Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Żak po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. P. na bezczynność Starosty K. w przedmiocie informacji z ewidencji gruntów i budynków postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić D. P. kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi.

D. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach opatrzoną podpisem elektronicznym skargę na bezczynność Starosty K. w przedmiocie informacji z ewidencji gruntów i budynków. Zarządzeniami z dnia 28 marca 2012r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi przez własnoręczne podpisanie skargi oraz do uiszczenia wpisu w kwocie 100 zł, w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwania powyższe zostały skarżącemu doręczone w dniu 2 kwietnia 2012r.(k.13 akt).

W dniu 6 kwietnia skarżący uiścił żądany wpis od skargi, nie podpisał jej jednak własnoręcznie. Zamiast tego w piśmie procesowym z dnia 5 kwietnia 2012r. przedstawił obszerną argumentację na rzecz poglądu o dopuszczalności podpisywania pism do sądów administracyjnych bezpiecznym podpisem elektronicznym. W szczególności wskazał na treść art. 5 ust. 2 ustawy o podpisie elektronicznym jako przepis zrównujący bezpieczny podpis elektroniczny z podpisem w rozumieniu art. 46 § 1 pkt 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 46 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270, zwanej dalej p.p.s.a.), każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Skarga złożona bez podpisu strony skarżącej jest obarczona brakiem formalnym, którego nieuzupełnienie, po uprzednim wezwaniu Sądu, skutkuje jej odrzuceniem (art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.).

Wniesiona przez D. P. skarga na bezczynność Starosty K. nie była własnoręcznie podpisana, a w związku z tym konieczne stało się wezwanie skarżącego do jej podpisania pod rygorem odrzucenia. Wezwanie to nie zostało wykonane przez skarżącego i tym samym nie został uzupełnionyty brak formalny w postaci podpisania skargi.

Odnosząc się do argumentów skarżącego, że jego pismo było opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym należy stwierdzić, że ustawa p.p.s.a. jest aktem prawnym zawierającym przepisy lex specialis wobec ustawy z dnia 18 września 2001r. o podpisie elektronicznym (Dz.U. nr 130, poz. 1450 ze. zm.) w odniesieniu do skuteczności wniesienia pisma zaopatrzonego w podpis elektroniczny. W myśl art. 5 ust. 1 zd. 1 ww. ustawy bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu wywołuje skutki prawne określone ustawą, jeżeli został złożony w okresie ważności tego certyfikatu. Dane w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym są równoważne pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej (art. 5 ust. 2 ustawy). Przepisu art. 5 ust. 2 ustawy o podpisie elektronicznym nie można zatem, wbrew twierdzeniom skarżącego, uznać za regulację generalnie zrównującą podpis elektroniczny z podpisem własnoręcznym w ramach wszelkich postępowań przed organami administracji publicznej i sądami. W rozdziale IX cytowanej ustawy znajdują się bowiem przepisy zmieniające m.in. przepisy Kodeksu cywilnego (art. 60, art. 78 § 1 i § 2 k.c.), dopuszczające możliwość wyrażenia woli osoby w stosunkach cywilnoprawnych przez ujawnienie jej w postaci elektronicznej. Ponadto ustawą z dnia 17 lutego 2005r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. nr 64, poz. 565 ze zm.) w art. 36 pkt 3 i pkt 5 dokonano zmiany przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, tzn. art. 57 § 5 pkt 1 i art. 63 § 1, dopuszczając możliwość wniesienia podania w formie dokumentu elektronicznego. Jednocześnie art. 63 § 3a k.p.a. precyzuje, że podanie wniesione w formie dokumentu elektronicznego powinno być uwierzytelnione przy użyciu mechanizmów określonych w art. 20a ust. 1 albo ust. 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. Nr 64, poz. 565 ze zm.). Posługiwanie się dokumentem elektronicznym dopuszcza również Ordynacja podatkowa (art. 3 pkt 13), jak również Kodeks postępowania cywilnego (art. 125 § 2). Przepis art. 126 § 5 k.p.c. stanowi wprost, że pismo procesowe wniesione drogą elektroniczną powinno być opatrzone podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 18 września 2001r. o podpisie elektronicznym.

W świetle powyższego należy podzielić ugruntowane w orzecznictwie sądów administracyjnych stanowisko, w myśl którego wszędzie tam gdzie ustawodawca przewidział możliwość posługiwania się przed organem administracji publicznej i sądami podpisem elektronicznym, wprowadził regulacje zezwalające na posługiwanie się takim rodzajem podpisu. W ustawie p.p.s.a. brak jest podobnych unormowań, a pojęcie podpisu elektronicznego w ogóle nie występuje. Nie można zatem przyjąć aby wnoszenie do sądu administracyjnego pism procesowych opatrzonych podpisem elektronicznym było dopuszczalne wyłącznie na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o podpisie elektronicznym, skoro ustawodawca tego wprost nie dopuścił w p.p.s.a. Dla skuteczności pisma procesowego wnoszonego przez stronę do sądu administracyjnego drogą elektroniczną konieczne jest zatem późniejsze opatrzenie go własnoręcznym podpisem, ponieważ tylko taki podpis spełnia wymagania wynikające z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2011r., sygn. akt I OSK 380/11; z dnia 3 sierpnia 2010r., sygn. akt I OZ 460/10; z dnia 23 czerwca 2010r., sygn. akt I OZ 455/10; z dnia 18 czerwca 2010r., sygn. akt I OZ 453/10; z dnia 19 maja 2010r., sygn. akt I OZ 339/10).

Podsumowując stwierdzić należy, iż ustawa p.p.s.a. reguluje odrębnie (zarówno od ustawy o podpisie elektronicznym jak i ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne) zasady opatrywania podpisami dokumentów kierowanych do sądów administracyjnych. Z samego zaś faktu obowiązywania ustawy o podpisie elektronicznym nie można wywodzić, że sposób podpisywania pism podpisem elektronicznym jest w postępowaniu przed sądami administracyjnymi dopuszczalny. Oznacza to w konsekwencji, że pisma strony dla swojej skuteczności muszą być podpisane własnoręcznie.

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. W wyznaczonym siedmiodniowym terminie od doręczenia wezwania z dnia 28 marca 2012r. skarżący nie podpisał skargi.

Mając na względzie powyższe Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3, orzekł jak w sentencji postanowienia. O zwrocie wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.