drukuj    zapisz    Powrót do listy

6110 Podatek od towarów i usług, Podatek od towarów i usług, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, Oddalono skargę, I SA/Lu 385/17 - Wyrok WSA w Lublinie z 2017-06-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Lu 385/17 - Wyrok WSA w Lublinie

Data orzeczenia
2017-06-30 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2017-04-25
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Sędziowie
Andrzej Niezgoda /przewodniczący sprawozdawca/
Ewa Kowalczyk
Krystyna Czajecka-Szpringer
Symbol z opisem
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne
Podatek od towarów i usług
Sygn. powiązane
I FSK 1792/17 - Wyrok NSA z 2020-07-31
Skarżony organ
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 710 art. 5 ust. 1, art. 7, art. 29a ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 16
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda (sprawozdawca) Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, WSA Ewa Kowalczyk Protokolant starszy inspektor sądowy Marta Ścibor po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi D. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2015 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "organ odwoławczy", po rozpatrzeniu sprawy z odwołania D. M., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą D. M. A., dalej: "podatnik", "strona", "skarżący", od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego, dalej: "Naczelnik Urzędu Skarbowego", "organ pierwszej instancji", z dnia [...] określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za wrzesień 2015 r. w wysokości [...] zł, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazaną wyżej decyzją zmienił zadeklarowane przez podatnika rozliczenie podatku od towarów i usług za wrzesień 2015 r. i określił zobowiązanie podatkowe w wysokości [...] zł, w miejsce deklarowanej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w wysokości [...] zł.

Podstawą wydania przez organ podatkowy pierwszej instancji przedmiotowego rozstrzygnięcia był materiał dowodowy zgromadzony podczas kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego, z którego wynika, że podatnik do rozliczenia podatku od towarów i usług dokonanego w deklaracji podatkowej VAT-7 za wrzesień 2015 r., po stronie dostaw nie zadeklarował kwot otrzymanych od Agencji Rynku Rolnego Oddział Terenowy w L., tytułem udzielonego wsparcia dla producentów rolnych w związku z wprowadzonym przez Federację Rosyjską embargiem na owoce i warzywa z Unii Europejskiej. Kwota ta nie została zaewidencjonowana w prowadzonym przez podatnika rejestrze sprzedaży. Dokonane przez organ podatkowy ustalenia skutkowały przyjęciem za podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług kwot, które z tego tytułu wpłynęły na rachunek bankowy podatnika we wrześniu 2015 r. i zastosowaniem właściwej stawki podatku.

W wyniku rozpoznania odwołania organ odwoławczy stwierdził, że podatnik prowadzi gospodarstwo rolno-sadownicze. W dniu [...] listopada 2000 r. do Urzędu Skarbowego wpłynęło oświadczenie podatnika o rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (VAT-6), w którym jako datę rozpoczęcia wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wskazano dzień [...] grudnia 2000 r. Urząd Skarbowy dnia [...] grudnia 2000 r. potwierdził zgłoszenie rejestracyjne strony jako podatnika podatku od towarów i usług. Pierwszą deklarację dla podatku od towarów i usług VAT-7 podatnik złożył za grudzień 2000 r.

Organ odwoławczy zaznaczył, że podatnik jako producent owoców i warzyw, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, skorzystał ze wsparcia dla producentów niektórych owoców i warzyw. Podatnik spełnił warunki określone w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 października 2014 r. w sprawie realizacji przez Agencję Rynku Rolnego zadań związanych z ustanowieniem dalszych tymczasowych nadzwyczajnych środków wsparcia dla producentów niektórych owoców i warzyw w związku z zakazem ich przywozu z Unii Europejskiej do Federacji Rosyjskiej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1468 ze zm.), wycofując ze sprzedaży jabłka, dokonując ich sortowania oraz zapakowania w odpowiednie opakowania wraz z odpowiednimi adnotacjami, dostarczając je do uprawnionych jednostek organizacyjnych (Oddział Okręgowy Polskiego Czerwonego Krzyża w R.) transportem kołowym, a także uzyskał stosowne dokumenty potwierdzające bezpłatną dostawę jabłek do uprawnionej jednostki organizacyjnej w celu bezpłatnej dystrybucji. W dniach [...] kwietnia 2015 r. oraz [...] czerwca 2015 r. podatnik złożył do właściwego Dyrektora Oddziału Agencji Rynku Rolnego wnioski o przyznanie wsparcia z tytułu bezpłatnej dystrybucji owoców. Dyrektor Oddziału Agencji Rynku Rolnego przeprowadził pozytywną weryfikację złożonych przez podatnika wniosków oraz załączonych dokumentów i wydał stosowne decyzje ([...] oraz [...], obie bez daty), przewidujące wypłatę wsparcia w terminie do 30 września 2015 r. Z historii rachunku bankowego podatnika wynika z kolei, że dnia 15 września 2015 r. otrzymał on dwa przelewy z Agencji Rynku Rolnego, w których jako tytuł podano: wyjątkowe środki wsparcia - producenci, którzy nie są członkami organizacji kwota 307.454,75 zł i wyjątkowe środki wsparcia - producenci, którzy nie są członkami organizacji kwota 64.852,29 zł. Łączne wsparcie udzielone podatnikowi i wypłacone we wrześniu 2015 r. wyniosło więc 372.307,04 zł.

Następnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej odwołując się do przepisów unijnych i krajowych, regulujących wsparcie udzielane producentom rolnym oraz przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - mających jego zdaniem zastosowanie w niniejszej sprawie, tj.: art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 i ust. 2, art. 29a ust. 1, stwierdził, że podatnik będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonując przekazania łącznie 205.280 kg owoców (170.000 kg + 35.280 kg) na rzecz Oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża w R., dokonał odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, za którą wynagrodzeniem była dopłata przekazana za pośrednictwem Agencji Rynku Rolnego przez Unię Europejską w ramach wsparcia udzielanego producentom rolnym. Organ odwoławczy podkreślił, że w niniejszej sprawie nie jest sporne wydanie przez podatnika towarów - jabłek - na rzecz wymienionego Oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża, gdyż każdorazowo fakt ten został udokumentowany świadectwem potwierdzenia odbioru produktów wycofanych z rynku przez uprawnioną jednostkę. Uzyskanie takiego świadectwa jest natomiast warunkiem, od którego uzależniono udzielenie wsparcia. Tym samym wsparcie jest następstwem wydania towarów, które w tym przypadku determinuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami - jabłkami - jak właściciel.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej mając na uwadze art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdził, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy lub osoby trzeciej. To oznacza, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć otrzymaną przez zbywcę należność za towary, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). W ocenie organu odwoławczego uzyskane przez podatnika wsparcie jest zapłatą za dokonaną dostawę. Każda dopłata jest bowiem konsekwencją dokonanych konkretnych dostaw na rzecz określonego odbiorcy. Co prawda, dostawa towarów jest dokonywana na rzecz innych podmiotów, niż te które dokonują płatności, jednak sposób wyliczenia należności dla strony przesądza o uznaniu, że Agencja Rynku Rolnego przekazując wsparcie w istocie przekazała należność za dostawę jabłek w określonej ilości, ich sortowanie i pakowanie oraz transport na określoną odległość.

Według organu odwoławczego jedynie dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast wsparcie w okolicznościach niniejszej sprawy jest uzależnione od ilości przekazanych owoców (posortowanych i umieszczonych opakowaniach), a w odniesieniu do transportu, od odległości. Tym samym otrzymane przez podatnika środki z tytułu wsparcia producentów rolnych do przekazanych owoców, kosztów pakowania oraz sortowania i transportu stanowią należność za wykonane czynności, tj. są zapłatą za wydane owoce. Zatem, wsparcie za owoce przekazane do wskazanego wyżej Oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża winno być uwzględniane w podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podatkowej. Następnie organ odwoławczy zaznaczył, że świadczeniem wiodącym jest dostawa towarów, tj. jabłek. Pozostałe czynności wykonywane przez podatnika, tj. sortowanie, pakowanie i transport, nie stanowią dla odbiorcy towaru celu samego w sobie i nie powinny być traktowane jako świadczenia odrębne (niezależne). W związku z tym do całej niezaewidencjonowanej sprzedaży (otrzymanej kwoty wsparcia) prawidłowo organ pierwszej instancji zastosował stawkę podatkową w wysokości 5%.

Nie zgadzając się z decyzją Dyrektora Izby Administracji Skarbowej podatnik złożył skargę, w której wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania. Stwierdził, że kwota wsparcia nie mieści się w pojęciu zapłaty, opisanym w art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług, czego organ podatkowy nie zauważył. Następnie skarżący wskazał, że wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji podyktowany jest naruszeniem przepisów postępowania podatkowego, które miały wpływ na rozpoznanie i wynik sprawy. Przy wydawaniu decyzji doszło bowiem, zdaniem skarżącego, do naruszenia art. 121, art. 122, art. 187, art. 191 Ordynacji podatkowej, gdyż organ podatkowy błędnie ustalił stan faktyczny, nie zebrał całego materiału dowodowego, dokonał dowolnej oceny zebranego materiału dowodowego, naruszając zasadę swobodnej oceny dowodów i prawdy obiektywnej.

W uzasadnieniu skargi podniesiono między innymi, że otrzymane wsparcie finansowe było przekazane w związku z wycofaniem towaru z rynku, a nie jego dostawą, tak więc nie istniała przesłanka do stwierdzenia wykonania czynności opodatkowanej. Realizacja wycofania towaru z rynku polegała na dowiezieniu jabłek do wskazanych lokalizacji (P., P., C. P. i banków żywności) i pozostawienie towaru. Takie działanie nie miało cech dostawy, gdyż nie był znany odbiorca, a cała realizacja programu objętego nadzorem Unii Europejskiej i wykonywana przez Agencję Rynku Rolnego, dotyczyła wycofania jabłek z rynku w związku z wprowadzonym przez Rosję embargiem na owoce i warzywa z Polski, a nie realizowanych dostaw.

W związku z powyższym podatnik stanął na stanowisku, że wsparcie finansowe otrzymane z Agencji Rynku Rolnego we wrześniu 2015 r. nie miało związku z wykonywaniem czynności objętych ustawą o podatku od towarów i usług, co oznacza brak podstawy dla uznania, że kwoty te mieszczą się w pojęciu zapłaty opisanym w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jabłka wycofane z rynku nie miały odbiorcy i ceny, dlatego też wsparcie finansowe nie powinno być wykazywane w deklaracji VAT-7 jako czynności opodatkowane. Skarżący wniósł również, aby jako jego własną, uznać argumentację zawartą w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego a dnia 7 lipca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1906/15. Zwrócił również uwagę, iż nieracjonalne jest "karanie" opodatkowaniem przekazania owoców do bezpłatnej dystrybucji przy jednoczesnym braku opodatkowania wsparcia przekazywanego z tytułu niezbierania plonów.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Administracji Skarbowej wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1066 ze zm.) oraz art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dalej: "P.p.s.a.", sprowadzają się do kontroli działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego krajowego i wspólnotowego.

W rozpatrywanej sprawie Sąd nie dopatrzył się w działaniu organów podatkowych ani naruszenia norm prawa materialnego, ani też naruszenia przepisów postępowania, które mogłyby skutkować uwzględnieniem skargi.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, iż zasady wypłacania tymczasowych nadzwyczajnych środków wsparcia w związku z zakazem przywozu niektórych owoców i warzyw z Unii Europejskiej do Federacji Rosyjskiej, w odniesieniu do okresu którego dotyczy rozpoznawana sprawa, określaj rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1031/2014 z dnia 29 września 2014 r. ustanawiające dalsze tymczasowe nadzwyczajne środki wsparcia producentów niektórych owoców i warzyw oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 października 2014 r. w sprawie realizacji przez Agencję Rynku Rolnego zadań związanych z ustanowieniem dalszych tymczasowych nadzwyczajnych środków wsparcia dla producentów niektórych owoców i warzyw w związku z zakazem ich przywozu z Unii Europejskiej do Federacji Rosyjskiej (Dz.U. poz. 1468 ze zm.)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia delegowanego pomoc finansową Unii przyznaje się producentom owoców i warzyw, którzy nie są członkami uznanej organizacji producentów na operacje wycofania z rynku w celu bezpłatnej dystrybucji, a także na operacje wycofania do przeznaczeń innych niż bezpłatna dystrybucja. Maksymalne kwoty pomocy finansowej określone zostały w załączniku XI do rozporządzenia wykonawczego nr 534/2011. Zgodnie z kolei z § 4 powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów wsparcie przysługuje m.in. producentowi owoców i warzyw - niebędącemu członkiem organizacji producentów, który posiada gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni co najmniej 1 ha i prowadzi uprawę owoców lub warzyw w gruncie, a powierzchnia działki rolnej w rozumieniu ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, na której prowadzi daną uprawę, wynosi co najmniej 0,1 ha - za przeprowadzenie operacji wycofania z rynku produktów w okresie, o którym mowa w art. 1 ust. 3 lit. c) rozporządzenia nr 1031/2014, tj. od dnia 8 sierpnia 2015 r. do 30 czerwca 2016 r., jeżeli zostały spełnione warunki w nim określone. Podatnik wycofując ze sprzedaży jabłka, dokonując ich sortowania oraz opakowania i dostarczając do uprawnionej jednostki organizacyjnej (bez pobierania od niej zapłaty za dostarczony towar) warunki te spełnił, w wyniku czego wydane zostały przez Dyrektora Oddziału Agencji Rynku Rolnego wskazane wyżej dwie decyzje, udzielające podatnikowi wsparcia. W pierwszej z nich wsparcie określono na kwotę 73.358,96 euro (w tym 12.583,96 na koszty transportu, a 31.909 na koszty sortowania i pakowania), przeliczoną, zgodnie z art. 29 ust. 4 rozporządzenia delegowanego Komisji nr 907/2014 z dnia 11 marca 2014 r., na kwotę 307.454,75 zł. W drugiej ze wskazanych decyzji wsparcie określono na kwotę 15.473,81 euro (w tym 2.861,21 na koszty transportu, a 6.622,06 na koszty sortowania i pakowania), przeliczoną, według wskazanych wyżej zasad, na kwotę 64.852,29 zł.

W sprawie nie zachodzą wątpliwości, że podatnik dostarczył jabłka, w ilości wskazanej w powołanych wyżej decyzjach Dyrektora Oddziału Agencji Rynku Rolnego, do uprawnionego podmiotu (Oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża w R.) transportem kołowym, nie pobierając od tego podmiotu zapłaty. Na potwierdzenie tego uzyskał stosowne dokumenty, zweryfikowane przez Dyrektora Oddziału Agencji Rynku Rolnego, który ze względu na realizację przez podatnika wskazanych wyżej działań, powoływanym decyzjami przyznał mu wsparcie finansowe. Nie ma również wątpliwości co do tego, że określone tym decyzjami kwoty wsparcia zostały podatnikowi wypłacone (w formie przelewu bankowego na konto podatnika) we wrześniu 2015 r. Nie ma również wątpliwości, iż skarżący jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie korzysta ze zwolnienia podatkowego. Okoliczności tych podatnik nie podważa. W tym zakresie sformułowany w skardze zarzut naruszenia art. 121, art. 122, art. 187 i art. 191 Ordynacji podatkowej, przez błędne ustalenie stanu faktycznego, niezebranie całego materiału dowodowego i dokonanie dowolnej oceny tego materiału, naruszającej zasadę swobodnej oceny dowodów i prawdy obiektywnej, bez jakiegokolwiek sprecyzowania tego zarzutu, należy ocenić jako niezasadny.

Natomiast przedmiotem sporu między organem podatkowym, a skarżącym jest kwalifikacja prawidłowo ustalonych, opisanych wyżej, zdarzeń z punktu widzenia ich skutków podatkowych w podatku od towarów i usług. W ocenie organów podatkowych skarżący będący czynnym i niekorzystającym ze zwolnienia podatkowego podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonał dostawy towarów (jabłek), tj. czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, podstawą opodatkowania w odniesieniu do tej dostawy jest otrzymana we wrześniu 2015 r. kwota wsparcia, zaś właściwa stawka podatkowa, ze względu na kompleksowy charakter świadczenia, którego zasadniczym elementem była dostawa jabłek, wynosi 5%.

Zdaniem skarżącego przekazanie jabłek w związku z wycofaniem ich z rynku nie jest dostawą, jako czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Takie twierdzenie uzasadnia on tym, że nie był znany odbiorca (realizacja wycofania ze sprzedaży w związku z wprowadzonym embargiem polegała bowiem na dowiezieniu jabłek do określonych lokalizacji i ich pozostawieniu), wsparcie finansowe nie miało więc związku z czynnością opodatkowaną, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 października 2014 r. stawia zaś znak równości między bezpłatną dystrybucją, a niezbieraniem plonów. Nielogiczne więc jest "karanie" nieodpłatnej dystrybucji, jako bardziej szlachetnej, opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii spornej między stronami postępowania sądowego należy zauważyć, że na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (pkt 1). Jak o tym stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z treścią art. 29a ust. 1, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem niemającym znaczenia dla rozpoznawanej sprawy, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Sprzedaż zaś oznacza odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług). Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r.) w art. 73 stanowi natomiast, iż podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

W ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę podatnik dokonując przekazania owoców na rzecz uprawnionej jednostki organizacyjnej (Oddziału Okręgowego Polskiego Czerwonego Krzyża) w dokonał odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu przytoczonego wyżej art. 7 ust. 1 ustawy podatkowej, za którą zapłatą (podstawą opodatkowania) jest wsparcie przekazane ze środków publicznych przez Agencję Rynku Rolnego, będące dopłatą (dotacją, subwencją) o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 73 dyrektywy 2006/112/WE. Podatnik przekazał bowiem uprawnionej jednostce organizacyjnej prawo do dysponowania towarami (jabłkami) jak właściciel. Wprawdzie jednostka ta dysponuje otrzymanymi owocami w określonym celu (bezpłatnej dystrybucji), jednakże przekazujący je producent rolny swoje uprawnienia wynikające z własności przekazanego towaru traci w zupełności.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów prawa oraz z treści decyzji wydanych przez Dyrektora Oddziału Agencji Rynku Rolnego wsparcie obliczane jest natomiast w zależności od ilości owoców (przekazanie owoców, ich sortowanie i pakowanie) oraz w odniesieniu do transportu (w zależności od odległości). Dostawa towarów jest wprawdzie dokonywana na rzecz innego podmiotu, niż ten który dokonuje płatności, jednak w ocenie Sądu sposób wyliczenia należności dla podatnika przesądza o uznaniu, że Agencja Rynku Rolnego udzielając wsparcia w istocie przekazuje należność za dostawę, pakowanie i sortowanie owoców oraz za transport. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż - jak o tym wprost stanowi art. 29a ust. 1 ustawy podatkowej oraz art. 73 dyrektywy 2006/112/WE- zapłata może pochodzić nie tylko od nabywcy (w tym przypadku Oddziału Okręgowego Polskiego Czerwonego Krzyża), ale również od osoby trzeciej (w okolicznościach rozpoznawanej sprawy Agencji Rynku Rolnego przekazującej środki publiczne z zasobów Unii Europejskiej).

Z treści art. 29a ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 73 powołanej wyżej dyrektywy a contrario wynika, iż dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast wprost z powołanych przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania wlicza się otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. W okolicznościach rozpoznawanej sprawy nie budzi wątpliwości (wynika to wyraźnie z treści decyzji przyznających wsparcie), że przekazane skarżącemu podatnikowi wsparcie uzależnione było od ilości przekazanych owoców oraz odległości, na jaką zostały one przetransportowane przez podatnika. Tym samym uznać należy, że otrzymane przez podatnika wsparcie do przekazanych owoców, ich transportu, sortowania i pakowania winno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż stanowi należność za wykonane przez podatnika czynności na rzecz określonej jednostki. Zatem, powinno być ono uwzględniane w podstawie opodatkowania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w nieprawomocnym wyroku z dnia 7 lipca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1906/15, na który powołuje się skarżący i argumentację w nim zawartą uznaje za własną, wyraził pogląd, że przekazane producentowi rolnemu wsparcie nie zwiększa podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W ocenie tego Sądu przekazanie wsparcia nie nastąpiło z tytułu (w zamian) przekazania owoców jednostkom uprawnionym. Warunkiem uzyskania tego wsparcia było bowiem nieodpłatne przekazanie owoców.

Sąd w składzie niniejszym stoi jednak na stanowisku, iż jak to wynika z przytoczonych wyżej przepisów unijnych i krajowych, warunkiem uzyskania wsparcia jest przekazanie owoców uprawnionym jednostkom. Jeżeli zatem producent rolny nie przekazałby owoców uprawnionym jednostkom, w warunkach określonych wskazanymi regulacjami, nie otrzymałby wsparcia. Mówiąc inaczej, przekazanie wsparcia nastąpiło z tytułu przekazania owoców jednostkom uprawnionym, z zachowaniem określonych warunków. Podatnik otrzymał wsparcie w kwocie 372.307,04 zł z tego powodu, że przekazał 205.280 kg jabłek nie pobierając wynagrodzenia od jednostki, której jabłka zostały przekazane. Wskazaną wyżej kwotę otrzymał natomiast od osoby trzeciej, jak to przewiduje art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 73 dyrektywy 2006/112/WE. Z punktu widzenia podatnika nie można zatem mówić o nieodpłatnym przekazaniu towaru. Nieodpłatność występuje jedynie w relacjach między uprawnioną jednostką, dokonującą nieodpłatnej dystrybucji, a osobami otrzymującymi od niej owoce pod tytułem darmym. Taki – nieodpłatny - sposób dystrybucji towaru otrzymanego od podatnika przez uprawnioną jednostkę nie ma jednak znaczenia dla oceny z punktu widzenia opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania owoców przez producenta rolnego (podatnika) uprawnionej jednostce (Oddziałowi Okręgowemu Polskiego Czerwonego Krzyża), w tej bowiem relacji odpłatność we wskazanej wyżej kwocie 372.307,04 zł wystąpiła.

Odpłatny charakter przekazania owoców uprawnionej jednostce do bezpłatnej dystrybucji powoduje, że przekazujący owoce podatnik nie może korzystać ze zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług. Ze zwolnienia, o którym mowa mogą bowiem skorzystać podmioty, które dokonują nieodpłatnego przekazania (wskazanego w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy) produktów spożywczych na rzecz organizacji pożytku publicznego na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Odnosząc się zaś do podniesionego przez skarżącego argumentu, iż niewłaściwe jest opodatkowanie wycofania owoców z rynku przez ich przekazanie do bezpłatnej dystrybucji przy jednoczesnym nieopodatkowaniu wycofania z rynku przez niezbieranie plonów (nie odnosząc się do kwestii opodatkowania operacji wycofania z rynku przez niezbieranie plonów, która to kwestia wykracza poza granice sprawy) należy zauważyć, iż w okresie którego dotyczy rozpoznawana sprawa wsparcie na wycofanie produktów z rynku przez niezbieranie plonów nie było wypłacane (zob. zmianę § 4, § 5 ust. 1 oraz § 6 ust. 1 powoływanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dniem 12 lutego 2015 r.). Począwszy od dnia 12 lutego 2015 r., jak to wynika z treści § 6 ust. 1 tego rozporządzenia, operacja wycofania produktów z rynku polegać mogła jedynie na przekazaniu ich w celu bezpłatnej dystrybucji bądź przekazaniu wyłącznie z przeznaczeniem na pasze dla zwierząt lub podmiotowi prowadzącemu biogazownię z przeznaczeniem na cele energetyczne.

Z tych względów Sąd, nie dopatrzywszy się naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby mieć wpływ na wynik sprawy ani naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, na podstawie art. 151 P.p.s.a. skargę oddalił.



Powered by SoftProdukt