Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 17 października 2019 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron Sędziowie sędzia NSA Tomasz Zbrojewski sędzia del. NSA Jerzy Solarski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 października 2019 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2018 r. sygn. II SA/Łd 31/18 w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie wydania zezwolenia na wycinkę drzew I. oddala skargę kasacyjną; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w O. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2018 r. sygn. II SA/Łd 31/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej: "WSA"), po rozpoznaniu skargi Spółdzielni Mieszkaniowej [...] w O. (dalej: "Spółdzielnia/Skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej: "Kolegium") z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie wydania zezwolenia na wycinkę drzew, uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza O. (dalej: "Burmistrz") z dnia [...] sierpnia 2017 roku, znak: [...].

W uzasadnieniu przedstawiono następującą argumentację faktyczną i prawną:

decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r., wydaną m.in. na podstawie art. 83 i art. 83a ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2016 r. poz. 2134 ze zm., dalej: "ustawa") Burmistrz, po rozpatrzeniu wniosku [...] w O. (dalej: "Wspólnota"), zezwolił na usunięcie (wycinkę) z terenu nieruchomości oznaczonej numerem [...] obr. [...]. O. drzew gat. brzoza (3 sztuki) i świerk (1 sztuka) oraz krzewów żywopłotu o pow. 92 m², a także odmówił wydania zezwolenia na usunięcie części drzew (orzech, drzewa owocowe krzaczaste oraz drzewo gat. brzoza o obwodzie pnia 46 cm). Wnioskiem z dnia [...] maja 2017 r. Spółdzielnia wystąpiła o wznowienie postępowania w tej sprawie i wskazała, że jako strona postępowania, bez własnej winy nie brała udziału w tym postępowaniu. Część drzew i krzewów rosła w granicy pomiędzy działkami, co stanowi bezpośrednią przesłankę do uznania Spółdzielni za stronę postępowania. Po wznowieniu postępowania, Burmistrz decyzją z dnia [...] sierpnia 2017 r. odmówił uchylenia własnej ostatecznej decyzji z dnia [...] kwietnia 2017 r. Wskazał, że tylko osoby wymienione w art. 83 ust. 1 ustawy, będące właścicielami lub posiadaczami na dzień złożenia wniosku o zezwolenie, posiadają status strony w postępowaniu o zezwolenie na wycięcie drzew. Wnioskodawcą była Wspólnota Mieszkaniowa. Z danych w ewidencji gruntów i budynków wynika, że działka stanowi współwłasność osób, w imieniu których działał zarząd Wspólnoty. Z przedłożonej mapy do celów projektowych jednoznacznie wynika przebieg granicy pomiędzy działką nr [...], a działką [...], będącą własnością Spółdzielni. Cały materiał dowodowy wskazuje, że drzewa objęte wnioskiem o wycinkę znajdują się na działce Wspólnoty Mieszkaniowej a to oznacza, że właściciel sąsiedniej nieruchomości nie może być traktowany jako strona postępowania. Tym samym Spółdzielnia nie miała legitymacji strony do występowania w postępowaniu, a jedynie interes faktyczny, który nie jest prawnie chroniony i jego nieuwzględnienie jest prawnie dopuszczalne. Po rozpatrzeniu odwołania Spółdzielni, Kolegium utrzymało w mocy decyzję Burmistrza podzielając stanowisko, że Spółdzielnia nie jest stroną postępowania zakończonego decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r. Ustawodawca definiując pojęcie strony postępowania administracyjnego (art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - Dz.U. z 2017 , poz. 1257 ze zm., dalej: "K.p.a.") wskazał wyraźnie na powiązanie danego podmiotu z konkretnym interesem prawnym, to jest takim, który wynika z określonego przepisu prawnego odnoszącego się wprost do sytuacji danego podmiotu. Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 1 i art. 83a ust. 1 ustawy, usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości nie wpisanej do rejestru zabytków może nastąpić po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta na wniosek posiadacza nieruchomości - za zgodą właściciela tej nieruchomości. Zatem podmiotami uprawnionymi do złożenia wniosku są wyłącznie posiadacze nieruchomości. Podmioty te są jednocześnie stronami tego postępowania a w sytuacji, gdy posiadacz nieruchomości nie jest jednocześnie jej właścicielem, stroną jest także jej właściciel, gdyż przysługuje mu interes prawny w rozumieniu art. 28 K.p.a. w toczącym się postępowaniu. Nie jest zatem stroną tego rodzaju postępowania ani też podmiotem uprawnionym do złożenia wniosku właściciel nieruchomości sąsiedniej. Kolegium stwierdziło, że akta sprawy, w stanie w jakim je przekazano pozwalają na ustalenie, gdzie znajdowały się drzewa i krzewy stanowiące przedmiot kwestionowanego zezwolenia. Wniosek Wspólnoty Mieszkaniowej dotyczył usunięcia drzew i krzewów z działki nr [...], która stanowi współwłasność osób fizycznych i jest zarządzana przez Wspólnotę. Wnioskowane do usunięcia drzewa i krzewy zostały zaznaczone na załączonych do wniosku mapie ewidencyjno-wysokościowej w skali 1:500 oraz mapie do celów projektowych w skali 1:500. Na mapach tych zaznaczona jest granica pomiędzy działką objętą wnioskiem o wycinkę drzew i krzewów ([...]) oraz działką sąsiednią ([...]). Jednocześnie Kolegium zaznaczyło, iż zezwolenie nie dotyczy wszystkich zaznaczonych na załącznikach drzew, ale tylko 4 z nich, dla których usunięcia przepisy wymagały wydania stosownego zezwolenia oraz krzewów "żywopłotu". Drzewa te i krzewy rosły na działce nr [...], co potwierdziły oględziny. Natomiast Spółdzielnia zarzucając, iż w zezwoleniu ujęto drzewa rosnące w granicy działek nie przedstawiła na poparcie swojego stanowiska żadnych konkretnych dowodów, choćby wskazania gatunku drzewa (drzew). Załączona do wniosku Spółdzielni mapa sytuacyjno-wysokościowa nie wyjaśnia w żaden sposób przedstawionych wątpliwości, w odróżnieniu od mapy do celów projektowych w skali 1:500 sporządzonej i przyjętej do materiałów zasobów geodezyjnych załączonej do wniosku o wycinkę drzew. Spółdzielnia nie udokumentowała w żaden sposób tytułu prawnego do tej części nieruchomości, której dotyczy zezwolenie na usunięcie drzew i krzewów. Okoliczność, że drzewa oraz krzewy rosły przy granicy z nieruchomością sąsiednią nie uprawniało Spółdzielni do bycia stroną postępowania zakończonego decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r. Spółdzielnia nie przedstawiła też żadnych dowodów potwierdzających to, że wznowienia znaków granicznych pomiędzy działkami [...] i [...] dokonano dopiero po wydaniu decyzji, tj. w czerwcu 2017 r. W aktach sprawy znajduje się zaś zawiadomienie z dnia [...] czerwca 2016 r. z którego wynika, że takie czynności miały miejsce, ale w lipcu 2016 r. Po ich przeprowadzeniu sporządzona została ww. mapa do celów projektowych.

W skardze Spółdzielnia zarzuciła naruszenie art. 28 K.p.a. oraz art. 6, art. 7 i art. 107 K.p.a. poprzez błędne przyjęcie, że należycie wyjaśniono stan faktyczny w zakresie ustalenia położenia drzew i krzewów objętych wnioskiem o zezwolenie na wycinkę, a także naruszenie art. 80 K.p.a.

W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie.

Opisanym na wstępie wyrokiem WSA uchylił zaskarżoną oraz poprzedzającą ją decyzję i wskazał, że Spółdzielnia jako podstawę wznowienia postępowania podała przepis art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a., a poczynione w tej kwestii ustalenia, które legły u podstaw odmowy uchylenia decyzji Burmistrza z dnia [...] kwietnia 2017 r., nie zasługiwały na aprobatę. Organy przyjmując, że w sprawie nie wystąpiła przesłanka wznowienia postępowania, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a., nie poczyniły w tym zakresie wszystkich niezbędnych ustaleń, do których zobowiązywał art. 7 i art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. w związku z art. 149 § 2 K.p.a. Brak zaś należytego wyjaśnienia wszystkich niezbędnych okoliczności sprawy, rozstrzyganej w trybie wznowienia postępowania doprowadził do błędnego, przedwczesnego uznania, że nie wystąpiła w sprawie zarzucana przez Skarżącą wada wznowienia postępowania. Organy bowiem w oparciu o konkluzję, że Spółdzielnia wnioskująca o wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. jest właścicielem nieruchomości sąsiedniej, odmówiły uchylenia decyzji Burmistrza z dnia [...] kwietnia 2017 r. zezwalającej na usunięcie (wycinkę) drzew z opisanej na wstępie nieruchomości. Tymczasem kwestia ta nie kształtuje się w sprawie tak jednoznacznie, jak wywodzą organy a co za tym idzie, jej wyjaśnienie wymaga wszechstronnego rozważenia w ramach ponownego rozpoznania niniejszej sprawy. Analiza akt sprawy dowodzi, że przebieg granicy między spornymi działkami o numerach [...] (której użytkownikiem wieczystym jest Spółdzielnia) i nr [...] (której dotyczył wniosek Wspólnoty o wycinkę drzew) w dniu wydawania decyzji z dnia [...] kwietnia 2017 r. nie był do końca jednoznaczny. W szczególności na ów brak jednoznaczności przebiegu tej granicy uwagę zwraca powoływany przez pełnomocnika Spółdzielni fakt wznowienia granicy (znaków granicznych) dopiero w czerwcu 2017 r., a zatem już po wydaniu tej decyzji. Ponadto wyjaśnienia wymaga okoliczność wcześniejszego wznowienia granicy między powyższymi działkami i jego znaczenia w sprawie, na który to fakt z kolei powołuje się organ w decyzji, a o której to okoliczności Skarżąca nie została poinformowana. Dokument ten (zawiadomienie o wznowieniu znaków granicznych z dnia [...] czerwca 2016 r.) świadczy wyłącznie, że został on sporządzony w tym czasie. Uwagę zwraca przy tym fakt, że pas zieleni, na którym rosły owe drzewa i krzewy, znajdował się we współposiadaniu Spółdzielni i innych właścicieli lokali bloku położonego przy ul. [...]. Ponadto pas zieleni pomiędzy blokami [...] i [...] był faktycznie wykorzystywany przez mieszkańców obu bloków, jako teren i osłona przed hałasem pojazdów. Wobec tego wykluczenie Skarżącej z kręgu stron postępowania o wydanie decyzji zezwalającej na wycięcie drzew poprzez jednoznaczne przyjęcie, że drzewa i krzewy były posadowione na działce nr [...] graniczącej z działką Skarżącej i stwierdzony na tej podstawie brak wystąpienia w sprawie przyczyny wznowienia postępowania (strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu), mają charakter arbitralny. Arbitralność podjętego w sprawie rozstrzygnięcia przejawia się w tym, że wobec braku możliwości jednoznacznego stwierdzenia przebiegu granicy i oparcia swych ustaleń jedynie na danych wynikających z ewidencji gruntów, które - jak przyjmuje się - mają charakter informacyjny, organ nie mógł poczynić jednoznacznych i prawidłowych ustaleń, iż Spółdzielni jako właścicielowi nieruchomości sąsiedniej nie przysługuje przymiot strony w postępowaniu o wycinkę drzew i na tej podstawie odmówić uchylenia decyzji z dnia [...] kwietnia 2017 r. Także z uwagi na wskazany brak możliwości jednoznacznego stwierdzenia przebiegu granicy organ nie mógł wiążąco ustalić, że sporne drzewa nie rosły w owej granicy między powyższymi działkami. Organ oparł swoje ustalenia w tym względzie na oględzinach, w trakcie których stwierdzono, że drzewa i krzewy rosną w "pasie inwestycji", bliżej nie precyzując, o jaką inwestycję chodzi i na jakim de facto terenie jest ona realizowana. Skoro na gruncie ustawy o ochronie przyrody zasadą jest, że stroną postępowania w sprawach zezwolenia na usunięcie drzew (wycinkę drzew) jest posiadacz nieruchomości, zadaniem organów było przede wszystkim ustalenie, czy działka, na której rosły drzewa i krzewy, była w posiadaniu skarżącej Spółdzielni z uwagi na podnoszone okoliczności sadzenia drzew oraz współposiadania pasa zielni pomiędzy blokami nr [...] i nr [...] oraz jego faktycznego wykorzystywania przez mieszkańców obu bloków, jako terenu i osłony przed hałasem pojazdów. Organy kwestię tę pozostawiły poza zasadniczym zakresem poczynionych w sprawie ustaleń, upatrując jedynie potwierdzenia dla interesu faktycznego Spółdzielni.

W skardze kasacyjnej Kolegium zaskarżyło powyższy wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości i oddalenie skargi, względnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania i zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego. Wyrokowi zarzuciło:

- naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: "P.p.s.a.") w związku z art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, polegające na jego błędnej wykładni skutkującej przyjęciem, że w sytuacji gdy z wnioskiem o wydanie zezwolenia na wycinkę drzew wystąpił właściciel nieruchomości, legitymację do udziału w takim postępowaniu ma posiadacz nieruchomości,

- naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. i art. 28 K.p.a. oraz art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, polegające na niewłaściwym przyjęciu, że Spółdzielnia we wznowionym w oparciu o tę przesłankę postępowaniu może być stroną w sprawie dotyczącej zezwolenia Wspólnocie Mieszkaniowej na usunięcie "drzew i krzewów z terenu nieruchomości oznaczonej numerem [...]", podczas gdy Spółdzielnia, jako współużytkownik wieczysty nieruchomości sąsiedniej oznaczonej numerem [...], nie mając interesu prawnego, nie może być uznana za podmiot legitymowany do żądania wzruszenia decyzji z dnia [...] kwietnia 2017 r.,

- naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w związku z art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a, polegające na błędnym przyjęciu, że ustalony w sprawie stan faktyczny, oceniany na dzień podjęcia weryfikowanej w trybie wznowieniowym decyzji, nie obligował Kolegium do podjęcia przedmiotowego rozstrzygnięcia,

- naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w związku z art. 135 i w związku z art. 151 P.p.s.a. polegające na tym, że WSA uchylił decyzje obu instancji w sytuacji, gdy skarga podlegała oddaleniu w okolicznościach wskazanych w decyzji,

- naruszenie art. 141 § 4 P.p.s.a. w związku z art. 153 P.p.s.a. przez nieuzasadnione, a wiążące wskazania co do dalszego postępowania w sprawie.

Rozwijając zarzuty wskazano, że na gruncie ustawy o ochronie przyrody zasadą jest, że stroną postępowania w sprawach zezwolenia na usunięcie drzew (wycinkę drzew) jest posiadacz nieruchomości, a wobec tego obowiązkiem organu było przede wszystkim ustalenie, czy działka, na której rosły drzewa i krzewy, była w posiadaniu skarżącej Spółdzielni. Zdaniem Kolegium co do zasady, stroną postępowania w sprawie usunięcia drzew lub krzewów jest właściciel danej nieruchomości, którego zgoda na wycinkę jest wymagana, a niebędący jej właścicielem posiadacz nieruchomości (nie dysponujący innym prawnorzeczowym tytułem do nieruchomości) tylko wówczas, jeżeli jest on wnioskodawcą w tej sprawie. Z samego faktu, że w świetle przepisu art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy posiadacz nieruchomości jest legitymowany do złożenia wniosku o zezwolenie na usunięcie drzew lub krzewów z terenu tej nieruchomości nie sposób logicznie wywieść legitymacji posiadacza do udziału w takim postępowaniu, wszczętym na wniosek innego podmiotu, a zwłaszcza właściciela nieruchomości. Wniosek o wycinkę spełniał wymogi określone w art. 83b ust. 1 ustawy. Niezrozumiałe jest zatem twierdzenie, że organ nie sprecyzował bliżej o jaką inwestycję chodzi. Wnioskowane do usunięcia drzewa i krzewy stanowiące przedmiot kwestionowanego zezwolenia zostały zaznaczone na załączonych do wniosku - mapie ewidencyjno-wysokościowej w skali 1 : 500 oraz mapie do celów projektowych w skali 1 : 500 sporządzonej na mapie przyjętej do materiałów zasobów geodezyjnych w dniu [...] listopada 2016 r. Na mapach tych zaznaczona jest granica pomiędzy działką objętą wnioskiem o wycinkę drzew i krzewów ([...]) oraz działką sąsiednią ([...]). Zezwolenie nie dotyczyło wszystkich zaznaczonych na załącznikach drzew, ale tylko 4 z nich, dla których usunięcia przepisy wymagały wydania stosownego zezwolenia oraz krzewów "żywopłotu". Drzewa te i krzewy rosły na działce nr [...], co potwierdziły oględziny wnioskowanych do usunięcia drzew i krzewów (w trakcie tych czynności pracownicy nie stwierdzili, aby drzewa rosły w granicy z nieruchomością sąsiednią, wskazując, że drzewa oraz krzewy rosną w "pasie inwestycji"). Na dzień wydania kwestionowanej decyzji brak było jakichkolwiek dowodów mogących podważyć prawidłowość przedstawionych wyżej ustaleń. Z akt sprawy nie wynika, aby przebieg granic między działką nr [...] i nr [...] był sporny. Spółdzielnia nie podniosła też, aby istniał spór dotyczący wznowienia znaków granicznych. W aktach sprawy znajduje się zaś zawiadomienie z dnia [...] czerwca 2016 r. z którego wynika, że do wznowienia znaków granicznych między działkami [...] i [...] doszło już w lipcu 2016 r. Po ich przeprowadzeniu sporządzona została mapa przyjęta do zasobów geodezyjnych, na której w marcu 2017 r. wykonano ww. mapę do celów projektowych. Natomiast podnoszona okoliczność, że Spółdzielnia sadziła i pielęgnowała drzewa i krzewy nie przesądza o tym, że była posiadaczem gruntu, na którym one rosły, a może potwierdzać jedynie jej interes faktyczny. W konsekwencji, na dzień wydania decyzji z dnia [...] kwietnia 2017 r. brak było jakichkolwiek dowodów mogących podważyć prawidłowość dokonanych ustaleń.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Skarżąca wniosła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył , co następuje:

skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Stosownie do przepisu art. 183 § 1 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W rozpoznawanej sprawie nie zachodzą przesłanki powodujące nieważność postępowania, o jakich mowa w art. 183 § 2 P.p.s.a., dlatego Naczelny Sąd Administracyjny ograniczył się do oceny zarzutów sformułowanych skargą kasacyjną.

Skarga kasacyjna oparta została na obu podstawach z art. 174 P.p.s.a., jednakże z uwagi na wznowieniowy charakter postępowania i podaną podstawę (art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a.), pierwszeństwo w ocenie mają zarzuty naruszenia prawa materialnego. W ramach tej podstawy skarga kasacyjna wskazuje na art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy a naruszenie tego przepisu upatruje w błędnej wykładni skutkującej przyjęciem, że w sytuacji gdy z wnioskiem o wydanie zezwolenia na wycinkę drzew wystąpił właściciel nieruchomości, legitymację do udziału w takim postępowaniu ma posiadacz nieruchomości. Zarzuca też naruszenie art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz art. 145 § 1 pkt 4 i art. 28 K.p.a. przez niewłaściwe przyjęcie, że Spółdzielnia we wznowionym postępowaniu może być stroną w sprawie dotyczącej zezwolenia na usunięcie drzew i krzewów z terenu działki nr [...] w sytuacji, gdy jest współużytkownikiem wieczystym nieruchomości sąsiedniej oznaczonej numerem [...].

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, usunięcie drzewa lub krzewu z terenu nieruchomości lub jej części może nastąpić po uzyskaniu zezwolenia wydanego na wniosek posiadacza nieruchomości - za zgodą właściciela tej nieruchomości.

Analizując ten przepis WSA podzielił pogląd wyrażony w sprawie sygn. II SA/Bd 343/13 oraz sygn. II OSK 684/15 i stwierdził, że stroną postępowania w przedmiocie usunięcia drzew i krzewów jest posiadacz nieruchomości, a jeśli nie jest on jednocześnie właścicielem – to także jej właściciel. Tym samym podmiotami uprawnionymi do złożenia wniosku w tej kategorii spraw są wyłącznie posiadacze nieruchomości a w sytuacji, gdy posiadacz nieruchomości nie jest jednocześnie jej właścicielem, stroną jest także jej właściciel, gdyż przysługuje mu interes prawny w rozumieniu art. 28 K.p.a. WSA podkreślił też, że stroną takiego postępowania nie jest właściciel nieruchomości sąsiedniej.

Wykładnia ta jest prawidłowa i zgodna z przywołanym w uzasadnieniu wniesionego środka odwoławczego poglądem wyrażonym w wyroku NSA z dnia 14 marca 2017 r. sygn. II OSK 1771/15, w którym wskazano na brak legitymacji posiadacza nieruchomości do udziału w postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, wszczętym na wniosek właściciela nieruchomości. Zatem wbrew treści zarzutu sformułowanego w petitum skargi kasacyjnej WSA nie przyjął, że w sprawie zainicjowanej wnioskiem właściciela o wydanie zezwolenia na wycinkę drzew, legitymację do udziału w takim postępowaniu miał również posiadacz nieruchomości. WSA także jednoznacznie stwierdził, że właściciel nieruchomości sąsiedniej nie jest stroną takiego postępowania. Wobec tego zarzuty naruszenia prawa materialnego są nieusprawiedliwione.

Przy prawidłowej wykładni prawa materialnego niezasadny jest zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a., poprzez błędne przyjęcie, że ustalony w sprawie stan faktyczny nie obligował Kolegium do podjęcia przedmiotowego rozstrzygnięcia.

Odmawiając wznowienia postępowania organy obu instancji przyjęły, że zarówno drzewa, jak i krzewy objęte zezwoleniem na wycinkę rosły na działce nr [...]. Natomiast Spółdzielnia, będąc użytkownikiem wieczystym działki sąsiedniej nr [...], nie miała interesu prawnego w postępowaniu zakończonym decyzją Burmistrza z dnia [...] kwietnia 2017 r. Tymczasem zebrany materiał dowodowy nie dawał jednoznacznych podstaw do dokonania takich ustaleń.

Zasadnicze znaczenie w rozpoznawanej sprawie ma bowiem przebieg granicy pomiędzy działkami nr [...] oraz nr [...] oraz to, gdzie rosły drzewa i krzewy objęte zezwoleniem na wycinkę. W odniesieniu do przebiegu granicy zasadnie WSA wskazał, że w dniu wydawania decyzji przez Burmistrza ([...] kwietnia 2017 r.), przebieg granicy nie był jednoznaczny, o czym świadczy zawiadomienie o wznowieniu znaków granicznych z dnia [...] czerwca 2016 r. oraz ich wznowienie dopiero w czerwcu 2017 r., a więc już po wydaniu decyzji zezwalającej na wycinkę. Wobec tego już ta okoliczność nie pozwalała na wykluczenie Skarżącej z kręgu stron postępowania i wymagała dodatkowych ustaleń. Niezależnie od tego Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że mapy, na które powołują się organy (mapa do celów projektowych z dnia [...] listopada 2016 r. oraz mapa z dnia [...] maja 2017 r.), nie dają podstaw do jednoznacznych ustaleń odnośnie do usytuowania drzew i krzewów objętych decyzją Burmistrza z dnia [...] kwietnia 2017 r. Na mapie do celów projektowych nie wskazano numerami drzew wg załączonego do wniosku wykazu; zaznaczono jedynie na mapie "pas zieleni z krzewami lub drzewa niskopienne". Z kolei na mapie z dnia [...] maja 2017 r. nie zaznaczono, gdzie znajdowały się drzewa i krzewy objęte zezwoleniem na wycinkę. Zatem brak mapy po wznowieniu granic pomiędzy działkami nr [...] oraz nr [...] z naniesionym drzewami i krzewami, których dotyczyła decyzja Burmistrza z dnia [...] kwietnia 2017 r., nie dawał podstaw do zaaprobowania ustaleń organów obu instancji. Nie została bowiem wyjaśniona zasadnicza kwestia a mianowicie, czy na działce Skarżącej (nr [...]) rosły drzewa lub krzewy objęte decyzją Burmistrza z dnia [...] kwietnia 2017 r. Prowadzi to do wniosku, że zarzut naruszenia art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a. jest nieusprawiedliwiony.

Również nieusprawiedliwione są pozostałe zarzuty wskazujące na naruszenie przepisów postępowania. W odniesieniu do art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 135 oraz art. 151 P.p.s.a. stwierdzić należy, że trafnie WSA dopatrzył się naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, a ponieważ zakres postępowania wyjaśniającego wykraczał poza granice wyznaczone przepisem art. 136 K.p.a., dlatego przy uchyleniu zaskarżonej decyzji zasadnym było również uchylenie decyzji organu I instancji. Naruszenie przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy obligowało WSA do uwzględnienia skargi na podstawie art. 152 P.p.s.a. Zatem o naruszeniu art. 151 P.p.s.a. nie może być mowy.

W rozpoznawanej sprawie nie doszło również do naruszenia art. 141 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. 153 P.p.s.a. przez nieuzasadnione, a wiążące wskazania co do dalszego postępowania w sprawie. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że w ramach naruszenia ww. przepisu nie można skutecznie zakwestionować zarówno ustaleń faktycznych przyjętych przez Sąd I instancji za podstawę orzeczenia, jak również dokonanej przez ten Sąd oceny prawnej rozpatrywanych zagadnień (por. wyrok NSA z 18 kwietnia 2018 r., sygn. I OSK 1363/17). W konsekwencji, nie jest możliwe podważanie wytycznych odnośnie do dalszego postępowania, chyba że inne zarzuty (naruszenia prawa materialnego lub procesowego) okazały się zasadne. Ponieważ w rozpoznawanej sprawie wszystkie zarzuty okazały się niezasadne, dlatego i w tej części skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny skargę kasacyjną oddalił, na podstawie art. 184 P.p.s.a.

Orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego uzasadnia art. 204 pkt 2 P.p.s.a.