Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędziowie Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak (spr.), Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Januszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi Polskiego Związku Działkowców [...] na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni w G. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia 6 sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia 6 sierpnia 2019 r. Dyrektor Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie określił "A" opłatę zmienną na pobór wód podziemnych za II kwartał 2019 r. w wysokości 6.440 zł.

W sprawie zaistniały następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Informacją z dnia 17 lipca 2019 r. (nr (...)) Dyrektor Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie - na podstawie art. 272 ust. 17 ustawy z 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2268 - dalej zwanej "u.p.w.") – ustalił "A" (zwanemu dalej "stroną", "skarżącym"), w związku z pozwoleniem wodnoprawnym udzielonym przez Prezydenta Miasta S. decyzją z dnia 21 lipca 2016 r. (nr (...)), opłatę zmienną w wysokości 6.440 zł na pobór wód podziemnych za okres II kwartału 2019 r.

W uzasadnieniu Dyrektor wskazał, że opłata zmienna została obliczona zgodnie z art. 272 ust. 1 u.p.w. jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty zmiennej do celów określonych w Polskiej Klasyfikacji Działalności (94.99.Z) jako sekcja - Pozostała działalność usługowa, grupa - Działalność organizacji członkowskich (0,115 zł za 1 m3), pomnożonej przez współczynnik różnicujący (2,0) i ilości pobranych wód podziemnych (28.000 m3). Wysokość jednostkowej stawki opłaty zmiennej została określona w § 5 ust. 1 pkt 36 lit. a/ rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2502 – zwanym dalej: "rozporządzeniem"). Do ustalenia wysokości opłaty przyjęto współczynnik różnicujący dla wód, które nie podlegają żadnym procesom uzdatniania (§ 5 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia).

Strona złożyła reklamację dotyczącą ww. informacji podnosząc, że opłata została ustalona wg jednostkowej stawki opłaty zmiennej do celów określonych w Polskiej Klasyfikacji Działalności wynoszącej 0,115 zł za 1 m3, natomiast podmiot w wykazie zawierającym informację o ilości i jakości pobranej wody podziemnej wskazuje, że woda została wykorzystana do celów rolniczych lub leśnych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw, pobranych za pomocą urządzeń pompowych z przypisaną stawką 0,05 zł za 1 m3 pobranych wód.

Po rozpatrzeniu reklamacji Dyrektor Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie decyzją z dnia 6 sierpnia 2019 r. (nr (...)) - działając na podstawie art. 273 ust. 6 w zw. z art. 272 ust. 1, art. 14 ust. 2 i 6 pkt 2 u.p.w. oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm. – dalej powoływanej jako: "k.p.a.") – określił "A" za okres II kwartału 2019 r. opłatę zmienną w wysokości 6.440 zł na pobór wód podziemnych.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że art. 273 ust. 6 u.p.w. stanowi, iż w razie nieuznania reklamacji właściwy organ Wód Polskich albo wójt, burmistrz lub prezydent miasta określają wysokość opłaty za usługi wodne w drodze decyzji.

Strona korzysta z usługi wodnej na podstawie pozwolenia wodnoprawnego wydanego przez Prezydenta Miasta S. decyzją z dnia 21 lipca 2016 r. na pobór wód podziemnych, co oznacza, że - zgodnie z art. 298 pkt 1 u.p.w. - obowiązana jest ponosić opłaty za usługi wodne. W rozpoznawanej sprawie zaistniała przesłanka obligująca organ do wydania decyzji określającej wysokość opłaty zmiennej za okres II kwartału 2019 r. w wysokości 6.440 zł na pobór wód podziemnych.

Określenia wysokości opłaty zmiennej organ dokonał w oparciu o art. 272 ust. 1 u.p.w. oraz § 5 ust. 1 pkt 36 lit. a/ rozporządzenia. Zgodnie z art. 272 ust. 1 u.p.w. wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, wyrażonej w m3. Z § 5 ust. 1 pkt 36 lit. a/ rozporządzenia wynika, że opłata powinna zostać naliczona ze stawką przeznaczoną dla celu 36. działalność usługowa; dział 94 - Działalność organizacji członkowskich; grupa 94.9 - Działalność pozostałych organizacji członkowskich (0,115 zł za 1 m3), pomnożonej przez współczynnik różnicujący (2,0) i ilości pobranych wód podziemnych (28.000 m3).

"A" (dalej także jako "skarżący", "skarżący ROD") zaskarżył decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosząc o jej uchylenie.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

- art. 298 pkt 1 w zw. z art. 35 i art. 36 u.p.w. poprzez przyjęcie, że skarżący jest podmiotem zobowiązanym do ponoszenia opłat za pobór wody i jest podmiotem korzystającym z usług wodnych;

- art. 272 ust. 1 u.p.w. w zw. z § 5 ust. 1 pkt 36 lit. a/ rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne poprzez przyjęcie, iż skarżący jest zobowiązany ponosić opłatę w wysokości określonej w pkt 36 lit. a/ zamiast w pkt 39.

W uzasadnieniu skarżący odwołał się do publikacji Tymona Grabarczyka - "Opłaty za usługi wodne w nowym Prawie Wodnym 2018", podkreślając, że korzystanie z usług wodnych powinno odbywać się w ramach usług wodnych. Potwierdza to brzmienie art. 36 ust. 3 u.p.w., zgodnie z którym obowiązki stosowania przyrządów pomiarowych nie obejmują właścicieli gruntów, którym przysługuje prawo do zwykłego korzystania z wód, o którym mowa w art. 33 u.p.w. Opłaty za usługi wodne mogą więc zasadniczo dotyczyć wyłącznie takiego korzystania z wód, które w świetle art. 35 ust. 1 i 3 u.p.w. zostało uznane za usługę wodną. Pierwszym z kryteriów definicyjnych przyjętych przez ustawodawcę jest cel usług wodnych, które stosownie do art. 35 ust. 1 u.p.w. polegają na zapewnieniu gospodarstwom domowym, podmiotom publicznym oraz podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą możliwości korzystania z wód w zakresie wykraczającym poza zakres powszechnego korzystania z wód, zwykłego korzystania z wód oraz szczególnego korzystania z wód. Definicja ta - w odniesieniu do celu usług wodnych - odpowiada definicji zawartej w art. 2 pkt 38 ramowej dyrektywy wodnej, zgodnie z którą usługi wodne oznaczają wszystkie usługi, które gospodarstwom domowym, instytucjom publicznym lub każdej działalności gospodarczej umożliwiają ("zapewniają") korzystanie z wód w określony sposób.

W ocenie skarżącego nie można go uznać za podmiot korzystający z usług wodnych, a w związku z tym nie jest on zobowiązany do ponoszenia opłat.

Ponadto nawet gdyby uznać, że skarżący jest podmiotem zobowiązanym do ponoszenia opłat, to organ przy ustaleniu wysokości opłaty zastosował błędnie stawkę określoną w § 5 ust. 1 pkt 36 lit. a/ ww. rozporządzenia zamiast stawki określonej w pkt 39. Podwyższona stawka określona w decyzji ma być stosowana do podmiotów świadczących usługi - obsługę na rzecz ludności lub realizujących produkcję lub handel, a oddzielnie określono wykorzystane wód na cele rolne. Skoro grunty będące w posiadaniu skarżącego są nieruchomością rolną, co wynika z ewidencji gruntów, i faktycznie są one wykorzystywane w tym celu, to należy uznać, iż winna być zastosowana stawka wynikająca z § 5 ust. 1 pkt 39 ww. rozporządzenia, tj. 0,05 zł, zwłaszcza, że wbrew twierdzeniom organu działalność skarżącego nie jest określona w grupie 94.99.Z. PKD.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie wniósł o jej oddalenie podkreślając, że skarżący jest podmiotem zobowiązanym do uiszczenia naliczonej opłaty za usługi wodne polegające na poborze wód podziemnych. Podkreślił przy tym, że skarżącemu zostało wydane pozwolenie wodnoprawne oraz otrzymał on informację o wysokości opłaty stałej za usługi wodne, od której nie wnosił reklamacji. W ocenie organu nie doszło do naruszenia przepisów, o których mowa jest w skardze.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w zważył, co następuje:

W świetle art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2167) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.

Zgodnie z art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. – dalej powoływanej jako: "p.p.s.a.") uwzględnienie skargi następuje w przypadku: naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy (pkt 1), a także w przypadku stwierdzenia przyczyn powodujących nieważność kontrolowanego aktu (pkt 2) lub jego wydania z naruszeniem prawa (pkt 3). W przypadku natomiast uznania, że skarga nie ma uzasadnionych podstaw podlega ona oddaleniu, na podstawie art. 151 p.p.s.a. Stosownie natomiast do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W tak określonym zakresie kognicji Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem skargi skarżący uczynił decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia 6 sierpnia 2019 r., mocą której organ – w następstwie nieuznania wniesionej reklamacji – orzekł o określeniu skarżącemu opłaty zmiennej za okres II kwartału 2019 r.

Materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie stanowiły przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2268 ze zm. – dalej jako: "u.p.w.") oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2502 – dalej zwanego "rozporządzeniem z dnia 22 grudnia 2017 r.").

Wskazać w tym miejscu należy, że uchwalenie i wejście w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne, było wynikiem realizacji spoczywającego na Polsce obowiązku implementacji do krajowego porządku prawnego Dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz. Urz. WE L 327 z 22.12.2000, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 275). Z art. 9 ww. Dyrektywy wynika postulat wprowadzenia systemowego rozwiązania zrównoważonego gospodarowania zasobami wodnymi poprzez zbudowanie systemu usług wodnych opartego na zasadzie zwrotu kosztów usług wodnych i korzystaniu z wód poza zwykłym lub powszechnym korzystaniem (por. wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 14 lutego 2019 r., sygn. akt II SA/Go 950/18, LEX nr 2622799).

Konsekwentnie zatem, w przepisach ustawy - Prawo wodne wprowadzono katalog instrumentów ekonomicznych służących gospodarowaniu wodami, który przyczynić ma się do efektywnego i sprawnego gospodarowania zasobami wodnymi oraz do wydatkowania środków na działania związane z zapewnieniem dostępności wód o odpowiednich parametrach jakościowych i we właściwej ilości.

Zgodnie z treścią art. 35 ust. 3 pkt 1 u.p.w. usługi wodne obejmują pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych. Z kolei zgodnie z art. 267 u.p.w. instrumenty ekonomiczne służące gospodarowaniu wodami stanowią m.in. opłaty za usługi wodne (pkt 1). Stosownie do art. 268 ust. 1 u.p.w. opłaty za usługi wodne uiszcza się m.in. za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych (ust. 1 pkt 1). Zgodnie natomiast z art. 270 ust. 1 u.p.w. opłata za usługi wodne za pobór wód składa się z opłaty stałej oraz opłaty zmiennej uzależnionej od ilości wód pobranych. Wysokość opłaty za usługi wodne zależy odpowiednio od ilości pobranej wody oraz od tego, czy pobrano wodę powierzchniową czy wodę podziemną, przeznaczenia wody, jej średniego niskiego przepływu z wielolecia (SNQ), przy czym wielolecie obejmuje co najmniej 20 lat hydrologicznych, oraz dostępnych zasobów wód podziemnych (ust. 6 tego przepisu).

Stosownie do art. 272 ust. 1 u.p.w. wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, wyrażonej w m³, przy czym – stosownie do ust. 10 - ustalając wysokość opłat, o których mowa w ust. 1-9, uwzględnia się okres rozliczeniowy wynoszący kwartał. W myśl natomiast art. 272 ust. 17 u.p.w. wysokość opłat, o których mowa w ust. 1-7 i 9, ustalają Wody Polskie oraz przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat za usługi wodne, w formie informacji, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty. Z kolei – na mocy art. 273 ust. 1 u.p.w. - podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne, któremu przekazano informację, o której mowa w art. 271 ust. 1 oraz w art. 272 ust. 17 albo 22, może złożyć reklamację, jeżeli nie zgadza się z wysokością opłaty. W razie uznania reklamacji Wody Polskie albo wójt, burmistrz lub prezydent miasta przekazują podmiotowi obowiązanemu do ponoszenia opłat za usługi wodne nową informację, zawierającą także sposób obliczenia opłaty za usługi wodne (art. 273 ust. 5 u.p.w.), natomiast w razie nieuznania reklamacji właściwy organ Wód Polskich albo wójt, burmistrz lub prezydent miasta określają wysokość opłaty za usługi wodne w drodze decyzji (art. 273 ust. 6 u.p.w.).

Zgodnie z art. 298 pkt 1 u.p.w. opłatę za usługi wodne są obowiązane ponosić podmioty korzystające z usług wodnych. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na uregulowanie prawne wynikające z art. 389 pkt 1 u.p.w., zgodnie z którym, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozwolenie wodnoprawne jest wymagane na usługi wodne.

Takie pozwolenie – co wynika z akt sprawy - posiada podmiot skarżący. Mianowicie, decyzją Prezydenta Miasta S. z dnia 21 lipca 2016 r. (nr (...)) udzielone zostało "A" pozwolenie wodnoprawne na pobór wód podziemnych ze wskazanych w nim ujęć i lokalizacji, wydane na okres 20 lat.

Strona skarżąca nie kwestionowała – tak w postępowaniu administracyjnym, jak i w złożonej skardze – jakichkolwiek okoliczności związanych z ww. decyzją (pozwoleniem wodnoprawnym). Przyjąć zatem należało, że skarżący ROD ma prawnie zagwarantowaną możliwość korzystania z wód podziemnych w zakresie poboru tych wód, z czego faktycznie korzysta, o czym świadczą złożone do organu przez skarżący ROD oświadczenia z dnia 11 lipca 2019 r. o ilości pobranych wód podziemnych w II kwartale 2019 r. (19.300 + 8.700 m³), stanowiące podstawę przyjętych przez organ w niniejszej sprawie wyliczeń prowadzących do określenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych (zgodnie z art. 552 ust. 2a, ust. 2b i ust. 2d u.p.w.).

Jeżeli zatem skarżący ROD jest niewątpliwie podmiotem korzystającym z usług wodnych w rozumieniu ustawy – Prawo wodne, z mocy art. 298 pkt 1 u.p.w. ciąży na nim obowiązek ponoszenia opłat za usługi wodne.

Przechodząc do oceny prawidłowości zastosowania przez organ stawki opłaty za usługi wodne, a w konsekwencji wyliczenia należnej za okres II kwartału 2019 r. opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych, należy na wstępie powtórzyć, że wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód podziemnych, wyrażonej w m³ (art. 272 ust. 1 u.p.w.).

Wysokość stawek opłat za usługi wodne została określona w rozporządzeniu z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne w formie opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych, w którym m.in. określono jednostkowe stawki opłat za usługi wodne do innych celów niż wymienione w lit. a-zi, określonych w Polskiej Klasyfikacji Działalności (§ 1 ust. 1 pkt 2 lit. zj/ tego rozporządzenia).

W § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2017 r. wskazano, że jednostkowe stawki opłat za usługi wodne za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranych wód w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, wynoszą m.in.:

pkt 36) do innych celów niż wymienione w pkt 1-35, określonych w Polskiej Klasyfikacji Działalności: a) 0,115 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych, b) 0,057 zł za 1 m³ pobranych wód powierzchniowych;

pkt 39) do celów rolniczych lub leśnych za pobór wód podziemnych na potrzeby nawadniania gruntów i upraw, pobranych za pomocą urządzeń pompowych - 0,05 zł za 1 m3 pobranych wód podziemnych.

W ocenie skarżącego ROD organ przy ustaleniu wysokości opłaty zastosował błędnie stawkę określoną w § 5 ust. 1 pkt 36 lit. a/ rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2017 r., gdyż grunty będące w posiadaniu podmiotu skarżącego są nieruchomością rolną (co wynika z ewidencji gruntów) i faktycznie są one wykorzystywane w tym celu, dlatego winna zostać zastosowana stawka opłaty wynikająca z § 5 ust. 1 pkt 39 ww. rozporządzenia, tym bardziej, że - wbrew twierdzeniom organu - działalność podmiotu skarżącego nie jest określona w grupie 94.99.Z.PKD.

W ocenie Sądu stanowisko skarżącego jest błędne.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że nie sposób celów rolniczych (lub leśnych), o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 39 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2017 r., zrównywać (utożsamiać) z celami Rodzinnych Ogrodów Działkowych. Podstawowe cele ROD zostały wskazane w art. 3 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2176 – dalej zwanej: "u.r.o.d.") i są nimi m.in.: zaspokajanie wypoczynkowych i rekreacyjnych potrzeb społeczeństwa poprzez umożliwianie prowadzenia upraw ogrodniczych (pkt 1). Jakkolwiek "prowadzenie upraw ogrodniczych" stanowi niewątpliwie wycinek aktywności rolniczej polegającej na uzyskiwaniu z prowadzonych upraw określonych płodów rolnych, to jednak nie można tracić z pola widzenia tego, że aktywność ta nie jest prowadzona w celach rolniczych czyli w celach związanych z produkcją roślinną lub zwierzęcą, lecz – co wynika z charakteru ROD - w celach związanych z zaspokajaniem wypoczynkowych i rekreacyjnych potrzeb użytkowników ROD (działkowców) i ich rodzin. Te cele nie są równoznaczne z "celami rolniczymi", o jakich mowa w § 5 ust. 1 pkt 39 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2017 r.

Należy ponadto wskazać, że zaprezentowana wyżej wykładnia jest zgodna także z upoważnieniem ustawowym, na podstawie którego wydane zostało rozporządzenie z dnia 22 grudnia 2017 r. (tj. na podstawie art. 277 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2 lit. b-d u.p.w.), w którym w sposób wyraźny dopuszczono możliwość różnicowania wysokości stawek opłat w zależności od m.in. przeznaczenia pobieranej wody (art. 277 ust. 2 pkt 2 lit. c/ in fine). Oczywistym być musi, że pobór wody związany z celami rolniczymi, a więc z działalnością mającą na celu produkcję rolno-zwierzęcą, w sposób uzasadniony może następować na warunkach uprzywilejowanych, aniżeli w przypadkach korzystania z wód służących przede wszystkim realizacji celów rekreacyjno-wypoczynkowych.

Nie można się także zgodzić z twierdzeniem strony skarżącej, jakoby wskazane cele działalności ROD nie zostały określone w Polskiej Klasyfikacji Działalności, do której to odsyła § 5 ust. 1 pkt 36 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2017 r., a w szczególności, że działalność ta nie została - jak przyjmuje organ - określona w grupie 94.99.Z.

Polska Klasyfikacja Działalności została wprowadzona na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 251, poz. 1885 ze zm.). W poz. 94.99.Z PKD (tj. Dział 94 "DZIAŁALNOŚĆ ORGANIZACJI CZŁONKOWSKICH", Klasa 99 "Działalność pozostałych organizacji członkowskich, gdzie indziej niesklasyfikowana", Podklasa Z), wskazano, że obejmuje ona m.in. "działalność stowarzyszeń agitujących do działalności kulturalnej, rekreacyjnej oraz hobbystycznej (innej niż sporty i gry), np.: koła poetyckie i literackie, kluby książki, kluby historyczne, koła działkowców, kluby filmowe, koła fotograficzne, muzyczne i artystyczne, kluby kolekcjonerskie, kluby środowiskowe itp.".

W ocenie Sądu taki opis działalności, odnoszący się do "stowarzyszeń agitujących m.in. do działalności rekreacyjnej", z przykładowym wskazaniem, że mogą to być "koła działkowców", niewątpliwie koresponduje z działalnością ROD, które - jako jednostki organizacyjne PZD czyli "A" w W., mając za podstawowe cele działalności m.in. zaspokajanie wypoczynkowych i rekreacyjnych potrzeb społeczeństwa poprzez umożliwianie prowadzenia upraw ogrodniczych czy też kształtowanie zdrowego otoczenia człowieka (art. 3 pkt 1 i 9 u.r.o.d.) - należy zaliczyć do takich właśnie organizacji członkowskich ("agitujących do działalności rekreacyjnej") w rozumieniu PKD. Wymieniony w cytowanej Podklasie PKD przykład "kół działkowców" – w ocenie Sądu - dość jednoznacznie z kolei wskazuje, że chodzi tu o aktywność (działalność) organizacji działkowców, w co niewątpliwie wpisuje się działalność prowadzona w formie Rodzinnych Ogrodów Działkowych.

Z tego też powodu zastosowanie przy wyliczeniu przez organ wysokości należnej opłaty zmiennej stawki określonej w § 5 ust. 1 pkt 36 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2017 r. (tj. 0,115 zł za 1 m³ pobranych wód podziemnych) było prawidłowe.

W konsekwencji przyjąć należy, że organ zaskarżoną decyzją w sposób prawidłowy orzekł o określeniu wobec strony skarżącej opłaty zmiennej w wysokości 6.440 zł za pobór wód podziemnych za II kwartał 2019 r. – tj. 0,115 zł x 2 (czyli współczynnik różnicujący zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2017 r.) x 28.000 m³ (19.300 + 8.700 m³) = 6.440 zł.

Kończąc, w odniesieniu do przedstawionych na rozprawie twierdzeń przedstawiciela skarżącego ROD odnośnie zwolnienia Rodzinnych Ogrodów Działkowych z ponoszenia opłat za pobór wody wynikającego z ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych, wyjaśnić należy, że wprowadzone art. 60 u.r.o.d. do art. 294 pkt 5a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232 i 1238) uregulowanie dotyczące zwolnienia za pobór wody na potrzeby nawadniania gruntów rodzinnych ogrodów działkowych, straciło moc obowiązującą z dniem 1 stycznia 2018 r., tj. z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne. W obecnym stanie prawnym, mocą art. 300 ust. 1 u.p.w., do ponoszenia opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych ustawodawca nakazał stosowanie odpowiednio przepisów działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm. – dalej jako "o.p."), z wyjątkami określonymi w poniższych jednostkach redakcyjnych wskazanego artykułu. Oznacza to możliwość skorzystania przez zobowiązanego - skarżący ROD z ulg w spłacie opłat za usługi wodne na zasadach określonych w Rozdziale 7a (art. 67a-67e o.p.), tj. w odrębnym - od postępowania w sprawie określenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wód - postępowaniu administracyjnym.

Mając powyższe na uwadze Sąd – na podstawie art. 151 p.p.s.a. – orzekł, jak w sentencji.