Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Pietrasz, Sędziowie sędzia WSA Jacek Pruszyński,, sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska (spr.), Protokolant Grzegorz Dudar, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 09 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi S. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości dotyczącego lokalu garażowego na 2009 rok oddala skargę.

Prezydent Miasta B. decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...], ustalił S. C. i S. C., wysokość podatku od nieruchomości na 2009 r. w kwocie 136 zł, przy zastosowaniu stawki podatkowej od gruntów pozostałych - 0,30 zł od 1 m2, od budynków lub ich części pozostałych - 6,40 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji, wskazując na dane z ewidencji gruntów i budynków, stwierdził, iż Państwo S. i S. C. są właścicielami garażu nr [...] położonego przy ul. [...] w B., do którego przynależny jest ułamkowo określony udział do gruntu wynoszący [...] m2. Organ ustalił, że ww. garaż, stanowiący odrębną własność, zgodnie z danymi wynikającymi z ewidencji posiada wyodrębnioną funkcję niemieszkalną. Jego powierzchnia nie może być utożsamiana z powierzchnią budynków mieszkalnych (lub ich części) i winna być opodatkowana wg stawki przewidzianej dla budynków pozostałych (lub ich części).

Po rozpatrzeniu odwołania Państwa S. i S. C., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. (SKO), decyzją z [...] sierpnia 2009 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu Kolegium wskazało, iż z materiału dowodowego wynika,

że małżeństwo Państwa C. posiada prawo własności do części działki gruntów nr geod. [...] położonej w B. przy ul. [...], w udziale [...] w odniesieniu do garażu nr [...] i w udziale [...] do lokalu mieszkalnego. W budynku mieszkalnym wielorodzinnym pod wyżej wymienionym adresem jest samodzielny wyodrębniony lokal o funkcji niemieszkalnej o pow. użytkowej [...] m2. Z powyższego wynika, że odwołujący się są właścicielami odrębnego lokalu, spełniającego funkcje niemieszkalną, z prawem własności do części gruntu dla tego lokalu. Z treści aktu notarialnego - jako umowy

o ustanowienie odrębnej własności lokalu i umowy sprzedaży - wynika, że doszło do ustanowienia i sprzedaży na rzecz S. i S. małżonków C. odrębnej własności samodzielnego lokalu - garażu nr [...], znajdującego się w budynku mieszkalnym wielorodzinnym w B. przy ul. [...]

W świetle przedstawionych dowodów, zdaniem SKO niewątpliwie nastąpiło wyodrębnienie samodzielnego lokalu o funkcji użytkowej niemieszkalnej, tj. lokalu, który nie zaspakaja podstawowej potrzeby bytowej w zakresie zamieszkiwania. Odrębność tego lokalu, przeznaczonego na cele niemieszkalne, a który jest lokalem - garażem, nie może być więc postrzegana jako część lokalu mieszkalnego.

W sytuacji, gdy garaż jest samodzielnym lokalem niemieszkalnym, to podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawek przewidzianych dla budynków lub ich części pozostałych, o jakich mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "e" ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844 ze zm.) - dalej w skrócie "u.p.o.l.".

SKO nie uwzględniło, zatem argumentacji, że garaż mieszczący się w bryle budynku wielomieszkaniowego, powinien być traktowany jako część budynku mieszkalnego. W niniejszym przypadku zdaniem organu, garaż jest samodzielnym

i odrębnym od budynku mieszkalnego przedmiotem opodatkowania podatkiem

od nieruchomości.

Na powyższą decyzję Skarżący wywiódł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, zarzucając błędną ocenę stanu faktycznego poprzez przyjęcie, że lokal garażowy będący przedmiotem opodatkowania stanowi samodzielny i odrębny lokal od budynku mieszkalnego. Zdaniem Skarżącego doszło również do naruszenia prawa materialnego, poprzez niezastosowanie do opodatkowania lokalu garażowego art. 5 ust. 2 lit. "a" u.p.o.l., wskutek błędnej oceny stanu faktycznego oraz błędnego rozumienia znaczenia pojęcia "samodzielność lokalu" i pojęcia "odrębność lokalu". Ponadto w skardze zarzucił naruszenie zasady praworządności, wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP i art. 120 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. (dalej w skrócie: "O.p.") oraz przepisów art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1 O.p. W ocenie Skarżącego wysokość podatku powinna być wyliczona jak dla budynków mieszkalnych lub ich części. Przedmiotowy lokal garażowy jest położony w kondygnacji podziemnej budynku mieszkalnego. Każdy z wyodrębnionych w tym budynku lokali, jest częścią budynku mieszkalnego, a nie jest odrębny i samodzielny od budynku, jak stwierdzono w decyzji SKO. W związku z powyższym Skarżący wniósł o uchylenie decyzji obu instancji w części dotyczącej opodatkowania lokalu garażowego.

W odpowiedzi na skargę, SKO podtrzymując dotychczasowe stanowisko

w sprawie, wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga jest bezzasadna.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem sporu pozostawała kwestia zastosowania rodzaju stawki do opodatkowania podatkiem od nieruchomości

za 2009 r. lokalu - garażu nr [...], położonego przy ul. [...] w B., pozostającego własnością S. i S. małżonków C.

W ocenie Sądu w rozpatrywanej sprawie organy podatkowe zasadnie przyjęły, że sporny lokal (garaż), niemieszkalny o powierzchni użytkowej [...] m2, znajdujący się w budynku mieszkalnym wielorodzinnym, powinien być w 2009 r. opodatkowany podatkiem od nieruchomości, przy zastosowaniu stawki podatkowej od budynków lub ich części pozostałych, a nie jak od budynków lub ich części mieszkalnych.

Sąd pragnie podkreślić, że ustawodawca w art. 5 ust. 1 u.p.o.l., nakłada na radę gminy (miasta) obowiązek określenia stawek podatku od nieruchomości dla poszczególnych przedmiotów opodatkowania, w tym także dla budynków mieszkalnych (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "a" u.p.o.l.) oraz dla tzw. budynków pozostałych (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "e" u.p.o.l.). Po określeniu w drodze odpowiedniej uchwały przez radę gminy (miasta) stawek podatku od nieruchomości dla poszczególnych przedmiotów opodatkowania, mają one charakter powszechnie obowiązujący na danym obszarze gminy (miasta). Jednocześnie w omawianej ustawie o podatkach

i opłatach lokalnych nie zdefiniowano, ani pojęcia budynku mieszkalnego, ani pojęcia tzw. budynku pozostałego. W literaturze przedmiotu od dłuższego już czasu wskazuje się, że organy podatkowe nie mają ani kompetencji, ani uprawnień do określenia rodzaju budynku (zob. L. Etel w: L. Etel, G. Dudar, S. Presnarowicz, Podatki i opłaty lokalne. Podatek rolny. Podatek leśny. Komentarz, Warszawa 2008, s. 197-198.).

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z zasadami wykładni zewnętrznej systemowej prawa podatkowego, w myśl art. 21 ust. 1 ustawy z 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 240, poz. 2027, ze zm.), dalej jako u.p.g.k., podstawą między innymi wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Zgodnie z art. 2 pkt 8 u.p.g.k., pod określeniem ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

W doktrynie prawa podnosi się, że dane wynikające z ewidencji gruntów

i budynków, stanowią dokument urzędowy w rozumieniu art. 194 § 1 ustawy

O.p., który nie wyklucza przeprowadzenia przeciwdowodu podważającego jego zapisy na podstawie art. 194 § 3 tej ustawy (zob. L. Etel, Dane z ewidencji gruntów i budynków jako podstawa opodatkowania gruntów i budynków, Finanse Komunalne, 2008 Nr 6, s. 24-26.).

W rozpatrywanej sprawie przyjęty do opodatkowania, ustalony przez organy podatkowe (Prezydenta Miasta B. oraz SKO) stan faktyczny, nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Prowadzony dla Miasta B. "Rejestr lokali" stanowiący ewidencję gruntów i budynków (kataster nieruchomości) w rozumieniu art. 21 ust. 1, w związku z art. 2 pkt 8 u.p.g.k., potwierdza, iż Państwo S. i S. C. są właścicielami w 2009 r. lokalu niemieszkalnego nr [...] w budynku mieszkalnym wielorodzinnym położonym w B. przy ul. [...]. Skarżący nie wykazał w trybie art. 194 § 3 O.p., w ramach instytucji przeciwdowodu, wadliwości zapisów dotyczących jego nieruchomości, prowadzonego przez Prezydenta Miasta B. "Rejestr lokali". W tej sytuacji Sąd ocenia, że organy podatkowe słusznie przyjęły, że opisywany lokal niemieszkalny - garaż, stanowiący odrębną własność, stosownie do art. 3 ust. 5 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "e" u.p.o.l., podlega opodatkowaniu według stawek właściwych dla tzw. budynków lub ich części pozostałych, a nie budynków mieszkalnych (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "a" u.p.o.l.).

Sąd zwraca uwagę, że również w doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, że lokale o innym przeznaczeniu niż mieszkalne (garaże), co do zasady powinny być opodatkowane według stawki przewidzianej dla budynków (ich części) pozostałych (zob. L. Etel, Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości garaży w budynkach mieszkalnych, Przegląd podatków lokalnych i finansów samorządowych, 2009 r.,

Nr 7-8 (101-102), s. 1 i 13.). Takie stanowisko w przedmiotowej sprawie znajduje również swoje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (np wyroki WSA w Białymstoku: sygn. akt I SA/Bk 407/07, sygn. akt I SA/Bk 12/08, sygn. akt I SA/Bk 328/09, nie opublikowane). Z aktu notarialnego Rep. A nr 4628/2001 wynika, że małżonkowie C. nabyli jako odrębną, własność przedmiotowego lokalu - garażu. Już sam fakt, że lokal ten stanowi odrębny przedmiot własności wskazuje, że może być przedmiotem odrębnego obrotu, niezależnie od budynku, w którym się znajduje. Stąd nie może dziwić fakt, że może zostać objęty inną stawką podatku od nieruchomości niż lokale mieszkalne. Ponadto trudno jest bronić stanowiska, że garaż jest lokalem mieszkalnym, zwłaszcza wobec jednoznacznego zapisu, co do jego funkcji użytkowej, znajdującego się w przywołanym wyżej "Rejestrze lokali".

W tym stanie rzeczy, za nieuprawniony należy uznać zarzut Skarżącego naruszenia w niniejszej sprawie unormowań art. 2 Konstytucji RP, art. 120, art. 121 § 1, art. 122 i art. 187 § 1 O.p. Organy podatkowe wydając w sprawie decyzje działały w granicach prawa. Prawidłowo ustaliły stan faktyczny, opierając się na danych

z "Rejestru lokali", stanowiącego dokument urzędowy. Z rejestru tego jednoznacznie wynika, że przedmiotowy lokal – garaż, stanowi odrębny przedmiot opodatkowania,

z uwagi na fakt, iż stanowi w nomenklaturze ewidencyjnej lokal niemieszkalny. Stosownie do treści art. 21 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 8 u.p.g.k., organ podatkowy przy wymiarze podatku od nieruchomości w zakresie między innymi przedmiotu opodatkowania, jest związany zapisem zawartym w ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości). Jedynie wykazanie przez właścicieli nieruchomości

w trybie art. 194 § 3 O.p., wadliwości zapisu w ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości), będzie skutkować jego odrzuceniem w całości lub w części, przy dokonywaniu wymiaru podatku od nieruchomości za dany rok.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), orzekł o oddaleniu skargi.