Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Lidia Serwiniowska Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 marca 2016 r. sprawy ze skargi G. S. na bezczynność Przewodniczącego Zarządu [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę w całości.

W dniu 22 września 2015 r. G. S. (dalej: skarżący) wystąpił do Przewodniczącego Zarządu [...] (dalej: Przewodniczący Zarządu) z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. W piśmie tym skarżący wnioskował o udzielenie informacji przez przesłanie na adres do korespondencji czytelnej kopii/kserokopii Uchwały Zgromadzenia [...] w W. w sprawie ustalenia wynagrodzenia dla Przewodniczącego Zarządu [...] w W.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skarżący wniósł o zobowiązanie Przewodniczącego Zarządu do udostępnienia wnioskowanej przezeń informacji publicznej w zakreślonym terminie.

W odpowiedzi na skargę Przewodniczący Zarządu stwierdził, że uchwała będąca przedmiotem wniosku jest opublikowana w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie internetowej W[...], a a tym samym nie ma obowiązku udzielenia tej informacji publicznej skarżącemu na jego wniosek w żądanej przez niego formie. Tak więc organ, który umieścił informację w BIP, nie jest zobowiązany do jej przekazania na wniosek. Skarżący przy tym nie wystąpił o udzielenie informacji, gdzie w Biuletynie Informacji Publicznej W[...] znajduje się żądana informacja, jeśli nie może jej sam znaleźć. Organ podkreślił, że skarżący skierował wniosek o udzielenie informacji publicznej na osobisty adres mailowy Przewodniczącego Zarządu zamiast na adres mailowy Związku: [...], umieszczony na stronie internetowej Związku: [...] w BIP, na który wpływa i z którego prowadzona jest korespondencja Związku drogą elektroniczną. Organ uznał, że skoro skarżący odnalazł osobisty adres mailowy Przewodniczącego Zarządu to znaczy, że posiada umiejętności pozwalające na odnalezienie adresu mailowego Związku na stronie internetowej Związku.

Zdaniem organu, przy dużej ilości wiadomości mailowych wpływających codziennie na adres osobisty Przewodniczącego Zarządu, zawierających korespondencję wewnętrzną ze służbami Związku i z innymi podmiotami, związaną z bieżącą działalnością Związku funkcjonowaniem jego infrastruktury, dotyczącą w szczególności prowadzonych inwestycji, remontów, usuwania awarii sieci i urządzeń wodociągowo - kanalizacyjnych na terenie Gmin - członków Związku oraz w związku z dużą ilością spamu trafiającego na tę skrzynkę mailową - wiadomość mailowa skarżącego nie została zauważona, a nawet gdyby została zauważona to - jako pochodząca od osoby nieznanej Przewodniczącemu - nie zostałaby odczytana bowiem mogłaby zawierać wirusa albo program szpiegujący.

Niezależnie od powyższego wskazano, że Przewodniczący Zarządu nie jest organem Związku w rozumieniu art. 32 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a.. Zgodnie z § 8 Statutu W[...] organami Związku są : Zgromadzenie Związku i Zarząd Związku, zatem kierowanie skargi na bezczynność Przewodniczącego Zarządu jest nieuprawnione. Zgodnie z § 9 Statutu W[...], Zgromadzenie Związku jest organem stanowiącym kontrolnym Związku, a zgodnie z § 20 ust. 1 Statutu Zarząd jest organem wykonawczym Związku. Zgodnie z § 22 ust. 3 Statutu, Przewodniczący Zarządu kieruje pracami Zarządu, kieruje bieżącymi sprawami Związku i reprezentuje Zarząd na zewnątrz. Ponadto zgodnie z § 23 ust. 1 Statutu W[...], Przewodniczący Zarządu jest uprawniony do samodzielnego składania oświadczeń woli w imieniu Związku, a uchwałą Nr [...] z dnia [...] marca 2011 r. Zgromadzenia [...], M. M. został wybrany na Przewodniczącego Zarządu Związku.

Pismem z dnia 20 listopada 2015 r. skarżący podtrzymał skargę twierdząc, że przeciętnie inteligentna osoba nie jest w stanie odnaleźć w Biuletynie Informacji Publicznej W[...] uchwały dotyczącej wynagrodzenia Przewodniczącego Zarządu, gdyż te uchwały są "celowo zakamuflowane".

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola ta jest sprawowana – w myśl § 2 ustawy – pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W myśl art. 3 § 2 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach niepodejmowania przez organy administracji nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych.

W piśmiennictwie przyjmuje się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub podjęciem stosownej czynności (zob. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. T. Wosia, Warszawa 2005, uw. 72 do art. 3). Wniesienie skargi na "milczenie władzy" jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu, mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2008, uw. 34 do art. 3). Dla uznania bezczynności konieczne jest zatem ustalenie, że organ administracyjny zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu, albo do podjęcia określonej czynności.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm.), dalej: u.d.i.p., informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Podmiotami zobowiązanymi do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów (art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p.). Z kolei art. 6 ust. 1 u.d.i.p. określa przykładowy katalog informacji publicznych podlegających udostępnieniu. Obejmuje on m. in. informacje o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p. i zasadach funkcjonowania tych podmiotów.

W orzecznictwie przyjęto, że informację publiczną stanowi każda informacja wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa w zakresie tych kompetencji. Taki charakter ma również wiadomość niewytworzona przez podmioty publiczne, lecz odnosząca się do tych podmiotów (zob. wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r., sygn. II SA 1956/02, LEX nr 78062). Przy czym prawo do informacji publicznej jest zasadą, a

wyjątki od niej powinny być interpretowane ściśle (tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 marca 2003 r., sygn. akt II SA 3572/02, LEX nr 144641).

Niesporne w sprawie jest, że informacja, o udostępnienie której wnioskował skarżący ma walor informacji publicznej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 u.d.i.p. informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek. Z przepisu tego wynika, że tryb wnioskowy przewidziany jest jedynie dla informacji, których nie zamieszczono w BIP lub centralnym repozytorium. Organ administracji publicznej, do którego skierowany był wniosek, zwolniony jest zatem z obowiązku udostępnienia informacji, która została ujawniona w BIP lub centralnym repozytorium.

Podkreślić należy również, że powołany przepis art. 10 ust. 1 u.d.i.p. nie daje podstaw do żądania od organu dokonywania wydruku biuletynu (informacji w nim zawartych) i przesyłania go osobie wnioskującej o udzielenie informacji publicznej. W świetle bowiem tego przepisu tylko informacja publiczna nieudostępniona w BIP udzielana jest na wniosek. W przypadku informacji udostępnionej w BIP organ administracji nie ma więc obowiązku dokonywania wydruków z BIP i przesyłania ich żądającemu. Niezasadnym byłoby bowiem ponowne udostępnianie informacji publicznej udostępnionej już w BIP, skoro możliwe jest kopiowanie tej informacji, jej wydruk, przesłanie oraz przeniesienie na odpowiedni powszechnie stosowany nośnik informacji (art. 12 ust. 2 u.d.i.p.). Opublikowanie informacji publicznej w BIP daje więc wszystkim podmiotom posiadającym dostęp do sieci internetowej realną możliwość przetwarzania tejże informacji, w sposób określony w przepisach ustawy (por. wyrok NSA z dnia 25 września 2008 r., I OSK 416/08).

Skoro zatem w niniejszej sprawie żądana przez stronę skarżącą informacja publiczna została udostępniona w BIP, nie mógł mieć zastosowania przepis art. 14 u.d.i.p., stanowiący, iż udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem. Przepis ten reguluje bowiem sposób udostępnienia informacji publicznej, a więc nie dotyczy sytuacji, gdy informacja publiczna została już udostępniona w BIP (por. wyrok NSA z dnia 7 marca 2012 r., I OSK 2479/11).

Nie ulega przy tym wątpliwości, że skarżący nie należy do kręgu podmiotów, wobec których można by powziąć wątpliwości co do możliwości osobistego, to jest bez angażowania osób trzecich, odczytania informacji opublikowanej na stronach

internetowych BIP. Skierowanie przez stronę skarżącą do organu wniosku drogą elektroniczną świadczy o tym, że biegle posługuje się ona komputerem i posiada umiejętności oraz możliwości techniczne uzyskania informacji znajdujących się w BIP.

Reasumując, skoro w dniu złożenia skargi do Sądu wnioskowana informacja publiczna była umieszczona w BIP organu, to nie można uznać, że pozostawał on w bezczynności.

Z wniosku skarżącego z dnia 20 września 2015 r. wynika natomiast, że zwrócił się on o udostępnienie przez przesłanie na adres do korespondencji czytelnej kopii/kserokopii Uchwały Zgromadzenia [...] w W. w sprawie ustalenia wynagrodzenia Przewodniczącego Zarządu. Z akt administracyjnych oraz odpowiedzi na skargę wynika, że żądana informacja została opublikowana na stronach internetowych W[...] w Biuletynie Informacji Publicznej, a zatem skoro informacje te udostępniono w taki sposób, należy przyjąć, że została ona w istocie została udzielona podmiotom uprawnionym.

Z tych względów, uznając skargę za nieuzasadnioną, stosując art. 151 p.p.s.a., orzekł, jak w sentencji wyroku.