Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Kobylecka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Jacek Kuza, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 listopada 2011r. sprawy ze skargi E.B. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2010 oddala skargę.

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, po rozpatrzeniu odwołania E. B. od decyzji Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa Nr [...] z dnia [...] w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2010 - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a.

W uzasadnieniu organ odwoławczy przedstawił następujący stan faktyczny i prany sprawy:

W dniu 10 maja 2010r. E. B. złożył wniosek o przyznanie płatności na rok 2010, ubiegając się o przyznanie jednolitej płatności obszarowej (JPO) do dwóch działek rolnych, oznaczonych we wniosku literami A i B o łącznej powierzchni 1,39 ha, położonych na działkach ewidencyjnych w obrębie S., w gminie P. (powiat [...], województwo [...]). Przedmiotową powierzchnię stanowiły trwałe użytki zielone (TUZ). Wraz z wnioskiem strona złożyła dwa załączniki graficzne.

Przeprowadzona kontrola na miejscu w zakresie kwalifikowalności powierzchni, o której producent nie został powiadomiony, przeprowadzona w jego gospodarstwie strony w dniu 5 października 2010r. wykazała nieprawidłowości, polegające na tym, że dla działki rolnej A o powierzchni deklarowanej 1,03 ha stwierdzono powierzchnię 0,73 ha. Na dowód dokonanych ustaleń został sporządzony raport z czynności kontrolnych, do którego dołączono szkice kontrolowanych powierzchni oraz zdjęcia dokumentujące stan zagospodarowania powierzchni zgłoszonej do płatności. Raport został przekazany producentowi przesyłką poleconą w dniu 2 grudnia 2010r. na adres "ul. P., [...]".

Decyzją Nr [...] z dnia [...] Kierownik Biura Powiatowego ARiMR odmówił przyznania E. B. na rok 2010 jednolitej płatności obszarowej. Od przedmiotowej decyzji strona w terminie złożyła odwołanie. Z uwagi na zarzuty zawarte w odwołaniu Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR poinformował E. B. o możliwości zapoznania się z aktami sprawy. Strona w odpowiedzi na powyższe zawiadomienie zgłosiła się do Biura Powiatowego ARiMR, gdzie zapoznała się z kopią akt sprawy w dniu 27 maja 2010r. (zgodnie z notatką służbową przekazaną przez organ pierwszej instancji). Pismem z dnia 30 maja 2011r. E. B. poinformował organ odwoławczy, że w dniu 27 maja 2011r. zgłosił się do Biura Powiatowego ARiMR w Pińczowie celem zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym, ale przedstawiono mu do wglądu kopię raportu z kontroli i brak było mapek, szkiców, opisów oraz powierzchni nieuwzględnionej, więc nie mógł złożyć wyjaśnień do nieprawidłowości.

W wyniku przeprowadzonego postępowania odwoławczego organ odwoławczy uznał, że decyzja organu I instancji jest zgodna z prawem. Wskazał, że szczegółowe warunki i tryb udzielania płatności do gruntów rolnych na rok 2010 określają przepisy ustawy z dnia 26 stycznia 2007r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz.U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051, ze zm.) wraz z wydanymi na jej podstawie aktami wykonawczymi, w tym Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 marca 2009r. w sprawie rodzajów roślin objętych płatnością uzupełniającą oraz szczegółowych warunków i trybu przyznawania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz.U. Nr 40, poz. 326, ze zm.) oraz przepisy unijne, w szczególności: Rozporządzenie Rady (WE) Nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) Nr 1290/2005, (WE) Nr 247/2006, (WE) Nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) Nr 1782/2003 (Dz. Urz. UE L 30, z 31.01.2009 r., str. 16), Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1120/2009 z dnia 29 października 2009r. ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania systemu płatności jednolitej przewidzianego w tytule III Rozporządzenia Rady (WE) Nr 73/2009 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników (Dz. Urz. UE L 316 z 02.12.2009, str. 1), Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1121/2009 z dnia 29 października 2009r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania Rozporządzenia Rady (WE) Nr 73/2009 w odniesieniu do systemów wsparcia dla rolników, ustanowionych w jego tytułach IV i V (Dz. Urz. UE L 316 z 02.12.2009, str. 27) i Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania Rozporządzenia Rady (WE) Nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania Rozporządzenia Rady (WE) Nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz. Urz. UE L 316 z 02.12.2009, str. 65, ze zm.).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 2007r., płatności obszarowe oraz płatności do krów i owiec są przyznawane na wniosek rolnika, co oznacza, że Kierownik Biura Powiatowego ARiMR związany jest bezpośrednio zakresem wniosku, a rozstrzygnięcie wydawane jest w oparciu o zgromadzone we wniosku dane.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 2007r. z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 1 pkt 1, do postępowań w sprawach indywidualnych, rozstrzyganych w drodze decyzji, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy w postępowaniu w sprawach dotyczących płatności bezpośredniej, płatności uzupełniającej, płatności cukrowej, płatności do pomidorów oraz wsparcia specjalnego organ administracji publicznej stoi na straży praworządności, jest obowiązany w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy, udzielać stronom, na ich żądanie, niezbędnych pouczeń, co do okoliczności faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania, zapewniać stronom, na ich żądanie, czynny udział w każdym stadium postępowania i na ich żądanie, przed wydaniem decyzji, umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań; przepisu art. 81 k.p.a. nie stosuje się.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy rolnikowi przysługuje jednolita płatność obszarowa do będącej w jego posiadaniu w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, powierzchni gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, kwalifikujących się do objęcia tą płatnością, zgodnie z art. 124 ust. 2 akapit pierwszy Rozporządzenia Nr 73/2009, jeżeli posiada w tym dniu działki rolne o łącznej powierzchni nie mniejszej niż określona dla Rzeczypospolitej Polskiej w załączniku nr VII do Rozporządzenia Nr 1121/2009 - 1 ha, z tym że w przypadku zagajników o krótkiej rotacji działka rolna powinna obejmować jednolitą gatunkowo uprawę o powierzchni co najmniej 0,1 ha. W myśl art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 2007r. działka rolna oznacza działkę w rozumieniu art. 2 pkt 1 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009, o powierzchni nie mniejszej niż 0,10 ha.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 2007r. wysokość płatności bezpośredniej w danym roku kalendarzowym, ustala się jako iloczyn powierzchni kwalifikującej się do tych płatności i stawki płatności na 1 ha tej powierzchni, po uwzględnieniu zmniejszeń lub wykluczeń wynikających ze stwierdzonych nieprawidłowości oraz niezgodności, nie większej jednak niż maksymalny kwalifikowany obszar, o którym mowa w art. 6 ust. 1 akapit drugi Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009r., określony w systemie identyfikacji działek rolnych, o którym mowa w przepisach o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, po uwzględnieniu zmniejszeń lub wykluczeń wynikających ze stwierdzonych nieprawidłowości lub niezgodności.

Organ wskazał, że w myśl art. 26 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009r. kontrole administracyjne i kontrole na miejscu przewidziane w rozporządzeniu przeprowadza się w taki sposób, aby skutecznie sprawdzić zgodność z warunkami, na jakich przyznawana jest pomoc, oraz przestrzeganie istotnych wymogów i norm wzajemnej zgodności.

W myśl art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 2007r. Agencja przeprowadza kontrole administracyjne na miejscu, określone w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 1 pkt 1. W oparciu o art. 30 ust. 2 Prezes Agencji może powierzyć przeprowadzanie kontroli, o których mowa w ust. 1, jednostkom organizacyjnym dysponującym odpowiednimi warunkami organizacyjnymi, kadrowymi i technicznymi, określonymi na podstawie art. 34 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z art. 31 ust 7 ustawy z dnia 26 stycznia 2007r. w przypadku gdy rolnik nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w raporcie, może zgłosić umotywowane zastrzeżenia na piśmie, co do ustaleń w nim zawartych, dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji, w terminie 14 dni od dnia doręczenia raportu.

Organ wskazał, że stosownie do treści art. 34 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009r. powierzchnię działek rolnych określa się za pomocą dowolnych środków zapewniających jakość pomiaru przynajmniej równoważną wymaganej przez obowiązujące na poziomie Wspólnoty normy techniczne. W myśl art. 32 ust. 1 Rozporządzenia Nr 1122/2009 z każdej kontroli na miejscu, przeprowadzonej na mocy przepisów niniejszej sekcji sporządza się sprawozdanie, które umożliwia wgląd w szczegóły przeprowadzonych kontroli.

Zgodnie z art. 57 ust. 3 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009r. bez uszczerbku dla zmniejszeń lub wykluczeń, zgodnie z art. 58 i 60 rozporządzenia, w przypadku wniosków o przyznanie pomocy w ramach systemów pomocy obszarowej, z wyłączeniem pomocy z tytułu ziemniaków skrobiowych i nasion jak przewidziano w tytule IV rozdział 1 sekcje 2 i 5 Rozporządzenia (WE) Nr 73/2009, jeśli obszar zadeklarowany w pojedynczym wniosku przekracza obszar zatwierdzony dla danej grupy upraw, pomoc oblicza się na podstawie obszaru zatwierdzonego dla przedmiotowej grupy upraw. W oparciu o art. 58 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009, jeśli w odniesieniu do danej grupy upraw obszar zadeklarowany na cele jakichkolwiek systemów pomocy obszarowej, z wyłączeniem pomocy z tytułu ziemniaków skrobiowych i nasion, przekracza obszar zatwierdzony zgodnie z art. 57 niniejszego rozporządzenia, wysokość pomocy oblicza się na podstawie obszaru zatwierdzonego, pomniejszonego o dwukrotność stwierdzonej różnicy, jeśli różnica ta wynosi więcej niż 3 % lub dwa hektary, ale nie więcej niż 20 % zatwierdzonego obszaru. Jeśli różnica ta przekracza 20 % zatwierdzonego obszaru, w odniesieniu do danej grupy upraw nie przyznaje się żadnej pomocy obszarowej.

Po rozpatrzeniu całości materiału dowodowego organ stwierdził, że w 2010r. E. B. deklarował do płatności JPO powierzchnię 1,39 ha. Na podstawie raportu z kontroli na miejscu, przeprowadzonej w dniu 5 października 2010r. stwierdzono, że powierzchnia kwalifikująca się do przedmiotowej płatności wynosi 1,09ha. Wobec powyższego różnica między powierzchnią stwierdzoną a deklarowaną wynosi 0,30 ha, co stanowi 27,52 % powierzchni zatwierdzonej (1,09 ha). Zatem jednolita płatność obszarowa stronie nie przysługuje.

W odwołaniu od decyzji z dnia 24 lutego 2011r. E. B. nie zgodził się z wynikami kontroli na miejscu przeprowadzonej w dniu 5 października 2010r., argumentując jednocześnie, iż czynności nie mogły być przeprowadzone we wskazanej dacie, ponieważ przebywał w tym czasie w gospodarstwie i nie zauważył kontrolujących. Ponadto podkreślił, że przesyłka z raportem z kontroli nie została mu skutecznie doręczona, organ ARiMR nie zapewnił mu czynnego udziału w postępowaniu. Zastrzeżenia dotyczyły także uzasadnienia decyzji, naruszenia zasad postępowania, brak udokumentowania wykluczenia części powierzchni działki rolnej A. Producent zarzucił również, że w grudniu 2010r. otrzymał kopię raportu z kontroli przeprowadzonej w dniu 5 października 2010r. i stwierdził, że została ona wysłana na niewłaściwy adres, kontrola nie mogła się odbyć w dniu 5 października 2011r. ponieważ był w gospodarstwie i nie widział kontrolujących, dane zawarte w kolumnie 62 protokołu są dla niego niezrozumiałe, a w przypadku działki ewidencyjnej nr 480/2 absurdalne brak jest uzasadnienia dla kontroli działki rolnej A i nie skontrolowano działki rolnej B, chociaż obie były mierzone, powierzchnia (kol. 74 protokołu) działki rolnej B kwalifikowana większa od powierzchni całkowitej, brak kodu nieprawidłowości DR13- dla działki rolnej B i na stronie 3A raportu stwierdzono, że grunt o powierzchni 0,30 ha nie jest wykorzystywany pod uprawę i nie jest ugorowany bez podania sposobu jego zagospodarowania.

Według strony powyższe stanowi, iż raport zawiera wady, które go dyskwalifikują jako dowód w sprawie. Podniósł również, że ze względu na tolerancję w pomiarze rzeczywista powierzchnia działki rolnej A może wynosić 0,84 ha i w konsekwencji całkowite zawyżenie powierzchni może wynosić 13,6 %. W piśmie z dnia 27 maja 2011r. E. B. wnosił, że przekazana mu kopia raportu nie została zatwierdzona przez ARiMR, a jak próbował wnieść uwagi do wyników kontroli to został zignorowany przez pracownika Biura Powiatowego ARiMR. Ponadto w dniu 27 maja 2011r. tenże organ nie wysłuchał jego ustnych wyjaśnień. Producent podkreślił, że organ pierwszej instancji winien go zapoznać z raportem z kontroli na miejscu, a użytkowany przez niego areał rolny i leśny wynosi 1,84 ha. Strona zarzuciła również organowi pierwszej instancji celowe działanie polegające na uniemożliwieniu jej prawa żądania ustalenia "prawdy" i brak przeprowadzenia kontroli administracyjnej w przedmiotowej sprawie.

W postępowaniu odwoławczym Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR uznał, że odmowa przyznania E. B. jednolitej płatności obszarowej na rok 2010 jest uzasadniona w świetle ustalonych okoliczności faktycznych i prawnych.

Na wstępie organ odwoławczy wskazał, że inspektorzy terenowi przekazali E. B. raport z czynności kontrolnych przesyłką poleconą w dniu 2 grudnia 2010r. na adres: ul. P. [...], bez uwzględnienia złożonej przez E. B. w dniu 17 listopada 2010r. zmiany do wniosku o wpis do ewidencji producentów, w której wpisał on adres do korespondencji: S. [...]. Powyższe ustalenia wskazują, że raport z kontroli na miejscu przeprowadzonej w dniu 5 października 2010r. nie został doręczony pod wskazany przez E. B. adres, ale ponieważ E. B. stwierdził, że otrzymał raport z kontroli w grudniu 2010r., to uznać należy, że został on skutecznie doręczony.

Odnosząc się do zarzutów skargi organ odwoławczy uznał, że argumenty producenta, iż czynności kontrolne nie mogły być przeprowadzone we wskazanej w raporcie dacie - 5 października 2010r., ponieważ przebywał w tym czasie w gospodarstwie i nie zauważył kontrolujących, nie zasługują na uwzględnienie, ponieważ kontrola trwała godzinę czasu i E. B. mógł jej nie zauważyć.

W odniesieniu do zarzutu, że nie zapewniono mu czynnego udziału w postępowaniu organ stwierdził, że w myśl art. 3 ust. 2 pkt. 4 ustawy z dnia 26 stycznia 2007r. organ zapewnia stronom na ich żądanie czynny udział w każdym stadium postępowania i na ich żądanie, przed wydaniem decyzji, umożliwia im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań; przepisu art. 81 k.p.a. nie stosuje się. Z dowodów wynika, że do dnia wydania decyzji Nr [...] E. B. nie złożył żądania czynnego udziału w postępowaniu i umożliwienia wypowiedzenia się co do zebranych dowodów w sprawie. Natomiast żądanie zgłoszone w odwołaniu od decyzji zostało uwzględnione przez Dyrektora Oddziału Regionalnego ARiMR, ale E. B. nie skorzystał z możliwości zapoznania się z oryginałem akt sprawy w siedzibie organu odwoławczego (zgodnie z zawiadomieniem Nr 9013-00000032682/11 z dnia 18 maja 2011r.), tylko poprzestał na zapoznaniu się z kopią akt w siedzibie organu I instancji.

W odniesieniu do uwag E. B., dotyczących uzasadnienia decyzji, naruszenia zasad postępowania, braku udokumentowania wykluczenia części powierzchni działki rolnej A organ odwoławczy stwierdził, że nie zasługują one na uwzględnienie, ponieważ Kierownik Biura Powiatowego ARiMR zawarł w decyzji Nr [...] z dnia [...] uzasadnienie prawne i uzasadnienie faktyczne, podając, że powierzchnia stwierdzona działki rolnej A jest mniejsza od deklarowanej na podstawie raportu z kontroli na miejscu.

W przedmiocie danych w kolumnie 62 raportu z kontroli przeprowadzonej w dniu 5 października 2010r. organ stwierdził, że stanowią one powierzchnię ewidencyjno-gospodarczą, zawartą w systemie identyfikacji działek rolnych, o którym mowa art. 17 Rozporządzenia (WE) Nr 73/2009, który zgodnie z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009r. stosowany jest na poziomie działek referencyjnych, takich jak działka katastralna lub na poziomie bloku produkcyjnego, co gwarantuje jednoznaczną identyfikację każdej działki referencyjnej.

Organ wskazał, że na potrzeby systemu płatności jednolitej lub systemu jednolitej płatności obszarowej odnośnie do każdej działki referencyjnej określa się maksymalny kwalifikowalny obszar. GIS funkcjonuje na podstawie krajowego systemu odniesienia za pomocą współrzędnych. W przypadku, gdy stosuje się różne systemy współrzędnych, w obrębie każdego z państw członkowskich są one kompatybilne. Państwa członkowskie zapewniają ponadto wiarygodny sposób identyfikacji działek rolnych, a w szczególności wymagają złożenia pojedynczego wniosku zawierającego szczegółowe dane lub wraz z określonymi przez właściwe organy dokumentami, umożliwiającymi lokalizację oraz pomiar każdej działki rolnej. Zgodnie z art. 26 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1122/2009 kontrole administracyjne i kontrole na miejscu przewidziane w niniejszym rozporządzeniu przeprowadza siew taki sposób, aby skutecznie sprawdzić zgodność z warunkami, na jakich przyznawana jest pomoc, oraz przestrzeganie istotnych wymogów i norm wzajemnej zgodności. W oparciu o art. 28 ust. 1 lit. c w/w Rozporządzenia Nr 1122/2009 kontrole administracyjne, o których mowa wart. 20 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 73/2009, pozwalają na wykrywanie nieprawidłowości, a w szczególności na ich automatyczne wykrywanie za pomocą narzędzi informatycznych, w tym kontroli krzyżowych, które między innymi dotyczą zgodności między zadeklarowanymi w pojedynczym wniosku działkami rolnymi, a działkami referencyjnymi w systemie identyfikacji działek rolnych, w celu sprawdzenia kwalifikowalności obszarów jako takich do pomocy.

W odpowiedzi na zarzuty, że powierzchnia ewidencyjno gospodarcza działki ewidencyjnej nr 480/2 jest dla producenta absurdalna organ stwierdził, że nie musi się ona pokrywać z powierzchnią zapisaną w ewidencji gruntów i budynków, a rozbieżność tych danych nie wpływa na to, że została ona wyznaczona nieprawidłowo.

Odnosząc się do twierdzenia, że brak jest uzasadnienia dla kontroli działki rolnej A i brak skontrolowania działki rolnej B, chociaż obie były mierzone, powierzchnia (kol. 74) działki rolnej B kwalifikowana większa od powierzchni całkowitej organ stwierdził, że gospodarstwo E. B. zostało wytypowane do kontroli metodą analizy ryzyka. Inspektorzy terenowi skontrolowali (zmierzyli) obie działki rolne (powierzchnia zmierzona - kolumna 80 raportu), natomiast kolumna 74 raportu zawiera powierzchnie ewidencyjno - gospodarcze opisane powyżej. Ze względu na nieprawidłowości w powierzchni zadeklarowanej działki rolnej A zastosowano kod nieprawidłowości DR13+, dla działki rolnej B natomiast zmierzono powierzchnię 0,40 ha i ze względu na to, że różnica między powierzchnię deklarowaną, a zmierzoną wynosi 0,04 ha i mieści się w wyliczonej tolerancji pomiaru działki (0,06 ha) stwierdzono, że deklaracja strony dla tej działki rolnej zawarta we wniosku (0,36 ha) jest prawidłowa. Powyższe skutkuje tym, że podczas kontroli na miejscu dla działki rolnej B nie stwierdzono nieprawidłowości. Organ stwierdził ponadto, że na stronie 3A raportu brak jest zapisu, że grunt o powierzchni 0,30 ha nie jest wykorzystywany pod uprawę i nie jest ugorowany bez podania sposobu jego zagospodarowania, ale zdjęcie nr 2 wykonane podczas kontroli na części północnowschodniej działki ewidencyjnej nr 385 (przed lasem) wyraźnie przedstawia, iż wykluczona powierzchnia jest wieloletnim odłogiem porośniętym samosiejkami i wieloletnimi chwastami (zdrewniałe łodygi). Analiza pomiaru działki rolnej A wskazuje, że inspektorzy terenowi wykonali pomiar trwałych użytków zielonych (TUZ) zgłoszonych przez stroną do płatności na działce ewidencyjnej nr 385.

Podkreślono, że niezrozumienie przez E. B. danych zawartych w raporcie z kontroli nie powoduje jego wadliwości, a odnosząc się do kwestii tolerancji w pomiarze zaznaczono, iż wyznaczona tolerancja oznacza, że jeżeli pomiar odbiega od powierzchni deklarowanej, ale mieści się w wyznaczonej tolerancji to uznaje się, że powierzchnia deklarowana jest prawidłowa. W przypadku, gdy różnica przekracza wartość tolerancji to za powierzchnię stwierdzoną przyjmuje się powierzchnię zmierzoną. Przekładając powyższe rozważania na pomiar działki rolnej A organ stwierdził, że różnica między powierzchnią zmierzoną (0,73 ha) i deklarowaną (1,03 ha) jest równa 0,30 ha i przekracza wyliczoną tolerancję pomiaru (0,11 ha) co oznacza, że jako powierzchnię stwierdzoną inspektorzy terenowi przyjęli powierzchnię zmierzoną, do której nie można dodać wartości wyznaczonej tolerancji.

Odnosząc się do uwag zawartych w piśmie z dnia 27 maja 2011r. E. B., że przekazana mu kopia raportu nie została zatwierdzona przez ARiMR, a jak próbował wnieść uwagi do wyników kontroli, to został zignorowany przez pracownika Biura Powiatowego ARiMR oraz w dniu 27 maja 2011r. tenże organ nie wysłuchał jego ustnych wyjaśnień stwierdzono, że w myśl art. 31 ust 7 ustawy z dnia 26 stycznia 2007r. w przypadku, gdy rolnik nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w raporcie, może zgłosić umotywowane zastrzeżenia na piśmie, co do ustaleń w nim zawartych, dyrektorowi oddziału regionalnego Agencji, w terminie 14 dni od dnia doręczenia raportu. Powyższe oznacza, że bez względu na to, czy ARiMR zatwierdziła raport z kontroli strona mogła wnieść zastrzeżenia do wyników kontroli, jeżeli się z nimi nie zgadzała, czego w przedmiotowej sprawie nie uczyniła do dnia złożenia odwołania od decyzji organu pierwszej instancji. Natomiast zarzuty dotyczące prób wniesienia uwag do wyników kontroli nie znajdują potwierdzenia w dokumentach. W stanowisku w sprawie odwołania Kierownik Biura Powiatowego ARiMR wyjaśnił, iż E. B. nie zgłosił się do Biura Powiatowego w celu wyjaśnienia wyników z kontroli na miejscu.

Zarzut strony dotyczący uniemożliwienia jej skorzystania z prawa ustalenia "prawdy" i brak przeprowadzenia kontroli administracyjnej w przedmiotowej sprawie organ uznał za bezzasadny. Z materiału dowodowego wynika, że E. B. do dnia wydania rozstrzygnięcie przez organ pierwszej instancji nie zgłaszał organowi żądań i wniosków, a wnoszone w odwołaniu z dnia 11 marca 2011r. żądanie zostało uwzględnione. Ponadto w przedmiotowej sprawie została przeprowadzona kontrola na miejscu oraz dwukrotnie wykonana kontrola administracyjna (raporty z kontroli administracyjnej nr dokumentu: [...]

W ocenie organu odwoławczego, z uwagi na zgromadzony materiał dowodowy argumenty E. B. nie zasługują na uwzględnienie. Podkreślenia wymaga, że strona do dnia otrzymania decyzji w przedmiotowej sprawie nie zgłaszała zastrzeżeń do wyników kontroli na miejscu oraz nie informowała organu pierwszej instancji o jakichkolwiek zmianach w uprawach na gruncie. Ze względu na wskazane wyżej przepisy prawa krajowego i unijnego nie jest możliwe przyznanie stronie jednolitej płatności obszarowej do powierzchni stwierdzonej 1,09 ha, ponieważ stanowiłoby to rażące naruszenie prawa. Przepisy prawa krajowego i unijnego nie dopuszczają jakiejkolwiek uznaniowości w ustalaniu prawa do przyznania płatności do gruntów rolnych. Uznaniowość prowadziłaby do nierównego traktowania producentów spełniających takie same warunki, co stałoby w sprzeczności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami, ale również z jedną z naczelnych zasad Unii Europejskiej, zasadą konkurencyjności. Płatności do gruntów rolnych stanowią jeden z instrumentów Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej i mogą być przyznawane producentom rolnym, spełniającym warunki określone przez prawo krajowe i unijne tylko w takiej wysokości, w jakiej zostały one konkretnie określone przez Unię Europejską. Wszelkie odstępstwa, zarówno na korzyść jak i niekorzyść producenta rolnego, stanowią rażące naruszenie prawa będące przesłanką do stwierdzenia nieważności decyzji w myśl art. 156 § 1 pkt 2 Kpa.

Obowiązkiem rolnika jest wypełnienie wniosku przy dołożeniu należytej staranności. To wnioskujący rolnik dysponuje wiedzą o powierzchni gruntów użytkowanych rolniczo oraz decyduje o treści wniosku, który podpisuje i składa w ARiMR. Rolnik zaznacza powierzchnie działek rolnych zgodnie z ich użytkowaniem. W niniejszej sprawie E. B. własnoręcznym podpisem na formularzu wniosku oświadczył, iż zna zasady przyznawania płatności objętych wnioskiem na rok 2010, w związku z czym odpowiedzialność za treść znajdującą się we wniosku ponosi wnioskujący. Ponadto ubiegający się o pomoc finansową producent rolny, już w dacie składania wniosku, powinien wskazywać tylko te grunty rolne, które spełniają warunki do przyznania płatności (pomijając odłogi i grunty leśne). Podkreślić należy fakt, że stwierdzona powierzchnia "użytków rolnych" jest to faktyczna powierzchnia, na której stwierdzono obszary kwalifikujące się do przyznania płatności.

Ocena Dyrektora Oddziału Regionalnego ARiMR jest, co do istoty taka sama, jak rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji, tzn. że w przedmiotowej sprawie odmowa przyznania stronie jednolitej płatności obszarowej na rok 2010 jest uzasadniona w świetle ustalonych okoliczności faktycznych i prawnych.

Skargę na decyzję z dnia [...] Nr [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wniósł E. B., zarzucając

1. naruszenie zasad postępowania, które miały wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia – m.in. przez pozbawienie możliwości czynnego działania w sprawie i niewyjaśnienia wszystkich okoliczności koniecznych do rozstrzygnięcia sprawy,

2. naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisów prawa oraz sprzeczność istotnych ustaleń Dyrektora z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie zgodnie z treścią wniosku o przyznanie płatności lub przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu skargi E. B. podał, że kopię raportu z czynności kontrolnych otrzymał w styczniu 2011r., z dowodem nadania 29 grudnia 2010r., który odebrał w S., dokąd mylnie był wysłany. Raport zawierał sprawozdanie z pomiarów bez załączników w postaci zdjęć, map, szkiców. Gdy zgłosił się do Biura Terenowego ARiMR, poinformowano go, że "raport jest w Warszawie" i dopiero po zatwierdzeniu będzie mógł się z nim zapoznać. Podczas dwukrotnych pobytów w Biurze Terenowym w styczniu i w maju 2011r. nie sporządzono notatki z ich pobytu, a w maju przedstawiono im taką samą kopię raportu i stwierdzono, że są to wszystkie dowody, na podstawie których organ wydał decyzję.

Skarżący zarzucił, że po wydaniu raportu, a przed wydaniem decyzji organ winien zapoznać go z zebranym materiałem i dać możliwość skorzystania z prawem przewidzianych uprawnień, m.in. do składania wniosków dowodowych i ustosunkowania się do dowodów. Podstawowy jego wniosek dowodowy dotyczyłby wizji na miejscu z udziałem producenta i przedstawicieli organu wydającego decyzję. Wskazał, że było dla niego oczywiste, że zapoznanie się z materiałem dowodowym powinno odbyć się w Biurze Terenowym, a nie w odległych o 40 km K. W sprawie narażony był na dodatkowe koszty dojazdu do S. – po odbiór korespondencji skierowanej pod niewłaściwy adres i do K. – w celu zapoznania się z dowodami, które winien był przedstawić Kierownik organu I instancji.

Skarżący podkreślił, że wniosek o przyznanie płatności wypełnił rzetelnie, zgodnie ze stanem faktycznym, z uwzględnieniem Instrukcji wypełniania spersonalizowanego wniosku o przyznanie płatności i materiału graficznego na rok 2010.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumentację w niej zawartą.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna, gdyż zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji administracyjnej może nastąpić jedynie wówczas, gdy narusza ona prawo materialne w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź stanowi naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art.145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Sądowa kontrola legalności decyzji administracyjnych sprawowana jest w granicach sprawy, a rozstrzygając o zasadności skargi sąd nie jest związany jej zarzutami ani wnioskami oraz powołaną podstawą prawną, zgodnie z art.134 w/w ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Dokonując tak rozumianej oceny zaskarżonej decyzji, Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dopatrzył się naruszenia przepisów prawa materialnego, bądź przepisów postępowania w stopniu, który miał lub mógł mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.

Zarzuty przedstawione w skardze i w jej uzupełnieniu dotyczyły w przeważającej mierze kontroli na miejscu oraz jej wyników utrwalonych przez kontrolujących, nie oddających rzeczywistej powierzchni zadeklarowanych we wniosku działek. Oznacza to, że skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania, polegające na niedokładnym wyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy i w konsekwencji ustalenie go niezgodnie ze stanem rzeczywistym.

Skarżący wniosek o przyznanie płatności na rok 2010 złożył w Biurze Powiatowym ARiMR dnia 10 maja 2010r., na podstawie którego zostało wszczęte postępowanie administracyjne dotyczące płatności obszarowych i odrębne postępowanie administracyjne w sprawie płatności ONW.

"Raport z czynności kontrolnych w zakresie kwalifikowalności powierzchni Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa" Nr [...] (nr zlecenia [...], przeprowadzonych w dniu 5 października 2010r. w godzinach od 16.00 do 17.00 przez dwóch Inspektorów terenowych, zawierający "Dane o położeniu ewidencyjnym działek rolnych", "Wyniki kontroli działek rolnych", "Kontrolę przestrzegania normy N.01 dla działek rolnych dla których zastosowano kod DR 18", "Kontrolę przestrzegania normy N01 dla gospodarstwa", kody dotyczące gospodarstwa i działek rolnych oraz pouczenie o możliwości "zgłoszenia po otrzymaniu raportu umotywowanych zastrzeżeń na piśmie, co do ustaleń w nim zawartych do Dyrektora Oddziału Regionalnego ARiMR, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę złożenia wniosku w terminie 14 od dnia doręczenia raportu" - został przesłany do skarżącego w dniu 2 grudnia 2010r. na niewłaściwy (nieaktualny) adres, ale faktem przyznanym przez skarżącego jest, że mimo tego Raport ten otrzymał i się z nim zapoznał - według oświadczenia zawartego w odwołaniu od decyzji - "w grudniu 2010r.", w skardze - "w styczniu 2011r.". Mógł zatem zgłosić umotywowane zastrzeżenia na piśmie, co do ustaleń w nim zawartych Dyrektorowi Oddziału Regionalnego Agencji, w terminie 14 dni od dnia otrzymania raportu. Bez znaczenia było dla dokonania tej czynności, czy ARiMR zatwierdziła raport z kontroli. Z akt administracyjnych nie wynika, aby skarżący złożył na piśmie, jak tego wymagało pouczenie, zastrzeżenia do Raportu z kontroli. Nie zakwestionował faktu przeprowadzenia kontroli, ani jej wyników.

Decyzja organu I instancji Nr [...], odmawiająca przyznania płatności, została wydana w dniu [...] i doręczona skarżącemu dnia 3 marca 2011r.

Z dowodów w sprawie nie wynika, aby do dnia wydania tej decyzji E. B. złożył żądanie czynnego udziału w postępowaniu i umożliwienia wypowiedzenia się co do zebranych dowodów w sprawie. Zgłosił je dopiero w odwołaniu od decyzji, złożonym w dniu 11 marca 2011r. Zostało to uwzględnione przez Dyrektora Oddziału Regionalnego ARiMR, który pismem z dnia 18 maja 2011r. wyznaczył m.in. 7-dniowy termin (od daty doręczenia) do zapoznania się z materiałem dowodowym, składania wyjaśnień pisemnie i ustnie). Tymczasem skarżący zgłosił się nie do organu odwoławczego, lecz do organu I instancji – w dniu 27 maja 2011r. - z prośbą o udostępnienie mu do wglądu akt sprawy. Udostępniono mu kopie akt i Raportu, informując, że oryginały zostały przekazane już do organu odwoławczego wraz z jego odwołaniem, tj. do Oddziału Regionalnego ARiMR. Bezspornym jest, że E. B. nie skorzystał z możliwości zapoznania się z oryginałem akt sprawy w siedzibie organu odwoławczego, tylko poprzestał na zapoznaniu się z kopią akt w siedzibie organu I instancji. Złożył natomiast pismo w dniu 31 maja 2011r. do organu odwoławczego, zarzucając, że w okazanym w organie I instancji materiale dowodowym brak jest szkiców, opisów mapek terenu, które potwierdziłyby fakt i rzetelność sporządzenia raportu i stanowiły materiał pozwalający rolnikowi na złożenie wyjaśnień. Decyzja organu odwoławczego wydana została w dniu 17 czerwca 2011r.

Odnosząc się do zarzutu braku powiadomienia i obecności skarżącego w czasie przeprowadzonej w sprawie kontroli na miejscu, należy podzielić pogląd zaprezentowany w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Mający bowiem w sprawie zastosowanie przepis art. 25 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004r., jako zasadę przewiduje przeprowadzanie kontroli bez uprzedzenia rolnika, skarżący zatem nie może skutecznie zarzucać braku powiadomienia go o kontroli w dniu 5 października 2010r. Skarżący nie wykazał także, aby kontrola ta faktycznie nie miała miejsca, a Raport zawierał nieprawdziwe dane.

Uwzględniając powyższe Sąd uznał, że nie jest zasadny zarzut naruszenia przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia przez pozbawienie możliwości czynnego działania w sprawie i niewyjaśnienie wszystkich okoliczności koniecznych do rozstrzygnięcia sprawy. Takie zarzuty nie mogły spowodować odmiennej oceny stanu faktycznego, dotyczącego powierzchni zadeklarowanej do płatności, niż ocena wynikająca ze zgromadzonych w aktach sprawy wiarygodnych dowodów, tj. zdjęć fotograficznych działek z zaznaczeniem miejsc, z których zdjęcia wykonano, pomiarów uwidocznionych w Raporcie. Skoro bowiem skarżący mając możliwość zweryfikowania raportu z kontroli, nie zachował staranności, aby w terminie i we właściwym urzędzie się z nią zapoznać i sformułować zarzuty, a także wnioski dowodowe, to nie można uznać takich zarzutów skargi za zasadne. Istotne też jest, że E. B. miał możliwość wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów, otrzymał Raport z kontroli. Miał więc możliwość wcześniejszego zgłoszenia konkretnych zastrzeżeń, co do faktu rolniczego użytkowania całej powierzchni działek, zgłoszonej do płatności.

Nie można także postawić zarzutu, że organ nie wyjaśnił stanu faktycznego, wszystkich okoliczności koniecznych do rozstrzygnięcia sprawy.

We wniosku z 30 maja 2010r. E. B., ubiegając się o przyznanie jednolitej płatności obszarowej (JPO) do dwóch działek rolnych, oznaczonych we wniosku literami A i B, położonych na działkach ewidencyjnych w obrębie S., w gminie P. (powiat [...], województwo [...]) wskazał powierzchnię łączną 1,39 ha, którą stanowiły trwałe użytki zielone (TUZ), załączył dwa załączniki graficzne.

Przeprowadzona kontrola na miejscu w zakresie kwalifikowalności powierzchni, przeprowadzona w gospodarstwie skarżącego w dniu 5 października 2010r. wykazała nieprawidłowości, polegające na tym, że dla działki rolnej A o powierzchni deklarowanej 1,03 ha stwierdzono powierzchnię mniejszą - 0,73 ha. Na dowód dokonanych ustaleń został sporządzony raport z czynności kontrolnych, do którego dołączono szkice kontrolowanych powierzchni oraz zdjęcia dokumentujące stan zagospodarowania powierzchni zgłoszonej do płatności. Inspektorzy terenowi skontrolowali (zmierzyli) obie działki rolne (powierzchnia zmierzona wykazana w kolumnie 80 Raportu). Podczas kontroli na miejscu dla działki rolnej B nie stwierdzono nieprawidłowości. Należy podzielić stanowisko organu, że wprawdzie w Raporcie, na stronie 3A raportu brak jest zapisu, że grunt o powierzchni 0,30 ha nie jest wykorzystywany pod uprawę i nie jest ugorowany bez podania sposobu jego zagospodarowania, ale zdjęcie nr 2 wykonane podczas kontroli na części północnowschodniej działki ewidencyjnej nr 385 (przed lasem) wskazuje, że wykluczona powierzchnia jest wieloletnim odłogiem porośniętym samosiejkami i wieloletnimi chwastami (zdrewniałe łodygi). Analiza pomiaru działki rolnej A wskazuje, że inspektorzy terenowi wykonali pomiar trwałych użytków zielonych (TUZ) zgłoszonych przez stroną do płatności na działce ewidencyjnej nr 385.

Należy także podzielić stanowisko organu, że odpowiedzialność za treść wniosku, w tym zgłaszanych do płatności powierzchni działek ponosi E. B., który własnoręcznym podpisem na formularzu wniosku oświadczył, iż zna zasady przyznawania płatności objętych wnioskiem na rok 2010. Ponadto ubiegający się o pomoc finansową powinien wskazywać we wniosku tylko te grunty rolne, które spełniają warunki do przyznania płatności (pomijając odłogi i grunty leśne). Podkreślić należy fakt, że stwierdzona powierzchnia "użytków rolnych" jest to faktyczna powierzchnia, na której stwierdzono obszary kwalifikujące się do przyznania płatności.

Wskazane przez skarżącego niezrozumienie danych zawartych w raporcie z kontroli nie świadczy o jego wadliwości. Odnosząc się natomiast do kwestii tolerancji w pomiarze organ prawidłowo wyjaśnił, że jeżeli pomiar odbiega od powierzchni deklarowanej, ale mieści się w wyznaczonej tolerancji to uznaje się, że powierzchnia deklarowana jest prawidłowa. W przypadku, gdy różnica przekracza wartość tolerancji, to za powierzchnię stwierdzoną należy przyjąć powierzchnię zmierzoną. W sprawie niniejszej pomiar działki rolnej A wykazał, że różnica między powierzchnią zmierzoną (0,73 ha) i deklarowaną (1,03 ha) jest równa 0,30 ha i przekracza wyliczoną tolerancję pomiaru (0,11 ha), co oznacza, że jako powierzchnię stwierdzoną inspektorzy terenowi przyjęli powierzchnię zmierzoną, do której nie można dodać wartości wyznaczonej tolerancji. Ponieważ w 2010r. E. B. deklarował do płatności JPO powierzchnię 1,39 ha, a na podstawie raportu z kontroli na miejscu stwierdzono, że powierzchnia kwalifikująca się do przedmiotowej płatności wynosi 1,09ha, to różnica między powierzchnią stwierdzoną a deklarowaną wynosi 0,30 ha, co stanowi 27,52 % powierzchni zatwierdzonej (1,09 ha). Zgodnie z art. 16 ust. 2 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1975/2006 z dnia 7 grudnia 2006r. (Dz.Urz. UE L 368 z 23.12.2006r.) "jeżeli obszar zadeklarowany do płatności w ramach środka związanego z obszarem przekracza obszar zatwierdzony zgodnie z art. 50 ust. 3 Rozporządzenia (WE) nr 796/2004, pomoc oblicza się w oparciu o zatwierdzony obszar pomniejszony o dwukrotną różnicę, jeżeli stwierdzona różnica wynosi więcej niż 3% lub dwa hektary, ale nie więcej niż 20% zatwierdzonego obszaru. Jeżeli różnica wynosi więcej niż 20% zatwierdzonego obszaru, dla danego środka związanego z obszarem nie przyznaje się pomocy". Zatem organ w sprawie niniejszej prawidłowo uznał, że nie przysługuje skarżącemu płatność w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2010.

Nie jest możliwe przyznanie stronie jednolitej płatności obszarowej do powierzchni stwierdzonej 1,09 ha, ponieważ stanowiłoby to rażące naruszenie prawa. Przepisy prawa krajowego i unijnego nie dopuszczają uznaniowości w ustalaniu prawa do przyznania płatności do gruntów rolnych.

Nie jest zasadny także zarzut skargi, dotyczący "naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisów prawa oraz sprzeczność istotnych ustaleń Dyrektora z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego". W skardze nie wskazano o wykładnię jakiego przepisu chodzi. W ocenie Sądu przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wykładnia przepisów jest prawidłowa.

Przedstawione zarzuty nie mogły spowodować odmiennej oceny niż ocena wynikająca ze zgromadzonych w aktach sprawy wiarygodnych dowodów, tj. zdjęć fotograficznych i szkiców kontrolowanych działek z zaznaczeniem miejsc, z których zdjęcia wykonano. Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że wydając zaskarżoną decyzję organ odwoławczy, który ma obowiązek uwzględniać stan faktyczny i prawny z daty rozstrzygania sprawy, miał podstawy do utrzymania w mocy decyzji odmawiającej E. B. przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok 2010.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, że ponieważ podniesione w skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku, a jednocześnie brak jest okoliczności, które z urzędu należałoby wziąć pod rozwagę, skarga podlegała oddaleniu, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 151 p.p.s.a.