Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Józef Maleszewski po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. Z-Ś. na bezczynność Starosty [...] w przedmiocie niewniesienia sprzeciwu w drodze decyzji p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić uiszczony wpis w kwocie 100 (sto) złotych.

Pismem z 12 grudnia 2017 r. B. Z-Ś. (dalej jako Skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Starosty [...] (dalej jako Starosta). Zarzuciła, że Starosta nie wniósł sprzeciwu w drodze decyzji, po dokonaniu przez D. T. zgłoszenia wykonania tarasu na działce stanowiącej grunt Wspólnoty Mieszkaniowej. Dalej napisała, że D. T. nie posiadał legitymacji prawnej do takiego zgłoszenia, w braku stosownej uchwały Wspólnoty i tytułu prawnego do gruntu, co wynikało z dokumentów przedłożonych ze zgłoszeniem. Skarżąca wniosła o zobowiązanie organu administracji do dokonania czynności polegającej na wniesieniu sprzeciwu.

W odpowiedzi na skargę Starosta napisał, że zgłoszenie zamiaru wykonania robót budowlanych polegających na umieszczeniu drewnianego podestu pod oknem balkonowym mieszkania, mieszczącego się w budynku mieszkalnym, który będzie ustawiony 90 cm na poziomem gruntu na słupkach drewnianych, zostało przyjęte, bowiem organ nie znalazł podstaw do badania prawdziwości oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością, na cele budowlane.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.

Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jej dopuszczalność ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm., dalej jako P.p.s.a.). Natomiast jednym z warunków dopuszczalności skargi jest pozostawanie sprawy w zakresie właściwości rzeczowej sądów administracyjnych. Granice tej właściwości sprecyzowane zostały w art. 3 § 2-3 oraz art. 4-5 P.p.s.a.

W myśl art. 3 § 2 P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w K.p.a. oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, dalej jako O.p.) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;

9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w przepisach K.p.a. oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI O.p. oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Zgodnie z art. 3 § 2a P.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach sprzeciwów od decyzji wydanych na podstawie art. 138 § 2 kpa.

Powyższe wyliczenie stanowi katalog zamknięty. Zaskarżenie aktu lub czynności niewymienionych w powyższym katalogu oznacza, iż sprawa nie jest objęta właściwością sądu administracyjnego, a tym samym zgodnie z art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. skarga podlega odrzuceniu. W myśl § 3 cyt. artykułu sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.

Przedmiotem skargi w rozpoznawanej sprawie jest "bezczynność" organu, który nie wniósł sprzeciwu w drodze decyzji. Zdaniem Skarżącej doręczone Staroście zgłoszenie zamiaru wykonania robót budowlanych polegających na umieszczeniu drewnianego podestu pod oknem balkonowym mieszkania, mieszczącego się w budynku mieszkalnym zarządzanym przez wspólnotę mieszkaniową było opatrzone wadliwym oświadczeniem o prawie do gruntu.

Sąd zaznacza, że zgłoszenie jest odformalizowanym sposobem uzyskania akceptacji organu administracji architektoniczno-budowlanej, prostszym (łatwiejszym) od pozwolenia na budowę. Dotyczy tylko tych robót budowlanych, które zostały wskazane w art. 30 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm., dalej jako P.b.). Co ważne, z przepisów art. 30 P.b. wynika, że stroną postępowania administracyjnego, które zostało wszczęte zgłoszeniem, jest tylko inwestor. Żaden inny podmiot, poza inwestorem, nie może dochodzić swoich praw w postępowaniu prowadzonym w tym trybie. Jeżeli właściwy organ administracji nie zgłosi sprzeciwu w ustawowym terminie, to uprawnienie inwestora do zrealizowania inwestycji powstaje bezpośrednio z mocy prawa, a nie w wyniku konkretyzacji normy prawnej przez wydanie aktu administracyjnego.

Sąd podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lutego 2017 r., II OSK 233/17 (dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach), że w sytuacji zgłoszenia robót budowlanych w trybie art. 30 P.b. niepodjęcie przez organ rozstrzygnięcia po dokonaniu zgłoszenia nie jest bezczynnością organu w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a., która może być kwestionowana w drodze skargi na bezczynność organu. Powyższe skutkuje koniecznością odrzucenia skargi, co Sąd orzekł na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., jak w punkcie l sentencji postanowienia, na posiedzeniu niejawnym. Na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 i § 2 P.p.s.a. Sąd orzekł o zwrocie uiszczonego wpisu, także na posiedzeniu niejawnym.