Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik Sędziowie Sędzia WSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia WSA Marek Szumilas Protokolant sekr. sąd. Stanisława Maciejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi K.M., A.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza z dnia [...] r., znak: [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r. znak: [...] Burmistrz na podstawie art. 71 ust. 1 pkt 1, art. 82 i art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199. póz. 1227. ze zm.) oraz § 2 ust. 1 pkt 43 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzaju przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych kryteriów związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięć do sporządzania raportu oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 257. póz. 2573, ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku firmy ,,O" Sp. z o.o. z dnia 1 czerwca 2009 r. ustalił środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia ,,Budowa pięciu kurników kur niosek w systemie bateryjnym (bezściółkowym) wraz z obiektami towarzyszącymi na działkach nr ewid. [...]" na terenie fermy drobiu w [...].

Po przeprowadzeniu analizy załączonej dokumentacji organ stwierdził, że:

- planowana inwestycja polegać będzie na budowie pięciu budynków inwentarskich

przeznaczonych do utrzymania kur niosek. Budynki będą obiektami murowanymi jednokondygnacyjnymi każdy o kubaturze 9859 m 3; powierzchni zabudowy 2257,20 m 2; powierzchni użytkowej 20163,47 m 2;

- projektowane kurniki zwiększą ilość budynków inwentarskich na terenie termy

z 9 szt. do 14 szt., na mapie oznaczone symbolami od K1O do K14;

- przewiduje się, że projektowane kurniki będą dysponowały 1660 stanowiskami dla

836 640 szt. kur niosek:

- łączna maksymalna obsada fermy wyniesie 1 351 800 szt. kur w tym 1 302 200 szt.

kur niosek i 49600 szt. kurek łącznie tj. 5407 DJP (dużych jednostek przeliczeniowych);

- planuje się wybudowanie obiektu w obecnych granicach fermy drobiu:

- działalność fermy polega na hodowli kur niosek w systemie bateryjnym

(bezściółkowym);

- kierunkiem produkcyjnym jest wytwarzanie jaj konsumpcyjnych:

Organ wskazał, iż przedsięwzięcie będzie realizowane na terenie działek nr [...] - na terenie istniejącej fermy drobiu, która wraz obiektami towarzyszącymi położona jest na działkach nr ewd. [...]. Działki objęte przedsięwzięciem sklasyfikowane są jako grunty orne, nieużytki oraz tereny rolne zabudowane.

Organ określił w decyzji charakterystykę zainwestowania terenu na poszczególnych działkach (nr [...]) z uwzględnieniem powierzchni całkowitej i udziałem procentowym w niej: powierzchni zabudowy obiektami produkcyjnymi, powierzchni utwardzonych (betonowych) placów, powierzchnia dróg wewnętrznych betonowych, powierzchnia terenów zielonych.

Następnie organ określił warunki wykorzystywania terenu w fazie realizacji i eksploatacji, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich:

1. Na etapie realizacji należy podjąć następujące działania:

- w celu ograniczenia uciążliwości hałasowej podczas realizacji przedsięwzięcia

prace budowlane należy prowadzić wyłącznie w porze dnia (w godz. od 6:00 do 22:00):

- do prac przy budowie nowych obiektów stosować sprzęt atestowany oraz sprawny

technicznie;

- wierzchnią warstwę gruntu (humus) należy zebrać i wykorzystać do zagospodarowania terenu po zakończeniu budowy;

- maszyny i materiały należy przetrzymywać na specjalnie do tego celu wyznaczony

terenie o utwardzonej nawierzchni tak by zapewnić właściwą ochronę środowiska gruntowo - wodnego,

- powstające w trakcie budowy odpady należy segregować i gromadzić w przeznaczonych do tego celu pojemnikach lub wyznaczonych miejscach i sukcesywnie wywozić na składowisko odpadów,

- uporządkować plac budowy oraz wykonać prace rekultywacyjne, tak aby nie

zmieniać niwelety terenu.

2. Na etapie eksploatacji należy podjąć następujące działania:

- ścieki przemysłowe powstające na terenie fermy gromadzić w szczelnym zbiorniku

oraz sukcesywnie wywozić do oczyszczalni ścieków;

- pomiot ptasi powstający podczas funkcjonowania fermy należy na bieżąco usuwać

z kurników, stosując przenośniki taśmowe transportujące pomiot bezpośrednio na środki transportu;

- zakaz magazynowania pomiotu ptasiego na terenie fermy;

- w celu ochrony środowiska przed hałasem do środowiska, należy:

• do obsługi fermy stosować cichy sprzęt mechaniczny o zminimalizowanej uciążliwości hałasowej;

• zoptymalizować wykorzystywanie mechanicznej wentylacji kurników do działań niezbędnych;

• w każdym budynku zastosować wentylacje z odrębna regulacją temperatury

oraz zapewnić minimalna wymianę powietrza w okresie zimowym;

• okresowo sprawdzać, czyścić i konserwować kanały wentylacyjne i wentylatory w celu unikania oporów przepływu powietrza;

• paszę dostarczać i rozładowywać do silosów na terenie fermy tylko w porze dnia;

- ptaki padłe i ubite z konieczności natychmiast usuwać z pomieszczeń produkcyjnych i zapakowane w worki foliowe, gromadzić w szczelnych pojemnikach ustawionych w wydzielonym do tego celu miejscu;

- w celu zapobiegania, ograniczania i minimalizacji oddziaływania emisji z instalacji

należy m.in. stosować mieszanki paszowe w postaci ziarnistej, a nie pylistej i podawać je zamkniętymi podajnikami paszowymi;

- w pomieszczeniach produkcyjnych i w ich otoczeniu należy utrzymywać czystość

oraz rygorystycznie przestrzegać wymogów higieniczno - sanitarnych;

- na bieżąco prowadzić ogólne zabiegi dezynfekcyjne i dezynsekcyjne pomieszczeń;

- w razie potrzeby stosować biopreparaty obniżające zawartość amoniaku i substancji odorotwórczych przy niekorzystnych warunkach pogodowych;

- inwestycja będzie realizowana zgodnie z obowiązującymi przepisami z uwzględnieniem rozwiązań chroniących środowisko i zdrowie ludzi;

- zastosowane zostaną rozwiązania techniczne i technologiczne zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko oraz w uzupełnieniu do raportu;

- zakazuje się przekraczania wielkość emisji substancji wprowadzanych do powietrza określonych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. z dnia 2003 Nr 1, poz. 12).

3. Konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków: Z waloryzacji przyrodniczej gminy wynika, że oddziaływanie projektowanej instalacji będzie mieściło się w granicach posiadanych przez inwestora terenów w związku z czym nie będzie oddziaływać na tereny sąsiednie w tym Obszar Natura 2000 -"[...]" oraz Obszar Chronionego Krajobrazu [...], nie występują gatunki rzadkie, chronione i priorytetowe. Ponadto nie wystąpi konieczność ochrony zasobów naturalnych i zabytków ponieważ tokowe nie występują na terenach objętych inwestycją oraz w bezpośrednim jego sąsiedztwie.

Analizując przedsięwzięcie w odniesieniu od regulacji zawartych w ustawie z dnia 17 lipca 2009r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji organ zauważył, że przedsięwzięcie będzie źródłem emisji substancji wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy zaliczanych do gazów cieplarnianych (amoniaku) i innych substancji (pyłów zawieszonych) co spowoduje, iż podmiot eksploatujący będzie miał obowiązek do corocznego sporządzania informacji, do Krajowego Systemu Bilansowania i Prognozowania Emisji o wielkości produkcji oraz wielkości emisji gazów cieplarnianych. Wybrany do realizacji wariant lokalizacyjny i technologiczny zapewnia realizację zaleceń zawartych w/w ustawie w zakresie ograniczenia wielkości emisji substancji gazowych z procesów produkcyjnych.

Organ wskazał, iż przeprowadzono analizę oddziaływania całej fermy na klimat akustyczny, w wyniku której autor raportu stwierdził, że nie wystąpi przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu na terenach sąsiadujących z projektowaną inwestycją.

Określone zostały ponadto wymagania dotyczące ochrony środowiska konieczne do uwzględnienia w projekcie budowlanym. Burmistrz podkreślił, iż w dokumentacji wymaganej do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę należy uwzględnić następujące wymagania dotyczące ochrony środowiska:

- w nowych kurnikach zastosować wentylatory o niskim poziomie mocy akustycznej

lub - w zależności od możliwości technicznych - zaprojektować przeciwhałasowe osłony wentylatorów;

- zaprojektować osłonięte przenośniki taśmowe pomiotu ptasiego, eliminujące emisje

do powietrza oraz uniemożliwiające przedostawanie się odcieków do grunt i wód opadowych;

- przed wprowadzeniem do ziemi ścieków pochodzących z płukania filtrów w Stacji Uzdatniania Wody należy zastosować odpowiednie urządzenie oczyszczające;

- zaprojektować pas zieleni ochronnej, łagodzącej uciążliwości emisji zanieczyszczeń do powietrza, uciążliwości hałasowej i zapachowych emitowanych z wywiewów w fazie eksploatacji kurników wokół granicy całej fermy (sadzonki różnych gatunków drzew posiadające największą zdolność tłumienia hałasu i zatrzymywania pyłów: drzewo nie mniejsze niż 1.5 m. obwód pnia nie mniejszy niż 10 cm). Uzupełniony o nasadzenia niskie w zwartej linii np. żywopłoty iglaste lub rośliny zimozielone.

Przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia nie jest wymagane przeprowadzenie:

- oceny oddziaływania na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę,

- postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko.

W zakresie wymagań w zakresie przeciwdziałania skutkom awarii przemysłowych, w odniesieniu do przedsięwzięć zaliczanych do zakładów stwarzających zagrożenie wystąpienia poważnych awarii organ wskazał, iż charakter inwestycji oraz jej rozmiar nie kwalifikują jej do zaliczenia do zakładów stwarzających zagrożenie wystąpienia ryzyka awarii przemysłowych.

W przedmiocie wymagań w zakresie ograniczenia transgranicznego oddziaływania na środowisko w odniesieniu do przedsięwzięć, dla których przeprowadzono postępowanie dotyczące transgranicznego oddziaływania na środowisko organ wskazał, iż z uwagi na lokalizację i charakter przedsięwzięcia nie przewiduje się transgranicznego oddziaływania na środowisko.

Co do wykonania kompensacji przyrodniczej oraz zapobiegania, ograniczania i monitorowania oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko organ podał, iż analiza raportu oddziaływania na środowisko wraz z jego uzupełnieniem, stanowiska Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego nie wskazuje by zachodziły przesłanki do nałożenia obowiązku wykonania przez wnioskodawcę kompensacji przyrodniczej jak również podjęcia działań w zakresie zapobiegania, ograniczania i monitorowania oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

Nadto organ nie stwierdzoł konieczności utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania. Organ wskazał też, iż w okresie 6 miesięcy od oddania inwestycji do eksploatacji użytkownik zobowiązany jest do sporządzenia analizy porealizacyjnej przedsięwzięcia w zakresie ochrony akustycznej terenu, ochrony środowiska gruntowo - wodnego i oddziaływania na jakość powietrza z uwzględnieniem pomiarów amoniaku, podtlenku azotu, tlenki azotu, ditlenki węgla, ditlenki siarki, metanu, dwutlenku siarki, pyłów.

Integralną cześć w/w decyzji stanowi załącznik - charakterystyka planowanego przedsięwzięcia. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że po przeprowadzeniu analizy załączonej do przedmiotowego wniosku dokumentacji ustalono, że planowana inwestycja kwalifikuje się do przedsięwzięcia, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt. 43 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 roku w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257. po/. 2573 ze zmianami), zgodnie z którym chów lub hodowla zwierząt w liczbie nie mniejszej niż 210 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DJP; współczynniki przeliczeniowe sztuk zwierząt na DJP są określone w załączniku do rozporządzenia), tj. do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których sporządzenie raportu oddziaływania na środowisko jest obowiązkowe. Stosowny raport wraz z jego uzupełnieniem sporządzony przez Zespół pod kierunkiem mgr inż. R.B. załączony został przez wnioskodawcę do wniosku. W uzupełnieniu do raportu zawarta została analiza wariantowa przedsięwzięcia w dwóch aspektach: lokalizacyjnym oraz koncentracji produkcji. Rozważając wariant lokalizacyjny wskazano, że przedmiotem przedsięwzięcia jest rozbudowa istniejącej fermy drobiu. Wobec powyższego wnioskodawca nie wskazał alternatywnej lokalizacji przedsięwzięcia położonej na terenie gminy. W analizie trzech wariantów koncentracji produkcji stwierdzono, że wariant uznany przez wnioskodawcę za najkorzystniejszy w porównaniu z wariantem II w okresie do 1 stycznia 2012 roku skutkował będzie wzrostem oddziaływania planowanej inwestycji na środowisko w zakresie emisji substancji do powietrza oraz emisji odorowej. Po 1 stycznia 2012 roku oddziaływanie inwestycji zrealizowanej w wariancie III opisane zostało w raporcie. Wariant l polegający na zaniechaniu planowanej inwestycji z dostosowaniem w terminie do 1 stycznia 2012 roku technologii chowu do warunków Dyrektywy UE 1999/74/EC w zakresie nowych standardów chowu klatkowego spowoduje znaczny spadek oddziaływania planowanej inwestycji na środowisko w zakresie emisji substancji do powietrza, emisji odorowej, oraz wielkości poboru wody i zużycia energii elektrycznej w stosunku do dnia dzisiejszego. Reasumując organ stwierdził, że wariant wskazany przez wnioskodawcę nie może być uznany za niedopuszczalny z punktu widzenia oddziaływania na środowisko, co potwierdzają pozytywne stanowiska Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego. Organ rozważając możliwość skorzystania z kompetencji przyznanej mu art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r. Nr 199. póz. 1227 ze zm.) polegającej na wskazaniu za zgodą wnioskodawcy innego niż zaproponowany we wniosku wariant realizacji przedsięwzięcia: organ ustalił, iż z analizy oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko nie wynika, iż powinno ono zostać zrealizowane w innym wariancie niż zawnioskowany. W związku z powyższym organ nie skorzystał z kompetencji o której mowa wyżej.

Organ podał, iż z waloryzacji przyrodniczej gminy wynika, że projektowane przedsięwzięcie znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Obszaru Chronionego Krajobrazu [...] oraz Obszaru Natura 2000 "[...]"- Wymagania co do ochrony [...] ustalone zostały Rozporządzeniem Wojewody z dnia 17.02.2005r. w sprawie obszarów chronionego krajobrazu. Analiza ich wskazuje, że przedsięwzięcie ze względu na jego charakter oraz lokalizację (poza obszarem) na etapie realizacji jak i eksploatacji nie naruszy uwarunkowań zawartych w rozporządzeniu. Obszar Natura 2000 "[...]" leży w bezpośrednim sąsiedztwie fermy w odległości około 10 m w kierunku południowym i 20 m w kierunku zachodnim. W raporcie wskazano, iż oddziaływanie przedsięwzięcia będzie mieściło się w granicach posiadanego przez inwestora terenu i nie będzie oddziaływać na gatunki i siedliska chronione jak również nie naruszy integralności oraz spójności sieci obszarów Natura 2000. Oddziaływanie przedsięwzięcia na tereny sąsiednie może mieć miejsce tak w fazie realizacji jaki i funkcjonowania przedsięwzięcia i wynikać może z realizacji inwestycji, funkcjonowania przedsięwzięcia (emisją zanieczyszczeń do atmosfery- zanieczyszczenia technologiczne: pyły, amoniak, dwutlenek siarki, podtlenek azotu, metan, zanieczyszczenia ze spalania gazu LPG w kotle gazowym pracującym na potrzeby odchowalni kurcząt oraz spalania oleju napędowego w agregacie prądotwórczym pracującym jako awaryjne źródło zasilania - tlenki azotu, ditlenek węgla, ditlenek siarki, tlenek węgla), oddziaływanie odorotwórcze, wytwarzanie odpadów; emisja dźwięków (hałas z systemu wentylacji, maszyn i środków transportowych), wytwarzanie odpadów stałych, ścieków i produkcja obornika (pomiotu ptasiego). W celu ograniczenia uciążliwości przedsięwzięcia dla terenów sąsiednich organ określił warunki jego realizacji w sentencji decyzji.

Przeprowadzona analiza stężeń zanieczyszczeń w powietrzu, w tym gazowych dała podstawę dla autora raportu do stwierdzenia, że przy właściwej eksploatacji przedsięwzięcia nie będzie ono źródłem emisji zanieczyszczeń, które przekraczać będą dopuszczalne normy emisji i nie wystąpi negatywny wpływ na powietrze atmosferyczne. Powyższy wniosek wysunięty został również w stosunku do oddziaływania w powyższym zakresie całej fermy. Opierając się na postanowieniu [...] z dnia [...] grudnia 2009r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska ustalono, iż projektowana inwestycja w odniesieniu do ochrony przyrody w granicy projektowanej ostoi Natura 2000 ,, [...]":

1 - nie dokona fragmentacji siedlisk oraz nie zmieni ich powierzchni;

2 - nie wpłynie na kluczowe procesy i związki kształtujące strukturę obszaru;

3 - nie spowoduje przebudowy zespołów i zgrupowań gatunków;

4 - nie zakłóci relacji ekosystemowych;

5 - nie zintensyfikuje zagrożenia dla utrzymania właściwego stanu ochrony gatunków oraz siedlisk;

6 - nie spowoduje bariery migracji.

W dalszej części uzasadnienia organ opisał przebieg postępowania w niniejszej sprawie, wskazując, iż informacje o złożonym wniosku oraz raporcie zostały umieszczone w publicznie dostępnym wykazie danych o środowisku prowadzonym przez Burmistrza w dniu [...] czerwca 2009r. Zawiadomieniem o wszczęciu postępowania z dnia [...] czerwca 2009r. zawiadomił strony o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji. Burmistrz zwrócił się do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego o uzgodnienie warunków realizacji przedsięwzięcia o uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia. Działając na podstawie upoważnienia zawartego w art. 89 § 1 kpa oraz art. 36 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko Burmistrz rozpisał na dzień [...] czerwca 2009r. rozprawę administracyjną otwartą dla społeczeństwa w sprawie rozpatrzenia wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedmiotowego przedsięwzięcia, o czym informacja podana została do publicznej wiadomości podana obwieszczeniem Burmistrza z dnia [...] czerwca 2009r. Pismem z dnia [...] czerwca 2009r. Towarzystwo Przyrodnicze "B" wniosło uwagi do raportu oddziaływania na środowiska wskazując, że: na stronie 14 raportu podano nie poprawną nazwę obszarów chronionych, na stronie 16 raportu podano, że projektowany obszar Natura 2000 "[...]" znajduje się ok. 1200 m od planowanej inwestycji, natomiast w rzeczywistości do granicy obszaru odległość od centralnego punktu inwestycji wynosi 130 m, w raporcie nie przedstawiono żadnej inwentaryzacji przyrodniczej składu i danych ornifauny, której miejsca lęgowe znajdują się w bliskiej odległości od projektowanej inwestycji (w szczególności chodzi o gatunki priorytetowe znajdujące się w załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG, a które są chronione również poza ptasimi obszarami Natura 2000), nie dokonano analizy zagrożeń związanych z występowaniem ww gatunków ptaków w stosunku do emisji hałasu na pobliskie obszary leśne znajdujące się na południe od planowanej inwestycji, w raporcie nie wskazano typów siedlisk przyrodniczych wymienionych w Załączniku l Dyrektywy Rady Unii Europejskiej 92/43/EWG, które występują na zboczu i w terasie zalewowej doliny rzeki, nie dokonano analizy zagrożeń pod względem w/w siedlisk przyrodniczych w stosunku do emisji substancji zanieczyszczających tj. amoniaku, podtlenku azotu oraz metanu.

W wyniku analizy organów w zakresie w/w wniosków i uwag ustalono, iż:

a) na stronie 14 raportu autorzy podali niepoprawne nazwy obszarów chronionych wskazując, że ,,[...]" są obszarem chronionego krajobrazu, gdy tymczasem są projektowanym obszarem Natura 2000. W przypadku "[...]" autorzy wskazali, że jest to obszar Natura 2000, gdy tymczasem jest to Obszar chronionego krajobrazu. W opinii organu błąd powyższy jest skutkiem pomyłki i nie ma wpływu na merytoryczną wartość opracowania. Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie na stronie 15 raportu, na której "[...]" wymienione zostały w wykazie SOO (Specjalne Obszary Ochrony) ze wskazaniem prawidłowego numeru [...] z adnotacja ,,w konsultacjach";

b) na stronie 16 raportu zawarta jest błędna informacja, że odległość planowanej inwestycji od obszaru Natura 2000 ,, [...]" wynosi 1.2 km, gdy w rzeczywistości odległość od centrum inwestycji do granicy obszaru wynosi 130 m. Informacja o powyższym błędzie została przekazana Regionalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska, który w postanowieniu z dnia [...] lipca 2009r, stwierdził, że pomimo bezpośredniego sąsiedztwa planowanego przedsięwzięcia z obszarem Natura 2000 nie zostanie naruszona jego integralność oraz spójność obszarów Natura 2000;

c) Odnosząc się do zarzutu, że w raporcie brak jest inwentaryzacji przyrodniczej składu i danych orni fauny, której miejsca lęgowe znajdują się w bliskiej odległości od inwestycji. organ powołał się na stanowisko Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, który w postanowieniu z dnia [...] lipca 2009r. stwierdził, że uwagi zgłoszone do raportu, dotyczące braku analizy zagrożeń dla ptaków oraz siedlisk, uznaje za nieistotne. Nie jest bowiem wiarygodne twierdzenie, że omawiane przedsięwzięcie doprowadzi do zmniejszenia populacji któregokolwiek z gatunków zwierząt. ;

d) odnosząc się do zarzutu, że w raporcie nie wskazano typów siedlisk przyrodniczych wymienionych w Załączniku 1 Dyrektywy Rady Unii Europejskiej 92/43/EWG, które występują na zboczu i w terasie zalewowej doliny rzeki [...] organ odwołał się do wcześniej argumentacji;

e) analizując zarzut, że w raporcie nie dokonano analizy zagrożeń siedlisk przyrodniczych w stosunku do emisji substancji zanieczyszczających organ podał, że emisja amoniaku była przedmiotem analizy w raporcie (str. 46), gdzie wykazano, że roczna emisja amoniaku ze wszystkich kurników jest tylko nieznacznie wyższa o ok. 23,1 kg/rok od normy związanej z rozprzestrzenianiem zanieczyszczeń. Dodatkowo organ powoła się w tym zakresie na postanowienie z dnia [...] lipca 2009r Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska który stwierdził, że emisje pyłu i amoniaku do powietrza w ilościach ustalonych w oparciu o dane zawarte w ,,Dokumencie Referencyjnym Najlepszych Dostępnych Technik dla Intensywnego Chowu Drobiu i Świń" oraz wg opracowania ,,Charakterystyka technologiczna hodowli drobiu i świń w Unii Europejskiej" nie spowoduje przekroczenia dopuszczalnych wartości odniesienia określonych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2003r. Nr 1. poz. 12). Jednocześnie zawarto tam stwierdzenie, że brak w raporcie, danych związanych z oddziaływaniem podtlenku azotu, metanu nie jest błędem, ponieważ nie jest możliwa ocena oddziaływania substancji, dla których nie określono dopuszczalnych norm.

Pismem z dnia [...] czerwca 2009r. K. i W.N. zgłosili zastrzeżenia do planowanej inwestycji podnosząc, że są przeciwni budowie na fermie nowych kurników wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Ich zdaniem istniejący obiekt jest źródłem zanieczyszczeń gleby i powietrza, a ruch samochodów wielkotonażowych wytwarza hałas i utrudnia prowadzenie hodowli zwierząt. Ponadto okolica traci na wartości turystyczno-krajoznwaczej, a środowisko jest coraz bardziej zanieczyszczone i z tego powodu zwiększyła się zachorowalność na alergie, ból głowy, krwotoki z nosa, choroby płuc. Analizując powyższe zarzuty organ stwierdził, że podniesione przez strony argumenty są ogólnikowe i w większości odnoszą się do oceny stanu bieżącego w zakresie gospodarki ściekami, zakopywaniem przez wnioskodawcę padniętych kur niosek na sąsiedniej działce czy też uciążliwościach spowodowanych intensywnym ruchem samochodowym oraz obawą, że wszystkie negatywne skutki działalności istniejącej fermy przybiorą na intensywności wraz z realizacją planowanego przedsięwzięcia. Reasumując organ przyjął, że zgłoszone zastrzeżenia koncentrują się w pierwszej kolejności na ewentualnym niekorzystnym oddziaływaniu przedsięwzięcia na zdrowiu ludzi szerzej higienie środowiska. W tej części zgodnie z art. 78 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko jako właściwy organ wskazano Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego. Wobec powyższego w w/w zakresie organ odwołał się do pozytywnej opinii Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego niu z dnia [...] czerwca 2009r. zgodnie z którą, aby przedmiotowe przedsięwzięcie nie miało negatywnego oddziaływania na pogorszenie się stanu higieny środowiska powinno być zrealizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami z uwzględnieniem rozwiązań chroniących środowisko i zdrowie łudzi, zastosowane zostaną rozwiązania techniczne i technologiczne zawarte w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, wykazano w raporcie wszystkie te zagadnienia.

Następnie w dniu [...] lipca 2009 r. Burmistrz rozpisał ponownie rozprawę administracyjną otwartą dla społeczeństwa w sprawie rozpatrzenia wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizacje niniejszego przedsięwzięcia, o której informacja podana została do publicznej wiadomości obwieszczeniem Burmistrza z dnia [...] lipca 2009r.

Pismem z dnia [...] czerwca 2009r. K. i A.M. sprzeciwili się rozbudowie fermy drobiu poprzez budowę pięciu kurników kur niosek wskazując, że już w chwili obecnej problemem są odory, które uniemożliwiają przebywanie na dworze, gdy wieje południowy wiatr oraz na dużą ilość szczurów. W piśmie z dnia [...] czerwca 2009r. mieszkańcy [...] złożyli protest przeciwko planowanej inwestycji wnioskodawcy podkreślając, że istniejące już kurniki utrudniają im życie, emitując odór. Odnosząc się do w/w zarzutów organ podał, iż zarzut, iż już w chwili obecnej przy południowych wiatrach we wsi panuje smród, którego źródłem jest istniejąca ferma drobiu jest trudny do zweryfikowania ponieważ polski porządek prawny nie posiada instrumentów, które w sposób obiektywny umożliwiłyby zweryfikowanie stopnia uciążliwości zapachowej danej instalacji. Ponadto trudnym do ustalenia jest ewentualne źródło odorów. Organ dodał, iż zagadnienie to jest przedmiotem rozważań zawartych w raporcie o oddziaływanie przedsięwzięcia na środowisko, w którym to na stronach od 50 do 52 autorzy stwierdzili, że dotrzymanie reżimów technologicznych w zakresie gospodarki odpadami i pomiotem oraz utrzymanie w czystości pomieszczeń produkcyjnych zminimalizuje jej oddziaływanie odorotwórcze. Organ dodał, iż chcąc zminimalizować zagrożenie związane z uciążliwością zapachową przedsięwzięcia nałożył na wnioskodawcę obowiązek założenia pasa zieleni izolacyjnej oraz wyposażenie wentylatorów szczytowych w kurtyny lub kształtki, które skierują gazy wylotowe w górę tak by ich stężenie poza terenem fermy nie przekraczało dopuszczalnych norm. Dotyczy to w szczególności amoniaku, który jest gazem o nieprzyjemnym i łatwo wyczuwalnym zapachu. Organ dodał ponadto, iż w obowiązujących przepisach nie ma norm limitujących wielkość tego rodzaju obiektów ze względu na obsadę zwierząt, są jednak przepisy, które limitują koncentracje produkcji ze względu na normy związane z emisjami np. amoniaku czy pyłów jak wykazano w raporcie (str. 46) -,,emisja roczna ze wszystkich kurników jest nieznacznie wyższa o około 23,1 kg/rok i ok. 72.3 kg/rok dla pyłów" od obowiązującej normy. Z powyższego organ wywiódł, że koncentracja produkcji nie przekracza dopuszczalnych wielkości i jest zgodna z normami.

Pismem z dnia [...] lipca 2009r. Polski Klub Ekologiczny zgłosił wnioski i uzupełnienia. Odnosząc się do nich kolejno organ wskazał, iż :

a) w zakresie uwag odnoszących się do zagospodarowania pomiotu ptasiego zauważył, że wnioskodawca powołał się na nieobowiązującą ustawę z dnia 26 lipca 2000r. o nawozach i nawożeniu. W świetle obowiązującej ustawy z dnia 10 lipca 2007r. o nawozach i nawożeniu zaproponowany w raporcie sposób jego zagospodarowania jest zgodny z jej zapisami zawartymi w art. 3 ust. 3, który stwierdza, że nawozy naturalne mogą być zbywane do bezpośredniego rolniczego wykorzystania wyłącznie na podstawie umów. Przepis ustawy nie zawierają w tym względzie ograniczeń ilościowych czy procentowych w jakich nawozy te musza być wykorzystane przez podmiot je wytwarzający.

b) ustosunkowując się uwagi, iż w raporcie nie ma informacji o wytwórni płynnej masy jajowej, a w konsekwencji jej ewentualne oddziaływanie nie jest zsumowane z oddziaływaniem fermy należy zauważyć, iż wytwórnia nie jest częścią składową fermy, stanowi co prawda własność wnioskodawcy jednakże stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną. Wobec powyższego ewentualne emisje, które mogłaby być źródłem nie podlegają zsumowania z emisjami fermy.

c) analizując uwagę o braku w raporcie informacji o zsumowanych dla całej fermy emisjach odorów wraz z emisjami z innych źródeł należy zaznaczyć, że wrażliwość na odory jest cechą osobniczą nie podlegającą weryfikacji na podstawie obowiązujących przepisów. Ponadto organ zaznaczył, że analiza treści zawartych na ten temat w raporcie na stronach 50 -52 wskazuje, że odnoszą się one do fermy jako całości - po rozbudowie - a nie tylko zaplanowanego przedsięwzięcia. Ponadto zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko, który brzmi ,,Parametry tego samego rodzaju, charakteryzujące skalę przedsięwzięcia i odnoszące się do przedsięwzięć tego samego rodzaju położonych na terenie jednego zakładu lub obiektu, istniejących i planowanych, sumuje się" nie daje podstaw do twierdzenia, że raport powinien analizować oddziaływanie przedsięwzięcia w zakresie emisji zanieczyszczeń włącznie z emisjami, których źródło położone jest poza terenem fermy. Wobec powyższego wnioskodawca nie jest zobowiązany do sumowania emisji nie zależnie od tego czy ich źródłem jest jeden lub wiele zakładów. Brak w raporcie informacji w zakresie, o którym mowa we wniosku nie może być podstawą do nałożenia obowiązku o uzupełnienie raportu we wnioskowanym zakresie.

d) W części odnoszącej się do braku w raporcie informacji o zastosowaniu w planowanych kurnikach "euroklatek" organ zauważa, że obowiązujące przepisy nie nakładają obowiązku stosowania ,,euroklatek". Informacji na ten temat nie ma w raporcie, lecz została ona przekazana przez wnioskodawcę na rozprawach administracyjnych otwartych dla społeczeństwa.

e) Wniosek Klubu w zakresie zweryfikowania podanych w raporcie odległości od obiektów przyrodniczych i naturowych został uwzględniony i w powyższym zakresie organ pismem z dnia [...] lipca 2009r. skierowanym do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska przyłączył się do stanowiska zaprezentowanego w tym względzie przez Towarzystwo Przyrodnicze "B". W opinii organu powyższe błędy nie dają podstaw do stwierdzenia, iż wniosek zawarty w raporcie, że niekorzystne oddziaływania inwestycji zamknie się w granicach działki będącej przedmiotem inwestycji i stanowiącej własność inwestora jest błędny. Podobne stanowisko zaprezentował Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w postanowieniu z dnia [...] lipca 2009r.

f) W nawiązaniu do wniosku organ zauważył, że tak na etapie uzyskania przez wnioskodawcę pozwolenia na budowę, jak i pozwolenia zintegrowanego organ będzie miał dostęp do postępowania, z którego zamierza skorzystać by monitorować warunki realizacji inwestycji, a w późniejszym czasie na etapie jej użytkowania korzystając z uprawnień wynikających z ustawy prawo ochrony środowiska, ustawy o utrzymaniu i porządku w gminie kontrolować działalność instalacji. Urząd będzie reagował na wnioski mieszkańców jeżeli takie będą do niego kierowane.

W trakcie rozprawy w dniu 30 czerwca 2009r. uczestnicy zgłosili następujące wnioski: zwrócono uwagę na dużą rozbieżność danych zawartych w raporcie

z danymi rzeczywistymi w zakresie odległości inwestycji od "[...]",

rzeki [...] oraz pominiętych odległości od najbliższej ulicy [...] oraz czy dla przedsięwzięcia wykonana została analiza BAT. Organ ustalił, iż w raporcie o oddziaływaniu na środowisko autorzy błędnie podali nazwę obszaru Natura 2000 "[...]" oraz niewłaściwie określili odległość planowanej inwestycji od tego obszaru podając, że wynosi ona 1200 m gdy tymczasem graniczy on z nią bezpośrednio. Ponadto biednie podano odległość od obszaru chronionego krajobrazu "[...]" 600 m zamiast 300 m. Nie podano odległości planowanej inwestycji od ul. [...] jako najbliższej ulicy [...]. Organ uznał, że błędy te nie mają wpływu na poprawność wniosku, że niekorzystne oddziaływanie przedsięwzięcia ograniczy się do granic nieruchomości. W pozostałej części odwołał się do argumentów wcześniej przywołanych w uzasadnieniu. Odnosząc się do drugiego z zarzutów organ wskazał, iż autorzy raportu wielokrotnie powołują się na standardy BAT np. na stronach od 72 do 76. Według organu Raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko przedłożony Burmistrzowi spełnia wymagania określone w art. 66 ustawy z dnia 3 października 200Sr. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

W dniu [...] lipca 2009r. przeprowadzona została kolejna rozprawa

administracyjna otwarta dla społeczeństwa, w trakcie której uczestnicy nie zgłosili żadnych wniosków i uwag do postępowania o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia.

Organ dodał ponadto, iż dla terenu, na którym ma być zlokalizowane przedsięwzięcie nie istnieje uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego. Nadto środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia uzgodnione zostały z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska (uzgodnienie z dnia [...] lipca 2009r.) i Państwowym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym (opinia z dnia [...] czerwca 2009r.).

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. Burmistrz orzekł o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedmiotowego przedsięwzięcia, która na podstawie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2009 r. została w całości uchylna i przekazana do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Na etapie ponownego rozpatrzenia sprawy pismem z dnia [...] października 2009 r. wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek w zakresie wskazania wszystkich działek, na których realizowane będzie przedsięwzięcie, czyli wskazując dodatkowo działki [...]. Następnie organ wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia raportu

o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, w zakresie wskazanym w decyzji kasacyjnej SKO.

W wyniku w/w uzupełnienia w dniu [...] grudnia 2009 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska postanowieniem [...] uzgodnił realizację przedsięwzięcia, określając jego warunki. W dniu [...] listopada 2009r. także Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny pozytywnie zaopiniował realizację przedsięwzięcia pod względem wymagań higieny środowiska.

W dniu [...] grudnia 2009r. do Burmistrza wpłynął wniosek K. i W.N., w którym strony wniosły o wydanie decyzji która zawierać będzie zgodę na realizację przedsięwzięcia w wariancie l tj. poprzez pozostawienie bez zmian istniejącego stanu rzeczy. Ponadto strona podniosła, że pomimo pozytywnych stanowisk Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego przedsięwzięcie będzie miało negatywny wpływ na zdrowie i życie ludzi oraz przyczyni się do pogorszenia stanu środowiska naturalnego. Organ po przeanalizowaniu powyższego wniosku wskazał, iż wariant, na który wskazują strony spowoduje znaczący spadek obsady fermy. W konsekwencji zmniejszeniu ulegną wszelkie parametry emisji oraz ilość pobranej wody i zużytej energii elektrycznej. Zwiększeniu może ulec ilość powstających odpadów. Organ zauważył, że wariant wskazany przez firmę O został pozytywnie zaopiniowany przez kompetentne organy, które wskazały dodatkowe warunki jego realizacji w uwzględnieniem rozwiązań przyjętych w raporcie i jego uzupełnieniu. Organ podkreślił, iż oddziaływanie przedsięwzięcia ograniczy się do terenu będącego we władaniu wnioskodawcy i nie będzie miało niekorzystnego wpływu na tereny sąsiednie.

Organ wskazał, iż z waloryzacji przyrodniczej gminy wynika, że na działkach objętych planowana inwestycją, nie występują gatunki rzadkie, chronione i priorytetowe. Autorzy raportu wykazali, że realizacja projektowanego zamierzenia przy spełnieniu uwzględnionych w nim zastrzeżeń nie powinna stanowić zagrożenia zarówno dla środowiska jak również dla zdrowia i życia ludzi w świetle wymogów ustawy - Prawo ochrony środowiska. Biorąc powyższe pod uwagę organ stwierdził, że planowana inwestycja przy zachowaniu wymogów określonych w niniejszej decyzji nie spowoduje uciążliwego oddziaływania dla terenów sąsiednich, nie wpłynie na pogorszenie stanu środowiska przyrodniczego. Nie będzie również miała niekorzystnego wpływu na warunki życia i zdrowie ludzi.

Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli K. i A.M. zarzucając, że zaskarżona decyzja została podjęta na podstawie niepełnych danych co do stanu faktycznego i nie uwzględnia faktów zmiany parametrów inwestycji - powiększono zakres terytorialny o działkę nr [...] oraz zmieniono wielkość budynków, co ma wpływ na zasięg oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Nadto odwołujący zwrócili uwagę, iż załączone do raportu mapy Nr 1 i Nr 2 nie spełniają wymogów formalnych. Odwołujący zauważyli ponadto, iż organ nie umieścił zgodnie z art. 3 pkt. 11 ustawy informacji o projekcie decyzji na tablicy ogłoszeń Urzędu Miejskiego. Nadto organ zignorował zbiorowy protest mieszkańców wsi [...] nie uznanych ze strony postępowania, sygnalizujących przekroczenie już na obecnym poziomie wielkości termy - poziomu uciążliwości zapachowej. Odwołujący dodali ponadto, iż zaniechano przeprowadzenia najważniejszego dowodu w sprawie - wizji lokalnej z udziałem społeczeństwa w sprawie uciążliwości zapachowej. Odwołujący zaznaczyli, że ich dom mieszkalny znajduje się w odległości ok. 90 m od kurników i przez cały rok narażony jest na emisje z fermy inwestora, co narusza jego prawo własności. Skażenie powietrza amoniakiem, metanem i odorami ma wpływ na zdrowie mieszkańców. Zaznaczono, że w postępowaniu nie uwzględniono wpływów skumulowanych, a w sąsiedztwie planowanej inwestycji odwołujący posiada obiekt drobiarski obsadzony 10 000 szt. kur niosek, a wiec powinien zostać na inwestora nałożony obowiązek uzyskania pozwolenia zintegrowanego. Odwołujący dodali, iż w sprawie winien być sporządzony raport przyrodniczo-środowiskowy ze wzglądu na planowaną lokalizacją przedsięwzięcia w otulinie Obszaru Natura 2000 w świetle zasady przezorności. Zdaniem odwołujących nałożony obowiązek zaprojektowania pasa zieleni nie został przez organ ściśle zdefiniowany w zakresie szerokości pasa, nadto inwestor nie dysponuje terenami, na których możnaby urządzić pas zieleni ochronnej ze względu na obowiązujące przepisy p/poż.

Odwołanie od decyzji złożone zostało także przez K. i W.N., którzy zarzucili zaskarżonej decyzji, że została podjęta na postawie niepełnych danych posiadanych przez inwestora i organ I instancji. Podkreślono, że teren planowanej rozbudowy fermy znajduje się na wysokim brzegu pradoliny rzeki [...], która ogranicza ją od południa. Do fermy niemożliwy jest dojazd z drogi wojewódzkiej Nr [...], ponieważ w [...] znajduje się niski kamienny wiadukt uniemożliwiający przejazd cystern, paszowozów, samochodów asenizacyjnych. Pojazdy te obsługujące inwestora posiadają większą nośność niż nośność obiektów mostowych, po których się poruszają.

Decyzją z dnia [...] lutego 2010 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Kolegium wskazało w uzasadnieniu decyzji, iż do wniosku inwestora zgodnie z wymogami art. 74 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, zwana dalej ustawą, załączono niezbędne dokumenty: raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko opracowany w miesiącu maju 2009 r. przez Zespól pod kierownictwem mgr inż. R.B., uzupełniony w miesiącu listopadzie 2009r., kopię mapy zasadniczej w skali 1:5000 obejmującej przewidywany teren realizacji inwestycji wraz z terenem działek sąsiednich, wypis z ewidencji gruntów w trzech egzemplarzach wraz z ich zapisem w formie elektronicznej na informatycznych nośnikach danych. Dalej SKO wskazał, iż ustawa w art. 71 planowane przedsięwzięcia kwalifikuje jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko. Organ wskazał, iż aktualnie (art. 173 ust. 1 i 2 ustawy) obowiązuje utrzymane tymczasowo w mocy rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z. kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257. póz. 2573 z późn. zm.) i zgodnie z jego treścią planowane przedsięwzięcie zostało zakwalifikowane do przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko - § 2 ust. 1 pkt 43 ze względu na liczbę inwentarza. SKO podkreślił, iż do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko przeprowadzanie procedury oceny oddziaływania na środowisko jest obligatoryjne - art. 59 ust. 1 pkt 1 ustawy.

SKO wskazało, iż w ramach projektowanego przedsięwzięcia przewidziano budowę 5 szt. kurników dla kur niosek w ilości 836 640 szt. (3.347 DJP) oraz 10 szt. silosów paszowych o pojemności 35 nr każdy po 2 silosy na każdy kurnik. Kurniki będą posiadały wentylację wymuszoną przy pomocy 26 wentylatorów dachowych oraz 23 szt. wentylatorów szczytowych. Obszar fermy jest obecnie zainwestowany w 8 kurników dla kur niosek, w których znajduje się około 346 760 szt. kur niosek, 1 kurnik odchowalni, w którym znajduje się około 39 600 szt. kurcząt oraz obiekty towarzyszące którymi są: silosy paszowe 17 szt., taśmociągi usuwania pomiotu - 9 szt., przenośniki jaj. Inwestor przewiduje zwiększenie w tych obiektach obsady w 8 kurnikach dla kur niosek do 465 460 szt. kur niosek oraz w kurnikach odchowalni do 49 000 szt. kurcząt. Ilość stanowisk w kurnikach istniejących po zwiększeniu wynosić będzie 515 160 szt. czyli 2.061 DJP. Łączna maksymalna obsada fermy wyniesie

1 351 800 szt. kur w tym 1 302 200 szt. kur niosek i 49 600 szt. kurcząt - łącznie 5 407 DJP. Instalacja poza obiektem do chowu kur obejmuje: sortownie jaj, warsztat naprawy, budynek administracyjno-biurowy. budynek socjalny, portiernie, trafostację i agregatownię, studnię głębinową, stację uzdalniania wody. komorę zasuw, zbiornik sedymentacyjny popłuczyn, zbiornik retencyjny wody, nieckę dezynfekcyjną, studzienki chłonne wód opadowych, podziemne zbiorniki na ścieki oraz pojemniki służące do magazynowania odpadów, magazyny produktów, opakowań i innych (p. str. 18 i 19 raportu).

SKO podkreśliło, iż raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko jest jednym z najważniejszych elementów postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, stanowiącym podstawę do ustaleń wszystkich potencjalnych zagrożeń związanych z realizacją planowanego przedsięwzięcia. Opracowany raport winien zawierać określone w art. 66 ustawy elementy. Raport opracowany w maju 2009 r. nie zawierał informacji niezbędnych do zakończenia postępowania, w sprawie oceny oddziaływania na środowisko. W szczególności, co do przyjętego stanu faktycznego dot. odległości przedsięwzięcia od obszaru chronionego krajobrazu jak i aktualnego stanu prawnego dot. emisji gazów cieplarnianych i innych substancji oraz braku przedstawienia alternatywnych wariantów realizacji przedsięwzięcia). Raport został uzupełniony w miesiącu listopadzie 2009 r. o następujące elementy: - Położenie planowanej inwestycji względem terenów objętych różnymi formami ochrony z uwzględnieniem środowiska przyrodniczego, form ochrony przyrody, obszarów i obiektów chronionych z zawartymi twierdzeniami m.in. " że w najbliższym otoczeniu fermy występują dwie formy ochrony przyrody ustanowione na podstawie ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, do których należą: obszar chronionego krajobrazu — [...]: Obszar Natura 2000 - ,, [...]", Obszar chronionego krajobrazu - [...] zlokalizowany jest w kierunku południowym od terenu fermy drobiu w [...], gdzie swą północna granicę dzieli z obszarem Natura 2000 [...]. Na tym kierunku znajduje się w odległości 10 m od terenu fermy prowadząc granice po drodze leśnej. Obszar Natura 2000 [...] otacza teren fermy drobiu w [...] z kierunku południowego i zachodniego. W kierunku południowym teren fermy znajduje się w odległości około 10 m od granicy obszaru, natomiast w kierunku zachodnim w odległości koło 20 m.

Z podsumowania obszernych ustaleń, jak podał organ wynika, że oddziaływanie projektowanej instalacji będzie mieścić się w granicach posiadanego przez inwestora terenu w związku z czym nie będzie oddziaływało na tereny sąsiednie w tym na tereny objęte ochroną, tj. obszar Natura 2000 - [...] oraz obszar chronionego krajobrazu - [...] (str. 3-6 uzupełnionego raportu). Uzupełniony raport zawiera również warianty alternatywne przedsięwzięcia z uwzględnieniem lokalizacji i wariantów. Charakterystykę przedsięwzięcia zmieniono w zakresie fazy wykonywania prac budowlanych, fazy eksploatacji instalacji z uwzględnieniem opisu głównych procesów technologii chowu drobiu i produkcji jaj. Zawarto również w uzupełnieniu raportu, analizę wymogów ustawy o systemie zarządzania emisją gazów cieplarnianych. Kolegium wskazało, iż z opracowanego raportu przy rozwiązaniach chroniących środowisko w zakresie emisji hałasu, emisji zanieczyszczeń do atmosfery (dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, tlenku węgla, pyłu oraz amoniaki) powstawania odoru, odprowadzania ścieków przemysłowych i wód opadowych oraz sposobu postępowania z odpadami nie wynika, że zostaną przekroczone standardy poza ustalone obowiązującymi przepisami.

Zdaniem organu opracowany raport o oddziaływaniu planowanego przedsięwzięcia na środowisko oraz uzupełnienie do raportu pozwala uznać, że spełnia on wymagania formalne wynikające z art. 66 ustawy. W jego opracowaniu określono oddziaływanie i potencjalne zagrożenia środowiska związane z realizacja i eksploatacją planowanego zamierzenia. Uwzględniono także łączne oddziaływanie na środowisko istniejących i funkcjonujących obiektów fermy oraz planowanego przedsięwzięcia. W dokumencie zostały określone warunki realizacji oraz eksploatacji przedsięwzięcia zapewniające ochronę środowiska. Kolegium podało, iż planowane przedsięwzięcie znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie obszaru chronionego krajobrazu i obszaru natura 2000 nie będzie oddziaływać na gatunki i siedliska tam chronione i nie zostanie naruszona integralność obszaru. Według Kolegium dane zawarte w opracowanym raporcie uwzględniają wszystkie ewentualne zagrożenia związane z realizacja zamierzeń. Przesłane dokumenty przez organ l instancji uzyskały uzgodnienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz pozytywną opinię Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego. Zaskarżona decyzja zdaniem Kolegium spełnia wymogi art. 82 ust. 1 ustawy, którą organ wydał po przeprowadzeniu oceny oddziaływania na środowisko z uwzględnieniem wyników uzgodnień i opinii, ustaleń zawartych w raporcie i jego uzupełnieniu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko; wyników postępowania z udziałem społeczeństwa. W decyzji zawarto również elementy fakultatywne wymienione w art. 82 ust. 1 pkt 2 ustawy nie stwierdzając w oparciu o treści zawarte w opracowanym raporcie i mające oparcie w uzgodnieniu współdziałającego organu konieczności nałożenia obowiązku wykonania przez wnioskodawcę kompensacji jak również, podjęcia działań w zakresie zapobiegania, ograniczania i monitorowania oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Organ nie stwierdził też konieczności utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania. Organ jednakże na inwestora nałożył obowiązek przedstawienia analizy porealizacyjnej określając zakres i termin wykonania (w okresie 6 miesięcy od oddania inwestycji do eksploatacji, użytkownik zobowiązany jest do sporządzenia analizy porealizacyjnej przedsięwzięcia w zakresie ochrony akustycznej terenu, ochrony środowiska gruntowo-wodnego i oddziaływania na jakość powietrza z uwzględnieniem pomiaru amoniaku, podtlenku azotu, tlenki azotu, ditlenki węgla, ditlenki siarki, metanu, dwutlenku siarki, pyłów. Zdaniem Kolegium uregulowania w tym zakresie zawarte w zaskarżonej decyzji znajdują oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym, których skutki środowiskowe nie budzą wątpliwości, w szczególności w zakresie możliwości oddziaływania na obszary wymagające specjalnej ochrony ze względu na występowanie gatunków roślin i zwierząt, ich siedlisk lub siedlisk objętych ochrona oraz pozostałe formy ochrony przyrody. Zgodnie z art. 82 ust. 3 ustawy składnikiem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest charakterystyka przedsięwzięcia stanowiąca jej załącznik.

W opinii SKO zaskarżona decyzja stanowi logiczną konsekwencję ustalonego prawidłowo w postępowaniu stanu faktycznego sprawy i jego oceny w świetle obowiązujących przepisów, mających oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym, który nie budzi wątpliwości. Skład orzekający nie uznał zarzutu odwołujących małżonków M., nie uwzględnienia w raporcie powiększenia zakresu terytorialnego zamierzenia inwestycyjnego, mających wpływ na zasięg terytorialny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko i zwiększenie wielkości budynków. Inwestor zmienił w tym zakresie złożony wniosek uwzględniony w tym zakresie w opracowanym raporcie (p. str. 13 uzupełnienia raportu i zał. Nr 8 raportu) i uzgodnieniu i opinii organów współdziałających. Treścią decyzji środowiskowej jest natomiast ustalenie i ocena wpływu inwestycji (uciążliwości) na środowisko, a nie szczegółowe rozstrzyganie o parametrach obiektów niezbędnych do realizacji przedsięwzięcia, rozstrzyganych w odrębnym toku postępowania administracyjnego o pozwoleniu na budowę. Nie uwzględniono jako zasadny zarzut braku wymogów formalnych zał. Nr 1 i 2 opracowanego raportu. Niezbędnym elementem raportu nie jest załączenie map spełniających wymogi formalne zakreślone obowiązującymi przepisami. Załączniki powyższe oceniono jako wskazanie miejsca usytuowania przedsięwzięcia w terenie, które nie budzi wątpliwości. Nadto zawarte tam treści znajdują odzwierciedlenie w zał. Nr 8 do raportu - sporządzone na mapie sytuacyjno-wysokościowej w skali 1 :500 spełniającej wszystkie wymogi formalne.

Zarzut uciążliwości odoru w okolicznościach przedmiotowej sprawy organ również uznał za nieuzasadniony. Uciążliwości związane z emisją odoru aktualnie nie zostały objęte regulacją prawną. Przeprowadzenie dowodu z oględzin nie jest elementem koniecznym w niniejszym postępowaniu. Dowód ten może być do puszczony w sprawie, gdy może to przyczynić się do wyjaśnienia okoliczności mających wpływ na istotę rozstrzygnięcia. Dopuszczenie dowodu na powyższą okoliczność w związku na brak uregulowania tej kwestii w systemie prawnym nie znajduje żadnego uzasadnienia również w kontekście uznania za strony społeczności lokalnej. SKO dodało, iż za strony postępowania zgodnie z art. 28 kpa uznaje się osoby legitymujące się interesem prawnym, przez który należy rozumieć interes mający oparcie w przepisach prawa materialnego, (p. delegacja zawarta w art. 222 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska - j.t. Dz. U. z 2008 r. Nr 25, póz. 150, z późn.zm. -do wydania rozporządzenia wykonawczego określającego poziom niepowodujących przekroczeń wartości odniesienia substancji zapachowych w powietrzu). Za nieuzasadnione Kolegium uznało żądanie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania w świetle art. 135 w/w ustawy Prawo ochrony środowiska. Z oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko zawartym w zgromadzonych dowodach (opracowany raport) wynika, że zostaną zachowane przy realizacji przedsięwzięcia standardy jakości środowiska. Stanowiskiem Kolegium nie zasługuje na uwzględnienie zarzut nie uwzględnienia w opracowanym raporcie wpływów skumulowanych (odwołujący prowadzi taka samą działalność na działce sąsiedniej). Zgodnie z § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. (Dz. U. Nr 257. póz. 2573. ze zm.) obowiązek uwzględnienia w raporcie kumulowania się oddziaływań przedsięwzięć znajdujących się ma terenach nieruchomości sąsiednich dotyczy przedsięwzięć sklasyfikowanych w § 3 rozporządzenia. Przedmiotowe zaś przedsięwzięcie ze względu na swój charakter zostało sklasyfikowane w § 2 rozporządzenia. SKO zwróciło uwagę, iż w raporcie zaznaczono, że inwestor zobowiązany jest do złożenia wniosku o wydanie zezwolenia zintegrowanego (str. 53 raportu), w którym to odrębnym postępowaniu, przedmiotem rozpatrzenia będzie kwestia "kumulacji emisji'" co jest zgodne z art. 181 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, dla tego rodzaju przedsięwzięć. Organ zaznaczył ponadto, iż dowody zgromadzone w przedmiotowej sprawie w tym również opinia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego jako organu współdziałającego w przedmiotowym postępowaniu nie pozwala uznać, iż zamierzenie inwestycyjne wpłynie na zdrowie mieszkańców, jak również będzie miało upływ na obszary chronione. W tym postępowaniu organ nakładając na inwestora obowiązek zaprojektowania pasa zieleni nie bada i nie określa w tym postępowaniu możliwości realizacji tego obowiązku. W pozostałym zakresie podnoszone zarzuty uznano za nie mające wpływu na wynik sprany. Jako bezpodstawne uznano zarzuty odwołujących K. i W.N. kwestionujących możliwości komunikacyjne i transportowe z uwagi na usytuowanie dróg publicznych i mostów, zamierzonej inwestycji jako nie mające znaczenia i wpływu na istotę rozstrzygnięcia.

Skargę od powyższej decyzji złożyli K. i A. małżonkowie M. wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji ewentualnie o uchylenie decyzji organów I i II instancji. Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucili naruszenie przepisów prawa w tym poprzez wydanie jej na podstawie rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu, które utraciło moc w wyniku nowelizacji ustawy Prawo ochrony środowiska (art. 12 ust. 1) z dniem 20 sierpnia 2009 r. (przy czym nowe rozporządzenie zostało wydane dopiero w dniu 26 stycznia 2010 r.) oraz naruszenie art. 3 pkt 11 lit. b i c ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko poprzez nie ogłoszenie decyzji w sposób zwyczajowo przyjęty czyli nie ogłoszenie informacji na tablicy ogłoszeń. Za kluczową dla rozstrzygnięcia sprawy uznali skarżący analizę zanieczyszczenia powietrza wokół fermy i wszelkich emisji. Skarżący zwrócili uwagę na zaniechanie wydania przepisów wykonawczych do art. 222 ustawy Prawo o ochronie środowiska dotyczących uciążliwości zapachowych i poziomów odniesienia co stanowi naruszenie konstytucyjnego prawa wyrażonego w art. 5 Konstytucji RP, dotyczącym zapewnienia ochrony środowiska oraz art. 2 Konstytucji RP. W pozostałym zakresie skarżący powielili zarzuty zgłoszone uprzednio na etapie postępowania odwoławczego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie uznając zarzuty skarżących za nieuzasadnione i w całości podtrzymując dotychczasowe stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Uprawnienia sądów administracyjnych, określone między innymi w art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) - zwanej dalej: "P.p.s.a", sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. W związku z tym podstawę dla uwzględnienia skargi i wyeliminowania z obrotu prawnego aktu wydanego przez organ administracji publicznej stanowi stwierdzenie, że doszło do naruszenia bądź prawa materialnego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie albo też naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, a także, gdy decyzja lub postanowienie organu dotknięte są wadą nieważności (art. 145 § 1 P.p.s.a.).

Jak stanowi przepis art. 134 § 1 P.p.s.a. sąd badając legalność zaskarżonego aktu nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie zarówno zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji zostały wydane z naruszeniem przepisów postępowania tj. art. 7, art. 8, art. 77 § 1 oraz art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U z 2000, Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), zwanej dalej: K.p.a., a także z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 3 października2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199. póz. 1227. ze zm.), dalej zwanej ustawą. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Musiało to zatem skutkować wyeliminowaniem wadliwych decyzji z obrotu prawnego.

Realizacja jednej z zasad ogólnych postępowania administracyjnego, wyrażonej w art. 7 k.p.a. zasady prawdy obiektywnej, wymaga by organy administracji publicznej podejmowały wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Jako dowolne należy traktować zatem ustalenia faktyczne znajdujące wprawdzie potwierdzenie w materiale dowodowym, ale niekompletnym, czy nie w pełni rozpatrzonym. Zarzut dowolności zostaje wykluczony dopiero ustaleniami dokonanymi w całokształcie materiału dowodowego (art. 80 K.p.a.), zgromadzonego i rozpatrzonego w sposób wyczerpujący (art. 77 § 1 K.p.a.), a więc przy podjęciu wszelkich kroków koniecznych do jednoznacznego wyjaśnienia okoliczności sprawy, jako warunku niezbędnego wydania rozstrzygnięcia o przekonującej treści - por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lipca 2001 r., l SA 1768/99. W odniesieniu do postępowania przed organem odwoławczym należy też podkreślić, iż zgodnie z zasadą dwuinstancyjności organ ten obowiązany jest ponownie rozpoznać i rozpatrzyć sprawę rozstrzygniętą decyzją lub postanowieniem organu l instancji, a stan faktyczny winien ustalić nie tylko w oparciu o - materiał dowodowy zebrany w postępowaniu l instancji, lecz także rozszerzając granice postępowania dowodowego na istotne dla sprawy okoliczności faktyczne pominięte przez organ l instancji. W konsekwencji, w myśl art. 136 K.p.a., organ odwoławczy może przeprowadzić nie tylko na żądanie strony, lecz także z urzędu dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania organowi, który w l instancji wydał decyzję lub postanowienie. Funkcjonowanie zasady prawdy w postępowaniu administracyjnym zobowiązuje organ do szczególnej staranności w wyjaśnieniu wszystkich faktów istotnych dla sprawy. W szczególności organ jest zobowiązany dokonać wszechstronnej oceny okoliczności konkretnego przypadku na podstawie analizy całego materiału dowodowego, a stanowisko wyrażone w decyzji uzasadnić w sposób wymagany przez przepisy kpa (zob. wyrok NSA z dnia 26.05.1981 r., S.A. 810/81, ONSA 1981, Nr 1 poz. 45).

Decyzje administracyjne wydawane w postępowaniu administracyjnym podlegają rygorom określonym w art. 107 § 1 K.p.a. Przepis ten wymienia elementy decyzji administracyjnej, do których należy między innymi jej uzasadnienie faktyczne i prawne. Z kolei § 3 cytowanego przepisu stanowi, iż uzasadnienie faktyczne decyzji w szczególności powinno zawierać wskazania faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów na których się oparł, oraz przyczyn z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej, z przytoczeniem przepisów prawa. Prawidłowe uzasadnienie rozstrzygnięcia umożliwia przeprowadzenie kontroli, czy decyzja została wydana zgodnie z obowiązującym prawem, a nadto wiąże się także z realizacją zasady przekonywania, sformułowanej w art. 11 K.p.a.

Postępowanie administracyjne zakończone zaskarżoną decyzją ostateczną Samorządowego Kolegium Odwoławczego nie spełnia w/w wymogów. W pierwszej kolejności z uwagi na wagę postawionego w skardze zarzutu odnieść należy się do kwestii wydania decyzji organu I instancji na podstawie nieobowiązujących przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2003 r. Nr 1, poz. 12).

Przede wszystkim zauważyć należy utratę mocy obowiązującej rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2003 r. Nr 1, poz. 12). Rozporządzenie to wydane zostało na podstawie art. 222 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska, nazywanej dalej w skrócie "Poś".

Dnia 15 listopada 2008 r. weszła w życie ustawa z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227). Ustawa ta znowelizowała ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.) uchylając m.in. w tytule I dział V, dotyczący udziału społeczeństwa w postępowaniu w sprawie ochrony środowiska oraz dział VI, dotyczący postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko.

Powołane w raporcie rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2003 r. Nr 1, poz. 12) utraciło moc obowiązującą jeszcze przed dniem wydania przez Burmistrza w [...] stycznia 2010r. decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie art. 222 ust. 2 Poś, jednak zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 88, poz. 587) jego moc obowiązująca wygasła z upływem dwóch lat od dnia wejścia w życie przywołanej ustawy zmieniającej. Ustawa ta została opublikowana w dniu 18 maja 2007 r. i weszła w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia czyli z dniem 19 sierpnia 2007 r. Oznacza to, że rozporządzenie z dnia 5 grudnia 2002 r. utraciło moc obowiązującą z dniem 20 sierpnia 2009 r. W konsekwencji decyzja Burmistrza (organu pierwszej instancji) z dnia [...] stycznia 2010r. o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia powołuje się na raport sporządzony w oparciu o przepisy, które na dzień wydania tej decyzji już nie obowiązywały, o czym w listopadzie 2009 r. sporządzający raport powinien wiedzieć.

Zawarta w art. 222 ust. 2 Poś delegacja ustawowa dla Ministra Środowiska została wykonana w dniu 26 stycznia 2010r. kiedy to Minister Środowiska wydał nowe rozporządzenie w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16, poz. 87), przy czym rozporządzenie to weszło w życie z dniem ogłoszenia czyli 3 lutego 2010 r. a zatem obowiązywało już w dacie wydania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze zaskarżonej decyzji.

Zauważyć należy, że w prawodawstwie, w okresie od 20 sierpnia 2009 r. do 2 lutego 2010 r. powstała luka prawna, jednak z uwagi na treść § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 3 lutego 2010 r. do postępowań w sprawie pozwoleń na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza oraz pozwoleń zintegrowanych wszczętych, a niezakończonych przed dniem wejścia w życie tego aktu prawnego stosuje się przepisy nowego rozporządzenia. Jak wynika z uzasadnienia Ministerstwa Środowiska, w resorcie tym prowadzone były prace związane ze skomplikowaną tematyką tego dokumentu, które wymagały przeprowadzenia szeregu analiz i uzgodnień i prace te zostały zakończone dopiero w styczniu 2010 roku. Wobec takiego stanu rzeczy ustalenia raportu co do zanieczyszczeń emisji powietrza raportu, poczynione w oparciu o nieobowiązujący w chwili wydawania decyzji przepis prawa nie można uznać za wiarygodny dowód dla oceny środowiskowych uwarunkowań wnioskowanego przedsięwzięcia. Stąd też w ocenie Sądu w niniejszej sprawie raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, w części dotyczącej analizy rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu, winien zostać sporządzony w oparciu o nowe rozporządzenie.

Jest to o tyle istotne, że w nowym rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r., w porównaniu do poprzedniej regulacji prawnej, zostały ustalone nowe wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu. Przykładowo rozporządzenie z 5 grudnia 2002 r. przewidywało w załączniku nr 1 dla ditlenku (dwutlenku) siarki wartość odniesienia wynoszącą 30 µg/m³ (mikrogramów na metr sześcienny) dla okresu roku kalendarzowego (poz. 72 załącznika nr 1), podczas gdy nowe rozporządzenie z 26 stycznia 2010 r. przewiduje dla dwutlenku siarki nową wartość odniesienia, wynoszącą 20 µg/m³ dla okresu roku kalendarzowego (poz. 72 załącznika nr 1).

Należy przy tym mieć na uwadze, że stopniowe zaostrzanie przez prawodawcę regulacji prawnych w zakresie wprowadzania do środowiska niektórych substancji chemicznych następuje w interesie publicznym, proces ten ma bowiem na celu zmniejszenie emisji związków chemicznych, które mogą przyczyniać się do pogorszenia stanu środowiska naturalnego oraz zdrowia i życia człowieka.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło zatem w niewyjaśnionych okolicznościach odnośnie rzeczywistej wielkości emisji zanieczyszczeń do powietrza, a także skumulowanej emisji zanieczyszczeń, związanej z planowanym funkcjonowaniem rozbudowywanego zakładu. Tym samym organ pierwszej instancji naruszył zasadę ogólną dochodzenia prawdy obiektywnej, wyrażoną w art. 7, 77 § 1 i 80 k.p.a., z której płynie nakaz podejmowania przez organ administracji wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz zebrania w sposób wyczerpujący i rozpatrzenia całego materiału dowodowego.

W ocenie Sądu zarówno raportowi jak i zaskarżonej decyzji należy zarzucić także nie wyjaśnienie okoliczności związanej z występowaniem uciążliwości tzw. odorowej. Z treści raportu wynika, że roczna emisja amoniaku ze wszystkich kurników jest nieznacznie wyższa o ok. 23,1 kg/rok od normy związanej z rozprzestrzenianiem zanieczyszczeń, określonej w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002r. Zauważyć jednak należy, że rozporządzenie to w chwili wydawania przez organ I instancji już nie obowiązywało, a w chwili rozpoznawania przez SKO odwołania skarżących obowiązywało rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010r. W tym miejscu należy więc przywołać argumenty wskazane wyżej co do powyższej kwestii.

Zaznaczyć należy, iż powyższe zagadnienie dotyczące uciążliwości odorowej organy potraktowały aż nazbyt powierzchownie. Istotnie, regulacje normatywne nie określają parametrów wielkości stężeń substancji zapachowych w powietrzu. Ustawowe upoważnienie w tym zakresie nie zostało dotychczas wykonane (art. 222 ust. 5 Poś). Odnośnych regulacji nie zawarto także w przepisach prawa wspólnotowego. Nie oznacza to jednak, że analiza uciążliwości z tym związanych może być przez organ pomijana.

W świetle art. 52 ust. 1 pkt 11 Poś istnieje wymóg, zawarcia w raporcie, analizy możliwych konfliktów społecznych. Analiza taka nie została w sposób obiektywny przedstawiona w raporcie, gdzie stwierdza się, iż emisja prowadzenia przez obiekt nie naruszy interesów osób trzecich, gdyż oddziaływanie zamknie się w obrębie terenu inwestycji. Organ l instancji w uzasadnieniu decyzji wskazał na brak ujemnego oddziaływania inwestycji na środowisko, a jednocześnie przyjął, że oddziaływanie takie może mieć miejsce w stosunku do sąsiednich terenów i może mieć związek z emisją zanieczyszczeń do atmosfery ( pyły, amoniak, dwutlenek siarki, podtlenek azotu, ditlenku węgla, ditlenku siarki, tlenku węgla), oddziaływaniem odorotwórczym, wytwarzaniem odpadów, emisją dźwięku i wytwarzaniem pomiotu ptasiego.

To głównie uciążliwość odrowa prowadzi do powstania konfliktów społecznych, czego przykładem jest niniejsze postępowanie sądowo-administracyjne. Zdaniem Sądu, organy w większym stopniu powinny odnieść się do sprzeciwu mieszkańców wsi [...], którzy podnosili, iż już istniejące kurniki utrudniają im życie, a budowa nowych zwiększy zagrożenia sanitarne. Sąd podziela stanowisko wyrażane wielokrotnie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż wobec braku ustawy normującej sposób i zakres badania i oddziaływania odorów na środowisko podstawę orzekania w przedmiotowej sprawie winna stanowić przede wszystkim skala zjawiska oraz możliwy zakres środków służących ograniczeniu tej uciążliwości, które w rozpoznawanej sprawie prowadzą do konfliktów społecznych.

Rzeczą organu (pomimo braku norm odorowych) było wypowiedzenie się na temat skali tego zjawiska, możliwości jego zminimalizowania oraz wpływu tych uciążliwości na zdrowie i życie ludzi.

W medycynie znane są przypadki zachorowań nie tylko na choroby somatyczne związane z uciążliwym sąsiedztwem kurzych ferm wielkotowarowych jak alergie, zapalenia oskrzelików płucnych (płuco farmera), ale także obsesje psychiczne związane z długotrwałym przebywaniu w środowisku obciążonym odorami ( patrz "Choroby alergiczne i astma" pod redakcją prof. Józefa Małolepszego Wydawnictwo Volumed, Wrocław 1996 roku i "Psychiatria" pod redakcją Adama Bilikiewicza i Włodzimierza Strzyżewskiego, Wydawnictwo OZWL Warszawa 1992 rok).

Na organie spoczywa obowiązek weryfikacji ustaleń sporządzonego raportu w zakresie oddziaływania higienicznego i zdrowotnego na środowisko. Raport jest dokumentem, który podlega ocenie, a sporządzenie go nie zwalnia organu uzgadniającego od czynienia własnych ustaleń zmierzających do weryfikacji przedstawionych danych (vide: wyrok WSA w Warszawie z dnia13 kwietnia 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 2206/06). Nie można zgodzić się ze stanowiskiem organu, że skoro w polskim ustawodawstwie nie określono standardów zapachowych uciążliwych dla ludzi, to okoliczność ta nie może "stanowić o formalnych rozstrzygnięciach administracyjno - prawnych". Art. 47 pkt 1 lit. a, pkt 2 ustawy - Prawo ochrony środowiska nie odwołuje się do obowiązujących dopuszczalnych norm - substancji szkodzących środowisku, lecz nakazuje ogólną ocenę wpływu inwestycji na zdrowie ludzi i warunki ich życia oraz ocenę środków zapobiegających negatywnemu oddziaływaniu. Podobne uregulowanie znajduje się w Dyrektywie Rady (EWG) nr 337 /1985 z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne (Dz. Urz. UE 15/t.1, s. 248 ze zm.). Dyrektywa wskazuje na konieczność przeprowadzenia analizy ogólnego oddziaływania przedsięwzięcia na zdrowie człowieka, co oznacza (zdaniem Sądu) konieczność brania pod uwagę zarówno czynników negatywnych mających normy określone przepisami, jak też tych, które nie zostały sparametryzowane.

W niniejszej sprawie, organy obydwu instancji nie rozważyły kwestii uciążliwości odorów wykraczających swym zasięgiem poza obszar inwestycji, szkodliwości (bądź jego braku) emisji amoniaku, siarkowodoru i innych substancji organicznych na zdrowie osób trzecich w aspekcie obu przedstawionych raportów oddziaływania inwestycji na środowisko. Tym samym organy naruszyły przepisy art. 7, 77 § 1 i 80 k.p.a., co mogło mieć wpływ na prawidłowość oceny możliwości realizacji inwestycji w określonym przez inwestora miejscu bądź dla określenia warunków jego realizacji.

W przedmiotowej sprawie Sąd rozważał także przepis art. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 3 pkt 50 Poś, które formułują (art. 5 Konstytucji ) i definiują (art. 3 pkt 50 Poś ) zasadę zrównoważonego rozwoju. A mianowicie art. 5 Konstytucji - Rzeczypospolita Polska strzeże niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium, zapewnia wolności i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli, strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska - kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju. Art. 3 pkt 50 Poś przez zrównoważony rozwój rozumie się taki rozwój społeczno gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych w celu zagwarantowania możliwości zaspakajania podstawowych potrzeb poszczególnych społeczności lub obywateli zarówno współczesnego pokolenia jak i przyszłych pokoleń. Rozpatrując zatem miejsce zasady zrównoważonego rozwoju w Konstytucji RP należy przyjąć, że pełni ona przede wszystkim rolę dyrektywy wykładni. Przede wszystkim, zatem gdy pojawiają się wątpliwości co do zakresu obowiązków, rodzaju obowiązków i sposobu ich realizacji należ posiłkować się zasadą zrównoważonego rozwoju. Pełni ona zatem rolę podobną do zasad współżycia społecznego czy społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa w prawie cywilnym.

W pierwszej kolejności do uwzględnienia zasady zrównoważonego rozwoju obowiązany jest ustawodawca w procesie stanowienia prawa. Ale w drugiej, zasadę tę powinny mieć na uwadze organy stosujące prawo. Niekiedy bowiem stan faktyczny wymaga rozważenia i wyważenia rozwiązań korzystniejszych stosując zasadę zrównoważonego rozwoju. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie mamy do czynienia z taką sytuacją.

Biorąc za przedmiot definicję zawartą w Poś do realiów niniejszej sprawy -można wyprowadzić następujący wniosek: - zasada zrównoważonego rozwoju służy do rozwiązywania konfliktów między wartościami konkurującymi ze sobą przy czym jedną z tych wartości jest ochrona środowiska i jego ochrona a drugą wolność gospodarcza oparta na własności prywatnej, o której mowa w art. 20 Konstytucji RP - "społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz solidarności dialogu i współpracy partnerów społecznych stanowi podstawę ustroju gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej".

Złotym środkiem w rozwiązaniu tego dylematu zadaniem Sądu winno być rozważenie przez organy skali zamierzenia inwestycyjnego wnioskodawcy i położenie zabudowań mieszkalnych ludzi w odległości 90 m od wielkotowarowej fermy co już rodzi a i będzie rodzić w przyszłości konflikty społeczne.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że organy zaniechały podjęcia kroków niezbędnych do dokładnego ustalenia i wyjaśnienia stanu faktycznego. Nie można zapominać, iż pomimo nałożenia na inwestora ubiegającego się o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach obowiązku przedłożenia wymaganych dokumentów, nadal na organie administracji publicznej spoczywa ciężar przeprowadzenia całego postępowania, w tym zgromadzenia i oceny dowodów. Organ ma zatem obowiązek z własnej inicjatywy uzupełnić materiał dowodowy, przeanalizować i ocenić każdy przeprowadzony dowód, a następnie wskazać w uzasadnieniu decyzji - zgodnie z art. 107 § 3 K.p.a. fakty, które uznał za udowodnione, dowody na których się oparł oraz przyczyny, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Obowiązki te spoczywają także na organie odwoławczym, który w pierwszej kolejności ponownie rozpoznaje sprawę merytorycznie w jej całokształcie, odnosząc się między innymi do stawianych zarzutów decyzji organu pierwszej instancji (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lutego 2003 r., sygn. akt II SA/Gd 2232/02).

Zaniechanie przez organ administracji podjęcia czynności procesowych zmierzających do zebrania pełnego materiału dowodowego, zwłaszcza gdy strona powołuje się na określone i ważkie dla niej okoliczności, jak również uproszczona ocena zebranego materiału dowodowego jest wadą postępowania uzasadniającą uchylenie decyzji administracyjnej wydanej w wyniku takiego zaniedbania. Organy nie dokonały wystarczającej oceny dokumentu, którego treść bezrefleksyjnie przyjęły jako podstawę swych ustaleń faktycznych. Nie porównały jego treści z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Zarówno sporządzony przez mgr inż. R.B. raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, jak również aneks do tego raportu nie stanowią dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 76 k.p.a., nie korzystają więc z domniemania zgodności ich treści ze stanem faktycznym. W związku z tym, zawarte w nich stwierdzenia odnośnie faktów i analizy ich znaczenia podlegają ocenie jak każdy dowód w sprawie, zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów (art. 80 k.p.a.). W sytuacji gdy organ prowadzący postępowanie uzna, że zachodzi potrzeba odnośnie weryfikacji danych zawartych w raporcie w określonym zakresie, powinien podjąć stosowne działania w tym celu (art. 77 § 1 k.p.a.). Zakres weryfikacji informacji zawartych w raporcie przez organ prowadzący postępowanie musi być adekwatny do okoliczności sprawy, takich jak ocena kwalifikacji autora i fachowości opracowania, jego szczegółowości, stopnia skomplikowania sprawy oraz zakresu kwestionowania przez uczestników postępowania przedłożonych danych. Organ administracji musi mieć w tym kontekście na względzie, zarówno obowiązek wyczerpującego wyjaśnienia sprawy (art. 7, 77 k.p.a.), jak i obowiązek uwzględnienia zasady ekonomii postępowania (art. 12 k.p.a.). Analiza określonych kwestii zawartych w dokumentach powinna znaleźć odzwierciedlenie w sporządzonym uzasadnieniu decyzji.

W sytuacji, w której skarżący w toku postępowania stawiali zarzuty co do poprawności, rzetelności i mocy dowodowej raportu, nie budzi wątpliwości, że organy rozpoznające sprawę nie mogą ograniczyć się tylko do przywołania wniosków wynikających z tego dokumentu, bez odniesienia się do jego treści, sposobu ustalania danych, dokonanych obliczeń, uzasadnienia wniosków kończących i ich oceny w kontekście argumentacji zaprezentowanej przez autora dokumentu i stawianych mu zarzutów.

Sąd stoi na stanowisku, iż z obowiązującej w postępowaniu administracyjnym zasady prawdy obiektywnej wynika powinność organów poszukiwania i przeprowadzania dowodów służących dokładnemu wyjaśnieniu stanu faktycznego sprawy, w szczególności gdy istnieje spór pomiędzy stronami postępowania i gdy wskazują one na istnienie w tym zakresie istotnych wątpliwości, a określona decyzja może dotykać chronionych prawnie dóbr osobistych człowieka w postaci życia i zdrowia ludzkiego. W takiej sytuacji organ winien szczególnie zadbać o to, aby w pełni została zrealizowana zasada przekonywania, określona w art. 11 K.p.a.

Równie istotne w dokonywaniu analizy danego przedsięwzięcia pod względem możliwości jego znaczącego oddziaływania na środowisko jest uwzględnianie zasad ogólnych systemu prawnego ochrony środowiska, regulowanego nie tylko normami prawa krajowego, ale również wspólnotowego. W art. 6 Poś. zostały sformułowane zasady zapobiegania i przezorności dotyczące podejmowania działań mogących negatywnie oddziaływać na środowisko. Źródeł pierwszej z nich należy upatrywać m.in. w postanowieniach dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne (Dz. Urz. UE z 1985 r. Nr L 175, s. 40). W myśl postanowienia art. 2 ust. 1 tego aktu prawnego państwa członkowskie zobowiązane są do stosowania wszystkich koniecznych działań w celu zapewnienia, aby skutki przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, m.in. ze względu na swój charakter, rozmiary i położenie, zostały poddane ocenie, zanim zostanie udzielone im zezwolenie na przeprowadzenie tych przedsięwzięć. Z postanowień tego przepisu wynika, że do podejmowania działań o charakterze prewencyjnym w pierwszej kolejności zostały zobowiązane państwa członkowskie, w drugiej natomiast podmioty podejmujące działalność mogącą oddziaływać negatywnie na środowisko - ponieważ bez tego nie uzyskają niezbędnych zezwoleń. Zawartą w art. 6 ust. 2 ustawy Poś zasada przezorności, ma swoje źródło w postanowieniach art. 174 pkt 2 traktatu rzymskiego, który określa, że: "Polityka Wspólnoty [...] opiera się na zasadzie przezorności [...]". Sformułowanie prawnie wiążącego obowiązku zapobiegania i przewidywania negatywnego oddziaływania na środowisko, określonego w zasadzie przezorności, ma na celu zapobieganie przed nieodwracalnymi i nieznanymi skutkami degradacji środowiska w skali globalnej, regionalnej i lokalnej. Wszelkie czynności związane z korzystaniem ze środowiska, a więc również podejmowaniem działalności, powinny uwzględniać zasadę przezorności, nawet przy założeniu hipotetycznych zagrożeń dla środowiska. Zasada przezorności jest realizowana m.in. poprzez obowiązek uwzględniania zagrożeń, wynikający z zasady planowości. Nakreślenie zagrożeń na etapie planowania przedsięwzięcia, a następnie kierowanie się przezornością, pozwala bowiem podjąć możliwe środki zapobiegawcze.

Planowane przedsięwzięcie wraz z istniejącą fermą drobiu zlokalizowane jest na działkach, bezpośrednio sąsiadujących z Obszarem Chronionego Krajobrazu [...] oraz Obszarem Natura 2000 "[...]". Wymagania co do ochrony [...] ustalone zostały Rozporządzeniem Wojewody z dnia 17 lutego 2005r. w sprawie obszaru chronionego krajobrazu. Teren Obszar Natura 2000 "[...]", obszaru specjalnej ochrony ptaków Natura 2000, wyznaczonego rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 21 lipca 2004 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Dz. U. Nr 229, poz. 2313, ze zm.), który to obszar należy traktować jako obszar spełniający kryteria Dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory oraz jako obszar planowany przez Polskę do wpisania na listę, o której mowa w art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, ze zm.).

Podstawę ochrony obszarów Natura 2000 stanowi regulacja przewidziana w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tj. Dz. U. z 2009 r., nr 151, poz.1220) w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 19 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody i innych ustaw (Dz. U z 2008 r., nr 201, poz.1237), obowiązującym w dniu wydawania postanowień obu instancji. Przepis ten stanowi, iż z zastrzeżeniem art. 34 ustawy, zabrania się podejmowania działań mogących, osobno lub w połączeniu z innymi działaniami, znacząco negatywnie oddziaływać na cele ochrony obszaru Natura 2000, w tym w szczególności:

1) pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych lub siedlisk gatunków roślin i zwierząt, dla których ochrony wyznaczono obszar Natura 2000 lub

2) wpłynąć negatywnie na gatunki, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, lub

3) pogorszyć integralność obszaru Natura 2000 lub jego powiązania z innymi

obszarami.

Jak wynika z powyższego, powołana regulacja nie wprowadza w sposób bezwzględny zakazu zabudowy na obszarze czy też w jej bezpośrednim sąsiedztwie Natura 2000, a jedynie uniemożliwia prowadzenie inwestycji, które mogą w znaczący sposób pogorszyć stan siedlisk przyrodniczych, a także siedlisk gatunków roślin i zwierząt lub wpływać negatywnie na gatunki, dla ochrony których obszar ten został wyznaczony.

Treść art. 33 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody wskazuje, że projekty polityk, strategii, planów i programów oraz zmian do takich dokumentów a także planowane przedsięwzięcia, które mogą znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, a które nie są bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub obszarów, o których mowa w ust. 2, lub nie wynikają z tej ochrony, wymagają przeprowadzenia odpowiedniej oceny oddziaływania na zasadach określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (art. 59 § 2 w zw. z art. 96 ustawy OOŚ).

Przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko wymienione zostały w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzania raportu oddziaływania na środowisko (Dz. U Nr 257, poz. 2573). Stosownie do treści art. 96 ustawy OOŚ, organ właściwy do wydania decyzji wymaganej przed rozpoczęciem realizacji przedsięwzięcia, innego niż przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, które nie jest bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynika z tej ochrony, zobowiązany jest do rozważenia, przed wydaniem tej decyzji, czy planowane przedsięwzięcie może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000.

W rozpatrywanej sprawie bezsporne jest, że planowane przedsięwzięcie (budowa pięciu kurników kur niosek w systemie bateryjnym - bezściółkowym) należy do grupy przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko jest obowiązkowe ( § 2 us.1 pkt 43 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004r. )

Stosowny raport został sporządzony i wynika z niego, że oddziaływanie przedsięwzięcia będzie mieściło się w granicach posiadanego przez inwestora terenu i nie będzie oddziaływać na gatunki i siedliska chronione, jak również nie naruszy integralności oraz spójności sieci obszarów Natura 2000. Z powodów wskazanych wyżej Sąd nie podzielił zarzutu skargi dotyczącego konieczności sporządzenia dodatkowego raportu "przyrodniczo-środowiskowego", albowiem nie ma potrzeby dublowania w sprawie środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia raportów dotyczących tego samego zagadnienia ochrony obszarów Natura 2000r.

Wskazać należy, iż zaskarżona decyzja wydana została także przez organy administracji publicznej z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 3 października

2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199. póz. 1227. ze zm.), dalej zwanej ustawą. Zgodnie z art. 73 ust.1 ustawy postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wszczyna się na wniosek podmiotu planującego podjęcie realizacji przedsięwzięcia. Składany wniosek w myśl art. 74 ust. 1 ustawy, aby mógł zostać rozpoznany winien spełnić wymogi określone szczegółowo w treści tego przepisu, a mianowicie dołączyć należy do niego:

1) w przypadku przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko - raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, a w przypadku gdy wnioskodawca wystąpił o ustalenie zakresu raportu w trybie

art. 69 - kartę informacyjną przedsięwzięcia;

2) w przypadku przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko - kartę informacyjną przedsięwzięcia;

3) poświadczoną przez właściwy organ kopię mapy ewidencyjnej obejmującej przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie, oraz obejmującej obszar, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie;

4) w przypadku przedsięwzięć wymagających decyzji, o której mowa w art. 72 ust. 1 pkt 4 lub 5, prowadzonych w granicach przestrzeni niestanowiącej części składowej nieruchomości gruntowej, zamiast kopii mapy, o której mowa w pkt 3 - mapę sytuacyjno-wysokościową sporządzoną w skali umożliwiającej szczegółowe przedstawienie przebiegu granic terenu, którego dotyczy wniosek, oraz obejmującą obszar, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie;

5) dla przedsięwzięć, dla których organem prowadzącym postępowanie jest regionalny dyrektor ochrony środowiska - wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony, albo informację o jego braku; nie dotyczy to wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla drogi publicznej, dla linii kolejowej o znaczeniu państwowym, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin oraz dla inwestycji w zakresie terminalu;

6) wypis z ewidencji gruntów obejmujący przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie oraz obejmujący obszar, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie.

Mając powyższe na uwadze przy jednoczesnej analizie akt administracyjnych sprawy Sąd ustalił, iż przedmiotowy wniosek z dnia [...] czerwca 2009 r. nie spełnia wszystkich wymienionych powyższej warunków. Po pierwsze do wniosku tego wbrew treści art. 74 ust. 1 pkt 3 ustawy nie została załączona przez wnioskodawcę kopia mapy ewidencyjnej poświadczonej przez właściwy organ. Za mapę spełniającą powyższe warunki nie można zdaniem Sądu uznać mapy stanowiącej zał. nr 8 do raportu o oddziaływaniu planowanego przedsięwzięcia na środowisko. Powyższa mapa sytuacyjno-wysokościowa stanowi jedynie skan lub kserokopię dokumentu z nieczytelną pieczęcią organu – Starostwa Powiatowego, brak też potwierdzenia za zgodność z oryginałem stosownego organu, a zatem nie można przyjąć, iż stanowi ona mapę poświadczoną przez właściwy organ. Na w/w mapie naniesione zostały przez autora raportu oznaczenia dotyczące stanu istniejącego i planowanego przedmiotowego obiektu. Na marginesie zauważyć należy, iż data widniejąca na mapie to marzec 2007, gdy tymczasem wniosek o wydanie decyzji pochodził z [...] czerwca 2009 r. Mimo, iż przepisy prawa nie narzucają w tym zakresie ograniczeń czasowych co do daty z jakiej pochodzić ma mapa, o której mowa, to jednak zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie rozpiętość czasowa jest dość znaczna i budzić może wątpliwości co do jej aktualnego stanu. Ponadto żadna z innych załączonych do wniosku lub raportu map ewidencyjnych także nie spełnia wymogu określonego treścią art. 73 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Nadto Sąd zwraca uwagę, iż do wniosku z dnia [...] czerwca 2009 r. wbrew wymaganiom określonym w treści art. 73 ust. 1 pkt 6 ustawy nie zostały załączone także wszystkie wypisy z ewidencji gruntów dotyczących nieruchomości objętych wnioskiem t.j. działki nr ewid. [...] oraz ewentualnych nieruchomości, na które oddziaływać będzie przedsięwzięcie, a których dołączenie do wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia jest niezbędne. Dodatkowo Sąd zwraca uwagę, iż załączone do raportu wypisy z ewidencji gruntów pochodzą z 2006 r., podczas gdy wniosek złożony został w roku 2009, co nasuwa wątpliwości co do odzwierciedlenia aktualnego stanu prawnego w/w nieruchomości.

Wskazać należy przy tym, iż brak wypisów z ewidencji gruntów sąsiednich nieruchomości wnioskodawcy uniemożliwiło określenie kręgu stron uprawnionych do brania udziału w niniejszym postępowaniu. Brak w aktach administracyjnych sprawy

jakichkolwiek przesłanek na jakiej podstawie organ określił krąg stron dopuszczonych do udziału w niniejszym postępowaniu i w jaki sposób określił obszar oddziaływania przedsięwzięcia.

Kolejnym uchybieniem organów na gruncie niniejszego postępowania, które dostrzegł Sąd to brak w aktach administracyjnych sprawy informacji właściwego organu administracji publicznej tj. Burmistrza co do istnienia bądź też nie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego dotyczącego wszystkich działek ewidencyjnych objętych planowaną inwestycją. W aktach sprawy znajduje się informacja organu dotycząca tylko pierwotnie zgłoszonej we wniosku działki

nr ewid. [...], brak jest zamiast takiej informacji dotyczących działek nr ewid. [...]. Ustalenie powyższego ma istotne znaczenie dla rozpoznania sprawy, gdyż jak stanowi treść art. 80 ustawy właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony. Nie dotyczy to tylko decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wydawanej dla drogi publicznej, dla linii kolejowej o znaczeniu państwowym, dla przedsięwzięć Euro 2012, dla przedsięwzięć wymagających koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż kopalin oraz dla inwestycji w zakresie terminalu.

Na uwagę zasługuje także z punktu widzenia rozpoznania niniejszej sprawy również treść art. 33 ustawy, zgodnie z którym przed wydaniem i zmianą decyzji wymagających udziału społeczeństwa organ właściwy do wydania decyzji, bez zbędnej zwłoki, podaje do publicznej wiadomości informacje o:

1) przystąpieniu do przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko;

2) wszczęciu postępowania;

3) przedmiocie decyzji, która ma być wydana w sprawie;

4) organie właściwym do wydania decyzji oraz organach właściwych do wydania opinii i dokonania uzgodnień;

5) możliwościach zapoznania się z niezbędną dokumentacją sprawy oraz o miejscu, w którym jest ona wyłożona do wglądu;

6) możliwości składania uwag i wniosków;

7) sposobie i miejscu składania uwag i wniosków, wskazując jednocześnie 21-dniowy termin ich składania;

8) organie właściwym do rozpatrzenia uwag i wniosków;

9) terminie i miejscu rozprawy administracyjnej otwartej dla społeczeństwa, o której mowa w art. 36, jeżeli ma być ona przeprowadzona;

10) postępowaniu w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko, jeżeli jest prowadzone.

2. Do niezbędnej dokumentacji sprawy, o której mowa w ust. 1 pkt 5, należą:

1) wniosek o wydanie decyzji wraz z wymaganymi załącznikami;

2) wymagane przez przepisy:

a) postanowienia organu właściwego do wydania decyzji,

b) stanowiska innych organów, jeżeli stanowiska są dostępne w terminie składania uwag i wniosków.

Dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji, mając na uwadze treść w/w przepisu Sąd uznał, iż organy administracji publicznej dopuściły się jego naruszenia. Na początkowym etapie postępowania będącego przedmiotem rozpoznania wymóg określony w art. 33 ustawy został przez organ I instancji spełniony, o czym świadczy obwieszenie o wpływie wniosku inwestora do organu w sprawie wydania decyzji i przystąpieniem do oceny oddziaływania na środowisko, dokonane z zachowaniem ustawowego 21-dniowego terminu, wyznaczenie dwóch rozpraw administracyjnych. Jednakże organ pominął fakt, iż raport który był przedmiotem w/w konsultacji z udziałem społeczeństwa został w listopadzie 2009 r. uzupełniony, a zatem zmianie uległa jego treści i w konsekwencji tego koniecznym było ponownie przeprowadzenie przez organ procedury określonej w art. 33 ustawy i zapewnienie społeczeństwu udziału na tym etapie z prawem do składania uwag i wniosków w wyznaczonym 21-dniowym terminie. Organ nie uczynił powyższego w niniejszej sprawie, jedynie informując strony o uzupełnieniu wniosku i raportu oraz występując do organów o ponowne uzgodnienia co do planowanego przedsięwzięcia. Odmienna interpretacja treści przepisu art. 33 ustawy skutkowałaby fikcyjnością jego zapisów, a jednorazowe przeprowadzenie konsultacji, o których mowa, bez ich powtórzenie przy zmianie raportu, powodowałoby, że konsultacje te nie odnosiłyby się do aktualnego stanu raportu (zob. art. 33 str. 106 Komentarza do ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku (...)Krzysztof Gruszecki, Wrocław 2009).

Dodatkowo Sąd zwraca także uwagę, iż znajdujące się w aktach administracyjnych dokumenty obwieszczeń organu I instancji nie zawierają informacji czy, gdzie zostały wywieszone i jaki okres czasu były wywieszone na tablicy ogłoszeń urzędu gminy oraz brak informacji o zamieszeniu wymaganych informacji na stronach Biuletynu Informacji Publicznej, co potwierdzałoby prawidłowość przeprowadzonej procedury z punktu widzenia treści art. 33 w zw. z art. 3 pkt 11 ustawy.

Przeprowadzając ponownie postępowanie organ zobligowany będzie wziąć pod uwagę uwagi i wskazania dotyczące przedmiotowego postępowania podane powyżej. Mając powyższe na uwadze Sąd działając w oparciu o treść art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 135 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. W zakresie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Sąd orzekł na podstawie art. 152 p.p.s.a.