drukuj    zapisz    Powrót do listy

6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz, Budowlane prawo, Wojewoda, Uchylono decyzję I i II instancji, II SA/Po 107/15 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2015-04-08, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Po 107/15 - Wyrok WSA w Poznaniu

Data orzeczenia
2015-04-08 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-02-06
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Sędziowie
Barbara Drzazga
Elwira Brychcy /przewodniczący sprawozdawca/
Tomasz Świstak
Symbol z opisem
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne
Budowlane prawo
Sygn. powiązane
II OSK 2051/15 - Wyrok NSA z 2017-04-05
Skarżony organ
Wojewoda
Treść wyniku
Uchylono decyzję I i II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art. 134 par. 1, art. 145 par. 1 pkt 1 a i c , art. 152, art. 200
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Dz.U. 2013 poz 1409 art. 30 ust. 1 pkt 1, ust. 5, ust. 6 pkt 1, ust. 7, art. 5, art. 4, art. 29 ust. 1, ust. 3, art. 3 pkt 20
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - tekst jednolity
Dz.U. 2013 poz 267 art. 7, art. 77 par. 1, art. 80, art. 107 par. 1 i 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2002 nr 75 poz 690 par. 12 ust. 4, ust. 3 pkt 4
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi K. I. i A. I. na decyzję Wojewody z dnia [...] grudnia 2014 r. Nr [...] w przedmiocie sprzeciwu wobec zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych; I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty z dnia [...] października 2014 r. nr [...], II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżących kwotę [...],- ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

W dniu 1 października 2014 r. do Starostwa Powiatowego wpłynęło zgłoszenie Pani A. I. i Pana K. I. dotyczące zamiaru budowy budynku gospodarczego na działkach nr [...]i [...]w miejscowości K., gm. Ż. Starosta decyzją z dnia [...] października 2014 r., na podstawie art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy z 7 lipca 1994 - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409), zgłosił sprzeciw w przedmiotowej sprawie.

Na skutek odwołania A. I. i K. I. od powyższej decyzji Wojewoda decyzją z [...] grudnia 2014r. na podstawie art. 138 §2 pkt 2 kpa uchylił decyzję w części przywołującej podstawę prawną - art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 poz. 1409) i w to miejsce wskazał podstawę prawną tj. art. 30 ust. 7 pkt 4 Prawa budowlanego, w pozostałej części zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.

W motywach rozstrzygnięcia Wojewoda w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy stwierdził, że decyzja pierwszej instancji została doręczona Inwestorowi w terminie o jakim mowa w art. 30 ust. 5 Prawa budowlanego. Wyjaśnił, że zgodnie z art. 29 ust. l pkt 2 Prawa budowanego pozwolenia na budowę nie wymaga budowa wolno stojących parterowych budynków gospodarczych, wiat i altan oraz przydomowych oranżerii (ogrodów zimowych) o powierzchni zabudowy do 25 m2, przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m powierzchni działki. Natomiast § 12 ust. 3 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, w zabudowie jednorodzinnej, uwzględniając przepisy odrębne oraz zawarte w § 13, 60 i 271-273, dopuszcza się sytuowanie budynku gospodarczego i garażu o długości mniejszej niż 5,5 m i o wysokości mniejszej niż 3 m bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną lub w odległości nie mniejszej niż 1,5 m ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych.

W analizowanym przypadku należy mieć również na względzie § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, który stanowi, iż usytuowanie budynku na działce budowlanej w sposób, o którym mowa w ust. 2 i 3, powoduje objęcie sąsiedniej działki budowlanej obszarem oddziaływania w rozumieniu art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego. Przez obszar oddziaływania należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu.

Procedura budowy budynku gospodarczego w drodze zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych uniemożliwia natomiast udziału w postępowaniu właścicielom sąsiedniej, narażonej na uciążliwość nieruchomości, a co za tym idzie uniemożliwia im zajęcia stanowiska w sprawie budowy budynku gospodarczego w odległości mniejszej niż 3 m od granicy działki, stanowiącej ich własność. Tylko w przypadku procedury pozwolenia na budowę zostają zabezpieczone interesy stron postępowania (wypowiedzenia się co do lokalizacji inwestycji oraz do wniesienia ewentualnych zastrzeżeń i uwag co do uciążliwości planowanych inwestycji) znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.

Odnosząc się do kwestii poruszanych w odwołaniu, Wojewoda przeanalizował obszar oddziaływania obiektu jakim w tym przypadku jest budynek gospodarczy. Z rysunku załączonego do akt sprawy (str. 10) wynika, że przedmiotowy budynek planowany jest w granicy z działką nr ewid. [...], stąd ww. działka znajduje się w obszarze oddziaływania obiektu. W związku z powyższym właściciele działki nr ewid. [...] winni być stronami postępowania w sprawie przedmiotowej budowy budynku gospodarczego. Badana decyzja została wydana na podstawie art. 30 ust. 6 pkt 1 Prawa budowlanego, zgodnie z którym właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zgłoszenie dotyczy budowy lub wykonywania robót budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę. W niniejszej sprawie decyzja sprzeciwu powinna być wydana na podstawie art. 30 ust. 7 pkt 4 Prawa budowlanego, który stwierdza, iż właściwy organ może nałożyć, w drodze decyzji, o której mowa w ust. 5, obowiązek uzyskania pozwolenia na wykonanie określonego obiektu lub robót budowlanych objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli ich realizacja może naruszać ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub spowodować wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich.

W ocenie organu odwoławczego zgodnie z art. 30 ust. 7 pkt 4 Prawa budowlanego, zamierzone przedsięwzięcie w odległości mniejszej niż 3 m od granic sąsiednich działek może spowodować wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich. Konieczne jest w związku z tym zapewnienie udziału w postępowaniu właścicielom nieruchomości, których owe uciążliwości mogą dotyczyć.

Organy przyjęły, że zasadne było wniesienie w drodze decyzji sprzeciwu Starosty wobec dokonanego zgłoszenia. W związku z powyższym w momencie złożenia wniosku o pozwolenie na budowę, zostaną ustalone wszystkie strony postępowania, którym będzie przysługiwać możliwość zapoznania się z dokumentacją i projektem budowlanym, a co za tym idzie, umożliwienie stronom wypowiedzenia się co do lokalizacji inwestycji oraz do wniesienia ewentualnych zastrzeżeń i uwag. Udział w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę obiektu budowlanego innych podmiotów, jako stron postępowania, poza inwestorem nie oznacza że niemożliwe będzie uzyskanie pozwolenia na budowę obiektu i że tym samym dojdzie do ograniczenia prawa do zabudowy nieruchomości.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wnieśli K. I. i A. I. zaskarżając decyzję Wojewody utrzymującą w mocy decyzje Starosty z [...] października 2014r. wnoszącą sprzeciw od zgłoszenia zamiaru budowy budynku gospodarczego w całości i wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżący zarzucili naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy

1. Naruszenie art. 7 Kpa, art. 8 Kpa, art. 11 Kpa, art. 77 §1 Kpa, art. 80 Kpa oraz 107 §2 i §3 Kpa, polegające w szczególności na:

a) niedostatecznym wyjaśnieniu podstaw i przesłanek utrzymania w mocy decyzji o sprzeciwie,

b) błędnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, braku rozważenia wszystkich okoliczności mogących mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia oraz błędnym uzasadnieniu wydanej decyzji ograniczającym się do przytoczenia przepisów prawa i stwierdzenia, iż planowana inwestycja leży w obszarze oddziaływania działki sąsiedniej, bez jakiegokolwiek wskazania przez organ na jakich to dowodach oparł swoje rozstrzygnięcie,

c) wydaniu decyzji w sposób budzący ograniczenie zaufania obywateli do organów administracji publicznej poprzez dowolne przyjęcie, że w danym obszarze analizy architektoniczno-budowlanej - wydawane są odmienne decyzje tak, że dla jednych osób jest zgoda na "budowę budynku na zgłoszenie", zaś dla innych jest sprzeciw,

d) dowolności w wydaniu decyzji poprzez niedostateczne, niepełne uzasadnienie decyzji, z którego wynikałoby dlaczego ten sam stan faktyczny i prawny uzasadnia różne decyzje w analogicznych sytuacjach.

2. Naruszenie przepisów prawa materialnego - art. 30 ust. 7 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane poprzez nieprawidłowe zastosowanie.

3. Naruszenie art. 32 ust. 1 Konstytucji gwarantującego prawo do równego traktowania przez władze publiczne.

Skarżący podnosili, że objęty zgłoszeniem budynek gospodarczy spełnia wszystkie wymogi art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane: powierzchnia zabudowy wynosi do 25 m², łączna liczba obiektów na działce nie przekracza dwóch na każde 500 m² oraz wymogi §12 ust 1 pkt 2 i §12 ust 3 pkt 2 i pkt 4 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie:

- projektowany budynek oddalony jest od niezagospodarowanej działki nr [...] w odległości ponad 3 m (3,10 m) - ściana bez otworów okiennych i drzwiowych

- od zagospodarowanej działki budynek projektowany przylega całą powierzchnią swojej ściany do ściany budynku istniejącego przy czym jego część leżąca w pasie o szerokości 3 m wzdłuż granicy działki będzie miała długość i wysokość nie większe niż ma budynek istniejący na sąsiedniej działce,

- długość budynku nie przekracza 5,5 m, a wysokość do kalenicy wynosi 2.99 m,

- spadek dachu (odprowadzenie wód opadowych) na naszą działkę.

Następnie skarżący wskazali, że plany przedmiotowej inwestycji od samego początku omawiane były z sąsiadami Państwem H. (obecnie strona w sprawie), właścicielami działki w granicy której planowano wybudować budynek gospodarczy. Sąsiadom wyrazili zgodę na budowę w granicy naszej działki ich budynku gospodarczego (na zgłoszenie). Nie było sprzeciwu organu, ani też skarżący nie byli zawiadamiani przez Starostwo o budowie sąsiadów, jako właściciele działki w granicy której była planowana inwestycja sąsiadów Państwa H. Po załatwieniu formalności podobnie jak sąsiedzi skarżący złożyli zgłoszenie robót budowlanych niewymagąjących uzyskania pozwolenia na budowę, obejmujące budowę budynku gospodarczego do 25m2, załączając m.in. zgodę sąsiadów na budowę w granicy.

Oprócz Państwa H., taki budynek wybudował w granicy drugi sąsiad po stronie przeciwnej (działką [...]) także w trybie zgłoszenia). W takiej sytuacji w odczuciu skarżących jest to jawna niesprawiedliwość, brak równego traktowania mimo, że przepisy nie uległy zmianie.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczasową argumentację.

Na rozprawie przez Wojewódzkim Sądem Administracyjnym skarżący wywodzili i wnosili, jak w skardze wyjaśniając, że zaskarżona decyzja jest niezrozumiała w sytuacji, gdy na sąsiednich działkach w granicy są pobudowane budynki gospodarcze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna i podlega uwzględnieniu.

W zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji orzekając w sprawie nie naruszyły prawa zarówno materialnego, jak i przepisów postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji. Zatem kontrola sądowoadministracyjna sprowadza się do zbadania, czy organy, wydając zaskarżony akt, nie naruszyły przepisów prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Ocena dokonywana jest według stanu faktycznego i prawnego na dzień wydania aktu, na podstawie materiału dowodowego zebranego w toku postępowania administracyjnego.

Ponadto zgodnie z treścią art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej "p.p.s.a.", sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie stanowiły przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.).

Zgodnie z przepisem art. 30 ust. 5 Prawa budowlanego, zgłoszenia zamiaru wykonywania prac należy dokonać przed terminem zamierzonego rozpoczęcia robót budowlanych. Do wykonywania robót budowlanych można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie, w drodze decyzji, sprzeciwu i nie później niż po upływie 2 lat od określonego w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia. Właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zgłoszenie m.in. dotyczy budowy lub wykonywania robót budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę (art. 30 ust. 6 pkt 1 Prawa budowlanego). Ponadto stosownie do treści art. 30 ust. 7 Prawa budowlanego właściwy organ może nałożyć, w drodze decyzji, o której mowa w ust. 5, obowiązek uzyskania pozwolenia na wykonanie określonego obiektu lub robót budowlanych objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli ich realizacja może naruszać ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub spowodować:

1) zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia;

2) pogorszenie stanu środowiska lub stanu zachowania zabytków;

3) pogorszenie warunków zdrowotno-sanitarnych;

4) wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich.

Zdaniem Sądu, z powyższych przepisów wynika, że organ administracji w sytuacji wystąpienia którejkolwiek z przesłanek w nich zawartych, może nałożyć na inwestora obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę na roboty objęte zgłoszeniem. Oznacza to dalej, że organ nie jest uprawniony do jej wydania w oparciu jedynie o potencjalną możliwość wystąpienia przesłanek z art. 30 ust. 7 Prawa budowlanego, a musi się w tej mierze oprzeć na konkretnych, poczynionych przez siebie ustaleniach stwierdzających, jakie regulacje miejscowego planu zostaną naruszone, bądź ograniczenia lub uciążliwości wprowadzi, utrwali bądź zwiększy wykonanie robót budowlanych wskazanych w zgłoszeniu. W przypadku decyzji o charakterze uznaniowym, to na organie ciąży obowiązek szczególnej dbałości o dokonanie prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sprawy oraz staranne wyjaśnienie stronie motywów, którymi kierował się organ przy wydaniu rozstrzygnięcia. Dokonanie tych czynności wymaga następnie ich odzwierciedlenia w uzasadnieniu podjętej decyzji. Uzasadnienie powinno stwarzać bowiem możliwość kontroli prawidłowości toku rozumowania organu wydającego decyzję oraz motywów tego rozstrzygnięcia nie tylko przez stronę i organ wyższego stopnia, ale również i przez sąd administracyjny.

W stanie faktycznym niniejszej sprawy Skarżący zgłosili Staroście zamiar budowy budynku gospodarczego do 25 m².

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego pozwolenia na budowę nie wymaga budowa wolno stojących parterowych budynków gospodarczych, wiat i altan oraz przydomowych oranżerii (ogrodów zimowych) o powierzchni zabudowy do 25 m², przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m² powierzchni działki. Zgodnie zaś z art. 30 ust. 1 pkt 1 tej ustawy zgłoszenia właściwemu organowi wymaga, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3 budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1-3, 5-19 i 20a-21. Z załączonego przez inwestora do zgłoszenia projektu budowlanego budynku gospodarczego wynika, że budynek gospodarczy wybudowany będzie z cegły na fundamencie o głębokości 0,8 m, z dachem jednospadowym o konstrukcji drewnianej, pokryty blacho-dachówką o wymiarach 5,45 x 2,75 + 2,5 x 4 = 24,44 m². Wysokość budynku zaplanowano na 2,99 m wraz z murkiem ogniowym 3,20 m. Planowany budynek będzie tej samej wysokości (2,99 m) i będzie przylegał całą powierzchnią ściany do ściany budynku gospodarczego sąsiadów. Z załączonych map wynika, że budynek będzie usytuowany w granicy z działką sąsiednią nr [...] oraz w odległości 3 m od niezabudowanej działki sąsiedniej [...]. Wody opadowe zostaną rozprowadzone do gruntu na terenie działki inwestorów.

Nadto do zgłoszenia zamiaru budowy przedmiotowego budynku skarżący dołączyli zgodę sąsiadów – właścicieli działki [...]– na dostawienie planowanego budynku gospodarczego w granicy z działką [...].

Inwestorzy, wychodząc z założenia, że budynek gospodarczy o powierzchni zabudowy do 25 m² objęty jest zwolnieniem spod obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, dokonali jego zgłoszenia w organie architektoniczno – budowlanym. Tymczasem organ uznał, że obiekt ten o dopuszczalnych wymiarach zaplanowany w granicy z działką sąsiednią nie należy do katalogu obiektów które można zwolnić spod obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę i nie podlega dyspozycji przepisu art. 29 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego.

Analizując stanowisko organów administracji wyrażone w tej sprawie, Sąd doszedł do przekonania, że nie jest ono wyczerpujące, a tym samym prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy na pierwsze uchybienie organu, który błędnie przyjął, że planowany budynek posadowiony będzie w granicy z działką sąsiednią o numerze [...], gdyż już z akt administracyjnych I instancji wynika, że działka [...]uległa podziałowi na działki o numerach [...]i [...]i następnie działka [...]została nabyta przez skarżących. Skutkiem powyższego w zgłoszeniu wskazano, że planowany budynek gospodarczy posadowiony będzie na działkach [...] i [...] i sąsiadujących z działką [...] (k. 1-10 akt adm. I inst.). Powyższe uchybienie potwierdza zarzut skarżących o braku należytego ustalenia stanu faktycznego sprawy w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy przez organ II instancji, co stanowi to naruszenie art. 77 § 1 Kpa, art. 80 Kpa i art. 107 § 3 Kpa.

Przechodząc do kolejnej kwestii dotyczącej podstawy sprzeciwu od zamiaru budowy przedmiotowego obiektu organ odwoławczy przyjął, że konieczne jest objęcie sąsiedniej działki [...]obszarem oddziaływania w rozumieniu art. 3 pkt 20 Prawa budowanego z uwagi na usytuowanie planowanego obiektu w granicy z działką [...] (§12 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, Dz.U. z 2002r. Nr 75, poz. 690 ze zm.), dalej "Rozporządzenie". Zgodnie z §12 ust. 3 pkt 4 Rozporządzenia, w zabudowie jednorodzinnej, uwzględniając przepisy odrębne oraz zawarte w § 13, 60 i 271-273, dopuszcza się sytuowanie budynku gospodarczego i garażu o długości mniejszej niż 5,5 m i o wysokości mniejszej niż 3 m bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną lub w odległości nie mniejszej niż 1,5 m ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych.

W ocenie Sądu, nie ulega wątpliwości, że wydanie przez organy decyzji w oparciu o art. 30 ust. 7 Prawa budowlanego, skutkujące nałożeniem na skarżącego obowiązku uzyskania decyzji pozwolenia na budowę jest prawnie dopuszczalne, ale musi znajdować poparcie w przepisach prawa i konkretnie odnosić się do okoliczności danej sprawy, a nie opierać się na ogólnikowych stwierdzeniach, które nie mogą być skontrolowane (por. wyrok WSA z dnia 30 grudnia 2009 r. sygn. II SA/Go 955/09). Tym bardziej, że z treści przepisu art. 30 ust. 7 wynika możliwość, a nie obowiązek uzyskania decyzji o pozwoleniu do wykonanie określonych robót budowanych. Oznacza to, że organy winny w sposób szczególny wskazać okoliczności skutkujące potrzebą uzyskania decyzji o pozowaniu na budowę i dać temu wyraz w uzasadnieniu sprzeciwu. Organy administracji I, jak i II instancji, przyjmując konieczność uczestnictwa właścicieli działki [...]w postępowaniu administracyjnym w celu ochrony ich interesów, nie uwzględniły, że do zgłoszenia dołączono zgodę tych osób na posadowienie przedmiotowego budynku w granicy z ich działką. Nadto decyzja I i II instancji zostały skutecznie doręczone właścicielom działki [...]. Słuszne okazały się, zatem zarzuty skarżących podniesione w skardze w zakresie naruszenia przepisów prawa procesowego dotyczące dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli, tj. art. 7 Kpa, a następnie wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego (art. 77 Kpa) i prawidłowej jego oceny na podstawie całokształtu materiału dowodowego (art. 80 Kpa).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego wielokrotnie już wskazywano, że w celu oceny, czy nie zostały naruszone uzasadnione interesy osób trzecich w rozumieniu art. 5 Prawa budowlanego, konieczne jest ustalenie, czy wzniesienie danego obiektu budowlanego odpowiada warunkom techniczno - budowlanym i czy nie powoduje pogorszenia warunków sanitarnych oraz uciążliwości dla otoczenia. Właściciel działki sąsiadującej z działką inwestorów ma, wynikające z art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego, prawo do poszanowania jego uzasadnionych interesów wynikających z prawa do korzystania ze swojej własności. Jak stanowi art. 4 tej ustawy każdy ma prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, jeżeli wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami. A zatem, usytuowanie budynku na działce budowlanej, z poszanowaniem interesu prawnego właścicieli działek sąsiednich, oznacza nie tylko uwzględnienie norm, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 4) Rozporządzenia), ale także wyważenia interesów inwestorów i właścicieli działek sąsiednich. Wyważenie tych interesów prawnych oznacza uwzględnienie istniejącej zabudowy oraz możliwości zabudowy działek w przyszłości. Równocześnie jednak zasada ochrony interesów osób trzecich podlega ograniczeniom wynikającym z ustaw, w tym m.in. z przepisów ustawy - Prawo budowlane. Nie można bowiem dopuścić do sytuacji, w której uprawnienia właściciela nieruchomości sąsiedniej całkowicie ograniczają uprawnienia inwestora. Ochrona uzasadnionych interesów osób trzecich w Prawie budowlanym nakazuje równe traktowanie obu stron. Wiąże się to z możliwością prawidłowego korzystania z nieruchomości zarówno przez inwestorów jak i właścicieli sąsiednich nieruchomości. Organy winny zatem uwzględnić, że na działce [...]znajduje się już usytuowany w granicy z działką skarżących [...] budynek gospodarczy. Planowany budynek gospodarczy będzie na tej samej długości ściany przylegać na istniejącego już budynku gospodarczego na działce sąsiedniej. Nadto jak już to podkreślali skarżący udzielili oni zgodny na posadowienie na działce [...] budynku gospodarczego w granicy z ich działką i dysponują zgodą właścicieli tej działki sąsiedniej na usytuowanie w granicy projektowanego budynku gospodarczego o powierzchni do 25 m² i wymiarach spełniających wymogi §12 ust. 3 pkt 4 Rozporządzenia.

Rozpoznając zgłoszenie inwestorów wybudowania przedmiotowego budynku gospodarczego przy granicy z sąsiednią nieruchomością organ administracji publicznej powinien uwzględniać konstytucyjny obowiązek równego traktowania stron i ochrony własności (art. 32 i 64 Konstytucji RP) jak również przepis art. 144 k.c. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 listopada 2004 r., OSK 786/04, ONSA i WSA 2005/4/86; z dnia 28 kwietnia 2006 r., sygn. akt II OSK 794/05; z dnia 14 września 2006 r., sygn. akt II OSK 1090/05; z dnia 3 marca 2008 r., sygn. akt II OSK 436/07 - Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Zadaniem organu jest zatem w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy takie wyważenie interesów stron, aby inwestycja realizowana była w sposób nie naruszający uzasadnionych interesów właściciela działki sąsiedniej, ale z zachowaniem uprawnień inwestora.

Podkreślenia wymaga, że to na organach administracji publicznej ciąży obowiązek prowadzenia postępowania dowodowego w prawidłowy sposób. Zdaniem Sądu, organy nie przeprowadziły w sposób należyty postępowania dowodowego, czym naruszyły powyższe przepisy. Ponadto, organy dopuściły się także naruszenia art. 107 § 1 i 3 k.p.a., który wymaga by uzasadnienie faktyczne decyzji w szczególności zawierało wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów na których się oparł, oraz przyczyn z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne, wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji z przytoczeniem przepisów prawa.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy winny zastosować się do argumentacji przedstawionej przez Sąd w uzasadnieniu niniejszego wyroku, w szczególności prawidłowo ocenić cały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zgodę właścicieli sąsiedniej nieruchomości na posadowienie planowanego budynku w granicy z działką [...] oraz istniejące posadowienie budynków gospodarczych na działkach sąsiednich w granicy z działką skarżących, a następnie szczegółowo wskazać podstawy faktyczne i prawne rozstrzygnięcia w uzasadnieniu decyzji zgodnie z art. 107 §3 Kpa. Nadto, organy winny ustosunkować się do argumentacji i zarzutów skarżących, czego brak w zaskarżonej decyzji.

Biorąc powyższe pod uwagę, na mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. uchylono w punkcie I wyroku obie decyzje. Na mocy art. 152 tej ustawy w punkcie III wyroku określono, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. Odnośnie zaś kosztów postępowania, w punkcie II wyroku orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt