Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

0. 0. POSTANOWIENIE 0. 0. Dnia 7 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie niestwierdzenia nieważności decyzji postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącemu P. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.

W dniu [...] stycznia 2008 r. P. S.A. z siedzibą w W. (dalej jako: skarżąca) złożyła za pośrednictwem organu skargę na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie niestwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia naruszenia przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów poprzez zastosowanie praktyk ograniczających konkurencję, wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i ewentualnie poprzedzającej ja decyzji z dnia [...] sierpnia 2007 r., a także ewentualnie o uchylenie decyzji z dnia [...] grudnia 2007 r. jako w całości wydanej z naruszeniem przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i odnosząc się do zarzutów skargi podniósł, iż zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W myśl art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.; dalej jako: p.p.s.a.) ustawa ta normuje postępowanie sądowe w sprawach z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz w innych sprawach, do których jej

przepisy stosuje się z mocy przepisów szczególnych. Zgodnie z art. 3 § 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na

które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Do katalogu spraw rozpoznawanych przez sądy administracyjne nie należą zatem sprawy, w których żaden przepis prawa nie statuuje właściwości sądu administracyjnego. Ze względu na konstytucyjne domniemanie właściwości sądów powszechnych (art. 177 Konstytucji RP), ustawa p.p.s.a. wyznacza granice właściwości sądu administracyjnego przez regulację rodzaju skarg, przy czym stanowi, że regulacja ta nie jest zamknięta, sądy administracyjne orzekają bowiem także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych to przewidują (tak też:

B. Adamiak, "Z problematyki właściwości sądów administracyjnych", Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego, Warszawa 2006, rok II, nr 2(5)/2006,

str. 8). Taka zaś sytuacja nie zachodzi w niniejszej sprawie. Sprawy z zakresu postępowania w sprawie praktyk ograniczających konkurencję nie należą do właściwości sądów administracyjnych, gdyż żaden przepis ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. Nr 50, poz. 331, ze zm.; dalej jako: u.o.k.ik.) nie odsyła na drogę postępowania sądowoadministracyjnego

sprawy, dotyczącej niestwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia naruszenia przepisów ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów poprzez zastosowanie praktyk ograniczających konkurencję. Zgodnie bowiem z art. 81

ust. 1 u.o.k.ik. od decyzji Prezesa Urzędu przysługuje odwołanie do sądu ochrony konkurencji i konsumentów. Należy więc przyjąć, iż z powołanego przepisu wynika reguła, wskazująca na kognicję sądu powszechnego. Zatem odwołanie od zaskarżonej w niniejszej sprawie decyzji przysługuje do sądu ochrony konkurencji i konsumentów.

Uzasadnienie powyższego wniosku wynika przede wszystkim z wykładni literalnej art. 81 u.o.k.ik., ale trzeba również wskazać na analizę judykatury w postaci przykładowo postanowienia Sądu Antymonopolowego z dnia 31 stycznia 2000 r. (sygn. akt XVII Amo 2/2000, LEX nr 56430). Orzeczenie to dotyczy właściwości Sądu Antymonopolowego w sprawie rozpoznania odwołania od decyzji w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji wydanej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, jednak w ocenie Sądu należy posłużyć się analogią. W obu przypadkach, tj. odwołań od decyzji Prezesa UOKiK oraz Prezesa URE

przewidziany jest tryb zaskarżenia tychże rozstrzygnięć do sądu ochrony konkurencji i konsumentów, postępowanie zaś przed tym sądem toczy się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego (Księga pierwsza, Tytuł VII, Dział IVA Postępowanie w sprawach gospodarczych - Rozdział 2 i Rozdział 4).

Ponadto, należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 47928 § 1 pkt 1 kpc sąd ochrony konkurencji i konsumentów jest właściwy do rozpoznawania odwołań od decyzji Prezesa UOKiK. Jak wskazuje się w literaturze sprawy wymienione w tym przepisie stanowią numerus clausus i są to sprawy: praktyk ograniczających konkurencję; praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów; nakładania kar pieniężnych (M. Sieradzka, "Sądowa weryfikacja decyzji i postanowień wydanych przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (cz. I)", Rejent, nr 10(198)/2007, str. 101). Skoro więc zaskarżona decyzja nie stwierdza nieważności decyzji w przedmiocie zastosowania praktyk ograniczających konkurencję, to Sąd stanął na stanowisku, iż rozpoznanie środka odwoławczego od tej decyzji należy do właściwości sądu ochrony konkurencji i konsumentów.

Podsumowując, należy stwierdzić, że decyzja Prezesa UOKiK z dnia [...] grudnia 2007 r. nie jest decyzją podlegającą kontroli tutejszego sądu. Zgodnie zaś

z art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w zw. z art. 58 § 3 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji.

O kosztach postanowiono w oparciu o art. 232 § 1 pkt 1a p.p.s.a., zwracając skarżącemu kwotę, stanowiącą równowartość całości uiszczonego wpisu od skargi.