Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, , po rozpoznaniu w dniu 21 października 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 688/09 o odrzuceniu skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 688/09 w sprawie ze skargi J. S. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty legalizacyjnej postanawia: oddalić zażalenie. POSTANOWIENIE Dnia 21 października 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, , po rozpoznaniu w dniu 21 października 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lipca 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 688/09 o odrzuceniu skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 6888/09 w sprawie ze skargi J. S. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty legalizacyjnej postanawia: na podstawie art. 155 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) poinformować Naczelnika Urzędu Pocztowego Radom [...], o oświadczeniu złożonym przez K. S. w postępowaniu o treści: "w dniu 1 czerwca 2010 r. dostarczyłem przesyłkę listową dla Pani Z. P. Radcy Prawnego na adres [...] Radom ul. [...]. Powyższą przesyłkę listową nadaną przez W.S.A. Odz. Zam. Radom omyłkowo podpisałem i wrzuciłem do skrzynki na listy" (kopia oświadczenia załączona do postanowienia). Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do treści art. 155 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zobowiązuje do powiadomienia w terminie trzydziestu dni Sąd o zajętym stanowisku, po wyjaśnieniu, czy K. S. jest pracownikiem i czy złożył oświadczenie we wskazanej treści, a jeżeli tak, to czy nie zachodzi przyczyna do podjęcia stosownych czynności, jeżeli doszło do naruszenia obowiązków służbowych przez listonosza.

Postanowieniem z 8 lipca 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 688/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 kwietnia 2010 r. oddalającego skargę J. S. na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty legalizacyjnej.

W uzasadnieniu, Sąd pierwszej instancji wskazał, że odpis wyroku z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi skarżącego – radcy prawnej Z. P. na jej wniosek 1 czerwca 2010 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 113 akt sądowych). 17 czerwca 2010 r. wpłynęło pełnomocnictwo udzielone przez skarżącego dla adwokata M. S. do sporządzenia skargi kasacyjnej oraz reprezentowania J. S. w postępowaniu. 3 lipca 2010 r. (data nadania w urzędzie pocztowym), nowy pełnomocnik skarżącego wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 21 kwietnia 2010 r., podczas gdy termin, w którym należało dokonać tą czynność, upłynął 1 lipca 2010 r.

Ponieważ skarga kasacyjna została złożona z naruszeniem terminu określonego w art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.; dalej: p.p.s.a.), stosownie do art. 178 p.p.s.a. należało ją odrzucić.

Zażaleniem zaskarżono powyżej opisane postanowienie w całości i wniesiono o jego uchylenie, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie, to jest art. 177 § 1 p.p.s.a. oraz naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 178 i 232 § 1 p.p.s.a. ponieważ miało ono istotny wpływ na wynik sprawy. Złożony został także wniosek o przeprowadzenie dowodów z dokumentów, to jest z oświadczeń: listonosza, który doręczył uzasadnienie wyroku z 21 kwietnia 2010 r., poprzedniego pełnomocnika – Z. P. oraz C. R. – matki Z. P., a także o przesłuchanie wskazanych osób.

W uzasadnieniu zażalenia podkreślono, że skutki doręczenia dla pełnomocnika korespondencji z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zawierającej wyrok z uzasadnieniem nie nastąpiły 1 ale 4 czerwca 2010 r. W tym dniu pełnomocnik miała możliwość odebrania korespondencji i zapoznania się z jej treścią. 1 czerwca Z. P. nie przebywała pod adresem kancelarii ale u swojej matki w innej miejscowości, skąd wróciła dopiero 4 czerwca 2010 r. Ponadto, listonosz "pomyłkowo sam dla siebie pokwitował odbiór korespondencji imieniem i nazwiskiem Z. P. i pozostawił list w skrzynce". Ze względu na powyższe, termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął 5 lipca 2010 r.

Do zażalenia dołączone zostały pisemne oświadczenia wskazanych wcześniej osób. Z oświadczenia Z. P. wynikało, że nie pokwitowała odbioru listu, a na potwierdzeniu odbioru (k. 113) nie widnieje jej podpis. Pełnomocnik podpisuje się "zupełnie inaczej: najpierw imię a potem nazwisko i znacznie mniej czytelnie. Zaś widniejący na karcie 113 podpis jest bardzo czytelny i w odwrotnej kolejności: nazwisko a potem imię". Wskazanie Z. P. o jej pobycie u matki potwierdza załączone również oświadczenie C. R.

Oświadczenie listonosza zawiera przyznanie, że dostarczył on przesyłkę dla Z. P., "omyłkowo" ją podpisał i wrzucił do skrzynki na listy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Dołączone do zażalenia oświadczenia stanowią w istocie dokumenty prywatne. Zgodnie art. 245 kodeksu cywilnego, dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

"Formalna moc dowodowa dokumentu prywatnego wyraża się w tym, że zawarte w nim oświadczenie pochodzi od osoby, która złożyła podpis na dokumencie, jednakże nie rozciąga się ona na okoliczności towarzyszące złożeniu oświadczenia. Jak zauważa się w literaturze, nie przesądza ona sama przez się o mocy materialnej dokumentu (kwestii jego ważności, skuteczności, a także prawdziwości). Dokument prywatny nie jest więc dowodem rzeczywistego stanu rzeczy." (T. Demenecki [w:] J. Bodio, T. Demendecki, A. Jakubecki, O. Marcewicz, P. Telenga, M. P. Wójcik, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III, komentarz do art. 245).

Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie nadesłanych oświadczeń nie może jednoznacznie stwierdzić prawdziwości zawartych w nich twierdzeń.

Z. P. w swoim oświadczeniu wskazuje, że nie ona podpisała potwierdzenie odbioru z k. 113 akt sądowych. Jednocześnie znaleźć można w aktach sądowych jeszcze jedno podobnie wyglądające potwierdzenie odbioru (k. 95), którego wiarygodność nie jest jednak kwestionowana oraz jedno zawierające skrócony niewyraźny podpis (k. 106). Pisma kierowane do sądu pełnomocnik opatrywała natomiast pieczątką i podpisem o wyglądzie inicjałów.

Uwzględniając przedstawiony stan faktyczny, Naczelny Sąd Administracyjny nie uznaje twierdzeń przedstawionych przez Z. P. za wiarygodne. Przede wszystkim dlatego, że adresat listu poleconego nie podjął najpierw próby określenia daty doręczenia wyroku wraz z uzasadnieniem, która jest istotna z punktu widzenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, ani też nie wszczął procedury reklamacyjnej określonej w art. 61 ustawy z 12 czerwca 2003 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159 z późn. zm.). Stosownie do treści art. 77 § 1 p.p.s.a., odbierający pismo potwierdza odbiór i jego datę własnoręcznym podpisem. Oznacza to, że pisma sądowe przesłane pocztą nie są doręczane inaczej, niż za potwierdzeniem odbioru.

Podobnie, oświadczenie K. S. nie jest potwierdzone przez pocztę. Brak jest w aktach sprawy informacji, czy wszczęte zostało postępowanie reklamacyjne w sprawie wadliwego doręczenia wyroku.

Jeżeli treść załączonych oświadczeń zostałaby potwierdzona w postępowaniu reklamacyjnym, to zażalenie mogłoby zostać uwzględnione. Natomiast w istniejącym stanie, załączone do zażalenia oświadczenia Z. P. i K. S. należy uznać za nieznajdujące potwierdzenia w aktach sprawy. Stosownie zaś do art. 133 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 166 p.p.s.a. i art. 193 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny wydaje orzeczenie na podstawie akt sprawy.

Oprócz tego wskazać należy, że zgłoszony wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków nie mógł zostać przez sąd uwzględniony. W postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie może być prowadzone postępowanie dowodowe z zeznań świadków (por. wyrok NSA w Warszawie z 25 lutego 2000 r., sygn. akt I SA 428/99).

Skoro wnoszący skargę kasacyjną nie wykazał, że do doręczenia nie doszło, to uznać należało, że został uchybiony termin do wniesienia skargi kasacyjnej.

Odrzucając pismo, zasadnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zwrócił uiszczony przez stronę wpis. Tym samym, zarzut naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 177 § 1 w zw. z art. 178 p.p.s.a. oraz art. 232 § 1 p.p.s.a. jest nieuzasadniony.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak sentencji.