drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 658, Dostęp do informacji publicznej Szkolnictwo wyższe, Dziekan Wydziału, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 1281/15 - Wyrok NSA z 2016-11-17, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 1281/15 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2016-11-17 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2015-05-04
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Irena Kamińska /przewodniczący sprawozdawca/
Leszek Kiermaszek
Roman Ciąglewicz
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Szkolnictwo wyższe
Sygn. powiązane
IV SAB/Po 91/14 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2015-01-29
Skarżony organ
Dziekan Wydziału
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2014 poz 782 art. 1 ust. 1 i 2, art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c i d, pkt 3 lit. g, pkt 4 lit. a tiret pierwsze i lit. c; art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1 i 2
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej - tekst jednolity
Dz.U. 2012 poz 572 art. 118a
Ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym - tekst jednolity.
Dz.U. 1997 nr 88 poz 553 art. 115 § 13 pkt 4
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny.
Dz.U. 1997 nr 78 poz 483 art. 60 i art. 61 ust. 1 i 3
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r.
Dz.U. 2016 poz 718 art. 149
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Tezy

Sprawa zatrudnienia nauczyciela akademickiego stanowi sprawę publiczną, a zatem informacje jej dotyczące są zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej informacją publiczną.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.), Sędzia NSA Roman Ciąglewicz, Sędzia del. NSA Leszek Kiermaszek, Protokolant asystent sędziego Aleksander Jakubowski, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2015 r. sygn. akt IV SAB/Po 91/14 w sprawie ze skargi M.S. na bezczynność Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Dnia 21 października 2014 r. M.S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w przedmiocie nieudostępnienia w wymaganym terminie informacji publicznej z wniosku z dnia 29 września 2014 r. w zakresie:

1) rekomendacji przygotowanej przez Komisję Rekrutacyjną oraz

2) sprawozdania/protokołu ze spotkania Komisji Rekrutacyjnej w sprawie zatrudnienia pracownika naukowego w konkursie otwartym ogłoszonym 23 czerwca 2014 r. na stanowisko adiunkta w zakresie literaturoznawstwa angielskiego.

W skardze M.S. zarzuciła naruszenie przepisów art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 1 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Wnosiła o:

1) zobowiązanie strony przeciwnej do wykonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej zgodnie z jej wnioskiem z dnia 29 września 2014 r.,

2) zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi podała, że w dniu 29 września 2014 r. drogą elektroniczną dostała informację, że jej kandydatura w konkursie otwartym, ogłoszonym 23 czerwca 2014 r. na stanowisko adiunkta z zakresu literaturoznawstwa angielskiego na wydziale anglistyki nie została wybrana. Po otrzymaniu kolejnej informacji, że Rada Wydziału zatwierdziła rekomendację Komisji w dniu 29 września 2014 r. za pomocą poczty elektronicznej zwróciła się o udostępnienie informacji publicznej w postaci kopii rekomendacji przygotowanej przez Komisję oraz sprawozdanie/protokół Komisji, gdyż uniwersytet jest instytucją publiczną, zobowiązaną do udzielenia takich informacji. Podała, że chciałaby wiedzieć na jakiej podstawie podjęto taką decyzję. Wnosiła o przesłanie jej żądanych informacji w formie elektronicznej. W uzasadnieniu skarżąca przedstawiła przebieg korespondencji mailowej w sprawie rozpoznania jej wniosku. W dniu 3 października 2014 r. otrzymała maila, w którym wskazano, by przesłała pismo adresowane do Dziekana Wydziału Anglistyki w sprawie prośby o udostępnienie protokołu z posiedzenia. Ponownie w dniu 3 października 2014 r. w drodze elektronicznej zwróciła się o przesłanie rekomendacji Komisji i protokół/sprawozdanie Komisji, wskazując na swój pierwotny wniosek z dnia 29 września 2014 r. Tym razem wniosek skierowała na trzy adresy mailowe: pracownicy dziekanatu A.B., kierownika dziekanatu p. S. i dziekana Wydziału Anglistyki – K.D. W dniu 7 października 2014 r. skarżąca otrzymała wiadomość podpisaną przez Dziekana Wydziału z informacją, że wnioski o udzielenie informacji publicznej powinny być kierowane na kolejny, wskazany adres mailowy. Skarżąca ponownie, tym razem już na cztery adresy mailowe (trzy na które już poprzednio wysyłała informacje i adres wskazany w mailu od Dziekan Wydziału) ponowiła wniosek o udostępnię kopii dokumentów. W dniu 8 października 2014 r. otrzymała odpowiedź podpisaną przez A.B., w której przedstawiono przebieg i wynik konkursu na adiunkta, jednocześnie wskazano, że wniosek skarżącej o udostępnienie protokołu z posiedzenia komisji konkursowej nie znajduje podstaw w przepisach ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji niejawnej. Dodatkowo przesłano skarżącej formularz ogłoszenia o konkursie otwartym, który w ocenie skarżącej nie jest zgodny z pierwotną treścią ogłoszenia, na które wysłała swoje podanie. Skarżąca podała, że do dnia wniesienia skargi nie otrzymała żądanej informacji publicznej a Dziekan Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pozostaje w bezczynności, nie wykonując jej wniosku.

W odpowiedzi na skargę Dziekan Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wniósł o oddalenie skargi w całości jako bezzasadnej. W uzasadnieniu podał, że skarżąca złożyła dokumenty aplikacyjne i startowała w konkursie otwartym na stanowisko adiunkta w zakresie literaturoznawstwa angielskiego. Zdaniem organu żądana informacja nie ma charakteru informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, ponieważ dotyczy postępowania konkursowego na stanowisko, na które skarżąca aplikowała. Występuje ona więc we własnej sprawie, a co za tym idzie nie ma podstaw do uwzględnienia jej żądania w trybie ustawy o udzielaniu informacji publicznej. Ponadto, zgodnie z art. 6 ust. 3 lit. g/ u.d.i.p. udostępnieniu podlegają informacje o zasadach funkcjonowania podmiotów wykonujących zadania publiczne, w tym o naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych. W ocenie organu wskazany przepis znajduje zastosowanie w przedmiotowej sprawie, ponieważ żądana informacja dotyczy naboru na stanowisko adiunkta w Zakładzie Literatury Angielskiej i Lingwistyki Literackiej Wydziału Anglistyki UAM. Stosownie do art. 118a ust. 1 w związku z art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym, zatrudnienie nauczyciela akademickiego w wymiarze przekraczającym połowę etatu na czas określony lub nieokreślony w uczelni publicznej na stanowisku adiunkta następuje po przeprowadzeniu konkursu otwartego, którego tryb i warunki określa statut uczelni. Informacje o konkursach, zgodnie z art. 118a ust. 2 p.s.w. ogłasza się na stronach internetowych uczelni, urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego oraz ministra nadzorującego uczelnię, a także na stronach internetowych Komisji Europejskiej w europejskim portalu dla mobilnych naukowców, przeznaczonym do publikacji ofert pracy naukowców. Warunki i tryb przeprowadzania konkursów na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza zostały określone w załączniku nr 2 do Statutu Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zgodnie z pkt 8 załącznika nr 2 do statutu UAM wyłonienie kandydata na stanowisko następuje w wyniku tajnego głosowania komisji konkursowej, powołanej zgodnie z § 123 ust. 2 Statutu. Zdaniem organu powyższe wskazuje, iż protokoły z posiedzenia komisji konkursowej nie mają charakteru informacji publicznej, która podlega udostępnieniu w trybie u.d.i.p. Z treści art. 6 ust. 3 lit. g/ u.d.i.p. in fine wynika, że w przypadku naboru kandydatów na stanowiska w pierwszej kolejności należy odnosić się do przepisów odrębnych regulujących tryb rekrutacji na dane stanowiska. Protokół z posiedzenia komisji konkursowej nie zawiera danych publicznych ani żadnych komunikatów w sprawach publicznych. Jak wskazał Dziekan, informacje zawarte w protokole dotyczą indywidualnych osiągnięć naukowych i dydaktycznych poszczególnych kandydatów. Protokół nie zawiera wystąpień komisji konkursowej gdyż ta, zgodnie z art. 118a ust. 2 p.s.w., wyłania kandydata w drodze tajnego głosowania i rekomenduje jedynie kandydaturę właściwej radzie wydziału. Komisja konkursowa, zgodnie z § 123 Statutu UAM, jest powoływana przez radę wydziału i składa się z nauczycieli akademickich zatrudnionych w danej jednostce. W związku z tym nabór na stanowisko adiunkta, jest przeprowadzany przez innych nauczycieli akademickich specjalizujących się w danej dziedzinie nauki. Prawo do informacji publicznej obejmuje tymczasem uzyskiwanie danych o działalności osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie wykonywanych przez nich zadań władzy publicznej. Z tego względu słuszne jest uznanie za informację publiczną protokołu z postępowania konkursowego np. na stanowisko dyrektora publicznego ZOZ, który kieruje działalnością podmiotu i reprezentuje go na zewnątrz. Zdaniem Dziekana stanowisko adiunkta takich przymiotów władzy publicznej nie posiada. Organem reprezentującym uczelnię na zewnątrz jest rektor, kierujący działalnością uczelni i protokół z postępowania konkursowego dotyczącego tych organów z pewnością stanowiłby informację publiczną. Dziekan wskazał ponadto, że wykonywanie przez uczelnię zadań publicznych nie oznacza, iż treść wszystkich posiadanych przez nią dokumentów stanowi informację publiczną. W jego ocenie efektem udostępnienia protokołu z postępowania konkursowego na stanowisko adiunkta byłoby stworzenie możliwości zapoznania się z informacją o tym, w jaki sposób kandydaci odnieśli się do wymagań konkursowych i przedstawili swoje osiągnięcia. Zdaniem organu trudno taki zakres danych uznać za informację publiczną. Uznając, że wnioskowana informacja nie jest informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p. organ zawiadomił o tym skarżącą w dniu 8 października 2014 r., czym w jego ocenie uwolnił się od zarzutu bezczynności, którego przejawem jest "milczenie" organu. Z ostrożności procesowej organ dodał, że w przedmiotowej sprawie nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa, ponieważ ewentualnie nieudzielenie informacji publicznej w zakresie objętym wnioskiem skarżącej nie wiązało się z mechanicznym stosowaniem prawa, lecz konieczne było dokonanie przez sąd wykładni niejednoznacznych przepisów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 29 stycznia 2015 r. o sygn. akt IV SAB/Po 91/14 zobowiązał Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu do załatwienia wniosku M.S. z dnia 29 września 2014 r. w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu prawomocnego wyroku. Jednocześnie stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Ponadto organ zasądził od Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu na rzecz M.S. kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Jak wskazał Sąd pierwszej instancji, przedmiotem kontroli zgodności z prawem w niniejszym postępowaniu była skarga na bezczynność Dziekana Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, która to bezczynność polega na braku udostępnienia M.S. informacji publicznej, w zakresie wskazanym we wniosku. Skarżąca domagała się doręczenia jej kopii protokołu z posiedzenia Komisji Rekrutacyjnej z dnia 12 września 2014 r. i rekomendacji przygotowanej przez Komisję dla Rady Wydziału dotyczących konkursu otwartego na stanowisko adiunkta w Zakładzie Literatury Angielskiej i Lingwistyki Literackiej, w którym brała udział, ogłoszonego 23 czerwca 2014 r. Zgodnie z art. 60 ust. 6 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 572) organami jednoosobowymi uczelni są: rektor i kierownicy podstawowych jednostek organizacyjnych. Kierownikiem wydziału jest dziekan. Zgodnie z § 124 ust. 1 Statutu UAM konkurs na stanowiska pracownika naukowo-dydaktycznego ogłasza dziekan. On jest więc prawidłowo oznaczonym organem w przedmiotowej sprawie.

WSA w Poznaniu wyjaśnił, że bezczynność organu administracji publicznej zachodzi wówczas, gdy w prawnie określonym terminie wymieniony organ nie podjął w sprawie żadnych czynności, albo wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył postępowania stosownym aktem administracyjnym, lub nie podjął wymaganej czynności. Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów, stosownie do art. 149 p.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku, wynikających z przepisu prawa. Oznacza to, że celem skargi na bezczynność organu administracji, jest doprowadzenie do wydania przez ten organ decyzji administracyjnej (lub innego aktu) w sprawie wszczętej żądaniem strony.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że udostępnienie informacji publicznej zasadniczo powinno nastąpić w terminie 14 dni począwszy od dnia złożenia wniosku, jak stanowi o tym art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 782, zwanej dalej u.d.i.p.) Zgodnie z art. 17 ust. 1 u.d.i.p. do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji oraz o umorzeniu postępowania o udostępnienie informacji, odpowiednie zastosowanie znajduje art. 16 u.d.i.p. Postępowanie w przedmiocie udzielenia informacji publicznej powinno każdorazowo zakończyć się w jednej ze wskazanych w u.d.i.p. form:

1) dokonania czynności materialno-technicznej, jaką jest udzielenie informacji publicznej lub;

2) wystosowania pisma informującego, że wezwany podmiot nie jest zobowiązany do udzielenia informacji, gdyż nie jest to informacja publiczna, nie dysponuje informacją albo nie jest podmiotem, od którego można jej żądać lub;

3) wystosowania pisma informującego, że istnieje odrębny tryb dostępu do żądanej informacji,

4) wydania decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia informacji publicznej albo o umorzeniu postępowania w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 u.d.i.p.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu ustalił, że Dziekan Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej.

Dokonując powyższej oceny Sąd miał na uwadze, że Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest uczelnią publiczną (§ 1 pkt 1 Statutu UAM). Tak więc jest podmiotem, o jakim mowa w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 572, zwanej dalej p.s.w.) uczelnie, pełniąc misję odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów, stanowią integralną część narodowego systemu edukacji i nauki. Uczelnie publiczne wykonują zadania publiczne z zakresu kształcenia (edukacja i nauka.). Stąd organ uczelni stanowi podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej.

Kolejno WSA w Poznaniu wskazał, że w myśl z art. 92 ust. 1 p.s.w. działalność uczelni publicznej jest finansowana z dotacji budżetu państwa na zadania ustawowo określone oraz może być finansowana z przychodów własnych. Zgodnie z art. 93 i 94 p.s.w. z budżetu państwa finansowane są zadania uczelni związane z kształceniem studentów, w tym na wynagrodzenia pracowników. Pracownikami uczelni są nauczyciele akademiccy oraz pracownicy niebędący nauczycielami akademickimi. Nauczycielami akademickimi są pracownicy naukowo-dydaktyczni, pracownicy dydaktyczni, naukowi i dyplomowani bibliotekarze oraz dyplomowani pracownicy dokumentacji i informacji naukowej (art. 108 p.s.w.). Pracownicy naukowo-dydaktyczni i naukowi są zatrudniani na stanowiskach profesora zwyczajnego, profesora nadzwyczajnego, profesora wizytującego, adiunkta, asystenta (art. 110 ust. 1 p.s.w.). Zgodnie z art. 114 ust. 4 p.s.w. na stanowisku adiunkta może być zatrudniona osoba, która posiada co najmniej stopień naukowy doktora. Z uwagi na fakt, że stanowisko adiunkta jest stanowiskiem naukowo-dydaktycznym, adiunkt kształci i wychowuje studentów (art. 111 ust. 1 p.s.w.), wypełnia tym samym funkcje publiczne z zakresu kształcenia (edukacji i nauki) nadto jest na uczelniach publicznych wynagradzany ze środków publicznych. Z tego względu, jak wskazał WSA w Poznaniu, adiunkta należy zaliczyć go do osób pełniących funkcje publiczne. Zaznaczył przy tym, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się zgodnie, że nauczyciele akademiccy są osobami pełniącymi funkcje publiczne w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d..i.p. (por. wyroki NSA z dnia: 19 kwietnia 2011 r., I OSK 125/11, 5 kwietnia 2013 r., I OSK 196/13) Z uwagi na to Sąd uznał za nieprawidłowe stanowisko zajęte przez organ w odpowiedzi na skargę, zgodnie z którym skoro adiunkt nie posiada przymiotów władzy publicznej, jak np. rektor, który reprezentuje uczelnię na zewnątrz i kieruje jej działalnością, to nie stosuje się do niego przepisów u.d.i.p. Jak zaznaczył WSA w Poznaniu, uczelnia publiczna w zakresie realizacji zadań publicznych (edukacji) jest podmiotem wskazanym w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., czyli jest zobowiązana do udzielania informacji publicznej w związku z wykonywanymi zadaniami publicznymi i faktem dysponowania majątkiem publicznym. Stanowisko adiunkta jest stanowiskiem związanym z realizacją zadań publicznych uczelni i wynagradzanym ze środków publicznych, tym bardziej informacje związane z zatrudnianiem na tym stanowisku są informacją publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c/ i d/ u.d.i.p., tj. informacją o przedmiocie działalności, kompetencjach, osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach.

Przechodząc do aspektu przedmiotowego sprawy Sąd pierwszej instancji powtórzył, że skarżąca wnosiła o udostępnienie jej kopii protokołu z posiedzenia Komisji Rekrutacyjnej i rekomendacji przekazanej Radzie Wydziału w sprawie dotyczącej wyboru na stanowisko adiunkta, w którym skarżąca brała udział. Organ odmówił skarżącej udzielenia informacji w tym zakresie, uznając, że nie jest to informacja publiczna. Poinformował skarżącą o przepisach regulujących przebieg konkursu, o składzie komisji i dokonaniu wyboru jednej z czterech kandydatek, z podaniem jej imienia i nazwiska, co nie satysfakcjonowało M.S. – tym bardziej że po zakończeniu konkursu otrzymała formularz zgłoszeniowy o innej treści niż ten, który otrzymała przystępując do konkursu.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 pkt g/ u.d.i.p. udostępnieniu podlega informacja publiczna o zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., w tym o naborze kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, w zakresie określonym w przepisach odrębnych. W tym miejscu Sąd wskazał, że przepis ten został wprowadzony ustawą z dnia 17 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy o służbie cywilnej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2005 r. Nr 132, poz. 1110), która wprowadzała zmiany w licznych ustawach w zakresie zasad naboru na stanowiska publiczne. W większości z tych przepisów wprowadzono zasadę publikowania informacji o konkursach, kandydatach i innych okolicznościach w Biuletynie Informacji Publicznej z dodatkowym wskazaniem, że informacje o kandydatach, którzy zgłosili się do naboru, stanowią informacje publiczną w zakresie objętym wymaganiami określonymi w ogłoszeniu o naborze. Z uwagi na fakt, że ustawą zmieniającą z dnia 17 czerwca 2005 r. nie wprowadzono zmian we wszystkich regulacjach dotyczących naboru kandydatów do zatrudnienia na wolne stanowiska, pkt 15 tej ustawy dodano pkt g/ do art. 6 ust. 1 pkt 3 u.d.i.p. Przepis ten, a w szczególności sformułowanie "w zakresie określonym w przepisach odrębnych", w kontekście zmian dokonanych ustawą zmieniającą z dnia 17 czerwca 2005 r. i przepisów u.d.i.p., nie może być jednak w ocenie WSA w Poznaniu interpretowany w ten sposób, że informacją publiczną w zakresie naboru kandydatów na wolne stanowiska są tylko dane wyraźnie za taką informację uznane w odrębnych przepisach. Przekładając powyższe na stan faktyczny przedmiotowej sprawy nie można zdaniem Sądu pierwszej instancji uznać, że informacją publiczną jest jedynie ogłoszenie o konkursie – tylko z tego powodu, że w świetle art. 118a ust. 2 p.s.w. jedynie informację o konkursach ogłasza się publicznie. Podkreślił on, że publiczne ogłoszenie o konkursie z tego przepisu jest konsekwencją narzucenia formy przeprowadzania konkursu jako otwartej, a więc skierowanej do szerokiego grona kandydatów, a nie ograniczeniem informacji kwalifikowanych jako publiczne.

Zdaniem wskazanego Sądu przepis art. 6 ust. 3 lit. g/ u.d.i.p. za informację publiczną uznaje wszelkie informacje wskazane w przepisach odrębnych związane bezpośrednio z naborem na wolne stanowiska, a nie tylko te, które w odrębnych przepisach za takie informacje wprost są uznawane. Odnotował on, że przepis art. 6 u.d.i.p. zawiera otwarty katalog informacji podlegających udostępnieniu jako informacje publiczne i nie można wykluczyć, że dana informacja będzie stanowiła informację publiczną wskazaną w jednym, kilku lub żadnym z wymienionych w tym przepisie punktów. Jak wyjaśnił Sąd, istotne do oceny, czy dana informacja stanowi informację publiczną, ma dokonane na wstępie ustalenie, że dotyczy ona zadań publicznych podmiotów, które te zadania wykonują i korzystają w tym zakresie z publicznych pieniędzy. A taka sytuacja, w ocenie WSA w Poznaniu, ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Sąd pierwszej instancji zaakcentował, że przebieg otwartego konkursu na stanowisko adiunkta na uczelni publicznej musi być przejrzysty, a temu służy udostępnienie jako informacji publicznej protokołu Komisji Rekrutacyjnej. To, że głosowanie Komisji odbywa się w trybie tajnym nie oznacza, że protokół posiedzenia komisji również objęty winien być tajnością. Jak wynika z § 123 statutu UAM wyboru komisji dokonuje rada wydziału. Komisja, zgodnie z pkt 6 załącznika nr 2 do statutu powinna ustalić szczegółowe kryteria oceny przydatności kandydatów, dokonać ich oceny, zgodnie z warunkami konkursu, może przeprowadzić rozmowy kwalifikacyjne, powoływać recenzentów dorobku naukowego, a następnie podejmuje uchwałę w sprawie wyłonienia kandydata na stanowisko, którego dotyczy konkurs i przedstawia go właściwej radzie. Prace komisji dokumentuje się w protokole. Protokół, jak i uchwała komisji, są dokumentami wytworzonymi przez komisję powoływaną przez organ uczelni – radę wydziału i pozostają w dyspozycji uczelni. Protokół obejmuje przebieg posiedzenia komisji, która dokonuje wyboru najlepszego kandydata na stanowisko pracownika naukowo-dydaktycznego, a uchwała – decyzję w sprawie przedstawienia konkretnego kandydata radzie wydziału. Następnie, zgodnie z § 125 Statutu rada wydziału rozstrzyga konkurs i przekazuje uchwałę w tej sprawie rektorowi, a rektor, zgodnie z art. 118 p.s.w., nawiązuje stosunek pracy z nauczycielem akademickim. Przepisy ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ani statut UAM czy też regulacje załącznika nr 2 do Statutu nie przewidują wprost możliwości odwołania się od wyników tego konkursu, a tym samym, wykorzystania informacji zawartych w protokole czy uchwale rekomendującej wybranego kandydata do realizacji indywidualnych interesów kandydatów, którzy na to stanowisko nie zostali wybrani. To, że z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej występuje osoba, która zgłosiła swoją kandydaturę na to stanowisko, nie oznacza, że wniosek nie dotyczy sprawy publicznej. Przy uznaniu, że dana informacja ma charakter publiczny i, tak jak w niniejszej sprawie, dotyczy kwestii wyboru najlepszego kandydata na stanowisko pracownika naukowo-dydaktycznego, pełniącego zadania publiczne w zakresie kształcenia studentów, a tym samym ma znaczenie nie tylko dla kontrkandydatów, ale większej ilości osób (m.in. studentów, innych pracowników uczelni) – bez znaczenia zdaniem WSA w Poznaniu pozostaje kwestia tego, czy z wnioskiem występuje osoba bezpośrednio zainteresowana wynikiem konkursu czy też inny obywatel.

WSA w Poznaniu nadmienił też, że zgodnie z art. 2 ust. 2 u.d.i.p. od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Organ, który posiada informację publiczną, wytworzył ją, jest w jej posiadaniu ma obowiązek jej udostępnienia wnioskodawcy bez względu na to czy ma on interes prawny lub faktyczny do jej otrzymania. Sąd podkreślił, że informacja – protokół posiedzenia Komisji Rekrutacyjnej przeprowadzającej konkurs na stanowisko adiunkta na uczelni publicznej – dotyczy sfery faktów i ma charakter publiczny. Wytworzony bowiem został w toku realizacji zadań publicznych (zatrudnienia najlepszego kandydata na stanowisko naukowo-dydaktyczne, wynagradzanego ze środków publicznych), przez właściwy organ, jakim jest komisja rekrutacyjna powołana przez radę wydziału. W świetle art. 4 ust. 1 u.d.i.p. uczelnia publiczna jest zaś podmiotem, na którym ciąży obowiązek udostępniania informacji publicznej, zarówno dlatego, że wykonuje zadania publiczne, jak i dlatego, że dysponuje majątkiem publicznym.

Sąd przypomniał, że informacją publiczną jest treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, a także treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych – niezależnie od tego, do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 tej ustawy. Ponieważ sformułowania te nie są zbyt jasne należy przy ich wykładni kierować się treścią art. 61 Konstytucji RP, przewidującego prawo obywateli do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej i podmiotów wykonujących zadania publiczne. Prawo dostępu do informacji publicznej ma charakter powszechny, bowiem jest przyznane każdemu (art. 2 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Odnosząc się do powołanego w odpowiedzi na skargę wyroku NSA z dnia 30 grudnia 2012 r. (I OSK 1696/12) Sąd pierwszej instancji wskazał, że stanowisko wyrażone w tym wyroku NSA zakładało, iż przedmiotem wniosku jest kwestia mająca jedynie charakter indywidualny, pozostająca bez znaczenia dla większej ilości osób czy grup obywateli. Taka zaś sytuacja w przedmiotowej sprawie miejsca nie miała. WSA w Poznaniu powtórzył, że wybór na stanowisko pracownika naukowo-dydaktycznego uczelni publicznej spośród kandydatów, którzy zgłosili się do konkursu otwartego jest sprawą publiczną a nie indywidualną sprawą kandydatów na to stanowisko.

Z uwagi na powyższe nie było w ocenie Sądu pierwszej instancji prawidłowe stanowisko organu, który w dniu 8 października 2014 r., po kilkakrotnej wymianie korespondencji mailowej ze skarżącą, odsyłając ją do różnych osób, doręczając jej inny formularz zgłoszeniowy do konkursu, niż ten, który skarżąca otrzymała przystępując do tego konkursu – odmówił udostępnienia protokołu z posiedzenia komisji z uzasadnieniem, że nie znajduje to podstaw w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Sumując, Sąd pierwszej instancji stwierdził, że Dziekan Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu pozostaje w bezczynności w załatwieniu wniosku skarżącej. Owa bezczynność nie miała jednak, w ocenie Sądu, miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Jak wskazał, regulacje dotyczące udostępnienia informacji publicznej budzą wielokrotnie wątpliwości interpretacyjne, a zachowanie adresata wniosku w kontrolowanej sprawie świadczyło o błędnym interpretowaniu prawa i nie miało cech lekceważącego traktowania obowiązków nakładanych na niego przepisami u.d.i.p. Mając powyższe na względzie Sąd wydał rozstrzygniecie, o którym mowa w art. 149 p.p.s.a. zdanie drugie i stwierdził w punkcie 2 sentencji wyroku, iż bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Zdaniem Sądu dla oceny, czy w rozpoznawanej sprawie miało miejsce rażące naruszenie prawa, nie jest wystarczające samo przekroczenie ustawowych terminów. Musi być ono znaczne bądź też wręcz przejawiać się w braku reakcji organu na wniosek o udostępnienie informacji publicznej. W ocenie Sądu bezczynność organu wynikała, z błędnej interpretacji przepisów

WSA w Poznaniu wskazał, że ponownie rozstrzygając wniosek z uwagi na treść art. 5 u.d.i.p rozważeniu przez organ podlegać będzie i to, czy w żądanych dokumentach nie ma informacji podlegających prawnej ochronie z ust. 1 i ust. 2 zdania pierwszego tego przepisu, z uwzględnieniem, że w przypadku osoby już zatrudnionej na stanowisku adiunkta, czyli pełniącej funkcje publiczne, ograniczenie to nie dotyczy informacji mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym warunków powierzenia i wykonywania funkcji. Zaznaczył też, że stwierdzając bezczynność organu sąd nie jest władny do wskazania sposobu załatwienia sprawy i nie może nakazać organowi podjęcia czynności lub wydania decyzji określonej treści.

Skargę kasacyjną od całości powyższego wyroku wywiódł Dziekan Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Postawił w niej orzeczeniu siedem zarzutów.

Po pierwsze, naruszenie art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez uznanie, że żądane informacje stanowią informację publiczną w rozumieniu tego przepisu.

Po drugie, naruszenie art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w związku z art. 61 ust. 1 Konstytucji RP przez uznanie, że żądanie informacji we własnej sprawie indywidualnej następuje w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Po trzecie, naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c/ i d/ ustawy o dostępie do informacji publicznej polegające na uznaniu, że informacje związane z zatrudnieniem na stanowisku adiunkta w publicznej uczelni wyższej są informacją publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c/ i d/ tej ustawy, tj. informacją o przedmiocie działalności, kompetencjach, osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach.

Po czwarte, naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. g/ ustawy o dostępie do informacji publicznej w związku z art. 118a ust. 1 i 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, przez uznanie, że wszystkie informacje związane z naborem na stanowiska w szkolnictwie wyższym są informacją publiczną, nie natomiast te, która za taką informacje są uznawane w przepisach odrębnych.

Po piąte, naruszenie art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez uznanie, że protokół komisji konkursowej jest dokumentem urzędowym, a nie dokumentem wewnętrznym służącym wymianie stanowisk i nieprzesądzającym ostatecznie o wynikach naboru.

Po szóste, naruszenie art. 133 § 1 i art. 141 § 4 p.p.s.a. przez oparcie orzeczenia jedynie na części okoliczności faktycznych oraz pominięciu innych okoliczności faktycznych mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy – a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie w ten sposób, że sąd przedstawił stan sprawy niezgodnie ze stanem rzeczywistym, co skutkowało wykluczeniem spod oceny sądu subiektywnego interesu indywidualnego w żądaniu wnioskowanych informacji przez skarżącą.

Wreszcie, po siódme, naruszenie art. 151 w związku z art. 133 § 1 p.p.s.a. przez niezastosowanie, w sytuacji gdy poprawnie ustalony stan faktyczny sprawy powinien skutkować podciągnięciem tychże ustaleń pod hipotezę normy art. 151 p.p.s.a.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej Dziekan Wydziału Anglistyki UAM wskazał, że w jego ocenie prowadzenie przez uczelnię naboru pracowników na stanowiska nauczycieli akademickich w trybie konkursu nie jest wykonywaniem zadań władzy publicznej w zakresie kształcenia na studiach wyższych, ani nie jest bezpośrednio związane z gospodarowaniem mieniem publicznym. Zaznaczył też, że jakkolwiek w orzecznictwie przyjęto, iż nauczyciel akademicki jest osobą pełniącą funkcję publiczną, to nie ma podstaw do wyprowadzania z tego wniosku, że także osoby startujące w konkursach na stanowisko nauczyciela akademickiego są osobami pełniącymi funkcję publiczną, ani tym bardziej, że sama procedura przeprowadzania tych konkursów jest wykonywaniem zadań władzy publicznej i gospodarowanie mieniem publicznym. W konsekwencji, zdaniem organu, czynności podejmowane w ramach procedury rekrutacyjnej dla nauczycieli akademickich nie są czynnościami w ramach wykonywania zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem, i jako takie nie podlegają ujawnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Kolejno w uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że skarżąca składając wniosek o udzielenie informacji wyraźnie kierowała się własnym partykularnym interesem, a nie kwestią, która ma znaczenie dla większej ilości osób, czy grup obywateli, lub jest ważna dla funkcjonowania organów państwa. W ocenie organu wnioskodawczyni nie wykazała obiektywnego interesu w uzyskaniu żądanej informacji. Jak wskazał, wnioskowane informacje dotyczą subiektywnego i indywidualnego interesu skarżącej, nie zaś interesu publicznego. Skarżący kasacyjnie zaznaczył, że w jego ocenie informacje zawarte w żądanym protokole dotyczą indywidualnych osiągnięć naukowych i dydaktycznych poszczególnych kandydatów, a nie jakichkolwiek informacji w sprawach publicznych.

Dziekan Wydziału Anglistyki UAM podniósł też, że przepisy odrębne nie przewidują jawności protokołów komisji konkursowej. Zaznaczył, że dokumenty powstałe w toku czynności konkursowych, w szczególności dokumenty wskazane we wniosku skarżącej, nie zawierają żadnej informacji o "przedmiocie działalności kompetencjach" uczelni jako organu, czy też o "organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach", albowiem informacje zawarte w protokole dotyczą indywidualnych osiągnięć naukowych i dydaktycznych poszczególnych kandydatów, zaś nie są to osoby na etapie rekrutacji związane z uczelnią. Protokół nie zawiera także wystąpień komisji konkursowych, gdyż ta, zgodnie z pkt 8 załącznika nr 2 do Statutu UAM, wyłania kandydata w drodze tajnego głosowania.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej organ zajął stanowisko, że skoro rekrutacja na stanowisko nauczyciela akademickiego została uregulowana w sposób zupełny w ustawie – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz Statucie uczelni, to przepisy tych aktów regulują dostęp do dokumentów związanych z tym naborem. Z art. 6 ust. 3 lit. g/ ustawy o dostępie do informacji publicznej wynikać ma zdaniem skarżącego kasacyjnie, że to te przepisy odrębne określają zakres dostępnych informacji. W rezultacie, w ocenie organu, jeżeli wspomniane przepisy ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym czy Statutu uczelni nie przewidują dostępności określonej informacji, to nie podlega ona udostępnieniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. W sprawie zaś przepisy tych aktów nie wskazywały na dostępność żądanego protokołu i rekomendacji, a jedynie zamieszczenie publicznie na stronie internetowej ogłoszenia o konkursie na stanowisko oraz obowiązek poinformowania kandydatów o rozstrzygnięciu konkursu.

Skarżący kasacyjnie zaznaczył, że udostępnienie protokołu komisji konkursowej musiałoby się wiązać z udostępnieniem informacji o pozostałych kandydatach, którzy wzięli udział w konkursie, a zatem z ingerencją w ich dane osobowe.

Wreszcie Dziekan Wydziału Anglistyki UAM zaznaczył, że żądane informacje nie są dokumentem urzędowym, a dokumentem wewnętrznym służącym wymianie stanowisk i nieprzesądzającym ostatecznie o wynikach naboru. Organ wskazał, że przepisy prawa nie determinują kształtu i treści protokołu. W sprawie nie zawiera on jednak wystąpień komisji konkursowej, która jedynie rekomenduje kandydaturę właściwej radzie wydziału. Skoro zatem kandydatura jest jedynie rekomendowana przez komisję konkursową, to ta rekomendacja nie przesądza ostatecznie o wynikach konkursu.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną M.S. wniosła o jej oddalenie. W ocenie M.S. procedura przeprowadzania konkursów jest wykonywaniem zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem publicznym, ponieważ na tej podstawie podejmuje się decyzje o wydatkowaniu pieniędzy publicznych i zatrudnia się konkretne osoby, które wykonują zadania publiczne. Wskazała też, że protokół komisji konkursowej stanowi sprawozdanie z przeprowadzonych działań i efekty realizacji zadań komisji. Nie można ich uznać za "dokument wewnętrzny", gdyż zarówno rekomendacja, jak i protokół, są dokumentach, które kończą etap procedury określonej w Statucie UAM, za której przeprowadzenie prawodawca uczelniany uczynił komisję konkursową. W kwestii koniecznej treści protokołu zwróciła uwagę, że można posiłkować się pomocniczo art. 68 Kodeksu postępowania administracyjnego. W odpowiedzi na skargę kasacyjną podniesiono też, że rekomendacja komisji konkursowej na stanowisko nauczyciela akademickiego jest dokumentem kluczowym dla postępowania konkursowego, gdyż na jej podstawie Rada Wydziału poznaje kandydaturę, którą może zaakceptować lub odrzucić lub wybrać sposób kandydatów wskazanych przez komisję. A zatem stanowi on podstawę decyzji tej Rady.

M.S. w odpowiedzi na skargę kasacyjną podniosła ponadto, że z treści jej korespondencji z organem wynika, iż od początku przyjmowała, że żądane informacje są informacją publiczną i powinny być zamieszczone w Biuletynie Informacji Publicznej uczelni. Jej żądanie informacji nie dotyczy tylko jej sytuacji, lecz sprawy publicznej. Jest nią kwestia tego, aby procedura rekrutacyjna na uczelni publicznej była przejrzysta na wszystkich etapach jej trwania. Otwartość, przejrzystość i jawność procedur konkursowych na uczelniach przy zatrudnianiu pracowników naukowych ma znaczenie dla wszystkich szkół wyższych w Polsce i wszystkich osób kształcących się. Odpowiednie procedury rekrutacyjne, odznaczające się przejrzystymi i sprawiedliwymi zasadami, są potrzebne, aby zapewnić wysoką jakość kadru naukowej na uczelniach w całym kraju. Zwróciła w tym kontekście uwagę na Europejski Kodeks postępowania przy Rekrutacjach Naukowców (European Code Conduct for Recruitment of Resarches), jak również na zainteresowanie medialne jej sprawą. Trudno w ocenie M.S. mówić o przejrzystości procedury rekrutacyjnej, jeśli brak jest informacji o tym, jak ten proces rekrutacji przebiegł i w jaki sposób oceniono kandydatów. Końcowo w odpowiedzi na skargę kasacyjną zaznaczono, że tajna forma głosowania komisji konkursowej nie jest tożsama z tajnością jego rezultatu, który ma odzwierciedlenie w protokole i rekomendacji.

W dniu 26 września 2016 r. zgłoszenie do udziału sprawie wniosło Stowarzyszenie Sieć Obywatelska – Watchdog Polska, przychylając się do stanowiska M.S., że protokół z posiedzenia komisji konkursowej i rekomendacja stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. O dopuszczeniu Stowarzyszenia do udziału postanowił Sąd na rozprawie w dniu 17 listopada 2016 r.

Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym pełnomocnik organu wskazał, że dokumenty związane z rekrutacją pracownika nie są informacją publiczną, więc organ nie pozostawał w bezczynności. M.S. zaznaczyła, że rozstrzygnięcie o wyniku rekrutacji następuje w oparciu o materiały wytworzone przez komisję konkursową, zaś bez znajomości oceny dokonanej przez komisję konkursową nie ma możliwości kontroli prawidłowości postępowania konkursowego. Stowarzyszenie Sieć Obywatelska – Watchdog Polska zwróciło uwagę, że społeczna kontrola konkursu jest możliwa tylko wówczas, jeżeli jest dostęp do całości materiałów z nim związanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na oddalenie.

Pierwsze trzy zarzuty skargi kasacyjnej dotyczą tego, czy żądana informacja – w postaci protokołu komisji konkursowej w postępowaniu rekrutacyjnym na stanowisko nauczyciela akademickiego – stanowi informację publiczną. Uznać je należy za nieusprawiedliwione. Żądana informacja stanowi informację, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. c/ i d/, pkt 3 lit. g/ oraz pkt 4 lit. a/ tiret pierwsze i lit. c/ ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zgodnie z jednolitym orzecznictwem NSA i SN nauczyciel akademicki jest osobą pełniącą funkcję publiczną (zob. wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r., I OSK 775/10; wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2011 r., I OSK 125/11; wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r., I OSK 1978/13; wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2015 r., I OSK 1108/14; wyrok NSA z dnia 8 lipca 2015 r., I OSK 1530/14; postanowienie SN z dnia 25 czerwca 2004 r., V KK 74/04), zaś informacje z naboru na stanowisko związane z pełnieniem funkcji publicznej są informacją publiczną, pozwalają bowiem zweryfikować wynikającą z art. 60 Konstytucji zasadę równego dostępu do służby publicznej (zob. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2014 r., OSK 2488/13). W rezultacie sprawa zatrudnienia nauczyciela akademickiego stanowi sprawę publiczną, a zatem wszelkie informacje jej dotyczące są zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej informacją publiczną. W tym zakresie mieszczą się również informacje wytworzone w ramach konkursu na określone stanowisko nauczyciela akademickiego, o którym mowa w art. 118a ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym.

Sam ustawodawca w art. 118a ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym przesądza o publicznym charakterze informacji o konkursach, skoro nakazuje ich udostępnienie; poza tym sprawa naboru na stanowisko nauczyciela akademickiego wykracza poza prywatny interes osób zainteresowanych tym naborem, gdyż zapewnienie równego dostępu do służby publicznej, transparentnej rekrutacji zgodnej z przepisami prawa oraz wysokiej jakości kadry akademickiej leży w interesie publicznym, rzutuje bowiem na realizację misji szkół wyższych, o której mowa w art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, w postaci "odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów". Jest to zatem kwestia, mająca znaczenie dla większej ilości osób i grup obywateli oraz dla funkcjonowania organów państwa (por. wyrok NSA z dnia 11 marca 2015., I OSK 918/14).

Żądane informacje pozwalają zweryfikować, czy przeprowadzony nabór odpowiadał przepisom prawa i czy nie doszło do nieprawidłowości w postaci zmian zasad naboru w jego trakcie przez ich dostosowanie do jednego z kandydatów, co podważałoby założenie o otwartym charakterze konkursu wynikające z art. 118a ust. 1 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym. Fakt, że żądane informacje mogą służyć do kwestionowania wyników naboru nie podważa ich publicznego charakteru, zwłaszcza że to kwestionowanie może służyć interesowi publicznemu np. mieć na celu napiętnowanie i wyeliminowanie nieprawidłowości.

Nietrafny jest też zarzut naruszenia art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. g/ u.d.i.p. Przepisy odrębne, o których mowa w przywołanej normie, nie określają zakresu dostępności do informacji o naborze (to już bowiem wynika z art. 1 ust. 2 tej ustawy), lecz normują ów nabór wyznaczając jego zakres, a tym samym w jego ramach ex lege wszystkie informacje stanowią informację publiczną na mocy art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. g/ ustawy o dostępie do informacji publicznej (por. P. Sitniewski, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Wrocław 2011, s. 121). Przy tym zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 12 czerwca 2014 r., I OSK 2488/13 jawna jest informacja o wszystkich kandydatach biorących udział w naborze na funkcję publiczną, nie zaś tylko o osobach wybranych. Jak zauważył NSA w wyroku z dnia 19 sierpnia 2009 r., I OSK 683/09: "informacje o kandydatach, którzy zgłosili się do naboru, stanowią informację publiczną w zakresie objętym wymaganiami związanymi ze stanowiskiem określonym w ogłoszeniu o naborze".

Odnośnie zarzutu skargi kasacyjnej dotyczącego naruszenia art. 6 ust. 2 u.d.i.p., to żądany protokół nie ma charakteru dokumentu wewnętrznego, lecz dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Terminu "dokument wewnętrzny" używa się dla określenia dokumentu, który nie jest skierowany do podmiotów zewnętrznych. Dokumenty takie służą wymianie informacji, zgromadzeniu niezbędnych materiałów, uzgadnianiu poglądów i stanowisk, mogą określać zasady działania w określonych sytuacjach, mogą też być fragmentem przygotowań do powstania aktu będącego formą działalności danego podmiotu (zob. wyrok NSA z dnia18 sierpnia 2010 r., I OSK 851/10; wyrok NSA z dnia 7 października 2015 r., I OSK 1883/14; wyrok TK z dnia 13 listopada 2013 r., P 25/12, OTK-A 2013, nr 8, poz. 122). Takiego charakteru nie ma protokół z posiedzenia komisji konkursowej, gdyż zawiera oświadczenie wiedzy członków komisji będących funkcjonariuszami publicznymi, wyrażające się w ocenie poszczególnych kandydatów (spełnienia przez nich kryteriów naboru), które determinuje rekomendacje i stanowi uzasadnienie wyboru jednego z kandydatów do zatrudnienia na stanowisku nauczyciela akademickiego, tj. o uprawnieniu osoby zewnętrznej do nawiązania z nią stosunku zatrudnienia na stanowisku publicznym nauczyciela akademickiego. Zawiera przy tym wyniki głosowania w przedmiocie poszczególnych osób ubiegających się o zatrudnienie. Fakt, że komisja "wyłania kandydata" spośród osób ubiegających się w głosowaniu tajnym oznacza jedynie, że tajne jest to, w jaki sposób głosowali poszczególni członkowie komisji, nie jest zaś tajny wynik głosowania, dokonana przez nich ocena kandydatów, dyskusja na komisji itd. Ponadto protokół z posiedzenia komisji konkursowej nie ma charakteru epizodycznego (co jest cechą dokumentów wewnętrznych) w toku konkursu na stanowisko nauczyciela akademickiego, lecz przedstawia ostateczne stanowisko komisji konkursowej i jej motywację. W literaturze aprobuje się stanowisko, że dokumentem urzędowym jest "każdy dokument, który ma jakikolwiek znaczenie dla ukształtowania treści późniejszego oświadczenia woli lub wiedzy, a zatem obejmuje różnego rodzaju dokumenty związane z wykonywaniem kompetencji i zadań publicznych" (zob. I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2016, s. 202). Trzeba też wskazać, że zawarte w protokole informacje nie służą jedynie podmiotowi zobowiązanemu, co jest elementem dokumentów wewnętrznych. Cechą dokumentów wewnętrznych jest bowiem, że zostają wytworzone tylko na potrzeby podmiotu, który je wytworzył, i nie przedstawiają jego stanowiska na zewnątrz, nie zostają bezpośrednio wykorzystane w szeroko rozumianym procesie decyzyjnym (por. P. Szustakiewicz, Problemy dostępu do informacji publicznej na tle orzecznictwa sądów administracyjnych, "Samorząd Terytorialny" 2015, nr 4, s. 62; I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2016, s. 24, 206–208). W niniejszej sprawie żądany przez wnioskodawcę protokół wytworzony został na potrzeby postępowania konkursowego i przedstawia stanowisko komisji konkursowej na zewnątrz, tj. względem innych podmiotów (rady jednostki organizacyjnej, rektora uczelni), mając na celu doprowadzić do rozstrzygnięcia o zatrudnieniu określonej osoby.

Konkludując, skoro żądana informacja odpowiada definicji dokumentu urzędowego z art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej i determinuje rozstrzygnięcie o naborze skierowane do podmiotu zewnętrznego, a jej treść pozwala ocenić prawidłowość przeprowadzonego postępowania konkursowego, to nie stanowi tzw. "dokumentu wewnętrznego", lecz dokument urzędowy podlegający w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a/ tej ustawy upublicznieniu tak w zakresie treści, jak i postaci w jakiej został utrwalony.

Z uwagi na powyższe, zarzuty skargi kasacyjnej naruszenia przepisów procesowych, mające polegać na pominięciu indywidualnego, a nie publicznego charakteru sprawy – są niezasadne.

Mając wszystko to na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt