Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 6 października 2015 r. sygn. akt II SA/Bk 369/15 w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu prawa jazdy postanawia: umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Wyrokiem z dnia 6 października 2015 r. sygn. akt II SA/Bk 369/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu prawa jazdy.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego S.W.

Pismem z dnia 27 października 2016 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) skarżący - działając przez pełnomocnika ustanowionego w ramach przyznanego prawa pomocy - cofnął skargę kasacyjną od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Nadto wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, oświadczając, iż koszty te nie zostały opłacone ani w części ani w całości.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. – dalej jako "P.p.s.a.") skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Przepis ten ma również odpowiednie zastosowanie do skarg kasacyjnych na mocy art. 193 P.p.s.a.

Skarżący kasacyjnie może więc rozporządzać skargą kasacyjną po jej wniesieniu, ponieważ jego oświadczenie w tej kwestii jest, co do zasady, wiążące dla sądu. Natomiast odpowiednie stosowanie w postępowaniu kasacyjnym art. 60 P.p.s.a. oznacza, że należy odmówić uwzględnienia żądania skarżącego w sytuacji, gdy cofnięcie spowodowałoby uprawomocnienie się zaskarżonego orzeczenia wydanego w postępowaniu sądowoadministracyjnym dotkniętym wadą nieważności, którą stosownie do art. 183 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny bierze pod rozwagę z urzędu, niezależnie od granic skargi kasacyjnej (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 20 czerwca 2008 r., sygn. akt II FSK 575/07 – Lex nr 479000; z 27 czerwca 2008 r., sygn. akt II FSK 573/07 – Lex 475575; z 23 września 2010 r., sygn. akt I OSK 1517/10 – Lex 741557).

W niniejszej sprawie brak jest podstaw do przyjęcia, że zachodzi jakakolwiek z przesłanek nieważności postępowania wymienionych w art. 183 § 2 P.p.s.a., jak również że cofnięcie zmierza do obejścia prawa. Dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że cofnięcie skargi kasacyjnej jest dopuszczalne.

Dodatkowo wyjaśnić należy, iż Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekał o przyznaniu pełnomocnikowi skarżącego wynagrodzenia na zasadzie prawa pomocy, bowiem wynagrodzenie dla pełnomocnika ustanowionego z urzędu za wykonaną pomoc prawną, należne od Skarbu Państwa (art. 250 P.p.s.a.) przyznawane jest przez wojewódzki sąd administracyjny w postępowaniu określonym w przepisach art. 258 - 261 P.p.s.a. Zatem wniosek o przyznanie wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu powinien być skierowany do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku.

Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w związku z art. 193 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.