Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 15 stycznia 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2011 roku, sygn. akt II SAB/Wa 277/11 w sprawie ze skargi M. B. na bezczynność Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 20 kwietnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej postanawia: podjąć zawieszone postępowanie.

Postanowieniem z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt I OSK 20/12, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 193 Konstytucji RP przedstawił Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne: "Czy przepis art.1 ust.1 i art. 6 ust.1 pkt 1- 3 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz.1198, ze. zm.) rozumiany w ten sposób, że kwalifikuje dane, które stanowiły jeden z elementów procesu związanego ze skorzystaniem z prerogatyw prezydenckich dotyczących podpisania ustawy, odmowy jej podpisania lub skierowania ustawy w trybie kontroli uprzedniej do Trybunału Konstytucyjnego, jako informacje publiczne podlegające udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, jest zgodny z art. 144 ust. 3 pkt 6 i pkt 9 w związku z art.122 ust.1 - 5 Konstytucji RP?" i w związku z tym, działając na podstawie art. 124 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zawiesił postępowanie do czasu wydania przez tenże Trybunał rozstrzygnięcia w sprawie zadanego pytania.

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2013 r., sygn. akt P 25/12 Trybunał Konstytucyjny wydał orzeczenie odpowiadając na zadane pytanie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wobec faktu, że przyczyna zawieszenia postępowania ustała, tj. Trybunał Konstytucyjny podjął rozstrzygnięcie w kwestii skierowanego pytania prawnego, koniecznym było podjęcie postępowania z urzędu.

W związku z powyższym, na podstawie art. 128 § 1 pkt 4 w związku z art. 193 ww. ustawy, Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak w sentencji.