Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017r. sprawy ze skargi D. Z. i A. Z. na decyzję Wojewody z dnia 20 grudnia 2016r. znak: [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości oddala skargę.

Decyzją z dnia 20 grudnia 2016 r. znak: [...] Wojewoda, po rozpatrzeniu odwołania A. i D. małżonków Z. utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 28 października 2016 r. orzekającą o ograniczeniu sposobu korzystania z części nieruchomości położonej w K. przy ulicy K., oznaczonej w ewidencji gruntów miasta K. obr. 0002, jako działka nr 43/6 stanowiącej zgodnie z księgą wieczystą [...] współwłasność A. i D. małżonków Z., przez zezwolenie P. S.A na przeprowadzenie przez całą szerokość w/w nieruchomości, w jej północno - zachodniej części, napowietrznej linii elektroenergetycznej 220 kV relacji R. – K., o długości osi linii ok. 16 m (oś linii 220 kV przecina zachodnią granicę działki w odległości 6,9m od jej granicy północnej, zaś wschodnią granicę w odległości 8,4 m od granicy północnej) - pkt 1. W pkt 2 rozstrzygnięcia ustanowiono na nieruchomości pas technologiczny ww. linii o pow. 530m2 ( o szerokości od 16,07 m do 16,84 m i długości od 36,76 m do 38,21 m). Przebieg linii został przedstawiony na załączniku graficznym stanowiącym integralną część decyzji.

W uzasadnieniu decyzji organ II instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy:

Przedmiotowe postępowanie dotyczy nieruchomości położonej w K. przy ul. K., oznaczonej w ewidencji gruntów m. K. jako działka nr 43/6, stanowiącej zgodnie z księgą wieczystą [...] współwłasność A. i D. małżonków Z.. Nieruchomość ta objęta jest Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego terenu trasy linii elektroenergetycznej 220 k zatwierdzonego uchwałą nr [...] Rady Miasta z dnia 22 stycznia 2015 r. (opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa [...]). Z ustaleń planu wynika, że część działki 43/6 znajduje się w obszarze funkcjonalnym oznaczonym symbolem 3R, którego funkcja podstawowa jest różna, natomiast dla ww. działki, za zgodne z planem elementy zagospodarowania uznaje się linie elektroenergetyczne.

P. S.A wnioskiem z dnia 26 czerwca 2015 r. uzupełnionym pismami z dnia 28.07.2015 r., 22.09.2015 r., i 29.09.2015 r., wystąpiły do Prezydenta Miasta o wydanie na podstawie art. 124 ugn decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości poprzez zezwolenie na realizację celu publicznego polegającego na budowie napowietrznej linii elektroenergetycznej 220 kV relacji R.-K.. Do wniosku dołączono: dokumentację z rokowań, z której wynikało, że właściciele przedmiotowej nieruchomości oraz pełnomocnik inwestora nie doszli do porozumienia w kwestii wypracowania wspólnego stanowiska co do uzyskania zgody na udostępnienie działki w celu przeprowadzenia przez nią opisanej wyżej linii elektroenergetycznej. Po uzupełnieniu materiału dowodowego przez dołączenie map na których został wrysowany przebieg wnioskowanej linii oraz określono pas technologiczny, Prezydent Miasta w dniu 28 października 2016 r. wydał decyzję znak: [...].

W odwołaniu małżonkowie Z. zarzucili niespełnienie wymogu rokowań, naruszenie art. 107 § 2 kpa poprzez brak wskazania terminu na jaki decyzja ogranicza prawo własności nieruchomości.

Wojewoda rozpatrując odwołanie stwierdził, że decyzja Prezydenta Miasta z dnia 28.10.2016 r. została wydana zgodnie z dyspozycją art. 124 u.g.n. Wszelkie przesłanki przewidziane w tym przepisie zostały spełnione. Nieruchomość zgodnie z MPZP przeznaczona jest pod realizację celu publicznego, o którym mowa w art. 6 pkt 2 ugn. Zaplanowany przebieg pasa technologicznego w części działki 43/6 obejmuje tereny oznaczone w rysunku planu symbolem 3R, przeznaczonym pod tereny rolnicze, na którym dopuszcza się sytuowanie m.inn. linii 220 kV R. – K. i nie spowoduje to istotnych ograniczeń w możliwości jej zagospodarowania. Zgodnie z planem przedmiotowy teren można użytkować tylko rolniczo, obowiązuje zakaz zabudowy. Wymóg rokowań i ostatecznie brak porozumienia co do podpisania umowy cywilnej na udostępnienie działki 43/6 w celu przeprowadzenia linii elektroenergetycznej potwierdzają dokumenty świadczące o negocjacjach pomiędzy właścicielami tj. A. i D. małż. Z., a inwestorem P. S.A. (k. 59-64, 55-57,47-53). Zdaniem organu odwoławczego w niniejszej sprawie przebieg rokowań był prawidłowy, a brak ich pozytywnego zakończenia uzasadniał złożenie wniosku w trybie art. 124 ugn. Podkreślono przy tym, że organ orzekający w sprawie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości nie może oceniać rokowań merytorycznie, a jedynie ma obowiązek stwierdzić czy się odbyły i czy zakończyły się wynikiem negatywnym (brak zgody), co w niniejszej sprawie miało miejsce. Strony same decydują kiedy dojdzie do zakończenia rokowań, zaś przepisy prawa nie przewidują szczególnej formy ich zakończenia.

W odniesieniu do zarzutu niewskazania w decyzji terminu Wojewoda stwierdził, że art. 124 ugn nie nakłada na organ takiego obowiązku, a w razie jego zamieszczenia w decyzji skutkowałoby jej wadą kwalifikowaną, umożliwiającą jej wyeliminowanie z obrotu prawnego.

Organ II instancji wskazał również na brak podstaw do orzekania w niniejszym postępowaniu o ustaleniu rekompensaty na rzecz właściciela w zamian za zgodę na budowę linii napowietrznej.

Skargę na powyższą decyzję wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach A. i D. małżonkowie Z., zarzucając w niej:

1) naruszenie art. 107 § 3 kpa oraz art. 6 kpa poprzez niezawarcie w decyzji wszystkich podstaw prawnych na których organ opiera swoje rozstrzygniecie;

2) art. 78 § 1, art. 77 § 1 w zw. z art. 80 kpa poprzez nieuwzględnienie przez organ części wniosku dowodowego złożonego przez skarżących i w konsekwencji przyjęcie dowolnych ustaleń faktycznych opartych na niepełnym materiale dowodowym;

3) naruszenie art. 124 ust. 1 ugn oraz art. 104 kpa poprzez brak zawarcia w decyzji terminu, na jaki decyzja ogranicza sposób korzystania z części nieruchomości;

4) art. 124 ust. 3 ugn poprzez wydanie decyzji mimo niespełnienia przesłanki uprzedniego przeprowadzenia przez Wnioskodawcę rokowań.

Uzasadniając zarzut zawarty w pkt 1 podniesiono, że w decyzji nie podano podstawy prawnej do ustanowienia na nieruchomości pasa technologicznego, czy też pasa zajętości, bez względu na rozbieżności w nomenklaturze, jakimi posługuje się organ. Natomiast zdaniem skarżących art. 124 ugn takiej podstawy nie daje.

W odniesieniu do zarzutu z pkt 2 wskazano, że pełnomocnik inwestora zobowiązał się na rozprawie do wskazania przepisów BHP, w zgodzie z którymi powinny być prowadzone roboty budowlane i które jego zdaniem uzasadniały obszar ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości. Przepisów tych inwestor nie podał, zaś Wojewoda nie odniósł się do tej kwestii.

Zarzut naruszenia art. 124 ugn oraz art. 104 kpa skarżący uzasadnił wynikającą z konstytucji zasadą ochrony własności. Każda ingerencja w sferę własności wymaga od organu szczególnej staranności w określeniu jej zakresu. Oprócz opisu części nieruchomości, elementem ograniczenia prawa własności jest również czas, przez który właściciel ma znosić obecność oraz prowadzenie robót budowlanych przez Wnioskodawcę. Akcentując okoliczność, że na rozprawie administracyjnej pełnomocnik inwestora wystąpił o zezwolenie na zajęcie na czas budowy ww. nieruchomości na okres 24 miesięcy od dnia wykonalności decyzji zezwalającej na wejście na przedmiotową nieruchomość, skarżący stwierdził, iż nie określając terminu w zaskarżonej decyzji, organ w istocie rozszerzył zakres ograniczenia, czym naruszył interes skarżących, żądanie określone przez Wnioskodawcę oraz przepisy ustawy, co stanowi istotne naruszenie przepisów prawa materialnego oraz formalnego.

W kwestii prowadzonych rokowań skarżący podnieśli, że dotyczyły one nie zgody na wykonanie prac, o których mowa w ustawie, a na ustanowieniu służebności przesyłu, co oznacza zupełnie inny przedmiot negocjacji i w ten sposób nie można przyjąć spełnienia przesłanki z art. 124 ust. 3 ugn.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1, art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016r. poz. 718 ze zm.) wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, jeżeli miało to lub mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W rozpatrywanej sprawie kontrola sądowoadministracyjna takich naruszeń prawa nie wykazała.

Stanowiący podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) zwanej dalej jako ugn., umożliwia staroście, wykonującemu zadanie z zakresu administracji publicznej, ograniczenie w drodze decyzji, sposobu korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Przedstawiona regulacja ma charakter wyjątkowy, co oznacza, że tylko w sytuacji braku zgody właściciela gruntu na przeprowadzenie na jego nieruchomości niezbędnych prac związanych z wykonaniem określonej inwestycji, gdy prowadzone negocjacje pomiędzy właścicielem a inwestorem nie doprowadziły do uzgodnienia warunków wejścia inwestora na daną nieruchomość – organ administracji jest uprawniony do działania w trybie art. 124 ust. 1 u.g.n. Organ administracji jest zobligowany do zbadania czynności poprzedzających złożenie wniosku, w tym sprawdzenia legalności przeprowadzonych między stronami rokowań. Z uwagi na ograniczenie w swobodnym korzystaniu z prawa własności istotne jest jednoznaczne określenie przebiegu inwestycji przez daną nieruchomość jak również precyzyjne określenie na czym polega uszczuplenie władztwa właściciela w zakresie niezbędnym do wykonania inwestycji.

Udzielenie zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości ma służyć temu, by bez konieczności odebrania osobie uprawnionej prawa własności, uzyskać czasowy tytuł prawny do władania daną nieruchomością z przeznaczeniem na cele budowlane, takie jak budowa określonych przewodów, ciągów, obiektów lub urządzeń infrastruktury technicznej, które po ich wybudowaniu pozostaną na nieruchomości jako odrębny od gruntu przedmiot własności. Jak wynika jednak z treści art. 124 ust. 1 u.g.n., tego rodzaju ograniczenie prawa własności ustawodawca uzależnił od spełnienia dwóch przesłanek. Po pierwsze od tego, aby ograniczenie właściciela (ewentualnie użytkownika wieczystego) w korzystaniu z jego nieruchomości nastąpiło w związku z realizacją celu publicznego, który będzie zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w razie jego braku - z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Po drugie zaś od tego, aby wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji w trybie art. 124 ust. 1 u.g.n. było poprzedzone przeprowadzeniem z właścicielem nieruchomości rokowań, mających na celu udostępnienie przez tę osobę nieruchomości w sposób dobrowolny.

W rozpoznawanej sprawie powyższe wymogi bez wątpienia zostały spełnione.

Inwestycja planowana przez P. stanowi cel publiczny, który jest zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenu trasy linii elektroenergetycznej 220 kV R. – K. wraz z rozbudową stacji K. na obszarze Miasta K. uchwalonego uchwałą Nr [...] Rady Miasta e z dnia 22 stycznia 2015 r. opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa [...]). Celami publicznymi stosownie do treści art. 6 pkt 2 ugn jest budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń.

Działka nr 43/6 położona jest na obszarze funkcjonalnym oznaczonym w rysunku planu symbolem 3R, dla którego podstawowe jest przeznaczenie rolnicze, obejmujące również napowietrzną linię elektroenergetyczną 220 kV relacji R. – K. (§ 4 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 lit a cyt. planu). Zgodnie z ustaleniami tekstowymi, część działki obejmuje teren oznaczony symbolem 2KD-S, przeznaczony w planie pod pas drogowy drogi publicznej klasy "ekspresowa", na którym dopuszcza się pasy technologiczne linii elektroenergetycznej 220 kV relacji R. – K. (§ 11ust. 1, 2 i ust. 3 pkt 2 lit a cyt. planu). Przebieg pasa technologicznego przestawia rysunek planu, na którym obszar tego pasa zaznaczono równoległymi liniami.

Podkreślenia wymaga fakt, że plan jako akt prawa miejscowego określa przeznaczenie nieruchomości, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. Ograniczenie korzystania z nieruchomości na podstawie art. 124 ugn uwarunkowane zgodnością z planem miejscowym oznacza konieczność dokonania przez organ oceny tej zgodności przez pryzmat ustaleń tego planu właśnie w zakresie ustaleń dotyczących przeznaczenia nieruchomości lub ustalenia na niej możliwości lokalizacji inwestycji infrastrukturalnej o charakterze publicznym, zgodnie z art. 4 ust. 1 i art. 15 ust. 2 pkt 10 oraz ust. 3 pkt 4a i 4b ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza treści ustaleń tekstowych i graficznych planu zagospodarowania przestrzennego jednoznacznie wskazuje, że zarówno sama inwestycja, jej lokalizacja jak i ustalenie pasa technologicznego zostały wyznaczone na działce nr 43/6 w sposób zgodny z przedstawionymi zapisami planu. Integralną częścią zaskarżonej decyzji jest załącznik w postaci kopii mapy do celów projektowych z wrysowanym przebiegiem projektowanej linii napowietrznej 220 kV na nieruchomości stanowiącej działkę nr 43/6 oraz pasem jej zajętości, niezbędnym Wnioskodawcy na czas budowy ww. linii.

Zdaniem Sądu, brak w podstawie prawnej rozstrzygnięcia powiązania art. 124 ust. 1 ugn z ustaleniami obowiązującego planu stanowi uchybienie, zwłaszcza w kontekście podstawy prawnej ustalenia strefy kontrolowanej, która jak zostało wykazane powyżej wynika bezwzględnie właśnie z ustaleń tego aktu. Podnoszenie przez skarżących zarzutów dotyczących naruszenia przepisów postępowania mogłoby jednak stanowić podstawę uwzględnienia skargi tylko w razie stwierdzenia przez Sąd, że miało ono istotny wpływ na wynik sprawy, co wynika wprost z treści art. 145 § 1 pkt 1 lit c P.p.s.a. Takiego wpływu na wynik sprawy zaistniałe uchybienie nie miało, skoro organ w uzasadnieniu decyzji przywołał miejscowy plan oraz stwierdził, że projekt przebiegu linii wraz z pasem technologicznym jest zgodny z jego ustaleniami w zakresie przeznaczenia nieruchomości i lokalizacji inwestycji.

Nietrafny okazał się również zarzut naruszenia przez organ odwoławczy przepisów art. 78 § 1, art. 77 § 1 w zw. z art. 80 kpa poprzez nieuwzględnienie przez organ części wniosku dowodowego złożonego przez skarżących i w konsekwencji przyjęcie dowolnych ustaleń faktycznych opartych na niepełnym materiale dowodowym. Brak wskazania przez inwestora przepisów BHP nie jest wystarczającym powodem uzasadniającym uchylenie zaskarżonej decyzji, albowiem to nie przepisy BHP decydują o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości lecz jak już wyżej podniesiono art. 124 ugn wraz z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie ustanowienia pasa technologicznego rozumianego jako obszar oddziaływania napowietrznych linii elektroenergetycznych 110 kV i 220 kV (§ 3 pkt 4 planu). Ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada zgromadzonym dowodom, które zostały prawidłowo rozpatrzone i ocenione zgodnie z wymogami procedury administracyjnej.

Nie mają racji skarżący dowodząc, że zaskarżona decyzja nie spełnia wymogu określenia czasowego ograniczenia korzystania z nieruchomości. W przypadku realizacji nowej inwestycji celu publicznego, co jest przedmiotem niniejszej sprawy, z istoty nie może być mowy o jakimkolwiek terminie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości przez jej właściciela (użytkownika wieczystego). Założenie i przeprowadzenie linii eelektroenergetycznej przez nieruchomość stanowiącą własność innych osób następuje na czas bliżej nieokreślony. Pogląd o braku podstaw do wskazywania w decyzji wydawanej w oparciu o art. 124 u.g.n. terminu, w którym inwestor może podejmować prace niezbędne do przeprowadzenia na nieruchomości inwestycji celu publicznego wyraził WSA w Kielcach w wyroku z dnia 29.04.2015r. sygn. akt II SA/Ke 267/15 stwierdzając, że z treści art. 107 § 1 i 2 Kpa, wynika, jakie składniki powinna zawierać decyzja. Dodatkowe składniki tj. termin, warunek czy zlecenie mogą być zawarte w decyzji, o ile przewidują to przepisy szczególne, a więc gdy przepisy uprawniają organ do ich zamieszczenia w decyzji. Przepis art. 124 ugn nie nakłada na organ obowiązku określania terminu wykonania prac. Sąd przyjął, że realizacja inwestycji celu publicznego wykraczająca poza zakres remontu, konserwacji, czy usuwania awarii, wymagająca decyzyjnego ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości, nie wiąże się z wymogiem określania w decyzji okresu ograniczenia uprawnień właścicielskich. Powyższy pogląd Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela. Obowiązek udostępnienia nieruchomości na określony czas ( ustanowiony na czas nie dłuższy niż 6 miesięcy) dotyczy udostępnienia nieruchomości w celu wykonania czynności związanych z konserwacją, remontami oraz usuwaniem awarii ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń, nienależących do części składowych nieruchomości, służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, a także usuwaniem z gruntu tych ciągów, przewodów, urządzeń i obiektów, jeżeli właściciel, użytkownik wieczysty lub osoba, której przysługują inne prawa rzeczowe do nieruchomości nie wyraża na to zgody i wprost wynika z art. 124b ugn. Przepis ten jednakże nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie.

Sąd nie podziela również zarzutu skargi w kwestii wadliwie przeprowadzonych rokowań, z uwagi na ich wadliwy przedmiot. Wywody organu dotyczące braku regulacji w zakresie charakteru i formy rokowań, o których mowa w art. 124 ust. 3 ugn zasługują w pełni na akceptacje. Dla celów dowodowych istotne jest by istniała dokumentacja pisemna potwierdzająca okoliczność przeprowadzenia rokowań. W orzecznictwie przyjmuje się, że spełnienie obowiązku przeprowadzenia rokowań jako przesłanki wszczęcia postępowania w sprawie uzyskania zgody na czasowe zajęcie nieruchomości oznacza taką sytuację, w której inwestor określił i zaproponował właścicielowi (użytkownikowi wieczystemu) warunki zgody na wykonanie prac. Z kolei niemożność uzyskania zgody właściciela (użytkownika wieczystego) oznacza stan, gdy nie odpowiedział on na zaproszenie do rokowań, sprzeciwił się wyrażeniu zgody albo też strony postawiły sobie wzajemnie takie warunki, że uznały je za niemożliwe do przyjęcia (wyroki NSA z 5.10.2006r. I OSK 1307/05 i 22.02.2012 I OSK 357/11, wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 31.12.2007r. II SA/Go 579/07 w Lex nr 357505, wyrok WSA w Poznaniu z 7.10.2009r. IV SA/Po 381.09 w Lex nr 574097).

W postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 124 u.g.n. nie podlegają ocenie same warunki negocjacji czy też proponowana kwota odszkodowania.

W niniejszej sprawie przebieg rokowań odzwierciedla przedstawiona przez inwestora dokumentacja, potwierdzająca, że ich celem było zawarcie umowy pomiędzy właścicielem nieruchomości a P. S.A.. W § 3 umowy przewidziano oświadczenie właściciela, że wyraża zgodę na: 1) budowę na terenie nieruchomości linii 220 kV wraz ze wszelkimi obiektami i urządzeniami niezbędnymi do jej eksploatacji na terenie nieruchomości; 2) dysponowanie przez P. S.A., nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane. Jak wynika z treści pism skarżących kierowanych do inwestora, początkowo ich zamiarem była sprzedaż części działki na której zaplanowano realizację napowietrznej linii elektroenergetycznej, a następnie nie wyrazili zgody na ustanowienie służebności przesyłu. W piśmie z dnia 31.03.2015 r. skierowanym do skarżących inwestor informował o możliwości skorzystania z trybu określonego w art. 124 ugn w sytuacji, gdy nie uda się bezkonfliktowo uzyskać tytułu do dysponowania terenem dla realizacji celu publicznego. Wobec jednoznacznego stanowiska skarżących (pisma z dnia 4.05.2015 r. k. nr 58, 10.04.2015 k. nr 54, 8.06.2013 r., k. nr 46, niepodpisana umowa k. nr 44-45) uniemożliwiającego dobrowolne udostępnienie nieruchomości i braku porozumienia w tym zakresie już w toku postępowania administracyjnego wszczętego na wniosek inwestora, prawidłowo organy przyjęły, że przesłanka dotycząca obowiązku przeprowadzenia rokowań została spełniona. Okoliczność, że inwestor wystąpił z propozycją ustanowienia służebności przesyłu nie oznacza konieczności ponowienia negocjacji dla celów uzyskania decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości, skoro jak wskazuje korespondencja skarżący nie wyrazili zgody na budowę na terenie ich nieruchomości napowietrznej linii elektroenergetycznej 220 kV i na dysponowanie nieruchomością w celu wykonania tych prac, co uniemożliwiło inwestorowi uzyskanie czasowego tytułu prawnego do władania nieruchomością na cele budowlane, o którym mowa w art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane, dla wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej. Tym samym nie doszło do zgody i dobrowolnego udostępnienia nieruchomości w związku z tym za prawidłowe należy uznać ustalenia organu, że rokowania w sprawie wejścia na teren nieruchomości w celu realizacji inwestycji nie dały rezultatu. Mimo więc braku zgody na wejście na teren działki skarżącego, inwestor spełnił wymóg przewidziany art. 124 ust. 1 u.g.n. dotyczący obowiązku przeprowadzenia rokowań. Taki stan uzasadniał udzielenie zezwolenia w trybie art. 124 ust. 1 u.g.n.

W tym stanie rzeczy, ponieważ podniesione w skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku, a jednocześnie brak jest okoliczności, które z urzędu należałoby wziąć pod rozwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 151 p.p.s.a.