Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia del. WSA Szymon Widłak Protokolant Paulina Marchewka po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 1027/15 w sprawie ze skargi M. C. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 3 grudnia 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 1027/15 po rozpoznaniu skargi M. C. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej, uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził na rzecz skarżącego koszty postępowania.

Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że [...] czerwca 2014 r. w miejscowości T. na drodze krajowej nr [...], po której dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi 10t, zatrzymano do kontroli pojazd członowy składający się z dwuosiowego ciągnika marki MAN o nr rej. [...] wraz z trzyosiową naczepą marki S. o nr rej. [...]. Pojazdem kierował K. S., który wykonywał przewóz drogowy ładunku w postaci kamienia elewacyjnego i chemii budowlanej umieszczonych na paletach, na trasie Ł. – N., w imieniu i na rzecz skarżącego.

Pojazd wraz z ładunkiem poddano ważeniu na zatwierdzonym przez uprawnionego geodetę stanowisku do pomiaru mas i nacisków osi, położonym przy drodze krajowej nr 75, przenośnymi wagami do pomiarów statycznych typu SAW 10C o numerach fabrycznych [...] oraz [...], posiadającymi aktualne świadectwa legalizacji ponownej. Kierowca nie wnioskował o przeprowadzenie ponownego ważenia pojazdu. W wyniku przeprowadzonego ważenia stwierdzono (po odjęciu możliwych błędów pomiarowych) rzeczywisty nacisk pojedynczej osi napędowej ciągnika samochodowego wynoszący 10,6 t, zatem przekraczający wartość dopuszczalną przewidzianą dla drogi, na której stwierdzono przejazd i dokonano zatrzymania do kontroli, wynoszącą 10 t, o wartość 0,6 t.

Powyższe ustalenia odnotowano w protokole kontroli z 4 czerwca 2014 r., a Kierowca odmówił podpisania protokołu. Z protokołu przesłuchania kierowcy wynika między innymi, że w T. dokonał on rozładunku części naczepy. Jak zeznał, pojazd po załadunku nie był ważony i dodał, że nie posiadał dyspozycji z firmy, aby ważyć zespół pojazdów.

Zawiadomieniem z [...] czerwca 2014 r. powiadomiono skarżącego o wszczęciu postępowania administracyjnego.

W piśmie z [...] czerwca 2014 r. skarżący wyjaśnił między innymi, że kierowca nie powiadomił go o ewentualnym przekroczeniu dopuszczalnej masy na osi i nie był świadomy, że taki fakt ma miejsce, dlatego też, jak podał skarżący, kierowca nie odmówił podjęcia ładunku. Skarżący stwierdził, że jako przewoźnik nie wiedział i nie mógł przewidzieć, że podjęty ładunek może spowodować przekroczenie dopuszczalnych norm, w związku z powyższym nie może ponosić odpowiedzialności za powstałe naruszenia i związane z tym kary. Dodał, że brak powtórnego ważenia był jednym z powodów, dla których kierowca odmówił podpisania protokołu. Wskazał, że w trakcie ważenia pod kołami znajdowały się kliny, ponieważ nachylenie terenu było tak duże, że samochód nie był w stanie ustać w miejscu bez przemieszczania się. Jak podkreślił skarżący, kierowca poprosił inspektorów o powtórne zważenie pojazdu, przy czym otrzymał od nich "wulgarną" odpowiedź, następnie inspektorzy odmówili powtórnego zważenia i pomimo tego wpisali w protokół kłamliwą informację.

Małopolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej: Inspektor Wojewódzki) decyzją z dnia [...] lipca 2014 r., nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 5.000 złotych z tytułu naruszenia zakazu przewozu ładunku innego niż ładunek niepodzielny pojazdem nienormatywnym o parametrach odpowiadających zezwoleniu kategorii III-VII (w tym przypadku kategorii IV), o którym mowa w art. 64 ust. 2 Prd.

Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej jako GITD) decyzją z dnia [...] stycznia 2015 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa., art. 41 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260; dalej: udp), art. 64 ust. 1 i ust. 2, art. 140aa ust. 1, ust. 3 i ust. 4, art. 140ab ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.; dalej "Prd."), utrzymał w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] lipca 2014 r. o nałożeniu na skarżącego, prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą F. W. M. C. (dalej: skarżący), kary pieniężnej w wysokości 5.000 złotych za przejazd pojazdu nienormatywnego bez zezwolenia kategorii IV.

GITD wskazał, że miejsce ważenia legitymuje się protokołem z pomiaru pochylenia terenu na stanowisku kontroli pojazdów z dnia [...] maja 2014 r., który zatwierdza stanowisko do ważenia pojazdów. Ważenie odbyło się za pomocą wag do pomiarów statycznych typu SAW 10C o numerach fabrycznych [...] i [...], które legitymowały się w chwili kontroli ważnymi świadectwami legalizacji ponownej wydanymi przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w K. z terminami ważności do [...] września 2014 r. GITD podał, że powyższe dokumenty zostały okazane kontrolowanemu przed dokonaniem ważenia, kierowca został również poinformowany o sposobie przeprowadzenia pomiarów oraz o przysługujących mu uprawnieniach.

GITD, mając na uwadze odnotowane w dniu kontroli naruszenia, stwierdził, że kontrolowany kierowca powinien był legitymować się zezwoleniem kategorii IV. Organ odwoławczy nie dopatrzył się przesłanek do umorzenia postępowania administracyjnego na podstawie art. 140aa ust. 4 Prd., gdyż skarżący nie dostarczył takich dowodów, z których wynikałoby wyłączenie jego odpowiedzialności za brak zezwolenia, w oparciu o regulację zawartą w powyższym przepisie.

GITD cytując przepis art. 140aa ust. 4 Prd., wskazał, że w sprawie przewożono ładunek w postaci kamienia elewacyjnego i chemii budowlanej umieszczonych na paletach (ładunek podzielny), które nie podlegają pod wyłączenie określone w art. 140aa ust. 4 pkt 2 Prd., zgodnie z którym nie wszczyna się postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, wobec podmiotu wykonującego przejazd, a postępowanie wszczęte w tej sprawie umarza się, jeżeli rzeczywista masa całkowita pojazdu nienormatywnego nie przekracza dopuszczalnej wielkości lub wielkości określonej w zezwoleniu, o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1, a przekroczenie dotyczy wyłącznie nacisku osi pojazdu w przypadku przewozu ładunków sypkich oraz drewna.

Zdaniem GITD, skarżący w toku postępowania ani na etapie odwoławczym nie przedstawił dowodów wskazujących, że dochował należytej staranności w realizacji czynności związanych z przejazdem oraz nie miał wpływu na powstanie naruszenia. Wyjaśnienia złożone przez skarżącego nie stanowią, w ocenie GITD, podstawy wyłączenia jego odpowiedzialności z tytułu stwierdzonego naruszenia, gdyż nie wystarczy tylko zakwestionować swojej odpowiedzialności. GITD podkreślił, że to podmiot wykonujący przejazd decyduje o wyborze trasy, czy zachowaniu się na drodze podczas wykonywania przewozu i musi on uwzględniać w swych rachubach bezpieczeństwo zarówno kierowcy, wykonującego transport, jak i innych uczestników ruchu. Dopracowanie zaś sprawnego systemu załadunku pojazdów, w którym powinien uczestniczyć zarówno załadowca, jak i podmiot wykonujący przejazd, tak by nie przekraczane były normy wymagane przepisami o drogach publicznych, leży w interesie podmiotu wykonującego przejazd.

Nadto GITD wskazał, że żaden przepis prawa nie wskazuje obligatoryjnego obowiązku powtórnego ważenia kontrolowanych pojazdów. Jednakże, na co zwrócił uwagę GITD, podczas przeprowadzonej kontroli drogowej kontrolujący wskazał kierowcy na możliwość powtórzenia takiej czynności - z czego ten nie skorzystał. Kierowca zgodnie z przysługującym mu prawem skorzystał z możliwości odmowy podpisania protokołu kontroli. Fakt ten, jak podał GITD, nie stanowi jednocześnie o nieprawidłowościach w przeprowadzeniu ważenia, gdyby jednak takie nieprawidłowości istniały, kierowca miał możliwość zgłoszenia zastrzeżeń do protokołu kontroli w miejscu przeznaczonym na uwagi. W tym stanie rzeczy GITD przyjął za wiarygodny i prawidłowy wynik pomiaru dokonanego w dniu [...] czerwca 2014 r., stwierdzając w konkluzji, że dokonano prawidłowej oceny materiału dowodowego i karę pieniężną w wysokości 5.000 złotych nałożono zgodnie z przepisami prawa.

Skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 3 grudnia 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 1027/15 uchylił zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Sąd I instancji podał, że istota problemu w sprawie sprowadza się do ustalenia, czy w sposób prawidłowy została przeprowadzona procedura ważenia, czy też nie doszło pomimo żądań kierowcy do powtórnego zważenia pojazdu. Zgodnie z materiałem dowodowym w sprawie kierowca odmówił podpisania protokołu kontroli pojazdu z dnia [...] czerwca 2014 r., na powyższym dokumencie brak jest wyraźnego wskazania co było przyczyną odmowy podpisania protokołu. Protokół zawierał między innymi informację o tym, że kierowca został pouczony o procedurze ważenia, nie wnioskował o przeprowadzenie ponownego ważenia.

Nadto, zarówno w piśmie zatytułowanym: Wyjaśnienia do zawiadomienia z dnia [...] czerwca 2014 r., jak i w odwołaniu od decyzji organu I instancji skarżący podnosił, że kierowca domagał się powtórnego ważenia i między innymi dlatego, że do niego nie doszło odmówił podpisania protokołu kontroli. Skarżący podnosił ponadto, że w trakcie kontroli nie okazano kierowcy instrukcji obsługi wag.

W aktach sprawy znajduje się również notatka urzędowa z dnia [...] września 2014 r. sporządzona przez Inspektorów Transportu Drogowego Pana A. K. i P. J. P., którzy to inspektorzy dokonali przedmiotowej kontroli. Z notatki tej wynika, że: "Podczas dokonywania ważenia w/w zespołu pojazdów kierowca był pouczony o prawie do złożenia wniosku o powtórne ważenie pojazdu - kierowca takiego wniosku nie złożył. Kierowca Pan K. S. podczas kontroli nie wnosił żadnych uwag czy też zastrzeżeń do przeprowadzonej kontroli zarówno podczas odczytywania protokołu kontroli - brak uwag kierowcy do protokołu, jak również w trakcie przesłuchania kierowcy do protokołu przesłuchania świadka".

Sąd I instancji zaznaczył, że w sprawie występują rozbieżności w postaci – po pierwsze wyników ważenia pojazdu, które przekraczały dopuszczalne normy, a jednocześnie nie jest jasne, czy kierowca w ramach uprawnień mu przysługujących wnioskował o powtórne ważenie. W ocenie Sądu - brak wyjaśnienia powyższej kwestii nie uprawnia organu do wyciągania wniosków negatywnych dla strony, na którą w konsekwencji nałożona została kara w wysokości 5000 zł.

Nadto materiał dowodowy podlegający ocenie organów administracji w trakcie wykonywanych czynności kontrolnych, - wbrew wywodom organu - nie są to tylko wyniki ważenia i protokół kontroli zawierający sformułowanie, że kierowca odmówił podpisania przedmiotowego protokołu kontroli bez wskazania przyczyny tej odmowy. Materiałem jest również notatka urzędowa z [...] września 2014 r., która jest bardzo ogólnikowa i nie wyjaśnia zasadniczych wątpliwości, dlaczego kierowca nie podpisał protokołu, co jest istotne, gdyż skarżący wskazuje, że nie podpisał protokołu, bo odmówiono powtórnego ważenia, o które wnioskował.

Zdaniem WSA, dokonana przez organy obu instancji ocena materiału dowodowego, jakimi są powyższe dokumenty budzi uzasadnione wątpliwości co do jej rzetelności i wiarygodności. Z jednej strony bowiem organ odwoławczy, wskazuje, że obecny przy kontroli kierowca nie podpisał protokołu, nie wnosząc żądnych uwag, a z drugiej strony, w toku całego postępowania skarżący wskazuje na błędy zaistniałe w toku kontroli tj. brak powtórnego ważenia, co potwierdza chociażby błędnie sporządzony protokół. Ostatecznie organ całkowicie pomija, notatkę służbową i zarzuty skarżącego co do odmowy powtórnego ważenia stwierdzając, że kierowca nie wniósł uwag do protokołu kontroli. Nie można bowiem pominąć, że organ administracji publicznej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona, co wynika wprost z art. 80 k.p.a. Oznacza to, że prawo zapewnia stronie czynny udział w postępowaniu, po to, aby ta dowodząc swych praw dowodziła również okoliczności stanowiących ich podstawę. Strona nie zrezygnowała z tego uprawnienia, nie przerzuciła całego ciężaru dowodowego na organ, skoro nie godziła się na ustalenia poczynione w protokole kontroli przypisujące jej odpowiedzialność administracyjną.

W konsekwencji oznacza to błędną ocenę przez organy materiału dowodowego, co oznacza mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie art. 80, art. 107 § 3 k.p.a., a co za tym idzie mające wpływ na wynik sprawy .

Podsumowując, Sąd wskazał, że organ rozpoznając sprawę w celu wyjaśnienia wątpliwości co do kwestii związanych z powtórnym ważeniem i przyczynami odmowy podpisania protokołu winien skonfrontować zeznania kontrolujących inspektorów i kierowcy, a następnie podjąć działania w sprawie.

Zaś rozpoznając ponownie sprawę organ I instancji powinien wziąć pod uwagę ocenę, bowiem na mocy art. 153 p.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Główny Inspektor Transportu Drogowego złożył skargę kasacyjną od wyroku Sądu I instancji wnosząc o jego uchylenie i oddalenie skargi strony, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Warszawie, zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz organu kosztów postępowania.

Skargą kasacyjną zarzucono:

- naruszenie przepisów postępowania – art. 145 § 1 pkt 1 lit. c), art. 141 § 4 oraz art. 133 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 76 § 1 i § 3, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 dalej: k.p.a.), oraz art. 74 ust. 1-4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1414, dalej: u.t.d.), które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy polegające na przyjęciu przez Sąd I instancji, że organy dokonały błędnej oceny materiału dowodowego sprawy w tym protokołu kontroli, który zdaniem Sądu został sporządzony wadliwie, podczas gdy brak wskazania w protokole przyczyny odmowy podpisania go przez kierowcę w żadnym razie nie dyskwalifikowało protokołu kontroli jako dokumentu urzędowego, zaś strona w toku postępowania nie podważyła jednoznacznych ustaleń, które z protokołu wynikały min. że kierowca został pouczony o możliwości ponownego ważenia pojazdu, niemniej jednak z tej możliwości nie skorzystał.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie jest zasadna i podlega oddaleniu.

W szczególności należy podkreślić, że zgodnie z treścią art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 153, poz.1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem stosownie do treści art. 183 § 1 ustawy - p.p.s.a. rozpoznając sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze z urzędu pod uwagę jedynie nieważność postępowania.

Wobec takich regulacji poza sporem winna pozostawać okoliczność, iż wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie, a uzasadnione jest odniesienie się do poszczególnych zarzutów przedstawionych w skardze kasacyjnej w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych.

W rozpatrywanej sprawie skarga kasacyjna została oparta na podstawie kasacyjnej opisanej w art. 174 pkt. 2 p.p.s.a., co oznacza, że autor skargi kasacyjnej postawił Sądowi I instancji wyłącznie zarzuty dotyczące naruszenia przepisów w postępowania.

Przystępując do oceny zasadności zarzutów skargi kasacyjnej należy na wstępie podkreślić, że związanie NSA podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze kasacyjnej. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym zdaniem skarżącego uchybił sąd administracyjny, określenia, jaką postać miało to naruszenie, uzasadnienia zarzutu ich naruszenia, a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia przepisów postępowania, wykazania dodatkowo, że to wytknięte uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Skarga kasacyjna nieodpowiadająca tym wymaganiom, pozbawiona konstytuujących ją elementów treściowych uniemożliwia sądowi ocenę jej zasadności. Tak więc strona wnosząca skargę kasacyjną winna powołać przepisy postępowania sądowoadministracyjnego, którym w jej ocenie uchybił Sąd I instancji, uzasadnić ich naruszenie i wykazać, że wytknięte uchybienia mogły mieć wpływ na wynik sprawy. Jednocześnie odwołując się do treści art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zauważyć należy, że nie każde naruszenie przepisów postępowania może stanowić podstawę kasacyjną, ale tylko takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy przed Sądem I instancji. Oznacza to, że obowiązkiem kasatora jest wykazanie, że gdyby do zarzucanego naruszenia przepisów postępowania nie doszło, to wyrok Sądu I instancji byłby inny.

Podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty zmierzają do wykazania, że Sąd I instancji naruszając przepisy prawa wymienione w petitum skargi kasacyjnej niezasadnie przyjął, że organy dokonały wadliwej oceny materiału dowodowego, a w szczególności wadliwie uznał, że protokół kontroli nie podpisany przez kierowcę bez omówienia przyczyn odmowy podpisania protokołu pozbawia go waloru dokumentu urzędowego. Tak więc istota sprawy sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy i jakie znaczenie ma fakt odmowy podpisania protokołu kontroli przez kierowcę i brak omówienia przyczyn odmowy złożenia tego podpisu, w sytuacji gdy organ podejmujący decyzję o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia kategorii IV, oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniach wynikających z treści protokołu kontroli, który został sporządzony w dniu kontroli to jest [...] czerwca 2014 roku. Analiza zarzutów skargi kasacyjnej i ich uzasadnienie wskazują na konieczność poddania ocenie wagi i znaczenia ustaleń faktycznych dokonanych w toku kontroli, znajdujących oparcie w dowodzie, w postaci protokołu z kontroli.

Sporządzenie takiego dokumentu znajduje umocowanie w treści art. 74 ust.1-4 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Zobowiązuje on inspektora przeprowadzającego kontrolę do sporządzenia protokołu z dokonanych czynności. Podpisuje go inspektor i kontrolowany, a odmowę podpisania protokołu przez kontrolowanego kontrolujący odnotowuje w protokole kontroli i podaje jej przyczynę. Do protokołu kontroli podmiot kontrolowany może wnieść zastrzeżenia. Kopię protokołu doręcza się kontrolowanemu.

Protokół z kontroli ma wysoki walor dowodowy, w szczególności w związku z tym, iż jego treść (art. 75 utd) wykorzystywana jest do formułowania wniosków o wszczęcie postępowania, zaś same ustalenia z protokołu z kontroli drogowej wyznaczają granice przyszłego postępowania administracyjnego, pod względem stanu faktycznego i prawnego. (vide wyrok NSA z 28 kwietnia 2008 r., II GSK 50/08; wyrok NSA z 9 marca 2011 r., II GSK 256/10; wyrok NSA z 17 lutego 2010 r., II GSK 378/09; wyrok NSA z 15 czerwca 2012 r., II GSK 687/11- niepublikowane).

Skład NSA orzekający w tej sprawie w pełni podziela pogląd wyrażony w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż dowód z dokumentu urzędowego - jakim jest prawidłowo sporządzony protokół kontroli-ma znaczenie szczególne, bowiem zostaje w nim utrwalony stan rzeczy, jaki kontrolerzy zastali podczas kontroli. Protokół ten podpisany przez osoby uczestniczące w kontroli, to jest inspektorów i kierowcę, stanowi dowód tego, co zostało w nim stwierdzone (vide wyrok NSA z 7 grudnia 2010 r. sygn. akt II GSK 1062/09, wyrok z 16 kwietnia 2015 r. sygn. akt II GSK 440/14 niepublikowane).

Ponadto należy zauważyć, odwołując się w tym zakresie do treści art. 74 ust. 2 u.t.d., że kontrolowanemu przysługuje prawo odmowy podpisania protokołu, jednakże w każdym przypadku odmowa złożenia podpisu przez kontrolowanego powinna być odnotowana w protokole ze wskazaniem jej przyczyny. Natomiast w sytuacji, gdy kontrolowany nie zgadza się z zawartą w protokole treścią winien wnieść zastrzeżenia do protokołu kontroli - art. 74 ust. 4 u.t.d. Poza sporem pozostaje okoliczność, że w protokole kontroli nie została omówiona przyczyna odmowy podpisania protokołu przez kontrolowanego kierowcę. Natomiast również bezspornym jest, że do protokołu kontroli kontrolowany nie wniósł żadnych zastrzeżeń. W tym miejscu należy także podkreślić, że również z treści art. 68 § 2 k.p.a. wynika, iż jedną z zasad dotyczących sporządzania protokołu kontroli w postępowaniu administracyjnym, jest to, że odmowę lub brak podpisu którejkolwiek osoby należy omówić w protokole.

Z treści sporządzonego protokołu kontroli wynikało, że w trakcie kontroli stwierdzono, iż kontrolowany zespół pojazdów przekroczył dopuszczalny nacisk na pojedynczej osi napędowej o 0,6 tony, w sytuacji, gdy dopuszczalny nacisk pojedynczej osi na drodze krajowej numer 75, po której poruszał się kontrolowany zespół pojazdów, wynosił 10 ton. Innych naruszeń w trakcie kontroli nie stwierdzono. W tej sytuacji organ uznał, że karę pieniężną należy nałożyć za brak zezwolenia kategorii IV.

Skoro, jak to już wcześniej zostało podniesione, podstawowym dowodem w sprawie jest prawidłowo sporządzony protokół kontroli, który wyznacza granice stanu faktycznego sprawy, to brak omówienia przez inspektorów kontrolujących pojazd przyczyn odmowy złożenia podpisu na protokole kontroli przez kierowcę kontrolowanego pojazdu, upoważnia do stwierdzenia, że protokół kontroli nie odpowiada wymogom określonym w art. 74 ust/1-4 ustawy o transporcie drogowym oraz w art. 68 § 2 k.p.a.

Ponadto podnieść należy, że okoliczności dotyczącej odmowy podpisania protokołu przez kierowcę nie wyjaśnia notatka urzędowa z dnia [...] września 2014 roku ani treść przesłuchania kierowcy w charakterze świadka. Wskazuje to na uchybienia organu w zakresie gromadzenia materiału dowodowego, który miałby stanowić podstawę faktyczną rozstrzygnięcia.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji wyroku.