Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędziowie Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska (sprawozdawca), Asesor WSA Tomasz Świetlikowski, Protokolant Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 lutego 2008 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznych w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące : luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień wrzesień i grudzień 1999 r. oddala skargę.

Przedmiotem skargi P. P. jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...], odmawiającą uchylenia w trybie wznowienia postępowania ostatecznych decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. o nr [...] w przedmiocie rozliczenia w podatku od towarów i usług za luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień i grudzień 1999 r.

Zaskarżona decyzja została wydana w wyniku rozpoznania wniosku P. P. z dnia 23 stycznia 2007 r. o wznowienia postępowania w sprawach zakończonych ostatecznymi decyzjami Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. w przedmiocie rozliczenia podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lutego do września i za grudzień 1999 r. Podatnik, jako podstawę wznowienia postępowania wskazał art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) – dalej powoływanej jako: Op. W uzasadnieniu wniosku wyjaśnił, że po wydaniu ww. decyzji zostały ujawnione nowe istotne fakty i dowody istniejące w dniu wydania tych decyzji, ale nieznane organowi, tj. duplikaty faktur VAT, dokumentujące zakupy towarów i usług w okresie od lutego do września i w grudniu 1999 r. i potwierdzające prawo podatnika do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony za te miesiące.

Decyzje ostateczne o uchylenie, których w trybie wznowienia podatnik wnosił, zostały wydane po wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 10 listopada 2004 r. (sygn. akt I SA/Wr 2441-2448, 2450/02). W toku postępowania kontrolnego P. P. nie przedstawił ani dokumentów zakupu i sprzedaży, ani ewidencji podatkowych za 1999 r. dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej oświadczając, że zostały skradzione. Dokumentacji tej w wyznaczonym terminie nie odtworzył. Organ podatkowy, z uwagi na brak dowodów (oryginałów lub duplikatów faktur VAT) potwierdzających zakup towarów i usług przez podatnika, nie uwzględnił w rozliczeniu podatku od towarów i usług podatku naliczonego, powołując art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ( Dz. U. nr 11, poz. 50 z późn. zm. - dalej w skrócie ustawa o VAT). Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, jakkolwiek ww. wyrokami uchylił decyzje Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r., dotyczące rozliczenia podatku od towarów i usług za ww. miesiące, z przyczyn proceduralnych, to jednak uznał, że organ podatkowy nie naruszył prawa materialnego i prawidłowo przyjął, że dokumentami potwierdzającymi prawo do obniżenia należnego podatku od towarów i usług o podatek naliczony są oryginały faktur VAT lub ich duplikaty, a podatnik dokumentami tymi winien dysponować nie tylko w momencie dokonania odliczenia, ale także w toku postępowania podatkowego i kontroli.

Po ponownym rozpoznaniu odwołań, organ odwoławczy decyzjami z dnia [...] r., stwierdził, że przedstawione w toku postępowania kserokopie kopii faktur VAT, w myśl art. 19 ust. 2 ustawy o VAT i § 54 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 156, poz. 1024 z poźn. zm. – dalej powoływane jako rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r.), nie uprawniały nabywcy do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z tych kserokopii. Przedstawione w toku postępowania oryginały duplikatów faktur VAT zostały uwzględnione w rozliczeniu. Decyzje te zostały zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który wyrokami z dnia 13 września 2006 r. (sygn. akt I SA/Wr 1119 -1126, 1128/05) oddalił skargi.

Po rozpoznaniu wniosków o wznowienia postępowania, Dyrektor Izby Skarbowej we W. decyzją z dnia [...] r. odmówił uchylenia decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie rozliczenie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lutego do września i za grudzień 1999 r. Organ I instancji stwierdził, że nie wystąpiły przesłanki wznowienia postępowania wskazane przez stronę we wniosku. Z uzasadnienia decyzji wynika, że w dniu [...] r. podatnik przesłał [...] dokumenty, z których [...] dotyczyło ww. miesięcy. Wszystkie duplikaty faktur VAT dotyczące miesięcy od lutego do września i grudnia 1999 r. zostały wystawione na początku 2006 r., tj. po wydaniu przez organ podatkowy ostatecznych decyzji w przedmiocie rozliczenia podatku od towarów i usług za te miesiące (decyzje wydano w dniu [...] r.). Przedstawione dowody nie spełniały zatem warunków wskazanych w art. 240 § 1 pkt 5 Op., gdyż nie istniały w dniu wydania decyzji ostatecznych.

W odwołaniu od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we W. P. P. wniósł o uchylenie decyzji i zarzucił:

- naruszenie art. 240 § 1 pkt 5 Op oraz art. 245 § 1 pkt 2 Op, przez bezpodstawna przyjęcie, że w sprawie nie zaistniała przesłanka – wyjścia na jaw nowych okoliczności faktycznych.

Nową okolicznością faktyczną, zdaniem strony, było potwierdzenie, że w 1999 r. podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego od towarów i usług o podatek naliczony, na podstawie oryginałów faktur VAT. Istnienie oryginałów faktur VAT w dacie rozliczenia potwierdzają, jak wywodzi podatnik, przedstawione wraz z wnioskiem ich duplikaty. Fakt dokonanie prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług nie był okolicznością znaną organowi w dniu wydania decyzji ostatecznych, a został potwierdzony duplikatami faktur VAT pozyskanymi po dniu wydania tych decyzji. Na potwierdzenie prawidłowości swego stanowiska strona powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2005 r. (sygn. akt III SA/Wa 2082/05) stwierdzając, że zapadł na gruncie analogicznego stanu faktycznego.

Po rozpoznaniu odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Zarzuty odwołania organ uznał za bezzasadne. Odnosząc się do regulacji zawartych w art. 19 ust. 1 i 2, art. 23 pkt 1 i art. 32 ust. 5 ustawy o VAT oraz § 54 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15.12.1997 r. organ odwoławczy wyjaśnił, że jednym z warunków obniżenia podatku należnego od towarów i usług o podatek naliczony jest posiadanie oryginałów lub duplikatów faktur VAT dokumentujących podatek naliczony. Zdaniem organu, istotne okoliczności dla sprawy muszą dotyczyć posiadanie stosownych dokumentów, tj. oryginałów lub duplikatów faktur VAT. Inne dowody mogą potwierdzać dokonanie przez podatnika czynności, ale nie uprawniają do dokonania odliczenia. Przedłożone wraz wnioskiem o wznowienie postępowania dowody, dotyczące miesięcy od lutego do września i grudnia 1999 r. nie istniały w dniu wydania decyzji ostatecznych za te miesiące. Tym samym nie istniały wówczas okoliczności wpływające na dokonane przez organ podatkowy ustalenia. Okoliczności te pojawiły się z chwilą otrzymania duplikatów faktur VAT, które sporządzono po wydaniu decyzji. To, zdaniem organu odwoławczego, nie dawało podstaw do przyjęcia, że zostały spełnione warunki określone w art. 240 § 1 pkt 5 Op.

Odnosząc się do powołanego w odwołaniu wyroku, organ odwoławczy stwierdził, że wyrok ten zapadł w sprawie dotyczącej innego podmiotu, a przepisy, określające przesłanki wznowienia postępowania i przepisy regulujące opodatkowanie podatkiem od towarów i usług prowadzą do odmiennych niż w tym wyroku wniosków.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu P. P. wniósł o uchylenie decyzji organów obu instancji i zarzucił naruszenie:

- art. 240 § 1 pkt 5 oraz art. 245 § 1 pkt 1 Op, przez bezpodstawne przyjęcie, że w sprawie nie zaistniały przesłanki wyjścia na jaw nowych okoliczności faktycznych. Nową okolicznością faktyczną jest, zdaniem strony, potwierdzenie, że w 1999 r strona dysponowała oryginałami faktur VAT, które uprawniały do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Okoliczność ta nie była znana organowi w dniu wydania decyzji ostatecznej, gdyż nie dysponował on materiałem dowodowym potwierdzającym taką okoliczność. Zostało to dopiero potwierdzone duplikatami faktur VAT pozyskanymi po dniu wydania decyzji ostatecznych.

- naruszenie art. 19 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT oraz § 54 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15.12.1997 r. poprzez pominięcie, że duplikat faktury VAT stanowi sformalizowany dokument potwierdzający prawo podatnika do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony, z którego podatnik nie skorzystał na podstawie faktury VAT, z powodu jej utraty,

W uzasadnieniu skargi strona wyjaśniła, że przepis art. 240 § 1 pkt 5 Op zawiera dwie przesłanki wznowienia postępowania. Jedną z przesłanek jest wyjście na jaw nowych, istotnych dla sprawy okoliczności faktycznych, drugą wyjście na jaw nowych, istotnych dla sprawy dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, a nieznanych organowi, który wydał decyzję. Zdaniem skarżącego, nową okolicznością faktyczną w sprawie, która zaistniała w 1999 r., a która nie była znana organowi wydającemu decyzje, jest fakt, że w poszczególnych miesiącach 1999 r. skarżący dysponował oryginałami faktur VAT, które uprawniały do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony. Okoliczności te wyszły na jaw po wydaniu decyzji ostatecznych i zostały udowodnione przedłożonymi duplikatami faktur VAT. Pozyskanie duplikatów faktur VAT po wydaniu decyzji ostatecznej w sprawie nie uprawnia do twierdzenia, że nie zaistniały przesłanki wskazane w art. 240 § 1 pkt 5 Op.

Ponadto, zdaniem skarżącego, przepisy ustawy o VAT i przepisu wykonawcze do tej ustawy nie nakładają na podatnika, w przypadku utraty oryginałów faktur VAT po dokonaniu rozliczenia, złożenia korekty tego rozliczenia. Dlatego późniejsze pozyskanie duplikatów faktur VAT ma na celu wykazanie, że podatnik w dniu dokonania rozliczenia dysponował stosownymi dokumentami. Dla potwierdzenia zaprezentowanego stanowiska skarżący powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21.12.2005 r. sygn. akt III SA/Wa 2082/05.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej we W. wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Organ odwoławczy podkreśli, że zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i § 54 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15.12.1997 r., podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów lub usług, przy czym podstawą do dokonania takiego rozliczenia mogą być wyłącznie oryginały faktur VAT, faktur korygujących VAT lub ich duplikaty. W dniu wydania decyzji nie istniały żadne dowody potwierdzające prawo podatnika do obniżenia podatku należnego, nie istniały też okoliczności, które potwierdzały takie prawo podatnika. Okoliczności te pojawiły się już po wydaniu decyzji ostatecznych, w dniu otrzymania duplikatów faktur VAT. Ponadto organ odwoławczy zauważa, że pozyskanie duplikatów faktur VAT nie jest tożsame z dysponowaniem oryginałami faktu VAT.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zakres kontroli sprawowanej przez wojewódzkie sądy administracyjne określa ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269), stanowiąc w art. 1 ust. 2, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kryterium legalności przewidziane, w art. 1 § 2 wymienionej ustawy, umożliwia sądowi administracyjnemu wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji, jeśli stwierdzi, że wydano ją z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub z naruszeniem prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy - art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- dalej w skrócie P.p.s.a.).

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Instytucja procesowa, jaką jest wznowienie postępowania daje stronom tego postępowania możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy podatkowej, zakończonej decyzją ostateczną, jeśli postępowanie to było dotknięte jedną z wad wymienionych w art. 240 § 1 Op. Postępowanie w sprawie wznowienie postępowania jest postępowaniem szczególnym. Jego celem jest ustalenie, czy uchybienia wskazane w art. 240 § 1 Op wystąpiły w konkretnej sprawie, a w przypadku ich stwierdzenie wyeliminowanie skutków tych uchybień poprzez ponowne rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy. Przedmiotem tego postępowania jest zatem weryfikacja decyzji wydanej w postępowaniu zwykłym w zakresie stwierdzonych uchybień procesowych.

We wniosku o wznowienie postępowania strona jako podstawę wznowienia wskazała w art. 240 § 1 pkt 5 Op, tj. wyjście na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji nieznanych organowi, który decyzję wydał. W ramach powołanego przepisu należy rozważyć dwie przesłanki wznowienie postępowania, które mogą, ale nie musza wystąpić łącznie. Jedną z przesłanek są nowe okoliczności faktyczne, drugą nowe dowody. Warunkiem uwzględnienia tych przesłanek jest, aby nowe okoliczności lub nowe dowody były istotne w sprawie i istniały w dniu wydania decyzji, ale nie były znane organowi, który wydał decyzję. Przy czym, pod pojęciem "nowe" dowody lub "nowe" okoliczności należy rozumieć nie tylko okoliczności lub dowody nowo odkryte, ale także po raz pierwszy zgłoszone przez stronę.

W rozpoznawanej sprawie, strona skarżąca domaga się uwzględnienie, przedstawionych wraz z wnioskiem o wznowienie postępowania, duplikatów faktur VAT, jako potwierdzających okoliczność, że w dacie dokonania rozliczenia w podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do września i za grudzień 1999 r. dysponowała oryginałami faktur VAT, których duplikaty przedstawiła. Posiadane w dacie rozliczenia oryginały faktur VAT uprawniały skarżącego do uwzględnienia w rozliczeniu podatku naliczonego, wynikającego z tych faktur. Okoliczność ta istniała, zdaniem strony skarżącej, w dniu wydania decyzji, ale nie była znana organowi. Potwierdziły ją dopiero duplikaty faktur VAT, pozyskane po zakończeniu decyzjami ostatecznymi postępowania w sprawie podatku od towarów i usług. Strona skarżąca nie traktuje zatem przedstawionych organowi duplikatów faktur VAT jako nowych dowodów w sprawie, ale powołuje się na nowe okoliczności faktyczne, potwierdzone duplikatami faktur VAT.

Ustosunkowanie się do wniosku skarżącego musi poprzedzić przypomnienie rozstrzygnięć, jakie zapadły w postępowaniu zwykłym, w sprawach dotyczących rozliczenia w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lutego do września i za grudzień 1999 r. W decyzjach ostatecznych organ podatkowy zakwestionował prawo P. P., prowadzącego działalność gospodarcza pod firmą A w W., do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w wysokości wynikającej z deklaracji. Podatnik nie posiadał bowiem dokumentów uprawniających do takiego rozliczenia, tj. oryginałów faktur VAT lub duplikatów tych faktur, potwierdzających nabycie towarów i usług. Organ podatkowy, w postępowaniu zwykłym, nie kwestionował podstaw do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z przyczyn materialnych, czyli nie dokonania zakupu towaru lub usługi przez podatnika, ale z przyczyn formalnych, czyli z powodu braku stosownego dokumentu, który zgodnie z przepisami uprawniał do uwzględnienia w rozliczeniu podatku naliczonego. Organy zasadnie odwołały się do regulacji zawartych przepisach art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i § 54 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15.12.1997 r. i wywodziły, że podatnik dokumentem uprawniającym do rozliczenia podatku naliczonego winien dysponować nie tylko w dacie dokonania rozliczania, ale także przez cały okres do przedawniania zobowiązania podatkowego. Prawidłowość takiego stanowiska potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 13 września 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1119-1126, 1128/05.

W tak ustalonym stanie faktycznym, przedstawione wraz z wnioskiem o wznowienie postępowania duplikaty faktur VAT, w ocenie Sądu, nie uprawniały do stwierdzenia, że doszło do naruszenia przepisów procesowych, przez nieuwzględnienie w postępowaniu zwykłym prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony mimo posiadania w dniu dokonania rozliczania oryginałów faktur VAT dokumentujących zakup towarów lub usług.

Organ podatkowy, w sposób pełny ustosunkował się do przedstawionych duplikatów faktur VAT, jako mogących potwierdzać nowe istotne dla sprawy okoliczności faktyczne lub być nowymi dowodami istotnymi w sprawie. Przedstawione duplikaty faktur VAT, potwierdzające dokonanie przez skarżącego zakupy towarów lub usług w miesiącach od lutego do września i w grudniu 1999 r., zostały wystawione po dniu wydanie decyzji ostatecznych w sprawach rozliczenia podatku VAT za ww. miesiące. Nie mogły być zatem uznane za nowe dowody, istniejące w dniu wydania decyzji, a nieznane organowi. Dowody te w dniu wydania decyzji ostatecznych nie istniały, czego skarżący nie kwestionuje. Duplikaty faktur VAT nie potwierdzały też nowych okoliczności, istotnych w sprawach zakończonych decyzjami ostatecznymi. Istotną okolicznością w tych sprawach było posiadanie, w trakcie postępowania zwykłego, dokumentu uprawniającego do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Dokumenty takie w postaci duplikatów faktur VAT pojawiły się dopiero po wydaniu decyzji ostatecznych. Nowa okoliczność istotna w rozpoznawanej sprawie pojawiła się dopiero wraz z nowymi dowodami i podobnie jak nowe dowody nie istniała przed wydaniem decyzji ostatecznych. Przyjęcie stanowiska prezentowanego przez skarżącego prowadziłoby nie do naprawienia uchybień procesowych, ale do zakwestionowania wykładni przepisów art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i § 54 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15.12.1997 r. przyjętej w postępowaniu zwykłym i akceptowanej przez orzecznictwo sądów administracyjnych. Z tych też powodów, Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę nie podziela argumentacji przedstawionej w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 2082/2005, na który powoływał się skarżący zarówno w odwołaniu jak i w skardze. W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyjął, że "..nie ma przeszkód prawnych do uznania przedłożonych przez skarżącego duplikaty faktur za odzwierciedlające oryginalne faktury z daty wystawienia faktur, a nie faktury z daty wystawienia duplikatów. Ujawnienie przez podatnika duplikatów wykazało, że w dacie wystawienia oryginalnych faktur istniała podstawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Oznacza to, że zostały ujawnione nowe okoliczności faktyczne istniejące w dniu wydania decyzji, a nieznane organowi, który wydał decyzję i są to okoliczności istotne dla sprawy, to znaczy mogą mieć wpływ na jej odmienne rozstrzygnięcie.." Stanowisko takie nie tylko prowadzi do zakwestionowania, uznanego przez orzecznictwo, formalizmu przy uwzględnianiu w rozliczeniu podatku naliczonego, ale także prowadzi do przyjęcia za podstawę wznowienia postępowania okoliczności hipotetycznej (posiadanie oryginałów faktur VAT), czyli takiej, która mogła mieć miejsce, a nie takiej, która wystąpiła w okresie do zakończenia postępowania prowadzonego w trybie zwykłym.

Organ podatkowy prawidłowo zatem przyjął, że w rozpoznawanej sprawie nie wystąpiły przesłanki wznowienia postępowania wskazane w art. 240 §1 pkt 5 Op. Tym samym, nie było podstaw do wzruszenie w trybie wznowienia postępowania decyzji ostatecznych w sprawie rozliczenia podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od lutego do września i za grudzień 1999 r. Organy podatkowanie nie naruszyły przepisów procesowych, dokonując analizy przedstawionych dowodów pod kątem istnienia przesłanek wznowienia postępowania wskazanych w art. 240 § 1 pkt 5 Op i stosownie do poczynionych ustaleń, odmawiając uchylenia decyzji ostatecznych. Nie naruszyły także organy podatkowe przepisów art. 19 ust. 1, 2 i 3 ustawy o VAT oraz § 54 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15.12.1997 r., przyjmując wykładnię ww. przepisów wyrażoną w decyzjach ostatecznych, o których zmianę w trybie wznowienia wnosił skarżący, zaakceptowaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyrokach z dnia 13 września 2006 r. (sygn. akt I SA/Wr 1119-1126, 1128/05).

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, oddalił skargę jako bezzasadną.