drukuj    zapisz    Powrót do listy

6202 Zakłady opieki zdrowotnej 6392 Skargi  na  uchwały rady powiatu  w przedmiocie ...  (art. 87  i  88  ustawy o  samorządzie powiatowym), Odrzucenie skargi, Starosta, odrzucono skargę, zwrócono wpis, III SA/Kr 426/18 - Postanowienie WSA w Krakowie z 2018-06-29, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Kr 426/18 - Postanowienie WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2018-06-29 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2018-04-27
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Hanna Knysiak-Sudyka /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6202 Zakłady opieki zdrowotnej
6392 Skargi  na  uchwały rady powiatu  w przedmiocie ...  (art. 87  i  88  ustawy o  samorządzie powiatowym)
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Sygn. powiązane
II OSK 3483/18 - Postanowienie NSA z 2019-01-16
Skarżony organ
Starosta
Treść wyniku
odrzucono skargę, zwrócono wpis
Powołane przepisy
Dz.U. 2017 poz 1369 art. 3, art. 5, art. 58
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 1998 nr 91 poz 578 art. 35
Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Hanna Knysiak-Sudyka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi B. K. na uchwałę Zarządu Powiatu Proszowickiego z dnia 13 lutego 2018 r. nr 247/856/2018 w sprawie powołania Pana J. Z.- na pełniącego obowiązki dyrektora SP ZOZ w Proszowicach – pełnomocnika Zarządu Powiatu Proszowickiego postanawia: 1. skargę odrzucić; 2. zwrócić skarżącej B. K. wpis od skargi w kwocie 100 (sto) złotych.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 10 kwietnia 2018 r. skarżąca B. K. wniosła skargę na uchwałę Zarządu Powiatu Proszowickiego z dnia 13 lutego 2018 r. nr 247/856/2018 w sprawie powołania Pana J. Z. - na pełniącego obowiązki dyrektora SP ZOZ w P. – pełnomocnika Zarządu Powiatu Proszowickiego.

Skarżąca podniosła, że ma interes prawny w stwierdzeniu nieważności powyższej Uchwały Zarządu Powiatu Proszowickiego, bowiem od 2006 r. jest zatrudniona na stanowisku radcy prawnego. W dniu 27 marca 2018 r. J. Z. pełniący obowiązki Dyrektora SPZOZ w P. na podstawie powyżej zaskarżonej Uchwały wręczył skarżącej wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Jej zdaniem czynność powyższa jest bezskuteczna, bowiem osoba, której jej dokonała, nie ma umocowania prawnego w świetle obowiązujących przepisów prawa.

Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; zwanej dalej "p.p.s.a.") uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Z § 2 tego przepisu wynika z kolei, że uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.

Na wstępie należy zauważyć, że przed przystąpieniem do oceny zasadności każdej skargi Sąd ma obowiązek zbadać, czy przedstawiona mu sprawa należy do drogi sądowej, a więc czy mieści się w granicach objętych kontrolą sądową. Sąd administracyjny sprawuje bowiem sądową kontrolę działalności administracji publicznej tylko w granicach prawem określonych.

W tej sytuacji, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, rozpoznając niniejszą sprawę, w pierwszej kolejności obowiązany był zbadać, czy przedmiot skargi w ogóle należy do właściwości sądów administracyjnych.

Granice właściwości sądów administracyjnych oraz istota wymiaru sprawiedliwości sprawowanego przez te sądy, zostały określone wprost w art. 184 Konstytucji RP. Z przepisu tego wynika, że sądy administracyjne sprawują, w zakresie określonym w ustawie, kontrolę działalności organów administracji publicznej.

Wyraźnie określone w Konstytucji RP granice właściwości rzeczowej sądów administracyjnych znalazły swoje potwierdzenie w przepisach ustaw reformujących sądownictwo administracyjne, a więc ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 2188 ze zm.), ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jak również ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 ze zm.).

Zakres kontroli sądowej sprecyzowany został w art. 3 § 2 p.p.s.a. Zgodnie z jego treścią, kontrola działalności administracji publicznej obejmuje orzekanie w sprawach ze skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23) oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;

9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

W sprawie niniejszej skarga dotyczy uchwały Zarządu Powiatu Proszowickiego z dnia 13 lutego 2018 r. nr 247/856/2018 w sprawie powołania Pana J. Z. na pełniącego obowiązki dyrektora SP ZOZ w P. – pełnomocnika Zarządu Powiatu Proszowickiego.

W ocenie Sądu zaskarżona uchwała nie nosi cech aktu prawa miejscowego. W orzecznictwie ugruntował się pogląd, iż aktem prawa miejscowego jest akt, którego adresatem jest szeroki krąg podmiotów (którzy mogą być jednak w jakiś sposób określeni) oraz został wydany na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2002r., sygn. akt I SA 2160/2001, publ. LEX 81765, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 listopada 2005 r., sygn. akt I OSK 971/2005, publ. LEX nr 196727). Podzielić trzeba także stanowisko zaprezentowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 lipca 2006 r. (sygn. akt I OSK 669/06, LEX 275445), że dla kwalifikacji danego aktu jako aktu prawa miejscowego znaczenie decydujące ma charakter norm prawnych i kształtowanie przez te normy sytuacji prawnej adresatów. W przypadku bowiem uznania, że uchwała zawiera przynajmniej jedną normę postępowania o charakterze generalnym i abstrakcyjnym jest ona aktem prawa miejscowego, który zgodnie z art. 42 ustawy o samorządzie gminnym w związku z art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych oraz w związku z art. 88 ust. 1 Konstytucji RP podlega obowiązkowej publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

W ocenie Sądu adresatem zaskarżonej uchwały jest wyłącznie J. Z. i nie zawiera ona żadnej normy postępowania o charakterze generalnym i abstrakcyjnym. Uchwała ta ma charakter jednostronnego aktu kierownictwa wewnętrznego podejmowanego w związku ze stosunkiem zależności służbowej występującej pomiędzy organem a dyrektorem podległej mu jednostki.

Zgodnie z art. 35 ust. 2 ustawy o z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 995) starosta jest kierownikiem starostwa powiatowego oraz zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu oraz zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży. Zgodnie z tym przepisem do zadań starostwa powiatowego należy kierowanie, koordynowanie i kontrolowanie działalności powiatowych jednostek organizacyjnych, w tym zatrudnianie i zwalnianie kierowników powiatowych samorządowych jednostek organizacyjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje ustawowe Sąd wskazuje, że zaskarżona uchwała Zarządu Powiatu Proszowickiego z dnia 13 lutego 2018 r. nr 247/856/2018 w sprawie powołania Pana J. Z. na pełniącego obowiązki dyrektora SP ZOZ w P. – pełnomocnika Zarządu Powiatu Proszowickiego, jest ona aktem kierownictwa wewnętrznego i dotyczy spraw wynikających z podległości służbowej między przełożonymi i podwładnymi, w których zgodnie z art. 5 pkt 2 p.p.s.a. sądy administracyjne nie są właściwe.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie - działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a. – w pkt 1 odrzucił skargę z uwagi na brak kognicji sądu administracyjnego.

Zgodnie z art. 232 § 1 pkt1 p.p.s.a. sąd z urzędu zwraca stronie cały uiszczony wpis od pisma odrzuconego lub cofniętego. W związku z powyższym Sąd postanowił jak w pkt 2 postanowienia.



Powered by SoftProdukt