Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) Sędziowie WSA Anna Jarosz WSA Izabela Paluszyńska Protokolant ref. staż. Agata Pawlicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi W. S. na postanowienie W. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...]września 2014 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...]; 2. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane; 3. zasadza od W. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego na rzecz skarżącego W. S. kwotę 340 zł (trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2014 r., nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K., na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 ze zm.) oraz art. 34 par.1, 2, 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm.) uznał za niezasadne zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym zgłoszone przez zobowiązanego W. S. dotyczące prowadzenia postępowania egzekucyjnego w sprawie poddania obowiązkowym szczepieniom nieletniej M.S..

Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie wskazano, że w dniu [...] lipca 2014r. do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. wpłynęły zarzuty w sprawie postępowania egzekucyjnego zgłoszone przez W. S.– ojca małoletniej M. S.. W. S.zakwestionował wystawiony na niego tytuł wykonawczy [...], zobowiązujący go do poddania swojej małoletniej córki szczepieniom ochronnym, podnosząc w pierwszej kolejności brak ustawowej wymagalności nałożonego obowiązku. Podniesiono, że sam obowiązek wskazany w tytule wykonawczym jest niewykonalny, gdyż obowiązujące przepisy prawa nie precyzują go w sposób jasny i precyzyjny – nie określają jaką konkretnie szczepionkę należy zastosować i w jakiej dawce. W. S. zakwestionował również samą prawidłowość tytułu wykonawczego, podnosząc, że określony w nim obowiązek nie został opisany w sposób jednoznaczny. Podniesiono wreszcie, że przepisy ustawy z dnia 05 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 234, poz. 1570 ze zm.) nie dają podstawy prawnej do zastosowania przymusu administracyjnego w przypadku niewykonania obowiązku poddania się szczepieniom ochronnym u osoby zdrowej oraz, że możliwość stosowania przymusu dotyczy tylko osoby, u której rozpoznano lub podejrzewa się chorobę zakaźną. W ocenie skarżącej sam fakt określenia obowiązku w ustawie nie może być podstawą do wszczęcia postępowania egzekucyjnego.

Odnosząc się do tych zarzutów organ wskazał, że w świetle art. 5 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy o zapobieganiu ora o zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane do poddania się szczepieniom ochronnym. Wykaz chorób objętych obowiązkiem szczepień ochronnych oraz osoby lub grupy osób poddane temu obowiązkowi został określony rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 182, poz. 1086). Brak zrealizowania obowiązków wynikających z powyższych aktów normatywnych skutkował koniecznością wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Obowiązkowe szczepienia ochronne są prowadzone zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych na dany rok, ogłaszanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego w formie komunikatu.

Jak wyjaśnił Powiatowy Inspektor Sanitarny tytuł wykonawczy Nr [...] z dnia [...] kwietnia 2014r. wzywał W.S. do zaszczepienia dziecka przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, poliomyelitis, odrze, śwince i różyczce. Organ podniósł, że rozporządzenie w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych wskazuje, że szczepienia te są obowiązkowe u dzieci od 13 miesiąca życia do 19 roku życia. Organ wyjaśnił również, że kwestionowany tytuł wykonawczy jest zgodny z przepisami ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, a w przedmiotowej sprawie niezbędne jest przeprowadzenie postępowania w celu doprowadzenia do wykonania obowiązku zrealizowania szczepień ochronnych, to jest obowiązki o charakterze niepieniężnym, o jakim mowa w art. 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł W. S., podtrzymując stanowisko zawarte w zarzutach do tytułu egzekucyjnego i podkreślając niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym, brak wymagalności tego obowiązku, niedopuszczalność egzekucji, zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego i naruszenie art.27c ustawy p.e.a. albowiem tytuł wykonawczy powinien być wystawiony na oboje małżonków, a nie na każdego z osobna.

W. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny postanowieniem z dnia [...] września 2014 r., nr [...], utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie z dnia [...] sierpnia 2014 r.

Uzasadniając powyższe stanowisko organ II instancji przytoczył dotychczasowy przebieg postępowania, a następnie wskazał, że obowiązek szczepienia wynika bezpośrednio z przepisów prawa. Wyjaśniono również, że rozporządzenie w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych nie precyzuje, jakiego preparatu należy użyć do szczepień (nazwa szczepionki, producent), pozostawiając powyższą kwestię lekarzowi kwalifikującemu dziecko do szczepień (§ 7 pkt. 3 rozporządzenia w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych). Tryb postępowania wynikający z ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi określa, że to właśnie lekarz realizuje obowiązujące w zakresie szczepień ochronnych zasady, w tym również Kalendarz Szczepień Ochronnych. Sam Program Szczepień Ochronnych jest ustalany w drodze komunikatu przez Głównego Inspektora Sanitarnego. Organ odwoławczy wyjaśnił również, że obowiązek poddania dziecka szczepieniu ochronnemu wynika wprost z przepisów prawa i niezasadne są twierdzenia, dotyczące niedopuszczalności prowadzenia egzekucji administracyjnej. Nadto organ wskazał, że organy sanitarne ustaliły, iż dziecko pozostaje pod opieką prawną obojga rodziców, stąd stroną postępowania jest zarówno ojciec i matka dlatego tytuły zostały wystawione na osobno na E. i W. S.. Każdy z nich może działać samodzielnie jako przedstawiciel ustawowy dziecka, a w istotnych sprawach dziecka każdy z przedstawicieli ustawowych jest umocowany do złożenia oświadczenia woli odnośnie małoletniego. W takim przypadku powinna być uzgodniona wola rodziców, którą władny jest przedstawić każdy z rodziców. Nadto organ wskazał, że wymierzenie grzywny i wyznaczenie terminu zapłaty ustalono zgodnie z zasadą celowości i zasadą stosowania najmniej uciążliwego środka egzekucyjnego. Grzywna nie jest karą za nie wykonanie obowiązku, ale jest środkiem mającym skłonić osoby uchylające się do wykonania obowiązku.

Skargę na powyższe rozstrzygnięcie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu W.S. reprezentowany przez pełnomocnika wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia jak i poprzedzającego je postanowienia organu I instancji. W uzasadnieniu skargi podtrzymano zarzuty dotyczące niewykonalności nałożonego obowiązku z uwagi na brak wskazania preparatu, jakim dziecko ma być zaszczepione oraz niewymagalności samego obowiązku poddania małoletniego dziecka szczepieniu ochronnemu. Dodatkowo wskazano, że powołany w zaskarżonym postanowieniu Program Szczepień Ochronnych nie stanowi źródła prawa obowiązującego w Polsce, bo nie mieści się, w katalogu źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Skarżący podniósł wreszcie, że brak wskazania w rubryce 26 tytułu wykonawczego podstawy prawnej egzekucji. Nadto wskazał naruszenie art.27 par 1 pkt 3 ustawy p.e.a. poprzez wadliwe ujęcie treści obowiązku, polegające na pominięciu wskazania, że skarżący zobowiązany jest wykonać ten obowiązek wspólnie z innymi osobami i pominięcie zasad wspólnego wykonania tego obowiązku.

W odpowiedzi na skargę Wojewódzki Inspektor Sanitarny podtrzymał swoje stanowisko i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga okazała się zasadna.

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone między innymi art. 1 §1 i §2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Jednocześnie zgodnie z art. 134 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd obowiązany jest zatem dokonać oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji także wtedy, gdy dany zarzut nie został podniesiony w skardze.

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest odmowa uwzględnienia zarzutów przedstawionych w postępowaniu egzekucyjnym zmierzającym do wyegzekwowania obowiązku poddania małoletniego dziecka szczepieniu ochronnemu.

Najdalej idącym zarzutem podnoszonym zarówno w toku postępowania sądowoadministracyjnego, jak i skargi do sądu administracyjnego, jest zarzut niedopuszczalności prowadzenia egzekucji powyższego obowiązku. Stąd w pierwszej kolejności konieczne stało się ustalenie, czy istnieje prawny obowiązek poddania małoletniego dziecka szczepieniom ochronnym oraz wyjaśnienia, jaki jest organ właściwy do prowadzenia ewentualnego postępowania egzekucyjnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 05 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na zasadach określonych w ustawie do: poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym w ramach Narodowego Programu Szczepień Ochronnych. Analiza powyższego przepisu wskazuje, że obowiązek poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym wynika z mocy przepisu prawa, nie ma zatem podstawy prawnej do jej konkretyzacji w formie decyzji administracyjnej. Tak też stanowi art. 17 ust. 1 tej ustawy wskazując, że osoby, określone na podstawie ust. 10 pkt 2, są obowiązane do poddawania się szczepieniom ochronnym przeciw chorobom zakaźnym określonym na podstawie ust. 10 pkt 1, zwanym dalej "obowiązkowymi szczepieniami ochronnymi". Co niezwykle istotne, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 06 kwietnia 2011 r., sygn. akt II OSK 32/11, wykonanie tego obowiązku z mocy prawa zabezpieczone jest przymusem administracyjnym oraz odpowiedzialnością regulowaną przepisami ustawy z 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 275 ze zm.). Oznacza to, wbrew twierdzeniom zawartym w skardze, że wynikający z przepisów obowiązek poddania dziecka szczepieniu ochronnemu, jest bezpośrednio wykonalny. Jego niedochowanie aktualizuje obowiązek wszczęcia postępowania egzekucyjnego, którego rezultatem będzie poddanie dziecka szczepieniu ochronnemu.

Twierdzenie, że obowiązek poddania małoletniego dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym stanowi obowiązek wynikający z mocy prawa pozwala zastanowić się nad organem właściwym do prowadzenia postępowania egzekucyjnego w zakresie jego przymusowego wykonania. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji organem egzekucyjnym w zakresie egzekucji administracyjnej obowiązków o charakterze niepieniężnym jest; 1) wojewoda; 2) właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego w zakresie zadań własnych, zadań zleconych i zadań z zakresu administracji rządowej oraz obowiązków wynikających z decyzji i postanowień z zakresu administracji publicznej wydawanych przez samorządowe jednostki organizacyjne; 3) kierownik wojewódzkiej służby, inspekcji lub straży w odniesieniu do obowiązków wynikających z wydawanych w imieniu własnym lub wojewody decyzji i postanowień; 4) kierownik powiatowej służby, inspekcji lub straży w odniesieniu do obowiązków wynikających z wydawanych w zakresie swojej właściwości decyzji i postanowień.

Analiza ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wskazuje więc, że kierownicy wojewódzkich (i powiatowych) służb, inspekcji i straży, do których niewątpliwie należy zaliczyć organy inspekcji sanitarnej, są organami egzekucyjnymi jedynie w odniesieniu do obowiązków wynikających z wydanych przez siebie decyzji i postanowień. Tego rodzaju ograniczenie nie dotyczy jednakże wojewody. W ocenie Sądu należy więc przyjąć, że wojewoda jest organem właściwym do prowadzenia egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym, wynikających zarówno z wydanych przez siebie rozstrzygnięć indywidualnych (decyzji, postanowień), jak i obowiązków niepieniężnych wynikających wprost z mocy przepisów prawa. Podobne stanowisko przyjmuje się w doktrynie, wskazując, że art. 20 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wprowadza ogólną zasadę właściwości rzeczowej wojewody, co do prowadzenia postępowania egzekucyjnego zarówno w przypadku obowiązków wynikających z aktów indywidualnych, jak i obowiązków wynikających wprost z aktów normatywnych (W. Piątek, A. Skoczylas [w:] Postępowania egzekucyjne w administracji pod red. R. Hausera, A. Skoczylasa, Wyd. 6, Warszawa 2012, s. 142).

Konsekwentnie możliwość prowadzenia postępowania egzekucyjnego obowiązku o charakterze niepieniężnym przez organy inspekcji sanitarnej musi wynikać bezpośrednio z przepisów szczególnych. Rozważenia więc wymagało, czy organy powyższe są wyraźnie umocowane do prowadzenia egzekucji dotyczącej obowiązku poddania małoletniego szczepieniu ochronnemu.

Zgodnie z ustawą z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarne organy inspekcji sanitarnej zostały powołane do sprawowania kontroli przestrzegania przepisów określających wymagania higieniczne i zdrowotne (art. 4 ust. 1 powołanej powyżej ustawy). W ramach przysługujących im kompetencji są one również uprawnione do wydawania zarządzeń i decyzji lub występowania do innych organów o ich wydanie – w wypadkach określonych w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych, co wynika wprost z art. 5 pkt. 4 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. I tak, zgodnie z powyższą ustawą, powiatowy inspektor sanitarny jest uprawniony do wydania decyzji nakładającej obowiązki na osobę zakażoną lub chorą na chorobę zakaźną albo osobę podejrzaną o zakażenie lub chorobę zakaźną, lub osobę, która miała styczność ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego (art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 05 grudnia 2008 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych). Ustawa o zwalczaniu chorób zakaźnych nie przewiduje natomiast możliwości wydania decyzji dotyczących szczepień ochronnych. Wynika to z faktu, że jak powyżej wskazano obowiązek poddania dziecka szczepieniu ochronnemu, jest bezpośrednio wykonalny – wynika on wprost z przepisów prawa. Brak jest więc władczego rozstrzygnięcia organu inspekcji sanitarnej (powiatowego inspektora sanitarnego), w formie decyzji administracyjnej, które nakazywałoby poddać małoletnie dziecko szczepieniu ochronnemu. Wobec powyższego brak jest podstaw do uznania, aby organem właściwym do prowadzenia egzekucji powyższego obowiązku niepieniężnego, w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji był powiatowy inspektor sanitarny. Organem posiadającym ogólną właściwość do prowadzenia postępowania egzekucyjnego w zakresie obowiązków niepieniężnych jest bowiem wojewoda. Stąd też toczące się przed organami inspekcji sanitarnej postępowanie w przedmiocie przymusowego wykonania obowiązku poddania małoletniego szczepieniu ochronnemu toczyło się przed organami niewłaściwymi.

Niezależnie od powyższej wadliwości prowadzonego postępowania, nie ma racji skarżący, że za całkowicie dyskwalifikujące podjęte w postępowaniu rozstrzygnięcie wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie organy sanitarne uznały, że stroną postępowania jest skarżący, kierując do niego zarówno upomnienie, tytuł wykonawczy, jak i postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia. Takie samo bowiem postępowanie zostało wszczęte w stosunku do matki dziecka E. S., a sprawa toczy się pod sygnaturą IV SA/Po 1283/14. Organy wyjaśniły (czego strona skarżąca nie kwestionuje), że małoletnia pozostaje pod władzą rodzicielką obojga rodziców. Niewątpliwie postępowanie egzekucyjne ma charakter represyjny, więc wydaje się oczywiste, że jego prowadzenie w stosunku tylko do jednego z rodziców byłoby oczywiście niesprawiedliwe. Prowadząc zatem postępowanie egzekucyjne w stosunku do obojga rodziców, organy nie naruszyły przepisu prawa materialnego określonego w art. 93 § 1 i art. 97 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Z istoty władzy rodzicielskiej wynika zasada jej wspólnego, dwuosobowego wykonywania przez równouprawnionych rodziców. Mają oni obowiązek i kompetencje do wspólnego rozstrzygania wszystkich istotnych spraw dziecka, w tym niewątpliwie o nie stosowaniu się do obowiązkowego szczepienia własnych dzieci. W tym zakresie decyzja rodziców jako istotna dla dziecka powinna być wspólna, podobnie jak wspólna jest odpowiedzialność za tą decyzję (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt III Sa/Kr 1532/11, dostępny na stronie: www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Jeżeli więc dziecko pozostaje pod władzą rodzicielską obojga rodziców, każde z nich może działać samodzielnie jako przedstawiciel ustawowy dziecka. Także w istotnych sprawach dziecka każdy z przedstawicieli ustawowych jest umocowany do złożenia oświadczenia woli odnośnie małoletniego. Czym innym jest bowiem prawo działania w charakterze przedstawiciela ustawowego w relacjach z osobami, urzędami, a czym innym podejmowanie merytorycznego stanowiska w istotnej sprawie dziecka. W tym zakresie musi być uzgodniona wola rodziców, którą oczywiście władny jest skutecznie przedstawić każdy z rodziców. Jednak zawsze odpowiedzialność z uzgodnionej decyzji będą ponosić wspólnie. W związku z tym postępowanie wywołane taką wspólną decyzją musi się toczyć w stosunku do obojga rodziców. Niewątpliwie w niniejszej sprawie osobami odpowiedzialnymi za poddanie dzieci obowiązkowym szczepieniom ochronnym są ich rodzice i każdy z nich zobowiązany jest z osobna – mamy tu do czynienia z zobowiązaniem solidarnym. Odnośnie zarzutów braku podania podstawy prawnej, jak i rodzaju oraz dawkowania szczepionki, zarzuty należy uznać za niezasadne. W tytule egzekucyjnym została bowiem wskazana podstawa prawna, zaś o tym jaką szczepionkę i w jakiej ilości należy podać, jak słusznie wskazał organ administracji, określenia tego dokonuje lekarz w trakcie kwalifikacji szczepiennej.

Sąd podkreśla dodatkowo, że art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 05 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, wskazuje, że w przypadku osoby nieposiadającej pełnej zdolności do czynności prawnych odpowiedzialność za wypełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 1 (m.in. poddawania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym w ramach Narodowego Programu Szczepień Ochronnych), odpowiedzialność ponosi osoba, która sprawuje prawną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, albo opiekun faktyczny w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. Z 2009 r. Nr 52, poz. 417). W przedmiotowej sprawie w ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że małoletnia M. S. pozostaje pod prawną opieką obojga rodziców. Organy zatem nie naruszyły podstawowych zasad postępowania administracyjnego określonych w art. 7 oraz art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), co umożliwiło Sądowi dokonanie oceny prawidłowości upomnienia oraz wystawionego tytułu wykonawczego.

Podsumowując dotychczasowe rozważania wskazać należy, że przedmiotowe postępowanie egzekucyjne było prowadzone przez organ niewłaściwy – powiatowego inspektora sanitarnego, a nie wojewodę, posiadającego ogólną właściwość do jego prowadzenia. Mając powyższe na względzie Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c w zw. z art.135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia 11 sierpnia 2014r.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013r., poz.490).

O wykonalności orzeczono na podstawie art. 152 powyższej ustawy. | |

| |

| |

| |

| |

| |

| |

| |