Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Justyna Mazur po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. L. na uchwałę Rady Gminy J. z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie wynagrodzenia miesięcznego wójta postanawia : odrzucić skargę P. L.

Uchwałą z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] Rada Gminy J. dokonała zmiany wynagrodzenia Wójta Gminy poprzez jego obniżenie. W podstawie prawnej uchwały wskazano art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c, art. 8 ust. 2, art. 36 ust. 1-3 oraz art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 223, poz. 1458 ze zm.; dalej: "u.p.s.") w związku z § 1 pkt 3, pkt 6 i pkt 7, § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz.U. Nr 50, poz. 398 ze zm.).

Powyższą uchwałę – po uprzednim wezwaniu Rady Gminy do usunięcia naruszenia prawa – zaskarżył do sądu administracyjnego P. L. (dalej: "skarżący") sprawujący funkcję Wójta Gminy J. Wskazał, że czyni to w oparciu o przepis art. 53 § 2 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") w związku z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2008 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz.U. z 2013 r. poz.594 ze zm.; dalej: "u.s.g."). Skarżący zarzucił naruszenie:

– art. 8 ust. 2 u.p.s. w zw. z art. 18 ust. 2 pkt 2 u.s.g. w związku z art. 11 Kodeksu Pracy poprzez podjęcie przedmiotowej uchwały z dnia [...] listopada 2013 r. z przekroczeniem kompetencji Rady Gminy wynikających z przywołanych unormowań i ustalenie nowych warunków płacy Wójta Gminy w sposób jednostronny i arbitralny;

– § 57 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 Statutu Gminy J. poprzez: brak wskazania w treści projektu skarżonej uchwały i w samej uchwale organu odpowiedzialnego za jej wykonanie oraz brak uzasadnienia projektu skarżonej uchwały i samej uchwały. W przypadku stwierdzenia przez Sąd, iż uzasadnienie uchwały Rady Gminy J. z dnia [...] listopada 2013 r. zostało sporządzone, skarżący zarzucił brak należytego uzasadnienia skarżonej uchwały, w sposób umożliwiający kontrolę jej legalności przez sąd administracyjny, w tym brak udokumentowania uchwały w sposób umożliwiający ocenę przez sąd administracyjny zaistnienia faktycznych podstaw do podjęcia skarżonej uchwały i obniżenia wynagrodzenia przysługującego Wójtowi Gminy J.

Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Gminy J. z dnia [...] listopada 2013 r. oraz orzeczenie, iż skarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie jako wniesionej po terminie, a w razie nie uwzględnienia tego wniosku o oddalenie skargi w całości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Przystępując do rozpoznania skargi, sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada, czy zaskarżony akt lub czynność organu administracji publicznej podlega kontroli tego sądu.

Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony

w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), zgodnie z którą sądy administracyjne

w zakresie swojej właściwości sprawują kontrolę pod względem legalności, to jest zgodności z prawem działań lub zaniechań administracji publicznej. Kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne,

ma ograniczony charakter co oznacza, że objęte są nią jedynie działania administracyjne wskazane w ustawie.

Zasadniczy katalog działań organów administracji publicznej objętych kontrolą sądów administracyjnych został ustalony w art. 3 § 2 p.p.s.a. Kontrola ta obejmuje m.in. skargi na inne niż decyzje, postanowienia, czynności materialno – techniczne czy akty prawa miejscowego akty organów jednostek samorządu terytorialnego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej. Oznacza to, że przedmiotem kontroli sądu nie mogą być akty organów jednostek samorządu terytorialnego niedotyczące spraw z zakresu administracji publicznej. Powyższe wynika również z art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.), w oparciu o który to przepis wniesiono skargę. Stanowi on, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia – zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

Pod pojęciem sprawy sądowoadministracyjnej mieści się kontrola działalności administracji publicznej, w zakresie wyznaczonym enumeratywnie w art. 3 p.p.s.a. oraz inne kwestie rozpoznawane w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów tej ustawy. Oznacza to, że sąd administracyjny nie jest właściwy

do rozpoznawania spraw, które nie zostały wymienione w cytowanych przepisach.

W szczególności nie jest właściwy do rozpoznawania spraw zastrzeżonych

do kompetencji innych organów.

W niniejszej sprawie skarżący – sprawujący funkcję Wójta Gminy J. – wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy J. z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie wynagrodzenia miesięcznego Wójta Gminy J.

Sąd zgadza się ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartym w uzasadnieniu postanowienia z dnia 6 września 2012 r. w sprawie I OSK 1534/12, że "Granice właściwości sądów administracyjnych do kontroli uchwał organów gminy, z wyłączeniem aktów prawa miejscowego, zostały przedmiotowo ograniczone do spraw z zakresu administracji publicznej" (orzeczenie dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl, powoływanej dalej w skrócie jako CBOSA). W tym samym orzeczeniu NSA uchylił wyrok WSA w Lublinie w sprawie III SA/Lu 785/11 dotyczącej legalności uchwały rady gminy w sprawie obniżenia wynagrodzenia wójta. Sąd II instancji wskazał, że wymieniona uchwała została podjęta w sprawie z zakresu stosunku pracy pracownika samorządowego nawiązanego na podstawie wyboru. Przesądza o tym treść art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 223, poz. 1458 ze zm.), zgodnie z którym "Czynności z zakresu prawa pracy wobec wójta (burmistrza, prezydenta miasta), związane z nawiązaniem i rozwiązaniem stosunku pracy, wykonuje przewodniczący rady gminy, a pozostałe czynności – wyznaczona przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) osoba zastępująca lub sekretarz gminy, z tym że wynagrodzenie wójta ustala rada gminy, w drodze uchwały". Dalej NSA wskazał, że sprawy ze stosunku pracy, w tym sprawy wynagrodzenia, nie należą do spraw z zakresu administracji publicznej, dlatego sąd administracyjny nie posiada kompetencji do kontrolowania aktów organów jednostek samorządu terytorialnego podjętych w sprawach obniżenia wynagrodzenia wójta. W tych sprawach właściwa jest droga przed sądem powszechnym. NSA powołał się również na treść art. 43 ust. 2 ustawy o pracownikach samorządowych, w którym expressis verbis wskazano o przynależności spraw ze stosunku pracy do kognicji sądów powszechnych. Tak samo wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 9 maja 2013 r. o sygn. akt: II OSK 942/13 (dostępne w CBOSA).

Skład orzekający w sprawie niniejszej powyższe stanowisko w całości podziela. Dodatkowo należy wskazać, że wójt jako pracownik samorządowy pozostaje w stosunku pracy, tyle że nie jest to stosunek pracy nawiązany na podstawie umowy o pracę, ale na podstawie wyboru. W ramach tego stosunku pracy (a nie w ramach stosunku administracyjnego) otrzymuje również wynagrodzenie. Z tych powodów prawidłowość ustalenia wysokości wynagrodzenia podlega kontroli sądu powszechnego.

Reasumując Sąd stwierdził, że zaskarżona uchwała rady gminy w sprawie obniżenia wynagrodzenia wójta podjęta została w sprawie z zakresu stosunku pracy, a więc nienależącej do właściwości sądu administracyjnego.

Zgodnie natomiast z art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.

Mając na uwadze powołane okoliczności, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.