drukuj    zapisz    Powrót do listy

6123 Zasób geodezyjny i kartograficzny, Geodezja i kartografia, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego, Oddalono skargę, II SA/Lu 314/16 - Wyrok WSA w Lublinie z 2016-06-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Lu 314/16 - Wyrok WSA w Lublinie

Data orzeczenia
2016-06-30 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-04-04
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Sędziowie
Grażyna Pawlos-Janusz /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6123 Zasób geodezyjny i kartograficzny
Hasła tematyczne
Geodezja i kartografia
Sygn. powiązane
I OSK 2819/16 - Wyrok NSA z 2018-10-25
Skarżony organ
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2015 poz 520 art. 12b ust. 1, 6 i 8, art. 39 ust. 1 i 5, art. 42 ust. 3
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński,, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Bartłomiej Pastucha, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia do powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego operatu technicznego oddala skargę.

Uzasadnienie

Sygn. akt II SA/Lu [...]

U Z A S A D N I E N I E

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego decyzją z dnia [...] listopada 2015 r., znak: [...], po rozpoznaniu odwołania W. S. (dalej także: "wykonawca") od decyzji wydanej z upoważnienia Starosty [...] z dnia [...] kwietnia 2015 r., znak: [...], orzekającej o odmowie przyjęcia do Powiatowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego w B. P. (dalej także: "PZGiK") operatu technicznego dotyczącego wykonania pracy geodezyjnej odnoszącej się do wznowienia znaków granicznych działki nr ewid.[...], położonej w obrębie [...], gmina B. P. – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji Wojewoda wskazał następujący stan sprawy.

W dniu [...] marca 2015 r. wykonawca pracy geodezyjnej złożył do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w B. P. (dalej także: "PODGiK") zawiadomienie o wykonaniu zgłoszonych prac geodezyjnych łącznie ze zbiorami nowych, zmodyfikowanych i zweryfikowanych danych należących do zakresu baz danych Ewidencji Gruntów i Budynków (dalej także: "EGiB"). Jak wynika z treści sprawozdania technicznego dołączonego do akt sprawy, celem pracy geodezyjnej było wykonanie wznowienia znaków granicznych opisanej wyżej działki nr [...] stanowiącej drogę.

Przedmiotowa dokumentacja została poddana weryfikacji i [...] marca 2015 r. sporządzono "Protokół weryfikacji zbiorów danych oraz innych materiałów przekazywanych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego". W punkcie nr [...] protokołu jako wynik weryfikacji pod względem kompletności przekazywanych rezultatów wykonanych prac stwierdzono wynik pozytywny. W punkcie nr [...] protokołu weryfikacji przekazanej dokumentacji pod względem zgodności z przepisami prawa obowiązującymi w geodezji i kartografii, w szczególności dotyczącymi wykonywania pomiarów, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. a ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz opracowywania wyników tych pomiarów, odnotowano wynik negatywny. Organ stwierdził szereg nieprawidłowości, w szczególności: brak zawiadomienia wszystkich właścicieli działek przyległych do działki podlegającej opracowaniu o planowanych czynnościach terenowych, nieprawidłowe sporządzenie protokołu wznowienia znaków granicznych. Zwrócono również uwagę na brak zestawień: współrzędnych punktów granicznych obliczonych przez wykonawcę wraz z atrybutami opisowymi tych punktów, współrzędnych punktów granicznych pozyskanych z PZGiK wraz z atrybutami opisowymi tych punktów, odchyleń liniowych obliczonych na podstawie współrzędnych obliczonych i otrzymanych z PZGiK, wykaz współrzędnych punktów granicznych włączonych do roboczej bazy danych. Nadto w roboczej bazie danych ujawniono pole powierzchni działki nr [...] bez obliczeń współrzędnych wszystkich punktów granicznych, otrzymanych w wyniku pomiaru oraz nie wykonano analizy dokładności pomiędzy pomiarem i danymi pozyskanymi z PZGiK.

Wykonawca nie zgadzając się ze stanowiskiem organu pierwszej instancji zawartym w protokole weryfikacji w dniu [...] kwietnia 2015 r. złożył pismo, w którym wyjaśnił, że przedmiotem umowy zawartej z zamawiającym (Gminą B. P.), było wyznaczenie i stabilizacja punktów granicznych załamania granic drogi nr [...] oraz wskazanie pasa drogowego, bez wyznaczania punktów granicznych granic dochodzących do granicy pasa drogowego. W związku z tym, oprócz właścicieli działek, przy których wznawiano oraz stabilizowano znaki graniczne drogi nr [...], powiadomiono także właścicieli działek przyległych do pasa drogowego w celu okazania im przebiegu granicy pomiędzy punktami załamania drogi. Wykonawca wskazał, że jego zdaniem PODGiK nie jest uprawniony do zmiany warunków umowy pomiędzy jednostką wykonawstwa geodezyjnego a zamawiającym i nie może nakazywać wykonawcy dodatkowych czynności. W ocenie wykonawcy, udostępnione do wykonania pracy dokumenty były wiarygodne, a zatem brak było podstaw do sporządzania protokołu ustalenia granic działek w oparciu o przepisy §36-39 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Zaistniałe błędy w opracowaniach wykonanych przez innych geodetów dotyczących określenia pasa drogowego w okresie wcześniejszym, winny być przez nich poprawione, a takie okoliczności nie mogą stanowić podstawy do żądania ustalenia granicy.

W tak ustalonym stanie faktycznym Starosta [...] wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] kwietnia 2015 r., orzekł o odmowie przyjęcia do PZGiK opisanej dokumentacji technicznej. Zdaniem organu, nie można zgodzić się z stanowiskiem wykonawcy, który twierdził, że przedmiotem zgłoszonej pracy było – poza wyznaczeniem i stabilizacją punktów granicznych załamania granic drogi nr [...], również wskazanie granic pasa drogowego, bez wyznaczenia punktów granicznych dochodzących do granicy pasa drogowego.

Organ wskazał, iż obowiązujące przepisy nie przewidują "wskazania granic pasa drogowego" jako rodzaj pracy geodezyjnej. Zgodnie z art. 39 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, przedmiotem pracy geodezyjnej może być wznowienie znaków granicznych bądź wyznaczenie punktów granicznych uprzednio ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków lub zgodnie z § 36-39 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, ustalenie granic działek ewidencyjnych. Zdaniem Starosty, z treści operatu wynika, że obliczono wszystkie punkty graniczne działki nr [...], zawiadomiono wszystkich właścicieli działek graniczących z tą nieruchomością, zainteresowane strony podpisały protokół z czynności wznowienia znaków granicznych, lecz nie wykonano dla tych działek wznowienia znaków granicznych bądź wyznaczenia punktów granicznych, a także nie dokonano stabilizacji tych punktów granicznych. W ocenie organu, wykonawca winien dokonać ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych, gdyż w PZGiK istnieją różne dane dotyczące tych samych punktów granicznych – z jednej strony dane z opracowań wcześniejszych, a z drugiej – dane z opracowania obecnie ocenianego.

W odwołaniu od tej decyzji wykonawca podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Rozpatrując złożone odwołanie Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego stwierdził, że nie zasługuje ono na uwzględnienie, albowiem decyzja organu pierwszej instancji, pomimo zawartych w niej nieścisłości, winna być utrzymana w mocy. Organ odwoławczy wskazał, że zasadne były zastrzeżenia organu pierwszej instancji co do braku należytej staranności wykonawcy, w tym braku wyznaczenia wszystkich punktów działek przylegających do pasa drogowego. Trafnie też Starosta dostrzegł rozbieżności pomiędzy poszczególnymi dokumentami tworzącymi przedłożoną przez wykonawcę dokumentację.

Organ odwoławczy stwierdził, że nie podziela poglądu organu pierwszej instancji co do braku podstaw do zawiadamiania wszystkich właścicieli działek przyległych do drogi. W ramach realizowanej pracy geodezyjnej rolą geodety uprawnionego jest zapewnienie udziału osobom uprawnionym w prowadzonych czynnościach terenowych, a realizacja powyższego odbywa się poprzez ich zawiadomienie o mających się odbyć czynnościach. Analiza akt sprawy wykazała, że zawiadomienia takie zostały skierowane do osób zainteresowanych, co było działaniem prawidłowym.

Zdaniem organu odwoławczego, obowiązkiem wykonawcy było dokonanie pełnej analizy wszystkich danych dotyczących położenia poszczególnych punktów granicznych, a w przypadku stwierdzenia zaistnienia przekroczenia dopuszczalnych odchyłek liniowych ujawnienie danych pozyskanych z pomiaru. W tym zakresie za niezasadne uznał organ stwierdzenie wykonawcy, że zaistniałe błędy w położeniu punktów granicznych opisujących przebieg granic działki nr [...] podlegającej obecnemu opracowaniu winny być usunięte przez osoby trzecie.

Ponadto, jak wskazał Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, analiza akt sprawy wykazała, że nie wszystkie punkty graniczne określające przebieg linii granicznych zostały ustalone lub uprzednio ujawnione w operacie ewidencyjnym, a zatem brak było podstaw do dokonywania wznowienia znaków granicznych i sporządzania protokołu wznowienia znaków granicznych.

W skardze na decyzję organu drugiej instancji wykonawca zarzucił organowi naruszenie:

- art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 w zw. z art. 76 § 1 K.p.a., wskutek błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i pominięcie tego, że operat scaleniowy nr [...], zatwierdzony ostateczną decyzją administracyjną, zawierał rzetelne, wyczerpujące i kompleksowe dane pozwalające skarżącemu na określenie pierwotnego położenia wszystkich znaków granicznych objętych zleceniem oraz zgłoszeniem, to jest znaków: [...] działki nr [...] obrębu [...], co dawało wyczerpującą podstawę do należytego wznowienia tych znaków;

- art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2015 r. poz. 520 ze zm.; dalej także: "ustawa P.g.k."), poprzez błędne przyjęcie, że dodatkową przesłanką wznowienia znaków granicznych jest brak sprzeczności pomiędzy dokumentami istniejącymi w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, podczas gdy decyzja scaleniowa zatwierdzająca operat scaleniowy nr [...], w całości zastosowany w pracach geodezyjnych skarżącego – jako kompleksowo definiujący położenie wszystkich zgłoszonych znaków granicznych – nie została podważona przez organ w toku postępowania i nadal pozostaje w obrocie prawnym;

- art. 12b ust. 1 ustawy P.g.k., poprzez błędne przyjęcie, iż organ dowolnie może określać zakres badania wyników zgłoszonych prac geodezyjnych, to jest wykraczać poza swoją kognicję, co w niniejszej sprawie sprowadzało się do oceny nie tylko wyników prac wznowienia znaków granicznych nr [...] działki nr [...] obrębu [...], lecz także prac pomocniczych ujawnionych w operacie technicznym i protokole wznowieniowym, które służyły wyłącznie celowi podstawowemu, a nie były objęte wnioskiem o przyjęcie do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego;

- § 36-§ 9 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2015 r. poz. 542), poprzez ich błędne zastosowanie, podczas w niniejszej sprawie skarżący nie miał na celu ustalenia przebiegu granicy działki ewidencyjnej nr [...], lecz wznowienie znaków granicznych nr [...], przy czym hipoteza przepisu § 36 rozporządzenia znajduje zastosowanie wyłącznie do procedury ustalania granic działek ewidencyjnych.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący zażądał uchylenia decyzji organów obu instancji bądź zobowiązania przez Sąd organu drugiej instancji do wydania – w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku – decyzji uchylającej w całości decyzję organu pierwszej instancji i orzekającej co do istoty o przyjęciu do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego zbioru danych i materiałów, stanowiących wyniki prac skarżącego w przedmiocie wznowienia ośmiu znaków granicznych o numerach [...], na opisanej wyżej działce ewidencyjnej nr [...]. Nadto skarżący wniósł o przeprowadzenie dowodu uzupełniającego z aneksu do umowy nr [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. zawartej pomiędzy Gminą B. P. a skarżącym, na okoliczność sprecyzowania przedmiotu zamówienia (zlecenia) co do znaków granicznych podlegających wznowieniu na działce nr [...].

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga nie jest zasadna, albowiem zaskarżona decyzja prawa nie narusza.

Wskazać należy, że w świetle art. 12b ust. 1 ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne, organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, do którego przekazane zostały zbiory danych lub inne materiały stanowiące wyniki prac geodezyjnych lub prac kartograficznych, niezwłocznie weryfikuje je pod względem zgodności z przepisami prawa obowiązującymi w geodezji i kartografii. Wyniki weryfikacji, zgodnie z art. 12b ust. 3 ustawy P.g.k., utrwala się w protokole. Podstawę do przyjęcia zbiorów danych lub innych materiałów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego stanowi pozytywny wynik weryfikacji.

Zgodnie z art. 12b ust. 6 ustawy P.g.k., w przypadku negatywnego wyniku weryfikacji właściwy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej zwraca wykonawcy prac geodezyjnych lub prac kartograficznych przekazane przez niego zbiory danych lub inne materiały wraz z protokołem zawierającym opis stwierdzonych uchybień i nieprawidłowości. Wykonawca prac geodezyjnych lub prac kartograficznych zgodnie z art. 12b ust. 7 ustawy, w przypadku negatywnego wyniku weryfikacji ma prawo, w terminie 14 dni od dnia otrzymania protokołu, ustosunkować się na piśmie do wyników weryfikacji.

W sytuacji, gdy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej nie uwzględni stanowiska wykonawcy prac geodezyjnych lub prac kartograficznych to, stosownie do art. 12b ust. 8 ustawy P.g.k., wydaje decyzję administracyjną o odmowie przyjęcia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego zbiorów danych lub innych materiałów sporządzonych przez tego wykonawcę.

Oznacza to, że podstawę przyjęcia zbiorów danych lub innych materiałów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego stanowi pozytywny wynik weryfikacji albo dokument potwierdzający odbiór tych zbiorów danych lub innych materiałów jako przedmiotu zamówienia publicznego realizowanego w związku z wykonywaniem zadań Głównego Geodety Kraju lub organów administracji geodezyjnej i kartograficznej.

W ocenie Sądu, prawidłowo stwierdziły organy administracji, że przedłożona przez skarżącego dokumentacja obarczona jest wadami, które uniemożliwiają włączenie jej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Wskazać należy, że jak wynika z art. 42 ust. 3 ustawy P.g.k., obowiązkiem każdego wykonawcy pracy geodezyjnej i kartograficznej jest wykonywanie zadań z należytą starannością, zgodnie z zasadami współczesnej wiedzy technicznej i obowiązującymi przepisami prawa. Oczywistym jest przy tym, na co trafnie zwrócił przy tym uwagę organ odwoławczy, że na powyższą zasadę w żaden sposób nie może wypływać umowa zawarta pomiędzy zleceniodawcą a wykonawcą pracy geodezyjnej. Powyższa reguła ustawowa niewątpliwie nie mogła być zatem modyfikowana w wyniku zawartej pomiędzy Gminą B. P. a skarżącym umowy odnoszącej się do wykonania pracy geodezyjnej na działce nr [...].

W niniejszej sprawie jest poza sporem, że zgodnie z treścią zgłoszenia pracy geodezyjnej, jej cel został określony jako "wznowienie znaków granicznych/wyznaczenie punktów granicznych/ustalenie przebiegu granic działek ewidencyjnych". Cel ten został następnie uszczegółowiony i w poz. 13 formularza zgłoszenia pracy geodezyjnej określono ,,wznowienie znaków granicznych", a jako obiekt wskazano "działka nr [...]". Takie wskazanie, jak prawidłowo oceniły organy, należy traktować jako objęcie opracowaniem całej działki, czyli wszystkie punkty graniczne, również punkty graniczne "leżące na prostej".

W myśl § 2 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, granica działki ewidencyjnej to część obwodu działki ewidencyjnej, w postaci linii łamanej lub odcinka, wspólna dla dwóch sąsiadujących ze sobą działek ewidencyjnych lub pokrywającą się z granicą państwa, w przypadku działek ewidencyjnych przylegających do tej granicy. Stąd też, za niezgodny ze wskazaną regułą, należy przyjąć ogólny pogląd, że działka ewidencyjna stanowiąca drogę, została opisana tylko punktami granicznymi określającymi załamanie jej linii granicznych, jak to zostało wykazane na szkicu granicznym stanowiącym załącznik do protokołu wznowienia znaków granicznych.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem prac geodezyjnych była objęta działka nr [...], stanowiąca pas drogi wraz z przyległymi do niej działkami osób trzecich. Oczywistym jest, że działka drogi składa się z pewnej ilości linii granicznych, które określają ilość działek ewidencyjnych do niej przyległych. Oznacza to, iż dla prawidłowego wykazania niniejszej roboty konieczne było określenie wszystkich punktów granicznych do których przylegają linie graniczne działek sąsiadujących z pasem drogowym. Trafnie przy tym wskazał organ odwoławczy, iż fakt, że określona ilość linii granicznych stanowi linię prostą nie ma znaczenia rozstrzygającego dla niniejszej sprawy. Obowiązkiem wykonawcy było więc określenie położenia wszystkich punktów granicznych stanowiący numeryczny opis działki nr [...], w tym także punktów leżących na prostej, skoro punkty te określają przebieg linii granicznej wspólny dla dwóch różnych działek ewidencyjnych, a tym samym określają zakres prawa własności poszczególnych (przylegających do drogi) działek ewidencyjnych osób trzecich.

W myśl § 60 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, z którego wynika, że danymi ewidencyjnymi dotyczącymi działki jest w szczególności numeryczny opis granic. W świetle zaś § 61 ust. 1 powołanego rozporządzenia, numerycznego opisu granic jednostek ewidencyjnych, obrębów oraz działek ewidencyjnych dokonuje się za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych, których położenie względem osnowy geodezyjnej 1 klasy zostało określone na podstawie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych z błędami średnimi nieprzekraczającymi 0,30 m, w sposób zapewniający odwzorowanie położenia i kształtu tych obiektów przestrzennych oraz wzajemnego powiązania między nimi.

Mając na uwadze treść tych przepisów rozporządzenia, zasadnie zwrócił uwagę organ drugiej instancji na wzajemną niezgodność, pomiędzy poszczególnymi dokumentami znajdującymi się w sporządzonej dokumentacji. Niekwestionowanym jest, iż z treści szkicu granicznego stanowiącego załącznik do protokołu wznowienia znaków granicznych wynika, że opisu granic dokonano na podstawie tylko punktów załamania granic pasa drogowego, zaś obliczenie powierzchni działki wykonano także w oparciu o inne punkty graniczne. Sąd podziela stanowisko organów administracji, że to obowiązkiem geodety było wzajemne skorelowanie wytworzonych dokumentów. Ponownie należy bowiem podkreślić, że opisana wyżej zasada determinuje konieczność określania każdorazowo wszystkich punktów granicznych opisujących działkę, w tym też punktów granicznych "leżących na prostej". Niewątpliwie zatem sporządzone przez geodetę dokumenty graficzne winny zawierać także oznaczenie tych punktów granicznych i wzajemne odległości pomiędzy nimi. Oznacza to, że w tym zakresie szkic graniczny, stanowiący załącznik do protokołu wznowienia znaków granicznych z dn. [...] lutego 2015 r., sporządzony został w sposób prawnie wadliwy.

Wskazać również trzeba, że przywołana wyżej reguła odnosząca się do określenia wszystkich punktów granicznych ma także istotne znaczenie dla oceny zgodności z prawem stanowiska organów co do braku weryfikacji – w sporządzonej dokumentacji – istniejących w operacie ewidencyjnym punktów granicznych, określonych w ramach wcześniejszych opracowań. Trafnie odniósł się organ drugiej instancji w tej kwestii do § 67 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. nr 263, poz. 1572). Z przepisu tego wynika, że przy tworzeniu roboczej bazy danych porównuje się wartości współrzędnych punktów granicznych ustalonych na podstawie pomiaru z wartościami współrzędnych tych samych punktów uzyskanych przez wykonawcę z PZGiK. W roboczej bazie danych ujawnia się dane ustalone na podstawie pomiaru, jeżeli: pomiar punktów granicznych oznaczonych na gruncie wykonany został z większą dokładnością niż pomiar tych samych punktów będący źródłem danych ewidencyjnych pozyskanych z PZGiK bądź pomiar punktów granicznych poprzedzony został ustaleniem ich położenia w trybie przepisów o rozgraniczaniu lub przepisów w sprawie ewidencji gruntów i budynków. W przypadku zaś, gdy pomiar będący przedmiotem opracowania oraz pomiar będący źródłem danych PZGiK wykonane były z tą samą dokładnością, a odchylenie liniowe między matematycznym przedstawieniem tego samego punktu granicznego ustalonym na podstawie danych z pomiaru oraz danych pozyskanych z zasobu nie przekracza dopuszczalnych wartości, w roboczej bazie danych ujawnia się dane pozyskane z PZGiK. Dopuszczalne wartości odchylenia liniowego wynoszą: dla punktów stabilizowanych - 0,15 m, a dla punktów niestabilizowanych - 0,25 m (§ 67 ust. 5 i 6).

Z powyższego wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że obowiązkiem skarżącego, jako wykonawcy przedmiotowej dokumentacji technicznej, było dokonanie wszechstronnej analizy wszystkich danych dotyczących położenia poszczególnych punktów granicznych, a w razie stwierdzenia zaistnienia przekroczenia dopuszczalnych odchyłek liniowych, ujawnienie danych pozyskanych z pomiaru. Sąd podziela zatem stanowisko organu odwoławczego, który jako nieuzasadnione ocenił stwierdzenie skarżącego, że zaistniałe błędy w położeniu punktów granicznych opisujących przebieg granic działki nr [...] podlegającej obecnemu opracowaniu, winny być usunięte przez osoby trzecie. Powyższe stanowisko, jak wskazano wyżej, niewątpliwie nie spełnia określonych w przepisach prawa, wymogów obowiązujących wykonawców w toku opracowywania dokumentacji geodezyjnej.

Zasadnie również stwierdził organ odwoławczy, że w świetle art. 39 ust. 1 ustawy P.g.k. czynności wznowienia znaków granicznych mogą być stosowane wyłącznie wówczas, gdy istnieją dokumenty pozwalające na określenie ich pierwotnego położenia, a jedynie zostały przesunięte, uszkodzone lub zniszczone znaki graniczne, ustalone uprzednio. Nadto, w myśl art. 39 ust. 5 tej ustawy, przepisy dotyczące wznowienia znaków granicznych mogą być stosowane odpowiednio do czynności związanych z wyznaczeniem punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków. Oczywistym jest więc, że reguły określone w art. 39 ustawy nie mogą być stosowane, gdy brak jest danych do wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych uprzednio ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków. W takiej sytuacji niezbędne jest zaś dokonanie ustalenia przebiegu granic w działek ewidencyjnych, w sposób określony w § 36-39 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Nie budzi zastrzeżeń Sądu ocena organów, iż w świetle całokształtu dokumentacji zawartej w aktach sprawy, nie wszystkie punkty graniczne określające przebieg linii granicznych zostały ustalone lub uprzednio ujawnione w operacie ewidencyjnym. To zaś przesądza, że brak było podstaw do dokonywania wznowienia znaków granicznych i sporządzania protokołu wznowienia znaków granicznych.

Podkreślić także trzeba, że również pozostałe zarzuty podniesione w skardze nie mogą mieć wpływu na wynik sprawy. Organ odwoławczy, zgodnie z wymogami wynikającymi z art. 7, 8, 75, 77, 80 K.p.a. ustalił wszystkie istotne okoliczności sprawy, a dokonana ocena materiału dowodowego zgromadzonego w aktach administracyjnych sprawy, nie nosi znamion dowolności. W szczególności nie można przyjąć, jak twierdzi skarżący, że skoro właściciel nieruchomości posiada najlepszą wiedzę o tym, które znaki graniczne są uszkodzone lub usunięte, to wykonawca nie może objąć zasięgiem wznowienia także znaków granicznych uznanych przez właściciela działki za prawidłowe.

Wskazać również należy, że wbrew twierdzeniom skarżącego, organy administracji prawidłowo wywiązały się w niniejszej sprawie z obowiązków ciążących na nich na podstawie przepisów ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Nie można zatem mówić o nadużyciu przez organy tychże przepisów, w tym wskutek uchylenia się od aktualizacji – z urzędu – danych ewidencyjnych w myśl art. 24 ust. 2a pkt 1 lit. d powołanej ustawy, a "przerzucenia" tego obowiązku na skarżącego. Podkreślenia wymaga bowiem, że jak wskazano wyżej, na wykonawcy pracy geodezyjnej i kartograficznej spoczywa obowiązek podejmowania tej pracy z najwyższą starannością (art. 42 ust. 3), co wydaje się być oczywiste, mając na uwadze znaczenie zadań wykonywanych w ramach wskazanej pracy. Przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby natomiast w istocie do uchylenia się przez skarżącego od dochowania ciążącego na nim obowiązku ustawowego. Z powyższego wynika, że treść umowy zawartej pomiędzy Gminą B. P. a skarżącym, jako wykonawcą pracy geodezyjnej, nie może być odczytywana w oderwaniu od treści opisanego obowiązku.

Sąd nie dopatrzył się podstaw do przeprowadzenia – w trybie art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718; dalej: "P.p.s.a.") – dowodu uzupełniającego z dokumentu w postaci aneksu do umowy nr [...] z dnia [...] stycznia 2015 r. zawartej pomiędzy Gminą B. P. a skarżącym, na okoliczność sprecyzowania przedmiotu zamówienia (zlecenia) co do znaków granicznych podlegających wznowieniu na działce nr [...]. Przepis ten bowiem stanowi, iż wprawdzie Sąd może przeprowadzić uzupełniające postępowanie dowodowe w oparciu o dowód z dokumentu, lecz jedynie wówczas, gdy jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości w sprawie. Taka okoliczność – jak wskazano wyżej – nie zachodziła w rozstrzyganej sprawie.

Mając powyższe na uwadze Sąd, wobec braku podstaw do uwzględnienia skargi, działając na podstawie art. 151 P.p.s.a. skargę oddalił.



Powered by SoftProdukt