Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 31 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1349/07 o odrzuceniu wniosku W. K. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1349/07, w sprawie skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...], nr [...], w przedmiocie zasiłku celowego postanawia oddalić zażalenie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1349/07, oddalił skargę W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego.

W dniu 17 kwietnia 2008 r. pełnomocnik skarżącego, ustanowiony z urzędu, wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia w/w wyroku. Wskazał, że skarżący pomimo pisemnej prośby nie poinformował go czego dotyczy przedmiotowa sprawa oraz nie udzielił informacji o jej aktualnym stanie. Wyjaśnił, że otrzymał informację o nadesłaniu do Sądu pełnomocnictwa procesowego podpisanego przez skarżącego, uprawniającego go do działania w niniejszej sprawie dopiero w dniu 28 marca 2008 r. Ponadto pełnomocnik podkreślił, że zapoznanie z aktami sprawy było utrudnione i stało się możliwe dopiero w dniu 14 kwietnia 2008 r. z uwagi na fakt, że akta sądowe znajdowały się w Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 września 2008 r. odrzucił w/w wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.

W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że w dniu 12 marca 2008 r. pełnomocnik skarżącego został poinformowany, iż w dniu 6 marca 2008 r. skarżący nadesłał pełnomocnictwo uprawniające go do występowania w niniejszej sprawie. Pełnomocnictwo to zostało przesłane w ślad za aktami do Naczelnego Sądu Administracyjnego w dniu 10 marca 2008 r. W związku z powyższym, w ocenie Sądu, przyczyna uchybienia terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia ustała w dniu 12 marca 2008 r., tj. w dniu w którym pełnomocnik dowiedział się o fakcie przesłania przez skarżącego pełnomocnictwa. Z tych względów złożony przez pełnomocnika skarżącego wniosek w dniu 17 kwietnia 2008 r. uznano za spóźniony i stosownie do art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono o jego odrzuceniu.

W zażaleniu na powyższe postanowienie W. K., reprezentowany przez pełnomocnika podniósł, iż Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia nie odniósł się do okoliczności, że nie doręczono mu sentencji wyroku, a zatem nie wiedział on, że sprawa ta została już zakończona. Ponadto wskazał, iż z uwagi na to, że akta sprawy zostaną przesłane do Naczelnego Sądu Administracyjnego celem rozpoznania jego zażalenia, zapoznanie się z nimi stało się możliwe dopiero w dniu 14 kwietnia 2008 r. Zaznaczył ponadto, że w okresie od 19 do 27 marca 2008 r. przebywał na urlopie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Stosownie natomiast do art. 88 powołanej wyżej ustawy - spóźniony lub za mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.

Sąd oceniając złożony wniosek o przywrócenie terminu sprawdza w pierwszej kolejności, czy spełnia on wymogi formalne m.in. to, czy został złożony w terminie określonym w art. 87 § 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, iż radca prawny S. S. dowiedział się o udzieleniu mu przez skarżącego pełnomocnictwa w dniu 12 marca 2008 r. Zatem ustalenie Sądu pierwszej instancji, że w tym dniu ustała przyczyna uchybienia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku było prawidłowe. Tak więc od tej daty pełnomocnik mógł podjąć w niniejszej sprawie wszelkie działania, w tym przejrzeć akta i złożyć wniosek o przywrócenie terminu do dokonania w/w czynności.

Odnosząc się do podniesionego w zażaleniu zarzutu niedoręczenia sentencji wyroku wskazać należy, iż Sąd nie ma obowiązku doręczać pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu odpisu wyroku. Stosownie do art. 140 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obowiązek taki spoczywa na Sądzie jedynie w przypadku, gdy strona działa bez profesjonalnego pełnomocnika i na skutek pozbawienia wolności była nieobecna przy ogłoszeniu wyroku. Natomiast w sytuacji, gdy po ogłoszeniu wyroku, wyznaczono dla strony pełnomocnika z urzędu, pełnomocnik taki po otrzymaniu pełnomocnictwa powinien sam zapoznać się z aktami sprawy i ustalić na jakim jest ona etapie postępowania oraz podjąć niezbędne czynności w tej sprawie.

Nie zasługuje również na uwzględnienie wskazana w zażaleniu okoliczność, iż niemożliwe było zapoznanie się z aktami sprawy w związku z ich przesłaniem do Naczelnego Sądu Administracyjnego celem rozpoznania zażalenia skarżącego. Z analizy akt sprawy wynika, iż od dnia 21 lutego 2008 r. do dnia 8 kwietnia 2008 r. akta znajdowały się w Naczelnym Sądzie Administracyjnym i nic nie stało na przeszkodzie, aby pełnomocnik się z nimi zapoznał.

Biorąc zatem pod uwagę, że przyczyna uchybienia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku ustała, jak to wyżej wykazano, w dniu 12 marca 2008 r., zaś wniosek pełnomocnika skarżącego o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności został wniesiony w dniu 17 kwietnia 2008 r., a więc ze znacznym przekroczeniem terminu przewidzianego dla dokonania tej czynności, to jego odrzucenie przez Sąd pierwszej instancji, w świetle art. 88 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, było prawidłowe.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.