Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Fundacji [...] w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 kwietnia 2017 roku sygn. akt II SAB/Lu 22/17 w sprawie ze skargi Fundacji [...] w L. na bezczynność Marszałka Województwa [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie; 2. zasądza od Województwa [...] na rzecz Fundacji [...] w L. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 16 marca 2018 roku sygn. akt II SAB/Lu 22/17 oddalił skargę Fundacji [...] w L. na bezczynność Marszalka Województwa [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wnioskiem z dnia 7 grudnia 2016 roku Fundacja [...] z siedzibą w L. zwróciła się do Marszałka Województwa [...] o udostępnienie informacji publicznych zawartych we wszystkich wnioskach o dofinansowanie z funduszy europejskich (perspektywa 2007 - 2013) złożonych przez gminę L., jednostki organizacyjne gminy L. oraz spółki komunalne tej gminy.

W odpowiedzi na ten wniosek Marszałek Województwa [...] poinformował fundację, że gmina L. oraz jednostki organizacyjne i spółki komunalne tej gminy nie były wnioskodawcami w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007 - 2013 r. Ponadto podał adresy stron internetowych, na których zostały opublikowane wykazy, o których mowa w art. 30a ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 roku o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2016, poz. 383 ze zm.), wskazując, że w przypadku pomocy publicznej udzielanej w oparciu o przepisy ustawy informacje dotyczące tej pomocy udostępniane są na zasadach określonych w powołanym przepisie. Organ stanął na stanowisku, że wnioski o dofinansowanie nie stanowią informacji publicznej i nie podlegają udostępnieniu w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1764), dalej "u.d.i.p.". Informacją publiczną jest tylko część danych w nich zawartych i tylko te dane podlegają udostępnieniu. Organ na poparcie swojego stanowiska przytoczył treść art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. g) u.d.i.p.

Fundacja [...] w L. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w dniu 23 stycznia 2017 r. skargę na bezczynność Marszałka Województwa [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej, kwestionując stanowisko organu wyrażone w piśmie będącym odpowiedzią na ten wniosek. Podniosła, że żądanie dotyczy udostępnienia wniosków z poprzedniego okresu programowania, co oznacza, że żadne konkursy nie będą już ogłaszane. W tej sytuacji w ocenie skarżącej organ, mając na uwadze treść art. 28 ust. 8 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, powinien udostępnić żądane informacje. Zdaniem skarżącej wnioski podmiotów publicznych o dofinansowanie unijne stanowią bowiem informacje publiczne, na co wskazuje treść Instrukcji wypełniania formularza on-line wniosku o dofinansowanie realizacji projektu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego - Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [...] 2007 – 2013 oraz Instrukcji Wypełniania Załączników do wniosku o dofinansowanie projektu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach III – VIII Osi priorytetowej Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [...] 2007 – 2013.

W odpowiedzi na skargę Marszałek Województwa [...] podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie co do założenia, że wnioski o dofinansowanie nie stanowią informacji publicznej i nie podlegają udostępnieniu, zarówno w toku postępowania o udzielenie dofinansowania, jak i po zawarciu umowy w tym przedmiocie.

Powołanym na wstępie wyrokiem WSA w Lublinie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016, poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę fundacji, uznając, że nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ Marszałkowi Województwa [...] nie można zarzucić bezczynności polegającej na nierozpoznaniu wniosku z dnia 7 grudnia 2016 r. Sąd I instancji wskazał, że organ udzielił niezwłocznie odpowiedzi na wniosek, w której trafnie wyjaśnił, że część objętych tym wnioskiem informacji została udostępniona na stronach internetowych na podstawie art. 30a ust. 2 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, a część - dotycząca wniosków niewyłonionych w konkursie - nie stanowi informacji publicznej, a więc w ogóle nie podlega udostępnieniu.

Sąd I instancji stanął na stanowisku, że wnioski o dofinansowanie wraz z wymaganą dokumentacją nie mieszczą się w pojęciu informacji publicznej, o którym mowa w art. 6 pkt 1 u.d.i.p. Wnioski te mogą ewentualnie zawierać informację publiczną, o której mowa w art. 6 pkt 2 i 5 tej ustawy, ich celem jest bowiem pozyskanie środków finansowych. O ile więc wnioski zostaną uwzględnione i pomoc zostanie udzielona, zmieni się sytuacja finansowa wnioskodawców, a zatem – jeśli są nimi podmioty, o których mowa w art. 4 u.d.i.p. - wnioski takie mogą być traktowane jako informacje o sprawach publicznych tj. o majątku podmiotów wykonujących zadania publiczne. Zdaniem Sądu sytuacja taka nie będzie miała miejsca, gdy wnioski nie zostaną uwzględnione - skoro bowiem podmiot publiczny nie uzyska dofinansowania, jego dotychczasowy majątek nie ulegnie zmianie, a więc złożony przez niego wniosek (ani treść tego wniosku wraz z dokumentacją) nie będzie mógł zostać potraktowany jako informacja publiczna, ponieważ jest on obojętny dla sytuacji majątkowej wnioskodawcy. Sąd stwierdził też, że nieuwzględniony wniosek o dofinansowanie nie może być również potraktowany jako informacja, o której mowa w art. 6 pkt 3 u.d.i.p. Podkreślił również, że wniosek o dofinansowanie i załączniki do tego wniosku nie nabierają waloru informacji publicznej tylko dlatego, że złożone zostały z okazji ubiegania się o fundusze publiczne. Powołał się na wyroki NSA z dnia 9 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 431/11 oraz z dnia 16 października 2015 r., sygn. akt I OSK 2022/14.

Odnosząc się do uwzględnionych wniosków o dofinansowanie, Sąd I instancji przyznał rację organowi co do tego, że podlegają one udostępnieniu w odrębnym trybie przewidzianym w art. 30a ust. 2 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Sąd zwrócił uwagę, że rozwiązanie przewidziane w tym przepisie ma na celu zapewnienie transparentności w zakresie rozdysponowania środków publicznych (względem zarówno podmiotów publicznych, jak i prywatnych), jak i transparentności majątku podmiotów publicznych, występujących w roli wnioskodawców.

Skargę kasacyjną od tego wyroku złożyła Fundacja [...] w L., zaskarżając go w całości, wnosła o jego uchylenie i uwzględnienie skargi, względnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a ponadto zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP przez błędną wykładnię prowadzącą do uznania, że istnieje sfera działalności organu władzy publicznej, która nie podlega prawu do informacji publicznej; art. 61 ust. 2 Konstytucji RP w związku z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez błędną wykładnię prowadzącą do odkodowania normy, zgodnie z którą sporządzony przez organ władzy publicznej dokument i złożony do innego organu władzy publicznej, nie stanowi informacji publicznej - tj. informacji o sprawach publicznych; art. 61 ust. 2 Konstytucji RP poprzez błędną wykładnię prowadzącą do odkodowania normy, zgodnie z którą można w ramach dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej wyróżnić takie, które nie podlegają prawu do informacji publicznej; art. 10 ust. 1 i 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności poprzez przyjęcie, że prawo do informacji publicznej w zakresie przedmiotowym może być ograniczone bez podstawy prawnej, co prowadzi wprost do naruszenia zasad ograniczania praw i wolności.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że w orzecznictwie sądów administracyjnych zauważyć można stanowisko, zgodnie z którym wszelkie wnioski o dofinansowanie stanowią informację publiczną. Na poparcie tej tezy przywołano m. in. fragmenty wyroków: WSA w Poznaniu z dnia 19 września 2012 r. sygn. akt II SAB/Po 39/12, WSA w Gliwicach z dnia 20 lipca 2015 r. sygn. akt IV SAB/Gl 47/15 oraz WSA w Łodzi z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SAB/Łd 25/14. Tym samym w ocenie autora skargi kasacyjnej Sąd I instancji przyjął błędne założenie, że wniosek złożony przez Fundację [...] w L. nie dotyczy informacji publicznej. Autor skargi kasacyjnej podkreślił też, że na realizację żądania skarżącej kasacyjnie fundacji nie mają wpływu przepisy "UZPPR" (ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju Dz. U. 2016, poz. 383 ze zm.). Ustanawiający ograniczenie czasowe art. 28 ust. 2 tej ustawy nie ma bowiem zastosowania w przedmiotowej sprawie, zaś art. 30a ust. 2 powołanej ustawy nie wprowadza odrębnego trybu pozyskania informacji publicznej. Zaznaczono również, że obowiązek publikacji określonych informacji nie wyłącza realizacji prawa dostępu do tych informacji w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na wstępie należy przypomnieć, że rozpoznając skargę kasacyjną – po myśli art. 183 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 roku, poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) – Naczelny Sąd Administracyjny czyni to w granicach zakreślonych przez ramy tego środka odwoławczego, gdyż jest nimi związany, biorąc pod rozwagę z urzędu tylko nieważność postępowania. Przy braku przesłanek nieważnościowych w sprawie badaniu podlegały wyłącznie zarzuty podniesione w skardze kasacyjnej na uzasadnienie przytoczonych podstaw kasacyjnych.

Przechodząc do analizy zarzutów postawionych w skardze kasacyjnej wypada podnieść, iż skarżąca zarzuciła wyrokowi Sądu I instancji wyłącznie naruszenia przepisów prawa materialnego, a więc oparła zarzuty na przepisie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. i zarzuty te uznać należy za usprawiedliwione.

Istotą sporu powstałego między stronami jest to, czy wnioski o dofinansowanie za zamknięty już konkurs, tj. w perspektywie 2007 - 2013, złożone przez gminę L., jednostki organizacyjne gminy L. oraz spółki komunalne tej gminy, których udostępnienia domaga się skarżąca kasacyjnie fundacja, są informacją publiczną.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpoznającego niniejszą sprawę Sąd I instancji dokonał błędnej, zawężającej wykładni pojęcia informacji publicznej, opierając się tylko na katalogu informacji i dokumentów stanowiących informację publiczną, zawartym w art. 6 ust. 1 pkt 1 - 5 u.d.i.p. Kwalifikacja informacji lub dokumentu jako informacji publicznej nie może sprowadzać się wyłącznie do analizy, czy ta informacja lub ten dokument zalicza się do jednej z kategorii danych wymienionych w powołanym katalogu. Podkreślenia wymaga przede wszystkim, że jest to jedynie katalog przykładowy, jego podstawową funkcją jest wskazanie najbardziej typowych - ale nie wszystkich - kategorii informacji publicznych. Wskazują na to słowa "w szczególności". Pojęcie informacji publicznej musi być wykładane nie tylko w oparciu o ten katalog, ale również z uwzględnieniem treści art. 1 ust. 1 u.d.i.p. oraz art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP. Pierwszy ze wskazanych przepisów stanowi, że każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w u.d.i.p. Zgodnie natomiast z art. 61 ust. 1 Konstytucji RP obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. W myśl ustępu drugiego tego przepisu prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu. Zaznaczyć należy, że wyliczenie przykładowych dokumentów i informacji, które stanowią informacje publiczne, zawarte w art. 6 ust. 1 pkt 1 - 5 u.d.i.p. ma jedynie za zadanie doprecyzować zakres przedmiotowy u.d.i.p. oraz ułatwić wykładnię przepisów tej ustawy w kontekście przytoczonej wyżej regulacji konstytucyjnej. Nie może stanowić wyłącznej podstawy badania tego, czy dana informacja jest informacją publiczną. Przeprowadzając taką analizę należy mieć bowiem na względzie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji oraz art. 1 ust. 1 u.d.i.p. Wyliczenie z art. 6 ust. 1 wspomnianej wyżej ustawy należy traktować jedynie pomocniczo. Pamiętać też należy, że założeniem prawodawcy było szerokie ujęcie informacji publicznej. Konstytucyjne prawo do informacji publicznej służy bowiem realizacji jednej z podstawowych wartości państwa demokratycznego - tj. jawności działania instytucji publicznych - umożliwiając kontrolę społeczną nad funkcjonowaniem tych instytucji. Zatem - co do zasady - wszystko, co wiąże się bezpośrednio z funkcjonowaniem i trybem działania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., stanowi informację publiczną

W niniejszej sprawie poza sporem jest, że żądane informacje pochodzą od podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 (gmina L.) oraz pkt 4 (jednostki organizacyjne oraz osoby prawne tej gminy) u.d.i.p. Jednym z przejawów działalności tych podmiotów jest podejmowanie przedsięwzięć w ramach zadań publicznych z wykorzystaniem środków publicznych. Elementem koniecznym do realizacji niektórych z nich jest uzyskanie dofinansowania na przykład w trybie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpoznającego niniejszą sprawę wnioski pochodzące od jednostki samorządu terytorialnego, jej jednostek organizacyjnych oraz spółek komunalnych złożone w celu uzyskania dofinansowania są zatem informacją publiczną. Podkreślić należy, że informacją publiczną będą zarówno wnioski rozpoznane pozytywnie, jak i negatywnie. W każdym wypadku chodzi bowiem o dokument wytworzony przez organ władzy publicznej (jednostkę organizacyjną tego organu lub osobę prawną jednostki samorządu terytorialnego) w toku jego działalności. Wbrew twierdzeniom Sądu I instancji okoliczność, że nieuwzględnione wnioski o dofinansowanie są obojętne pod względem majątkowym dla wnioskodawcy, nie świadczy o braku możliwości przyznania takim wnioskom przymiotu informacji publicznej. Pojęcie informacji publicznej nie może być ograniczane tylko do informacji dotyczących majątku publicznego. Wskazuje na to na przykład art. 6 ust. 1 u.d.i.p., zgodnie z którym informacje o majątku publicznym stanowią tylko jedną z pięciu przykładowych kategorii informacji zaliczanych do informacji publicznych. Nieuwzględnione wnioski o dofinansowanie są - tak jak wnioski rozpatrzone pozytywnie - przejawem działalności podmiotów, o których mowa w art. 61 ust. 1 Konstytucji RP. Dzięki podaniu do publicznej wiadomości informacji o tym, na jakie przedsięwzięcia, w jaki sposób i z jakim skutkiem jednostki samorządu terytorialnego, ich jednostki organizacyjne oraz spółki komunalne ubiegały się o przyznanie dodatkowych środków z budżetu państwa i budżetu Unii Europejskiej oraz innych zagranicznych źródeł, będzie możliwa społeczna kontrola zarówno instytucji zajmujących się wyborem projektów, którym zostało przyznane dofinansowanie, jak i podmiotów składających wnioski.

Niezależnie od powyższego zauważyć wypada, że nie można z góry odmówić wszystkim wnioskom o dofinansowanie niezależnie od tego, od jakiego podmiotu pochodzą, waloru dokumentu urzędowego, a w związku z tym możliwości udostępnienia jako informacji publicznej w oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.d.i.p. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 2 tej ustawy dokumentem urzędowym w rozumieniu ustawy jest treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy. W myśl art. 115 § 13 kodeksu karnego funkcjonariuszem publicznym jest m. in. osoba będąca pracownikiem administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba w zakresie, w którym uprawniona jest do wydawania decyzji administracyjnych. Nie ulega wątpliwości, że wnioski o dofinansowanie są oświadczeniami woli i wiedzy skierowanymi do innego podmiotu, tj. instytucji zarządzającej, pośredniczącej lub wdrażającej, która ogłasza dany konkurs. Jeżeli wnioskodawcami są jednostki samorządu terytorialnego, to z całą pewnością wnioski zostały podpisane w imieniu tej jednostki przez jej pracownika, który jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu cytowanego wyżej przepisu. Tym samym takie wnioski będą w istocie dokumentami urzędowymi.

Odnosząc się do orzeczeń NSA, które Sąd I instancji przywołał na poparcie swoich twierdzeń (tj. wyroków NSA: z dnia 16 października 2015 r. sygn. akt I OSK 2022/14 oraz z dnia 9 czerwca 2011 sygn. akt 431/11), wskazać należy, że dotyczyły innego stanu faktycznego - żądanie udostępnienia informacji publicznej obejmowało wnioski o dofinansowanie pochodzące od podmiotów prywatnych, a nie publicznych, jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie. Z tego względu tezy w nich zawarte nie mogą być przeniesione na grunt niniejszej sprawy.

Ponadto nie można zgodzić się z tezą wysuniętą przez Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku, zgodnie z którą art. 30a ust. 2 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju przewiduje odrębny tryb udostępniania informacji publicznych w postaci pozytywnie rozpatrzonych wniosków o dofinansowanie. W pierwszej kolejności przypomnieć należy, że w świetle art. 61 ust. 4 Konstytucji RP tryb udostępniania informacji publicznych co do zasady miały określać ustawy. Podstawową jest u.d.i.p., która w założeniu miała być traktowana jako ustawa - "matka", czy "metaustawa", ogólnie regulująca kwestie związane z dostępem do informacji o sprawach publicznych. W uzasadnieniu do projektu tej ustawy wskazywano na jej ustrojowy charakter oraz na to, że ma na celu rozwinięcie i sprecyzowanie konstytucyjnej zasady jawności informacji publicznych, a także wyznaczenie zakresu jawności tych informacji. Jak podkreślił NSA w uchwale siedmiu sędziów NSA z dnia 9 grudnia 2013 roku sygn. akt I OPS 8/13, założenia te należy mieć na względzie przy wykładni art. 1 ust. 2 u.d.i.p., zgodnie z którym przepisy tej ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji publicznych. W konsekwencji istnienie innych zasad czy trybu udostępniania informacji publicznych wyłącza stosowanie ustawy o dostępie do informacji publicznych - jednakże tylko w zakresie wyraźnie uregulowanym tymi szczególnymi przepisami. Tym samym cytowany przepis u.d.i.p. oznacza, że wszędzie tam, gdzie konkretne sprawy dotyczące zasad i trybu dostępu do informacji będącej informacją publiczną uregulowane są inaczej w u.d.i.p., a inaczej w ustawie szczególnej i stosowania obu tych ustaw nie da się pogodzić, pierwszeństwo mają przepisy ustawy szczególnej. Taka sytuacja nie ma miejsca w rozpoznawanej sprawie. Zgodnie z treścią art. 30a ust. 2 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju instytucja zarządzająca, pośrednicząca lub instytucja wdrażająca, zgodnie z systemem realizacji programu operacyjnego, ogłasza na swojej stronie internetowej listę projektów, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 3, które zostały zakwalifikowane do dofinansowania. Nie można uznać tej regulacji za przewidującą odmienny tryb dostępu do informacji publicznych w postaci wniosków o dofinansowanie. Powołany przepis nie określa w sposób kompleksowy zasad, trybu i formy udostępniania tego rodzaju informacji publicznych. Przewiduje jedynie obowiązek publikacji listy projektów, które zostały zakwalifikowane do dofinansowania. Nie odnosi się w ogóle do kwestii udostępniania wniosków o to dofinansowanie. Nie jest też sprzeczny z uregulowaniami zawartymi w u.d.i.p. jak na przykład uregulowanie zawarte w art. 361 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece, które w odniesieniu do udostępniania akt ksiąg wieczystych przewiduje wymóg legitymowania się interesem prawnym, a więc wymóg, którego nie ma w u.d.i.p. Obowiązek publikacji listy projektów, na które przyznano dofinansowanie, nie stoi na przeszkodzie udostępnieniu wniosków, w oparciu o które wyłoniono te projekty w trybie przewidzianym w u.d.i.p.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Sąd I instancji dopuścił się naruszenia art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w związku z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. W tej sytuacji na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. Sąd uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji, uwzględniając zaprezentowaną wyżej wykładnię przepisów Konstytucji, ustawy o dostępie do informacji publicznych oraz ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, ponownie podda kontroli działania Marszałka Województwa [...] podjęte w stosunku do wniosku skarżącej kasacyjnie fundacji z dnia 7 grudnia 2016 roku o udostępnienie informacji publicznej i oceni, czy zachowanie organu nosi znamiona bezczynności.

O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a.