Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Mierzejewska (spr.) Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędzia WSA Andrzej Góraj Protokolant Małgorzata Kędzielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lipca 2010 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Prezesa Sądu Okręgowego w W. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej oddala skargę

Prezes Sądu Okręgowego w W., decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2010 r., po rozpoznaniu odwołania W. K. od decyzji Wiceprezesa Sądu Rejonowego [...] w W. z dnia [...] listopada 2009 r. w sprawie [...] o odmowie udzielenia informacji publicznej, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji organ podał, że decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. Wiceprezes Sądu Rejonowego [...] w W. odmówił W. K. udzielenia informacji publicznej w zakresie ilości spraw rejestrowych o wpis danych do rejestru przedsiębiorców, które podlegały kontroli instancyjnej od dnia 1 stycznia 2001 r., w których to sprawach o udział w charakterze strony ubiegały się podmioty będące wspólnikami lub akcjonariuszami podmiotu rejestrowego. Nadto odmowa ta objęła wskazanie, w ilu tego rodzaju sprawach podmioty te zostały dopuszczone do udziału w postępowaniu w charakterze strony oraz w ilu rozstrzygnięcie było negatywne i jakie podstawy prawne powoływano do odmowy. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, iż jego zdaniem żądania zawarte we wniosku nie obejmują szczególnie istotnego interesu publicznego w stosunku do wnioskowanej informacji przetworzonej, albowiem zainteresowanie wnioskodawcy wynika jedynie z subiektywnego odczucia, że od przedmiotowej informacji zależy rozstrzygnięcie sprawy przed Trybunałem Konstytucyjnym. Ta zaś okoliczność zdaniem organu świadczy, o tym że żądana informacja ma znaczenie jedynie z punktu widzenia jego interesu prywatnego.

W odwołaniu od decyzji Wiceprezesa Sądu Rejonowego [...] w W. wnioskodawca podniósł, że wydane przez Trybunał Konstytucyjny orzeczenie będzie miało wpływ nie tylko na sferę praw i obowiązków wnioskodawcy, ale wywoła skutek erga omnes i wywrze wpływ również na innych uczestników postępowań rejestrowych, co kwalifikuje żądaną informację jako istotną dla interesu publicznego.

Prezes Sądu Okręgowego w W. rozpatrując odwołanie W. K., nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i w uzasadnieniu podkreślił, iż objęte wnioskiem informacje stanowią żądanie udostępnienia informacji przetworzonej. Świadczy o tym konieczność dokonania analizy znacznej liczby akt spraw rejestrowych, pod kątem odnalezienia spraw opisanych we wniosku. Ocena, czy o udział w charakterze strony ubiegały się podmioty będące wspólnikami lub akcjonariuszami podmiotu rejestrowego, wymaga dodatkowo badania treści rejestru dla potwierdzenia posiadania przez dany podmiot statusu wspólnika lub akcjonariusza podmiotu rejestrowego. Wytworzenie zawartych we wniosku informacji wymagałoby powierzenia znacznej grupie pracowników wykonania czynności polegających na dokonaniu analizy dokumentów źródłowych, ich selekcji oraz sporządzenia na ich podstawie zestawień różnego rodzaju danych.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów. Decyzji zarzucił naruszenie art. 7, 77 § 1 kpa, poprzez nieprzeprowadzenie w wyczerpujący sposób postępowania dowodowego, oraz naruszenie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, a szczególności art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, powołując argumenty jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a ponadto podkreślił, że wnioskodawca jest profesjonalnym pełnomocnikiem strony występującym o ochronę jej praw przed Trybunałem Konstytucyjnym i zamierza przerzucić ciężar zbierania materiału dowodowego na organ, którego podstawowym zadaniem jest sprawowanie wymiaru sprawiedliwości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) kształtuje prawo do informacji w takim zakresie, w jakim dotyczy organów władzy publicznej w szerokim rozumieniu tego pojęcia. Reguluje zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy, procedurę i tryb dostępu. W bardzo wąskim zakresie odsyła do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, stanowiąc że jedynie w kwestii wydania decyzji stosuje się kpa.

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W ich świetle informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Ponieważ sformułowania te nie są zbyt jasne, należy przy ich wykładni kierować się treścią art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Uwzględniając te wszystkie aspekty, można powiedzieć, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty nie będące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu nie będącego organem administracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób dotyczących ich. Są nimi zarówno treść dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet jeżeli nie pochodzą wprost od nich.

Artykuł 4 ust. 1 ustawy stanowi, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

W świetle powyższego, nie ulega wątpliwości że Prezes Sądu Okręgowego w W. jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępnienia informacji, mającej charakter informacji publicznej będącej w jego posiadaniu (art. 4 ust. 3 ustawy). Trzeba również dodać, że dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja nie została wcześniej udostępniona wnioskodawcy (nie ma także innego trybu dostępu do niej – art. 1 ust. 2 ustawy) i nie funkcjonuje w obiegu publicznym.

Wskazać należy że żądana przez W. K. informacja stanowi informację publiczną. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej udostępnienie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji określonej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy. Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialnotechniczną.

W sprawie niniejszej bezsporne, jest, że W. K. domagał się udzielenia informacji przetworzonej. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej uzyskanie tego typu informacji możliwe jest w zakresie, w jakim jest to szczególnie uzasadnione ze względu na interes publiczny.

"Pojęcie interesu publicznego" jest pojęciem niedookreślonym, nie posiadającym zwartej, zapisanej formuły na gruncie obowiązującego prawa. Interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych ciał publicznych jako pewnej całości, szczególnie z funkcjonowaniem podstawowej struktury państwa. Skuteczne działanie w granicach interesu publicznego wiąże się z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu.

W zakresie prawa dostępu do informacji oznacza to, że interes publiczny istnieje wtedy gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa np. w konsekwencji usprawniałoby działanie jego organów. W sytuacji zatem braku interesu publicznego w danej sprawie organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej przetworzonej powinien wydać decyzję odmawiającą udzielenia żądanej informacji z takim właśnie uzasadnieniem.

W sprawie niniejszej organ prawidłowo powiadomił skarżącego, że żądana informacja ma charakter informacji publicznej przetworzonej i wezwał do wykazania powodów dla których spełnienie żądania byłoby szczególnie istotne dla interesu publicznego.

W. K. wykonując wezwanie wyjaśnił, że od treści ww. informacji zależy rozstrzygnięcie sprawy przed Trybunałem Konstytucyjnym, o zgodności z Konstytucją stanowiska sądów rejestrowych wyłączającego właściciela udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z kręgu zainteresowanych w sprawie rejestrowej o wpis w dziale I rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

W ocenie Sądu organ prawidłowo ocenił, że w sprawie nie został wykazany jakikolwiek interes publiczny, a zainteresowanie przedmiotową informacją wynikało jedynie z tego, że w ocenie wnioskodawcy od przedmiotowej informacji zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed Trybunałem Konstytucyjnym, a zatem informacja ta ma jedynie znaczenie z punktu widzenia jego interesu prywatnego.

W świetle powyższego organ – Prezes Sądu Okręgowego, po wyczerpaniu trybu z art. 14 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy wydał decyzję odmawiającą udzielenia informacji publicznej.

Reasumując w ocenie Sądu skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.