Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Magdalena Bosakirska po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia R. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 11 września 2014 r., sygn. akt III SA/Po 376/14 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi R. J. na decyzję Samorządowego Kolegium odwoławczego w L. z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w P.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. postanowieniem z dnia 11 września 2014 r., sygn. akt III SA/Po 376/14, odrzucił skargę kasacyjną R. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...], w przedmiocie cofnięcia uprawnienia do wykonywania badań technicznych.

I

W uzasadnieniu postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. podał, że jego wyrok z dnia 17 czerwca 2014 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w dniu 21 lipca 2014 r. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku pełnomocnik strony wniósł w dniu 21 sierpnia 2014 r., co wynika z daty nadania widniejącej na stemplu pocztowym. W związku z powyższym Sąd I instancji – mając na uwadze treść art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.) – uznał, że skarga kasacyjna została wniesiona po upływie ustawowego terminu, co skutkowało jej odrzuceniem na mocy art. 178 p.p.s.a.

II

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył R. J.

Orzeczenie zaskarżył w całości oraz wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania i orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 177 § 1 p.p.s.a poprzez błędne uznanie, że skarżący uchybił terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej.

W uzasadnieniu skarżący w całości zakwestionował okoliczności faktyczne przyjęte za podstawę odrzucenia skargi. Podniósł, że doręczenie korespondencji w dniu 21 lipca 2014 r. było niemożliwe, a ujawnienie tej daty jest błędem operatora pocztowego, skutków których to błędów strona nie powinna ponosić. Zdaniem strony wnoszącej zażalenie, list polecony zawierający przesyłkę z odpisem wyroku wraz z uzasadnieniem został odebrany w dniu 22 lipca 2014 r. Odbiór nastąpił w placówce pocztowej na skutek ponownego awizowania przesyłki poleconej. Ponowne awizowanie tej przesyłki miało miejsce w dniu 22 lipca 2014 r., co w sposób wyraźny potwierdza adnotacja urzędu pocztowego widniejąca na kopercie i zawierająca wpis: "awizowano powtórnie w dniu 22 lipca 2014 r." Podniesiono również, iż dodatkowo na kopercie widnieje standardowy stempel datownika stosowany przez pocztę, potwierdzający że wydanie przesyłki nastąpiło w dniu 22 lipca 2014 r. Skoro zatem przesyłka była powtórnie awizowana we wskazanej powyżej dacie, to jej doręczenie nie mogło nastąpić 21 lipca 2014 r. Gdyby natomiast doręczenie nastąpiło 21 lipca 2014 r., operator pocztowy nie przystawiłby na liście poleconym adnotacji o powtórnym awizowaniu w dniu 22 lipca 2014 r. Na dowód powyższych okoliczności wnoszący zażalenie przedłożył uwierzytelnioną kopię koperty dla powyższej przesyłki poleconej.

W ocenie skarżącego, sytuacja przedstawiona powyżej potwierdza jednoznacznie, że odbiór przesyłki nastąpił w dniu 22 lipca 2014 r. W konsekwencji zatem nie doszło do uchybienia terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej, a wniesienie tego środka zaskarżenia w dniu 21 sierpnia 2014 r. zostało dokonane z zachowaniem ustawowego terminu.

Skarżący stwierdził ponadto, że błędy operatora pocztowego są obecnie nagminne. W rozpoznawanej sprawie błąd operatora jest ewidentny i polega na wpisaniu błędnej daty doręczenia przesyłki pomimo, że przesyłka ta awizowana była powtórnie w dniu 22 lipca 2014 r. Zdaniem strony, okoliczność ta nie powinna skutkować negatywnymi konsekwencjami w stosunku do niego.

III

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 173 § 1 p.p.s.a. od wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego służy skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Przypomnieć również należy, że stosownie do treści art. 177 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Jak wynika z ugruntowanej linii orzeczniczej, jeżeli stronie skarżącej został doręczony odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem, to od tego momentu, zgodnie z treścią wskazanego przepisu, liczony jest bieg terminu do złożenia skargi kasacyjnej.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w rozpoznawanej sprawie istotne znaczenie ma aspekt czasowy zaistniałych zdarzeń, rodzących określone skutki prawne. Należało zatem na wstępie ustalić datę doręczenia wyroku Sądu I instancji wraz z uzasadnieniem, bowiem tylko w konsekwencji tych ustaleń można określić datę w której termin do wniesienia skargi kasacyjnej rozpoczął swój bieg. Bez ustalenia daty początku biegu tego terminu nie ma zaś możliwości stwierdzenia, iż ustawowy termin przewidziany dla wniesienia skargi kasacyjnej został naruszony.

Sąd I instancji przyjął, że z akt sprawy wynika, iż wyrok tego Sądu z dnia 17 czerwca 2014 r. został doręczony pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 21 lipca 2014 r. Data taka faktycznie widnieje na zwrotnym potwierdzeniu odbioru, przy którym przekazano wskazany wyrok (karta akt sądowych: 95). Z uwagi zaś na to, iż skargę kasacyjną w rozpoznawanej sprawie nadano listem poleconym w dniu 21 sierpnia 2014 r., co wynika ze stempla pocztowego zamieszczonego na kopercie, w której skargę tę przesłano (karta akt sądowych: 102), Sąd I instancji uznał, że przekroczony został 30-dniowy termin na złożenie środka odwoławczego w sprawie. Gdyby za bezsporne i niebudzące wątpliwości uznać, że przesyłka zawierająca przedmiotowy wyrok została doręczona w dniu 21 lipca 2014 r., argumentację Sądu I instancji należałoby w konsekwencji przyjąć za prawidłową i skargę kasacyjną trzeba byłoby traktować jako wniesioną z uchybieniem terminu. Naczelny Sąd Administracyjny podkreśla jednakże, iż do zażalenia złożonego na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną strona dołączyła załącznik w postaci kserokopii koperty, w której przesyłka zawierająca skarżony wyrok WSA została doręczona (karta akt sądowych: 118). Jak podnosi wnoszący zażalenie z koperty tej wynika, iż przesyłka nie mogła zostać odebrana w dniu 21 lipca 2014 r., bowiem umieszczono na niej adnotację o powtórnym awizowaniu w dniu 22 lipca 2014 r., a nadto na odwrocie przystawiono stempel z taką samą datą. Gdyby zatem przesyłkę odebrano w dniu 21 lipca 2014 r., na kopercie tej nie mogłyby się znaleźć powyższe adnotacje i pieczęcie.

W świetle tak ustalonych okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że w rozpoznawanej sprawie na obecnym etapie nie można bez wątpliwości określić, jaka była data odbioru przedmiotowej przesyłki. W oparciu bowiem o znajdujące się w aktach sprawy dokumenty, w postaci koperty i zwrotnego potwierdzenia odbioru, daty rozpoczęcia biegu terminu na wniesienie skargi kasacyjnej nie można określić jednoznacznie – istotne w rozpoznawanej sprawie informacje umieszczone na tych dokumentach nie są tożsame. Z materiałów tych wynikają wszak dwie różne daty odebrania przesyłki zawierającej skarżony wyrok WSA (21 lipca 2014 r. i 22 lipca 2014 r.). Tymczasem, jak podniesiono na wstępie, ustalenie daty będącej początkiem biegu terminu przewidzianego na wniesienie środka zaskarżenia ma zasadnicze znaczenie. W konsekwencji powyższego Naczelny Sąd Administracyjny za konieczne uznał uchylenie postanowienia odrzucającego skargę kasacyjną i przekazanie sprawy Sądowi I instancji celem ponownego jej rozpoznania, po wstępnym wyjaśnieniu przez Sąd u operatora pocztowego wykazanych rozbieżności.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.