksacyjny dla działki nr (...) wykonany na zlecenie Nadleśnictwa B. przez Biuro Urządzanie Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w B. według stanu na dzień (...) października 2004 r. Ponadto Nadleśnictwo B. dostarczyło dokumenty, z których wynika, że w latach 1962 - 1980 oznaczony teren objęty był planem urządzeniowo-leśnym.

Ponownie analizując dokumenty Starosta B. stwierdził:

- przy pomiarze stanu posiadania gruntów miasta B. w latach 60 ubiegłego wieku działka nr (...) o pow. (...) ha (użytek "Ls") została wpisana w jednostce rejestrowej 2 z wpisem własności Skarb Państwa - władający Państwowe Gospodarstwo Leśne, a w 1970 roku przy regulacji granic miasta została podzielona na działkę nr (...) o pow. 158,4200 ha w obrębie B. i nr (...) (759/1) o pow. 115,9100 ha w obrębie N.J. Następnie w 1973 roku z działki nr (...) zostały wydzielone między innymi działki nr (...) o pow. 34,7700 ha, nr (...) o pow. 26,3700 ha i nr (...) o pow. 22,2100 ha. Decyzją Rejonowego Biura Geodety Miejskiego w B. z (...) czerwca 1978 r. w sprawie zmian w ewidencji gruntów, wprowadzono aktualną nazwę jednostki władającej - Nadleśnictwo B.;

- odnawiając operat ewidencyjny dla obrębu (...) miasta B. ujawniono Ministerstwo Obrony Narodowej - Rejonowy Zarząd Kwaterunkowo - Budowlany we W. i z części działek nr (...),(...) i (...) utworzono między innymi działkę nr (...) o pow. 12,5019 ha z użytkiem "Tr", co zostało potwierdzone decyzją Urzędu Miejskiego w B. z dnia (...) listopada 1986 r. nr (...) w sprawie zmian w ewidencji gruntów;

- w związku z wejściem w życie nowelizacji ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r Nr 30. poz. 127 ze zm.), dla Wojskowego Rejonowego Zarządu Kwaterunkowo - Budowlanego we W., za zarząd gruntami została naliczona opłata roczna (pismo Urzędu Rejonowego w B. z dnia (...) marca 1993 r.) przyjmując zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów dla działki nr (...) użytek oznaczony symbolem "Tr";

- z dniem 1 października 1993 r. obowiązki zarządcy przejął Wojskowy Rejonowy Zarząd Kwaterunkowo - Budowlany w Z. G., a z dniem 1 lipca 1998 r. jego następca prawny Rejonowy Zarząd Infrastruktury w Z. G.;

- zarząd nieruchomością sprawowany w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741) przekształcony został w trwały zarząd;

- na wniosek zarządcy Starosta B. wygasił prawo trwałego zarządu Rejonowego Zarządu Infrastruktury w Z. G. w stosunku do działki nr (...) decyzją z dnia (...) lutego 2002 r. i powierzył Agencji, stosownie do ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państw oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. Nr 90, poz. 405 ze zm.) wykonywanie prawa własności w stosunku do tej nieruchomości jako mienia Skarbu Państwa pozostającego w zarządzie organów wojskowych, a niewykorzystywanego przez te jednostki do realizacji ich zadań.

Organ pierwszej instancji wziął również pod uwagę, że w rozumieniu art. 3 ustawy o lasach - lasem jest grunt:

1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem leśnym - lub przejściowo jej pozbawiony:

a) przeznaczony do produkcji leśnej lub

b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo

c) wpisany do rejestru zabytków;

2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.

Z tych względów, pomimo wyodrębnienia w czasie pomiaru innych użytków w wykazie zmian danych ewidencyjnych z dnia 30 grudnia 2005 r. sporządzonym przez uprawnionego geodetę cały teren działki nr 6 należało zakwalifikować jako użytek "Ls". Błędne określenie w operacie ewidencyjnym użytku symbolem "Tr" spowodowało to, że w opracowywanym przez Urząd Miasta B. miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego od 1989 r. działka nr (...) wykazywana była jako "Tr" - tereny specjalne. Brak oznaczenia użytku jako "Ls" - las uniemożliwiało zaś opracowanie, zgodnie z art. 21 ustawy o lasach, planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu, zarówno przez Lasy Państwowe jak i przez zarządcę terenu. Uchwałą Rady Miasta B. z dnia (...) marca 2007 r., nr (...) ustalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla prawobrzeżnej części miasta, w którym działka nr (...) przeznaczona jest pod tereny leśne, oznaczone na rysunkach zmian planu symbolem F-ZL4. Przeprowadzone zaś w dniu (...) sierpnia 2009 r. w terenie oględziny stanu zagospodarowania nieruchomości wykazały, że na działce rośnie kilkudziesięcioletni las mieszany, zlokalizowano kilka szybów wentylacyjnych będących częścią składową schronów betonowo-ziemnych oraz wybetonowany plac o powierzchni ok. 600 m. Stwierdzono również brak ogrodzenia i jakichkolwiek budynków.

W związku z powyższym Starosta uznał, że zasadnym jest sprostowanie istniejącego zapisu w ewidencji gruntów na podstawie wykazu zmian gruntowych z 2005 r. i przywrócenie lasu "Ls" jako rodzaju użytku dla przedmiotowej działki.

W odwołaniu od decyzji Starosty B. Agencja Mienia Wojskowego zarzuciła naruszenie art. 20 ust. 2 ustawy o lasach w związku z art. 20 ust 3a ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) i wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Zdaniem Agencji, okoliczności powołane w uzasadnieniu decyzji Starosty nie pozwalają na wprowadzenie zmian w operacie ewidencji gruntów, wobec braku planu urządzenia lasu. Przepis art. 20 ust. 2 ustawy o lasach wskazuje jako zasadę, że dla powszechnej ewidencji gruntów i budynków, przy ustalaniu zasięgu użytku gruntowego pod nazwą "las" wiążące znaczenie mają ustalenia planów urządzenia lasów. Przepis powyższy jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnych zasad dotyczących sposobu uwzględniania i wprowadzania zmian w ewidencji gruntów i budynków. Znajduje on umocowanie w art. 20 ust. 3a ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne, który do ewidencji gruntów w części dotyczącej lasów nakazuje uwzględniać przepisy o lasach. Niemożliwe jest więc uwzględnienie w ewidencji granic i powierzchni lasu, które nie wynikają z planu urządzenia danego lasu. Także orzecznictwo sądowoadministracyjne w tej kwestii jest jednolite.

Decyzją z dnia (...) listopada 2009 r. nr (...) Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy o lasach w ewidencji gruntów i budynków uwzględnia się ustalenia planów urządzenia lasu i uproszczonych planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasu. W niniejszej sprawie stan faktyczny ustalono, na podstawie następujących dokumentów:

- operatu ewidencji gruntów założonego w 1965 roku dla obrębu B., w jednostce rejestrowej G.3, w której dla gruntów stanowiących użytki leśne jako osobę władającą gruntem wpisano Państwowe Gospodarstwo Leśne Nadleśnictwo B.;

- planu urządzenia lasu za okres 1 października 1962 r. do 30 września 1980 r. obejmujące obszar działki ewidencyjnej nr (...);

- decyzji Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia (...) kwietnia 1958 r. wraz z protokołem zdawczo - odbiorczym z dnia (...) maja 1958 r. i z dnia (...) lipca 1973 r., przekazujących w zarząd i użytkowanie Ministerstwu Obrony Narodowej terenów leśnych o powierzchni 14,32 ha oraz 2.9 ha wraz z wyrysem z mapy gospodarczej w skali 1:5000, z zastrzeżeniem, że gospodarka leśna na przekazanym terenie będzie prowadzona przez administrację leśną, tj. Nadleśnictwo B.;

- decyzji w sprawie zmian w operacie ewidencji gruntów, wydanej przez Urząd Miejski w B. z dnia (...) listopada 1986 r., orzekającej o wprowadzeniu zmian w rejestrze gruntów obrębu XV miasta B. według załącznika stanowiącego integralną część decyzji; w załączniku tym dla działki ewidencyjnej numer (...) wpisano nowy użytek "Tr" (tereny różne) na powierzchni 12,5019 ha dla właściciela/władającego: Ministerstwo Obrony Narodowej, Wojskowy Rejon Zarząd Kwaterunkowo-Budowlany zaznaczając: "stan po zmianach".

Organ odwoławczy stwierdził także, iż stan zagospodarowania działki ewidencyjnej nr (...) ustalono na podstawie protokołu z oględzin w terenie przeprowadzonych w dniu 5 sierpnia 2009 r. wraz z dokumentacją fotograficzną, dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, opracowanej na potrzeby postępowania, przyjętej do państwowego zasobu pod nr (...) zawierającej wykaz zmian danych ewidencyjnych dotyczący zmiany użytku gruntowego działki ewidencyjnej nr (...), a także opisu taksacyjnego sporządzonego według stanu na dzień 18 kwietnia 2004 r. przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w B. wraz z załącznikiem mapowym w skali 1:5000, który obejmuje charakterystykę lasu i gruntów przedmiotowej nieruchomości.

Organ odwoławczy wskazał, że na podstawie wskazanych wyżej dokumentów ustalono, że jest to las mieszany, w którym dominuje sosna w wieku 85 lat i 55 lat, brzoza w wieku 55 lat, w zmieszanych kępach miejscowo: osika i brzoza w wieku 30 lat, dąb czerwony, dąb, buk i świerk w wieku 55 lat, modrzew, daglezja, świerk, dąb 85 letni. Podszycie zaś stanowi dąb, brzoza, osika, kruszyna występująca na 60%. Opisany obszar leśny zainwentaryzowano na powierzchni 11.20 ha. Na pozostałej części nieruchomości, zakwalifikowanej jako teren związany z gospodarką leśną, znajdują się budynki gospodarcze i inne, drogi oraz linie na łącznej powierzchni 1,30 ha. Wyjaśniono nadto, że z wypisu oraz wyrysu z obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta B. dla działki nr (...) wynika przeznaczenie pod tereny leśne, oznaczone na rysunkach zmian planu symbolem F-ZL4. Mając na uwadze powyższe ustalenia organ odwoławczy stwierdził, że przedmiotowy obszar niewątpliwie stanowi użytek gruntowy, który winien być oznaczony symbolem "Ls" - las. Z materiałów źródłowych, w tym przypadku operatu ewidencyjnego założonego w 1965 r. jak i planów urządzeniowo-leśnych, wynika, że grunt ten był zakwalifikowany jako las w rozumieniu przepisów o lasach. Organ odwoławczy wskazał przy tym, że mimo iż przedmiotowa nieruchomość została decyzjami z dnia (...) kwietnia 1958 r. oraz z (...) lipca 1973 r. przekazana w zarząd i użytkowanie MON, to jednak z zastrzeżeniem, że "gospodarka leśna na przekazanym terenie będzie prowadzona przez administrację leśną" (później Nadleśnictwo B.). Zatem zmiana w operacie ewidencyjnym dokonana na podstawie decyzji z dnia (...) listopada 1986 r., polegająca na zmianie użytku gruntowego w działce nr 6 z "Ls" na "Tr", kolidowała z zastrzeżeniami określonymi w tych decyzjach. Organ odwoławczy podkreślił ponadto, że przepisy ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne nakładają na starostę obowiązek rejestrowania stanów prawnych i faktycznych oraz utrzymywania operatu ewidencyjnego w stanie aktualności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi. Starosta B. był zatem zobowiązany do wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie aktualizacji użytku gruntowego. Odnosząc się do wskazanego w odwołaniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lipca 2008 r. sygn. akt I OSK 1077/07 wskazano, że nie ma on w tej sprawie znaczenia, gdyż dla obszaru stanowiącego przedmiot rozpatrywanej sprawy nie ma opracowanego planu urządzania lasu, lecz jest opis taksacyjny sporządzony przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w B. Plan urządzenia lasu dla przedmiotowej nieruchomości obowiązywał do roku 1980, obecnie zaś obszar ten planu urządzeniowo-leśnego nie posiada, gdyż - jak wyjaśniała Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych we W. w pismach z dnia (...) lipca 2006 r. oraz z dnia (...) stycznia 2008 r., brak zapisu użytku "Ls" (las) w ewidencji gruntów uniemożliwia, stosownie do art. 21 ustawy o lasach, opracowanie planu urządzenia lasu bądź uproszczonego planu urządzenia lasu.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu złożyła Agencja Mienia Wojskowego wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji oraz zasądzenie od Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie przepisów:

- art. 20 ust. 2 i art. 22 ust. 1 ustawy o lasach - przez ich błędną wykładnię polegająca na uznaniu, że dla wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów wystarczający jest opis taksacyjny terenu;

- art. 20 ust. 3a ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne, w związku z art. 20 ust. 2 ustawy o lasach przez błędną wykładnię, polegająca na uznaniu, że przepisy ustawy o lasach dopuszczają uwzględnienie w ewidencji gruntów opisu taksacyjnego w miejsce planu urządzenia lasu;

- art. 7 i art. 77 K.p.a. polegające na niewyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy i braku rozpatrzenia całego materiału dowodowego;

- art. 107 § 1 i § 3 K.p.a. przez niewyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz przyczyn, dla których opis taksacyjny nieruchomości stanowi podstawę do dokonania zmian w operacie ewidencji gruntów.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że utrzymując w mocy decyzję Starosty B. wprowadzającą zmianę w operacie ewidencji gruntów przez zmianę oznaczenia przedmiotowej nieruchomości z użytku tereny różne "Tr" na użytek las "Ls" organ odwoławczy uznał, iż sporządzony przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w B. opis taksacyjny stanowi podstawę do dokonania powyższej zmiany. Takie zaś rozstrzygnięcie pozostaje w sprzeczności z treścią art. 20 ust. 2 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o lasach. Przepisy te stanowią bowiem, że w ewidencji gruntów uwzględnia się ustalenia planu urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasu. Z powyższego wynika więc, że plan urządzenia lasu jest podstawowym i niezbędnym dokumentem, na podstawie którego możliwe jest wprowadzenie zmian w ewidencji gruntów, odnoszących się do terenów leśnych. Opis taksacyjny, na który powołuje się w zaskarżonej decyzji organ odwoławczy, nie jest dokumentem, na podstawie którego możliwe jest wprowadzenie zmian w ewidencji, w szczególności co do powierzchni i granic terenu leśnego. Wprowadzona zmiana dotyczy bowiem powierzchni 12,5019 ha, uznanej jako użytek "Ls" (las). Opis taksacyjny przedmiotowych gruntów wskazuje powierzchnię obszaru leśnego na 11,20 ha, a teren związany z gospodarką leśną stanowi 1,30 ha. Nie wiadomo zatem, jaki charakter posiada nieziwentaryzowana część działki nr (...) o powierzchni 0,0019 ha, podczas gdy ta część nieruchomości również została objęta zmianą w ewidencji gruntów i stanowić ma również las. Podkreślono, że dowodem mającym uzasadniać wprowadzenie zmiany w operacie ewidencji gruntów, nie mogą być ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego przez Burmistrza Miasta B. w dniu (...) marca 2007 r., bowiem przeznaczenie w planie terenu jako leśny, musi także uwzględniać ustalenia planu urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni. Agencja zarzuciła, iż organ odwoławczy nie rozważył w sposób dostateczny i wszechstronny zgromadzonego materiału dowodowego, co doprowadziło do niewyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w szczególności w zakresie powierzchni i granic użytku zakwalifikowanego jako las. Stwierdzenie, że dla przedmiotowej nieruchomości w roku 1980 obowiązywał plan urządzenia lasu, a opis taksacyjny zawiera charakterystykę lasu i gruntów przedmiotowej nieruchomości - w ocenie skarżącej - jest niewystarczające i nie spełnia wymogu wskazania i wyjaśnienia podstawy prawnej decyzji. Agencja powołała się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, w którym wyrażany jest pogląd, iż zatwierdzony plan urządzenia lasu jest podstawą do dokonania zgłoszenia w ewidencji gruntów i budynków.

W odpowiedzi na skargę Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację uzasadnienia kwestionowanej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylając powołanym na wstępie wyrokiem decyzje organów administracyjnych obu instancji przytoczył treść uregulowań zawartych w art. 20 ust. 1 i 2 Prawa geodezyjnego i kartograficznego i powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1482/08 zwrócił uwagę, że organ ewidencyjny może wpisać do ewidencji gruntów i budynków tylko takie prawo do nieruchomości, które jednoznacznie, w sposób niewątpliwy wynika z dokumentów wskazanych w rozporządzeniu wykonawczym z 2001 roku, nie może zaś takiego prawa ani ustanowić, ani wyinterpretować.

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 20 ust. 3a Prawa geodezyjnego i kartograficznego ewidencję gruntów i budynków, w części dotyczącej lasów, prowadzi się z uwzględnieniem przepisów o lasach. Stosownie zaś do postanowień art. 20 ust. 2 ustawy o lasach w ewidencji gruntów i budynków uwzględnia się ustalenia planów urządzenia lasu i uproszczonych planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasu. Plan urządzenia lasu stanowi podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany dla określonego obiektu, zawierający opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej (art. 6 ust. 1 pkt 6 powyższej ustawy). Z kolei uproszczony plan urządzenia lasu - to jak wskazał ustawodawca - plan opracowywany dla lasu o obszarze co najmniej 10 ha, stanowiącego zwarty kompleks leśny, zawierający skrócony opis lasu i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz podstawowe zadania dotyczące gospodarki leśnej. Z tych regulacji normatywnych wynika, że plan urządzenia lasu stanowiąc swoisty rodzaj planu zagospodarowania przestrzennego jest tym dokumentem, który uprawnia do aktualizacji danych dotyczących granic i powierzchni lasów, a zatem przesądza także i o treści wpisów w ewidencji gruntów. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 czerwca 2008 r. sygn. akt I OSK 903/07, podzielonym przez Sąd rozpoznający niniejszą sprawę "obowiązek aktualizowania danych objętych ewidencją gruntów i budynków, podlega ograniczeniu w stosunku do zmian dotyczących ustalania granic i powierzchni lasów. Zmiany te nie mogą być dokonywane wbrew planom urządzania lasów, Plan urządzenia lasu zawiera bowiem nie tylko opis, ale także zestawienie powierzchni lasów i gruntów do zalesienia (art. 18 ust. 4 pkt 1 lit. a ustawy o lasach).".

Sąd stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie brak jest aktualnego planu urządzenia lasu, a orzekając o zmianie użytku z tereny różne "Tr" na użytek las "Ls" w odniesieniu do działki nr (...) o powierzchni 12, 5019 ha organ administracji miał na względzie wykonany dla potrzeb niniejszej sprawy opis taksacyjny wykonany na zlecenie Nadleśnictwa B. przez Biuro Urządzeń Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w B. W ocenie Sądu, zmiany wpisu ewidencji nie można uzasadniać tym, że przedmiotowa nieruchomość do dnia 30 września 1980 r. była objęta planem urządzenia lasu. Istotne jest bowiem to, że dopiero zatwierdzony i obowiązujący plan urządzenia lasu stanowi podstawą do dokonania zgłoszenia w ewidencji gruntów i budynków. Sąd zaznaczył, że tak w decyzji organu pierwszej instancji jak i w decyzji organu odwoławczego nie wskazano i nie wyjaśniono podstawy prawnej, według której zasadnym było uznanie opisu taksacyjnego za dokument uprawniający organ do orzeczenia zmian w operacie ewidencji gruntów. W ocenie Sądu, nie do przyjęcia jest utrzymanie w mocy decyzji podjętej na podstawie w dokumentu, którego status prawny jest niejasny, a nadto nieprzewidziany przez obowiązujące przepisy jako dokument, na podstawie którego możliwe jest orzekanie o dokonywaniu zmian ewidencji gruntów i budynków. W tej sytuacji Sąd uznał, że w rozpoznawanej sprawie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy i z tych przyczyn uchylił zaskarżony wyrok na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej "P.p.s.a".

Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wniosła Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych we W. reprezentowana przez radcę prawnego. Zaskarżonemu wyrokowi w całości zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj.:

- art. 20 ust. 3a ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne w związku z art. 20 ust. 2 ustawy o lasach przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż nie jest możliwe uwzględnienie w powszechnej ewidencji gruntów i budynków granic powierzchni lasu, które nie wynikają z planu urządzenia lasu;

- art. 20 ust. 2 i art. 22 ust. 1 ustawy o lasach oraz § 4 i 5 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu (Dz. U. z 2005 r. Nr 256, poz. 2151 ze zm.) - w skardze kasacyjnej błędnie podano: "(Dz. U. z 2005 r. Nr 45, poz. 435 z późn. zm.)" - przez błędną ich wykładnię polegającą na uznaniu, że dla wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów w przypadku braku planu urządzenia lasu nie jest wystarczający opis taksacyjny terenu.

Na tej podstawie wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi przez utrzymanie w mocy decyzji Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia (...) listopada 2009 r. podtrzymującej decyzję Starosty B. z dnia (...) sierpnia 2009 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zdaniem wnoszącej skargę kasacyjną, Sąd pierwszej instancji błędnie uznał, że jedynym dokumentem, który uprawnia organ do dokonania nowego wpisu jest plan urządzenia lasu. Niewątpliwie, zgodnie z art. 20 ust. 3 a Prawa geodezyjnego i kartograficznego ewidencję gruntów i budynków, w części dotyczącej lasów, prowadzi się z uwzględnieniem przepisów o lasach. Ustawa o lasach zaś w art. 20 ust. 2 stanowi, że w ewidencji gruntów i budynków uwzględnia się ustalenia planów urządzenia lasu i uproszczonych planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasu. Nałożony powołanym przepisem obowiązek uwzględniania tych planów oznacza jednak że wyłącznie w zakresie ustalenia granic i powierzchni lasu, nie jest dopuszczalne dokonywanie zmian w ewidencji gruntów i budynków w zakresie terenów leśnych, wbrew planom urządzania lasów. W niniejszej sprawie w odniesieniu do działki oznaczonej geodezyjnie numerem (...), nie ma planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu. Nie można więc w żadnym wypadku mówić, aby zmiany dokonane decyzją Starosty B. z dnia 27 sierpnia 2009 r. dokonane zostały wbrew planom urządzenia lasów, gdyż takich planów w dniu wydawania decyzji administracyjnej nie było. Decyzja Starosty B. dotyczy zatem gruntu, który nie jest objęty planem urządzenia lasu. Błędnie więc Sąd pierwszej instancji powołuje się na treść orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 czerwca 2008 r. sygn. akt I OSK 903/07, w którym - podobnie jak w orzeczeniu z dnia 6 czerwca 2008 r. sygn. akt I OSK 905/2007, (LexPolonica nr 1996969) - Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: "obowiązek aktualizowania danych objętych ewidencją gruntów i budynków, podlega ograniczeniu w stosunku do zmian dotyczących ustalania granic i powierzchni lasów. Zmiany te nie mogą być dokonywane wbrew planom urządzenia lasów, które stanowią szczególny rodzaj planów zagospodarowania przestrzennego takich terenów i przesądzają o treści wpisów do w ewidencji gruntów". Tezy powyższe stanowią jedynie o konieczności uwzględniania zapisów planu urządzenia lasu, kiedy dokonywane są zmiany w ewidencji gruntów i budynków dotyczące ustalenia granic i powierzchni lasów. Nie oznacza to, że automatycznie należy przyjmować, iż koniecznym elementem wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków jest istnienie aktualnego planu urządzenia lasu. Skarżący zwrócił uwagę, że zgodnie z prawidłowo udokumentowanym stanem faktycznym tj. według sporządzonego opisu taksacyjnego oraz przeznaczenia gruntu na cele leśne w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy przedmiotowy grunt spełnia kryteria lasu, które określone zostały w art. 3 ustawy o lasach. Biorąc pod uwagę rzeczywisty stan grunt leżący w granicach działki nr 6 faktycznie był i nadal pozostaje lasem w rozumieniu ustawy o lasach. Słuszna więc była decyzja Starosty B. o zmianie użytku z tereny różne "Tr" na użytek las "Ls". Starosta ustalił stan zagospodarowania przedmiotowej nieruchomości na podstawie takich dokumentów jak: dokumentacja geodezyjna i kartograficzna przyjęta do państwowego zasobu pod nr (...), opis taksacyjny sporządzony według stanu na dzień 18 kwietnia 2004 r. przez Biuro Urządzenia Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w B., plan urządzenia lasu za okres od 1 października 1962 r. do 30 września 1980 r. dla działki nr (...), decyzja w sprawie zmian w operacie ewidencji gruntów wydana przez Urząd Miejski w B. z dnia (...) listopada 1986 r. Przeprowadzono również oględziny przedmiotowej działki, wykonując obszerną dokumentację fotograficzną. W związku z wykonaniem powyższych czynności i zgromadzeniem obszernego materiału dowodowego słusznie organy uznały, że działka nr (...) stanowi użytek gruntowy, który winien być oznaczony symbolem "Ls". Strona skarżąca kasacyjnie ponadto podkreśliła, że w decyzjach przekazujących przedmiotową nieruchomość w zarząd i użytkowanie MON z dnia (...) kwietnia 1958 r. oraz z (...) lipca 1973 r., zawarte zostało zastrzeżenie, że "gospodarka leśna na przekazanym terenie będzie prowadzona przez administrację leśną".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Niemniej jednak na wstępie należy zwrócić uwagę na treść art. 176 P.p.s.a., z którego wynika, że skarga kasacyjna jest sformalizowanym środkiem zaskarżenia. Powinna czynić zadość wymaganiom określonym w tym przepisie; w szczególności do konstytuujących ten środek odwoławczy elementów należą: przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Uzasadnienie skargi kasacyjnej winno być immanentnym, spójnym z przytoczonymi podstawami, składnikiem skargi kasacyjnej, skonstruowanym tak, by można było powiązać jego argumenty z konkretnymi przepisami prawa, uznanymi przez autora skargi kasacyjnej za naruszone przez Sąd pierwszej instancji.

W tym względzie konstrukcja skargi kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie jest w pełni poprawna; zauważalna jest bowiem niespójność pomiędzy przytoczonymi w petitum skargi kasacyjnej zarzutami a ich uzasadnieniem.

Wskazać należy, że stosownie do art. 174 pkt 1 P.p.s.a. podstawa skargi kasacyjnej odnosząca się do przepisów prawa materialnego może mieć postać błędnej ich wykładni lub niewłaściwego zastosowania. Podnosząc zarzut błędnej wykładni przepisu prawa materialnego autor skargi kasacyjnej winien wykazać, na czym polega błędne rozumienie tego przepisu przez Sąd pierwszej instancji i w jaki sposób, zawarta w tym przepisie norma powinna być prawidłowo odczytana. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie podstawa wniesionej skargi kasacyjnej obejmuje zarzuty naruszenia wskazanych przepisów prawa materialnego przez ich błędną wykładnię, ale wywód uzasadnienia zmierza do wykazania niewłaściwego ich zastosowania i tak też brzmi jego konkluzja (s. 5). Poza tym nie dość wyraźnie powiązane zostały argumenty uzasadnienia z treścią przepisów prawa powołanych w podstawie skargi kasacyjnej; brak w ogóle uzasadnienia zarzutu naruszenia § 4 i § 5 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu (Dz. U. z 2005 r. Nr 256, poz. 2151 ze zm.).

Wskazane nieprawidłowości konstrukcyjne wniesionego środka odwoławczego nie stanowią jednak przeszkody w uznaniu, że wystarczająco określone zostały granice skargi kasacyjnej, wiążące Naczelny Sąd Administracyjny przy rozpoznawaniu sprawy. Granice te wyznaczone są bowiem treścią przepisów prawa materialnego przytoczonych w zarzutach skargi kasacyjnej, przede wszystkim art. 20 ust. 2 ustawy o lasach w związku z art. 20 ust. 3a ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne, które mają przesądzające znaczenie dla rozstrzygnięcia istoty sprawy.

Zagadnieniem wymagającym rozstrzygnięcia przez Sąd pierwszej instancji była prawidłowość zastosowania powołanych wyżej przepisów przez organy administracji przy orzekaniu w sprawie wniosku Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we W. z dnia (...) kwietnia 2003 r. o wprowadzenie w ewidencji gruntów i budynków zmiany w zakresie działki gruntu nr (...) o pow. 12,5019 ha, położonej w obrębie (...) miasta B., polegającej na zastąpieniu istniejącego wpisu "Tr" - tereny różne wpisem "Ls" - las. W szczególności oceny wymagało, czy w sytuacji braku sporządzonego dla ww. gruntu aktualnego planu urządzenia lasu możliwe było dokonanie przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków, tj. przez Starostę B., żądanej zmiany.

Wskazać należy, iż stosownie do art. 2 pkt 8 i art. 20 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, ewidencja gruntów i budynków stanowi jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach. Ewidencja gruntów obejmuje informacje dotyczące ich położenia, granic powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty, a także dane dotyczące właścicieli, użytkowników wieczystych i innych osób władających nieruchomościami. Zgodnie z § 45 ust. 1 i § 46 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych. Z urzędu wprowadza się zmiany wynikające z:

1) prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, aktów normatywnych,

2) opracowań geodezyjnych i kartograficznych, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierających wykazy zmian danych ewidencyjnych,

3) dokumentacji architektoniczno-budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej,

4) ewidencji publicznych prowadzonych na podstawie innych przepisów.

Zawarte we wniosku Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we W. żądanie dotyczyło zmiany wpisu w ewidencji gruntów i budynków w zakresie oznaczenia rodzaju użytku gruntowego dla opisanej wyżej działki nr (...). W postępowaniu administracyjnym poprzedzającym wydanie zaskarżonej decyzji, ustalono w sposób niesporny, że do czasu przekazania na potrzeby MON (w 1958 i w 1973 roku) grunty wchodzące w skład przedmiotowej działki stanowiły las pozostający w zarządzie Lasów Państwowych i w ewidencji gruntów założonej w 1965 roku opisane były jako użytki leśne we władaniu Państwowego Gospodarstwa Leśnego Nadleśnictwa B. Obszar działki ewidencyjnej nr (...) w okresie od 1 października 1962 r. do 30 września 1980 r. był objęty planem urządzeniowo-leśnym.

Po przekazaniu ww. gruntu leśnego na potrzeby MON nowy plan urządzenia lasu dla działki nr (...) nie był sporządzony, gdyż - jak wyjaśniała wnioskująca Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych - plan urządzenia lasu lub uproszczony plan urządzenia lasu, na zlecenie i koszt Lasów Państwowych, może być sporządzony tylko dla lasów będących w zarządzie Lasów Państwowych (art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach).

W powyższym stanie faktycznym dla podjęcia przez Starostę B. decyzji w przedmiocie wprowadzenia żądanej przez Lasy Państwowe zmiany w ewidencji gruntów nie mogła mieć znaczenia okoliczność braku planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu dla działki nr (...). Po pierwsze - z niczego nie wynika, że podstawą zmiany w ewidencji gruntów i budynków, która ma polegać na wpisaniu dla określonego obszaru gruntu rodzaju użytku gruntowego "Ls" – las w miejsce dotychczasowego użytku "Tr" – tereny różne, jest istnienie aktualnego planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu. Nie można mieć wątpliwości co do tego, że w stosunku do przedmiotowej działki, jako niepozostającej w zarządzie Lasów Państwowych, właściwa jednostka Lasów Państwowych nie mogła zrealizować wynikającego z art. 19 ust. 1 ustawy o lasach obowiązku sporządzenia planu urządzenia lasu. Ze względu na treść art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach, wymóg wykazania przez Dyrekcję Lasów Państwowych wnioskującą zmiany w ewidencji gruntów, istnienia planu urządzenia lasu dla gruntu, który nie jest aktualnie zakwalifikowany w ewidencji gruntów jako las, jest pozbawiony jakichkolwiek podstaw. Błędny jest zatem pogląd Sądu pierwszej instancji, że wyłącznie istnienie aktualnego planu urządzenia lasu uprawniało organ administracji do wprowadzenia w ewidencji gruntów zmiany w zakresie wskazanym przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych.

Po drugie - przepis art. 20 ust. 3a Prawa geodezyjnego i kartograficznego nakazując uwzględnianie w ewidencji gruntów i budynków przepisów o lasach stwarza dodatkowy reżim prawny dla organu ewidencyjnego; tym samym więc przepis ten traktować należy jako wyjątkowy, a zatem niepodlegający wykładni rozszerzającej. Zawarty zatem w art. 20 ust. 2 ustawy o lasach wymóg, aby w ewidencji gruntów uwzględniać ustalenia planów urządzenia lasu i uproszczonych planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasów, musi być rozumiany literalnie. Nie można przyjąć inaczej, niż to wynika z treści art. 20 ust. 2 ustawy o lasach w związku z art. 20 ust. 3a Prawa geodezyjnego i kartograficznego, że ograniczenie w postaci uwzględniania przy dokonywaniu wpisów w ewidencji gruntów planu urządzenia lasu, odnosi się do takich zmian w ewidencji gruntów, które dotyczą granic i powierzchni lasów. Chodzi tu o dotyczące granic i powierzchni lasów wpisy danych objętych aktualnie obowiązującym dla danego obszaru gruntów leśnych planem urządzenia lasu albo uproszczonym planem urządzenia lasu.

Tymczasem w przedmiotowej sprawie chodziło o zmianę w zakresie rodzaju użytku gruntowego obszaru niezakwalifikowanego w ewidencji jako las, dla którego to obszaru nie istniał plan urządzenia lasu ani uproszczony plan urządzenia lasu. W tym stanie rzeczy zarzut naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu art. 20 ust. 2 ustawy o lasach w związku z art. 20 ust. 3a Prawa geodezyjnego i kartograficznego jest więc uzasadniony. Sąd pierwszej instancji błędnie bowiem zastosował powyższe przepisy do sytuacji, do której nie miały one zastosowania.

Należy ponadto zauważyć, że Sąd pierwszej instancji bezkrytycznie przyjął za skarżącą Agencją Mienia Wojskowego, iż podstawę dokonania zmiany w operacie ewidencji gruntów dla działki nr 6 stanowił wyłącznie przedstawiony przez wnioskującą opis taksacyjny sporządzony przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w B. Sąd nie uwzględnił faktu, że w tej sprawie zgromadzono obszerny materiał dowodowy, który wzięły pod uwagę organy administracji przy wydawaniu decyzji, a który został szczegółowo opisany w uzasadnieniach - zarówno zaskarżonej decyzji jak i decyzji organu pierwszej instancji. Jak stwierdził organ odwoławczy, rodzaj użytkowania przedmiotowego gruntu ustalono na podstawie protokołu z oględzin terenu wraz z dokumentacją fotograficzną, dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego pod nr (...) zawierającej wykaz zmian danych ewidencyjnych dotyczący zmiany użytku gruntowego działki nr (...), a także opisu taksacyjnego sporządzonego według stanu na dzień (...)kwietnia 2004 r. przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział w B. wraz z załącznikiem mapowym. W świetle treści powołanego § 46 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków stanowiło to wystarczającą podstawę wpisu zmiany danych ewidencyjnych polegających na wprowadzeniu dla działki nr (...) oznaczenia użytków gruntowych "Ls" – las w miejsce dotychczasowego oznaczenia "Tr" – tereny różne. Bezzasadne rozciągnięcie ograniczenia zawartego w dyspozycji art. 20 ust. 2 ustawy o lasach na wpis dotyczący zmiany rodzaju użytku gruntowego jest równoznaczne z niewłaściwym zastosowaniem tego przepisu przez Sąd pierwszej instancji.

Dodać wypada, iż Sąd ten bezkrytycznie przyjął w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku tezę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 czerwca 2008 r. sygn. akt I OSK 903/07 nie dostrzegając, że dotyczyła ona sprawy zasadniczo odmiennej, a mianowicie wpisu do ewidencji gruntów danych dotyczących granic i powierzchni gruntów leśnych, niezgodnych z istniejącym dla tego gruntu planem urządzenia lasu. Ponadto niezrozumiałe jest odwołanie się przez Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do tezy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1482/08 stanowiącej, iż organ ewidencyjny może wpisać do ewidencji gruntów i budynków tylko takie prawo do nieruchomości, które jednoznacznie wynika z dokumentów wskazanych w rozporządzeniu z 2001 r., a to zważywszy na fakt, że niniejsza sprawa w ogóle nie dotyczyła wpisu jakiegokolwiek prawa do ewidencji gruntów i budynków.

Wobec tego, że skuteczny okazał się zarzut naruszenia prawa materialnego, a w skardze kasacyjnej nie zgłoszono zarzutów dotyczących naruszeń przepisów postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny, na zasadzie określonej w art. 188 w zw. z art. 151 P.p.s.a., uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę Agencji Mienia Wojskowego jako niezasadną. W sprawie kosztów postępowania sądowego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 203 pkt 2 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt