Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska (spr.), Sędzia WSA - Dorota Mydłowska, Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński, Protokolant - st. spec. Małgorzata Broniarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2012r. sprawy ze skargi K. R. na bezczynność Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w przedmiocie wypłaty dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych; 1. zobowiązuje Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do dokonania czynności wynikającej z decyzji Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] października 2010r. w postaci ustalenia prawidłowej kwoty należnego dofinansowania i po uzgodnieniu salda wypłacenia K. R. należnego dofinansowania do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych za okres obejmujący marzec i kwiecień 2005r. w terminie do dnia 29 lutego 2012r.; 2. zasądza od Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na rzecz K. R. kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniach 12-14 kwietnia 2005 r. Wydział Kontroli Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przeprowadził kontrolę w Biurze Doradztwa i Rehabilitacji Zawodowej [...] z siedzibą w [...] (dalej jako: strona skarżąca). W trakcie kontroli wykryto liczne nieprawidłowości w prowadzonej przez stronę skarżącą dokumentacji, rozbieżności pomiędzy stanem deklarowanym w dokumentach składanych do Funduszu w procesie ubiegania się o dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, a stanem faktycznym.

W dniu 2 maja 2005 r. Biuro Doradztwa i Rehabilitacji Zawodowej [...] złożyło wniosek o wypłatę dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (Wn-D) za okres marzec-kwiecień 2005 r. za pośrednictwem Systemu Obsługi Dofinansowań i Refundacji. Z uwagi na nieprawidłowości stwierdzone podczas kontroli, w dniu 16 maja 2005 r. w Systemie Obsługi Dofinansowań i Refundacji została założona blokada ręczna uniemożliwiająca wypłatę dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres marzec-kwiecień 2005 r.

Pismem z dnia [...] maja 2005 r. strona skarżąca zwróciła się m. in. o wskazanie wysokości zaległości firmy wobec SOD, przedstawienie decyzji stanowiącej podstawę odmowy dofinansowania.

Fundusz pismem z dnia [...] maja 2005 r. znak: [...] poinformował o nieprawidłowościach stwierdzonych w protokole kontroli, o podejrzeniu, iż dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych przez skarżącego zostało uzyskane na podstawie danych niezgodnych ze stanem faktycznym, w efekcie czego do czasu wyjaśnienia wątpliwości związanych z prawidłowością uzyskiwania dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych wstrzymaniu uległa wypłata dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.

Pismem z dnia [...] maja 2005 r. pełnomocnik strony skarżącej - radca prawny M. K., (dalej jako pełnomocnik strony skarżącej) zażądał wypłacenia stronie skarżącej należnego dofinansowania ewentualnie wydania przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych decyzji odmawiającej wypłaty dofinansowania.

W dniu [...] czerwca 2005 r. została wydana decyzja znak: [...] odmawiająca wypłaty dofinansowania za okres sprawozdawczy obejmujący miesiące marzec i kwiecień 2005 r. W uzasadnieniu decyzji powoływano się na nieprawidłowości stwierdzone w protokole kontroli z dnia 14 kwietnia 2005 r.

Po rozpatrzeniu odwołania skarżącego w dniu [...] sierpnia 2005 r. Minister Polityki Społecznej wydał decyzję znak: [...], którą uchylił decyzję z [...] czerwca 2005 i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Pismem z dnia 12 września 2005 r. strona skarżąca zwróciła się z prośbą do Prezesa PFRON o pilne rozstrzygnięcie sprawy. Wraz z pismem przekazano kopię protokołu Państwowej Inspekcji Pracy z dnia 21 czerwca 2005 r. oraz kopie listów pracowników strony skarżącej.

Pismem z dnia [...] września 2005 r. znak: [...] Fundusz działając na podstawie art. 35 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z koniecznością dokonania niezbędnych ustaleń i uzupełnień w zgromadzonym materiale dowodowym, poinformował stronę skarżącą o przedłużeniu terminu rozpatrzenia sprawy.

Pismem z dnia [...] października 2005 r. znak: [...] Fundusz poinformował Stronę o braku możliwości ustalenia salda przysługującego dofinansowania z powodu nie zakończenia postępowania administracyjnego dotyczącego odmowy wypłaty dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres obejmujący miesiące marzec oraz kwiecień 2005 r.

W dniu [...] października 2005 r. wydana została decyzja znak: [...] odmawiająca wypłaty dofinansowania za okres sprawozdawczy obejmujący miesiące marzec i kwiecień 2005 r.

W dniu [...] lutego 2006 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej wydał decyzję znak: [...], w której uchylił zaskarżoną decyzję Funduszu w całości i przekazał sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

Fundusz działając na podstawie art. 36 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego z uwagi na konieczność ponownego przeanalizowania zgromadzonego w trakcie dotychczasowego postępowania materiału dowodowego oraz jego uzupełnienia o dokumentację uzyskaną od innych organów i instytucji, dotyczącą ustaleń mających wpływ na ocenę stanu faktycznego i prawnego sprawy, pismem z dnia [...] kwietnia 2006 r. znak: [...] poinformował stronę skarżącą o przedłużeniu terminu rozpatrzenia sprawy wypłaty dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres obejmujący miesiące marzec oraz kwiecień 2005 r. do dnia 12 maja 2006 r.

Pismem z dnia [...] września 2007 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej znak: [...] poinformował Fundusz o wpływie w dniu 4 września 2007 r. do Ministra Pracy i Polityki Społecznej Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych zażalenia pełnomocnika Strony na niezałatwienie sprawy w terminie. Wraz z pismem przekazano skargę pełnomocnika strony. Jednocześnie Minister Pracy i Polityki Społecznej zarządził na podstawie art. 37 § 2 k.p.a. wyjaśnienie przyczyn niezałatwienia sprawy w terminie oraz zobowiązał organ I instancji do załatwienia sprawy w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma.

Pismem z dnia [...] września 2007 r. znak: [...] Fundusz zwrócił się do pełnomocnika strony o przedstawienie, w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma informacji i dowodów mogących rzutować na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy oraz wypowiedzenie się co do ustaleń dokonanych przez Fundusz. Strona skarżąca skorzystała z przysługującego jej prawa do wypowiedzenia się w sprawie. W piśmie z dnia 9 października 2007 r. odniosła się do ustaleń dokonanych przez Fundusz. Wraz z pismem przekazano kopię protokołu kontroli przeprowadzonej przez Państwową Inspekcję Pracy.

W dniu [...] marca 2008 r. została wydana decyzja znak: [...] odmawiająca wypłaty dofinansowania za okres sprawozdawczy obejmujący miesiące marzec oraz kwiecień 2005 r.

W dniu [...] lipca 2009 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej wydał decyzję znak: [...], w której uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

W dniu [...] września 2009 r. zostało wydane postanowienie znak: [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie możliwości ubiegania się o dofinansowanie do wynagrodzeń zatrudnionych pracowników niepełnosprawnych za okres sprawozdawczy obejmujący miesiące marzec oraz kwiecień 2005 r.

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2009 r. znak: [...] Minister Pracy i Polityki Społecznej uchylił zaskarżone postanowienie w całości.

W dniu 4 lutego 2010 r. do Ministra Pracy i Polityki Społecznej wpłynęło zażalenie pełnomocnika skarżącego na niezałatwienie sprawy w terminie. Pełnomocnik wnosił o wyznaczenie Prezesowi Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych terminu do załatwienia sprawy oraz zarządzenia wyjaśnienia przyczyn niezałatwienia sprawy w terminie i wyciągnięcia stosownych konsekwencji.

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2009 r. znak: [...] Minister Pracy i Polityki Społecznej wyznaczył organowi I instancji termin 14 dni od dnia otrzymania postanowienia do załatwienia sprawy oraz zarządził wyjaśnienie przyczyn niezałatwienia sprawy w terminie.

W dniu [...] marca 2010 r. Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wydał decyzję znak: [...] w przedmiocie odmowy wypłaty dofinansowania za okres sprawozdawczy obejmujący miesiące marzec oraz kwiecień 2005 r.

W dniu [...]października 2010 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej wydał decyzję znak: [...] w której uchylił zaskarżoną decyzję w całości oraz orzekł o wypłacie należnego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres obejmujący marzec i kwiecień 2005 r. W uzasadnieniu organ drugiej instancji nakazał przeprowadzenie postępowania mającego na celu ustalenie prawidłowej kwoty należnego dofinansowania i po uzgodnieniu salda wypłacenie stronie.

Fundusz pismem z dnia [...] grudnia 2010 r. znak: [...] poinformował pełnomocnika strony oraz Ministra Pracy i Polityki Społecznej o wyznaczeniu terminu załatwienia sprawy do dnia 31 stycznia 2011 r.

W związku ze szczególnie skomplikowanym charakterem sprawy w przedmiocie ustalenia prawidłowej kwoty należnego dofinansowania Fundusz pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. znak: [...] ponownie poinformował pełnomocnika strony oraz Ministra Pracy i Polityki Społecznej o wyznaczeniu terminu załatwienia sprawy do dnia 31 marca 2011 r.

W dniu [...] lutego 2011 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej wydał postanowienie znak: [...] w którym uznał zażalenie pełnomocnika strony na niezałatwienie sprawy przez Fundusz w terminie za nieuzasadnione.

Pismem z dnia [...] maja 2011 r. znak: [...], Minister Pracy i Polityki Społecznej Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych zwrócił się o informację na jakim etapie znajduje się postępowanie administracyjne związane z wykonaniem decyzji Ministra Pracy i Polityki Społecznej znak: [...].

W odpowiedzi na powyższe, Fundusz pismem z dnia [...] maja 2011 r. znak: [...] poinformował, iż trwa postępowanie mające na celu ustalenie prawidłowej kwoty należnego dofinansowania i uzgodnienie salda oraz zlecono przeprowadzenie kontroli mającej na celu ustalenie prawidłowości pobranego w latach 2004 - 2005 dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.

Pismami z dnia 26 maja 2011 r. Fundusz poinformował pełnomocnika strony skarżącej oraz Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy na dzień 30 września 2011 r.

Pismem z dnia [...] czerwca 2011 r. znak: [...] Fundusz poinformował Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych o tym, iż trwają prace analityczne m. in. weryfikacja numerów PESEL pracowników z danymi posiadanymi przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

W dniu [...] czerwca 2011 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej wydał postanowienie znak: [...], w którym uznał zażalenie pełnomocnika strony na niezałatwienie sprawy przez Fundusz w terminie za nieuzasadnione.

W celu wykonania decyzji Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] października 2010 r. znak: [...], Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych postanowił przeprowadzić kontrolę w zakresie spełniania przez stronę skarżącą warunków do otrzymywania miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okresy od stycznia 2004 r. do grudnia 2005 r. W dniu 7 lipca 2011 r. zgodnie z upoważnieniem nr [...] z dnia [...] lipca 2011 r. zespół kontrolerów Funduszu udał się do siedziby strony skarżącej w [...], przy ulicy [...]. Z uwagi na brak prowadzenia działalności w ww. miejscu, zespół kontrolerów nie był w stanie przeprowadzić kontroli.

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem Funduszu wpłynęła skarga pełnomocnika strony skarżącej na bezczynność Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w związku z niewypłaceniem stronie skarżącej dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres marzec, kwiecień 2005 r. Strona skarżąca wniosła o zobowiązanie Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do wypłaty wnioskowanego dofinansowania oraz zasądzenie od Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wniósł o jej odrzucenie. W opinii Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych skarga jest niezasadna.

Organ podkreślił, że zgodnie z treścią art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi "skargę na akty lub czynności (...) można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa". W przedmiotowej sprawie, strona skarżąca nie wezwała Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych do usunięcia naruszenia prawa.

Niezależnie od powyższego, organ zauważył, iż Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych pismem z dnia [...] maja 2011 r. znak: [...] poinformował pełnomocnika strony skarżącej o wyznaczeniu nowego terminu załatwienia sprawy na dzień [...] września 2011r. w związku w czym skarga w ocenie Funduszu wydaje się niezasadna.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wniósł o odrzucenie skargi ma podstawie art. 58 § 4 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Na rozprawie pełnomocnik organu wyjaśnił, że do dnia rozprawy organ nie wykonał ostatecznej decyzji Ministra Pracy i Polityki Społecznej znak: [...] z dnia [...] października 2010 r., którą Minister uchylił decyzję Prezesa PFRON w całości i orzekł o wypłacie należnego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres obejmujący marzec i kwiecień 2005 r. , jednocześnie nakazując przeprowadzenie postępowania mającego na celu ustalenie prawidłowej kwoty należnego dofinansowania i po uzgodnieniu salda wypłacenie stronie skarżącej. Organ dwukrotnie zawiadamiał skarżącego o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy, ostatni termin wyznaczając na dzień 29 lutego 2012r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Według art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z p. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy).

Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4, tj. decyzji lub postanowień, aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa - art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z p. zm., zwanej dalej w skrócie "p.p.s.a.").

Zgodnie natomiast z art. 149 p.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na bezczynność organu w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności, czy też stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 29 kwietnia 1998 r. (I SAB/Gd 8/97) "stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy o NSA jednym z koniecznych warunków dopuszczalności skargi jest wyczerpanie środków odwoławczych w postępowaniu administracyjnym. Takim środkiem w przypadku skargi na bezczynność organu będzie zażalenie z art. 37 k.p.a." (patrz: postanowienie NSA z 17 października 1997 r., IV SAB 31/97, OSP 1998 nr 10, poz. 185 oraz postanowienie NSA z dnia 5 marca 1997 r. III SAB 47/96). Orzecznictwo to, wobec obecnego brzmienia nowych przepisów Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zachowuje nadal swoją aktualność z tym, że obecnie zażalenie z art. 37 k.p.a. jest środkiem zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 1 p.p.s.a. (por.: J.P. Tarno, "Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi", Warszawa 2004, s. 100), a nie jak w poprzednim stanie prawnym, środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 34 ust. 1 ustawy o NSA.

Zgodnie z art. 52 ust. 1 p.p.s.a. , skargę na bezczynność organu można wnieść skutecznie dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Niewyczerpanie tego wymogu skutkuje odrzuceniem skargi. W przypadku skargi na bezczynność organu polegającą na niewydaniu decyzji administracyjnej wyczerpaniem środków zaskarżenia jest wniesienie zażalenia w trybie art. 37 § 1 k.p.a.

W rozpoznawanej sprawie sąd uznał, iż skarżący przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego, dopełnił wymogu wyczerpania środków zaskarżenia przysługujących w postępowaniu przed organami administracji publicznej. Skarżący wniósł do Ministra Pracy i Polityki Społecznej zażalenie w trybie art. 37 § 1 w zw. z art. 35 i 36 k.p.a., w którym wskazywał na niezałatwienie sprawy w ustawowym terminie poprzez wykonanie ostatecznej decyzji Ministra, a po uzyskaniu odpowiedzi organu wyższego stopnia na powyższe zażalenie, wniósł skargę na bezczynność PFRON do sądu administracyjnego.

Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności.

Bezczynność organu I instancji wystąpi więc wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podejmie żadnych czynności w sprawie - nie wykona ostatecznej decyzji organu II instancji poprzez dokonanie czynności w postaci przeprowadzenia postępowania mającego na celu ustalenie prawidłowej kwoty należnego dofinansowania do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych za okres obejmujący marzec i kwiecień 2005 r. i po uzgodnieniu salda wypłacenie stronie skarżącej należnego dofinansowania.

Uwzględniając przytoczone zasady oceny dokonywanej przez sądy administracyjne, należy stwierdzić, iż skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Przepis art. 35 § 1 k.p.a. stanowi, że organy administracji obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki. Załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym - w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania (art. 35 § 3 k.p.a.). O każdym zaś przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 organ administracji publicznej obowiązany jest zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy (art. 36 § 1 k.p.a.).

Z akt postępowania administracyjnego prowadzonego w niniejszej sprawie wynika, że Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją znak: [...] z dnia [...] października 2010 r., orzekł o wypłacie należnego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres obejmujący marzec i kwiecień 2005 r., jednocześnie nakazując organowi I instancji tj. PFRON przeprowadzenie postępowania mającego na celu ustalenie prawidłowej kwoty należnego dofinansowania i po uzgodnieniu salda wypłacenie stronie skarżącej. Organ wielokrotnie zawiadamiał skarżącego o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy, ostatni termin wyznaczając na dzień 29 lutego 2012r.

Podnoszone przez organ okoliczności związane z zakończeniem sprawy sprowadzają się do konieczności wykonania wytycznych zawartych w uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego, w ocenie Sądu w żaden sposób nie usprawiedliwiają zaistniałego opóźnienia. Bezczynność organu w tej sprawie jest oczywista, zaś organ nie może zasłaniać się skomplikowanym charakterem sprawy, jednocześnie organ nie przedstawił jakichkolwiek argumentów, które uzasadniałyby ustalenie tak odległego terminu, a w konsekwencji opóźnienie w załatwieniu sprawy.

Skarżący ma prawo oczekiwać zakończenia sprawy w terminie przewidzianym przepisami prawa tym bardziej, że postępowanie w tej sprawie toczy się od 2005 r.

Opóźnienie obliguje Sąd do podjęcia działania dyscyplinującego organ, co jest równoznaczne z nałożeniem obowiązku wykonania decyzji w terminie wskazanym przez organ.

Należy podkreślić, że wydanie w dniu [...] czerwca 2011 r. przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej postanowienia znak: [...], uznającego za nieuzasadnione zażalenie strony skarżącej na bezczynność w przedmiotowej sprawie nie stanowi przeszkody do uwzględnienia skargi. Sąd dokonuje bowiem własnej oceny w zakresie bezczynności organu i może być ona odmienna od stanowiska organu II instancji.

Z tych powodów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 p.p.s.a., zobowiązał organ I instancji do wykonania decyzji we wskazanym terminie.

O zasądzeniu kosztów sądowych orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a.