Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.) Sędziowie : Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski Protokolant : starszy referent Katarzyna Leśniowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 10 września 2013 r. sprawy ze skargi D.D. na bezczynność Burmistrza Gminy T. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje Burmistrza Gminy T. do rozpatrzenia pkt 3 wniosku skarżącego z dnia 15 kwietnia 2013 r. w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi prawomocnego wyroku; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Burmistrza Gminy T. na rzecz skarżącego kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

D. D. – Redaktor Naczelny [...], dalej skarżący, wniósł w niniejszej sprawie skargę na bezczynność Burmistrza Gminy T.

Powołując się na art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), skarżący domagał się zobowiązania Burmistrza Gminy T. do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 6 lutego 2013 r.

W uzasadnieniu skargi podał, że wnioskiem z dnia 15 kwietnia 2013 r. wystąpił do Burmistrza Gminy T. o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej umowy, jaką Gmina zawarła z Kancelarią [...]. We wniosku sformułował trzy punkty. Na pierwsze dwa organ udzielił odpowiedzi, natomiast na pytanie trzecie, zamiast odpowiedzi skarżący otrzymał wyjaśnienie, że Kancelaria pracuje zgodnie z umową.

W tej sytuacji skarżący w dniu 29 kwietnia 2013 r. wysłał do organu ponaglenie, w którym przypomniał pytania zawarte we wniosku i wezwał Burmistrza do zaprzestania naruszania prawa. Z uwagi na to, że nie otrzymał żadnej odpowiedzi, w dniu 7 maja 2013 r. wystosował do organu drugie ponaglenie, w którym podał, że brak odpowiedzi będzie skutkował złożeniem do sądu administracyjnego skargi na bezczynność.

W dniu 13 maja 2013 r. skarżący otrzymał od organu pismo, w którym został poinformowany, że wnioskowana informacja jest informacją przetworzoną w związku z czym organ wezwał skarżącego do wykazania szczególnego interesu publicznego.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, skarżący wystosował w dniu 16 maja 2013 r. do organu pismo, w którym podał, że w jego ocenie wnioskowana informacja zawarta w pkt 3 wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. nie jest informacją przetworzoną. Przedmiotem pkt 3 w/w wniosku jest informacja mająca charakter informacji prostej. Skarżący podał, że nie żąda wytwarzania nowych informacji, lecz domaga się udostępnienia informacji będącej w posiadaniu organu.

Skarżący podniósł, że w piśmie z dnia 13 maja 2013 r. organ ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że wnioskowana informacja ma charakter informacji przetworzonej, lecz nie wyjaśnił, na czym owo przetworzenie miałoby polegać. Taka konstatacja jest zdaniem skarżącego niewystarczająca dla przyjęcia tezy, że informacja ma przetworzony, a nie prosty charakter. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych podniósł, że to na organie ciąży obowiązek wykazania, że żądana informacja ma charakter informacji przetworzonej. W tej sytuacji wezwał organ do podjęcia działań zgodnych z prawem, polegających przede wszystkim na ustaleniu, czy żądana informacja faktycznie dotyczy informacji publicznej przetworzonej, a jeżeli organ uzna, że żądana informacja dotyczy informacji publicznej przetworzonej, powinien wskazać, na czym konkretnie będzie polegało przetworzenie żądanej informacji oraz, czy zdaniem organu zachodzi szczególnie istotny interes publiczny.

Niezależnie od powyższego w skardze skarżący podał, że aby skrócić czas oczekiwania na uzyskanie żądanej informacji wykazał szczególnie istotny interes publiczny leżący u podstaw skierowanego do Burmistrza Gminy T. wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Skarżący podniósł, że do dnia wniesienia skargi nie otrzymał żadnej odpowiedzi od organu, który nie wykazał też i nie uzasadnił, z jakich względów uznał, że żądana informacja ma charakter informacji przetworzonej. Nie wydał też decyzji administracyjnej odmawiającej udostępnienia informacji publicznej, co zdaniem skarżącego czyni skargę zasadną.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podnosząc, że żądana wnioskiem z dnia 6 lutego 2013 r. informacja publiczna została skarżącemu udostępniona.

Odnosząc się do wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. organ podniósł, że wniosek ten jest pozbawiony jakichkolwiek podstaw faktycznych i prawnych. Podał, że wniosek z dnia 15 kwietnia 2013 r. zawierał trzy pytania, na które udzielono skarżącemu odpowiedzi. Pomimo udostępnienia informacji skarżący zupełnie dowolnie, zdaniem organu, uznał udzieloną informację za niewystarczającą uznając, że nie udzielono mu odpowiedzi na pytanie nr 3, w związku z czym w dniu 29 kwietnia 2013 r. oraz 7 maja 2013 r. wysłał ponaglenie. Wobec braku podstaw do ponownego udzielania informacji organ w dniu 13 maja 2013 r. wezwał skarżącego do sprecyzowania swojego żądania i wykazania szczególnego interesu prawnego, który dotyczy informacji przetworzonej. Organ wyjaśnił, że pismo to, stanowi wyłącznie odpowiedź na uporczywe pisma skarżącego, który pomimo uzyskania informacji składał coraz to większe żądania w zakresie udostępnianych informacji. Nie było ono jednak pismem rozstrzygającym sprawę, w związku z czym nie miał do niego zastosowania powołany przez skarżącego obowiązek przedstawienia ratio organu i wyjaśnienia, w jakim zakresie żądana informacja jest informacją przetworzoną.

Zdaniem organu, konieczność taka aktualizuje się dopiero w przypadku wydania decyzji odmownej, tj. decyzji rozstrzygającej, w której organ zobligowany jest wyczerpująco przedstawić swoje stanowisko i jego uzasadnienie. Nie została spełniona przesłanka ustawowa z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, albowiem skarżący nie wykazał istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego w uzyskaniu żądanej informacji. Ograniczył się wyłącznie do subiektywnych sformułowań, które w "jego ocenie" uzasadniają udostępnienie informacji dot. umów zawieranych z Kancelarią. W ocenie organu, skarżący w żaden sposób obiektywnie nie wykazał interesu do udostępnienia informacji publicznej wnioskowanej przez niego w pismach z dnia 29 kwietnia 2013 r. i 7 maja 2013 r.

W świetle powyższych okoliczności uznać zdaniem organu należy, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. W rzeczywistości organ zajął bowiem stanowisko w sprawie wniosku skarżącego zarówno z dnia 6 lutego 2013 r., jak i 15 kwietnia 2013 r., co jest okolicznością bezsporną i przyznaną przez skarżącego w treści skargi. Nie ma zatem wątpliwości, że organ nie pozostawał w bezczynności, skoro ustosunkował się do wniosku. Powołując się na wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2012 r. sygn. akt I OSK 191/12 organ zauważył, że z bezczynnością organu mamy do czynienia w sytuacji, gdy organ milczy wobec wniosku o udzielenie informacji publicznej, a nie, gdy rozpozna wniosek w sposób niezadowalający wnioskodawcę. Chodzi tu wszak o niezajęcie jakiegokolwiek stanowiska.

Na rozprawie w dniu 10 września 2013 r. skarżący sprecyzował skargę podając, że domaga się zobowiązania Burmistrza Gminy T. do rozpoznania jego wniosku o udostępnienie informacji publicznej sformułowanego w pkt 3 wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. Pełnomocnik organu podtrzymał wniosek o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

|Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153,|

|poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, |

|która jest dokonywana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. |

|W piśmiennictwie przyjmuje się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym |

|terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia |

|ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem stosownego aktu lub nie podejmuje czynności (zob. Woś, H. Krysiak-Molczyk i M. Romańska, |

|Komentarz do ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Warszawa 2005, s. 86). Wniesienie skargi na "milczenie |

|władzy" jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania|

|aktu mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu |

|(zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 37). Dla uznania bezczynności |

|konieczne jest zatem ustalenie, że organ administracyjny zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego |

|aktu albo do podjęcia określonych czynności. |

|Prawo do uzyskiwania informacji zagwarantowane jest w Konstytucji RP. W myśl jej art. 61 ust. 1 prawo to obejmuje uzyskiwanie |

|informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne i o działalności organów samorządu |

|gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie w jakim wykonują one zadania władzy |

|publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do |

|dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością |

|rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2 tego przepisu). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze |

|względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, |

|bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3 tego przepisu). |

|Zasady i tryb udzielania informacji publicznej określa powołana wyżej ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji |

|publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), dalej u.d.i.p. |

|Zgodnie z jej art. 1, każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną. |

|Przepis art. 4 ust. 1 u.d.i.p. stanowi, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty |

|wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty |

|reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne, albo osoby prawne |

|samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu |

|terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują |

|majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo |

|zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. |

|Nie ulega zdaniem Sądu wątpliwości, że Burmistrz Gminy T. jest organem władzy publicznej zobowiązanym z mocy art. 4 ust. 1 pkt 1 |

|u.d.i.p. do udostępnienia informacji o sprawach publicznych. |

|Art. 6 ust. 1 u.d.i.p. określa natomiast przykładowy katalog informacji publicznych podlegających udostępnieniu. Obejmuje on m.in. |

|informacje o trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych, sposobach stanowienia aktów publicznoprawnych, |

|sposobach przyjmowania i załatwiania spraw, stanie przyjmowanych spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania, prowadzonych |

|rejestrach, ewidencjach, archiwach oraz sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych, o danych publicznych, w tym treści |

|aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć, stanowiskach w sprawach publicznych zajętych przez organy władzy publicznej i przez |

|funkcjonariuszy publicznych, treści innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej. |

|W niniejszej sprawie skarżący wystąpił do Burmistrza Gminy T. z wnioskiem z dnia 15 kwietnia 2013 r. o udostępnienie informacji przez |

|podanie: |

|1) czy pięć umów, z którymi zapoznał się w dniu 28 marca 2013 r. w związku z jego wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej z |

|dnia 6 lutego 2013 r., to wszystkie umowy, jakie gmina zawarła z prawnikami w latach 2011 i 2012; |

|2) czy do spraw sądowych, które gmina prowadzi z różnymi podmiotami zawierana są dodatkowe umowy, jeżeli tak, to wnosi o ich |

|udostępnienie; |

|3) ile i jakie sprawy prowadziła kancelaria prawna [...], z którą zawarto umowę w dniu 20.11.2012 r., a która dotyczy spraw związanych z |

|doradztwem w zakresie prawa prasowego i ustawy o dostępie do informacji publicznej; skarżący wniósł o podanie, ile spraw, czy czynności|

|prowadziła w okresie trwania umowy kancelaria; podanie, czego dotyczyły sprawy prowadzone przez kancelarię oraz podanie, do jakich |

|podmiotów odnosiły się owe czynności prawne. |

|Skarżący nie kwestionuje, że organ udostępnił informację w zakresie pytań sformułowanych w pkt 1 i 2 wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 |

|r. Podnosi, że nie uzyskał informacji na pytania zawarte w pkt 3 wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. |

|W odpowiedzi bowiem na pytanie 3 w/w wniosku otrzymał odpowiedź z dnia 29 kwietnia 2013 r., w której jak wynika z akt sprawy (k. 31) |

|organ podał, że zgodnie z umową zawartą w dniu 20.1.2012 r. Kancelaria świadczyła usługi bieżącego doradztwa prawnego w zakresie |

|wszelkich kwestii dotyczących ustawy prawo prasowe oraz ustawy o dostępie do informacji publicznej, wykonywała czynności objęte |

|zleceniem na bieżąco w Urzędzie w godzinach pracy Urzędu oraz w siedzibie Kancelarii. Sprawy, którymi zajmowała się Kancelaria, |

|dotyczyły wszelkich spraw z zakresu ustawy prawo prasowe oraz ustawy o dostępie do informacji publicznej związanych z bieżącym |

|funkcjonowaniem Gminy T. – tym samym sprawy dotyczyły Gminy T. |

|Z akt sprawy wynika, że po uzyskaniu powyższej informacji skarżący uznając, że uzyskana informacja nie stanowi odpowiedzi na postawione|

|w pkt 3 wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. pytania, pismem z dnia 29 kwietnia 2013 r. (k.32) wystąpił do organu z żądaniem |

|udostępnienia wnioskowanej w pkt 3 wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. informacji pod rygorem skierowania sprawy do sądu |

|administracyjnego. Wobec braku odpowiedzi na powyższe pismo, kolejnym pismem z dnia 7 maja 2013 r. (k. 33) ponownie zwrócił się do |

|organu o udostępnienie żądanej informacji pod rygorem skierowania skargi do sądu administracyjnego. W odpowiedzi na powyższe pismo |

|organ w piśmie z dnia 13 maja 2013 r. podał, że informacja publiczna obejmująca zakres świadczonych przez Kancelarię usług doradztwa |

|prawnego została skarżącemu udostępniona. Natomiast informacja, której skarżący domaga się we wniosku z dnia 29 kwietnia 2013 r. |

|stanowi przetworzoną informację publiczną, do której uzyskania niezbędne jest wykazanie przez wnioskodawcę szczególnie istotnego |

|interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy), w związku z czym skarżący został wezwany do wykazania w terminie 7 dni od dnia |

|otrzymania informacji, że zachodzi przesłanka warunkująca uzyskanie informacji publicznej, to jest, że informacja ta jest szczególnie |

|istotna dla interesu publicznego. W odpowiedzi skarżący wystosował do organu pismo z dnia 15 maja 2013 r., w którym podniósł, powołując|

|się na orzecznictwo sądów administracyjnych, że to na organie ciąży obowiązek wykazania, że żądana informacja ma charakter informacji |

|przetworzonej. Podał również, że w jego ocenie wnioskowana informacja ma charakter informacji prostej. Niezależnie od tego podał, z |

|jakich przyczyn domaga się udzielenia przedmiotowej informacji, które to przyczyny w jego ocenie stanowią szczególnie istotny interes |

|publiczny. Niespornym w sprawie jest, że organ w żaden sposób nie zareagował już na powyższe pismo. |

|W tym miejscu podkreślenia wymaga, że stosownie do art. 11b ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z |

|2013 r., poz. 594) działalność organów gminy jest jawna. Ograniczenia jawności mogą wynikać wyłącznie z ustaw. |

|Jawność działania organów gminy obejmuje w szczególności prawo obywateli do uzyskiwania informacji, wstępu na sesje rady gminy i |

|posiedzenia jej komisji, a także dostępu do dokumentów wynikających z wykonywania zadań publicznych, w tym protokołów posiedzeń organów|

|gminy i komisji rady gminy (ust. 2 art. 11b ustawy o samorządzie gminnym). |

|Burmistrz gminy jest organem gminy (art. 11a ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym). Należy zatem do kręgu podmiotów, o których |

|mowa w art. 4 ust. 1 ustawy, obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej. Przedmiot wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. |

|sformułowany w jego pkt 3, jako dotyczący majątku publicznego i gospodarowania nim (art. 6 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p.), jest informacją |

|publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Podlega zatem udostępnieniu w trybie omawianej ustawy. |

|Zważyć należy, że w wyroku z dnia 18.04.2012 r. sygn. akt II SA/Wa 22/12 (lex nr 1220590) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie |

|wskazał, że: "1. Informacją publiczną w rozumieniu u.d.i.p. jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także|

|wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i |

|gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i |

|podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego |

|podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Ponadto informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących|

|się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej, związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób |

|dotyczących ich, i są nimi zarówno treść dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych, jak i te, których używają przy realizacji |

|przewidzianych prawem zadań, nawet jeżeli nie pochodzą wprost od nich. Niezależnie od powyższego, aby konkretna informacja posiadała |

|walor informacji publicznej, to musi się odnosić do sfery faktów. 2. Jeśli podmiot realizuje zadania publiczne, to bez względu na |

|zakres tych zadań w stosunku do poszczególnych osób i ewentualnych ograniczeń kompetencyjnych poszczególnych pracowników w tym |

|zakresie, podmiot jest zobowiązany do udzielenia informacji publicznej." (por. też: wyrok NSA z dnia 27.03.2012 r. sygn. akt I OSK |

|155/12, lex nr 1218840, wyrok WSA w Krakowie z dnia 01.03.2011 r. sygn. akt 9/12, lex 1121633). |

|Jeśli zaś żądana informacja stanowi informację publiczną, to Burmistrz Gminy T., nie udzielając takiej informacji, ani nie wydając |

|decyzji o odmowie jej udzielenia, pozostaje w bezczynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma przy tym znaczenia |

|okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty, lub czynność nie została dokonana, a w szczególności czy bezczynność |

|organu spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu w ich podjęciu lub dokonaniu, czy też wiąże się z |

|przeświadczeniem organu, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinna zostać dokonana, wyrażającym się np. w odmowie wydania |

|decyzji w związku z błędnym przekonaniem organu, że załatwienie sprawy nie wymaga jej wydania, albo z przekonaniem, że występują |

|negatywne przesłanki do załatwienia sprawy (por. wyrok NSA z dnia 5 listopada 1987 r., sygn. akt IV SAB 23/87, ONSA 1988, nr 1, poz. |

|13). |

|W związku z zawartym w odpowiedzi na skargę stanowiskiem organu, według którego organ udzielił odpowiedzi na pytanie sformułowane w |

|pkt 3 wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r., Sąd zauważa, że stanowisko to nie jest trafne. Organ bowiem, jak wynika z treści pisma tego |

|organu z dnia 29 kwietnia 2013 r., nie udostępnił skarżącemu wnioskowanej informacji, co skarżący wykazał w skierowanym do organu |

|piśmie z dnia 29 kwietnia 2013 r., błędnie uznanym przez organ za nowy wniosek o udostępnienie informacji publicznej. W ocenie Sądu |

|pismo skarżącego z dnia 29 kwietnia 2013 r. stanowi kontynuację jego wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. Wyjaśnia bowiem rozbieżności |

|między żądaną informacją sformułowaną w pkt 3 wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. i informacją uzyskaną od organu w jego piśmie z dnia |

|29 kwietnia 2013 r. |

|Zgodnie z utrwalonym już w tym względzie orzecznictwem sądów administracyjnych, z bezczynnością podmiotu zobowiązanego do udostępnienia|

|informacji publicznej w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy podmiot zobowiązany nie podejmuje |

|żadnych działań wobec wniosku o udzielenie takiej informacji lub odmawia udzielenia informacji w nieprzewidzianej dla tej czynności |

|formie prawnej, względnie nie podejmuje innej czynności uzasadnionej przepisami u.d.i.p. Na równi z niepodjęciem tego rodzaju czynności|

|należy traktować przedstawienie informacji innej niż ta, której oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też nieadekwatnej do |

|treści wniosku, co może powodować uzasadnione wątpliwości adresata odpowiedzi co do tego, czy organ w ogóle udzielił odpowiedzi na jego|

|wniosek. (por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10.01.2013 r. sygn. akt II SAB/Sz 51/12, lex nr 1254775). |

|W wyroku z dnia 27.06.2012 r. sygn. akt IV SA/Wr 154/12 (lex nr 1265484) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, że: |

|"Jeżeli organ ma wątpliwości co do zakresu żądania wniosku lub formy udzielenia informacji, powinien zwrócić się do wnioskodawcy o jego|

|sprecyzowanie lub dookreślenie, albowiem właściwa realizacja wniosku o dostęp do informacji publicznej wymaga precyzyjnego udzielenia |

|informacji na temat zawartych w nim kwestii. Nie chodzi o udzielenie jakiejkolwiek informacji, ale o przedstawienie jej w takim |

|zakresie i w taki sposób, jaki odpowiada treści żądania. W przeciwnym wypadku doszłoby do zaprzeczenia idei dostępu do informacji |

|publicznej, której założeniem jest jawność działań władzy publicznej. Natomiast przedstawienie informacji zupełnie innej, niż ta, na |

|którą oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też informacji wymijającej, czy wręcz nieadekwatnej do treści wniosku, świadczy o|

|bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej, co narusza regulację zawartą w art. 13 ust. 1 u.d.i.p." |

|Z taką sytuacją mamy w ocenie Sądu do czynienia w niniejszej sprawie. Organ bowiem w odpowiedzi na pytanie sformułowane w pkt 3 wniosku|

|skarżącego z dnia 15 kwietnia 2013 r. udzielił w piśmie z dnia 29 kwietnia 2013 r. odpowiedzi niepełnej. |

|Zauważyć w tym miejscu należy, że na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej załatwienie sprawy przybiera następujące formy:|

| |

|1) czynności materialno-technicznej, jaką jest udzielenie informacji publicznej; |

|2) pisma informującego, że wezwany podmiot nie jest zobowiązany do udzielenia informacji, gdyż nie jest to informacja publiczna, nie |

|dysponuje informacją albo nie jest podmiotem, od którego można jej żądać; |

|3) pisma informującego, że istnieje odrębny tryb dostępu do żądanej informacji. |

|Ustawa przewiduje również przypadki, które wymagają załatwienia sprawy w drodze decyzji administracyjnej, o czym mowa w art. 16 ust. 1 |

|u.d.i.p. Przepis ten stanowi, że odmowa udostępnienia informacji oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku |

|określonym w jej art. 14 ust. 2, następują w tej właśnie formie. |

|Zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, niepodjęcie przez podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej |

|stosownych czynności, tj. nieudostępnienie informacji, ani niewydanie decyzji o odmowie jej udzielenia w terminie wskazanym w art. 13 |

|ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej oznacza, że pozostaje on w bezczynności (por. wyrok NSA z dnia 24 |

|maja 2006 r., sygn. akt l OSK 601/05, lex nr 236545). Termin określony w art. 13 ust. 2 cytowanej ustawy wynosi – z wyjątkami w nim |

|wymienionymi – 14 dni od dnia złożenia wniosku. |

|W świetle wyżej przywołanych okoliczności faktycznych sprawy uznać należało, że organ pozostaje bezczynny. Nie rozpoznał bowiem w |

|sposób zgodny z przepisami prawa wniosku skarżącego sformułowanego w pkt 3 pisma skarżącego z dnia 15 kwietnia 2013 r. Odpowiedź |

|zawarta w pkt 3 pisma organu z dnia 29.04.2013 r., mająca stanowić odpowiedź na wniosek sformułowany w pkt 3 pisma skarżącego z dnia 15|

|kwietnia 2013 r., jest niepełna w związku z czym nie można przyjąć, że organ wywiązał się z obowiązku wynikającego z art. 13 ust. 1 i 2|

|ustawy o dostępie do informacji publicznej. |

|Jeżeli organ uznał, że żądana informacja ma charakter informacji przetworzonej, to zgodnie z utrwalonym w tym względzie orzecznictwem |

|sądów administracyjnych na organie, a nie na wnioskodawcy, ciąży obowiązek wykazania, że objęte wnioskiem żądanie dotyczy informacji |

|publicznej o charakterze przetworzonym. W takiej sytuacji organ może odmówić udostępnienia żądanej informacji tylko wtedy, gdy |

|wnioskodawca nie wykaże występowania tej przesłanki. |

|W wyroku z dnia 11.09.2012 r. sygn. akt I OSK 1015/12 (lex nr 1260013) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że: "1. Wnioskodawca |

|występujący o udostępnienie informacji publicznej nie musi wiedzieć na etapie składania wniosku, że żądana przez niego informacja ma |

|charakter informacji publicznej przetworzonej, a zatem w momencie formułowania i kierowania wniosku nie jest zobligowany do wskazania |

|powodów, dla których spełnienie jego żądania będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego. To podmioty zobowiązane do |

|udostępnienia informacji publicznej muszą wykazać, że objęte wnioskiem żądanie dotyczy informacji publicznej o charakterze |

|przetworzonym i mogą odmówić jej udostępnienia tylko wtedy, gdy wnioskodawca nie wykaże występowania tej przesłanki. |

|2. Brak ustawowej przesłanki udzielenia informacji publicznej przetworzonej, tj. istnienia po stronie wnioskodawcy "szczególnie |

|uzasadnionego interesu publicznego", skutkuje decyzją o odmowie udzielenia tej informacji, opartą na przepisie art. 16 ust. 1 u.d.i.p."|

|W niniejszej sprawie z pisma organu z dnia 13 maja 2013 r. wynika, że organ uznał, że żądana informacja ma charakter informacji |

|przetworzonej, jednak wbrew temu co powiedziano wyżej nie wykazał, że objęte pkt 3 wniosku z dnia 15 kwietnia 201 3 r. żądanie dotyczy |

|informacji publicznej o charakterze przetworzonym, choć to podmiot, do którego skierowano wniosek o udostępnienie informacji publicznej|

|nadaje żądanej informacji charakter informacji przetworzonej (por. też wyrok NSA z dnia 08.02.2011 r. sygn. akt I OSK 1983/10, ONSAiWSA|

|2011/6/127). |

|Jak już wyżej wykazano, rolą organu jest należyte wyjaśnienie kwestii istnienia lub braku istnienia szczególnego interesu publicznego w|

|jej uzyskaniu przez wnioskodawcę, który może swój wniosek o udostępnienie informacji publicznej traktować w sposób odmienny, jako |

|pytanie o informację prostą. Brak ustawowej przesłanki udzielenia informacji publicznej przetworzonej, tj. istnienia po stronie |

|wnioskodawcy "szczególnie uzasadnionego interesu publicznego", skutkuje decyzją o odmowie udzielenia tej informacji, opartą na |

|przepisie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. |

|Reasumując, w niniejszej sprawie organ nie wykazał, że objęte pkt 3 wniosku skarżącego z dnia 15 kwietnia 2013 r. żądanie dotyczy |

|informacji publicznej przetworzonej, nie udostępnił żądanej informacji, ani nie wydał decyzji opartej na przepisie art. 16 ust. 1 |

|ustawy o odmowie udostępnienia informacji. |

|W świetle powyższego, w ocenie Sądu, w stanie faktycznym i prawnym niniejszej sprawy istniały w pełni podstawy do przyjęcia istnienia |

|stanu bezczynności postronnie Burmistrza Gminy T. w zakresie rozpatrzenia pkt 3 wniosku skarżącego z dnia 15 kwietnia 2013 r., w |

|związku z czym Sąd, na podstawie art. 149 § 1 zdanie pierwsze p.p.s.a., orzekł jak w pkt I wyroku. |

|Mając na uwadze fakt, że organ niezwłocznie reagował na wniosek skarżącego Sąd przyjął, że bezczynność organu w rozpoznaniu wniosku |

|skarżącego nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, w związku z czym na podstawie art. 149 § 1 zdanie drugie p.p.s.a. orzekł jak |

|w pkt II wyroku. Jednocześnie Sąd odstąpił od wymierzenia organowi grzywny (art. 149 § 2 p.p.s.a.). |

|Rozpoznając ponownie sprawę w zakresie objętym bezczynnością, organ winien, mając na względzie to, co powiedziano wyżej odnośnie |

|meritum, rozpoznać pkt 3 wniosku skarżącego z dnia 15 kwietna 2013 r. zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej i|

|podjąć działania przewidziane jej przepisami. |

|O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a. |

| |