Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Jakubiec (spr.) Sędziowie WSA Bożena Blitek WSA Hanna Knysiak-Sudyka Protokolant specjalista Anna Chwalibóg po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi R. P., A. P. oraz J. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 16 kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy aktualizacji danych ewidencyjnych. skargę oddala.

W dniu 23 sierpnia 2018 r. A. P. i R. P., współwłaściciele nieruchomości, wystąpili z wnioskiem do Starosty o aktualizację danych ewidencyjnych objętych operatem ewidencyjnym obrębu J poprzez wpisanie w działce nr [...] użytku gruntowego "dr" droga.

Decyzją z dnia [...] 2018 r. znak: [...] Starosta, na podstawie art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity - Dz. U. z 2017 r., poz.2101 ze zm., dalej jako "p.g.i.k."), orzekł o aktualizacji danych ewidencyjnych objętych operatem ewidencyjnym obrębu J, dotyczącej zmiany użytku w działce nr [...] o powierzchni 0,0446 ha, w tym Rlllb - 0,0192 ha, Br/Rlllb - 0,0254 ha na użytek dr - 0,0446 ha.

W uzasadnieniu Starosta wskazał, że zgodnie z informacją zawartą w operacie podziałowym działka nr [...] ma zapewnić drogę dojazdową dla pozostałych wydzielonych działek do drogi publicznej - działki nr [...]. Organ nie podzielił przy tym stanowiska P. P., iż jest to część jego gospodarstwa rolnego, ponieważ jest to działka odrębnie wydzielona. Nie jest to droga wewnętrzna wchodząca w skład gospodarstwa, a wyodrębniona nieruchomość. Nadto brak jest przepisu prawa zastrzegającego oznaczenie "dr" dla działek z utwardzoną powierzchnią.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył P. P. wnosząc o jej uchylenie. Odwołujący się podał, że wniosek z dnia 23 sierpnia 2018 r. ma jedynie na celu obejście obecnie obowiązujących przepisów w związku z prowadzonymi przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla powiatu [...] -ziemskiego w K postępowaniami dotyczącymi samowoli budowlanych i legalności budynku mieszkalnego oraz innych obiektów usytuowanych na działce nr [...] w m. J bezpośrednio w granicy z działką nr [...].

W piśmie z 2 kwietnia 2019 r. P. P. oświadczył, że na działce nr [...] nie będzie realizowana droga. Wskazał, że obecny stan użytków gruntowych, tj.: Br/Rlllb oraz Rlllb dla działki nr [...] jest zgodny ze stanem faktycznym, a ponadto A. P. i R. P. nie korzystają z działki nr [...], gdyż posiadają bezpośredni dostęp do drogi publicznej (gminnej) ze swojej działki nr [...], która przylega bezpośrednio do drogi publicznej. Ponadto posadzili na działce nr [...] drzewa, parkują na niej pojazdy samochodowe blokując przejazd.

Następnie po rozpoznaniu odwołania P. P., Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia 16 kwietnia 2019 r. znak: [...], na podstawie art. 7b ust. 2 pkt 2 p.g.i.k., uchylił zaskarżoną decyzję Starosty z dnia [...] 2018 r. znak: [...] w całości i orzekł o odmowie aktualizacji danych ewidencyjnych dla obrębu J, polegającej na ujawnieniu w działce nr [...] użytku gruntowego "dr".

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ przytoczył mające zastosowanie w sprawie przepisy prawa, a to: art. 7b ust. 2 pkt 2 p. i. g. i. k., § 44 i 45 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2017 r., poz. 2101, dalej jako rozporządzenie) oraz załącznik Nr 6 do rozporządzenia.

Organ wyjaśnił, że w świetle definicji określonej w Załączniku Nr 6 do rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, użytek gruntowy "dr" droga

- to grunty które są pasami drogowymi dróg publicznych oraz dróg wewnętrznych w rozumieniu przepisów ustawy o drogach publicznych. Zgodnie natomiast z art. 4 pkt 2 ww. ustawy droga - to budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowana w pasie drogowym. Natomiast pas drogowy (art. 4 pkt 1 ustawy) - to wydzielony liniami granicznymi grunt , wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą. Pojęcie pasa drogowego jest szersze od pojęcia drogi i jego rozumienie można sprowadzić do stwierdzenia, że jest to grunt, na którym zlokalizowana jest budowla w postaci drogi, obiekty budowlane i urządzenia

techniczne związane z prowadzeniem i zabezpieczeniem i obsługą ruchu, urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą, zieleń przydrożna.

W związku z powyższym organ stwierdził, że o zaliczeniu danego gruntu do użytku "dr" (drogi) będzie decydował w pierwszej kolejności fakt wydzielenia geodezyjnego takiego gruntu oraz sposób zagospodarowania terenu (pasa drogowego) uwzględniający parametry techniczne budowli na nim zlokalizowanej w zakresie czy może zostać uznana za drogę, a w dalszej kolejności czy jest to droga publiczna czy wewnętrzna. Bezsporne jest, iż o użytku "dr" można mówić jedynie w przypadku wybudowania drogi (budowli). Nawet jeżeli dany grunt użytkowany jest na cele ruchu drogowego, to w sytuacji braku drogi (budowli) w rozumieniu przepisów ustawy o drogach publicznych nie ma podstaw do zaliczenia tego gruntu do użytku "dr". Podobnie analiza wyłączeń wskazanych w poz, 18 ust. 2 załącznika Nr 6 rozporządzenia nie pozwala na możliwość przypisania użytku "dr" do gruntu, na którym planowane jest dopiero wybudowanie drogi jako budowli.

Dalej organ podniósł, że zgodnie z aktualnym wypisem z rejestru gruntów działka nr [...] o pow. 0,0446 ha, stanowi użytki gruntowe - grunty orne "Rlllb" - pow. 0,0192 ha i grunty rolne zabudowane na gruntach ornych "Br-Rlllb" - 0,0254 ha, stanowi współwłasność: P. P. - w udziale 2/3, A. P. - w udziale 1/6 i R. P. - w udziale 1/6. Działka nr [...] powstała w wyniku podziału nieruchomości, stanowiącej działkę nr [...] na działki nr [...], [...], [...], [...], zatwierdzonego decyzją Wójta Gminy J [...] 2011 r. znak: [...]. Decyzja ta została wydana w oparciu o operat wpisany do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego Starostwa Powiatowego w dniu 26.08.2011 r. nr [...]. Na załączonej do ww. operatu mapie z projektem podziału nieruchomości, w opisie zmian wskazano, że działka nr [...] będzie stanowiła drogę dojazdową do wydzielanych działek.

Organ ustalił, że w obecnym stanie faktycznym działka nr [...] jest działką niezabudowaną, w całości użytkowaną rolniczo, rośnie na niej trawa, która jest koszona, a działka nie jest utwardzona. Aktualne zagospodarowanie przedmiotowej działki potwierdza, że na działce nie znajduje się droga (budowla). Zatem zakwalifikowanie działki nr [...] do użytku gruntowego "droga", zgodnie z żądaniem wnioskodawców, jest niezgodne z przepisami załącznika Nr 6 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Organ podkreślił przy tym, że samo wydzielenie w wyniku podziału nieruchomości, działki ewidencyjnej mającej pełnić w przyszłości funkcję "drogi dojazdowej", przez którą ma być zapewniony dojazd do drogi publicznej innych wydzielanych nieruchomości (działek ewidencyjnych) nie stanowi wystarczającej przesłanki do zmiany użytku z dotychczasowego na użytek "dr".

Na koniec organ stwierdził, że ujawniony obecnie na działce nr [...] użytek gruntowy "Br-Rlllb" jako grunt rolny zabudowany jest nieaktualny, gdyż przeprowadzone postępowanie ujawniło, że działka jest niezabudowana. Skoro wniosek dotyczył ujawnienia użytku gruntowego "dr - droga", organ związany jest żądaniem strony i nie może w toku rozpatrywania odwołania wykazać innego niż wnioskowany użytek gruntowy. Starosta powinien rozważyć ustalenie prawidłowego użytku gruntowego w przedmiotowej działce w odrębnym postępowaniu administracyjnym.

W skardze do WSA w Krakowie R. P., A. P., J. K. zarzucili zaskarżonej decyzji naruszenie:

I. przepisów prawa materialnego, tj.:

1. art. 4 pkt 2 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1995 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2068 ze zm., dalej jako "u.d.p") przez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie,

2. pkt 18 tabeli stanowiącej załącznik nr 6 do Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2019 r. poz. 393) przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie,

3. art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2204 ze zm., dalej "u.g.n.") przez jego niezastosowanie;

II. przepisów postępowania mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 77, art. 80, art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a.

W oparciu o powyższe zarzuty wnieśli o: uchylenie zaskarżonej decyzji, zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz skarżących kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że organ II instancji, w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazał, że o zaliczeniu danego gruntu do użytku "dr" (drogi) będzie decydował w pierwszej kolejności fakt wydzielenia geodezyjnie takiego gruntu oraz sposób zagospodarowania terenu (pasa drogowego), lecz wbrew temu stwierdzeniu bezzasadnie odmówił aktualizacji danych ewidencyjnych. Działka - nr-[...] powstała bowiem w wyniku podziału działki nr [...], na działki nr [...], [...], [...] i [...] zatwierdzonego decyzją Wójta Gminy J z dnia [...] 2011 r., znak [...] w oparciu o operat wpisany do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, którego częścią była mapa z adnotacją, że działka nr [...] będzie stanowiła drogę dojazdową do wydzielonych działek. Organ l instancji natomiast prawidłowo wskazał, że do użytku "dr" należy zaliczać grunty, które są odrębnym pasem gruntu wydzielonym w celu zapewnienia dostępu działek sąsiednich do drogi publicznej, co wynika z informacji zawartej w operacie podziałowym. Nie jest to droga wchodząca w skład gospodarstwa, a wyodrębniona nieruchomość.

Zdaniem skarżących organ II instancji interpretując pojęcie "droga wewnętrzna" użyte w art. 8 ust. 1 ww. ustawy posłużył się definicją "drogi" zawartą w art. 4 pkt 2 u.d.p., a definicja ta odnosi się do drogi publicznej, o czym świadczy tytuł ustawy i treść art. 4 i nie ma zastosowania do drogi wewnętrznej zdefiniowanej w art. 8 ust. 1 tej ustawy. Rozróżnienie pojęć "droga publiczna i "droga wewnętrzna" zawarte jest w zarówno w art. 8 ust. 1 ww. ustawy, jak i w pkt 18.1. tabeli stanowiącej załącznik nr 6 do rozporządzenia. Te szczególne przepisy oraz przepis art. 93 ust. 3 u,g.n. nieruchomościami nie wymagają, aby grunty zaliczane do użytku gruntowego "dr" jako droga wewnętrzna musiały mieć utwardzoną nawierzchnię. Wystarczające jest, aby stanowiły odrębny pas gruntu wydzielony wyłącznie w celu zapewnienia dostępu wydzielonych działek do drogi publicznej, co ma miejsce w niniejszej sprawie.

Nadto zdaniem skarżących ustalenie organu II instancji, że w obecnym stanie faktycznym działka nr [...] jest działką niezabudowaną, w całości użytkowaną rolniczo, rośnie na niej trawa, która jest koszona i działka nie jest utwardzona, jest ustaleniem dowolnym, opartym wyłącznie na oświadczeniu uczestnika i nie ma oparcia w materiale dowodowym. Współwłaściciele działki nr [...] – A. i R. P. wykorzystują przedmiotowej działkę jako drogę dojazdową do zabudowań znajdujących się na ich posesji - działce nr [...], Również uczestnik dojeżdża tą działką do swojej nieruchomości i miał na niej wykonać prace w celu lepszego przystosowania jej do ruchu pojazdów przez wykonanie prac ziemnych, wyrównanie i utwardzenie terenu (dowód: pismo uczestnika z dnia 11 września 2017 r.).

W odpowiedzi na powyższe Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o jej oddalenie w pełni podtrzymując swoje stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2167), sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Jej zakres wyznacza art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, dalej: p.p.s.a.), zgodnie z którym sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Stosownie do art. 145 p.p.s.a., Sąd zobligowany jest do uchylenia decyzji bądź postanowienia (jeżeli dotknięte są naruszeniem prawa materialnego które miało wpływ na wynik sprawy, naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania bądź innym naruszeniem przepisów postępowania jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy), do stwierdzenia ich nieważności lub ich wydania z naruszeniem prawa (jeżeli zachodzą przyczyny określone w k.p.a. lub innych przepisach).

Przeprowadzona według powyższych zasad sądowa kontrola zaskarżonej decyzji doprowadziła do uznania, że skarga jest nieuzasadniona, a zaskarżony akt nie narusza prawa w stopniu powodującym konieczność jego wyeliminowania z porządku prawnego.

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 16 kwietnia 2019 r. znak: [...], uchylająca zaskarżoną decyzję Starosty z dnia [...] 2018 r. znak: [...] w całości i orzekająca o odmowie aktualizacji danych ewidencyjnych dla obrębu J, polegającej na ujawnieniu w działce nr [...] użytku gruntowego "dr".

Podstawę materialnoprawną zaskarżonego obecnie rozstrzygnięcia organu II instancji stanowił § 44 i 45 rozporządzenia oraz poz. 18 załącznika nr 6 do rozporządzenia, w oparciu o który dokonuje się zaliczenia gruntów do poszczególnych użytków gruntowych (§ 68 ust. 6 rozporządzenia).

Z § 44 rozporządzenia wynika, że starosta jest zobowiązany do utrzymywania operatu ewidencyjnego w stanie aktualności tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi. Z kolei w myśl § 45 aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzenie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych w celu zastąpienia danych niezgodnych ze stanem faktycznym.

Istota sporu sprowadza się więc do przesądzenia czy dla uznania działki za użytek o nazwie drogi "dr" w rozumieniu przepisów p.g.i.k. i rozporządzenia do ustawy wystarcza wydzielenie działki jako drogi dojazdowej do nieruchomości (jak twierdzą skarżący oraz organ l instancji) czy też konieczne jest urządzenie drogi (budowli), co ustala się poprzez faktyczny sposób zagospodarowania działki (jak z kolei uważa organ II instancji).

Zgodnie zatem z poz. 18 załącznika nr 6 do rozporządzenia do użytku gruntowego o nazwie "drogi" zalicza się grunty, które są pasami drogowymi dróg publicznych oraz dróg wewnętrznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Natomiast do użytku gruntowego o nazwie "drogi" nie zalicza się gruntów w granicach pasów drogowych dróg wewnętrznych, jeżeli: 1. wchodzą w skład gospodarstwa rolnego lub leśnego; 2. wchodzą w skład działki budowlanej, która nie jest osiedlem mieszkaniowym, dworcem kolejowym lub dworcem komunikacji autobusowej albo też nie jest odrębnym pasem gruntu wydzielonym wyłącznie w celu zapewnienia dostępu tej działki do drogi publicznej. Grunty w granicach pasów drogowych dróg wewnętrznych niezaliczone do użytku gruntowego "drogi" włącza się do: 1. przyległego użytku rolnego, jeżeli wchodzą w skład gospodarstwa rolnego; 2. użytku "las", jeżeli wchodzą w skład gospodarstwa leśnego; 3. odpowiedniego użytku z grupy użytków zurbanizowanych i zabudowanych, jeżeli wchodzą w skład działki budowlanej.

W ocenie Sądu w powstałym sporze rację należy przyznać organowi II instancji, bowiem o użytku "dr" można mówić jedynie w przypadku wybudowania drogi (budowli). Dla wyjaśnienia tego problemu należy sięgnąć do definicji drogi zawartej w art. 4 pkt 2 oraz pasa drogowego - art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych skoro przytoczony powyżej przepis poz. 18 załącznika nr 6 do rozporządzenia do użytku gruntowego o nazwie "drogi" zalicza grunty, które są pasami drogowymi dróg publicznych oraz dróg wewnętrznych w rozumieniu przepisów tej ustawy. Pasem drogowym jest więc wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą. Drogę zaś stanowi budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym.

Ustawa prawo geodezyjne i kartograficzne nie zawiera również definicji budowli. W tej sytuacji konieczne staje się sięgnięcie do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1186, dalej jako "p.b."), w której zawarto definicję legalną budowli. W myśl art. 3 p.b. przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe. Natomiast obiekt liniowy, to stosownie do art. 3a p.b. obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami.

Z analizy przytoczonych powyżej przepisów wynika jednoznacznie, że do użytku drogowego o nazwie "drogi" zalicza się drogi urządzone czyli budowle. Rację ma zatem organ II instancji, że nawet jeżeli dany grunt użytkowany jest jako droga dojazdowa po wydzielonej geodezyjnie w tym celu działce, to w sytuacji braku budowli na tej działce (utwardzenia powierzchni) w rozumieniu przepisów u.d.p. brak jest podstaw do zaliczenia tego gruntu do użytku "dr" zgodnie z poz. 18 załącznika Nr 6 rozporządzenia będącego podstawa przedmiotowej decyzji.

Z akt sprawy wynika, że w obecnym stanie faktycznym działka nr [...] jest działką niezabudowaną, w całości użytkowaną rolniczo, porośnięta trawą, która jest koszona, nieutwardzoną. Odnosząc się przy tym do zarzutu skargi, że ustalenie to zostało przez organy dokonane dowolnie tylko na podstawie oświadczenia P. P. i nie znajduje pokrycia w materiale dowodowym, Sąd uznał go za nieuzasadniony. Z akt sprawy wynika, że Starosta, aby ustalić faktyczny sposób zagospodarowania działki nr [...], zwrócił się do jej właścicieli o określenie sposobu jej użytkowania. P. P. wskazał, iż przedmiotowa działka wchodzi w skład gospodarstwa rolnego, które prowadzi oraz, że działka jest w całości użytkowana rolniczo, rośnie na niej trawa, która jest koszona i działka nie jest utwardzona, na potwierdzenie powyższego załączając dokumentację fotograficzną. Natomiast A. i R. P. wskazali, że działka ta nie stanowi części gospodarstwa rolnego, gospodarstwa leśnego ani części działki budowlanej, ponieważ jest osobnym gruntem nieprzynależnym do żadnej z sąsiednich działek. Skarżący zakwestionowali zatem oświadczenie P. P. nie wskazując dowodów przeciwnych. Na uwarunkowanie to zwraca zresztą uwagę orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, które akcentuje, że generalną zasadą postępowania dowodowego jest to, że każdy, kto z faktów wyprowadza dla siebie konsekwencje prawne, obowiązany jest fakty te udowodnić (por.: wyroki NSA z 20 sierpnia 2014 r. sygn. akt II FSK 2104/12. LEX nr 1512633. czy z 27 sierpnia 2013 r. sygn. akt II FSK 2609/11. LEX nr 1558038). Z dokumentacji fotograficznej wynika, że droga na spornej działce nie została urządzona, zatem nie stanowi budowli (drogi), co jest przesądzające w niniejszej sprawie.

Nadto nie ma znaczenia, co również słusznie zauważył organ II instancji, zaliczenie działki jako drogi publicznej czy wewnętrznej wobec ustalenia, że nie jest to droga w rozumieniu u.d.p. i p.b. i w konsekwencji poz. 18 załącznika nr 6 do rozporządzenia.

Zarzut naruszenia art. 93 ust. 3 u.g.n. również okazał się nietrafiony, bo pozostający poza granicami niniejszej sprawy. Przepis ten dotyczy bowiem dopuszczalności podziału nieruchomości, a przedmiotem obecnego postępowania jest aktualizacja danych w ewidencji gruntów i budynków w oparciu o § 44 i 45 rozporządzenia.

Także pozostałe zarzuty naruszenia przepisów postępowania okazały się bezzasadne. Organy przeprowadziły postępowanie w niniejszej sprawie rzetelnie i wnikliwie z poszanowaniem zasad ogólnych k.p.a. W uzasadnieniach zaskarżonego rozstrzygnięcia organ zawarł stosowne przepisy prawa wraz z ich wyczerpującym wyjaśnieniem oraz wskazał dowody, na których oparł swoje rozstrzygnięcie. Oceniając zatem zaskarżoną decyzję Sąd uznał ja za prawidłową, bo opartą na zgormadzonym materiale dowodowym, jak i obowiązujących przepisach prawa.

Reasumując, skoro zaskarżona decyzja odpowiada prawu, a przedstawione w skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku i jednocześnie brak jest okoliczności, które z urzędu należałoby wziąć pod rozwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie 151 p.p.s.a., skargę oddalił.