Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędzia WSA Marek Kraus, Protokolant specjalista Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2011 r. sprawy ze skargi C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

1. Z akt sprawy wynikało, iż w dniu 30 listopada 2009 r. spółka z o.o. "C." (dalej jako "Skarżąca", lub "Spółka", "Strona") złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu ze stosunku pracy z tytułu udziału pracowników w imprezach integracyjnych, organizowanych przez pracodawcę ze środków obrotowych. W przedmiotowym wniosku przesłanym Ministrowi Finansów przedstawiony został następujący stan faktyczny: Strona organizuje imprezy dla pracowników w celu zintegrowania pracowników, polepszenia współpracy między nimi i poprawy atmosfery w pracy. Koszt zorganizowania imprezy ponoszony jest przez Stronę. Pracownicy uczestniczą w imprezie nieodpłatnie. Spotkania integracyjne mają różnorodną postać. Przykładowo organizowane są: spotkania dla wszystkich pracowników Strony lub pracowników danego sklepu, które odbywają się w restauracji (mają charakter np. kolacji wigilijnej). spotkania dla pracowników danego działu (np. działu księgowości, marketingu, itp.), które odbywają się w restauracji lub w miejscu wykonywania pracy (w takim wypadku Strona ponosi koszt cateringu). Na takich spotkaniach - w nieformalnej atmosferze - omawiane są wyniki pracowników, zadania do wykonania, itp. Zdarza się, że spotkanie połączone jest ze szkoleniem dla pracowników, festyny, pikniki, itp., które odbywają się poza siedzibą Strony w wybranym przez Stronę miejscu. Strona ponosi koszty cateringu, rozrywek zapewnianych pracownikom, które mają służyć ich integracji (np. paint bali, zawody sportowe), koszty transportu pracowników na imprezę, itp. W wypadku imprez o wyjątkowym charakterze (np. impreza integracyjna w związku z 10-leciem danej placówki handlowej, 10-letnim stażem pracy pracowników, itp.) impreza może być zorganizowana w teatrze lub innym miejscu przeznaczonym do organizowania większych spotkań. Strona ponosi wówczas koszty m. in. wynajmu teatru, czy sali, w której jest organizowana impreza, koszty transportu pracowników, itd. Podczas spotkań integracyjnych pracownicy Strony mogą skorzystać z usług gastronomicznych lub cateringowych świadczonych przez firmy wynajmowane przez Stronę. Należy przy tym zaznaczyć, że pracownicy nie mają przydzielonych racji żywnościowych. Każdy z pracowników ma możliwość wyboru, jaki posiłek (artykuł spożywczy) chce zjeść, jakie napoje chce wypić, itp. Strona nie ewidencjonuje ilości spożytych przez danego pracownika produktów. Pracownicy mogą również skorzystać z "atrakcji" zapewnianych przez Stronę (np. mogą wziąć udział w zawodach sportowych, w dyskotece, itp.). Strona nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z jakich "atrakcji" skorzystał. Jeśli Strona zapewnia bezpłatny transport na imprezę (np. autobus) nie wie, który z pracowników pojechał autobusem, a który własnym samochodem. Autobus jest podstawiany w umówione miejsce i zainteresowani pracownicy mogą skorzystać z takiego transportu. Strona nie prowadzi jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjechali na imprezę autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu). Organizując imprezę Strona zawiera różne umowy z firmami zewnętrznymi. Może się zdarzyć, że Strona wybiera jedną firmę zewnętrzną odpowiedzialną za zorganizowanie całości imprezy (np. pikniku, czy festynu). W takim wypadku Strona otrzymuje fakturę obejmującą łączny koszt imprezy, tj. wynagrodzenie firmy zewnętrznej. W takim wypadku poszczególne koszty związane z imprezą np. koszty wynajmu pomieszczenia, wyżywienia, orkiestry, itp. nie są Stronie znane (koszy te firma zewnętrzna uwzględnia przy kalkulacji należnego jej wynagrodzenia). Strona może też zdecydować się na organizację imprezy samodzielnie. Przykładowo Strona wybiera restaurację, w której ma odbyć się spotkanie pracowników i otrzymuje fakturę za usługę gastronomiczną. Imprezy integracyjne są finansowane ze środków obrotowych Strony. Strona tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, ale jest on wykorzystywany na pożyczki dla pracowników, zapomogi oraz dofinansowanie do różnego typu wypoczynku pracowników i ich rodzin. Finansowanie dodatkowo imprez i spotkań integracyjnych z funduszu socjalnego ograniczyłoby finansowanie innych świadczeń socjalno - bytowych dla zatrudnionych pracowników. W związku z tym, Strona finansuje imprezy integracyjne ze środków własnych (środków obrotowych). Strona - co do zasady - przygotowuje listę osób zaproszonych na daną imprezę integracyjną. Spółka nie ma jednak 100% gwarancji, że wszystkie osoby, których nazwiska znajdują się na liście, faktycznie wzięły udział w imprezie. Może się okazać, że dany pracownik uprawniony do wzięcia udziału w imprezie nie przyszedł, z uwagi np. na chorobę. Nie zawsze przy wejściu na imprezę sprawdzana jest lista obecności, chociaż w niektórych wypadkach może się zdarzyć, że pracownicy przychodzący na imprezę podpisują się na liście. W takim wypadku Strona wie, który z pracowników był obecny na imprezie. W niektórych umowach zawieranych z firmami organizującymi szkolenie istnieje zapis, dla ilu osób jest urządzana impreza. Jest to jednak liczba ogólnie oszacowana, która z reguły nie pokrywa się dokładnie z faktyczną ilością uczestników. (Liczbę uczestników ustala się raczej w celu określenia skali imprezy, tak aby firma świadcząca usługi wiedziała ile przygotować posiłków, jaką salę wynająć, itp.).

2. W związku z powyższym opisem stanu faktycznego zadano następujące pytania:

1) Czy wzięcie udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy Strona powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wzięli oni udział w imprezie integracyjnej?

2) Jeśli odpowiedź na powyższe pytanie byłaby twierdząca, Strona prosi dodatkowo o wyjaśnienie: w jaki sposób powinna ustalić przychód pracownika powstały w wyniku wzięcia przez niego udziału w imprezie integracyjnej, skoro Strona nie prowadzi żadnych ewidencji pozwalających na ustalenie, co zjadł, wypił dany pracownik, z jakich "atrakcji" zapewnianych w czasie imprezy skorzystał, a w wielu wypadkach Strona ma nawet trudność w ustaleniu dokładnej listy pracowników, którzy faktycznie byli obecni na imprezie?

Strona uważa, że uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Strony nie ma ona obowiązku doliczania jakichkolwiek kwot do przychodu pracownika uczestniczącego w imprezie integracyjnej i pobierania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy. Z art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm. dalej jako "u.p.d.f.") wynika wprost, iż "przychód ze stosunku pracy powstaje w momencie otrzymania lub pozostawienia do dyspozycji podatnika pieniędzy i wartości pieniężnych oraz otrzymania (ale nie samego postawienia do dyspozycji) wartości świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń" Strona twierdzi, przywołując na poparcie własnego stanowiska treść art. art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.f., że samo wzięcie udziału przez pracownika w imprezie integracyjnej nie doprowadzi do powstania u niego przychodu. Zdaniem Strony, opodatkowaniu może podlegać jedynie konkretne i faktycznie otrzymane przez pracownika świadczenie. Strona uważa, że w przedstawionej w stanie faktycznym sytuacji nie dojdzie do powstania przychodu u pracownika, gdyż Strona nie jest w stanie określić wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez poszczególnych pracowników. Strona może stwierdzić, kto został zaproszony na imprezę, ale nie zawsze jest jej wiadome, czy rzeczywiście wszystkie osoby zaproszone przyszły i czy korzystały (oraz w jakim zakresie) ze świadczeń oferowanych w czasie imprezy. Strona podkreśliła, że nie sprawdza i nie ewidencjonuje co i w jakich ilościach pracownik zjadł, czy wypił, czy bawił się na dyskotece, czy brał udział w zawodach sportowych.

3. Minister Finansów w indywidualnej interpretacji z dnia [...] lutego 2010 r., nie podzielił stanowiska Strony uznając je za nieprawidłowe. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia stwierdził, iż możliwość wzięcia udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Strona powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę, natomiast przychód pracowników winien być ustalany poprzez podzielenie łącznej ceny zakup danej imprezy integracyjnej, ustalonej w oparciu o przepis art. 11 ust. 2a u.p.d.f., przez liczbę zaproszonych na nią pracowników, bez względu na to, że Strona nie prowadzi żadnych ewidencji pozwalających na ustalenie, co zjadł, wypił dany pracownik, z jakich "atrakcji" zapewnianych w czasie imprezy skorzystał oraz, że Strona ma trudność w ustaleniu dokładnej listy pracowników, którzy faktycznie byli obecni na imprezie, ponieważ o powstaniu przychodu po stronie pracowników przesądza fakt, iż mają oni możliwość wzięcia udziału w tych spotkaniach.

4. W związku z powyższym rozstrzygnięciem Strona wezwała Ministra Finansów, na podstawie przepisu art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej jako "p.p.s.a."), do usunięcia naruszenia prawa.

5. Minister Finansów w odpowiedzi na powyższe wezwanie stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

6. Na interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Strona, złożyła pismem z dnia 25 marca 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarżonej interpretacji Strona zarzuciła naruszenie przepisów prawa procesowego i prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy przez niewłaściwe zastosowanie i wykładnię: art. 12 ust. 1 i ust. 3 w związku z art. 11 ust. 1 i ust. 2a oraz art. 31 u.p.d.f. przez uznanie przez organ podatkowy, że wzięcie udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Stronę prowadzi do powstania u pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, art. 14c § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. dalej jako "ustawa Ord. pod.") przez nie odniesienie się przez organ podatkowy do przytoczonych we wniosku o interpretację podatkową orzeczeń sądów administracyjnych zapadłych w podobnych sprawach podatkowoprawnych, art. 121 § 1 i 2 w związku z art. 14h ustawy Ord. pod. przez odstąpienie przez organ podatkowy od uzasadnienia odpowiedzi na wezwanie Strony do usunięcia naruszenia prawa. Zdaniem Skarżącej, stanowisko organu, zgodnie z którym samo postawienie do dyspozycji pracownika nieodpłatnego świadczenia prowadzi do powstania u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu, narusza przepisy art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 i 2a u.p.d.f. Skarżąca uważa, że samo zapewnienie możliwości wzięcia udziału w imprezie integracyjnej nie może powodować powstania dla pracownika przychodu, zwłaszcza w sytuacji, gdy pracownik wpisał się na listę osób, chcących wziąć udział w imprezie, a następnie np. z powodu choroby, nie pojawił się na takim spotkaniu. Zdaniem Skarżącej, przyporządkowywanie wartości imprezy integracyjnej do każdego pracownika, który jedynie hipotetycznie miał możliwość skorzystania z tego świadczenia, nie jest zgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skarżąca stwierdziła, że ustalenie przychodu pracownika poprzez proste podzielenie wartości imprezy przez liczbę pracowników, mogących wziąć udział w imprezie, nie jest również aprobowane przez sądy administracyjne. Zwracają one uwagę na to, że organ podatkowy może ustalić przychód jedynie na podstawie metod określonych w ustawie, a nie dowolnie.

7. W odpowiedzi na skargę Minister Finansów podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej indywidualnej interpretacji wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługiwała na uwzględnienie

8. Przenosząc określone w przepisach ustawy p.p.s.a. kryteria oceny zaskarżonego aktu administracyjnego na grunt przedmiotowej sprawy Sąd uznał, iż zaskarżona do Sądu indywidualna interpretacja prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych narusza przepisów prawa materialnego w stopniu dającym podstawę do jej uchylenia. Spór w sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia kwestii zasadności opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uczestnictwa przez pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę. Przy czym istota problemu tkwi w sposobie ustalenia podstawy opodatkowania tych świadczeń otrzymywanych w ramach ww. imprez, z których pracownik może ale nie musi korzystać np. koszty zakupionych posiłków i napojów oraz oddanych do dyspozycji pracowników innych świadczeń związanych z imprezą integracyjną.

9. Negując podgląd Skarżącej, w świetle którego do przychodu pracownika można "dopisać" znaną wartość świadczeń, zaś tam gdzie nie można jej ustalić w sposób niewątpliwy opodatkowanie jest wykluczone jest ustalenie przychodu, Minister Finansów wskazał, że w takim przypadku nieodpłatne świadczenie dla pracownika winno być obliczone w wysokości proporcjonalnych kosztów organizacji imprezy przypadających na jednego uczestnika. Z poglądem zaprezentowanym w indywidualnej interpretacji przez Ministra Finansów Sąd się nie zgodził.

10. Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 12 ust. 1 u.p.d.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Jako przychody, przepis ten wymienia: wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Konsekwencją takiego zróżnicowanie przychodów jest wskazanie w kolejnych przepisach cytowanej ustawy sposobu obliczania wartości pieniężnej świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Sposób obliczania wartości dla każdej z tych kategorii świadczeń został określony odmiennie, czemu ustawodawca dał wyraz w ust. 2 i ust. 3 art. 12 oraz ust. 2, 2a i 2b art. 11 u.p.d.f. dlatego, dla potrzeb wykazania, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.f., konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości, pamiętając, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy. Jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Równie ważną w przedstawionym przez skarżącą stanie faktycznym kwestią, jest możliwość ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia uzyskanego przez pracownika w kontekście charakteru ponoszonych wydatków. Konieczne jest też sięgnięcie do treści art. 11 ust. 1 u.p.d.f., który stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Według regulacji zawartej w przytoczonym przepisie, ażeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że zakupuje towary i usługi, jednak nie jest w stanie wskazać w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy imprezy z zakupionych usług i towarów korzystają. Zatem, w istocie zakupione towary i usługi są postawione do dyspozycji pracowników. Brak jest ustaleń, czy dana osoba (pracownik) z tego świadczenia skorzystała i w jakim zakresie. Nie można wykluczyć, że nie każdy pracownik ze świadczenia skorzysta i z jakich przyczyn. Zdaniem Ministra Finansów, w takiej sytuacji opodatkowaniu podlega prawo do korzystania ze świadczeń bez względu na to czy pracownik ze świadczenia skorzystał. W ocenie Sądu, stanowisko to jest nieuprawnione w świetle przywołanych wyżej dyspozycji przepisu art. 11 ust. 1 u.p.d.f., który warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. Inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w u.p.d.f. Podobną ocenę wyrażono w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 maja 2009r. sygn. akt I SA/Wr 1326/08 (opublikowany w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych) i przyjęte w nim tezy Sąd w składzie rozpoznającym niniejsza sprawę w pełni podziela. W przypadku zatem, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), gdzie wysokość ponoszonych wydatków nie może być przypisana do konkretnego pracownika bez względu na to, czy skorzystał on z poczęstunku czy też nie (ewentualnie w jakim zakresie to nastąpiło), brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizacją przez pracodawcę imprez integracyjnych. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość. Przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.f. bezwzględnie bowiem warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymaniem tego świadczenia. Inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w u.p.d.f. Wobec powyższego przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ winien kierować się przedstawioną wykładnią dokonując analizy, czy i w jakich przypadkach wystąpi w opisywanych przez skarżąca okolicznościach faktycznych przychód w postaci rzeczywiście otrzymanych świadczeń o wartościach możliwych do ustalenia zgodnie z art. 11 ust 2 i 2a u.p.d.f.

11. Przedstawiony podgląd wpisuje się w ugruntowane stanowisko prezentowane przez Sądy administracyjne z którego jednoznacznie wynika, że przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia zgodnie z treścią przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (vide wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 20 stycznia 2010 r. sygn. akt I Sz/862/09, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 2039/09, czy też powołany wyżej wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1326/08 – wszystkie orzeczenia dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Poglądy wojewódzkich sądów administracyjnych są także podzielane przez NSA. W wyroku z dnia 11 stycznia 2011 r. sygn. akt II FSK 1531/09 NSA podkreślił, iż "warunkiem uznania za przychód z nieodpłatnego świadczenia jest faktyczne jego otrzymanie. Z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. wynika, że przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wyraźnie więc w powołanym przepisie ustawodawca wyróżnia dwa sposoby zaistnienia przychodu: a) otrzymanie i b) postawienie go do dyspozycji podatnika. W przypadku nieodpłatnych świadczeń muszą być one faktycznie otrzymane, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji. Skoro ustawodawca te pojęcia rozróżnia, to nie można zwrotom "otrzymywać" i "postawić do dyspozycji" nadawać tych samych znaczeń. Jednocześnie ustawodawca zastrzegł, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f. Jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione wartość tę ustala się według cen zakupu (pkt 2). Dla przypisania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń konieczne jest zatem ustalenie wysokości tego przychodu. Tymczasem w niniejszej sprawie nie sposób określić zakresu korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika z tytułu sfinansowania przez pracodawcę kosztów imprezy integracyjnej. Dla opodatkowania istotne jest natomiast to, czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny przychód. Nie można bowiem ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział. Przepisy u.p.d.o.f. nie dają podstaw do wykonania takiego działania." Skoro w stanie faktycznym ujętym we wniosku nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, wobec tego nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ponadto podkreślić należy, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób."

12. Wobec powyższej argumentacji, uznając, że zaskarżona interpretacja indywidualna została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego Sąd, na podstawie art. 146 § 1 i art. 200 p.p.s.a. zaskarżoną interpretację uchylił i orzekł o kosztach postępowania