Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Leszek Kamiński, , Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak (spr.), , Protokolant Mariusz Gąsiński-Goc, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2006 r. sprawy ze skargi E. F. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2006 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji udzielającej pozwolenia na budowę. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2006 roku, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącej E. F. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2006 r. wydaną z up. Wojewody [...], na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 i art. 157 § 1, 158 § 1 kpa stwierdzono nieważność ostatecznej decyzji Starosty P. z dnia [...] października 2004 r.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, iż na wniosek T. W. wszczęto postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] października 2004 r., którą zatwierdzono projekt budowlany i udzielono T. F. pozwolenia na budowę budynku usługowego na działce nr ew. [...] przy ul. S. w P..

W ocenie organu kontrolowana w trybie nadzoru decyzja Starosty P. wydana została z rażącym naruszeniem przepisu art. 35 ust. 1 ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. (Dz. U. z 2003 r., nr 207, poz. 2016 ze zm.), który nakłada na właściwy organ obowiązek, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, sprawdzenia m.in. zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zgodności projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami w tym techniczno-budowlanymi.

Organ architektoniczno-budowlany nie dokonał stosownych sprawdzeń i zatwierdził projekt budowlany, w którym ściana projektowanego budynku usługowego z otworami okiennymi od strony granicy z działką sąsiednią nr [...] została zaprojektowana w odległości mniejszej niż 4m od granicy.

Jest to niezgodne z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r., nr 75, poz. 660 ze zm.), który w § 13 ust. 1 pkt 1 i 2 określa, iż budynki na działce budowlanej sytuuje się od granicy z sąsiednią działką budowlaną w odległości nie mniejszej niż:

– 4m – w przypadku budynku zwróconego ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi w stronę tej granicy;

– 3m – w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowym w stronę tej granicy.

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpatrzeniu wniesionego przez E. F. odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2006 r., decyzją z dnia [...] marca 2006 r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał ją w mocy.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż brak jest podstaw do zmiany decyzji organu I instancji. Z projektu zagospodarowania terenu, stanowiącego załącznik do decyzji Starosty P. z dnia [...] października 2004 r., wynika, iż sporny budynek ścianą z otworami okiennymi został posadowiony w odległości ok. 1,5m od granicy działki sąsiedniej.

Oznacza to rażące naruszenie § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję wniosła E. F., wnosząc o jej uchylenie oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Wojewody [...].

Wskazała, iż budynek wybudowała zgodnie z projektem budowlanym zatwierdzonym decyzją Starosty P. z dnia [...] października 2004 r. Ponieważ z winy organu doszło do naruszenia prawa, skarżąca domaga się zasądzenia od organu kwoty 300.000 zł tytułem odszkodowania.

W uzupełnieniu skargi, przy piśmie z dnia [...] lipca 2006 r., złożyła zaświadczenie z Urzędu Miasta i Gminy P., z którego wynika, iż działka nr ew. [...] stanowi fragment pasa drogowego ulicy gminnej.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumentację przedstawioną w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Skarżąca nie podniosła żadnych konkretnych zarzutów w stosunku do kwestionowanej decyzji, Sąd jednak, zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) dokonuje kontroli zaskarżonej decyzji pod względem jej legalności, czyli zgodności z prawem. Sąd z urzędu bierze pod uwagę czy decyzja nie narusza prawa materialnego bądź procesowego i jest władny uwzględnić skargę także ze względu na inne uchybienia niż w niej podniesione.

Dokonując pod tym względem kontroli legalności zaskarżonej decyzji Sąd stwierdza, iż zarówno zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

Naczelnymi zasadami postępowania administracyjnego są – określone w art. 6 i 7 kpa – zasada praworządności oraz dochodzenie do prawdy obiektywnej.

Nakładają one na organy, prowadzące postępowanie, obowiązek wszechstronnego zbadania sprawy tak pod względem faktycznym, jak i prawnym, w celu ustalenia rzeczywistego stanu sprawy. W myśl art. 77 § 1 kpa organy administracji państwowej zobowiązane są w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Treść tego przepisu należy tłumaczyć w ten sposób, że obowiązek przeprowadzenia wszystkich niezbędnych do wyjaśnienia sprawy dowodów obciąża organ administracji prowadzący postępowanie w sprawie.

W niniejszej sprawie postępowanie administracyjne przeprowadzone zostało z istotnym naruszeniem powyższych zasad.

Stwierdzając nieważność decyzji Starosty P. z dnia [...] października 2004 r. wskazano na rażące naruszenie § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Przepis ten określa odległości od granicy z sąsiednią działką, z zachowaniem których mogą być sytuowane budynki.

Organy obu instancji całkowicie jednak pominęły okoliczność, iż ograniczenia wynikające z § 12 ust. 1 i 2 cytowanego rozporządzenia dotyczą wyłącznie odległości budynku na działce budowlanej od granicy z sąsiednią działką budowlaną.

Jak wynika z zaświadczenia Burmistrza Miasta i Gminy P. z dnia [...] lipca 2006 r. działka skarżącej nr [...] z obrębu [...], na której zrealizowała inwestycję sąsiaduje z działką [...] stanowiącą fragment pasa drogowego ulicy gminnej.

Organy obu instancji nie poczyniły w tym zakresie żadnych ustaleń.

Jeżeli działka nr [...] nie jest działką budowlaną, to nie dotyczą jej wymagania określone w § 12 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Dodatkowo należy przypomnieć, iż postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej jest postępowaniem nadzwyczajnym, którego celem jest wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji obarczonej kwalifikowaną wadliwością.

Stwierdzając nieważność decyzji organ administracji publicznej musi wykazać ponad wszelką wątpliwość nie tylko, że doszło przy jej wydawaniu do naruszenia prawa ale także, że naruszenie to jest rażące.

Ponieważ, w ocenie Sądu, przeprowadzone postępowanie nie wykazało, iż kontrolowana decyzja Starosty P. obarczona jest wadą rażącego naruszenia prawa, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt 1c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł, jak w sentencji.

Na podstawie art. 152 i art. 200 cytowanej ustawy orzeczono jak w pkt II i III wyroku.