Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Dorota Dąbek (spr.) Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Janusz Kasprzycki Protokolant Bernadetta Szczypka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego skargę oddala

wyroku WSA w Krakowie z dnia 1 grudnia 2009r.

W dniu 24 kwietnia 2009r. W. B. złożyła w Urzędzie Miasta wniosek o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

Decyzją z dnia [...] 2009r., nr [...] Prezydent Miasta odmówił przyznania W. B. świadczenia z funduszu alimentacyjnego. W uzasadnieniu swojej decyzji organ I instancji wyjaśnił, iż zgodnie z przedłożonym tytułem wykonawczym, tj. wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 23 kwietnia 2003r., sygn. akt [...] alimenty na rzecz W. B. nie są zasądzone od jej rodziców, ale od jej synów: A. B., A. B. oraz D. B. w wysokości 100 zł miesięcznie od każdego z nich. Natomiast zgodnie z treścią art. 9 w zw. z art. 2 pkt 2 i 11 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U z 2009r. nr 1, poz. 7 z późn. zm.), świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują osobie uprawnionej, czyli osobie uprawnionej do alimentów od rodzica na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez sąd, jeżeli egzekucja okazała się bezskuteczna, co oznacza egzekucję, w wyniku której w okresie ostatnich dwóch miesięcy nie wyegzekwowano pełnej należności z tytułu zaległych i bieżących zobowiązań alimentacyjnych; za bezskuteczną egzekucję uważa się również niemożność wszczęcia lub prowadzenia egzekucji alimentów przeciwko dłużnikowi alimentacyjnemu przebywającemu poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej, w szczególności z powodu:

a) braku podstawy prawnej do podjęcia czynności zmierzających do wykonania tytułu wykonawczego w miejscu zamieszkania dłużnika,:

b) braku możliwości wskazania przez osobę uprawnioną miejsca zamieszkania dłużnika alimentacyjnego za granicą.

Organ I instancji stwierdził również, że świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują osobie uprawnionej do ukończenia przez nią 18 roku życia albo w przypadku gdy uczy się w szkole lub szkole wyższej do ukończenia przez nią 25 roku życia, albo w przypadku posiadania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności – bezterminowo.

Od powyższej decyzji W. B. wniosła odwołanie, w którym przedstawiła swoją trudną sytuację materialną. Podniosła również, że skoro w art. 9 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów nie jest zakazane przyznanie świadczenia alimentacyjnego osobie uprawnionej do alimentów na podstawie tytułu wykonawczego orzeczonego przez sąd, posiadającej znaczny stopień niepełnosprawności bezterminowo, to znaczy, że organ przyznający świadczenie z funduszu alimentacyjnego może takie świadczenie przyznać. W. B. stwierdziła również, że ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego pozwoliłoby jej na zaspokojenie swoich podstawowych potrzeb życiowych.

Decyzją z dnia 10 lipca 2009r., nr [...], wydaną na podstawie art. 2 pkt 11, art. 9 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009r. nr 1, poz. 7 z późn. zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2009r. Uzasadniając swoją decyzję Kolegium stwierdziło, że zgodnie z treścią art. 2 pkt 11 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, jedną z przesłanek uznania osoby za osobę uprawnioną do świadczeń z funduszu alimentacyjnego jest zasądzenie na jej rzecz alimentów od rodzica. Powyższa przesłanka nie została spełniona, bowiem w oparciu o kopię dowodu osobistego Kolegium ustaliło, że rodzicami W. B. są S. i S. F. Natomiast Sąd Rejonowy zasądził wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2003r. na rzecz W. B. alimenty od pozwanych A. B., D. B. i A. B. Zatem zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, świadczenie z funduszu alimentacyjnego nie przysługuje W. B., gdyż nie spełnia ona przesłanek umożliwiających uznanie jej za osobę uprawnioną.

Z powyższą decyzją nie zgodziła się W. B. i pismem z dnia 11 sierpnia 2009r. wniosła na nią skargę domagając się jej uchylenia. Skarżąca podniosła, odwołując się do treści art. 1 pkt 12 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, że posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Dlatego, jej zdaniem, twierdzenie, że fundusz jest dla dzieci, a nie dla rodziców jest nieuzasadnione i niesprawiedliwe. Nie jest przecież jej winą, że przepis art. 9 ust. 1 nie wymienia jasno rodziców, ale przecież ustawa jest "o pomocy osobom uprawnionym do alimentowania". Skarżąca oświadczyła, że jest osobą uprawnioną do alimentowania na podstawie orzeczenia sądu rodzinnego, na którym jest klauzula wykonywalności, mówiąca, że wszystkie władze i urzędy mają to orzeczenie respektować.

Z kolei w piśmie z dnia 2 listopada 2009r. skarżąca stwierdziła, że obecnie obowiązująca ustawa dotyczy pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Jest więc szersza niż poprzednia ustawa o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej. Skoro więc obecna ustawa dotyczy pomocy osobom uprawnionym do alimentów, a skarżąca ma zasądzone alimenty, to jest ona osobą uprawnioną i świadczenie się jej należy. Zdaniem skarżącej obecna ustawa zawiera braki, ponieważ nie wylicza wszystkich uprawnionych do alimentowania, mimo, że jej tytuł mówi o wszystkich osobach.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniosło o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem. Przedmiotem kontroli Sądu w niniejszej sprawie jest zatem kontrola zaskarżonej decyzji z punktu widzenia jej legalności a więc zgodności z obowiązującym prawem.

W ocenie Sądu złożona w niniejszej sprawie skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009r. nr 1, poz. 7 z późn. zm.), świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują osobie uprawnionej do ukończenia przez nią 18 roku życia albo w przypadku gdy uczy się w szkole lub szkole wyższej do ukończenia przez nią 25 roku życia, albo w przypadku posiadania orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności – bezterminowo. Natomiast w art. 2 pkt 11 tej ustawy stwierdzono, że ilekroć w ustawie jest mowa o osobie uprawnionej – oznacza to osobę uprawnioną do alimentów od rodzica na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez sąd, jeżeli egzekucja okazała się bezskuteczna.

Z treści tych dwóch przepisów wynika zatem, że świadczenie z funduszu alimentacyjnego przysługuje dziecku, któremu na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez sąd należą się alimenty od jego rodzica. Natomiast z akt sprawy wynika, że skarżąca ma wprawdzie zasądzone alimenty wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 23 kwietnia 2003r., sygn. akt [...], ale zostały one zasądzone od jej synów: A. B., A. B. oraz D. B., a nie od rodziców. Należy zatem uznać, że skarżąca nie jest osobą uprawnioną w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, a więc świadczenie z funduszu alimentacyjnego jej nie przysługuje.

Dokonując zatem kontroli legalności zaskarżonej decyzji Sąd doszedł do przekonania, że organ administracyjny w sposób prawidłowy dokonał interpretacji przepisów prawnych stanowiących podstawę prawną zaskarżonej decyzji. Nie doszło zatem do naruszenia prawa materialnego mającego wpływ na wynik sprawy. W ocenie Sądu także przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie administracyjne nie budzi wątpliwości co do jego zgodności z prawem.

Wobec zatem nie stwierdzenia w niniejszej sprawie ani naruszenia przepisów prawa materialnego mającego wpływ na wynik sprawy, ani też naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wniesiona przez W. B. skarga została oddalona w oparciu o art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.