Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Rutkowska Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.) Protokolant Asystent sędziego Agata Brolik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi S. K. na czynność Starosty [...] z dnia [...] w przedmiocie odmowy włączenia dokumentacji technicznej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w sprawie zasiedzenia oddala skargę

W dniu 25 maja 2010 roku uprawniony geodeta – S. K. złożył do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjno - Kartograficznej w O. operat dotyczący podziału nieruchomości 526 położonej w obrębie P. gmina P.

W wyniku przeprowadzonej w dniu 26 maja 2010 roku kontroli operatu stwierdzone zostały usterki, które wyszczególnione zostały w protokole kontroli a operat został zwrócony wykonawcy.

Po zapoznaniu się ze złożonymi do protokołu kontroli wyjaśnieniami uprawnionego geodety w zakresie stwierdzonych usterek w piśmie z dnia 7 czerwca 2010 roku Starosta [...] powiadomił zainteresowanego o odmowie włączenia do państwowego zasobu geodezyjno- kartograficznego operatu dotyczącego podziału nieruchomości 526 położonej w obrębie P. gmina P. Wskazał, że powodem odmowy włączenia jest nieusunięcie usterek wyszczególnionych w protokole kontroli z dnia 26.05.2010r., sporządzonym zgodnie z § 11 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 16 lipca 2001r. w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych(...). Stwierdził, że geodeta nie przestrzega obowiązujących przepisów jak również wytycznych z instrukcji technicznej G-4. Powyższe pismo zawierające odmowę włączenia zgłoszonej pracy geodezyjnej do zasobu geodezyjnego S. K. otrzymał 11 czerwca 2010 roku.

W piśmie z dnia 17 czerwca 2010 roku (nadanym w dniu 18 czerwca 2010 roku) uprawniony geodeta- S. K. na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wystąpił do Starosty [...] z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa w przedmiocie odmowy włączenia do państwowego zasobu geodezyjno-kartograficznego operatu dotyczącego wykonania podziału nieruchomości 526 położonymi w obrębie P. gmina P. W obszernym uzasadnieniu wezwania geodeta ustosunkował się do zarzutów organu. W konkluzji podniósł, że Starosta [...] odmawiając włączenia operatu do zasobu naruszył prawo. Wskazane usterki, będące podstawą odmowy, wykazane w protokole kontroli, są albo jawną ingerencją w merytoryczną treść jego opinii biegłego z zakresu geodezji, składanych pod odpowiedzialnością karną do sądu, albo nie mają uzasadnienia w obowiązujących przepisach i standardach dotyczących geodezji. Podkreślił, że zastosowanie się do zaleceń Starosty byłoby rażącym naruszeniem prawa w postaci wydania fałszywej opinii.

W piśmie z dnia 21 lipca 2010 roku, stanowiącym odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Starosta [...] wskazał, że przyczyną odmowy włączenia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dokumentacji z wykonanych prac geodezyjnych były stwierdzone w toku przeprowadzonej kontroli usterki, do usunięcia których geodeta został zobowiązany, a do czego się nie zastosował. Podkreślił, że dokumentacja techniczna powstała w wyniku prac wykonanych na zlecenie Sądu Rejonowego w O. podlega takim samym rygorom jak inne prace geodezyjne.

W dniu 17 września 2010 roku S. K. na podstawie art. 3 § 2 pkt. 4 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na czynność Starosty [...] z dnia [...] dotyczącą odmowy włączenia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dokumentacji technicznej z podziału nieruchomości o nr 526 położonej w obrębie P. gmina P. Zarzucając organowi administracji naruszenie zasady niezawisłości sądów, ingerencję w treść opinii biegłego, naruszenie art. 6, art. 7, art. 8, art. 75, art. 77 § 1, art. 107 § 1 i 3 k.p.a., a także naruszenie § 9 ust. 1 i § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 16 lipca 2001 roku w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych (Dz.U. Nr 78, poz. 837) wniósł o uchylenie zaskarżonej czynności w całości. W uzasadnieniu skargi podniósł, iż organ administracji zarzuca nieprzestrzeganie przepisów instrukcji G-4, ale nie precyzuje których. Wskazał, iż bezpodstawne jest również twierdzenie organu, że dokonał zmiany przebiegu granicy działki oznaczonej nr 526 z działką o nr 529. Zarzucił organowi błędną interpretację § 15 instrukcji technicznej G-4, nieuwzględnienie celu pracy skarżącego i jego szczegółowych wyjaśnień dotyczących konieczności korekty współrzędnych punktu 2009 oraz kwestionowanie treści i nieuzasadnione żądanie zmiany opisu w ramce mapy z projektem podziału.

W odpowiedzi na skargę Starosta [...] wniósł o odrzucenie skargi z powodu niewyczerpania środków zaskarżenia, o których mowa w art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) lub o oddalenie skargi. Uzasadniając wniosek o odrzucenie skargi Starosta [...] podniósł, że przed wniesieniem skargi skarżący nie wyczerpał trybu, a mianowicie nie wystąpił do organu nadzoru z wnioskiem o zbadanie zasadności odmowy włączenia prac geodezyjnych do zasobu geodezyjnego, o czym stanowi § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 16 lipca 2001 roku w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych(...). W związku zaś z wnioskiem o oddalenia skargi organ orzekający podkreślił, iż opracowania geodezyjne przyjmowane do powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w związku z koniecznością przedstawienia przez biegłego sądowego, sądowi, opinii, podlegają takim samym rygorom jak inne prace geodezyjne. Czynności związane ze zgłaszaniem pracy, kontrolą dokumentacji oraz włączeniem dokumentacji technicznej do powiatowego zasobu geodezyjnego reguluje rozporządzenie w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych. Opinie sporządzone przez biegłych sądowych w oparciu o wykonaną pracę geodezyjną w związku z postępowaniem sądowym podlegają ocenie wyłącznie tego sądu. Organ prowadzący powiatowy zasób geodezyjny i kartograficzny nie kontroluje i nie przyjmuje tych opinii do zasobu. Czynności związane z przeprowadzeniem kontroli przedmiotowej dokumentacji przeprowadzone zostały zgodnie z obowiązującymi przepisami z zachowaniem odpowiednich terminów jak również z należytą starannością i rzetelnością, a potwierdzeniem tego jest pismo Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Ł., w którym podtrzymuje zasadność odmowy włączenia dokumentacji do zasobu geodezyjnego. Skarżący twierdząc, że biegłych sądowych wykonujących prace geodezyjne nie obowiązują akty prawne regulujące procedurę i sposób wykonania prac związanych z rozgraniczaniem i podziałem nieruchomości, nie podaje jakie przepisy obowiązują go w tym w zakresie. Nie powołuje się również w swoich pismach i skardze na żaden konkretny przepis, który regulowałby czynności geodety - biegłego sądowego wykonującego prace z zakresu geodezji i kartografii. Usterki wyszczególnione w protokołach kontroli są usterkami technicznymi wskazującymi na niezgodność wykonania pracy z ogólnie obowiązującymi standardami technicznymi i nie są ingerowaniem w treść opinii jaką skarżący sporządził na potrzeby Sądu, która nie jest częścią składową operatu technicznego.

Wyrokiem z dnia 24 listopada 2010 roku, sygn. akt III SA/Łd 522/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi po rozpoznaniu skargi S. K. na czynność Starosty [...] z dnia [...] stwierdził bezskuteczność zaskarżonej czynności. W uzasadnieniu wyroku odnosząc się w pierwszej kolejności do kwestii dopuszczalności skargi z uwagi na niewyczerpanie trybu warunkującego jej wniesienie Sąd wskazał, że czynność przyjęcia (odmowy) jest czynnością z zakresu administracji publicznej, dla której w przepisach prawa materialnego nie przewidziano procedury odwoławczej. Wynikająca z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 16 lipca 2001r. w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych (...) (Dz.U. z 2001 r. Nr 78 poz. 837) możliwość (nie obowiązek) zwrócenia się do organu nadzoru o kontrolę zasadności odmowy jest wewnętrzna procedurą, a nie formalną drogą zaskarżenia czynności materialno-technicznej odmowy włączenia prac geodezyjnych do zasobu geodezyjnego. Wobec powyższego tryb wnoszenia skarg na tego rodzaju czynności wynika z art. 52 § 3 i art. 53 § 2 p.p.s.a. i w przypadku skarżącego został zachowany. Dokonując merytorycznej oceny, Sąd wskazał, że wykonanie prawnych obowiązków wynikających z art. 12 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (jednolity tekst - Dz. U. z 2005 r., Nr 240, poz. 2027 ze zm.), uregulowane zostało szczegółowo w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 16 lipca 2001 r. w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych, ewidencjonowania systemów i przechowywania kopii zabezpieczających bazy danych, a także ogólnych warunków umów o udostępnianie tych baz (Dz. U. Nr 78, poz. 837). Z aktu tego wynika, że dokumentacja przekazywana do zasobu podlega kontroli, według następujących kryteriów, wskazanych w § 9 ust. 1 i 2: przestrzegania zasad wykonywania prac; osiągnięcia wymaganych dokładności, zgodności opracowania ze standardami technicznymi dotyczącymi geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie; zgodności opracowania z indywidualnymi, pisemnymi ustaleniami dokonanymi przez właściwy ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej z wykonawcą (kryterium to dotyczy wyłącznie "prac nietypowych"); spójności topologicznej informacji dostarczanej przez wykonawcę z informacjami uzyskanymi z ośrodka w trakcie realizacji pracy; kompletności przekazywanych materiałów, a w przypadku zmiany treści mapy zasadniczej kontrola obejmuje dodatkowo sprawdzenie prawidłowości wykonania kartowania i prac kreślarskich na mapie zasadniczej. Pozytywny wynik przeprowadzonej kontroli odnotowywany jest na wniosku o przyjęcie dokumentacji (§ 10 ust. 1), co stanowi podstawę włączenia dokumentacji do zasobu (§ 10 ust. 2). Natomiast w przypadku stwierdzenia wad, usterek lub nieprawidłowości przepisy przewidują obowiązek organu zawarcia w protokole kontroli "wniosków końcowych wraz z uzasadnieniem", które to konkluzje mogą być następujące: "o przyjęcie dokumentacji do zasobu po usunięciu wad, usterek lub nieprawidłowości" lub też "o odmowę włączenia dokumentacji do zasobu" (§ 11 ust. 1 pkt. 7 lit. "a" lub "b" rozporządzenia). W razie odmowy włączenia dokumentacji do zasobu organ zwraca wykonawcy dokumentację wraz z protokołem, "uzasadniając na piśmie prawne i techniczne przyczyny odmowy..." Wykonawca może w takiej sytuacji złożyć do właściwego organu nadzoru geodezyjnego i kartograficznego "wniosek o zbadanie zasadności odmowy..." (§ 12 rozporządzenia).

Z przytoczonych przepisów wynika, iż podstawowym normatywnym warunkiem niewadliwej odmowy włączenia przedkładanych materiałów (dokumentów) do zasobu jest wykazanie przez organy, iż nie odpowiadają one któremukolwiek z kryteriów kontroli dokonywanej na podstawie § 9 w/w rozporządzenia. Z adnotacji poczynionych w piśmie z dnia 7 czerwca 2010 roku zawierającym odmowę włączenia zgłoszonych prac do zasobu geodezyjnego wynika, iż organ podejmujący w niniejszej sprawie czynności weryfikowane przez Sąd uznał, że "powodem odmowy włączenia jest nieusunięcie usterek wyszczególnionych w protokole kontroli z dnia 26.05.2010r., sporządzonym zgodnie z § 11 w/w rozporządzenia. Stwierdził, że geodeta nie przestrzega obowiązujących przepisów jak również wytycznych z instrukcji technicznej G-4. W dalszej części stanowisko zaprezentowane jest w formie opisowej i zawiera takie stwierdzenia jak "w protokole kontroli sugerowaliśmy, iż należało wykonać w tym przypadku rozgraniczenie", "wykonanie pomiaru w oparciu o wcięcie kątowo-liniowe oraz założony bagnet z tego wcięcia nie dyskwalifikuje pomiaru(...)" W ocenie Sądu tak mało precyzyjna i nieprofesjonalna treść tego rozstrzygnięcia nie spełnia wymagań § 12 ust. 1 w związku z § 9 rozporządzenia. W świetle tych przepisów organ ma obowiązek wskazać prawne i techniczne przyczyny odmowy włączenia prac geodezyjnych do zasobu geodezyjnego z punktu widzenia zakresu kontroli wynikającego z § 9 w/w rozporządzenia. Przepisy prawa wymagają jednoznacznego stwierdzenia jakie konkretnie usterki są przyczyną odmowy oraz nakładają obowiązek wskazania prawnych i technicznych przyczyn odmowy. Wnioski płynące z przeprowadzonej kontroli, która ostatecznie zadecydowała o odmowie przyjęcia prac geodezyjnych do zasobu geodezyjnego, sformułowane w formie sugestii i nieprecyzyjnych twierdzeń, nie pozwalają zorientować się Sądowi co jest w istocie wadą zgłoszonej pracy geodezyjnej stanowiącą podstawę odmowy jej przyjęcia do zasobu geodezyjnego, a co nieistotną usterką niemającą wpływu na fakt odmowy. Brak wskazania konkretnych prawnych podstaw odmowy ( z powołaniem się na akt prawny i enumeratywnie wskazany przepis) kierowanych do konkretnych usterek, ze wskazaniem w jakim kryterium kontroli wynikającym z § 9 usterki się mieszczą powoduje, że takie rozstrzygnięcie organu nie poddaje się w zasadzie kontroli Sądu. Ogólne stwierdzenie, ze geodeta nie przestrzega obowiązujących przepisów prawa i instrukcji technicznej G-4 bez wskazania konkretnych przepisów prawa, ich artykułów i paragrafów nie spełnia wymagań odmowy, o której mowa w § 12 ust. 1 w/w rozporządzenia.

Pismem z dnia 11 lutego 2011 roku S. K. wezwał Starostę [...] do usunięcia naruszenia prawa poprzez przyjęcie do powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego przedmiotowej dokumentacji geodezyjnej zgodnie z wytycznymi zawartymi w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 listopada 2010 roku, sygn. akt III SA/Łd 521/10.

Działając zgodnie z zaleceniami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w/w wyroku dokonano ponownego rozpoznania sprawy, przeprowadzono ponowną kontrolę operatu technicznego powstałego z wykonania prac związanych z podziałem działki numer 526 położonej w obrębie P., gmina P., wykorzystując stanowisko Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru i Kartograficznego w Ł. zawarte w piśmie [...] z 9 lipca 2010r. Stwierdzono, iż dokumentacja techniczna zawiera jedną istotną wadę, która stanowi przeszkodę do włączenia dokumentacji do powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Z przeprowadzonych czynności w dniu 17 lutego 2011 r. spisano protokół kontroli, w którym sprecyzowano usterkę. Usterka dotyczy zmiany przebiegu granicy ujawnionej w operacie ewidencji i budynków pomiędzy działkami 526 - 529, która nastąpiła w wyniku zmiany współrzędnej punktu granicznego nr 2009 i spisania z wykonania tej protokołu przyjęcia przebiegu granic.

W dniu 15 czerwca 2011r. S. K. złożył ponownie dokumentację techniczną dotyczącą podziału działki nr 526 położonej w P. wraz z ustosunkowaniem się do wyszczególnionej w protokole kontroli z 17 lutego 2011r. usterki wraz z żądaniem włączenia dokumentacji do powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego

W dniu 21 czerwca 2011 roku na podstawie § 9 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 16 lipca 2001 r. w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych, przeprowadzono kontrolę dokumentacji technicznej powstałej w wyniku wykonania pracy geodezyjnej dotyczącej podziału nieruchomości nr 526 położonej w obrębie P., gmina P. Z w/w czynności w dniu 21 czerwca 2011 roku spisano protokół kontroli, w którym stwierdzono, że przedłożona do ponownej kontroli przedmiotowa dokumentacja nie nadaje się do przyjęcia do zasobu geodezyjnego i kartograficznego, ponieważ nadal jest obarczona usterką wyszczególnioną w protokole sporządzonym w dniu 17 lutego 2011 r. Nieusunięcie sprecyzowanej w protokole usterki skutkuje odmową włączenia dokumentacji do powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Brak jest bowiem, jak wskazał organ spójności topologicznej informacji dostarczonej przez wykonawcę z informacjami uzyskanymi z powiatowego ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej w trakcie realizacji pracy, o której mowa w § 9 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 16 lipca 2001 r. w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych. Podkreślono, iż zgodnie § 7 ust 2 pkt. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości (Dz. U. Nr 268, poz. 2663) protokół z przyjęcia granic nieruchomości sporządza się na podstawie danych katastru nieruchomości, danych zawartych w księdze wieczystej lub innych dokumentów określających stan prawny nieruchomości, a nie na podstawie danych z pomiaru kontrolnego stany istniejącego na gruncie tak jak to zostało wykonane w niniejszej sprawie. Konsekwencją zmiany współrzędnych punktu granicznego numer 2009 jest również zmiana powierzchni działki o numerze 526 oraz działki sąsiedniej o numerze 529, dla której nie został sporządzony wykaz zmian gruntowych, co umożliwia wprowadzenie zmiany organowi prowadzącemu ewidencję gruntów i budynków zgodnie z § 46 ust. l oraz ust. 2 pkt. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r.w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Pozostawienie dokumentacji w obecnym stanie narusza jej kompletność zgodnie z § 9 ust 1 pkt. 6 rozporządzenia w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych. Powierzchnię działki numer 529 należy wykazać z dokładnością do 0,0001 ha co wynika z § 62 w/w rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, o czym również stanowi § 9 ust. 1 pkt. 2 rozporządzenia w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych ( Dz. U. z 2001r. Nr 78, poz. 837). Ponadto organ wskazał, że otrzymana różnica we współrzędnej punktu granicznego 2009 - przesunięcie o 8 cm., mieści się w dopuszczalnej odchyłce liniowej określonej w § 15 Instrukcji Technicznej G-4 "Pomiary sytuacyjne i wysokościowe" wprowadzonej do stosowania zarządzeniem nr 7 Prezesa GUGiK z dnia 28 czerwca 1979r., zmienionej zarządzeniem nr 7 Prezesa GUGiK z dnia 23 lipca 1983r. (Dz .Urz. GUGiK Nr 2, poz.8), zaliczonej do standardów technicznych zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999r. w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie ( Dz. U. Nr 30, poz.297). Paragraf ten stanowi, że określenie położenia szczegółów terenowych I grupy dokładnościowej i w tym trwałych ogrodzeń, punktów załamania granic względem najbliższych elementów osnowy geodezyjnej powinno być wykonywane przy pomiarze bezpośrednim z dokładnością 0,10 m., co wskazuje na nieprzestrzeganie zasad wykonywania prac oraz zgodności opracowania ze standardami technicznymi dotyczącymi geodezji, kartografii o czym stanowi i 9 ust 1 pkt. l i 3 rozporządzenia w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych.

W piśmie z dnia 3 lipca 2011 roku S. K. na podstawie art. 52 § 3 p.p.s.a. wystąpił do Starosty [...] z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa w przedmiocie odmowy włączenia do państwowego zasobu geodezyjno-kartograficznego operatu dotyczącego wykonania podziału działki nr 526 położonej w obrębie P. gmina P. W obszernym uzasadnieniu wezwania geodeta ustosunkował się do zarzutów organu wykazując ich bezzasadność i bezpodstawność. W konkluzji podniósł, że Starosta [...] odmawiając włączenia operatu do zasobu naruszył prawo. Wskazane usterki, będące podstawą odmowy, wykazane w protokole kontroli, są albo jawną ingerencją w merytoryczną treść jego opinii biegłego z zakresu geodezji, składanych pod odpowiedzialnością karną do sądu, albo nie mają uzasadnienia w obowiązujących przepisach i standardach dotyczących geodezji. Podkreślił, że zastosowanie się do zaleceń starosty byłoby rażącym naruszeniem prawa w postaci wydania fałszywej opinii.

W piśmie z dnia 4 sierpnia 2011 roku, stanowiącym odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Starosta [...] wskazał, że podtrzymuje swoje stanowisko wyrażone w protokole kontroli z dnia 21 czerwca 2011 roku.

W dniu 30 sierpnia 2011 roku S. K. na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na czynność Starosty [...] z dnia [...] dotyczącą odmowy włączenia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dokumentacji technicznej z podziału nieruchomości nr 526 położonej w obrębie P. gmina P. Zarzucił organowi administracji ingerencję w treść opinii biegłego przeznaczonej dla sądu cywilnego i zmuszanie do poświadczenia nieprawdy i rażące naruszenie prawa w postaci bezprawnego wstrzymania zakończenia sprawy sądowej o rozgraniczenie. Zarzucił także naruszenie art. 6, art. 7, art. 8, art. 75, art. 77 § 1, art. 107 § 1 i 3 k.p.a. poprzez:

- działanie Starosty [....] na podstawie z góry powziętego zamiaru nieuwzględnienia wniosku o przyjęcie dokumentacji do zasobu geodezyjnego bez analizy dokumentów przedstawionych w sprawozdaniu technicznym

- powoływanie się przez organ na fakty, które nie miały miejsca i nierzetelne prowadzenie postępowania przez inspektora

- nie uwzględnienie celu pracy skarżącego i szczegółowego wyjaśnienia , że konieczna była korekta współrzędnych punktu granicznego nr 2009

- niedopuszczalne obciążanie skarżącego dodatkowymi powinnościami aby sporządził wykaz zmian gruntowych dla działek sąsiednich w sytuacji gdy brak jest podstaw prawnych do wykazania ich powierzchni w metrach kwadratowych w miejsce dotychczasowej powierzchni w arach.

S. K. zarzucił również naruszenie § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 16 lipca 2001 roku w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych (Dz.U. Nr 78, poz. 837) poprzez:

- bezpodstawny zarzut braku spójności topologicznej dostarczonej informacji z informacjami uzyskanymi z ośrodka dokumentacji geodezyjnej

- bezpodstawne twierdzenie, że skarżący dokonał zmiany przebiegu granicy działki nr 526 z działką nr 529 podczas gdy z protokołu przyjęcia przebiegu granic wynika, że przyjęcie granic nastąpiło zgodnie z operatem ewidencji gruntów nr [...]

- błędna interpretację § 15 instrukcji technicznej G-4, że dopuszczalna jest odchyłka liniowa znaku granicznego

- bezpodstawne żądanie obliczenia powierzchni działki sąsiedniej 529 z dokładnością do 0,0001 ha w sytuacji gdy nie jest to przedmiotem opracowania

- powoływanie się na treść rozporządzenia z dnia 7 grudnia 2004r. w sytuacji gdy biegły miał wydzielić część nieruchomości do zasiedzenia w sprawie sądowej o zasiedzenie.

W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej czynności w całości.

W odpowiedzi na skargę Starosta [...] wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga S. K. nie jest zasadna.

Stosownie do treści art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153 poz. 1269) obowiązującej od 1 stycznia 2004r. sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Zgodnie zaś z art. 1 § 2 tej ustawy kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kognicja sądu ograniczona jest więc do oceny legalności kwestionowanego skargą aktu lub czynności organów administracji publicznej i obejmuje ocenę prawidłowości zastosowania przepisów prawa i ich wykładni przez organy administracji.

Przedmiotowy zakres kognicji sądów administracyjnych został z kolei wyznaczony przede wszystkim ramami art. 3 § 2 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powoływanej w dalszych wywodach - skrótowo - jako "p.p.s.a." Na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 tej ostatniej ustawy, kontroli sądów administracyjnych podlegają nie tylko formalne decyzje i postanowienia, wymienione w art. 3 § 2 pkt. 1-3 p.p.s.a., lecz także "inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa" (art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.).

Zgodnie z treścią art.146 § 1 p.p.s.a sąd uwzględniając skargę na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt.4, uchyla ten akt lub czynność albo stwierdza bezskuteczność czynności.

Należy zaznaczyć, iż sprawa była już przedmiotem rozstrzygania przez Wojewódzki Sad Administracyjny w Łodzi, który wyrokiem z dnia 24 listopada 2010r. w sprawie III SA/Łd 521/10 stwierdził bezskuteczność czynności odmowy włączenia dokumentacji technicznej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w sprawie o zasiedzenie. Wyrok ten stał się prawomocny. W tej sytuacji ponowne rozpoznanie sprawy przez sąd ograniczone jest ramami, jakie zakreśla art.153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Zgodnie z przepisem art. 153 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu wiąże w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie było przedmiotem zaskarżenia. Oznacza to, że orzeczenie sądu administracyjnego wywiera skutki wykraczające poza zakres postępowania sądowo-administracyjnego, a jego oddziaływaniem objęte jest także przyszłe postępowanie administracyjne w sprawie. Ocena prawna wynika z uzasadnienia wyroku sądu i dotyczy wykładni przepisów prawnych i sposobu ich zastosowania w konkretnym przypadku, w związku z rozpoznawaną sprawą. Związanie samego sądu oznacza to, że sąd zobowiązany jest do podporządkowania się wcześniej wyrażonemu przez sąd poglądowi w pełnym zakresie oraz konsekwentnemu reagowaniu, w razie stwierdzenia braku zastosowania się do wskazań w zakresie dalszego postępowania przez organ administracji publicznej. W przypadku, gdy sprawa po raz drugi dociera do WSA - po uchyleniu decyzji przez WSA i wydaniu nowej decyzji zgodnej z jego instrukcją - WSA jest związany oceną prawną wyrażoną w poprzednim wyroku. Przez ocenę prawną, o której stanowi art. 153 p.p.s.a, należy rozumieć osąd o prawnej wartości sprawy, a ocena prawna może dotyczyć stanu faktycznego, wykładni przepisów prawa materialnego i procesowego, prawidłowości korzystania z uznania administracyjnego, jak też kwestii zastosowania określonego przepisu prawa jako podstawy do wydania takiej, a nie innej decyzji. Między oceną prawną a wskazaniami co do dalszego postępowania zachodzi ścisły związek. Ocena prawna dotyczy dotychczasowego postępowania organów administracyjnych w sprawie, podczas gdy wskazania określają sposób ich postępowania w przyszłości. Wskazania stanowią więc konsekwencję oceny prawnej, zwłaszcza oceny przebiegu postępowania przed organami administracyjnymi i rezultatu tego postępowania w postaci materiału procesowego zebranego w danej sprawie. Wskazania sądu administracyjnego co do dalszego postępowania mają wytyczać kierunek działania organu przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Wobec tego ponowne rozpoznanie sprawy przez sąd administracyjny ogranicza się do kontroli, czy organy administracji prawidłowo uwzględniły wytyczne zawarte w poprzednim wyroku oraz oceny ewentualnych nowych okoliczności, które zaistniały już po wydaniu wyroku. Te natomiast kwestie, które były już przedmiotem oceny sądu i co do których sąd nie dopatrzył się uchybień w działaniu organu administracji ponownie oceniane być nie mogą.

W sprawie III SA/Łd 521/10 Sąd uznał, iż stanowisko organu administracji w przedmiocie odmowy przyjęcia dokumentacji do zasobu geodezyjnego i kartograficznego jest czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą obowiązków wynikających z przepisów prawa. Jest to czynność, o której mowa w art.3 § 2 pkt.4 p.p.s.a i podlega ona zaskarżeniu do sądu administracyjnego. W sprawie tej Sąd uznał, iż zaskarżona czynność ma charakter ogólnikowy i nieprecyzyjny. Nie wskazano konkretnych prawnych podstaw odmowy kierowanych do konkretnych usterek zaś podane przyczyny odmowy nie były jasne i czytelne. W związku z czym Sąd uznał, iż rozstrzygnięcie organu administracji nie nadawało się do kontroli sądowej. Stanowisko organu może być zweryfikowane przez Sąd tylko wówczas gdy jest pełne, jasne i czytelne a tych warunków zaskarżona czynność nie spełniała. W związku z czym Sąd stwierdził bezskuteczność zaskarżonej czynności.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem skargi jest stanowisko Starosty [...] zawarte w piśmie z dnia [...] dotyczące odmowy włączenia sporządzonej przez skarżącego dokumentacji podziałowej w sprawie o zasiedzenie do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia stanowiły przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 16 lipca 2001r. w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych, ewidencjonowania systemów i przechowywania kopii zabezpieczających baz danych a także ogólnych warunków umów o udostępnianie tych baz (Dz.U. nr 78 poz.837) oraz przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004r. w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości (Dz.U. nr 268 poz.2663).

Zgodnie z treścią § 9 ust.1 rozporządzenia z 16 lipca 2001r. dokumentacja przekazywana do zasobu podlega kontroli w zakresie:

1) przestrzegania zasad wykonywania prac,

2) osiągnięcia wymaganych dokładności,

3) zgodności opracowania ze standardami technicznymi dotyczącymi geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie,

4) zgodności opracowania z ustaleniami, o których mowa w § 5 ust. 5,

5) spójności topologicznej informacji dostarczanej przez wykonawcę z informacjami uzyskanymi z ośrodka w trakcie realizacji pracy,

6) kompletności przekazywanych materiałów.

W myśl § 11 ust.1 pkt.7b.) wymienionego rozporządzenia w przypadku stwierdzenia wad, usterek lub nieprawidłowości wynik kontroli dokumentowany jest w protokole, który zawiera wniosek o odmowę włączenia dokumentacji do zasobu.

Zgodnie z treścią § 12 ust.1 cytowanego rozporządzenia w przypadku określonym w § 11 ust. 1 pkt. 7 lit. b) organ prowadzący zasób zwraca wykonawcy dokumentację wraz z protokołem, uzasadniając na piśmie prawne i techniczne przyczyny odmowy włączenia jej do zasobu.

W myśl § 6 ust.1 rozporządzenia z 7 grudnia 2004r. do opracowania mapy z projektem podziału nieruchomości, o której mowa w art. 97 ust. 1a pkt. 8, przyjęcie granic nieruchomości podlegającej podziałowi następuje w wyniku badania:

1) księgi wieczystej nieruchomości podlegającej podziałowi oraz innych dokumentów określających stan prawny nieruchomości;

2) danych wykazanych w katastrze nieruchomości.

Zgodnie z treścią § 7 ust.2 pkt.1 i 2 wymienionego rozporządzenia protokół z czynności przyjęcia granic nieruchomości podlegającej podziałowi zawiera w szczególności:

1) oznaczenie nieruchomości podlegającej podziałowi według danych z katastru nieruchomości oraz księgi wieczystej, a w razie jej braku - według innych dokumentów określających stan prawny nieruchomości;

2) informacje o dokumentach stanowiących podstawę przyjęcia granic nieruchomości podlegającej podziałowi;

W rozpoznawanej sprawie organ administracji odmówił przyjęcia dokumentacji technicznej sporządzonej przez skarżącego do zasobu geodezyjnego z powodu nieusunięcia usterki dotyczącej zmiany przebiegu granicy ujawnionej w operacie ewidencji gruntów i budynków pomiędzy działkami nr 526 i 529, która nastąpiła w wyniku zmiany współrzędnej punktu granicznego nr 2009 i spisania z wykonania tej czynności protokołu przyjęcia przebiegu granic.

W przekonaniu sądu organ administracji trafnie odmówił przyjęcia złożonej dokumentacji.

Należy zaznaczyć, iż w dniu 10 listopada 2009r. w sprawie I Ns 392/08 o zasiedzenie toczącej się przed Sądem Rejonowym w O. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego geodety celem ustalenia jaka część działki nr 526 położonej w P. znajduje się w posiadaniu wnioskodawcy i sporządzenie mapy z projektem podziału do zasiedzenia. Wykonanie tej opinii zlecono S. K. Skarżący wykonał zlecona mu pracę lecz dokonał zmiany współrzędnych punktu granicznego nr 2009 pomiędzy działkami nr 526 i 529. Wskutek tego nastąpiła zmiana lokalizacji punktu nr 2009 o 8 cm a w konsekwencji przebieg granicy pomiędzy obu działkami i jednocześnie zmiana powierzchni obu działek o 3m2.

Podkreślić należy, iż granice działek ewidencyjnych oznaczone są punktami granicznymi, które posiadają określone współrzędne X,Y. Stanowi to numeryczny opis granic działki za pomocą współrzędnych określających przebieg linii granicznych (§ 61 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków – Dz.U. nr 38 poz.454). Skarżący był zobowiązany do sporządzenia mapy z projektem podziału działki nr 526. Przy opracowaniu takiej mapy przyjęcie granic nieruchomości podlegającej podziałowi następuje w wyniku badania dokumentów wymienionych w § 6 ust.1 rozporządzenia z 7 grudnia 2004r. a mianowicie księgi wieczystej, katastru nieruchomości oraz innych dokumentów określających stan prawny nieruchomości. Przyjęcie granic nieruchomości nie może natomiast nastąpić w wyniku ich fizycznego wyznaczenia w terenie jak uczynił to skarżący. S. K. nie był zatem uprawniony do samodzielnego wyznaczania przebiegu granicy pomiędzy działkami nr 526 i 529 na podstawie własnych pomiarów w terenie.

Nie ma znaczenia okoliczność podnoszona przez skarżącego, iż pomiaru dokonał nowoczesnym tachimetrem elektronicznym i okazało się, że współrzędne punktu granicznego nr 2009 różnią się od współrzędnych z zasobu geodezyjnego zaś różnica w lokalizacji punktu 2009 wynosi 8 cm. Różnica ta (8cm) mieści się bowiem w dopuszczalnej odchyłce liniowej. Dopuszczalne błędy w pomiarach geodezyjnych zostały określone w geodezyjnych instrukcjach technicznych wprowadzonych rozporządzaniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 24 marca 1999r. w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie (Dz.U. nr 30 poz.297). Instrukcjami tymi są: instrukcja techniczna "O-1 Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych" wprowadzonych do stosowania zarządzeniem nr 1 Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii (GUGiK) z dnia 9 lutego 1979r zmieniona zarządzeniem nr 4 Prezesa GUGiK z 23 lipca 1983r. (Dz.Urz. GUGiK nr 2 poz.5) oraz instrukcja techniczna "G-4 Pomiary sytuacyjne i wysokościowe" wprowadzona do stosowania zarządzeniem nr 7 Prezesa GUGiK z 28 czerwca 1979r, zmieniona zarządzeniem nr 7 Prezesa GUGiK z 23 lipca 1983r. (Dz.Urz. GUGiK nr 2 poz.8).

Zgodnie z treścią § 11 ust.2 instrukcji O-1 pomiar sytuacyjny położenia szczegółów terenowych względem poziomej osnowy geodezyjnej powinien być wykonany z następującą dokładnością: dla I grupy szczegółów terenowych +/- 0,10 m.

Podobnej treści jest również przepis § 15 ust.1 instrukcji G-4.

W myśl § 11 ust.1 pkt.1a.) instrukcji O-1 szczegóły terenowe ze względu na ich charakter i różne wymagania dokładnościowe pomiaru dzieli się na trzy grupy:

1. I grupa – przedmioty sytuacji terenowej o wyraźnych konturach zachowujących swą niezmienność w okresach wieloletnich, trwale związane z podłożem jak:

a. znaki graniczne: granicy państwa, jednostek podziału administracyjnego, jednostek gospodarczych, nieruchomości i działek.

Podobnej treści jest również przepis § 12 ust.1 i 2 instrukcji G-4.

Z wymienionych przepisów instrukcji O-1 i G-4 wynika, iż znak graniczny (punkt graniczny nr 2009) stanowi szczegół terenowy zaliczany do I grupy a więc pomiar sytuacyjny położenia tego znaku względem poziomej osnowy geodezyjnej powinien być wykonany z dokładnością +/- 0,10 m.

Dla potrzeb prowadzenia ewidencji gruntów określenie położenia punktów granicznych dokonane jest przez obliczenie jego współrzędnych X,Y. Współrzędne te określają jego położenie w konkretnym systemie odniesień przestrzennych zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2008r. w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych (Dz.U. nr 70 poz.812). W myśl rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków ( Dz.U. nr 38 poz.454) załącznik nr 4 tabela 30 dla punktu granicznego przewiduje się cztery przedziały określające błąd położenia punktu granicznego względem punktów osnowy, przy czym najwyższej dokładności jest przedział numer 1 dla którego przewidziano błąd od 0,00 do 0,010 m.

Współrzędne punktu granicznego nr 2009 ujawnione w ewidencji gruntów zostały obliczone w 1988r. Pomiar wykonany przez skarżącego w 2010r. mieści się w granicach błędu (+/- 0,10m) a więc należy traktować go jako pomiar kontrolny potwierdzający prawidłowość współrzędnych ujawnionych w ewidencji gruntów. W związku z czym S. K. nie powinien zmieniać współrzędnych punktu nr 2009 lecz przyjąć jako prawidłowe współrzędne ujawnione w ewidencji gruntów tzn. współrzędne katalogowe. Skarżący określając nowe współrzędne punktu granicznego naruszył przepisy § 11 ust.2 instrukcji O-1 i § 15 ust.1 instrukcji G-4 co wskazuje na nieprzestrzeganie zasad wykonywania prac oraz na brak zgodności opracowania ze standardami technicznymi dotyczącymi geodezji i kartografii (§ 9 ust.1 pkt.1 i 3 rozporządzenia z 16 lipca 2001r.).

S. K. był zobowiązany przez sąd cywilny do ustalenia projektu mapy podziału działki nr 526. Przy opracowaniu projektu takiej mapy winien oprzeć się na dokumentach wymienionych w § 6 ust.1 rozporządzenia z 7 grudnia 2004r. Nie był natomiast uprawniony do wznawiania znaków graniczonych ani ustalania nowego przebiegu granicy pomiędzy działkami nr 526 i 529 na podstawie danych z własnego pomiaru w terenie. W przekonaniu sądu nie było potrzeby ustalania granicy działki nr 526 gdyż istnieją dokumenty, które pozwalają określić położenie punktu granicznego nr 2009. Ustalanie przebiegu granicy w razie powstania sporu następuje w postępowaniu w sprawie o rozgraniczenie nieruchomości. Czynności ustalania przebiegu granicy nieruchomości zostały uregulowane w rozdziale 6 ustawy z 17 maja Prawo geodezyjne kartograficzne (Dz.U. nr 193 z 2010r. poz.1287 z późn. zm.) zaś czynności przyjęcia granic nieruchomości w § 7 rozporządzenia z 7 grudnia 2004r.

Zmiana współrzędnych punktu granicznego nr 2009 oraz ustalenie nowego przebiegu granicy pomiędzy działkami 526 i 529 skutkuje brakiem spójności topologicznej informacji dostarczonej przez skarżącego z danymi znajdującymi się w państwowym zasobie geodezyjnym, o której mowa w § 9 ust.1 pkt.5 rozporządzenia z 16 lipca 2001r.

Konsekwencją zmiany współrzędnych punktu 2009 i ustalenia nowego przebiegu granicy działek nr 526 i 529 była zmiana powierzchni obu działek o 3m2. W sytuacji gdy skarżący dokonał już takiej zmiany to winien on sporządzić wykaz zmian gruntowych działki nr 529 gdyż jest to warunek przyjęcia dokumentacji do zasobu geodezyjnego. Warunek ten wynika z treści § 46 ust.1 i ust.2 pkt.1 i 2 rozporządzenia z 29 marca 2001r. S. K. nie sporządził takiego wykazu a więc przyjęcie złożonej dokumentacji w obecnej postaci naruszyłoby jej kompletność, o której mowa w § 9 ust.1 pkt.6 rozporządzenia z 16 lipca 2001r.

Z treści odpowiedzi na skargę wynika, iż w sprawie I Ns 392/08 Sąd Rejonowy w O. próbował na rozprawie wyjaśnić przyczynę odmowy przyjęcia dokumentacji do zasobu geodezyjnego. Ponieważ S. K. bronił swojego stanowiska i odmówił usunięcia usterki Sąd zlecił mu wykonanie dwóch wersji podziału działki nr 526 lecz skarżący tego nie uczynił. W związku z czym Sąd dopuścił dowód z opinii innego biegłego geodety. Do akt sprawy złożona została opinia drugiego biegłego A. B. (k.38-42). Analiza treści tej opinii potwierdza stanowisko organu administracji, iż współrzędne punktu granicznego nr 2009 ujawnione w ewidencji gruntów w stosunku współrzędnych obliczonych przez skarżącego, są w granicach dopuszczalnego błędu +/- 0,10m. W związku z czym współrzędne katalogowe są prawidłowe.

Dodać należy, iż stanowisko Starosty [...] co do przyczyn odmowy przyjęcia dokumentacji do zasobu geodezyjnego podzielił Łódzki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w piśmie z dnia 9 lipca 2010r. oraz Główny Geodeta Kraju w piśmie z dnia 7 czerwca 2011r. Wprawdzie oba pisma nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lecz wspierają one stanowisko organu administracji co do prawidłowości wydanego rozstrzygnięcia.

Reasumując sąd uznał, iż skarga nie jest zasadna. Skarżący w złożonej dokumentacji zmienił współrzędne punktu granicznego nr 2009 i ustalił nowy przebieg granicy pomiędzy działkami nr 526 i 529 co skutkowało zmianą powierzchni działek o 3 m2. Złożona dokumentacja nie spełnia wymogów określonych w § 9 ust.1 pkt.1,3,5 i 6 rozporządzenia z 16 lipca 2001r. oraz w § 6 ust.1 i § 7 ust.2 pkt. 1 i 2 rozporządzenia z 7 grudnia 2004r. Wobec nieusunięcia usterki organ administracji trafnie odmówił przyjęcia złożonej dokumentacji do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Mając to na uwadze, na podstawie art.151, sąd oddalił skargę S. K.

Nieuzasadniony jest zarzut skarżącego ingerencji organu administracji w treść opinii biegłego przeznaczonej dla sądu cywilnego i zmuszanie go do poświadczania nieprawdy w opinii co do przebiegu granicy i powierzchni działki. Starosta jest zobowiązany do kontrolowania opracowań przyjmowanych do zasobu geodezyjnego a zakres tej kontroli został określony w § 9 rozporządzenia z 16 lipca 2001r. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność czy złożona dokumentacja jest jednocześnie opinią złożoną dla potrzeb sądu. Odnośnie przebiegu granicy pomiędzy działkami 526 i 529 oraz powierzchni działki to kwestia prawidłowości zmiany współrzędnych punktu granicznego 2009 oraz ustalenia nowego przebiegu granicy została omówiona we wcześniejszej części rozważań.

Nie jest zasadny zarzut bezprawnego wstrzymywania przez organ zakończenia sprawy sądowej o zasiedzenie na skutek braku podstawowej wiedzy osoby upoważnionej przez Starostę do kontroli złożonej dokumentacji. Starosta [...] nie wstrzymywał biegu postępowania w sprawie o zasiedzenie lecz dokonywał kontroli złożonej dokumentacji do czego był zobowiązany w oparciu o obowiązujące przepisy. Osoba dokonująca tej kontroli posiadała wszystkie wymagane kwalifikacje, o których mowa w art.43 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Prawidłowość wyników tej kontroli znajduje również potwierdzenie w treści opinii biegłego geodety A. B. To skarżący odmawiając usunięcia usterki w dokumentacji spowodował przedłużenie postępowania sądowego w wyniku czego Sąd Rejonowy w O. zmuszony był dopuścić dowód z opinii innego biegłego geodety.

Nieuzasadniony jest zarzut skarżącego, iż Starosta [...] miał z góry powzięty zamiar nieprzyjęcia dokumentacji do zasobu geodezyjnego bez analizy argumentów przedstawionych w sprawozdaniu a w szczególności bezpodstawnie powoływał się na przepisy określające dopuszczalną odchyłkę punktu granicznego. Z zebranego materiału dowodowego nie wynika aby organ administracji miał z góry powzięty zamiar jaki zarzucił mu skarżący. Starosta [...] szczegółowo wyjaśnił przyczynę odmowy przyjęcia dokumentacji i wyjaśnienie to jest logiczne i przekonujące. Jeżeli chodzi o dopuszczalny błąd pomiaru dla szczegółu terenowego zaliczonego do I grupy to kwestia ta została omówiona we wcześniejszej części rozważań i wynika ona z przepisów instrukcji O-1 i G-4. Organ administracji trafnie zarzucił skarżącemu naruszenie standardów technicznych wynikających w przepisów wymienionych instrukcji. Stanowisko Starosty [...] w tym zakresie znalazło potwierdzenie także w treści opinii biegłego A. B.

Nie jest zasadny zarzut skarżącego, iż organ administracji bezpodstawnie zarzucił mu zmianę przebiegu granicy działek 526 i 529 w sytuacji gdy z protokołu przyjęcia granic wynika, że przyjęcie granic nastąpiło według danych z ewidencji gruntów. Z zebranego materiału dowodowego wynika, iż S. K. zmienił współrzędne punktu 2009 co spowodowało zmianę przebiegu granicy pomiędzy działkami 526 i 529 a tym samym zmianę powierzchni obu działek. Współrzędne katalogowe punktu 2009, ujawnione w ewidencji gruntów, są odmienne od współrzędnych przyjętych przez skarżącego. W sytuacji gdyby S.K. przyjął współrzędne z ewidencji a nie dokonywał ich korekty, nie doszłoby do ustalenia nowego przebiegu granicy dwóch działek. Podkreślić należy, iż przyjęcie granic do podziału nieruchomości następuje w oparciu o dokumenty wymienione w § 6 ust.1 rozporządzenia z 7 grudnia 2004r. a nie w oparciu o ich fizyczne wyznaczenie w terenie. S.K. nie był uprawniony do wznawiania znaków granicznych ani ustalania nowego przebiegu granicy. Zarzut skarżącego w tym zakresie nie znajduje uzasadnienia w zebranym materiale dowodowym.

Nie jest zasadny zarzut skarżącego, iż organ administracji nie uwzględnił jego szczegółowego wyjaśnienia dlaczego konieczna była korekta współrzędnych punktu nr 2009. Starosta [...] szczegółowo odniósł się do tej kwestii i trafnie uznał, że S. K. bezpodstawnie dokonał zmiany współrzędnych tego punktu. Słusznie zwłaszcza podkreślono, iż skarżący był zobowiązany przez Sąd do sporządzenia projektu mapy podziału działki nr 526 a nie do korygowania współrzędnych punktu granicznego i wyznaczania nowej granicy działek nr 526 i 529. Dokonanie takiej korekty nie było przedmiotem, zleconym przez Sąd.

Nieuzasadniony jest zarzut skarżącego, iż niedopuszczalne było obciążanie go obowiązkiem sporządzania wykazu zmian gruntowych dla działki nr 529 w sytuacji gdy brak jest podstaw do wykazania jej powierzchni w metrach kwadratowych w miejsce dotychczasowej powierzchni w arach. Kwestia obowiązku sporządzenia wykazu zmian gruntowych dla działki nr 529 została omówiona we wcześniejszej części rozważań. W szczególności trafnie organ podniósł, iż w sytuacji gdy wyznaczony został nowy przebieg granicy pomiędzy działkami 526 i 529, co skutkowało zmianą ich powierzchni o 3m2 to, w świetle § 46 ust.1 i ust.2 pkt.1 i 2 rozporządzenia z 29 marca 2001r., dla przyjęcia dokumentacji do zasobu geodezyjnego konieczne było sporządzenie wykazu zmian gruntowych dla działki 529. Wykaz taki nie został jednak sporządzony. Odnośnie powierzchni tej działki to winna ona zostać wykazana z dokładnością do 0,0001 ha co wynika z treści § 62 wymienionego rozporządzenia.

Niezasadny jest zarzut skarżącego, iż bezpodstawnie zarzucono mu brak spójności topologicznej informacji zawartej w dokumentacji z informacjami z zasobu geodezyjnego w sytuacji gdy współrzędne punktu granicznego nr 2009 ujawnione w ewidencji były błędne bo wykazywały punkt leżący w odległości 8 cm od centra tego znaku. Kwestia braku spójności topologicznej, o której mowa w zarzucie, została omówiona we wcześniejszej części rozważań. Wbrew twierdzeniom skarżącego zmiana przebiegu granicy pomiędzy działkami 526 i 529 powoduje brak spójności topologicznej pomiędzy informacjami zawartymi w złożonej dokumentacji a informacjami w zasobie geodezyjnym. Niewielka zaś różnica pomiędzy współrzędnymi katalogowymi punktu 2009 a współrzędnymi obliczonymi przez skarżącego mieści się w granicach dopuszczalnego błędu.

Nieuzasadniony jest zarzut skarżącego, iż bezpodstawnie zarzucono mu zmianę przebiegu granicy pomiędzy działkami 526 i 529 podczas gdy z protokołu przyjęcia przebiegu granic wynika, że przyjęcie granic nastąpiło zgodnie z operatem ewidencji gruntów. Przede wszystkim niezgodne z prawda jest twierdzenie, że S.K. przyjął granicę zgodnie z operatem ewidencji gruntów. Okolicznością niesporną jest, iż S. K. zmienił współrzędne punktu 2009 co skutkowało ustaleniem nowego przebiegu granicy pomiędzy działkami nr 526 i 529. Skarżący nie był uprawniony do ustalania nowej granicy obu działek gdyż w razie sporu następuje to w postępowaniu rozgraniczeniowym. Nadto utożsamia on dwa pojęcia a mianowicie czynność ustalania przebiegu granicy i czynność przyjęcia granic nieruchomości używając je zamiennie w zależności od sytuacji. Należy zaznaczyć, iż czynność ustalania przebiegu granic dotyczy postępowania rozgraniczeniowego(rozdział 6 Prawa geodezyjnego i kartograficznego) zaś czynność przyjęcia granic nieruchomości jest wykonywana przy podziale nieruchomości (§ 7 rozporządzenia z 7 grudnia 2004r.).

Nieuzasadniony jest zarzut skarżącego błędnej interpretacji § 15 instrukcji G-4 gdyż stanowi on o tym z jaką dokładnością należy określić położenie punktów granicznych a nie o tym jaka jest dopuszczalna odchyłka liniowa znaku granicznego. Wymieniony przepis instrukcji G-4 jak również przepis § 11 ust.2 instrukcji O-1 określają, że dokładność pomiarów szczegółów terenowych dla I grupy wynosi +/- 0,10 m. Oznacza to, iż granica błędu przy pomiarze szczegółów terenowych I grupy (np. punktu granicznego) wynosi +/- 0,10 m. Dowodzi to, iż przy pomiarze dopuszczalna jest odchyłka liniowa względem osnowy geodezyjnej do +/- 0,10m. Nieuzasadniona jest zatem interpretacja § 15 instrukcji G-4 przedstawiona przez S.K., że nie ma żadnego przepisu dopuszczającego odchyłkę liniową znaku granicznego.

Nieuzasadniony jest zarzut skarżącego, iż bezpodstawnie żądano od niego obliczenia powierzchni działki nr 529 z dokładnością do 0,0001 ha gdyż nie jest to przedmiotem opracowania i brak jest podstaw do zmiany jej powierzchni z arów na metry. Odnośnie żądania sporządzenia wykazu zmian gruntowych dla działki nr 529 to zostało to omówione we wcześniejszej części rozważań. Jeżeli zaś chodzi o dokładność powierzchni tej działki to kwestię tę reguluje § 62 rozporządzenia z 29 marca 2001r.

Nie jest zasadny zarzut skarżącego bezpodstawnego powoływania się przez organ administracji na przepisy rozporządzenia z 7 grudnia 2004r. w sytuacji gdy jako biegły na zlecenie Sądu miał wydzielić część nieruchomości do zasiedzenia w sprawie sądowej o zasiedzenie na podstawie art.172 Kodeksu cywilnego. Każda dokumentacja składana do państwowego zasobu geodezyjnego podlega kontroli a jej zakres został określony w § 9 ust.1 rozporządzenia z 16 lipca 2001r. Przy tej kontroli nie ma znaczenia okoliczność czy sporządzający dokumentację jest biegłym działającym na zlecenie sądu jak również to jaka jest treść zlecenia. Błędne jest rozumowanie skarżącego, iż organ administracji bezpodstawnie ingeruje w opinię biegłego sądowego. Starosta [...] był zobowiązany do dokonania kontroli złożonej dokumentacji i bez znaczenia jest to, że dokumentację sporządzono dla potrzeb sądu.

a.ł.