Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Sudoł po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. K. na stanowisko Rady Miejskiej z dnia 11 września 2013 r. w sprawie rozbiórki pomnika postanawia: odrzucić skargę.

Pismem z dnia 11 września 2013 r. Rada Miejska podjęła stanowisko w sprawie rozbiórki pomnika zlokalizowanego na Placu S. w B.

Organ wskazał, że ze względu na zauważalny zły stan ogólny pomnika, Gmina zleciła wykonanie opinii technicznej dotyczącej stanu zachowania konstrukcji wraz z określeniem sposobów wykonania skutecznej naprawy. Na podstawie poczynionych w odstępie półrocznym obserwacji, szczegółowych oględzin rozległych uszkodzeń oraz pomiarów, wśród przyczyn tak poważnej degradacji technicznej obiektu wymieniono przede wszystkim: niewłaściwy dobór i złą jakość użytego materiału, sposób realizacji pomnika oraz nieszczelność betonowych powłok powodującą stałe zawilgocenie i korozję, co w efekcie doprowadziło do znacznego spadku wytrzymałości konstrukcji i lokalnych stanów przedawaryjnych. W podsumowaniu opinii, głównie z obawy o dalsze bezpieczne użytkowanie obiektu, zawarto wezwanie do pilnego podjęcia decyzji w sprawie przyszłych losów pomnika.

Organ podniósł również, że wobec wniosków zawartych w specjalistycznej opinii dotyczącej stanu technicznego pomnika należało uznać, że remont ze względu na bardzo dużą degradację techniczną obiektu nie zapewni skutecznej i trwałej naprawy, a tym samym nie znajduje ekonomicznego uzasadnienia. Rada Miejska stanęła na stanowisku, że rozbiórka pomnika znajduje uzasadnienie wobec braku możliwości zapewnienia warunków jego dalszego bezpiecznego użytkowania.

Pismem z dnia 24 lutego 2014 r. W. K. wezwał Radę Miasta do uchylenia ww. stanowiska z dnia 11 września 2013 r. i podjęcia konkretnych czynności z uwagi na zaistnienie działań na szkodę jego oraz lokalnej społeczności. Wezwał również Burmistrza do przywrócenia stanu właściwego pomnika.

Rada Miejska nie zajęła stanowiska w przedmiotowej sprawie.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wniósł W. K., domagając się uchylenia stanowiska Rady Miejskiej z dnia 11 września 2013 r. w sprawie rozbiórki pomnika zlokalizowanego na Placu S. w B.

W ocenie skarżącego niezrozumiałym jest zajęcie przez Radę Miejską stanowiska popierającego rozbiórkę pomnika, tak wrośniętego w tradycję społeczności i miasta. Dokonany w formie stanowiska wyraz poparcia dla rozbiórki pomnika w oparciu o brak analizy ekonomicznej, a jedynie na podstawie ogólnikowych wniosków w ocenie skarżącego jest skandalem.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz wniósł o jej odrzucenie wskazując, iż zaskarżone stanowisko nie mieści się w żadnym z katalogów czynności czy bezczynności na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Stanowisko nie jest także aktem prawa miejscowego. Nie wypełnia również przesłanek do uznania go za akt organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, innych niż akty prawa miejscowego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skarżone stanowisko nie jest bowiem aktem z zakresu administracji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony wprost w art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.).

W świetle tych przepisów sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Z kolei w myśl art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 – 4a.

Zgodnie z art. 3 § 3 p.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.

Należy stwierdzić, iż zgodnie z orzecznictwem sądowoadministracyjnym skarga do sądu administracyjnego przysługuje na akt lub czynność gdy podjęty jest on w sprawie indywidualnej, skierowany jest do oznaczonego podmiotu administrowanego, dotyczy uprawnienia lub obowiązku tego podmiotu, samo zaś uprawnienie lub obowiązek, którego akt (czynność) dotyczy, jest określony w przepisie prawa powszechnie obowiązującego (por. postanowienie NSA z dnia 16 września 2004 r., sygn. OSK 247/04, Lex nr 125767).

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest stanowisko Rady Miejskiej w B. z dnia 11 września 2013 r. wyrażające aprobatę dla zamiaru rozbiórki pomnika zlokalizowanego na Placu S. w B.

W pierwszej kolejności należało zatem ustalić, czy rozpatrzenie skargi na tego rodzaju stanowisko Rady Miejskiej podlega kognicji sądów administracyjnych.

W ocenie Sądu zaskarżone stanowisko Rady Miejskiej z dnia 11 września 2013 r. w sprawie rozbiórki pomnika zlokalizowanego na Placu S. w B. nie jest aktem administracyjnym. Pismo wyrażające tylko aprobatę dla zamiaru rozbiórki pomnika i stwierdzające, że remont ze względu na bardzo dużą degradację techniczną obiektu nie zapewni skutecznej i trwałej naprawy, nie przybiera formy decyzji administracyjnej ani postanowienia. Nie można go również zaliczyć do żadnej z kategorii aktów, czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 - 8 p.p.s.a. Takie działania muszą bowiem dotyczyć uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa i mieć charakter prawnie wiążący. Oznacza to, że wpływają one na sytuację danego podmiotu w taki sposób, że same tę sytuację wyznaczają, bądź wywołują określony skutek sprawy.

Należy podnieść, że akt administracyjny ma co do istoty charakter władczy i określa sytuację prawną indywidualnie oznaczonego adresata (jego prawa i obowiązki) w indywidualnej sprawie. Takiego charakteru nie posiada pismo zawierające informację o stanie technicznym pomnika i ewentualnej jego rozbiórce.

W świetle powyższego przyjąć należy, że skoro stanowisko Rady Miejskiej z dnia 11 września 2013 r. nie nakłada na skarżącego żadnych obowiązków, ani nie przyznaje mu żadnych praw, to nie zawiera ono cech żadnego z przejawów działania administracji publicznej, podlegających kontroli sądowoadministracyjnej.

Możliwość poddania zaskarżonego pisma kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne nie wynika także z żadnego przepisu szczególnego w rozumieniu art. 3 § 3 p.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. odrzucił skargę jako niedopuszczalną.