Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędzia WSA Andrzej Kołodziej (spr.) Sędzia WSA Olga Żurawska – Matusiak Protokolant ref. staż. Eliza Kusy po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2012 r. sprawy ze skargi J. W. na bezczynność Ministra Zdrowia w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 7 sierpnia 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej oddala skargę

W skardze z dnia 7 sierpnia 2011 r. skierowanej do Ministra Zdrowia na [...] J. K. – Dyrektora [...] w Ministerstwie Zdrowia, J. W. zawarł również wniosek o przedstawienie wszystkich związków [...] J. K. z Uniwersytetem [...] (kariera zawodowa, pełnione stanowiska itd.) na podstawie art. 2 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Pismem z dnia 26 sierpnia 2011 r. Ministerstwo Zdrowia poinformowało J. W., że wnioskowana informacja publiczna zostanie przekazana razem z odpowiedzią na skargę do dnia 4 października 2011 r. Ponadto organ podał, że z powodu nieobecności [...] J. K. w urzędzie, nie jest obecnie możliwe udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące jego pracy zawodowej w kontekście współpracy z Uniwersytetem [...].

W kolejnym piśmie z dnia 4 października 2011 r. Dyrektor Generalny Ministerstwa Zdrowia udzielił odpowiedzi na skargę z dnia 7 sierpnia 2011 r. oraz podał, że w załączeniu przesyła dane dotyczące przebiegu kariery zawodowej [...] J. K. wraz z jego działalnością naukową, dydaktyczno-szkoleniową oraz działalnością pozanaukową, w tym społeczną.

W skardze na bezczynność Ministra Zdrowia z dnia 28 października 2011 r. w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej, J. W. podał, że w piśmie organu z dnia 4 października 2011 r., które otrzymał w dniu 7 października 2011 r., nie było informacji publicznej o jaką wnosił. Powyższa informacja została nadana osobnym listem poleconym w dniu 5 października 2011 r., a doręczona w dniu 10 października 2011 r., czyli z przekroczeniem terminu, jaki ministerstwo sobie wyznaczyło.

W odpowiedzi na skargę Minister Zdrowia wniósł o umorzenie postępowania i podał, że do pisma z dnia 4 października 2011 r., stanowiącego odpowiedź na skargę z dnia 7 sierpnia 2011 r. przez nieuwagę nie dołączono wnioskowanej informacji publicznej. Jednakże niezwłocznie, bo już następnego dnia, przedmiotową informację przesłano na adres skarżącego.

W ocenie organu udostępnił on skarżącemu informację publiczną, o którą wnosił, starając się przy tym zachować terminy instrukcyjne, wynikające z przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga oceniana w świetle powyższych kryteriów nie zasługuje na uwzględnienie.

Niewątpliwie żądana przez J. W. informacja posiada przymiot informacji publicznej, o jakiej mowa w przepisie art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).

Natomiast Minister Zdrowia jest podmiotem obowiązanym na gruncie tej ustawy do jej udostępnienia (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu bądź nie podjął stosowanej czynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma przy tym znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, a w szczególności, czy bezczynność spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu w ich podjęciu lub dokonaniu, czy też wynika z przeświadczenia organu, że stosowny akt w ogóle nie powinien zostać podjęty, a czynność dokonana.

Udostępnienie informacji publicznej na wniosek, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem oraz poglądami doktryny, następuje w formie czynności materialno-technicznej. Jedynie odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art.14 ust. 2 wymagają formy decyzji administracyjnej (art. 16 ust. 1 ustawy).

Stosownie do treści art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2 (ust. 1).

Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (ust. 2).

W rozpoznawanej sprawie wniosek o udostępnienie informacji publicznej wpłynął do organu w dniu 12 sierpnia 2011 r.

Organ w terminie 14 dni powiadomił skarżącego o powodach opóźnienia udostępnienia informacji oraz o terminie, w jakim ją udostępni.

Ponadto żądaną informację udostępnił, co prawda w terminie o jeden dzień późniejszym, niż sam określił, jednakże zmieścił się w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

W związku z tym zupełnie bezpodstawny jest zarzut bezczynności organu w przedmiocie wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej, co skutkuje oddaleniem skargi.

Wbrew wnioskowi organu zawartemu w odpowiedzi na skargę o umorzenie postępowania, nie było podstaw do takiego rozstrzygnięcia. Sąd umarza postępowanie w przypadkach określonych w przepisie art. 161 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.):

1. jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę,

2. w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania,

3. gdy postępowanie z innych przyczyn stanie się bezprzedmiotowe.

W niniejszej sprawie bezspornie nie wystąpiły przesłanki wymienione w pkt 1 i 2 powołanego przepisu, by postępowanie podlegało umorzeniu. Natomiast na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej z bezprzedmiotowością postępowania sądowoadministracyjnego, o której mowa w pkt 3 art. 161 § 1 mamy do czynienia wtedy, kiedy żądania informacji zostanie udostępniona już po wniesieniu skargi do sądu, bowiem odpada możliwość zobowiązania organu do dokonania czynności, o której mowa w przepisie art. 149 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 powołanej wyżej ustawy, orzekł jak w sentencji wyroku.