Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Artur Mudrecki po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia P. Sp. z o.o. w Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Gl 1444/07, oddalające wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 sierpnia 2007 r., nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: oddalić zażalenie.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2008 r., sygn. akt

III SA/Gl 1444/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił wniosek P. Sp. z o.o. w Z. (dalej; Spółka) o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi tej Spółki na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 sierpnia 2007 r.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że wprawdzie część składników majątku Spółki została obciążona hipotekami, jednakże obciążenie nieruchomości hipoteką nie oznacza zakazu korzystania z niej. Sąd wskazał, że Spółka posiada takie nieruchomości jak stacja paliw czy kompleks biurowo-hotelowy, z których może czerpać zyski, zwłaszcza w świetle faktu, że nie zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Dodał, że jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, Spółka winna była liczyć się z koniecznością poniesienia wydatków na ewentualne spory sądowe. Sąd wskazał, że ze znajdującego się w aktach innych spraw zawisłych przed Sądem zeznania podatkowego CIT-8 za 2006 r. wynika, że Spółka w tym roku osiągnęła przychód w kwocie 11.811.674,75 zł, a koszty jego uzyskania wyniosły 14.054.622,57 zł, a ponadto z raportów kasowych za ostatnie trzy miesiące 2007 r. wynika fakt regularnego otrzymywania przez Spółkę pożyczek w kwocie 3.300 zł. Z uwagi na wskazane okoliczności Sąd pierwszej instancji oddalił wniosek strony jako niezasadny.

Na powyższe postanowienie strona wniosła zażalenie. W zażaleniu tym wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz o zwolnienie z kosztów sądowych. W treści uzasadnienia podniesiono, że wbrew twierdzeniom Sądu okoliczności wskazane we wniosku o przyznanie prawa pomocy zostały udokumentowane "najbardziej wiarygodnym" dokumentem w postaci postanowienia Komornika Sądowego Rewiru II przy SR w Zabrzu z dnia 8 grudnia 2006 r. o umorzeniu jako bezskutecznej prowadzonej przeciwko Spółce egzekucji. Podano, że działalność Spółki została "zablokowana (...) przez przestępcze działania organów sądowych, prokuratorskich, policyjnych i skarbowych". Jednocześnie wskazano, że Spółka funkcjonuje wyłącznie dzięki celowym pożyczkom jednego z wierzycieli. Nadto strona zaznaczyła, że w kilku sprawach prowadzonych przez WSA w Gliwicach, w tych samych okolicznościach i w oparciu o te same dowody, zwolniono Spółkę z kosztów sądowych, czego potwierdzeniem ma być fotokopia postanowienia Sądu z dnia 3 września 2007 r., sygn. akt III SA/Gl 586/07.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 246 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.) (dalej; u.p.p.s.a,) osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej Sąd może przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym, jeżeli ta wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Ciężar dowodu powyższych okoliczności spoczywa na stronie, która ubiega się o przyznanie prawa pomocy. Świadczy o tym użycie w przepisie, tj. art. 246 § 2 pkt 2 u.p.p.s.a. zwrotu "gdy wykaże". Do Sądu kierującego się wskazaniami logicznego rozumowania, doświadczeniem życiowym i dostępną wiedzą należy natomiast ocena, czy takie okoliczności zachodzą.

Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w zakresie oceny sytuacji materialnej spółki; ponadto stwierdza, że Sąd pierwszej instancji rzetelnie i wyczerpująco dokonał oceny dowodów i oświadczenia spółki w tym przedmiocie.

Z akt sprawy wynika, że Spółka nadal funkcjonuje, a zatem utrzymuje pewien poziom płynności finansowej. Z dokumentacji przedstawionej przez stronę w trakcie postępowania przed Sądem pierwszej instancji faktycznie wynika, że część z nieruchomości stanowiących majątek spółki jest przedmiotem egzekucji, jednakże, jak zauważa WSA w Gliwicach, nie pozbawia to skarżącej możliwości pozyskiwania środków finansowych. Nadto sama skarżąca przyznaje, że na chwilę obecną jest w stanie pozyskać od jednego z wierzycieli środki finansowe w formie pożyczek celowych. Z akt sprawy wynika poza tym, że w poprzednich latach Spółka osiągała stosunkowo wysokie dochody.

W ocenie tut. Sądu okoliczność przyznania Spółce prawa pomocy przez sąd wojewódzki w innych sprawach, nie może sama w sobie stanowić argumentu uzasadniającego podobne rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie. Nie do przyjęcia byłaby sytuacja, gdyby sąd rozpoznający sprawę dla zachowania jednolitej linii orzeczniczej rozstrzygał nie na podstawie akt tej sprawy, a jedynie w oparciu o stanowisko wyrażone w podobnej sprawie przez inny skład orzekający. Należy bowiem mieć na uwadze, że Naczelny Sąd Administracyjny rozpatruje sprawę pod kątem zarzutów zażalenia w oparciu o akta jednej konkretnej sprawy i ocenia pod względem zgodności z prawem jedynie zaskarżone postanowienie.

W niniejszej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że kwestionowane orzeczenie odpowiada przepisom prawa, a zarzuty zażalenia nie zasługują na uwzględnienie, dlatego też stosownie do art. 184 w zw. z art. 197 § 2 u.p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.