drukuj    zapisz    Powrót do listy

6037 Transport drogowy i przewozy, Wstrzymanie wykonania aktu, Inspektor Transportu Drogowego, Oddalono wniosek, II GSK 143/09 - Postanowienie NSA z 2009-03-18, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 143/09 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2009-03-18 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-02-19
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Joanna Kabat-Rembelska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6037 Transport drogowy i przewozy
Hasła tematyczne
Wstrzymanie wykonania aktu
Sygn. powiązane
VI SA/Wa 501/08 - Wyrok WSA w Warszawie z 2008-10-02
II GZ 142/08 - Postanowienie NSA z 2008-07-17
Skarżony organ
Inspektor Transportu Drogowego
Treść wyniku
Oddalono wniosek
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 61 par. 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku "S.-T." Spółki z o.o. z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej "S.-T." Spółki z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 2 października 2008 r. sygn. akt. VI SA/Wa 501/08 w sprawie ze skargi "S.-T." Spółki z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym postanawia: oddalić wniosek

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 2 października 2008 r., sygn. akt. VI SA/Wa 501/08 oddalił skargę "S." Spółki z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2007 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.

Od powyższego orzeczenia "S." Spółka z o.o. z siedzibą w W. wniosła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, domagając się m.in. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji podniesiono, że łączna kwota kar nałożona na skarżącą przekracza 500.000 zł. Skarżąca podniosła, że uiszczenie tej kwoty może doprowadzić do bankructwa i utraty pracy przez współpracujących z firmą kierowców.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zamknięty. Sąd uprawniony jest do uwzględnienia wniosku, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, spoczywa na wnioskodawcy. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, nie jest wystarczające samo stwierdzenie strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających ocenić czy wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest konieczne.

Przenosząc te uwagi natury ogólnej na grunt rozpoznawanej sprawy, stwierdzić należy, że Spółka, pomimo ciążącego na niej obowiązku, nie wykazała zaistnienia ustawowych przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżąca ograniczyła się do twierdzeń, że wykonanie decyzji nakładających na skarżącą kary pieniężne może znacznie utrudnić prowadzenie działalności gospodarczej, a zapłata łącznej kwoty należności, przekraczającej 500.000 zł w konsekwencji może doprowadzić do bankructwa Spółki oraz utraty pracy przez kierowców z nią współpracujących. Tymczasem powołując w uzasadnieniu wniosku określone okoliczności, skarżąca powinna chociażby uprawdopodobnić ich wystąpienie, wykraczając w ten sposób poza gołosłowne i ogólnikowe twierdzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zauważa, że każda decyzja administracyjna zobowiązująca do uiszczenia należności pieniężnych pociąga za sobą dolegliwość rodzącą określony skutek finansowy dla zobowiązanego. Samo nałożenie na skarżącą kar pieniężnych nie przemawia jeszcze za zastosowaniem wyjątkowego rozwiązania prawnego, jakim jest udzielenie ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Dopiero wystąpienie przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a. uzasadniałoby wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 193 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt