Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędziowie: sędzia WSA Małgorzata Malinowska-Grakowicz sędzia WSA Tomasz Świetlikowski (sprawozdawca) Protokolant: starszy inspektor sądowy Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 23 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi Gminy S. na czynność Zarządu Województwa D. z dnia [...] maja 2017 r. Nr [...] w przedmiocie nieuwzględnienia protestu od negatywnego wyniku oceny formalnej projektu p/n ‘[...]" oddala skargę.

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy j/n.

Zaskarżonym rozstrzygnięciem Zarząd Województwa D., pełniący funkcję Instytucji Zarządzającej (dalej: IZ) Regionalnym Programem Operacyjnym dla Województwa D. (dalej: RPO WD) na lata 2014-2020, nie uwzględnił protestu Gminy Ś.(dalej: Gmina, wnioskodawca, skarżąca) od negatywnego wyniku oceny formalnej projektu p/n "Ochrona bioróżnorodności i udostępnienie zasobów przyrodniczych poprzez rozbudowę i doposażenie Regionalnego Ośrodka Edukacji Ekologicznej (ROEE-LGOM) w D.". Z akt sprawy wynika, że - pismem z [...] r. - Dyrektor Wydziału Wdrażania Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego UMWD, pełniącego rolę Instytucji Organizującej Konkurs (dalej: IOK), poinformował Gminę o negatywnym wyniku oceny formalnej w/w projektu, z powodu niespełnienia - zawartych

w zatwierdzonym przez Komitet Monitorujący (dalej: KM) RPO WD na lata 2014-2020 dokumencie p/n "Kryteria wyboru operacji finansowanych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa D. 2014-2020" - formalnych ogólnych obligatoryjnych kryteriów oceny, tj. - niepodlegającego korekcie - kryterium nr 7 "Kwalifikowalność wnioskodawcy" oraz - podlegającego korekcie - kryterium nr 1 "Poprawność wypełnienia złożonego wniosku", kryterium nr 4 "Kwalifikowalność wydatków w ramach projektu", kryterium nr 7 "Ocena występowania pomocy publicznej /pomocy de minimis" i kryterium nr 10 "Miejsce realizacji projektu". Treść pisma IOK dowodzi m.in., że - odnośnie kryterium nr 7 "Kwalifikowalność wnioskodawcy" - Komisja Oceny Projektów (dalej: KOP) uznała, iż: "Partner projektu - spółka z o.o. B nie jest spółką prawa handlowego, w których udział większościowy - ponad 50% akcji, udziałów, itp. posiadają jednostki sektora finansów publicznych, wobec powyższego nie mieści się w katalogu wnioskodawców wskazanych jako "typy beneficjentów" uprawnionych do otrzymania dofinansowania zgodnie z Regulaminem konkursu. W związku z powyższym oraz nawiązując do argumentów podniesionych w piśmie Wnioskodawcy z dnia [...] r. po ewentualnym podpisaniu umowy o dofinansowanie w/w podmiot nie mógłby otrzymać wsparcia, a przygotowując wniosek o dofinansowanie należy zastosować się do zapisów/wymogów dokumentacji konkursowej kompleksowo. W związku z powyższym kryterium nie zostało spełnione". W proteście, nie zgadzając się z oceną KOP, Gmina zażądała "przywrócenia wniosku do oceny i umożliwienia wniesienia uzupełnień w zakresie kryteriów formalnych obligatoryjnych z możliwością dokonania korekty". Wskazała, że KOP błędnie podała, iż jej projekt nie spełnia kryterium nr 4 "Kwalifikowalność wnioskodawcy" gdy tymczasem w/w kryterium oznaczone jest nr 7; w ustawie wdrożeniowej i Regulaminie konkursu ("Skróty i pojęcia stosowane w Regulaminie i załącznikach") odróżnia się beneficjenta od wnioskodawcy powołując wprost ich definicje (beneficjent - podmiot, o którym mowa w art. 2 pkt 10 lub art. 63 rozporządzenia; wnioskodawca - podmiot, który złożył wniosek o dofinansowanie); w Regulaminie (w załącznikach) brak jest informacji, że "katalog wnioskodawców" jest tożsamy z "typem beneficjentów"; w Regulaminie

(w załącznikach) nie zdefiniowano "katalogu wnioskodawców"; w kryterium nr 18 "Partnerstwo" (rozdział: "ocena projektu pod kątem spełnienia kryteriów merytorycznych ogólnych") określono, że premiowane są projekty realizowane z przynajmniej trzema partnerami (3 pkt) i dodatkowo projekt otrzyma punkty jeśli zakłada partnerstwo podmiotów z różnych sektorów: publicznego, prywatnego, obywatelskiego ("partnerzy pochodzą z trzech różnych sektorów - 2 pkt"); w Regulaminie brak jest "katalogu beneficjentów" - odnaleźć można jedynie "typy beneficjentów" (definicja nie dotyczy podmiotów prywatnych, których partnerstwo - w myśl Regulaminu - się premiuje). Gmina dowodziła, iż to właśnie mając na względzie powołane zapisy Regulaminu i pozostałej dokumentacji konkursowej, aby uzyskać lepszą ocenę swojego projektu, wybrała partnera z sektora prywatnego i przystąpiła z nim do konkursu. Podkreśliła, że partner ten nie otrzyma wsparcia finansowego, będąc jedynie podmiotem użyczającym swoje zasoby ludzkie i techniczne. Tym samym, nie wpisuje się on w - określoną

w Regulaminie - definicję wnioskodawcy. Dalej Gmina zauważyła, że IZ - w dwóch aktach normatywnych odnoszących się do tego typu wniosków, tj. Regulaminie konkursu oraz Kryteriach wyboru projektów - wyraźnie rozróżnia pojęcie wnioskodawcy i beneficjenta, wprowadzając w ten sposób zamęt terminologiczny, w szczególności w zestawieniu z zapisami wymieniającymi typy beneficjentów. Uznała, że w tej sytuacji oczywista jest konkluzja, iż wnioskodawca to inny podmiot niż beneficjent, o więc ograniczenia dotyczące beneficjentów nie dotyczą wnioskodawcy. Tym samym, nie mogą być one podstawą oceny wniosku (szczególnie negatywnej). Gmina podniosła, że jako wnioskodawca - działający w dobrej wierze, dokonujący językowej wykładni przepisów aktów normatywnych wydanych przez IZ

i stosujący się do nich - nie może ponosić negatywnych konsekwencji błędów popełnionych przez IOK. Zdaniem Gminy, treść informacji IOK z [...] r. należy traktować w istocie jako - pochodzącą od organu, który wytworzył dane akty prawne - oficjalną wykładnię autentyczną (dotyczy Regulamin i Kryteriów). Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy, nie można mówić o rzetelnym

i przejrzystym wyborze projektów, w sytuacji, gdy istnieje sprzeczność w podstawowych dokumentach konkursowych. Według Gminy, IOK winna zapisy Regulaminu stosować wprost i nie może wychodzić poza jego ramy, stosując sobie tylko wiadome reguły wykładni (vide: wyrok WSA we Wrocławiu, III SA/Wr 968/15). Gmina stwierdziła, że

w przypadku, kiedy w Regulaminie występują "błędy", czy "nieścisłości", to nie mogą być one interpretowane na niekorzyść wnioskodawców, gdyż taka okoliczność nie przemawia za przejrzystym i rzetelnym wyborem projektów. Gmina podsumowała, że jej protest jest w pełni zasadny. IZ nie uwzględniła protestu. Wskazała, iż omyłka w numeracji kryterium (w karcie oceny formalnej) nie wpływa na wynik sprawy. Zauważyła, że w piśmie IOK z [...] r. numeracja została przyjęta prawidłowo. Następnie IZ odwołała się do kryterium nr 7 "Kwalifikowalność Wnioskodawcy". Uzasadniała, że jest to kryterium ogólne obligatoryjne (jego spełnienie jest niezbędne dla otrzymania dofinansowania) bez możliwości dokonania korekty i że niespełnienie tego kryterium oznacza odrzucenie wniosku. Podniosła, że:

"1. W ramach tego kryterium sprawdzane będzie, czy Wnioskodawca oraz partnerzy (jeśli dotyczy) są uprawnieni do ubiegania się o wsparcie w ramach ogłoszonego konkursu (zgodnie z katalogiem wnioskodawców określonym w Regulaminie danego konkursu).

2. W ramach tego kryterium sprawdzane będzie także, czy Wnioskodawca oraz partnerzy (jeśli dotyczy) nie podlegają wykluczeniu z możliwości otrzymania dofinansowania ze środków Unii Europejskiej (weryfikowanie tego aspektu nastąpi na podstawie podpisanych oświadczeń).

3. W ramach tego kryterium sprawdzana będzie w przypadku projektów partnerskich prawidłowość wyboru partnerów w projekcie (weryfikowanie tego aspektu nastąpi na podstawie podpisanego oświadczenia Wnioskodawcy)". Odnosząc się do zarzutu, iż zapisy Regulaminu konkursu (załączniki) nie podają informacji, że katalog wnioskodawców jest tożsamy z typem beneficjenta oraz że nie zdefiniowano katalogu wnioskodawców, IZ wyjaśniła, iż w pkt 5 Regulaminu zawarto typy beneficjentów, którzy mogą ubiegać się o dofinansowanie: "O dofinansowanie

w ramach konkursu mogą ubiegać się następujące typy beneficjentów realizujących projekty na obszarze danego OSI: /.../; spółki prawa handlowego, w których udział większościowy - ponad 50% akcji, udziałów, itp. - posiadają jednostki sektora finansów publicznych; /.../". IZ uznała, że w założeniach Gminy brak jest logiki gdyż wnioskodawca (w tym

z partnerem w projekcie) to podmiot, który aplikuje o wsparcie unijne dla swojego projektu i w razie jego pozytywnego zakwalifikowania stanie się on beneficjentem

w związku z realizacją projektu z udziałem wsparcia unijnego. Uznała, że logicznym jest, iż - pod względem podmiotowym - wnioskodawca i beneficjent to te same podmioty ale na innym etapie aplikowania o środki unijne. Przywołując zapisy ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 217 - dalej: u.z.r.p., ustawa wdrożeniowa), definiujące "wnioskodawcę" i "beneficjenta", powielone w Regulaminie, IZ uznała, że skoro konkurs wykluczał pewne grupy beneficjentów (wprowadzał dodatkowe warunki podmiotowe) to nie można przyjąć, iż uregulowania takie nie dotyczyły wnioskodawcy. IZ motywowała, że podstawowa różnica między wnioskodawcą a beneficjentem jest taka, że wnioskodawcą jest każdy podmiot zainteresowany uzyskaniem wsparcia, czyli składający wniosek aplikacyjny, przechodzący ocenę formalną czy merytoryczną, zaś beneficjentem staje się on w momencie podpisania umowy o dofinansowanie projektu. Stwierdziła, że - wbrew stanowisku Gminy - ograniczenia odnoszące się do beneficjenta dotyczą także wnioskodawcy. Według IZ, przygotowując wniosek o dofinansowanie dokumentację konkursową należy czytać kompleksowo, stosując się zarówno do zapisów Regulaminu, jego załączników, jak i Instrukcji wypełniania wniosku. IZ zauważyła, że wnioskodawca miał możliwość uzyskania punktów w ramach kryterium merytorycznego "Partnerstwo", jednak ze względu na szczegółowe zapisy Regulaminu niemożliwym było w przedmiotowym naborze uzyskanie maksymalnej ilości punktów. Dodała, że Gmina - mimo zarzucanego w proteście ich "literalnego" braku

w zapisach Regulaminu - była świadoma ograniczeń co do katalogu wnioskodawców, którzy mogą starać się o dofinansowanie w ramach konkursu, w kontekście ograniczeń dotyczących beneficjentów, co wynika z treści wniosku. W kwestii kolejnego argumentu Gminy, IZ zwróciła uwagę, że IOK w sposób jednoznaczny - w Instrukcji wypełniania wniosku (stanowiącej integralny element dokumentacji konkursowej) informowała, że - w przypadku występowania w projekcie partnerów - należy sprawdzić, czy partnerzy występujący w projekcie są uprawnieni do ubiegania się o wsparcie w ramach ogłoszonego konkursu (zgodnie z katalogiem wnioskodawców określonym w Regulaminie danego konkursu). Zauważyła, że niniejszy wymóg został wyróżniony w Instrukcji: "UWAGA: Partnerem może być tylko podmiot wskazany w katalogu Beneficjentów w ramach danego Naboru". IZ zwróciła uwagę, iż - w ramach ocenianego konkursu - podmiotami mogącymi stać się beneficjentami, a co za tym idzie być wnioskodawcami, są podmioty należące do sektora publicznego i obywatelskiego (tzw. III sektor). Podała, że partner Gminy, tj. sp. z o.o. B, nie należy do sektora finansów publicznych gdyż nie jest spółką prawa handlowego, w której udział większościowy - ponad 50% udziałów - posiadają jednostki sektora finansów publicznych, jak i nie należy do sektora obywatelskiego, gdyż nie jest organizacją pozarządową (nie jest podmiotem o charakterze non-profit, nie prowadzi działalności pożytku publicznego). Powyższe, w ocenie IZ, dyskwalifikuje tę spółkę jako beneficjenta i wnioskodawcę w przedmiotowym konkursie. Podsumowując, IZ stwierdziła, że postawione przez Gminę zarzuty są chybione. Uznała, że analizowane kryterium należy uznać za niespełnione przez wnioskodawcę. Następnie IZ zauważyła, że IOK - w piśmie informującym o negatywnej ocenie projektu - wskazała łącznie 23 uwagi dotyczące oceny kryteriów formalnych ogólnych obligatoryjnych z możliwością dokonania korekty, tj.: kryterium nr 1 "Poprawność wypełnienia złożonego wniosku", kryterium nr 4 "Kwalifikowalność wydatków w ramach projektu", kryterium nr 7 "Ocena występowania pomocy publicznej/pomocy de minimis", kryterium nr 10 "Miejsce realizacji projektu". Poinformowała, że złożony przez Gminę wniosek o dofinansowanie nie został przekazany do uzupełnienia/korekty w związku

z niespełnieniem przez projekt omówionego kryterium formalnego ogólnego obligatoryjnego bez możliwości dokonania korekty, dotyczącego kwalifikowalności wnioskodawcy. Odnosząc się do przedstawionego przez KOP uzasadnienia wyniku oceny w/w kryteriów, IZ - po dokonaniu analizy dokumentacji aplikacyjnej - stwierdziła, że KOP dokonał trafnej ich oceny. Reasumując - po przeanalizowaniu złożonego przez Gminę protestu - IZ nie znalazła podstaw do zmiany rozstrzygnięcia IOP. Uznała, że ocena formalna wniosku

o dofinansowanie realizacji spornego projektu została przeprowadzona prawidłowo,

w oparciu o zasady obowiązujące przy naborach wniosków o dofinansowanie realizacji projektów realizowanych w trybie konkursowym, na podstawie obowiązujących przepisów, procedur i zasad właściwych dla trybu konkursowego. IZ stwierdziła, że - w związku z niespełnieniem kryteriów formalnych - wniosek

o dofinansowanie projektu nie może być przywrócony do ponownej oceny formalnej, jak również nie może być skierowany do kolejnego etapu oceny. Skargą Gmina objęła całe rozstrzygnięcie IZ, zarzucając (w pkt 1) naruszenie:

a) art. 37 ust. 1 i art. 41 ust. 2 pkt 7 ustawy wdrożeniowej w zw. z art. 125 ust. 3 lit. a/ rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego /.../, przez rozróżnienie w Regulaminie konkursu oraz Kryteriach wyboru projektów pojęcia wnioskodawcy i beneficjenta, które to rozróżnienie wprowadza zamęt terminologiczny - w szczególności w zestawieniu z zapisami wymieniającymi typy beneficjentów, czyniąc zapisy Regulaminu odnoszące się do kryteriów podmiotowych oceny niejednoznacznymi i nieczytelnymi, naruszając tym samym zasadę przejrzystości wyboru projektu do dofinansowania;

b) art. 57 ustawy wdrożeniowej, z uwagi na przekroczenie sześćdziesięciodniowego ustawowego terminu do rozpatrzenia protestu, co oznacza rażącą przewlekłość działania IZ. Tak stawiając zarzuty, w oparciu o art. 61 ust. 8 pkt 1 lit. a/ ustawy wdrożeniowej, Gmina wniosła o uwzględnienie skargi oraz stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny a w konsekwencji przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia (pkt 2). Gmina szeroko uzasadniła swoje stanowisko w sprawie, motywując zasadniczo jak w proteście. Wskazała ponadto, że w sprawie naruszono ustawowy obowiązek, nałożony na podmioty zobowiązane do przeprowadzenia wyboru projektów do dofinansowania, tj. obowiązek przeprowadzenia tego wyboru, w tym dokonania ocen,

w sposób przejrzysty, rzetelny i bezstronny oraz zapewnienia wnioskodawcom równego dostępu do informacji o warunkach i sposobie wyboru projektów do dofinansowania. Motywowała, że - w rozważanym stanie faktycznym - rozróżnienie przez IZ wnioskodawcy i beneficjenta sprawiło, że reguły wyboru projektu nie zostały określone w zakresie podmiotowym jednoznacznie i przejrzyście oraz że taka regulacja podważa zaufanie uczestników konkursu do rzetelności oceny projektu. Odnosząc się do zawartego w skarżonym rozstrzygnięciu protestu stwierdzenia IZ, że zgłaszane przez nią, jako wnioskodawcę, zastrzeżenia co do niejednoznaczności zapisów Regulaminu "cechuje brak logiki" (str. 6) i że przyjęcie tych założeń byłoby niedorzeczne, Gmina wskazywała na niedorzeczność zapisów regulaminowych, podkreślając konieczność interpretacji wskazanych wątpliwości na korzyść wnioskodawcy, w myśl zasady zaufania do organów. Z tych samych względów, Gmina nie zgodziła się ze stwierdzeniem, że "wnioskodawca był świadomy ograniczeń, co do katalogu wnioskodawców (...), którzy mogą starać się o dofinansowanie w ramach konkursu, w kontekście ograniczeń dotyczących beneficjentów" (str. 7-8). W ocenie Gminy, nie można mówić o "świadomości ograniczeń" w świetle sprzeczności pojęciowej. W jej opinii, nie była ona świadoma ale raczej zdezorientowana co do zakresu podmiotowej dopuszczalności złożenia wniosku o ocenę projektu. Co się zaś tyczy wywodu IZ, że wniosek nie został przekazany do uzupełnienia (korekty) w związku z niespełnieniem przez projekt kryterium formalnego ogólnego obligatoryjnego, bez możliwości dokonania korekty dotyczącej kwalifikowalności wnioskodawcy, Gmina wywiodła, że zastosowany przez IZ automatyzm, oparty na źle rozumianej zasadzie celowości, jest nie do zaakceptowania. Skoro bowiem istnieją istotne wątpliwości co do określenia w Regulaminie (i spełnienia przez wnioskodawcę) kryteriów formalnych obligatoryjnych, to zaniechanie w zakresie wyjaśnienia tych wątpliwości i przekazania wniosku do uzupełnienia należy uznać za naruszenie zasad, o których mowa w art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej. Gmina wniosła o całościowe rozpoznanie sprawy, przywołując - jak się wyraziła - materialne jej granice. Niezależnie Gmina dowodziła, że w sprawie rozpatrzenia jej protestu doszło do przewlekłości w działaniu IZ wskutek naruszenia terminów określonych w art. 57 ustawy wdrożeniowej. W odpowiedzi na skargę, IZ wniosła o jej oddalenie w całości. Na rozprawie, Gmina - reprezentowana przez radcę prawnego - zaakcentowała, że - mimo odmienności definicji wnioskodawcy i beneficjenta - IZ pominęła w kryteriach wyboru postanowienia Regulaminu konkursu zawarte w pkt 18, z których wynika, że premiuje się dodatkowo w punktacji partnerstwo, zwłaszcza z różnych sektorów, w tym prywatne. W ocenie Gminy, w tej materii dokumentacja konkursowa, jak i działanie IZ, nie odpowiada zasadzie przejrzystości. Zdaniem Gminy, w sprawie powinien znaleźć zastosowanie pkt 27 Regulaminu i w związku z tym winno dojść do odwołania konkursu bądź zmiany jego reguł - równolegle dla wszystkich beneficjentów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje: W niniejszej sprawie kognicja Sądu wynika wprost z art. 61 ust. 1 u.z.r.p. (ustawy wdrożeniowej) w zw. z art. 3 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. - dalej: u.p.p.s.a.). W przepisach u.z.r.p. przewidziano kilka rozwiązań autonomicznych, regulujących wybrane zagadnienia procesowe, w tym także kierunki rozstrzygnięć, jakie może podjąć sąd załatwiając skargę (art. 61 ust. 8 u.z.r.p.). Natomiast w zakresie nieuregulowanym w u.z.r.p., w postępowaniu sądowoadministracyjnym odpowiednie zastosowanie znajdą przepisy u.p.p.s.a. (określone dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, z wyłączeniem jednak: art. 52-55, art. 61 § 3-6, art. 115-122, art. 146, art. 150 i art. 152 u.p.p.s.a. (art. 64 u.z.r.p.). Przywołane postanowienia godzi się uzupełnić przypomnieniem, że - w myśl art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) - sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej (...). Kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2). Do kryterium legalności nawiązał zresztą ustawodawca również

w art. 61 ust. 8 pkt 1 u.z.r.p., skoro w przepisie tym nakazał sądom uwzględnienie skargi w wypadku stwierdzenia, że ocena konkretnego projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny, z jednoczesnym przekazaniem sprawy do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję zarządzającą (lub pośredniczącą). A contrario, jeśli ocenę przeprowadzono zgodnie z prawem, skarga podlega oddaleniu, stosownie do art. 61 ust. 8 pkt 2 u.z.r.p. Dokonując kontroli w tak zakreślonych granicach, Sąd stwierdził, że ocena formalna przedstawionego przez skarżącą wniosku przeprowadzona została w sposób nienaruszający prawa, w związku z czym brak było podstaw do uwzględnienia skargi. Istotę sporu stanowi, czy złożony przez Gminę wniosek o dofinansowanie realizacji projektu p/n "Ochrona bioróżnorodności i udostępnienie zasobów przyrodniczych poprzez rozbudowę i doposażenie Regionalnego Ośrodka Edukacji Ekologicznej (ROEE-LGOM) w D." został prawidłowo oceniony w ramach oceny formalnej, w zakresie niespełnienia - zawartego w zatwierdzonym przez KM RPO WD na lata 2014-2020 dokumencie p/n "Kryteria wyboru operacji finansowanych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa D. 2014-2020" - formalnego/ogólnego/obligatoryjnego/niepodlegającego korekcie kryterium oceny, tj. kryterium nr 7 "Kwalifikowalność wnioskodawcy". Podkreślić w tym miejscu należy, że to na wnioskodawcy - ubiegającym się

o dofinansowanie w ramach danego konkursu - spoczywa obowiązek rzetelnego

i wyczerpującego przygotowania wniosku. Wnioskodawca - przystępując do konkursu -winien znać także jego zasady, gdyż są one publikowane i dostępne dla wszystkich

w jednakowy sposób. Każdy uczestnik konkursu wyraża akceptację dla zasad konkursu i w dalszych swych działaniach w postępowaniu konkursowym, chcąc uzyskać pomoc, musi się do tych zasad precyzyjnie stosować. Obowiązek starannego przygotowania dokumentacji aplikacyjnej, zgodnie z wymogami konkursu, ciąży zawsze na wnioskodawcy. Braki w złożonej dokumentacji, czy jej niespójność, skutkujące zakwestionowaniem spełnienia przez wniosek różnych kryteriów dopuszczających, winny zostać ocenione negatywnie. Szczególnego zaakcentowania wymaga fakt, że - przygotowując wniosek

o dofinansowanie - dokumentację konkursową należy czytać kompleksowo, stosując się zarówno do przepisów powszechnie obowiązujących (krajowych i unijnych), zapisów Regulaminu konkursu, jego załączników, jak i Instrukcji wypełniania wniosku. Procedura konkursowa (w tym ocena wniosków o dofinansowanie) charakteryzuje się daleko posuniętym formalizmem, z czym każdy przystępujący do konkursu musi się liczyć i ten formalizm zaakceptować (uczynić mu zadość). W opinii Sądu, w sprawie prawidłowo orzeczono o negatywnym wyniku oceny formalnej projektu, z powodu niespełnienia - niepodlegającego korekcie - kryterium nr 7 "Kwalifikowalność wnioskodawcy". Z dokumentacji konkursowej, tj. załącznika nr 1 do Regulaminu konkursu (stanowiącego wyciąg z Kryteriów wyboru projektów), wynika, że:

"1. W ramach tego kryterium sprawdzane będzie, czy Wnioskodawca oraz partnerzy (jeśli dotyczy) są uprawnieni do ubiegania się o wsparcie w ramach ogłoszonego konkursu (zgodnie z katalogiem wnioskodawców określonym w Regulaminie danego konkursu).

2. W ramach tego kryterium sprawdzane będzie także, czy Wnioskodawca oraz partnerzy (jeśli dotyczy) nie podlegają wykluczeniu z możliwości otrzymania dofinansowania ze środków Unii Europejskiej (weryfikowanie tego aspektu nastąpi na podstawie podpisanych oświadczeń).

3. W ramach tego kryterium sprawdzana będzie w przypadku projektów partnerskich prawidłowość wyboru partnerów w projekcie (weryfikowanie tego aspektu nastąpi na podstawie podpisanego oświadczenia Wnioskodawcy)". Powyższe potwierdza, że zarówno wnioskodawca, jak i jego partnerzy, winni być uprawnieni do ubiegania się o wsparcie w ramach ogłoszonego konkursu, co prowadzi do konkluzji, iż sam partner musi spełniać wszystkie wymagania podmiotowe, które dotyczą beneficjenta. Przepis art. 33 ust. 1 ustawy wdrożeniowej (traktujący o projektach partnerskich) stanowi, że: "W celu wspólnej realizacji projektu, w zakresie określonym przez instytucję zarządzającą krajowym programem operacyjnym albo instytucję zarządzającą regionalnym programem operacyjnym, może zostać utworzone partnerstwo przez podmioty wnoszące do projektu zasoby ludzkie, organizacyjne, techniczne lub finansowe, realizujące wspólnie projekt, zwany dalej »projektem partnerskim«, na warunkach określonych w porozumieniu albo umowie o partnerstwie". Szczególnego podkreślenia wymaga, że - zgodnie z art. 33 ust. 7 w/w ustawy - "Stroną porozumienia oraz umowy o partnerstwie nie może być podmiot wykluczony

z możliwości otrzymania dofinansowania". Treść - wchodzącej w skład dokumentacji konkursowej - Instrukcji wypełniania wniosku o dofinansowanie: Sekcja B - "Charakterystyka Wnioskodawcy" - "Partner Projektu", informuje, że partner jest to podmiot w rozumieniu art. 33 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, realizujący wspólnie z beneficjentem (i ewentualnie innymi partnerami) projekt na warunkach określonych w umowie o partnerstwie i wnoszący do projektu zasoby ludzkie, organizacyjne, techniczne lub finansowe. Jest to podmiot upoważniony do ponoszenia wydatków na równi z beneficjentem. Podaje, że trzeba pamiętać, iż partnerem nie może być podmiot wykluczony z możliwości otrzymania dofinansowania. Dodaje, że należy sprawdzić, czy partnerzy występujący w projekcie są uprawnieni do ubiegania się o wsparcie w ramach ogłoszonego konkursu, zgodnie z katalogiem wnioskodawców określonym w regulaminie danego konkursu (oba podkreślenia Sądu). Co więcej, Instrukcja stanowi: "UWAGA: Partnerem może być tylko podmiot wskazany w katalogu Beneficjentów w ramach danego Naboru". Dodać trzeba, że część zapisów Instrukcji powielono w pkt 32 Regulaminu konkursu. Pkt 5 Regulaminu konkursu wymienia "Typy beneficjentów", informując, że: "O dofinansowanie w ramach konkursu mogą ubiegać się następujące typy beneficjentów realizujących projekty na obszarze danego OSI:

• jednostki samorządu terytorialnego, ich związki i stowarzyszenia;

• jednostki organizacyjne jest;

• administracja rządowa;

• PGL Lasy Państwowe i jego jednostki organizacyjne;

• kościoły i związki wyznaniowe oraz osoby prawne kościołów i związków wyznaniowych;

• organizacje pozarządowe;

• LGD;

• spółki prawa handlowego, w których udział większościowy - ponad 50% akcji, udziałów, itp. - posiadają jednostki sektora finansów publicznych;

• szkoły wyższe, ich związki i porozumienia;

• jednostki naukowe". Sąd stwierdza, że z powyższego jasno wynika, iż - w sytuacji projektów partnerskich - spełnienie kryterium nr 7 "Kwalifikowalność wnioskodawcy" wymaga, aby partner (partnerzy) był uprawniony do ubiegania się o wsparcie w ramach ogłoszonego konkursu i że - w przypadku ocenianego konkursu - partnerem takim są spółki prawa handlowego, w których udział większościowy - ponad 50% akcji, udziałów, itp. - posiadają jednostki sektora finansów publicznych. Zaakcentować trzeba, że powyższe informacje były dostępne dla wszystkich potencjalnych wnioskodawców, w tym także dla skarżącej Gminy. Za IZ zauważyć wypada, że Gmina winna być świadoma ograniczeń co do katalogu wnioskodawców, którzy mogą starać się o dofinansowanie w ramach konkursu, w kontekście ograniczeń dotyczących beneficjentów, gdyż we wniosku

o dofinansowanie (w pkt D4. Podstawa prawna oraz Studium wykonalności, analiza prawna Pomoc publiczna /test/, w tym efekt zachęty, zastosowany schemat pomocy publicznej) wyraźnie zaznaczono: "/.../ Podmiot ubiegający się o wsparcie musi wpisywać się w katalog potencjalnych beneficjentów RPO WD, a wsparcie jest dedykowane przedsięwzięciom planowanym do realizacji na określonym obszarze". Zdaniem Sądu, nie może Gmina zatem skutecznie podnosić zarzutu, że

w dokumentacji konkursowej w sposób mało przejrzysty (niejasny, niejednoznaczny, nieczytelny) wskazano, kto może być wnioskodawcą. W niniejszej sprawie, Gmina - jako partnera w projekcie - wybrała Sp. z o.o. B, która nie jest spółką prawa handlowego, w której udział większościowy - ponad 50 % - udziałów posiadają jednostki sektora finansów publicznych, jak również nie jest żadnym z pozostałych podmiotów wymienionych w pkt 5 Regulaminu konkursu (okoliczność niesporna), co dyskwalifikuje tę spółkę jako wnioskodawcę i beneficjenta

w przedmiotowym konkursie. Sąd zauważa, że w opisie analizowanego kryterium wskazano, z jednej strony, że w ramach tego kryterium sprawdzane będzie, czy wnioskodawca oraz partnerzy są uprawnieni do ubiegania się o wsparcie w ramach ogłoszonego konkursu, z drugiej zaś strony poinformowano, że nastąpi to zgodnie z katalogiem wnioskodawców określonym w Regulaminie danego konkursu. Według Sądu, oba w/w wskazania należy przyjmować w połączeniu ze sobą. Zdaniem Sądu, katalog wnioskodawców, tj. podmiotów uprawnionych do ubiegania się o wsparcie w ramach konkursu, stanowi - zawarty w pkt 5 Regulaminu konkursu - katalog "Typy beneficjentów". Trzeba zgodzić się z Gminą, że - co do zasady - "wnioskodawca to inny podmiot niż beneficjent". Podstawowa różnica między wnioskodawcą a beneficjentem jest taka, że wnioskodawcą jest każdy podmiot zainteresowany uzyskaniem wsparcia - czyli składający wniosek aplikacyjny, przechodzący ocenę formalną czy merytoryczną, natomiast beneficjentem staje się wnioskodawca w momencie podpisania umowy

o dofinansowanie projektu. Jednak należy podzielić argumentację IZ, że wnioskodawca (w tym z partnerem

w projekcie) to podmiot, który aplikuje o wsparcie unijne dla swojego projektu i w razie jego pozytywnego zakwalifikowania (oceny) stanie się beneficjentem w związku

z realizacją projektu z udziałem wsparcia unijnego. Zatem słusznie podnosi IZ, że - pod względem podmiotowym - wnioskodawca i beneficjent to te same podmioty ale na innym etapie aplikowania o środki unijne: wnioskodawca na etapie złożenia i oceny wniosku o dofinansowanie, beneficjent na etapie podpisania umowy o dofinansowanie

i późniejszej realizacji projektu. Wnioskodawca stanie się beneficjentem dopiero w razie pozytywnej oceny przedstawionego przez niego projektu i podpisania umowy o dofinansowanie projektu. Tym niemniej, skoro konkurs wykluczał pewne rodzaje (typy) beneficjentów lub wprowadzał dodatkowe warunki podmiotowe, nie można przyjąć, że uregulowania takie nie dotyczyły wnioskodawcy (że dotyczyły tylko beneficjentów). Z uwagi na to, że wnioskodawca - w momencie podpisania umowy - staje się beneficjentem, ograniczenia dotyczące beneficjenta dotyczą również wnioskodawcy. Konkluzję Gminy, jakoby ograniczenia dotyczące beneficjentów nie dotyczyły wnioskodawcy, Sąd uznał zatem za błędną. Podzielić należy stanowisko IZ, że Gmina miała możliwość uzyskania punktów

w ramach kryterium merytorycznego "Partnerstwo", jednak - ze względu na szczegółowe zapisy Regulaminu ocenianego konkursu - niemożliwym było

w przedmiotowym naborze uzyskanie maksymalnej ilości punktów, tj. punktów za partnerstwo z podmiotem prywatnym (dotyczy to wszystkich wnioskodawców). Podsumowując, Sąd uznał, że w sytuacji Gminy formalne kryterium nr 7 "Kwalifikowalność wnioskodawcy" nie zostało spełnione. Z uwagi na to, że stanowiło ono kryterium ogólne obligatoryjne bez możliwości dokonania korekty, jego niespełnienie było wystarczające dla odrzucenia wniosku (nie istniała konieczność przekazania wniosku do etapu oceny merytorycznej). Sąd zauważa, że IOK - w piśmie informującym o negatywnej ocenie projektu - wskazała łącznie 23 uwagi, dotyczące oceny kryteriów formalnych ogólnych obligatoryjnych z możliwością dokonania korekty, tj.: kryterium nr 1 "Poprawność wypełnienia złożonego wniosku", kryterium nr 4 "Kwalifikowalność wydatków w ramach projektu", kryterium nr 7 "Ocena występowania pomocy publicznej/pomocy de minimis", kryterium nr 10 "Miejsce realizacji projektu". Złożony przez Gminę wniosek

o dofinansowanie nie został zasadnie przekazany do uzupełnienia/korekty w związku

z niespełnieniem przez projekt omówionego wyżej kryterium formalnego ogólnego obligatoryjnego bez możliwości dokonania korekty, dotyczącego kwalifikowalności wnioskodawcy. Zgodnie z zapisami Szczegółowego Opisu Osi Priorytetowych RPO WD 2014-2020 zasady ogólne dotyczące systemu wyboru projektów ramach EFRR i EFS w trybie konkursowym: "(...) W przypadku niespełnienia któregokolwiek z kryteriów formalnych obligatoryjnych, w których nie przewidziano możliwości dokonania korekty, lub niespełnienia kryterium formalnego obligatoryjnego po dokonaniu jego poprawy przez wnioskodawcę, wnioskodawca nie ma możliwości poprawy wniosku, a projekt jest oceniany negatywnie ". Reasumując, Sąd stwierdził, że postawione w pkt 1a) skargi zarzuty (ich uzasadnienie) nie zasługują na uwzględnienie. Mając na uwadze wyżej powołane stanowisko, Sąd nie dostrzegł także, aby w sprawie naruszono zasadę bezstronności oraz równego dostępu do informacji. Jako chybiony, Sąd ocenił zarzut sformułowany w pkt 1b) skargi, dotyczący rażącej przewlekłości działania IZ przy rozpoznawaniu protestu. Stosownie do art. 57 ustawy wdrożeniowej (dotyczącego terminu rozpatrzenia protestu): "Właściwa instytucja, o której mowa w art. 55, rozpatruje protest, weryfikując prawidłowość oceny projektu w zakresie kryteriów i zarzutów, o których mowa w art. 54 ust. 2 pkt 4 i 5, w terminie nie dłuższym niż 30 dni, licząc od dnia jego otrzymania.

W uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy w trakcie rozpatrywania protestu konieczne jest skorzystanie z pomocy ekspertów, termin rozpatrzenia protestu może być przedłużony, o czym właściwa instytucja informuje na piśmie wnioskodawcę. Termin rozpatrzenia protestu nie może przekroczyć łącznie 60 dni od dnia jego otrzymania". Analiza akt sprawy potwierdza, że protest wpłynął do organu [...] r. Termin jego rozpatrzenia mijał zatem [...] r. Korzystając z możliwości wynikającej z art. 57 ustawy wdrożeniowej, IZ poinformowała Gminę, że - w związku

z koniecznością wnikliwego i wszechstronnego przeanalizowania sprawy w kontekście wniesionych przez wnioskodawcę w proteście zarzutów - protest zostanie rozpatrzony do [...] r. Akt stanowiący rozstrzygnięcie przez IZ protestu datuje się na dzień

[...] r., co potwierdza, że w sprawie zrealizowano dyspozycję w/w przepisu. Powyższego nie zmienia fakt, że z informacji znajdującej się na kopercie,

w której w/w rozstrzygnięcie zostało wysłane Gminie wynika, że przesyłkę nadano [...] r. Reasumując, Sąd uznał, że ocena formalna wniosku jest prawidłowa. Z uwagi na nieuwzględnienie protestu Gminy w zakresie obligatoryjnych kryteriów oceny formalnej, projekt nie może zatem zostać przekazany do kolejnego etapu, tj. etapu oceny merytorycznej. Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 61 ust. 8 pkt 2 u.z.r.p., orzeczono jak w sentencji wyroku.